ความคิดเห็นที่ 1 ตามความคิดของผม ผมเห็นใจทั้ง 2 ฝ่ายนะครับ เข้าใจที่พูดมาผมเห็นภาพ ความรู้สึกของทั้ง 2 ฝ่าย  ขนาดผมคิดว่าเป็นผม ผมยังคิดนานเลย ตอบได้แค่ เอาใจช่วย ให้แฟนเข้าใจ จขกท. คิดดีๆนะครับ จากคุณ : ต้องประตูน้ำพระอินทร์ (ต้องประตูน้ำพระอินทร์) เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 54 23:40:55

ความคิดเห็นที่ 2 ผมเลือกงานนะ พูดจริงๆ ชีวิตคู่หรือแฟนบางครั้งมันก็ไม่แน่นอน เคยสนใจแฟนจนเสียงานมาแล้วครับ สุดท้ายก็ไม่มีประโยชน์อะไร ที่จะเลือกเขามากกว่างานก่อนเพราะว่าถึงเวลาจริงๆ เขาก็ใช่ว่าจะ เลือกเรามากกว่าตลอดไป จากคุณ : time3957 เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 54 23:42:03

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าเป็นสามี ก็ควรจะฟัง ควรจะปรึกษากันครับ แต่ถ้าเป็นแค่แฟน.. ทำตามที่คุณอยากทำครับ เพราะต่อให้สุดท้ายคุณออกมาทำธุรกิจที่บ้าน ก็ไม่ได้แปลว่า คุณเอาประสบการณ์จากการที่ไปทำงานที่โน่นมาใช้กับธุรกิจที่บ้านไม่ได้ คนสองคนรักกัน น่าจะดีใจ และน่าจะสนับสนุนให้อีกฝ่ายเจริญในหน้าที่การงานยิ่งๆขึ้นไป.. เรื่องเป็นห่วงก็เข้าใจ แต่ถ้าอะไรมันจะเกิด อยู่ที่ไหน อยู่ประเทศไหน หรืออยู่กับใคร ก็เกิดได้ทั้งนั้น.. ที่แนะนำเช่นนี้ ก็เพราะมีประสบการณ์จากคนที่รู้จักกันสนิทกัน ไปทำงานอยู่ต่างประเทศเช่นกันครับ จากคุณ : G เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 54 00:16:42 A:58.9.123.227 X: TicketID:070157

ความคิดเห็นที่ 4 กลับปีใหม่ แล้วค่อยคุยกับแฟนอีกครั้งค่ะ (ตอนนี้รอเค้าสงบๆ ก่อน ^^) เราว่าแฟน จขกท คงห่วงแหละค่ะ ถึงไม่อยากให้ไป แต่จริงๆ การไปเจออะไรใหม่ๆได้ประสบการณ์ดีค่ะ ก็บอกว่าไปกับเพื่อน จะระมัดระวัง จะดูแลตัวเองดีดี ส่งข่าวให้เค้าตลอด ลองอ้อนๆ ขอเค้าดู น่าจะได้อยู่นะค่ะ จากคุณ : ~Orange be Ora~ เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 54 02:17:21

ความคิดเห็นที่ 5 เรายังเป็นแค่แฟนกันค่ะ ยังไม่ได้เป็นสามีภรรยาน้า~ 55+ หนทางอีกยาวไกลค่ะ... คือ ที่บ้านเราจะสนิทกับเขาค่ะ ถึงไม่มีเราเขาก็ไปมาหาสู่บ้านเราตลอดเพราะพ่อแม่สนิทกัน (ไปทำบุญด้วยกันบ่อย) เขาเลยค่อนข้างจะโน้มน้าวใจพ่อแม่เราได้มาก (มากกว่าเราแล้วมั้งเพราะเราแวบมาอยู่นี่นาน...กลายเป็นคนโปรดไปแล้ว -*-) จริงๆเราปรึกษาเรื่องนี้กับพ่อแม่ก่อนหน้านี้ค่ะ ท่านบอกว่า...ทำอะไรนึกถึงใจพี่เขา(แฟนเรา)บ้าง เราก็ไม่รู้ว่าพี่เขาไปพูดอะไร เฮ้อ~ สงสัยเราต้องชิงตัดหน้าพูดกับพ่อแม่ก่อน จะได้ไม่เข้าข้างเขามาก... ปกติพ่อแม่ไม่เคยแนวนี้ใส่เราเลย ท่านบอกว่า พี่เขาคิดว่ายังไงเราก็ผู้หญิง ตะลอนไปนู่นทีมานี่ที...อันตราย ไม่เหมือนอยู่ลอนดอนที่เราคุ้นเคยและทั้งเราและเขาก็มีเพื่อนๆอยู่นี่เยอะ ให้เห็นใจเขาบ้างเพราะเขาเป็นห่วง(เราโทรไปปรึกษาแม่ แม่เลยพูดกลับมาจนหูเราชา) แต่ท่านก็บอกว่าแล้วแต่เรา...คิดเอาเอง โตแล้ว ยอมรับว่าพ่อแม่ก็คงอยากให้กลับไทยแล้วล่ะค่ะ T.T อยู่มาตั้งแต่เรียน แล้วดูเหมือนท่านจะเอนเอียงไปทางพี่เขาด้วย ส่วนตัวเราคิดแบบคุณ G นะ คือเราก็อยู่แถวนี้อยู่แล้ว แค่ประเทศมันเยื้องๆกันไปหน่อยเอง อยู่ที่ไหนถ้าเหตุจะเกิดมันก็เกิดได้ทั้งนั้นแหละ...อีกอย่าง ทำไมเป็นผู้หญิงแล้วทำงานไปนู่นมานี่ไม่ได้เหรอ? ต้องนั่งติด office หรือไง? เซ็งตรงนี้ด้วยค่ะ แต่...เราก็ยังสองจิตสองใจนะ ไม่อยากทำให้มีเรื่อง มาเถียงกันเรื่องนี้มันไม่ make sense เลย... -*- ปล. เรากับเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันที่ UK นะคะ... เขาอยู่ไทย เราอยู่นี่คนเดียวค่ะ แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 54 02:57:45 แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 54 02:45:52 จากคุณ : givengift เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 54 02:43:49

