 |
1. คือเวลาเราออกไปข้างนอกแล้วซื้อของขนมมาให้กิน พ่อก็จะถามคำแรกก่อนว่า ซื้อมาเท่าไร?
เราก็บอกราคาไปแกก็จะชอบบ่นๆประมาณว่า แพง!! ซื้อมาทำไม แล้วก็อุบอิบๆของแกไป แล้วแกจะชอบเอาขนมเก็บไว้ในตู้เย็น แกจะกินก็ต่อเมื่อเราไม่อยู่บ้าน 555 เหมือนเด็กเลย
มีหลายครั้งที่แกจะบ่นว่าขนมแพงบ้างอะไรบ้าง เราก็ ทำเป็นเฉยๆ แม่ก็จะบอกว่า เดี๋ยวกินแทน พอถึงเวลาแม่จะกิน แม่ก็ถามว่า เอ๋าขนมที่อยู่ในตู้เย็นมีไหน พ่อก็จะบอกว่า "กินหมดแล้วว" แล้วก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ต่อไป ...
(เราก็รู้แกวแกละ แกไม่ชอบให้ซื้ออะไรแพงๆ แต่ถ้ามันไม่เกินกำลังเรา เราก็จะซื้อให้เพราะเราก็อยากให้ท่านกินอะไรอร่อยๆบ้าง)
2. ช่วงเข้ารพ.ผ่าตัดใหญ่ (ไส้ติ่งแตก)
แม่จะเป็นคนนอนเฝ้าเราที่รพ.แต่พ่อจะขี่รถมอเตอร์ไซค์กลับบ้านตอน 1 ทุ่ม แล้วมาหาเราที่รพ.ตอนตี 4 ทุกวันจนเราออกรพ. คือพ่อจะเป็นคนที่ไม่บอก ไม่พูดว่าเป็นห่วง แต่แกจะแสดงออกมาด้วยกิริยาของแกเอง
เราไส้ติ่งแตก หมอเลยต้องผ่าท้อง แล้วไม่ได้เย็บแผลเพราะกันแผลเป็นหนอง ทุกวันพยาบาลก็จะมาทำความสะอาดแผลโดยการคว้านสำลีลงไป แล้วเอาผ้าก๊อตอุดแผลไว้ ช่วงที่พยาบาลมาทำแผล ส่วนมากพ่อจะอยู่ช่วงเวลาที่พยาบาลมาทำแผลเป็นซ่ะส่วนใหญ รองมาก็แฟน เราต้องทำแผล 2 เวลา เช้า-เย็น
ตอนที่พยาบาลทำแผล พ่อจะเอาผ้าห่มมาคลุม อกให้เรา จากนั้นแกก็จับขาเราเบาๆแล้วบีบ เหมือนล๊อคไม่ให้ดิ้นนั้นแหละ เพราะเวลาทำแผลเราจะเกร็ง(มันปวดด) 555 เราก็กัดผ้าห่มไป พ่อก็ล๊อคขาเราไว้ พ่อพยาบาลทำแผลเสร็จพ่อก็จะเอาผ้ามาห่มส่วนล่างแล้วบีบขาเราเบาๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
ประมาณวันที่ 3 เราไม่ขอฉีดยาแก้ปวดเพราะเราไม่อยากติด ... เลยทนเจ็บ ตอนทำแผลก็เจ็บกว่าตอน 2 วันแรกที่ขอยาแก้ปวด ครั้งนั้น พ่อมานั่งข้างๆเราเวลาพยาบาลทำแผลแล้วก็จะจับมือเราเบาๆ เราก็บีบมือพ่ออย่างแรง (แต่มันก็อุ่นใจนะ)
เวลาเราผ่าเสร็จเราเดินไม่ค่อยได้ มันปวด แล้วเราต้องใส่แพมเพริทของผู้ใหญ่เพราะยาที่ได้รับมันขับของเสียที่ล้างไม่หมดออกมา ... เราบังคับเรื่องการขับถ่ายอะไรไม่ได้ ตอนช่วงเช้าถึงเย็นที่พ่อผลัดเวรกับแม่ พ่อนี่แหละเป็นคนพยุงเราเข้าห้องน้ำ เป็นคนเปลี่ยนแพมเพริทให้เรา T^T
คือช่วงเราอยู่รพ.ต่างคนต่างไม่ได้นอนเต็มอิ่มพ่อก็เหมือนกัน ตอนนั้น พ่อนอนหลับบนโซฟาแล้วเราจะเข้าห้องน้ำ เราไม่อยากปลุกเลยว่าจะลุกจากเตียงเอง แกคงได้ยินเสียงแกสะดุ้งตื่น เห็นเรากำลังจะลุกลง แกรีบวิ่งมาพยุง ...
หลังจากออกจากรพ.มาพักฟื้นที่บ้าน พ่อรู้ว่าเราเดินไม่ค่อยไหว บ้านมี2ชั้นถ้าให้เราเดินขึ้นบันไดนี้ก็จะทรมานไป พ่อเลยเคลียร์บ้านชั้นล่าง คือจัดชั้นล่างใหม่หมด เพื่อจัดโซนให้เรานอน ยังไม่ให้ขึ้นชั้น 2และที่ตกใจคือ แม่บอกว่าแกจัดเอง เลื่อนโต๊ะ เลื่อนตู้เอง ยกตู้ไปนั้นมานี่ ... แกทำคนเดียวแล้วพ่อก็อายุไม่ใช่น้อยๆมาทำแบบนั้นมันอันตราย คือแกมาทำตอนที่แกกลับบ้านช่วงเย็น เพราะช่วงเย็นแม่จะเป็นคนมาเฝ้าเราที่รพ.
ตอนเราออกรพ.มีประโยค1ที่เราจำมาได้จนถึงตอนนี้
ตอนนั้นพ่อไปเคลียร์บิลค่ารักษา จำนวนเงินที่ออกมา 6X,XXX เราก็แซวไปว่า
"โหว! 6X,XXX ซื้อรถยนต์มือ 2 ให้น้องได้เลยนะเนี่ย " (เราเรียกแทนตัวเองว่าน้อง)
พ่อก็ยิ้มแล้วบอกว่า "6X,XXX แลกชีวิตลูกพ่อคืนมาก็พอแล้ว" ตอนนั้นเราแบบ อึ้ง แต่ไม่ได้ร้องไห้นะก็หัวเราะกลบเกลื่อนไป คิดถึงภาพนั้น ช่วงเวลานั้นทีไร น้ำตาซึมทุกที ^^
| จากคุณ |
:
Je M'appelle Kook  
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 พ.ย. 54 02:49:29
|
|
|
|
|
5 ธันวาคม ร่วมบอกเล่าความทรงจำดีๆเกี่ยวกับคุณพ่อกันนะค่ะ
