ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าไม่ชอบก็ซิ่วเถอะคะ แต่อยากทราบว่าแล้วทำไมตอนแรกถึงเลือกเรียนสายนี้หรอคะ จากคุณ : TONG_WU เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 21:43:38

ความคิดเห็นที่ 2 เคยเป็นคะ เรียนวิศวะที่มหาวิทยาลัยรัฐมีชื่อแห่งหนึ่งเรียนเพราะชอบแต่หัวไม่ไป อ่านเท่าไหร่ก็ตกพ่ออยากให้จบวิศวะทนเรียนยันปี3สุดท้ายไทร์คะ โดนครอบครัวถากถางซ้ำเติมว่าเราโง่หัวไม่ดี สุดท้ายเรียนนิติ ไม่ได้ไปเรียนอ่านหนังสืออย่างเดียว3ปีจบใจไม่รักแต่หัวไปคะ อยากบอกว่าคำตอบสุดท้ายอยู่ที่ตัวเราคะ อธิบายให้เค้าเข้าใจด้วยเหตุและผล ฝืนเรียนถ้าจบก็ดีไปถ้าโดนไทล์เสียเวลาคะ จากคุณ : นะนะ (nootoon0206) เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 21:45:54

ความคิดเห็นที่ 3 แล้วชอบอะไรหละครับ อยากเรียนอะไร อยากศึกษาด้านไหน มีคำตอบให้ตัวเองแล้วหรือยัง ?? อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน แต่วัยอย่างคุณเนี๊ย ต้องมีแนวทางเดินแล้วนะครับ โอเค.. การศึกษา ไม่มีคำว่าสายไป แต่ถ้าคุณโลเล ไม่แน่วแน่ คุณอาจจะเสียโอกาสหลายๆอย่าง ในระหว่างที่คุณกำลังมองหาอนาคต คนเป็นพ่อเป็นแม่ เค้าแค่อยากให้คุณมีอนาคตที่ดี ในขณะเดียวกัน ก็อยากให้คุณมีความสุขกับทางเดินที่คุณเลือกเองด้วยนะครับ เอาเป็นว่า ลองนึกถึงสิ่งที่ตัวเองชอบ และสิ่งที่ตัวเองคิดว่าทำได้ดีดูนะครับ ลองมานั่งลิสดู แล้วก็คิดว่า.. สิ่งไหนคุณจะทำได้นาน ไม่เบื่อ และทำให้คุณสำเร็จสมหวังในสิ่งที่คุณต้องการ ปล. แล้วตอนนี้รู้ตัวเองหรือยังว่า.. จริงๆแล้วคุณต้องการอะไร ?? ต้องการนะครับ ไม่ใช่อยาก จากคุณ : โอ-ต่อ เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 21:50:11

ความคิดเห็นที่ 4 แนะนำให้เรียนสิ่งที่ชอบดีกว่านะครับ เพราะถึงจะฝืนทนเรียนไปจบจริง แต่ก็ยังต้องทำงานสายนี้อยู่ ถ้าใจไม่ชอบ ตอนทำงานจะยิ่งหนักไปกว่าตอนเรียนเยอะครับ...ถึงจะทำงานไม่ตรงสาย ก็จะไปสู้คนที่เขาจบมาตรงสายไม่ได้ สมัครงานก็ยาก ตอนนี้เพิ่งปี 1 อะไรๆก็ยังไม่สายครับ เสียไป 1 ปี ดีกว่าเสียความสุขในชีวิตไปอีกนานนะครับ ส่วนตัวมีเพื่อนที่เรียนมาด้วยกัน(สายวิทย์) เพิ่งมารู้ตัวว่าไม่ไหว ไม่ชอบตอนปี 3 แล้ว จะถอยก็ใช่ที่ เรียนต่อไปจนจบออกมาก็ต้องทำงานอีกสายอยู่ดี คุณแม่น่าจะเข้าใจนะครับ ผมเอาใจช่วย ไม่ว่าจะตัดสินใจยังไง เราก็ต้องทำทางนั้นให้ดีที่สุดนะ :) แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 54 21:54:19 จากคุณ : SmileWider เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 21:53:14

ความคิดเห็นที่ 5 พี่เคยผ่านจุดนี้มาก่อนครับ สมัยจบมัธยมก็ยังไม่เจอตัวเอง ก็เลยสมัครในคณะที่คิดคะแนนแล้วได้เยอะที่สุด ก็คือวิศวะ ก็ติดมาในอันดับ 2 ซึ่งปี 1 ก็เรียนพวกวิชาพื้นฐานซึ่งเบื่อมาก ก ก็เลยลองดูว่าปี 2 อาจจะมีวิชาที่ชอบก้ได้ ก็ลองเรียนๆไป จนผ่านไปเทอมแรก มันก็ยังไม่โดน แต่ถ้าซิวตอนนี้ก็ไม่ดีมั้ง ก็เลยไปนั่งเปิดหลักสูตรดู มีวิชาไรพอโดนบ้าง ก็นั่งเขียนๆมา เทอมต่อมาก็ลองไปลงเรียนกับพี่ปี 3 ดู มันก็ยังไม่เจอตัวเอง ปี 3 ก็ลองอีกสักที คราวนี้ทั้งลงวิชาปี 4 สาขาตัวเองและก็ ไปลงวิชาสาขาอื่นด้วย สรุปมันก็ยังไม่ใช่ 55+ คราวนี้ก็เลย มาลองดู ป โท เลย ว่าจะต่อไรได้บ้าง แต่ก็มืดยิ่งสับสนไปใหญ่ สุดท้ายก็จบมาแบบตรึงๆ ก็เลยลองเดินสายไปคุยกับอาจารย์ สาขาต่างๆ จนไปถูกชะตา ก็เลยลองเรียนต่ออีกสาขานึง ตอนนี้ผ่านมา 1 เทอม ก็รู้สึกเฉยๆ แต่ตอนนี้วางแผนไว้ล่ะ อีก 2 ปีจะไปหาความท้าทายที่ต่างแดน นี่อาจเป็นสิ่งที่ต้องการ ที่ฝืนมาขนาดนี้ก็แค่อยากให้พ่อแม่ภูมิใจ ทำแทนในสิ่งที่พ่อแม่ไม่มีโอกาส จะจบ ป เอก ให้พ่อแม่ แม้ว่าไม่ชอบก็ตาม จากคุณ : sea_true เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 21:55:29