ความคิดเห็นที่ 6 สำหรับผม "ธงคำตอบ" ของปัญหานี้ไม่ได้อยู่ที่ว่าคุณต้องเลือกระหว่างอย่างใดอย่างหนึ่ง ... แต่อยู่ที่ว่าคุณจะทำอย่างไรให้ "ตัวคุณเอง" พอใจได้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ .... รู้อยู่ว่าหากเลือกงาน ความรักคงไม่ราบรื่นแน่ และอาจถึงขั้นเลิกรากัน .... แต่หากเลือกความรัก คุณก็คงหมดโอกาสในความก้าวหน้า ไม่ใช่แค่คราวนี้แต่ถ้าอนาคตมีโอกาสแบบนี้อีกล่ะ ไม่ดีแน่ๆ .... ดังนั้นหากผมจะลองตั้งธงคำตอบของปัญหานี้ น่าจะตั้งไว้ที่ "ทำอย่างไรให้คนทางบ้านเข้าใจคุณ" มากกว่า ... เพราะถึงแม้เขาจะยอมย้ายตามไปกับคุณ หรือ คุณยอมกลับมาเมืองไทย นั้นก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตรักของคุณมีความสุขขึ้นมาได้ เพราะที่ทำลงไปคือการ "ตามฝันของใครคนใดคนหนึ่ง" เท่านั้น ..... ดังนั้นแล้ว "คู่ชีวิต" จึงมีไว้เพื่อการนี้แหล่ะครับ แน่นอนว่าเขาอยากจะอยู่กับคุณแบบใกล้กันมากกว่านี้ จึงพูดออกไปอย่างนั้น และคุณเองก็อยากได้ความก้าวหน้าในการงานและประสบการณ์ชีวิตใหม่ๆ แต่ผมไม่ทราบว่าคุณทั้งสองเคยคิดบ้างมั๊ยว่า ที่คุณทั้งคู่ให้เหตุผลมา "คุณกำลังเห็นแก่ตัวกันอยู่" ..... ดังนั้นแล้ว หากคุณจะประครองความรักและชีวิตส่วนตัวของคุณไว้ให้ได้ในเวลาเดียวกัน คุณก็แค่ต้อง "เห็นใจซึ่งกันและกัน" ครับ ผมไม่ได้บอกว่าคุณต้องเป็นฝ่ายยอมนะ แต่คุณทั้งคู่ต่างหากที่ต้องยอมเสียสละให้กันและกันบ้าง ยอมที่จะไม่ได้ตามใจตัวเองไปเสียทั้งหมด แต่ได้ใจอีกฝ่ายหนึ่งมาแทน ..... สรุปแล้วต้อง "ค่อยๆเคลีย" ครับถึงจะจบ หากคุณยังปล่อยไว้ นอกจากคุณจะสูญเสียในชีวิตรักแล้ว อนาคตคุณอาจต้องกลับมานั่งเสียใจที่ไม่ได้คุยกันก็ได้นะครับ .... จากคุณ : Draconyz เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 54 02:46:02

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่เห็นบอกเลยว่าทำงานที่นั่นกี่ปีแล้ว   จะมีคำตอบที่รัดกุมให้ได้อย่างไร? จากคุณ : HODEมั๊กๆ เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 54 03:34:15

