เรามั่นใจว่าไม่ใช่้คน ที่อยู่ในห้องกับเราเต็มไปหมดเมื่อคืน

ที่จริงเมื่อวานเป็นวันพระ ปรกติแล้วเราจะไม่เข้าอินเตอร์เนทอยู่แล้ว  เพราะเราสมาทานศีลอุโบสถ  แต่ช่วงหัวค่ำ ใจเราก็เกิดความสงสัยในเรื่องของพระรูปหนึ่งในพระไตรปิฎก  และจำเนื้อหาไม่ได้  เลยต้องเข้าอินเตอร์เนทเพื่อค้นหา  และก็ฝากกระทู้ไว้สองกระทู้

หลังจากที่เราอ่านเรื่องของพระรูปนั้น (พระฉันนะ) จบ  เราก็อยู่ในห้องนั่งเล่นในบ้านคนเดียว  ม๊าเราออกไปข้างนอก   ช่วงนั้นประมาณสามทุ่ม เราเลยสวดมนต์  แล้วก็นึกได้ว่าวันก่อน ก่อนที่เราจะถวายผ้าไตร ( http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11578243/Y11578243.html  )  เราเห็นพระน่าจะเป็นพระธุดงค์เดินผ่านหน้าซอยบ้านเรา  สภาพท่านเหนื่อย ๆ เราเลยรีบวิ่งไปซื้อชาเขียวน้ำผึ้งกับชาดำเย็นอีกขวดนึง  ตอนนั้นเรารีีบมากเพราะเรียกรถมอเตอร์ไซค์จะไปวัดแล้ว รถก็ออกแล้ว แต่เราขอให้รถหยุดก่อนเพื่อที่เราจะวิ่งมาที่ร้านที่ใกล้ที่สุด แล้วเราก็ให้วินขับรถไปดักหน้าท่านแล้วก็ถวายน้ำกลางแดดเลย  เราจำภาพท่านได้ไม่ค่อยชัด รู้เพียงจีวรของท่านสีออกน้ำตาล  ท่านสะพายบาตร ไม่สวมรองเท้า  แต่สิ่งที่ชัดที่สุดคือ ตาของท่าน มีเส้นเลือดเหมือนคนที่เดินทางเหนื่อย ๆ

เราถามท่านว่าท่านมาจากไหน ท่านบอกว่าท่านมาจากจังหวัดสุพรรณฯ  ท่านให้พรเราแล้วเราก็ไปถวายผ้าไตรต่อ

บุญที่เราถวายผ้าไตรเราได้อุทิศไปแล้ว  แต่เื่มื่อคืน เรานึกได้ว่า บุญที่ถวายน้ำนี้ เ่รายังไม่้ได้อุทิศเลย  หลังจากที่เราสวดมนต์ เราจึงเริ่มอธิษฐานด้วยข้อความประมาณนี้ คือ "ขอเชิญเหล่าญาติสายโลหิตของข้าพเจ้า ในเปตโลก   ในเทวโลก หรือเหล่าเปรตเหล่าใด  เทพเหล่าใดก็ตาม  ที่รอคอยผลของบุญ  ท่านที่ต้องการผลบุญ  ท่านที่เกิดอยู่ในที่แห่งใดในโลกมนุษย์  ที่ใดก็ตาม  ที่รอรับผลบุญอยู่  ขอจงได้รับบุญที่เราถวายน้ำดื่มนี้ด้วยเถิด " จากนั้นเราก็ท่อง "อิทังเม ญาตีนัง โหตุ  สุขิตา โหนตุ ญาตะโย"  ท่องไปเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ  

ช่วงนี้เราฟังเรื่องเกี่ยวกับคนที่ผูกคอตายบ้าง ฆ่าตัวตายแล้วไปเกิดอยู่ในที่นั่นบ้าง ประสบอุบัติเหตุบ้าง เปรต หรือเทพชั้นล่าง ที่มักปรากฎตัวตามโรงแรม  ตามห้องพัก  ตามที่ต่าง ๆ หรือตามป่าตามเขาบ้าง เราเลยคิดว่าขอบุญนี้ ให้พวกเึค้าบ้าง  เราหลับตา ใช้จิตส่งผลบุญไปให้ถึงพวกเค้า  ไม่ว่าอยู่ที่ไหน  เรานึกถึงพวกเค้า ตามป่าตามเขา  ตามที่ต่าง  ๆ ตั้งจิตอธิษฐานขอให้เค้าได้ัรับจริง  ๆ