ความคิดเห็นที่ 6 รุ่นพี่เราฝืนเรียนนิติ ทั้งที่ไม่ชอบเลย ตกตลอด มาซิ่วตอนปีสาม และเรียนในสิ่งที่ชอบ คิดให้ดีๆค่ะ เพราะเราต้องอยู่กับมันไปตลอดจนกระทั่งทำงานนะคะ แด๋วจะฝืนในการทำงานเพิ่มเข้าไปอีก เปนกำลังใจให้ค่ะ^^ จากคุณ : Iris_me_cat เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 21:57:23

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่ชอบก็เปลี่ยนครับ อย่าฝืนเลย จากคุณ : คนมีตังค์ เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 22:00:22

ความคิดเห็นที่ 8 ที่เลือกเรียนสายนี้เพราะต่อยอดมาจากตอน ม.ปลายค่ะ แล้วเราก็สอบได้โควต้า เราไม่อยากไปสอบเอนทรานซ์แข่งกับคนเยอะๆ ก็เลยเลือกสอบโควต้าเพื่อตัดปัญหา แล้วตอนนั้นเราก็คิดว่า ไหนๆก็เรียนมาตั้ง 3 ปี ก็อยากจะต่อยอดความรู้ แต่มันเพิ่งรู้ว่าไม่ใช่อ่ะ จากคุณ : yo look kaew เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 22:04:38

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าเจออะไรที่ใช่ ก็จัดไปตามหัวใจเลยครับ พี่พวกแหวกโลก ไม่ชอบไรสักอย่าง 555 จากคุณ : sea_true เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 22:07:36