ความคิดเห็นที่ 8 ^ จริงๆรวมตอนที่เป็น trainee ด้วยก็ 3 ปีกว่าแล้วค่ะ ที่นี่เทรน 1 ปี ปีหน้าก็เริ่มต้นปีที่ 4 แล้ว...แต่ตอนที่เราเทรน แฟนเราก็ยังทำป.เอกอยู่ที่นี่ค่ะ เขาเพิ่งกลับไทยตอนเราเริ่มเป็นพนักงานประจำนั่นแหละค่ะ นี่ถ้าเราต่อป.เอก เราคงได้เลิกกับแฟนชัวร์ (ป.เอกประมาณ 4-5 ปี แล้วแต่โปรแกรม) แต่เราล้มเลิกความคิดนั้นไปและ 555+ (พบกันครึ่งทาง เฮ้อ~) แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 54 04:01:40 จากคุณ : givengift เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 54 03:59:19

ความคิดเห็นที่ 9 ญาติผมก็อยู่อังกฤษนะครับ ไปเรียน ไปทำงาน แล้วยังไปเที่ยวแถบยุโรปด้วย.. ขนาดไปเที่ยวกับแฟน กลายเป็นว่าแฟนถูกคนต่างชาติหลอกตอนไปขอแลกงเงิน ... ญาติผมซึ่งเป็นฝ่ายหญิงเลยต้องออกค่าโน่นนี่ให้.แทน.. มันจึงไม่เกียวกันหรอกครับ ว่าเป็นจะเป็นหญิงหรือจะเป็นชาย ผู้ชายก็ถูกหลอกได้ถ้าไม่รอบคอบ หรือไม่มีประสบการณ์ หรือประมาท นาทีนี้คุณใช้ชีวิตอยู่ทางโน้นตัวคนเดียว .เผลอๆคุณเองอาจจะประสบการณ์มากกว่าแฟนของคุณด้วยซ้ำ ใครจะไปรู้.... เรื่องนี้ถ้าเปลี่ยนบทบาทกัน ว่าถ้ากลายเป็นว่าคุณอยู่เมืองไทย ในขณะที่แฟนคุณอยู่โน้นยังเรียนไม่จบ แล้วคุณพยายามขอให้แฟนคุณกลับมาบ้าง ไม่อยากให้เค้าเรียนต่อ.. เชื่อเลยว่า ก็จะมีคนหาเหตุผลที่มาทำให้ดูว่าคุณ คิดผิด จนได้แหละครับ.. จากคุณ : G เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 54 09:53:02 A:58.9.67.95 X: TicketID:070157

ความคิดเห็นที่ 10 ไปสองเดือนเอง แล้วค่อยลาออกกลับไทย  ...ครึ่งทางมั้ยคะอย่างงี้ จากคุณ : GniN เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 54 10:58:02

ความคิดเห็นที่ 11 เราก็ว่าครึ่งทางค่ะ ตามความเห็นที่สิบเลย คือคุณให้เหตุผลว่ากำลังสนุกกับงาน แต่แฟนคุณกำลังมีความทุกข์เพราะคุณสนุกกับงาน แล้วแบบนี้คุณยังจะมีความสุขบนความทุกข์ของแฟนลงอีกเหรอคะ แต่เราก็เข้าใจนะคะ อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน เพราะฉะนั้นตราบใดที่ยังไม่ได้แต่งงาน เราก็ไม่ควรเอาชีวิตไปผูกติดกับใคร ดังนั้นครึ่งครึ่งเถอะค่ะ เอาใจเค้ามาใส่ใจเรา จากคุณ : ชิเล่น (นิกะชิ) เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 54 15:33:02

ความคิดเห็นที่ 12 เลือกทำในสิ่งที่คุณคิดแล้วว่าจะไม่มาเสียใจภายหลังนะคะ ตอนนี้เราก็อยู่เดนมาร์ก ไม่มีอะไรน่าห่วงนะคะ ความปลอดภัยค่อนข้างสูง จากคุณ : Plara_S เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 54 17:28:57

