Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
[อัพเดทครั้งสุดท้าย] เรื่องราวของผมและเธอครับ{แตกประเด็นจาก F11383937} ติดต่อทีมงาน

บอกก่อนเลยว่ายาวมาก เพราะผมอยากระบายทุกสิ่งทุกอย่างออกมาให้หมด..

ขอโทษนะครับอาจจะทำให้ทุกท่านเสียเวลาอ่านไปบ้าง.. ขอโทษจริงๆ

-----------------------


ก็หลังจากที่ไปรอเธอที่อนุสาวรีย์ (เธอกำลังนั่งรถกลับมาจาก ตจว)
โดยที่ผมไม่รู้หรอกครับ แต่เพื่อนเธอโทรมาบอก (คือเธอไม่โทรหาผมเลย)
ผมเลยได้แค่ sms ไป ว่าจะรอเธอ "ที่เดิม" (ที่เดิมที่ผมนั่งรอรับเธอเป็นประจำเวลาเธอกลับ ตจว)

ไปนั่งรอตั้งแต่ 9 โมงเช้า..
10โมงเลยโทรไปทีนึง ผลคือเธอรับ ผมเลยถามเธอว่าถึงไหนแล้ว รออยู่ที่เดิมนะ
เธอก็ตอบแค่ว่า  "มีอะไร ทำไม" น้ำเสียงเฉยชามาก และดูรำคาญผมมากๆ

ผมเลยไม่โทรไปอีก อาศัยว่าโทรหาเพื่อนเธอ แล้วให้เพื่อนเธอโทรมาบอกผม ว่าเธออยู่ไหนแล้ว
ผมรอจนถึงเที่ยงวัน เธอก็มาพอดี มาด้วยสีหน้าบูดบึ้ง
พร้อมกับแบมือ และขอกุญแจห้องคืน (เธอพูดโดยไม่มองหน้าผมเลย)

เราก็เลยนั่งรถกลับด้วยกัน ตลอดทางที่นั่งรถ ผมก็คอยปิดม่านบังแดดให้เธอ คอยปรับแอร์ ไม่ให้โดนตัวเธอ ตามปรกติที่เคยทำ
แต่ดูเธอไม่ค่อยจะสนใจเท่าไหร่ เธอนั่งมองหน้าต่างหน้าบูดบึ้งอยู่อย่างนั้น
ผมเห็นว่าเป็นรถสาธารณะเลยไม่อยากชวนเธอคุยมาก เพราะไม่สะดวก เลยได้แต่นั่งเงียบๆไปตลอดทาง


จนในที่สุดก็มาถึงปากซอย และต้องนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างเข้าไป
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ มอเตอร์ไซค์รับจ้างดันมีคันเดียว เธอเลยขึ้นไปก่อน

ผมเลยตัดสินใจวิ่งตามไปจนถึงห้อง เพราะรอมอเตอร์ไซค์นานมาก ไม่มาซักที
วิ่งไปก็หอบไป เพราะผมไม่ได้กินอะไรมาหลายวันมาก กินอะไรก็จะอ๊วกไปหมด

พอไปถึงห้องเธอ สิ่งที่ผมได้ยินคือเสียง ฉีกและดึง ทุกอย่างที่ผมทำเอาไว้....
ผมได้แต่เคาะประตูห้องเธอ และยืนโทรศัพท์ให้เธอ
(คือว่าเมื่อวันก่อนเพื่อนๆเธอช่วยกันทำคลิป ขึ้นมา คลิปนึง เพื่อให้เธอได้ดู และอยากให้เธอให้โอกาสผมอีกครั้ง เป็นคลิปที่เกี่ยวกับเรื่องราวๆต่างๆที่เราเคยผ่านกันมา)

เธอก็หยิบไปดูซักพัก และก็ยื่นกลับมาเลย ทั้งๆที่ยังดูไม่จบ แล้วเธอก็พูดว่า "ทำมาทำไม"
ผมเสียใจครับ ตอนนั้นเข่าทรุดละ แต่ยังทนยืนอยู่ ผมเลยขอร้องเธอว่าช่วยดูให้จบได้ไหม

เธอก็ปิดประตูห้องแล้วไปดูซักพัก ก่อนที่จะยื่นโทรศัพคืนมา

ตอนนั้นผมเห็นในมือเธอถือ postit ที่ผมทำให้เธอ ผมชำเลืองมองเข้าไปในกำแพงห้อง ก็เห็นละ ว่าว่างเปล่า เธอดึงทิ้งหมด ตอนนั้นผมเข่าทรุด ลงไปนั่งกับพื้น

แล้วได้แต่ขอร้องเธอ ว่าขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม (ผมเกือบจะร้องไห้ละตอนนั้น ผมเสียใจมาก)