ความคิดเห็นที่ 10 ผมรู้จักนักเขียนอยู่ท่านนึง ชื่อคุณประภาส ชลศรานนท์ และได้อ่านบทความอยู่บทความนึง ที่มีคนเขียนมาถามปัญหาบางประการกับคุณประภาส.....อยากให้คุณจขกท.ลองอ่านดูน่ะครับ คุณมานิตา เขียนมาถามคุณประภาส ว่า เธอนั้นเป็นนักศึกษาคณะวิชาสถาปัตยกรรม ปัจจุบันเรียนอยู่ชั้นปีที่ 3 ปัญหาที่เธอประสบอยู่ คือ เธอมีปัญหาทางด้านวิชา Design ซึ่งเธอทำได้ แต่ไม่ค่อยดีนัก เธอมีปัญหาตั้งแต่การคิดแบบ การนำเสนองาน เธอคิดมาตลอดว่า เธอทำได้ไม่ดีนัก เธอจึงเครียด และกดดันตัวเองมากขึ้น ๆ เธอจึงเขียนจดหมายมาปรึกษากับทางคุณประภาส ว่าจะหาทางออกให้เธอยังไง ให้เธอคิดงานได้ และตรงตามความต้องการของตัวเธอเอง // คำตอบของคุณประภาส (ยาวมาก) "สาเหตุ ที่จะทำให้คนเราเรียนได้ไม่ดี ทำให้เรียนแล้วไม่มีความสุข มีอยู่มากมายก่ายกอง อย่างที่ผมเรียกว่า “อื่นๆอีกมากมาย” นั่นแหละ คุณมานิตเล่ามาให้ฟังแค่นี้ คงถกไม่ออกหรอกครับ ฟังนิทานแก้เซ็งซักเรื่องดีกว่า สมัยที่ก๊กทั้งสามเพิ่งรวมตัวกันได้ไม่นานนัก ตอนนั้น มีศิลปินท่านหนึ่ง มีชื่อเสียงทางด้าน การวาดพู่กันจีนมาก โดยเฉพาะ รูปต้นไผ่ และต้นหลิว ศิลปินท่านนี้เขียนรูปพวกนี้เกือบทั้งชีวิต มีชื่อเสียงโด่งดังมากในตอนนั้น จนชื่อเสียงไปเข้าหูของฮ่องเต้ ในสมัยนั้นเข้า ฮ่องเต้จึงให้ศิลปินคนนี้เข้าเฝ้า และมอบหมายงานให้ศิลปินผู้นี้ วาดรูปไก่ เนื่องจากฮ่องเต้องค์นี้ประสูติในปีไก่ ภายในพระราชวัง จึงมีสิ่งประดับมากมายที่เกี่ยวกับไก่ แต่ฮ่องเต้ โปรดภาพไก่ที่วาดจากพู่กันจีนมาก จึงได้มอบหมายให้ศิลปินท่านนี้วาดภาพไก่ตามพระประสงค์ ฟากศิลปินนั้น รู้ตัวแล้วว่า งานนี้หากทำดี ย่อมได้รับรางวัลมากมาย หากทำได้ไม่ดี เขาอาจได้รับโทษจากฮ่องเต้ก็เป็นได้ เมื่อรับงานมาแล้ว ศิลปินผู้นี้ จึงเพียรพยายามอย่างหนัก เพื่อที่จะวาดรูปไก่ที่สวยที่สุดให้ได้ แต่พยายามอยู่หลายวิธี ก็ยังไม่ได้ดังใจ ทั้งจับไก่มาผูกเป็นแบบนิ่ง ๆ หรือ เฝ้าดูพฤติกรรมไก่เป็นวัน เป็นคืน ตนเองก็ยังวาดไม่ได้ นานวันเข้า ใกล้กำหนดส่งงานเข้ามาทุกที แต่ศิลปินท่านนี้ก็ยังวาดรูปไก่ที่ถูกใจไม่ได้ ถึงกับลงทุนไปกินไปนอนร่วมกรงเดียวกันกับไก่ก็ตาม เขาก็ยังวาดรูปไก่ที่สวยงามถูกใจไม่ได้ซักที ยิ่งคิด ก็ยิ่งเครียด จนเขาเริ่มท้อแท้แทบสิ้นหวัง เขาเองก็ลองมาหลายๆวิธีแล้ว ยังเหลือวิธีใดอีกที่เขายังไม่ได้ทำ เขาเฝ้าครุ่นคิด แต่ก็ยังวาดรูปไม่ได้ ตอนนี้เขาเริ่มกลัวอาญาของฮ่องเต้ จึงเตรียมเก็บข้าวของเพื่อจะหนี วันนั้น ได้มีหลวงจีนท่านหนึ่งเดินผ่านมา และขอพักแรมกับเขา 1 คืน เขากะว่า เขาจะหนีในวันถัดไป ในคืนนี้เขาขอปรนนิบัติหลวงจีนเสียก่อน เมื่อหลวงจีนเข้ามาในบ้านศิลปิน ก็พบกรงไก่มากมาย พบไก่ถูกจับมัด ถูกขัง สภาพน่าหดหู่ใจ เป็นที่น่าเวทนายิ่งนัก หลวงจีนจึงถามหาสาเหตุจากศิลปินว่า เพราะอะไร จึงจับไก่มากมายมาขังมาทรมานแบบนี้ ศิลปินได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้กับหลวงจีนฟัง และบอกอีกว่า จนป่านนี้เขาเอง ก็ยังวาดภาพไก่ถวายฮ่องเต้ไม่ได้ เมื่อหลวงจีนได้ฟังเรื่องทั้งหมด จึงบอกกับศิลปินผู้นี้ว่า ที่ท่านวาดไม่ได้ เพราะว่า .....“ ท่านยังไม่ได้เป็นไก่ไงล่ะ ”.... คำพูดเพียงคำเดียว เหมือนสวรรค์มาโปรด เทวดามาชี้ทางสว่างของชีวิต ศิลปินจึงได้ปล่อยไก่ทั้งหมดให้เป็นอิสระจนหมดสิ้น ภาพไก่ที่โบยบินสู่อิสระนั้นจับใจ และสร้างความปลื้มใจให้กับศิลปินท่านนี้มาก หลายวันหลังจากนั้น ศิลปินผู้นี้ จึงได้เฝ้าดูไก่ที่อยู่ตามป่าเขา เฝ้าดูเฉยๆ และไม่ได้พกพู่กันไปวาดภาพอย่างที่เคยทำมา แต่มองดูด้วยหัวใจที่เปี่ยมสุข ทำให้เข้าใจสภาพธรรมชาติของไก่อย่างแท้จริง เมื่อถึงกำหนดส่งงาน ศิลปินใช้เพียงพู่กัน จุ่มสีตวัดบนกระดาษเพียงไม่กี่เส้น เขาก็ได้ภาพไก่สมความปรารถนา เมื่อฮ่องเต้ได้ทอดพระเนตรงานของศิลปิน ด้วยความที่เป็นคนรักไก่ ผูกพันกับไก่มาก ฮ่องเต้ถึงกับน้ำพระเนตรไหล และตรัสถามศิลปินผู้นี้ว่า “ทำไมภาพไก่ภาพนั้น จึงได้งดงามมีชีวิตชีวายิ่งนัก “ ศิลปินตอบกลับไปว่า “ก็เพราะกระหม่อมรู้สึกตัวเองเป็นไก่ แล้วจึงวาดพะยะค่ะ” ................. “ อย่าถามผมเลยนะครับว่า เรื่องนี้เกี่ยวกับคุณมานิตาตรงไหน ” จากคุณ : วิทย์ดอส เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 22:15:27