เวลาไม่ถึงสิบวินาที  ขนรอบแขนรอบตัวเราลุกเกรียวไปหมด  แต่ไม่เหมือนกับขนลุกเพราะว่าเจอผี  เราพอเข้าใจความต่างที่เวลาคนขนลุกเพราะเจอผีกับขนลุกเพราะอิ่มเอิบเป็นอย่างไร  สำหรับเมื่อคืน  เรารู้สึกว่าในเวลาที่เราแผ่ส่วนกุศลออกไป  ที่มาหาเรา  มาอนุโมทนา  ไม่ใช่คนเดียว  ไม่ใช่สองคน  เราขอใช้คำว่า เต็มบ้านเลย  เพราะเรารู้สึกได้ว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียว มี "บางอย่าง" มามองเราอย่างรู้สึกดี  อย่างขอบคุณ  ขนเราลุกวาบแต่มันอิ่มไปหมด  เราลืมตา ทุกอย่างก็ปรกติ  เราเปิดไฟ  แต่รู้สึกว่ีาทำไมห้องมันสว่างจัง    มันไมไ่ด้สว่างเหมือนมีแสงอะไรลอยออกมา  แต่รู้สึกเหมือนสิ่งรอบข้างมันเจิดจ้า  ทั้งที่เป็นตอนกลางคืน  รู้สึกเหมือนห้องเราอยู่กลางแดดสว่าง  แต่ไม่มีแดด  ไม่มีแสงอะไรเพิ่มมาเลย  มีเพียงแสงหลอดนีิออนที่เปิดไว้เท่านั้น

เหตุการณ์ตรงนั้นเกิดราว ๆ สองสามนาทีเห็นจะได้  เราอิ่มไปหมดเลย  ขนลุก  ขนชัน  ขนเกรียว  อธิบายไม่ได้ บอกไม่ถูก  รู้แค่เพียง  "มีแน่ ๆ ผู้ที่อนุโมทนาบุญของเรา" ไ่ม่รู้เพื่อน ๆ จะเข้าใจหรือเปล่า  อารมณ์นั้นเหมือนกับ   สมมุติว่าเพื่อน ๆ เป็นนักร้องชื่อดัง  พอลงจากเครื่องบิน  มีแฟนคลับที่เค้าแอบปลื้มมาชื่นชมเรา  มามองเรา  บางคนเรา  ไม่ได้หันไปมองเค้าเลย  แต่เรารู้ว่าเค้าส่งความรักมาให้เรานะ  เ้ค้่ารู้สึกดีกับเรานะ  ไม่ใช่คนเดียว สองคน  แต่เรารู้สึกว่าเยอะมาก  เยอะจนขนลุก


พอเราให้ส่วนบุญตรงนี้เสร็จ  ก็รู้สึกอิ่ม ๆ เบา ๆ เราเลยคิดว่า อุิทิศต่อเลยดีกว่า  วันนั้นเราถวายผ้าไตรแล้ว แต่เราจะขออุทิศส่วนกุศลที่เราถวายผ้าไตรอีก  เราเลยอุิทิศซ้ำไปอีกที  ปรากฎว่ารู้สึกเหมือนกันกับเมื่อครู่เลย  เหมือนมีอะไรบางอย่างมากันเต็มบ้านเรา  มารู้สึกอิ่มกับสิ่งที่เราให้

อยากเปรียบเทียบกับ สมมุติว่าเราเห็นคนเดินทางมาเหนื่อย ๆ ไม่มีน้ำ  แล้วเราเอาน้ำดื่มให้เค้า  พอเราเห็นเค้าดิื่มน้ำขวดนั้นของเรา  เรารู้สึกว่า ชื่นใจ มีความสุข  ใช่ สิ่งนี้เกิดขึ้นกับเราเมื่อคืน  ความรู้สึกแบบนั้นเลย  แต่มากกว่านั้นหลายเท่ามาก ๆ  จากนั้นเรารู้สึกว่า "พวกเค้า" ยังอยู่ เลยทดลองพูดว่าจะนั่งสมาธิแล้ว  ขออยู่คนเดียว อย่ารบกวนนะ  แล้วความรู้สึกที่ว่ามีใคร ๆ อยู่รอบข้างนั้นก็ค่อย ๆ จางไป


ปรกติเราอุิทิศส่วนกุศลบ่อย ๆ แต่ไม่เหมือนสิ่งที่เราพบเจอเมื่อคืน  เราเลยโทรออกไปที่บ้านอีกหลัง  จะเล่าให้ม๊าเราฟัง  ม๊าเราบอกไม่ต้องเล่า เดี๋ยวจะเดินกลับมาหาเราที่บ้าน  พอม๊าเรามา เราเล่า ม๊าเราไม่เชื่อเราเลยเดินไปอีกหลังนึงเล่าให้อาิิกิ๋ม (ป้าสะใภ้)ฟัง  อาิกิ๋็มเชื่อ  แล้วบอกกับเราว่า  เราควรขอให้เค้ามาช่วยเราบ้าง  ให้ท่านมาช่วยครอบครัวเรา