เธอก็ได้แต่บอกว่า "จะเข้ามาทำไม จะคุยอะไร ก็คนมันไม่รักแล้วให้ทำยังไง"

ผมก็ตื้ออยู่ซักพักจนผมได้เข้าไปคุยกับเธอ

ผมก็พยายามบอกเธอ และอยากให้เธอให้อภัยผม แต่สิ่งที่เธอตอบกลับมานั้น มีแต่น้ำเสียงที่กระแทกกระทั้น ทำร้ายจิตใจผมอย่างมาก

ผมเดินไปที่รูปภาพในอดีตต่างๆที่เราเคยผ่านอะไรต่อมิอะไรมาด้วยกัน  (ที่ยังหลงเหลืออยู่บนกำแพง เพราะส่วนนึงเธอดึงออกไปละ) ทั้งความลำบากและความสุข และพร่ำถามเธอว่า ยังจำวันนี้ได้ไหม... ยังจำวันนั้นได้ไหม...

เธอตอบกลับมาว่า "มันก็แค่อดีต"

.....

ผมชอคครับ

เลยถามเธอหลายๆอย่างว่าทำไมถึงหมดรัก (ตอนนั้นผมพูดทั้งน้ำตา แต่เธอตอบกลับแบบกระทั้นกระแทก และรำคาญผมตลอดเวลา)

หลังจากที่ถามอยู่ซักพัก ในที่สุดเธอก็พูดออกมาว่า

"ทั้งๆที่เค้าคุยกับคนอื่นอยู่เนี่ยนะ"

......................................

เจ็บครับ มันเป็นประโยคที่เจ็บปวดมาก คนที่ผมเชื่อใจมาตลอดเวลา แต่เธอกลับคุยกับคนอื่น

ผมหายใจลึกและถามรายละเอียดเธอ ว่าช่วยเล่าให้ผมฟังได้ไหม ว่าเรื่องราวมันเป็นมายังไงเธอก็เลยเล่ามา



ว่าที่ผ่านมาเธอพบกับคนๆนี้มานานแล้ว นานก่อนที่จะเจอผมซะอีก แต่เธอยังแค่คุยธรรมดาๆ ไม่ได้รู้สึกอะไร
เขาเป็นเพื่อนของญาติของเธอ

เธอบอกทุกครั้งที่เธอกลับบ้านที่ ตจว บางทีเธอก็ไปค้างที่บ้านญาติ เพื่อไปเจอผู้ชายคนนี้

ผู้ชายคนนี้เป็นคนดี อายุ26แล้ว มาดแมนแฮนซั่ม สมาท เป็นสุภาพบุรุษ มีทุกอย่างเพียบพร้อม หน้าที่การงานดี อนาคตรุ่ง
ทางบ้านเธอก็รับรู้ (แต่เรื่องผม ทางบ้านไม่รู้นะครับ เธอปิดไว้ตลอด)

ไม่ว่าจะเป็นปิดเทมอยาวๆ หรือตอนปิดปีใหม่นานๆ เธอก็ไปหาเขา

ทุกครั้งที่ผมโทรไปหาเธอแล้วเธอไม่รับ หรือรับสายก็ทำเสียงรำคาญใส่

ก็เพราะว่าเธออยู่กับเขา และไม่สะดวกที่จะคุยกับผม...


เธอบอกว่าตอนแรกก็แค่คุย แต่ตอนพักหลังๆมานี้เธอรู้สึกดีกับคนนั้น

(ฟังจากน้ำเสียงและทีท่าเขิลอายของเธอ เมื่อเธอพูดถึงเขา ผมก็รู้เลยเหละว่าเธอรักเขาจริงๆ เพราะเธอไม่เคยมีอาการแบบนี้กับผมเลย...)

ไม่นานมานี้ เธอก็ได้ขอให้ผมลบรูปคู่ของเราสองคนออกในเฟส และเปลี่ยนสถานะให้เป็นโสด โดยเธอบอกว่า กลัวพี่สาวของเธอเห็น แล้วทางบ้านจะว่าเอา

พอมาวันนี้เธอเลยเฉลยทุกอย่างว่า จริงๆแล้วเธอคุยกับคนนี้อยู่ และตกลงที่จะลองคุยๆกันดูๆกันก่อน เพราะเหตุนี้เธอถึงให้ผมเปลี่ยนสถานะไง...

โครตเจ็บเลยครับ... เธอเล่าไปก็เขิลอายไป ทำให้ผมรู้เลยว่าเธอรักเขามากจริงๆ...