ความคิดเห็นที่ 11 ลองคุยกะเเม่เเบบเปิดอกจริงๆอีกทีดีกว่าครับ เพราะเท่าที่อ่านจากที่ จขกท. เล่ามา ถึงเเม้เเม่จะให้ จขกท. ตัดสินใจ เเต่เเม่ก็พยายามบิ้ว+โน้มน้าวให้คุณเดินต่อในทางที่เเม่คุณเลือก จขกท. เคยบอกเเม่จริงๆจังๆไหมครับว่าไม่ชอบมาก เเละไม่อยากเรียนเเล้ว  เเต่จะเลือกทางไหนก็คิดดีๆครับ เเละต้องรับผิดชอบต่อทางที่เลือกด้วย ถ้าเลือกไม่ซิ่ว ก็ต้องยอมรับ ต้องทำใจ เเละต้องพยายามขยันให้มากขึ้น เพราะคงรู้เเล้วว่าตัวเองอ่อน หรือมีจุดอ่อนอะไรจากเทอมที่ผ่านมา ถ้าเลือกซิ่ว ก็ต้อง เลือกในสิ่งที่เเน่ใจจริง เเล้วพยายามทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด ให้เเม่คุณได้รู้สึกว่าถึงเเม้จะไม่ใช่สิ่งที่เเม่เลือกให้ คุณก็สามารถใช้มันทำให้ชีวิตเป็นไปด้วยดีได้ ผมเองคงไม่กล้าบอกว่าให้เลือกทางไหน  เพราะเเต่ละทางต้องมีสิ่งอื่นๆประกอบในการช่วยตัดสินใจ  คนที่รู้ถึงสิ่งเหล่านั่นดีที่สุด คือ คุณ เเละเเม่ครับ คงจะดีไม่น้อยถ้าคุณสามารถทำอะไรตามหัวใจตัวเองจริงๆ  เเต่บางครั้งเราก็อาจทำในสิ่งที่เราอยากทำได้เสมอไปครับ ไม่ว่า จขกท. จะเลือกทางไหนก็สุ้ๆ เเละขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะครับ จากคุณ : Zero Hour point เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 22:37:20

ความคิดเห็นที่ 12 เราก็เป็นอีกคนนึงที่ไม่ได้เรียนคณะที่ชอบ ที่จริงต้องบอกว่าไม่รู้ว่าชอบอะไรเลยมากกว่า พอเรียนมาก็รู้สึกว่าไม่ใช่ อารมณ์อยากซิ่วมาเป็นพักๆ โดยเฉพาะเวลามาคิดว่านี่มันไม่ใช่เราๆๆ มันก็ทุกข์ อยากซิ่ว ไม่อยากเรียนแล้ว ท้อ แต่พ่อก็บอกว่าไม่ต้องซิ่วหรอก เรียนไปเถอะ ถามว่ารักที่เรียนหรือเปล่าก็ไม่หรอก แต่ถ้าถามว่าสิ่งที่เรียนมันมีประโยชน์หรือเปล่า เราก็เห็นนะว่ามันมีประโยชน์โอเค เรียนก็เรียน ทำงานตรงสายหรือเปล่าไม่คิดมาก ขอให้มีงานให้ทำเถอะ ที่เรียนอยู่ก็ทำให้ดีที่สุด อาจจะไม่ถึงกับทุ่มเทกระตือรือร้นสุดตัวเพราะไม่ได้รัก แต่ก็รับผิดชอบกับมันตามปกติ ก็เรียน 3 กว่ามาได้ ตอนนี้ไปเรียนนิติรามเพิ่มอีก ถามว่าชอบมั้ย เปล่า แต่เห็นว่ามันมีประโยชน์ช่วยงานพ่อแม่ได้ สำหรับเรานะ ยังมีเวลาอีกเยอะให้หาตัวเอง ตอนนี้ก็แค่ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ อันนี้แชร์เรื่องตัวเองให้อ่านกัน สำหรับจขกทอาจจะไม่เหมือนกันก็ได้ ถ้ารู้สึกว่าที่เรียนอยู่ฝืนใจเกินไป ไม่อยากทนแบบนี้ก็ลองคุยกับแม่ดูดีไหม ว่าแต่จขกทรู้หรือยังว่าตัวเองอยากเรียนอะไร อยากเป็นอะไร ไม่อย่างนั้นจะมั่นใจได้ยังไงว่าซิ่วแล้วจะได้เรียนที่ใช่จริงๆ *แก้คำผิด แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 54 22:50:51 จากคุณ : Staccato_note เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 22:49:24

