เมื่อ ตากล้องแอบรักนายแบบ ฟ้าผ่า ทรมาณที่สุดครบ ทำไงดี
|
 |
ผมเป็นตากล้องรับงานอิสระ ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายมีความสุข แต่ก็อยากพบคนดีๆซักคน วันหนึ่ง ผมได้พบกับรุ่นน้อง ปีหนึ่งโดยบังเอิญ (บังเอิญมากครับ เพราะผมจบไปแล้ว 1 ปี) เราพบกันในหอสมุดของมหาวิทยาลัย น้องคนนี้ มีปัญหาร้อนใจเกี่ยวกับการลงทะเบียน ผลการเรียน เขาตรงรี่เข้ามา เพื่อขอคำปรึกษาในฐานะรุ่นพี่ ผมจึงให้แนวคิดในการกู้เกรด
น้องเขารู้สึกดีกับผมมาก เราคุยกันครู่หนึ่ง น้องเขาจึงรู้ว่า ผมเป็นตากล้องที่ชอบถ่ายภาพ Portraid ฝีมือ พออวดพอคุยกับเขาได้บ้าง และได้ชวนน้องคนนี้ มาถ่ายภาพในวันหยุด เขาพอใจในผลงานของผมมาก เราถ่ายภาพกันบ่อยมาก ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยมาก ผมเองก็เหงา เพราะเพื่อนๆก็ทำงานประจำกันทุกคน มีแต่ผมที่รับงานอิสระ
เราสนิทกันมากขึ้น มากขึ้น เขาเรียกผมว่าพี่ชาย เราบอกเล่าความในใจ และเรื่องราวต่างๆมากมาย รูปที่ผมถ่ายมา ถูกโพสโดยเจ้าตัว และคนถ่าย น้องคนนี้ผมถือว่าเป็นคนที่มีหน้าตาบุคลิกดีมาก แม่ส่วนสูงจะน้อยกว่าคนอื่นๆ และโดยรวมแล้ว ต้องเรียกว่าบาดใจสาวเลยทีเดียว บวกกับฝีมือในการถ่ายภาพ แนวนิตยสาร ทำให้น้องคนนี้ ดูดีขึ้นอีกมากเลยครับ จนกระทั่งเขาดังไปทั้งคณะ และ นอกคณะด้วย
หลังจากนั้นไม่นาน มีบางอย่างเกิดขึ้น เขาแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งเข้า แน่นอนว่า ผมคือที่ปรึกษาเรื่องจีบสาวคนนี้ ฟังดูเหมือนเป็นเรื่องปก แต่ ผมมารู้ตัวอีกที ก็รู้ว่า ผมรักน้องชายคนนี้เข้าให้แล้ว มันขัดแย้งเหลือเกิน ผมสับสนมาก ผมพยายามห่างน้องคนนี้ แต่ก็ทำไม่ได้ จนในที่สุดทุกอย่างมันก็สายเกินแก้ ผมปล่อยให้ตัวเองยอมอยู่ ในความรัก (เพศเดียวกัน อย่างไม่เปิดเผยให้ใครรู้) ความรักของน้อง และ ผู้หญิงคนนั้น พัฒนา ไปอย่างรวดเร็ว ไกล และล้ำลึก ผมยังคนเป็นพี่ชายที่ปรึกษา เป็นตากล้อง มีบางตอนที่ผมถ่ายภาพเขาและเธอ ในท่วงท่าที่สุดจะบาดใจ ความรัก ความหลง และความเกลียด เกิดขึ้นในใจผม แบบเงียบๆ เวลามีนัดถ่ายภาพ ที่มีผู้หญิงคนนั้นมาด้วยในครั้งหลัง ผมจะปฏิเสธบอกว่าไม่สบายทุกครั้ง แม้ความสับจะยังคงอยู่ในใจผม แต่ทุกอย่างยังคงดำเนินต่อ ผมไม่เคยเรียกร้องสิ่งได ผมแค่อยากอยู่ใกล้ แต่ก็รับไม่ได้ครับ ผมเองก็ยังงง ว่าเพราะอะไรถึงได้ชอบเพศเดียวกัน งงมากครับ และขอคำแนะนำดีดี หรือแชร์ประสปการนะครับ ผมเชื่อว่า ผมยังไม่ถึงขั้น เกย์ 100 เปอร์เซน (แอบเข้าข้างตัวเองนิดนึงครับ) แค่อยากให้มันพ้นช่วงเวลาแบบนี้ อยากจะลืม แต่มันนานมากแล้ว ยังลืมไม้ได้ครับ
| จากคุณ |
:
คุณชายทิงนองนอย 
|
| เขียนเมื่อ |
:
23 พ.ย. 54 02:04:29
|
|
|
| 