เธอบอกว่าเธอ "ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ารักผมหรือเปล่า"

ที่ผ่านมา 2 ปี เธอก็ลำลึกความหลังทุกอย่างออกมา

- เคยสงสัยไหมว่าทำไมไม่ชอบให้จับมือ และชอบบ่นว่ามือผมร้อน /// เพราะเธอไม่ได้รักไงจะจับทำไม มันอึดอัด
- เคยสงสัยบ้างไหมว่าทำไมถึงไม่ชอบให้เล่นหัว /// เพราะลำคาญไง
- เคยสงสัยบ้างไหมว่าทำไมไม่เคยบอกรัก ไม่เคยบอกคิดถึง /// ก็เพราะไม่ได้รัก และไม่ได้คิดถึงไง
- อีกมากมาย (ขอละไว้)


ทำให้ผมรู้สึกชอคและเสียใจมาก...

ว่าที่ผ่านมามันเป็นแค่ "ความฝัน"

ที่ผมฝันไปเองคนเดียว...

รักเธออยู่ฝ่ายเดียว...

เธอบอกเธอจะบอกผมมานานแล้ว แต่เธอกลัวผมเสียใจ เลยไม่กล้าบอก เลยได้แต่ยื้อมาเรื่อยๆ

เพราะเธอคิดว่าจะหนีผมไปเรียนต่อที่นครสววรค์เลยทีเดียวโดยไม่ต้องบอกอะไร (ผู้ชายคนนั้นอยู่นครสววรค์)

แต่ในวันนี้ด้วยความที่ผมรั้นจะให้เธอพูดทุกอย่างให้ได้ สุดท้ายเธอก็เลยพูดออกมา....

ครับ หลังจากนั้นเราก็คุยกันอยู่ซักพัก

แต่แปลกมาก ผมกลับไม่ร้องไห้เลย ผมรู้สึกโล่ง....

โล่งใจที่เธอไม่โกหกผม ใจนึงก็เจ็บ ใจนึงก็โล่ง

ถ้าเป็นตาชั่งก็เหมือนมันบาลานซ์กัน ไม่เอนไปข้างใดข้างนึง ทำให้ผมรู้สึก "เฉยๆ"


ผมไม่โกรธเธอเลย ผมยินดีกับความรักของเธอ ผมอวยพรให้เธอกับเขารักกันดีๆ

ด้วยความที่ผมเป็นรุ่นพี่ ผมเลยพูด สอนอะไรเธอ และเตื่อนสติเธอ ก่อนที่เราจะลากัน

เช่น ถ้าโดนทำร้ายจิตใจ หรือเขาทุบตีอะไรให้ชิ่งมาเลยนะ คนที่รักกันจริงๆเขาไม่ทำหรอก (ผมสอนเธออยู่เยอะครับ แต่ขอละไว้ละกันเดี๋ยวยาว แค่นี้ก็ยาวละ)

เธอก็ขอบคุณผม และบอกผมว่าเป็นพี่ชายของเธอได้ไหม แต่ไม่ต้องดูแลเว่อ แบบว่าคอยบังแดดให้เวลาเดินด้วยกัน เวลาเธอหนาวแล้วถอดเสื้อช๊อบมาคลุมเธอ หรือปรับแอร์ให้เธอ บลาๆๆๆๆ ไม่ต้องทำขนาดนั้นได้ไหม

ผมก็ยินดี และจุ๊บที่หน้าผากของเธอเบาๆ

เธอบอกตอนนี้เธอโล่งใจมาก ที่ผมไม่โกรธเธอ

ผมก็บอกกับเธอเช่นกันว่าผมก็โล่งที่เธอไม่โกหกผม

ผมพร้อมที่จะเป็นพี่ชายของเธอดูแลเธออยู่ห่างๆ ถามว่าผมรักเธอไหม ผมรักครับ เพราะรักนี่เหละถึงต้องยอมปล่อยเธอไป

คนเราแค่เห็นคนรักมีความสุข มันก็โอเคแล้วล่ะครับ จริงไหม..

ดีกว่ายื้อให้เขาอยู่กับเรา แล้วเขาไม่มีความสุขเลย

นี่สินะที่เขาเรียกว่ารักแบบบริสุทธิ์ใจ...


สรุปว่าตอนนี้เราก็จบกันด้วยดีครับ ผมยังรักเธออยู่นะ ความรักของผมไม่ลดลงหรอก ผมไม่อยากฝืนความรู้สึกตัวเอง
แต่คงเปลี่ยนฐานะให้เหลือแค่พี่ชายน้องสาว

เรื่องราวๆต่างๆในอดีตผมไม่คิดที่จะลืมครับ เพราะรู้ว่าลืมไม่ได้ ผมขอเลือกเก็บความทรงจำไว้ละกัน

อย่างน้อยผมก็ได้เรียนรู้ว่าการรักใครสุดหัวใจมันเป็นยังไง การได้ทำเพื่อคนที่เรารักแบบสุดความสามารถมันเป็นยังไง ^_^




จากคุณ : น้องTop
เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 15:40:04




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com