Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ความประทับใจที่อยู่ในความทรงจำของฟาง เมื่อครั้งได้เข้าเฝ้า"พ่อหลวง" อย่างใกล้ชิด ติดต่อทีมงาน

สวัสดีในเช้าของวันที่ 5 ธันวาคม ค่ะทุกคน...

ตื่นมาก็นั่งดูในหลวงเสด็จออกมหาสมาคม ทำเอาน้ำตาไหลพรากๆ

ทำให้คิดถึงความทรงจำสมัยยังเป็นเด็ก ที่ปกติทุกๆปีของเช้าวันนี้

ฟางจะต้องไปหาคุณตาที่บ้านพร้อมกับคุณพ่อคุณแม่และน้องๆ

เพื่อที่จะพาคุณตา ซึ่งเคยเป็นข้าราชบริพาร ของในหลวงมาก่อน

แต่ท่านเกษียรอายุมาแล้วไปเข้าเฝ้า.. เช้าวันนั้นฟางจะต้องแต่งตัวอย่างดี

ทุกครั้งจะต้องเห็นคุณตาในชุดข้าราชการเต็มยศสีขาวล้วน

ดูเท่มากอย่างบอกไม่ถูก คุณตาจะมีไม้เท้าสีทองอันงามหนึ่งอัน

เป็นไม้เท้าที่จะเอาออกมาทุกปีเพื่อไปเข้าเฝ้าในหลวงโดยเฉพาะ

แต่ก่อนฟางก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องเปลี่ยนแม้กระทั่งไม้เท้าให้สวยขนาดนี้

ด้วยน้า...ฟางยังไม่เข้าใจ

จำได้ว่าตอนนั้น เราทุกคนต้องไปที่วัดพระแก้ว ซึ่งเมื่อก่อนฟางไม่รู้ว่า

มีพระบรมมหาราชวังอยู่ในนั้นด้วยรู้แต่ว่า วันที่ห้าธันวา ต้องไปวัดพระแก้ว

หละนะแค่นั้นเอง ...

คุณตามักจะพิถีพิถันมากในการแต่งตัวและไม่ยอมให้ใครช่วยแต่งให้ ถึงแม้

คุณตาจะอายุเลยเก้าสิบไปแล้วก็ตาม ท่านจะแต่งตัวของท่านเองด้วยความ

ปิติยินดี ทุกวันที่ห้าธันวาคม หน้าของคุณตาท่านจะมีประกายวิบวับดูแปลกตา

ดูเป็นหนุ่มกว่าปกติไม่เหมือนทุกๆวันของปี

ความทรงจำสุดท้าย คือเราพาคุณตานั่งรถเข็นไปจนถึงที่ แล้วก็จะมีคนพา

คุณตาท่านเข้าไปข้างในเพื่อรอรับเสด็จและเข้าเฝ้าในหลวงอย่างใกล้ชิด

วันนั้นจะต้องมีคนพาคุณตาเข้าไปด้วยหนึ่งคน คือคุณป้า และฟางก็ได้ติดเข้า

ไปด้วยเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์ใจมาก เพราะฟางวิ่งเข้าไปด้วยโดยที่ไม่รู้

อะไรเลย.....

คุณตาหยิบไม้เท้าขึ้นมา ถึงแม้จะเดินไม่ไหวแล้ว ก็ยังพยายามเดินเอง

อย่างสง่างาม ตามประสาชายชรา(อิอิ) เราช่วยกันพยุงคุณตาเข้าไป

จนถึงในโถงทางเดิน คุณตาลงไปนั่งพับเพียบอยู่ข้างพรมสีแดงเหมือนคน

หนุ่มๆ ฟางกังวลว่าคุณตาจะนั่งไหวหรือเปล่าน้า เพราะกว่าในหลวงจะเสด็จ

ออกมาก็อีกสักครู่ แต่คุณตาท่านก็ไม่ได้บ่นอะไร

ฟางนั่งพับเพียบแป๊บเดียวก็บ่นๆ ว่าเมื่อยจัง แต่สิ่งที่เห็นคือ ชายชรา

ซึ่งเป็นข้าราชบริพารที่มารอรับเสด็จทั้งหลาย ต่างก็ไม่มีใครทำท่าว่าจะ

นั่งไม่ไหวเลย ดูมีพลังอย่างน่าประหลาดใจ

จนถึงเวลาที่ในหลวงเสด็จพระราชดำเนินออกมาที่โถงทางเดินนั้น ความรู้สึก

ของฟางในตอนนั้น รู้แต่ว่ามันตื้นตัน และเสียงของพสกนิกรที่ต่างตะโกน

คำว่า "ทรงพระเจริญ" ทำให้ฟางขนลุก วินาทีที่ในหลวงเสด็จพระราชดำเนิน

มาหยุดอยู่ตรงหน้าคุณตา และมีพระราชปฏิสันฐานกับคุณตานั้น

แค่คืบเดียวที่ในหลวงอยู่ตรงนั้น สิ่งที่รู้คือ ฟางไม่รู้ว่าในหลวงทรงตรัส

ว่าอะไรบ้าง ในหัวมันเบลอๆ ได้แต่นั่งพับเพียบก้มหน้าตลอด....

