[ของขวัญวาเลนไลน์แด่คนไกล]...Because we're so far away

….. “วันที่เราต้องอยู่ ไกลกัน” …...

ไกลหู ไกลตา ไกลตัว ไกลใจ?
มันเป็นความจำเป็น ชั้นรู้ …เราไม่ได้อยู่กันเพียงสองคนบนโลกนี้
นี่แหละ ชั้นถึงค้านหัวชนฝา หากใครบอกว่าความรักเป็นเรื่องของคนสองคน

เปล่าเลย มันไม่ได้เป็นแบบนั้น ในเมื่อเรายังใช้ชีวิตอยู่ใน “สังคม”
มีพ่อ มีแม่ ลุง ป้า น้า อา พี่ชาย พี่สาว น้องๆ หลานๆ เพื่อนพ่อ เพื่อนแม่ พี่เขย พี่สะใภ้ ฯลฯ
มันเป็นไปไม่ได้ ที่ว่าชั้นรักเธอ เธอรักชั้น เรารักกัน เราจะหนีไปอยู่ด้วยกัน…..
(บ้าแล้วว โดนแม่ตีหัวแตกแน่ )


นั่นหล่ะ สังคมที่ว่านี้มันมีจารีตประเพณี วัฒนธรรม อะไรต่างๆ ยิบย่อยมาก
ตอนนี้ทำได้เพียงอย่างเดียว ……”รอเวลา”
มันเป็นอะไรที่ทรมานนะ การรอคอยเนี่ย
มันรู้สึกเงียบเหงา อ้างว้างมาก
อะไรที่เคยทำได้ มันดูเหมือนจะยากขึ้น
เหนื่อยมากขึ้น ท้อแท้ไปหมด
หวาดกลัวว่า การรอคอย มันจะสูญเปล่า


เราเพียงแต่ไกลกัน เราไม่ได้เลิกกัน …ชั้นรู้
ชั้นจะพยายามเข้มแข็งขึ้น จะทำหน้าที่ของชั้นให้ดีที่สุด
เพื่อสักวันนึง …เราจะได้อยู่ด้วยกัน


ขอบคุณเหลือเกิน ที่โลกปัจจุบันนี้ มีเทคโนโลยีที่เรียกว่า
“โทรศัพท์มือถือ และ อินเตอร์เน็ต”
เรายังสามารถได้ยินเสียงกัน ได้เห็นหน้ากันบางครั้ง
แม้ตัวจะไกลกันก็ตาม


ปล.หากคุณเคยพิมพ์ข้อความถึงใคร แล้วร้องไห้ไปด้วย ….คุณก็คงจะเข้าใจ……
ปล อีกครั้ง …รักนาย ยิ่งกว่าคิตตี้ ขนม ไอศกรีม เค้กและของหวาน ^^

จากคุณ	: Your Ribbon
เขียนเมื่อ	: วันวาเลนไทน์ 55 17:25:11 A:223.207.134.72 X: TicketID:226869