การเดินทางปีที่สิบของความรัก จบกันซักที...
|
 |
มีเรื่องอยากระบายนิดหน่อยนะคะ ก่อนอื่นต้องบอกว่าจริง ๆ แล้วไม่ได้เป็นสมาชิกของพันทิพ แต่ว่าเมื่อเรื่องส่วนนึงมันเกิดขึ้นจากที่นี่ เลยอยากจะโพสอะไรสักอย่างที่นี่เหมือนกัน
ไม่รู้จะเริ่มจากอะไรยังไงเพราะเรื่องมันดำเนินมายาว.. แต่ใช้เวลาจบสั้นมากค่ะ สองอาทิตย์จบ...
ความรักที่อยู่แบบดี ๆ มาเจ็ดปี จนเราตัดสินใจมาเรียนที่อังกฤษเมื่อสองปีก่อน แล้วปัญหาต่าง ๆ มันก็เกิดขึ้น เพราะเรานอกใจ ความรักที่มีมันก็เลยหายไป เหลือแต่ความผูกพัน..
หลายเดือนต่อมาคนที่นี่เค้าทิ้งเราไป เราก็เสียใจมาก แล้วไปออกอาการมากในเฟส จนทำให้คุณ "อดีต" แฟนสงสัย แล้วก็เริ่มรู้เรื่องในที่สุด
แต่แล้ว... เค้าก็ให้อภัย อยากให้เรากลับมาดีกันเหมือนเดิม แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เรื่องพวกนี้ก็โดนขุดมาพูดถึงตลอด เรารู้ว่าเราทำให้เค้าเสียใจ ทรมานมาตลอด เราก็อยากให้เค้าไปมีคนใหม่ เค้าจะได้มีความสุขกว่า เราค่อย ๆ ผลักไสเค้าออกไป เหตุผลหลักคืออยากให้เค้ามีความสุข แต่ส่วนนึงที่เราอยากได้คืออิสระ และอยากหนีความรู้สึกผิดที่หลอกเค้ามานาน เลยคิดว่าควรจะจบมันไปดีกว่า.. เพื่อตัวเค้า เพื่อตัวเรา.. แต่เค้าก็ยังคงอยากอยู่เคียงข้างเราตลอดมา เหตุผลนอกจากความรักที่เค้ามีให้ คือเค้าบอกว่า ไม่อยากให้เราเป็นโสด แล้วเดี๋ยวจะมีคนอื่นมาจีบ เราบอกเค้าไปว่า ทำตัวให้เคลียกันดีกว่ามั้ย เพื่อจะได้ไม่เป็นการปิดกั้นทั้งสองคน ถ้าปีหน้าเรากลับไปแล้วทั้งสองคนยังโสดกันอยู่ค่อยมาว่ากันใหม่ ตัวเราไม่คิดว่าจะมีใครมาจีบหรอกค่ะ หน้าตาก็บ้าน ๆ ธรรมดาอายุก็ขึ้นเลขสามละ... แก่แล้ว... เพื่อน ๆ ที่นี่มีแต่เด็ก ๆ ทั้งนั้น
ความรักเราก็เลยคาราคาซังมาตลอดตั้งแต่ ธ.ค. ปีที่แล้ว แต่เวลามีเพื่อน ๆ ถามว่ามีแฟนหรือยัง เราก็ยังคงบอกเค้าไปว่ามีแล้ว วันวาเลนไทน์มีดอกไม้ช่อใหญ่ส่งมาให้ พร้อมกับการ์ดที่บอกว่าจะรักเราตลอดไป... เราดีใจ ประทับใจ แล้วก็รู้สึกผิดจนน้ำตาไหล... แต่ต้นเดือนมีนา เค้าบอกว่า เค้าจะไม่ตามเราอีกต่อไปแล้ว เพราะเรารำคาญเวลาเค้าชวนคุย เราไม่สนใจเค้า เราไม่เคยทักเค้าก่อน ไม่โทรหา.. หลาย ๆ อย่างเพราะเรารู้สึกอึดอัด และอยากมีอิสระ อยู่ที่นี่เราอยู่คนเดียวเหงา ๆ เพื่อนก็น้อย วัน ๆ ก็นั่งเล่นเฟส ดูหนังผ่านเว็บไปเรื่อย ๆ แต่ไม่ได้นึกถึงว่าจะคุยกับเค้าก่อน ว่าจะต้องโทรไปหา ช่างเป็นคนประหลาดซะจริง ๆ .... มองหาความรัก และการยอมรับจากที่อื่น จนละเลยไม่สนใจคนที่เค้ารออยู่ข้าง ๆ ตลอดเวลา กลายเป็นรู้สึกอึดอัดแทนซะงั้น... (ทำแบบนี้กะทั้งแม่ ทั้งเค้านะคะ..)