ความคิดเห็นที่ 13 ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยนะคะว่าเราเป็นเด็กซิ่วค่ะ ที่ซิ่วก็เพราะเรียนแล้วมันไม่ใช่เหมือนกัน ตอนแรกเราเรียนนิเทศแล้วก็ซิ่วมาเรียนครู (คนละแนวเลย อิอิ) ก่อนจะซิ่วก็อารมณ์เดียวแบบน้องแหละค่ะ คือรู้ตัวว่าไม่ชอบด้วย เกรดออกมาห่วยแตกมาก มันก็ไม่มีกำลังใจจะไปเรียนแล้ว เราอดทนมากนะกว่าจะผ่านเทอมแรกได้ พอเทอม ๒ เรียนผ่านไป ๒ อาทิตย์ จ่ายค่าเทอมแล้ว (เกือบสามหมื่นแหนะ ขนาด ม.รัฐนะ) ความอดทนเราก็สิ้นสุด เลยตัดสิ้นใจโทรไปหาแม่ พูดไปร้องไห้ไปแม่ แม่ตกใจมาก แล้วก็ให้เรากลับมาบ้าน พอคุยกัน ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรก็แล้วแต่เรา เพราะเราเป็นคนเรียน จริงไหม? เรารู้นะว่าแม่ก็เครียด แต่เหตุการณ์แบบนี้ไม่มีใครอยากจะให้มันเกิดหรอก เราเชื่อว่า ถ้าเรายังมีความอดทนอยู่ แล้วเรียนอีก ๓ ปี ยังไงมันจบ แต่สิ่งที่เราคิดคือหลังจากเรียนจบละ เราต้องอยู่กับมันไปตลอดชีวิตนะ แค่เรียนยังไม่มีความสุขเลย แล้วเวลาที่เหลือละจะเป็นยังไง? จะสร้างสรรค์ผลงาน จะผลิตผลงานออกมามีคุณภาพไหม? ในส่วนที่น้องบอกว่าเลือกเรียนสายนี้เพราะสอบติดโควต้า แล้วก็ไม่อยากแอดเพราะต้องไปแข่งกับคนเยอะๆ --พี่ว่า เราต้องมั่นใจในความสามารถของเราสิ ๔ อันดับ คำนวณดี ๆ ไม่พลาดหรอก พี่เองก็แอดมิชชั่นมา ยังผ่านมาได้ ๒ ครั้งเลย ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่คนเก่งอะไร สู้ ๆ นะ ! สุดท้ายนี้--พี่อยากให้น้องคิดให้ดี ๆ นะคะ เพราะชีวิตเป็นของเรา อนาคตเป็นของเรา มีอะไรปรึกษาหลังไมค์ได้นะคะ ^ ^ ยิ้ม ๆ :] จากคุณ : PinkiePony เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 22:53:12

ความคิดเห็นที่ 14 เราก็เป็นคนนึงนะที่เรียนในสายที่ตัวเองไม่ถนัด ตั้งแต่เลือกสายเรียนม.ปลายแล้ว แต่ทุกอย่างทำแทนแม่ทั้งนั้นแหละแม่อยากเรียนแต่แม่ไม่มีโอกาสได้เรียนเหมือนเรา แม่ไม่อยากเห็นลูกลำบากแม่เลยเลือกสิ่งที่แม่คิดว่าดีที่สุดให้กับลูก เราก็เข้าใจแม่นะทุกวันนี้เราก็ฝืนมันมาตลอดจนตอนนี้เรารู้แล้วว่าเราก็ทำได้นะ ถามว่าทำทำไม...จะตอบว่าเพื่อความสบายใจของแม่มากกว่า ส่วนทางของเราคงจะไปต่อป.โทนู้นละ เมื่อก่อนเราก็เป็นแบบนี้ละร้องไห้บ้านแตกไม่ยอมท่าเดียวบอกว่ายังไงก็เรียนไม่ได้ แม่ก็บอกเหมือนแม่ จขกท. เปี๊ยบว่าลูกแม่เก่ง ลูกต้องทำได้ พอเวลาผ่านไปมันเป็นแค่ความคิดอคติของเราเท่านั้นเอง แต่ถ้าคุณคิดว่าไปกับมันไม่ได้จริงๆก็ลองคุยกับแม่ดูบอกเหตุผลกับแม่เผื่อท่านจะเข้าใจนะสู้ๆจ้า จากคุณ : ~หนูลืมตั้งชื่อ~ เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 22:59:57

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณทุกๆความเห็นมากเลยนะคะ เราเลยให้กิฟเป็นการตอบแทนซะเลย ส่วนเรื่องการเรียนนั้น เราก็คงจะตัดสินลองเรียนไปอีกหนึ่งเทอมเพราะจ่ายค่าเทอมไปแล้ว ( แอบเสียดาย ) ครั้งนี้จะลองตั้งใจเรียนกว่าเดิม แต่ถ้าทำไม่ได้จริงๆจะลองคุยกะแม่อีกที จากหลายๆความเห็นที่ถามว่า ถ้าจะซิ่ว เราจะเลือกเรียนอะไร เรายังไม่แน่ใจเลย จริงๆนะ แต่เราเป็นพวกหลักการ ยังไงดีล่ะ แบบเด็กเรียนอ่ะค่ะ บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่ไม่ใช่แนวด้านภาษาแน่ๆ จากคุณ : yo look kaew เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 54 23:14:50

ความคิดเห็นที่ 16 เปนกำลังใจให้คับ ผมก็เปนเหมือนน้องเหมือนกัน และกำลังจะตามหาฝันตัวเอง จบมา3ปีละคับ ตั้งแต่ม ปลาย มหาลัย ไม่ได้เรียนที่ตัวเองชอบเลย เพิ่งมารู้ตอนนี้ว่าตััวเองชอบเขียนหนังสือ กับพวกภาษาๆ มันจะมีไอเดีย ปิ๊งๆมาเองเสมอเวลาคิดอะไร อ่านอะไร ตอนเรียนม ปลายผมเรียนสายวิทย์คับ แล้วมาต่อตรีสายอุตสาหกรรม เรียนเกรดก็ตกพร่วบมากคับ มันไม่ได้มาจากใจจริงๆ ตอนเรียนผมก็นั่งวาดรูป เรียนเสร็จก็ชอบไปนั่งอ่านหนังสือห้องสมุดคนเดียว นั่งวาดรูปไปด้วย มีความสุขมากๆๆๆ คับ แต่พอเรียนจบ ก็เปลี่ยนงานมาหลายที่ล่ะคับ ไม่มีความสุขเลยคับ อึดอัดมากๆๆๆ คับ พยายามจะเปิดใจล่ะคับ เพราะผมทำงานตรงสายกะที่เรียนมา พอจะหางานอื่นก็ไม่มีวุฒิตรงกะที่เค้าจะรับ ลำบากกว่าคนอื่นคับ แต่วันนี้ก็คิดเรื่องหางานเหมือนกันว่าจะหางานทำงานที่ตัวเองจบมาต่ออีก หรือว่าจะทำงานที่ผมชอบ ที่ผมฝันไว้ดี อยู่ดีๆก็มาเจอกระูทู้ของน้อง ก็อืมม์ สู้ๆคับ ต้องมั่นใจคับว่าเราทำได้จิง เรามีเป้าหมายชัดเจนจิงๆ และเราทำได้แน่ๆ ถ้าไ่ม่มีก้าวแรก ไม่นับ 1 มันก็จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงคับ มันก็ยังเป็น 0 อยู่เหมือนเดิม แต่ถ้าเราได้ลองทำจาก1 มันเหมือนน้ำกระเพื่อมคับ มีการเคลื่อนไหว ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป ทำอะไรที่เรามีความสุขคับ ถ้าเราประสบความสำเร็จ ครอบครัวก็จะเข้าใจเราเองคับ ผมก็กำลังจะทำตามฝันผมเหมือนกัน โชคดีนะคับน้อง :D จากคุณ : นายพรานน้อย เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 00:36:51