แต่เท่าที่ได้ยินขณะที่หูหายอื้อ คือในหลวงทรงเรียกชื่อของคุณตา

และทรงไต่ถามถึงสารทุกข์สุขดิบ และที่ได้รับรู้คือ ในหลวงทรงจำคุณตาได้

ทำให้รู้สึกปลาบปลื้มขึ้นไปอีกในฐานะที่เป็นหลาน...

ในหลวงเสด็จพระราชดำเนินผ่านไปแล้ว และยังมีเจ้าฟ้าหลายพระองค์

เข้ามามีพระปฏิสันฐานกับคุณตาต่อ โดยเฉพาะพระบรมโอรสาธิราชฯ

ซึ่งท่านก็ทรงจำคุณตาท่านได้เช่นกัน...

ตอนที่ในหลวงเสด็จพระราชดำเนินผ่านไป ฟางแอบแหงนมองตาแทบหลุด

(กลัวโดนตี) นั่นคือครั้งหนึ่งที่ได้เห็นพระพักตร์อย่างเต็มตา(จะบอกว่าเต็มก็

ไม่ถูกเพราะแอบมอง) .....

เพียงชั่วระยะเวลาสั้นๆนั้น จนถึงวันนี้จากวันนั้นจนถึงวันนี้ สิบกว่าปีแล้วที่

คุณตาท่านจากฟางไป ฟางไม่ได้รอที่จะต้องไปรับคุณตาในวันที่ห้าธันวาคม

อีกแล้ว ฟางอาจจะไม่ได้เข้าเฝ้าอย่างใกล้ชิดอีกต่อไป.. แต่สิบกว่าปีที่ผ่าน

มานั้น ความทรงจำเรื่องนี้ มันยังชัดเจนราวกับว่ามันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้

มันไม่ได้เป็นเพียงแค่ความทรงจำที่สมองเก็บเอาไว้เท่านั้น แต่มันเป็น

ความทรงจำที่ประทับและตราตรึงอยู่ในหัวใจของฟาง ... ซึ่งจะไม่มีใคร

พรากมันเอาไปได้เลยแม้แต่เสี้ยวเดียว และมันจะอยู่กับฟางตราบเท่า

ที่ฟางยังหายใจอยู่บนโลกใบนี้....

วันนี้ฟางเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณตาถึงต้องดีใจทุกครั้งในวันที่ห้าธันวาคม

เข้าใจแล้วว่าทำไมคุณตาต้องเปลี่ยนไม้เท้าให้สวยงาม

เข้าใจแล้วว่าทำไม.. คุณตาต้องแต่งตัวเองถึงแม้ว่าจะติดกระดุมแทบไม่ไหว

เข้าใจแล้วว่าทำไม คุณตาถึงมีประกายวิบวับที่หน้าเมื่อถึงวันนี้ของปี

เข้าใจแล้วว่าทำไม คุณตาต้องพยายามเดินเองทั้งๆที่เดินปกติแทบจะไม่ไหว

เข้าใจแล้วว่าทำไม ชายชราหลายๆท่านถึงนั่งพับเพียบรอได้ โดยไม่หวั่นไหว

เพราะเขาเหล่านั้น รักและเทิดทูน"ในหลวง" เอาไว้เหนือเกล้า

ในหลวงเปรียบเสมือนยาวิเศษที่หาไม่ได้แล้วในโลกใบนี้ ที่ทำให้ชายชรา

เหล่านั้น ยังคงดูแข็งแเกร่ง ราวกับเป็นข้าราชบริพารคนเดิมที่เคย

รับใช้ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท....

สำหรับวันพ่อนี้ ฟางคิดถึงคุณพ่อของคุณแม่ ซึ่งก็คือคุณตาของฟาง

ฟางรักปะป๊าของฟางมากที่สุดเท่าที่ลูกคนนึงจะรักได้ถึงแม้อาจจะดื้อบางครั้ง

และเหนือสิ่งอื่นใด ฟางรัก"พ่อหลวง"ของปวงชาวไทยที่สุด ไม่ว่าจะนาน

เท่าไร ไม่ว่าตัวจะเหยียบอยู่ในเมืองไทยหรือไม่ ไม่มีซักวินาทีที่ไม่เคยรัก

"พ่อหลวง"

ขอให้ประชนมายุยิ่งยืนนานตราบชั่วฟ้าดินสลาย.....

ฟางดีใจที่เกิดบนแผ่นดินไทย ที่มีในหลวงเป็นทั้งพ่อและประมุข และมันจะ

ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงได้


อย่าลืมไปกอดพ่อกันนะคะ...ส่วนใครที่คุณพ่อไม่อยู่หรือจากไปแล้ว

อย่าลืมระลึกถึงท่านกันนะคะ ^_^

 
 

จากคุณ : ladyalisia
เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 13:50:51

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com