จนกระทั้งเมื่อวันก่อนคนที่เคยได้ชื่อว่า "ยังเป็นแฟนกันอยู่" เข้ามาโพสข้อความตัดพ้อในเฟสเราว่าไม่สนใจเค้าอะไรอย่างงี้ แต่คำที่เค้าใช้เรียกเรามันดูห่างเหินมาก เราเลยรู้สึกแปลก ๆ เข้าไปดูเฟสเค้า ก็เห็นข้อความที่เค้าไปโพสหน้าวอลสาวอื่น เพลงหวาน ๆ และข้อความหวาน ๆ ต่าง ๆ นา ๆ อ่านไปอ่านมา ก็เห็นเค้าเที่ยวไปหยอดสาว ๆ มากมายตั้งแต่ปีที่แล้ว (เค้าบอกว่า ไม่มีอะไร แค่เล่น ๆ ขำ ๆ) แล้วก็ลองเข้ามาดูในพันทิพ ก็ชัดเลย... เห็นกระทู้ดราม่าต่าง ๆ นา ๆ เรื่องของเค้า เราถึงกับอึ้ง.. ทำไมชั้นจะต้องมาอ่านดราม่าของคนที่ขึ้นชื่อว่า "ยังเป็นแฟนกัน..."
ว่าแล้วเราก็log-in ID เข้าไปก็เห็นที่คุยกันกับ "เธอ" คนนั้น เรา whatsapp ไปหาเค้า แต่หลาย ๆ คำตอบที่ได้กลับมารู้สึกได้ถึงความเฉยฉาและหมดรัก เค้าบอกว่าเพิ่งคุยกับ "เธอ" คนนั้นไม่นาน (เมื่อตอนต้นเดือน) แต่เธอเป็นเหมือนคนที่ใช่แล้วสำหรับเขา เราเลยเริ่มไม่แน่ใจว่า ที่ผ่านมา เพราะเค้าไม่มีใคร เลยยึดติดกับเรา หรือว่าเพราะเค้ารักเรามาก และยังต้องการเราอยู่(ถามเค้าแล้ว เค้าบอกว่า จะคิดยังไงก็ตามใจ) ถ้าเราอยากอยู่ที่นี่ ไม่กลับไปไทยก็ตามสบาย.... เพิ่งมารู้ค่าของเค้าเมื่อตอนที่เสียเค้าไปแล้วเหรอไง...
ตอนนี้ทุกอย่างมันจบแล้ว และมันเป็นสิ่งที่เราต้องการมาตลอดเวลาเกือบสองปี แต่ว่ามันเจ็บกว่าที่คิด...มาก.... ตอนที่ต้องมารับรู้ว่า ความรักที่เค้าเคยมีให้เรามันแหลกสลายไปแล้ว ด้วยมือเราทั้งสองคน (แต่เราผิดกว่าเยอะ...) เค้าบอกว่า "ขอโทษที่ทำให้เรื่องของเรามันคาราคาซัง..."