เราเลยคิดออกหนึ่งเรื่อง  เรากลับมาที่บ้าน จุดธูป 1 ดอก  แล้วบอกกับ "พวกเค้า" ว่า "ขอเชิญท่านที่ได้ร่วมอนุโมทนาบุญของข้าพเจ้าเมื่อครู่นี้  ข้าพเจ้าใคร่ขอความช่วยเหลืออย่างหนึ่ง  ตอนนี้แม่ของข้าพเจ้ากำลังลำบาก  ข้าพเจ้าขอความช่วยเหลือจากท่าน ขอท่านโปรดช่วยเหลือแม่ของข้าพ ขอท่านโปรดให้เลขกับแม่ของข้าพเจ้าด้วย เพื่อที่แม่จะได้มีภาระเบาบางลง...อะไรก็ว่าไป เราจำไม่ค่อยได้ แต่ประมาณนี้"   ความจริงเราเป็นคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับอบายมุขเลย หวยเราก็ไม่เล่น  แต่ม๊าของเราเล่น เราเลยตัดสินใจจุดธูปขอเลขจากเค้าเหล่านั้น ให้แม่ของเรา  ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว  บุญถวายน้ำ  บุญถวายผ้าไตร ขอเลขให้ม๊าเราแล้วกัน  


แล้วเราก็ถามม๊าว่า วันนี้(เมื่อวาน)วันที่เท่าไหร่  ม๊าบอกว่า 16 เราเลยคิดในใจว่า อืม คงอีกหลายวัน กว่าม๊าจะได้เลข  แล้วเราก็หลับไป


ประมาณเที่ยงคืนห้าสิบนาที  เราัฝันว่า  เราได้เลขหกหลักมา แต่มาจากไหนไม่รู้  เราเลยรีบไปจด ๆ ๆ ในฝัน  พอจดเสร็จ  ก็เสียงบอกกับเรา  เหมือนเสียงที่มาในใจ  ไม่เป็นเสียงผู้หญิงผู้ชาย บอกเราว่า  XXXXXX เป็นเลขหกตัว


เลขหกตัวนั้นจำขึ้นใจเรา  แล้วเราก็ตื่นขึ้น  เรางัวเงียแต่รู้สึกตัว  ในใจเราคิดว่าเราได้เลขมา  เราต้องไปจด อีกใจนึงความขี้เกีัยจก็บอกว่า จำไปเถอะ ไม่ต้องจด  แล้วเราก็กำจัดความขี้เกียจ  มาหากระดาษปากกา ท่ามกลางความมืด  จดใส่กระดาษที่หาได้แผ่นนึง แล้วเราก็ลงไปนอนด้วยความงง ๆ เพราะไม่เคยมีอะไรแบบนี้  

สักพักหนึ่ง  เราก็สงสัยต่ออีก  เพราะเราเป็นคนไม่เล่นหวย เราอยากรู้จริง ๆ ว่าที่เราได้เลขหกหลักมา เป็นเลขหวยเหรอ  หวยมีเลขกี่ตัว 7 หรือ 6  เราเลยเปิดเวปของกองสลากแล้วดูเลขที่ออก  จริงด้วย เป็นเลขหกหลัก  เรางง ๆ ปนดีใจ ๆ ตื่นเช้ามาเราก็เล่าให้ม๊าเราฟังแล้วให้สิ่งที่เราได้มาจาก "ท่าน" กับม๊า


นี้คือเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับเราภายในไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา  อาจจะฟังดูเป็นเรื่องของการคิดไปเอง  แต่เราบอกได้เลยว่าที่ขนลุก รู้สึกอิ่ม  รู้สึกสว่าง  รู้สึกไม่ได้อยุ่คนเดียว  เราสัมผัสได้ เค้ามีอยู่จริง  เค้าเ้ห็นเรา  มองเรา  ถ้าเราทำดี  เค้าก็เห็น  ทำไม่ดี เค้าก็เห็น  เป็นเหมือนคำโบราณที่สอนว่า ทำอะไรดีไม่ดี ฟ้าดินรู้  ทุกอย่างที่เราทำไม่ดี  จะซ่อน หรือไม่ซ่อนก็ตาม  เค้าเห็นทั้งนั้น  แม้แต่บุญกุศล  ไม่ใช่ตนเดียว  ไม่ใช่สองตน ที่มาอนุโมทนาบุญกับเรา  สิ่งที่เราเล่า  อาจเหมือนความเชื่อ  แต่หากใครได้เจออย่างที่เราเจอ  ได้ขนลุกอย่างที่เราสัมผัส จะรู้เลยว่าเราไม่ได้พูดโกหกและเราไม่ได้คิดไปเอง  เค้ามีตัวตนอยู่จริง  ถ้าเราทำดี ก็จะได้ไปเกิดในที่ดี ๆ เหมือนพวกเค้าที่มาจากที่ดี ๆ จริง ถ้าเราทำไม่ดี  ยังไม่ถึงลงนรก  เราก็จะต้องไปรอคอยส่วนบุญที่นาน ๆ มาสักครั้ง จริงเหมือนกัน  บาปบุญ ทุกอย่าง ไม่ว่าทำกับใคร  ทำเมื่อไหร่  ทำทำไม  ทำอย่างไร  มากน้อยแค่ไหน  มีผลทั้งนั้น  การได้เจอกับสิ่งเหล่านี้ ด้านหนึ่งทำให้เราสลดใจ  ที่รู้ว่า การเวียนว่ายตา่ยเกิดมีจริง  แต่อีกด้านหนึ่ง ก็ทำให้เราดีใจ  ว่าผลบุญ ที่เราทำ  มีผล  การที่เราอิ่มใจ เรารับรู้ได้ว่า บุญที่เราทำ  ทั้งการถวายผ้าไตร  และการถวายน้ำ เป็๋นบุญจริง ีมีอานิสงส์ถึงเค้าจริง  ไม่อย่างนั้นเค้าจะไม่ได้รับอะไรเลยแ แต่เ้ค้าได้รับ  

