สำหรับเรา คิดว่า..หายาก
เพื่อนที่สนิทที่สุด คิดว่าใช่ที่สุด คือเพื่อนสมัย ม.ปลาย มีแค่คนนี้คนเดียวที่เป็นมากกว่ารัก มากกว่าผูกพัน
นอกนั้นเราก็เเบ่งเกรดไป
บางคนเป็นเพื่อนเที่ยว บางคนเพื่อนเรียน บางคนเพื่อนทำงาน ฯลฯ
อยู่กลุ่มเดียวกัน แต่คุยกันก็ไม่ค่อยรู้เรื่องนักหรอก ความคิดและนิสัยหลายๆอย่างเข้ากันไม่ได้เลย แต่ก็ยังคบกันด้วยความต่างเนี่ยแหละ
คือบางทีพวกมันก็ดี แต่หลายๆทีก็ทำให้เรารู้สึกแย่ รู้สึกนอยด์เหมือนกัน แต่พยายามปล่อยวาง ไม่คิดอะไร
เพราะท้ายที่สุด เรามีคนที่ยังอยู่กับเราเสมอ ขนาดไม่ได้เรียนที่เดียวกัน
แต่ก็ยังโทรหากันเรื่อยๆ ไม่โทรหากันเป็นเดือนก็ยังจูนกันติด แบบนี้เค้าถึงเรียกเพื่อนแท้
ส่วนคนที่ใกล้ตัว แต่ความรู้สึกเหมือนอยู่ไกลหัวใจ ไม่รู้สึกถึงความจริงใจต่อกันเท่าที่ควร อันนี้เราคิดว่าเราคบกันด้วยผลประโยชน์ไปละกัน
เพราะบางเรื่องมันก็ต้องพึงพากัน แต่ละคนก็มีประโยชน์ไปคนละแบบ
ถ้าทนที่จะรับข้อเสียของกันและกันไหว ก็ทน.. ทนไม่ไหว ก็ไม่ต้องทน..
ส่วนเรื่องที่ว่าอยากได้คนจริงใจ เราก็ต้องจริงใจก่อนนั้น ไม่เสมอไปค่ะ
อันนี้เราก็ต้องจริงใจ"ถูกที่ ถูกเวลา และก็ถูกคน" ด้วย จริงใจกับคนผิดทำยังไงเค้าก็ไม่ให้ใจเรากลับมาหรอก
อันนี้เจอมากับตัว และคนรอบตัว เลยล่ะ คนมันจะไม่เห็นค่าเรา จริงใจให้ตายมันก็ไม่เห็นค่า ทำไปก็บั่นทอนจิตใจตัวเองเปล่าๆ
บังเอิญว่าไม่ใช่ดาวพระศุกร์ที่ต้องอดทนพิสูจน์ตัวเองขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่..ก็ไม่เป็นไร ต่างคนต่างอยู่ ก็แค่นั้น
สำหรับเรากับเพื่อนๆในกลุ่ม เราอยู่กันบนพื้นฐานความต่างได้อยู่นะ
แล้วก็..ข้อดีของมันคือ บางครั้งเราควรจะมีระยะห่างในการคบกัน ซึ่งมันก็ทำให้เราได้อยู่กับตัวเอง ได้ทำอะไรด้วยตัวเองมากขึ้น
อย่าคิดอะไรมากเลย ในทุกเรื่องดีๆมักมีเรื่องแย่ปนอยู่ แต่ในทุกเราื่องแย่ๆก็ต้องมีเรื่องดีปนอยู่เช่นกัน อยู่ที่เราจะเลือกมองมุมไหน แค่นั้นเอง
เพื่อนที่จริงใจใน มหาลัย หายากไหม
ความคิดเห็นที่ 1