ความคิดเห็นที่ 14 เรายังไม่คิดจะกลับไทยตอนนี้ค่ะ อย่างน้อยๆตามแผนที่วางไว้ เราคงทำงานอีก 2-3 ปี ถ้าลาออกเราคงกลับไปทำในบริษัทของพ่อแม่เลย ^^ สารภาพว่าหากเรากลับไปแนวโน้มในการแต่งงานมีสูงมากเพราะเท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ พ่อแม่พี่เขาก็โทรมาถามบ่อยๆแล้วว่าเมื่อไรจะกลับมาแต่งกันเสียที ไม่ใช่เราไม่อยากแต่งหรือไม่รักแฟนนะคะ เราสองคนไม่มีปัญหาอะไรค่ะ แต่เราแค่คิดว่า เราอายุ 27 ปีเอง เร็วเกินไปหากจะแต่งงานค่ะ ส่วนกรณีที่แฟนจะย้ายมาอยู่กับเราคงไม่มีทางเลยค่ะ เพราะเขาก็มีธุรกิจ โรงงานของเขาที่ต้องดูแลเหมือนกัน... เขาคงไม่ทิ้งมาเพื่อมานั่งเฝ้าเราแน่ๆ และถึงเขาจะทิ้งมาจริง เราคงไล่เขากลับไปทำงานและอาจจะต้องมองเขาใหม่เลยค่ะ...ว่าผู้ชายแบบเขานี่นะ...จะทิ้งงานมานั่งเฝ้าผู้หญิง? อีกอย่าง บ้านเรารับไม่ได้กับการอยู่ก่อนแต่งค่ะ เวลาเขามาหาทีก็โน่น...อยู่โรงแรม ไม่เคยค้างกับเรา ห้องส่วนตัวเราเขายังไม่เคยย่างเหยียบเข้ามาเลยตั้งแต่คบกัน (เราคงโดนพ่อฆ่าตายแน่ถ้าเราใช้วัฒนธรรมต่างชาติแบบนั้น แรกๆตอนที่รู้ว่าเรามีแฟนที่นี่ ยังให้พี่ชายบินมาดูเลย -*-) ปกติแล้วงานเราก็บินไปบินมาบ่อยๆค่ะ เข้าไปบริษัทลูกค้าต่างชาติก็มีบ้างแต่จะไม่นานขนาด 2 เดือน อย่างมากก็อาทิตย์เดียว ส่วนตัวเราแล้ว...ถ้าไม่มีแฟนเราคงไม่คิดอะไร คือไปแน่นอน... เราพยายามเอาใจเขามาใส่ใจเรานะคะ แต่อย่างที่คุณ ชิเล่น (นิกะชิ) พิมพ์ไว้ อนาคตไม่แน่นอนค่ะ จริงๆแล้วเราคงเป็นคนเห็นแก่ตัวนั่นแหละค่ะ T.T (รู้ว่าเขาคงรู้สึกแย่ แต่ยังดึงดันจะทำ เอาแต่ใจเข้าไป เฮ้อ~) เราเคยคุยกับพี่เขาเหมือนกัน...ยอมรับว่า ในฐานะแฟน เขาก็ตามใจเราระดับหนึ่งเลย เพราะเพื่อนเราหลายคนบินกลับทันทีที่เรียนจบเพราะแฟนบังคับ กลับไปหมั้นบ้างไรบ้าง นี่ก็เริ่มทยอยแต่งงานแล้ว บางคนมีลูกแล้วด้วย มีแต่เราที่ดึงดันจะอยู่ต่อ ไม่ยอมกลับ คุณ Draconyz พูดเรื่องเสียสละและเห็นอกเห็นใจกัน เราอ่านแล้วก็เห็นว่า เราต้องเปลี่ยนตัวเองตรงจุดนี้เหมือนกัน แต่ยอมรับค่ะ...เรายังไม่พร้อมเสียสละบางส่วนในชีวิตเราตอนนี้ บางคนอาจจะมองว่ามันไม่สำคัญมากนักหากเทียบกับเรื่องอื่น แต่เราทุ่มเทมาตลอดชีวิต เราเรียนหนักมาตั้งแต่เด็ก ทำงานหนัก และเรายังอยากรู้สึกถึงความภาคภูมิใจกับผลลัพธ์ของสิ่งเหล่านั้นในช่วงเวลานี้ของชีวิตค่ะ (เราคิดเหมือนคุณ G ค่ะ...คือถึงเราจะเป็นผู้หญิงแต่เราก็ยังอยากภูมิใจกับหลายๆอย่างที่เราพยายามเพื่อให้ได้มา ไม่ว่าจะเรื่องเรียน หรือประสบการณ์จากการทำงานค่ะ เราคิดว่าหญิงกับชายไม่ได้ต่างกันค่ะ) แต่พอนึกถึงใจเขา...เราก็ลังเล... ปล. จริงๆเราไม่อยากพิมพ์ความรู้สึกเราทั้งหมดแบบนี้เพราะคิดว่าหากพี่เขาได้อ่าน เขาคงเสียใจกับข้อความบางส่วนของเรา... ปล2. คุณแฟนคะ...ขอโทษนะ แต่เราคิดว่าเราสองคนต้องหันหน้าคุยกันเรื่องนี้จริงจังแล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 54 20:14:50 แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 54 19:49:36 จากคุณ : givengift เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 54 19:44:00

ความคิดเห็นที่ 15 บอกเขาสิคะ 2 เดือนเอง แป๊บเดียวเอง เขาคงเข้าใจค่ะ คุณก็ยืนยันไปว่าคุณจะพยายามติดต่อเขาให้เยอะๆเพื่อเขาจะได้ไม่กังวลใจ จากคุณ : puthai เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 54 21:41:06