คุณเคยไหมครับ แอบรักเขามา 5 ปี เฝ้าหวังรอแต่เขา จนประสบความสำเร็จ แต่แล้วสุดท้าย...
|
 |
ความสัมพันธ์กลับจบลงด้วยแค่การโทรศัพท์ไปคุยกันเพียงแค่ 3-4 นาที และพบว่า เธอกำลังอยู่กับคนอื่น!!!
นี่เป็นกระทู้แรกของผมในรอบสิบปีที่เล่นพันทิปเลยครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า....
ผมเจอเขาครั้งแรกก็รู้สึกชอบในทันทีที่เจอเลยแหละครับ ด้วยหน้าที่การงานของผม ทำให้ผมไม่สามารถแสดงออกถึงความรู้สึกของตัวเองในตอนนั้นมากนัก ทำได้เพียงพูดคุยธรรมดาโดยอาศัยเรื่องงานเป็นข้ออ้าง และหลังจากคุยกับเธอได้ซักพักนึง ทำให้รู้ว่า เธอมีแฟนอยู่แล้ว แต่กำลังมีเรื่องระหองระแหงกันอยู่ ซึ่งเธอก็ได้เปรยๆ กับเพื่อนรอบๆ ตัวว่า เธอคงจะเลิก เพราะทนความเจ้าชู้ของเค้าไม่ไหว
ถ้าคุณเป็นผมในเวลานั้นจะคิดยังไงกันครับ? แน่นอน ผมเองก็คงคิดเหมือนกับคนส่วนใหญ่ นั่นคือ ก็แอบดีใจและหวังอยู่ลึกๆ ว่าถ้าเขาเลิกกันเมื่อไหร่ คงเป็นช่วงเวลาที่ดีที่ผมจะเข้าไปเป็นคนดูแลเธอเอง
สุดท้าย หลังจากที่ผมรอมากว่า 2 ปี ซึ่งก็ไม่รู้ทำไมมันถึงได้นานขนาดนั้น เพราะผมก็ไม่อยากถาม เนื่องจากบางทีผมก็ไม่อยากรู้คำตอบ บางครั้งผมจึงอาศัยถามข่าวคราวจากเพื่อนของเธอแทน และวันหนึ่งผมก็ถามเธอตรงๆ เธอก็ตอบผมว่า เธอเลิกกับแฟนเธอแล้ว และตอนนี้เธอยังไม่มีใคร อย่างไรก็ตาม เธอก็บอกต่อว่า เธอวางแผนว่าจะไปเรียนต่อเมืองนอก ซึ่งเป็นความตั้งใจของเธออยู่แล้ว
ตลอดเวลาก่อนที่เธอจะไปเมืองนอก ผมได้กลายเป็นคนที่ใกล้ชิดเธอที่สุดก็ว่าได้ ไปรับไปส่ง ไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ จนกระทั่งเมื่อเธอไปเรียนต่อจริงๆ ผมก็ยังคอยโทรไปพูดคุยด้วยเสมอ คอยให้กำลังใจยามเธอท้อแท้หรือประสบปัญหา และตลอดระยะเวลาที่ห่างไกลกัน ผมบอกเธอเสมอว่า ไม่จำเป็นต้องรับปากหรือสัญญาอะไรกับผมทั้งนั้น เพราะผมไม่อยากให้เธอรู้สึกถูกผูกมัด ในเวลาที่ต้องอยู่ต่างบ้านต่างเมือง หากเธอทนความเหงาไม่ไหว หรือมีคนที่เธอรู้สึกดีด้วย เธอจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิดกับผม
ผมเฝ้ารอเธอเป็นเวลาอีก 2 ปี ระหว่างนั้น ถึงผมจะบอกใครๆ ว่าผมยังโสด แต่ผมจะพยายามวางตัวให้ดีเสมอ อย่างน้อยก็เพื่อให้เธอสบายใจว่า ผมเป็นผู้ชายที่ไว้ใจได้ facebook ของผมเปิดให้เธอเข้ามาดูเสมอ โดยไม่มีความลับอะไร ในขณะที่ผมเองไม่ค่อยอยากจะเข้าไปดู fb ของเธอนัก เพราะผมกลัวว่าผมอาจจะไปรู้อะไรบางอย่างที่ผมไม่อยากรู้ก็เป็นได้