ทุกอย่าง  ที่เราต่างได้ยินได้ฟังมา  ในเรื่องของการทำความดี  ของการรักษาศีล ของการดีกับพ่อแม่  ทำดีกับคนรอบข้างก่อนที่จะไม่ีมีโอกาสได้ทำ  การไม่เบียดเบียน  การไม่ทำร้ายใคร  การช่วยเหลือใคร  ในเมื่อยังมีโอกาสทำความดีในโลกมนุษย์อยู่  มันเป็นเรื่องจริงหมดเลย  เ็ป็นเรื่องที่เราจะเล่นกับชีวิตไม่้ได้เลย  อะไรที่เราได้ยินว่าควรทำ  สิ่งนั้นต้องทำทันที และทำตลอด  ก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสได้ทำอีก  เหมือน "เคัา" บางพวก  ที่ได้แต่เพียงรอรับผลบุญ  รอ .. และรอ   ถ้าทำผิดทำพลาดไป  จากคนธรรมดาคนหนึ่ง  เคยใช้ีชีวิตสุขสบาย วันนึงต้องถูกใคร ๆ เรียกว่าเปรต  ไปหาญาติญาติก็กลัว  ไปหาคนอื่นคนอื่นก็หนี  อยากจะได้อะไีีรก็ไม่ได้  อย่างนั้นไม่ใช่วันสองวัน  แต่เป็นร้อยปี  พันปี  ถ้าเราทำสิ่งที่ดีอยู่เสมอ เราจะไม่พลาดไปเป็นแบบนั้น  ทำดีกับคนรอบข้างให้มากที่สุด  ทุกอย่าง  แม้แต่ในใจ  จะซ่อนเร้นคิดไม่ได้กับใครก็ไม่ได้  เพราะมันจะย้อนกลับมาหาตัวหมดเลย

สิง่ที่เราพบเจอสอนเราว่า  ชีวิตเราสั้นมาก  เค้ามาหาเรา  มาขอบคุณ  และเรารู้ว่านั่นก็เ้ป็นคำเตือนด้วย  ว่าเราจะไปทางไหนต่อ  เราจะเป็นแบบเค้า หรือแย่กว่าเค้า  ขึ้นอยู่กับเราเองทั้งหมด

ส่วนของเรื่องหวย  เราขอเพียงในส่วนนั้นให้กับม๊าของเรา อยากให้เค้าได้พักบ้าง  แต่เราได้มาเลขหกหลัก ไม่ใช่สามหลัก ม๊าเราคงได้สบายสักที


สำหรับในมุมของบางท่านที่ไม่เชื่อเรื่องภพชาติ  หรือเห็นว่าตายแล้วสูญ  คุณอาจจะไม่ได้พบกับสิ่งดี ๆ ที่เราได้เจอในค่ำคืนเมื่อวานเลย  เพราะการที่เค้าจะมาหาเราได้  อย่างน้อยเราก็ต้องคู่ึควรกับเค้าเหมือนกัน  คนสัมมาทิฏฐิเท่านั้นจะเป็นที่พึ่งให้ักับเค้าที่ต้องการส่วนบุญได้

ขอฝากเรื่องนี้ให้กับเพื่อน  ๆ ให้ใช้ชีวิตอยู่ในความดีตลอด  สิ่งดี ๆ จะโอบอุ้มเราเอง

แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 55 12:57:55

จากคุณ	: Serene_Angelic
เขียนเมื่อ	: 17 ม.ค. 55 12:56:16