ความคิดเห็นที่ 17 คุณ yo look kaew เราสนับให้ซิ่วไปนะถ้าเกิดว่ามันไม่ใช่จริงๆ(ย้ำนะครับถ้ามันไม่ใช่จริงๆ) แต่ไหนๆก็จ่ายค่าเทอมไปแล้ว ก็ลองดูอีกสักยกนึงนะครับ แต่ช่วงเวลาตอนปีหนึ่ง เทอมหนึ่งผมก็เป็นนะครับ เรียนคณะสถาปัตย์ ติดเล่นเกินเทอมแรก เกรดห่วยแตกมาก มากจนอยากจะเลิกเรียนแล้่วหันไปเรียนอย่างอื่นเลย อยากให้คุณ yo look kaew ลองคิดถึงอนาคตนะครับ เพราะสิ่งที่คุณ yo look kaew เรียนอยู่มันคือสังคมของคุณเลยนะครับ อย่างเมื่อคุณเรียนภาษา เมื่อคุณกระโดดเข้าไปเรียนแล้ว มันก็เหมือนกับคุณกระโดดเข้าไปในสังคมของมัน พบเจอแต่เพื่อน เพื่อนก็จะคุยแต่ในสิ่งที่คุณกำลังเรียน ในสังคมก็จะวนเวียนอยู่แต่สิ่งที่คุณเรียนมา เมื่อเรียนจบ ทำงานที่เกี่ยวกับสิ่งที่คุณเรียน คุณก็จะเจอแต่สิ่งที่คุณไม่ชอบๆ ชีวิตมันวนเวียนอยู่แบบนี้ ความรู้น่ะติดตัวไปจนตายเลยนะครับ เพราะมันเป็นเครื่องมือหากิน แล้วถ้าคุณ yo look kaew ไม่ชอบสิง่ที่คุณกำลังเรียนอยู่ จบไป คุณจะประสบความสำเร็จในชีวิตได้ยังไงครับ ในเมื่อคุณไม่ชอบมันเลย ผมเองก็เคยคิดนะครับ ว่ากลัวพ่อแม่จะเสียเงินไปฟรีๆ แต่ไม่อยากให้คุณคิดอย่างนั้นจริงๆ เพราะคุณเพิ่งจะอยู่ปีหนึ่งเอง คุณเรียนจบก็อายุ 22-23 พอดี มีเวลาเก็บตังได้อีกสบายๆ ผมจะลองยกตัวอย่างเรื่องของพ่อผมนะครับ พ่อของผมเป็น นศ.นิติฯรามคำแหง ท่านไม่ค่อยเข้าเรียนหรอกครับแต่หัวดี อาจจะเป็นเพราะท่านไม่ชอบนิติด้วยครับ เพราะถูกคุณปู่บังคับ จริงๆท่านชอบงานวิศวะมากกว่า หนึ่งปีครึ่งท่านเก็บไปกี่หน่วยกิตผมเองก็จำไม่ได้ แต่ท่านจบสามปีครึ่ง พอเรียนจบท่านก็ออกมาทำงาน ทำงานไปได้ 4-5 ปีก็เลิกเป็นทนาย ด้วยเหตุผลว่า "ท่านไม่ชอบ การเป็นทนายก็เหมือนนักบุญที่มือข้างนึงถือไม้กางเขนอีกข้างนึงถือเคียว มันเป็นอาชีพที่ต้องคอยทำร้ายฝ่ายตรงข้ามอยู่ตลอดเวลา" แต่ !!!! ถ้าคิดจะเรียนจริงๆนะครับ ผมแนะนำให้เกาะเพื่อนเรียนไว้ตลอดครับ เกาะเพื่อนไปจนจบนี่แหละ เพื่อนดีก็พากันเรียนครับ จากประสบการณ์ผมเลยนะ ตอนเรียนอยู่ผมโง่คำนวณมากๆไม่รู้จะทำไงก็เกาะเพื่อนแ..่งไปเลย ยังไงซะเพื่อนก็พาเราเรียนจนจบแหละครับ ยอมเสียเวลาแค่ปีเดียว กับยอมเสียอนาคต อันไหนดีกว่ากันครับ จากคุณ : pOpuLar_wow (pOpuLar_wow) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 04:59:26