หลังจากเธอกลับมาจากเมืองนอก ผมก็ได้กลายเป็นผู้ชายที่ใกล้ชิดเธอที่สุดอีกครั้ง และก็ยังคงไปมาหาสู่กันเสมอ จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ ผมได้ไปส่งเธอที่บ้านต่างจังหวัด ซึ่งก็ถือเหมือนการเปิดตัวผมกับครอบครัวของเธอ และผมก็ขับรถกลับในเย็นวันนั้นเลย ผมรู้สึกปลื้มใจมาก ที่ในที่สุด หลังจากการรอคอยมาเป็นระยะเวลานาน ผมก็ประสบความสำเร็จซะที อ้อ... ลืมบอกไป เธอทำงานอยู่สายโรงแรมครับ ทำให้บางครั้งผมก็ต้องรอเธอเลิกงาน ซึ่งอาจจะค่ำหน่อย เพื่อไปส่งเธอที่ห้องพัก (แต่ก็ไม่บ่อยนักหรอกนะครับ เพราะผมเองก็ต้องทำงานเช้าเหมือนกัน)
ย่อหน้าเมื่อกี๊ ผ่านไปไม่นาน จนกระทั่งถึงเมื่อวานนี้ หลังจากเธอเลิกงานกะดึก ผมโทรไปหา และรู้สึกถึงอาการแปลกๆ เธอพยายามรีบคุย และคุยสั้นๆ ซึ่งผมรู้สึกแบบนี้มาประมาณ 1-2 อาทิตย์แล้ว ก็เลยถามไปแบบโง่ๆ ว่า เธออยู่กับคนอื่นหรือ?
เธอไม่ตอบ!!!!
ด้วยความที่ตัวผมเอง ค่อนข้างเป็นคนเข้าใจอะไรได้เร็วอยู่แล้ว ก็เลยพูดต่อว่า ทำไมถึงทำกันแบบนี้ โดยที่ในใจยังหวังลึกๆ ว่า ขอให้เป็นเรื่องเข้าใจผิดด้วยเถิด แล้วคำตอบเธอก็ทำเอาผมเข้าใจมากขึ้น
"เดี๋ยวอธิบายทีหลังได้ไม๊?"
คำสุดท้ายที่ผมพูดกับเธอก็คือ ไม่เป็นไรครับ ถ้ายังงั้นก็ขอให้โชคดีแล้วกัน...
เมื่อคืน ผมพยายามข่มตานอนให้หลับ ซึ่งยอมรับว่าเป็นการนอนหลับที่ยากที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต และปลอบใจตัวเองว่า โชคดีแล้ว ที่รู้ตัวเร็ว ถ้าปล่อยให้นานกว่านี้ ความเสียใจของผมมันก็คงแปรผันไปตามระยะเวลา และสุดท้ายนี้ ไม่ว่าเธอจะเคยรักผมจริงหรือไม่ ผมก็ขอบอกว่าผมยังรักเธอ แต่คงไม่มีโอกาสที่จะได้กลับมาคบกันอีกแล้วล่ะครับ เพราะต่อจากนี้ .... ผมคงจะขอโอกาสให้ตัวเองได้เจอคนอื่นบ้าง
ถ้าใครก็ตามที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ ผมไม่แน่ใจว่า ผมเขียนมานานและยาวขนาดไหนแล้ว แต่ก็ขอบคุณมากที่พยายามอ่านจบจบ และถ้าจะให้ดี ผมอยากรู้ว่า ในโลกใบนี้ ผมคงไม่ได้เป็นผู้โชคร้ายแค่เพียงคนเดียวใช่ไหมครับ?
| จากคุณ |
:
The Ghost Buster  
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันเด็กแห่งชาติ 55 10:30:50
|
|
|
| 