ตอนนี้เค้ากำลังมีความสุขกับคนอื่น ในขณะที่เรากินอะไรไม่ลง นอนร้องไห้อยู่สองวันเต็ม ๆ... เสียใจกับความรักที่อยู่ข้าง ๆ เรามาตลอด แต่เราไม่เคยให้ความสำคัญ คนสองคนในโลกที่รักเรา คือแม่เรากับเค้า ตอนนี้เหลือแค่แม่คนเดียวแล้ว และความรักของแม่จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง เราก็คงจะคุยกับแม่ให้บ่อยขึ้น...
เราเรียกร้องเอง เราต้องยอมรับเอง เรารู้ค่ะ แต่มันเจ็บมากเลย... คงเป็นกรรมที่ทำไว้สินะ... สุดท้ายก็คงขอให้เค้ามีความสุขกับการเดินทางครั้งใหม่ของเขา กับคนใหม่ที่เค้าเลือก... ส่วนเราก็จะได้รู้ว่า ที่ผ่านมา เค้าเคยต้องเสียใจแค่ไหน แล้วสำนึกสิ่งแย่ ๆ ต่าง ๆ ที่เคยทำไป...
อนาคตที่เคยคิดไว้ร่วมกัน จนกระทั่งก่อนวันที่จะเกิดเรื่อง เราก็ยังแอบคิดอยู่ลึก ๆ ว่าปีหน้าเราจะกลับไทย เค้าก็จะมารับเราที่นี่ จะได้ไปเที่ยวกันก่อน แล้วก็กลับไทยพร้อมกัน กลับไปก็คงจะอยู่ด้วยกันที่คอนโดที่เราซื้อไว้ จะไปเที่ยวมัลดีฟกัน จะไปกินอาหารร้านโปรดกัน... (เค้าบอกว่า เราเห็นเค้าเป็นของตาย..)
เราไม่ใช่คนหวาน คนน่ารัก ไม่ได้มานั่งพูดอะไรหวาน ๆ ให้เค้าฟัง พอได้เห็นข้อความต่าง ๆ ที่เค้าสองคนได้คุยกันก็พอจะรู้แล้วว่าเค้าคงมีความสุขมาก ๆ (นี่ก็เป็นอีกส่วนนึงที่เราอยากให้เค้ามีคนอื่น เพราะเค้าเป็นคนดี แต่เราไม่ดีพอ ถ้าเค้าอยู่กับคนอื่น เค้าก็คงจะมีความสุขกว่าอยู่กับคนอย่างเรา... และเราก็อยากให้เค้ามีความสุข ถึงแม้ตอนนี้เราเสียใจมากก็ตาม...)
ความผิดมาก ๆ ของเราคือการแยกความรัก กับตัวคนออกจากกัน เรารู้ว่าเค้ามีค่า เราเลยอยากให้เค้าเจอแต่สิ่งดี ๆ เจอกับคนดี ๆ แต่เราละเลยความรักของเค้า เพราะเชื่อมั่นว่า ความรักของเค้าจะอยู่กับเราตลอดไป ความรักของเค้าเหมือนความรักของคนในครอบครัวที่ยังไงก็จะไม่ไปไหน แต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่เลย.... ถ้าเค้ามีคนอื่น ความรักมันต้องหายไป... เค้าเจ็บมามาก และเจ็บมานาน... จนวันนึงเค้าเจอคนใหม่ มันก็ถูกแล้วที่เค้าจะไป...
สุดท้ายนี้ ขอให้ทุกคนดูแลและถนอมความรักขอตัวเองให้ดี ๆ นะคะ มันออกจะยาวไปซะหน่อย อารมณ์ตอนนี้มันแย่มากเลย... เหมือนจะดีขึ้นเป็นบางที แต่บางครั้งมันก็กลับมาแย่อีก เพราะมันมีบางสิ่งที่เรียกว่า "ความรัก" หายไปจากชีวิตค่ะ.... ตอนนี้เลยโสดสนิท... ไม่ได้เป็นโสดมาจะสิบปีแล้ว รู้สึกแปลก... บางทีก็ดี บางทีก็แย่นะ... :(
| จากคุณ |
:
Chachaba 
|
| เขียนเมื่อ |
:
27 มี.ค. 55 07:13:33
|
|
|
| 