ความคิดเห็นที่ 18 จขกท.เรียนภาษาอะไรครับ  ญี่ปุ่นหรือเปล่า ถ้าญี่ปุ่นก็ต้องยอมรับเลยครับว่ามันยากจริง  ถ้าจะเรียนให้รอด ยังไงเสียก็ต้องทำใจให้รักมันให้ได้  ถ้าไม่รัก ไม่ชอบ เรียนไม่รอดแน่นอน เพราะต้องทุ่มเทมาก ตอนแรกก็มีปัญหากับภาษานี้เหมือนกัน ไม่ได้เลือกเข้ามาเพราะชอบภาษานี้ ตอนเข้ายังไม่รู้จักอะไรเกี่ยวกับภาษานี้เลย พอเข้ามาเรียนก็รู้สึกว่ายากมาก  ปีหนึ่งเทอมแรกเกือบไม่รอด ได้เกรด D มาแบบเรียนไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจ เรียนไม่ทัน  อาศัยว่าพยายามท่องศัพท์ก่อนสอบเลยรอดมาได้    แต่พอมาเทอมสอง ก็พยายามทำใจให้ชอบมันให้ได้  วันที่รู้สึกว่าชอบภาษานี้ เดินไปขอใบถอนจากกองบริการการศึกษา แล้วถอนเลยครับ ติด W ต้องเรียนห้าปี  (ไม่มีเปิดซัมเมอร์ ตัวนึงมีแค่ปีละครั้ง) แล้วเทอมต่อไปก็รีเกรด เรียนตัวแรกใหม่ เพราะอยากเริ่มต้นใหม่ เอาพื้นฐานให้ได้แน่นๆ ตอนนี้ผ่านมาสามตัวแล้ว ด้วยเกรด B C+ และB  (ไม่ได้เรียนเป็นเอกนะครับ แต่ในหลักสูตรต้องเรียน 36 นก.) โอเคกะมันมากขึ้นเยอะครับ   ก่อนอื่น จขกท.ต้องถามตัวเองให้แน่ใจก่อนว่า  ไม่ชอบมันจริงๆ หรือเปล่า  แล้วจริงๆแล้วเราชอบอะไร  ถ้ายังบอกไม่ถูกว่าชอบอะไร ก็ลองพยายามอีกสักครั้ง เผื่อจะทำใจให้ชอบขึ้นมาได้  แต่ถ้าชัวร์ๆ มั่นใจแล้วว่าไม่ไหวแน่ๆ ก็รีบถอยดีกว่าครับ  มีเพื่อนหลายคนที่ฝืนเรียนในสิ่งที่ไม่ชอบ สุดท้ายก็ไปไม่รอด ต้องมาซิ่วตอนปี 2 ปี 3 อ้อ อีกอย่างนึง ถ้าเป็นภาษาญี่ปุ่น  คิดว่าคนเรียนไม่น้อยเลยนะครับ  ถ้าไม่เก่งจริง ก็ยากที่จะใช้ภาษาไปทำงานที่ได้เงินเยอะๆนะครับ แต่ถ้าเรียนเป็นเอก ยังไงเรียนจบมาได้ก็ใช้งานได้ดีอยู่แล้วล่ะ จากคุณ : ฟ้าสาง...ที่บางโพ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 12:48:40

ความคิดเห็นที่ 19 เราอยู่ปีหนึ่งเหมือนเจ้าของกระทู้นั้นละ  เราชอบเรียนภาษานะ รู้ใจตัวเองมาตั้งแต่ก่อนจะขึ้นม.ปลายแล้ว แต่เราก็เลือกเรียนสายวิทย์ เข้ามหาวิทยาลัยสายสุขภาพ  ตามใจแม่ให้เรียนเหมือนพี่สาวเรา มันเลี่ยงไม่ได้นี่เนอะที่จะถูกเปรียบเทียบ  มันก็เหมือนถูกบีบให้เลือกในทางที่เค้าอยากให้เราเรียนนั่นหล่ะ แต่เราก็เรียนให้เพื่อความสบายใจของเค้า  เราเลยจุดที่จะต่อต้านเค้ามาแล้วมันเหนื่อย ตอนนี้เราก็พยายามเรียนในสิ่งที่เราเลือก แม้ว่าเราจะเจอกับวิชาที่เราไม่ถนัดและไ่ม่ชอบก็ตาม และเทอมนี้เราก็ตัดสินใจที่จะลงเรียนรามฯอีกตัว ในคณะที่เราชอบ แม้ว่าคณะที่เราเรียนอยู่ตารางจะแน่นเอียดแค่ไหน แต่มันทำให้เรารู้สึกดีกว่าว่าอย่างน้อยก็ยังได้เรียนในสิ่งที่ชอบสักครึ่งหนึ่ง ทั้งๆที่รู้ว่าต้องแลกกับความอดทนและพยายามแค่ไหนก็ตาม เราเลือกและตัดสินใจไปแล้ว  แค่อยากจะเล่าในอีกมุมให้ฟังจ้ะ :)  จากคุณ : Glasses_Fille เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 18:26:27

ความคิดเห็นที่ 20 ซิ่วเถอะค่ะน้อง ถึงแม่จะเครียดแต่เราคิดว่าแม่น้องคงไม่อยากเห็นน้องไม่มีความสุขหรอกค่ะ พี่ก็เป็นคนนึงที่เลือกเรียนๆม่ตรงกับที่ชอบเหมือนกัน แต่เทอมแต่แรกๆก็พยายามทนนะ เจออาจารย์ดีด้วยก็เรียนไป พอหลังๆมันไม่ไหวจริงๆนะ มีอยู่วันนึงแอบร้องไห้น้ำตาตกใน ในห้องเรียนนั่นแหละ เหม่ออกไปนอหน้าต่างแล้วก็ถามตัวเองว่า ฉันมาทำอะไรที่นี่? ภาษามันต้องใจรักจริงค่ะ ถ้าเรารู้ว่าเราชอบเรียนอะไร มุ่งไปเลย ทำไปเลย เราจบมาเราต้องอยู่กับมันไปตลอดชีวิต เสียเวลาปีเดียวกับเสียเวลาทั้งชีวิต เลือกอันไหนคะ? อยากให้คิดให้ดีเพราะพี่ก็เป็นค่ะ ตอนนี้พี่ปีสี่แล้ว ถึงแม้พี่จะกลับตัวไม่ทัน แต่ก็ไม่อยากให้ใครเป็นเหมือนพี่นะ จบไปก็ไม่คิดจะเอาไปใช้เลยอ่ะ กะไปเรียนภาษาอังกฤษที่ชอบเหมือนเดิมดีกว่า โอเค ภาษาที่สามคนเรียนน้อยจริงเมื่อเทียบกับอังกฤษ แต่เราจบไปแบบกะท่อนกะแท่น เอาไปใช้ทำงานก็ไม่ได้ ถึงใช้ไ้เราก็ไม่รักไม่มีความสุขกับมัน อย่าดีกว่าค่ะ ยังมีเวลาอยู่คิดให้ดีๆนะ เพื่อตัวของเราเอง เราต้องดูแลตัวเองไปตลอดชีวิตนะคะ ปัญหาของคุณแม่เดี๋ยวก็ผ่านไปค่ะ เค้าเป็นผู้ใหญ่แล้วเค้าจัดการได้แน่นอน ลองไปคุยกับแม่ดูนะพี่ว่าเค้าน่าจะเข้าใจ ขอให้มีความสุขกับชีวิตและสิ่งที่น้องเลือกนะคะ ด้วยความหวังดีนะคะ ไม่อยากให้ใครเป็นเหมือนตัวเองเลยจริงๆ = = จากคุณ : ใบบอนต้มยำ เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 54 21:44:12

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณทุกๆความเห็น ขอบคุณมากจริงๆค่ะ รู้สึกมีแนวทางมากขึ้นแล้วค่ะ ตอนนี้รู้แล้วว่าตัวเองอยากเรียนอะไร หนูเป็นชอบดูซีรี่ย์ฝรั่ง โดยเฉพาะแนวสืบสวนสอบสวน ที่ดูมาแล้วก็มี CSI NCIS Criminal mind Bones เคยลองดูซีรี่ย์แนวอื่นๆก็ไม่ชอบเหมือนแนวนี้นะคะ กลอตลอด เลยอยากรู้ว่ามันมีหลักสูตรประมาณนี้ให้เรียนไหมอ่ะคะ รู้สึกตัวเองชอบมากจริงๆ อยากมีความรู้ด้านนี้ อยากช่วยเหลือคน ใครรู้ช่วยบอกทีนะคะ จะได้ตัดสินใจเรื่องเรียนซะที จากคุณ : yo look kaew เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 01:09:19

ความคิดเห็นที่ 22 แนะนำนิติค่ะ นิติในความคิดของคนส่วนใหญ่ จะคิดว่ามีให้ท่องมาตราอย่างเดียว แต่จริงๆ แล้ว เวลาเรียน เราจะต้องตีโจทย์ ตีข้อความ รูปคดี แล้วนำมาตราต่างๆไปใช้ ต้องใช้หัวคิดเยอะ ถ้าชอบอะไรที่ต้องตีความ เราว่าเวลาเรียนน่าจะสนุก ที่จริงเราไม่ได้เรียนนิตินะ แต่เคยไปลงเรียนวิชาเลือก เรายังคิดว่าสนุกเลย ถ้าไม่มั่นใจลองไปลงเรียนรามก่อนก็ได้นะ ยังสมัครของเทอมนี้ทัน แต่เหลือแค่รอบสมัครที่มหา'ลัย 6-9 ธ.คนะ http://www.ru.ac.th/ จากคุณ : แพนิดา เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 10:24:15

ความคิดเห็นที่ 23 แนะนำซีรี่อีกเรื่องที่เป็นแนวนี้นะครับ จขกท Prison break หนังดังเลย และสนุกมากด้วยครับ ไม่รู้ว่าดูไปรึยัง ออกแนวไปทางนิติวิทยาศาสตร์นะครับ จากคุณ : SmileWider เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 22:05:36

ความคิดเห็นที่ 24 Prison Break  ก็ดูไปเรียบร้อยแล้วค่า สนุกมากๆเลย จากคุณ : yo look kaew เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 14:36:03

ความคิดเห็นที่ 25 เพื่อนเราเหมือนคุณเลย เราเชียร์ให้มันซิ่ว ไม่อยากให้มันทนทรมานอยุ่อีก3ปีข้างหน้า แต่มันก็สงสารพ่อแม่ ----* จากคุณ : พื้นที่มีรัก เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 12:48:54