Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
แอดมิชชั่นติด แต่เครียดยิ่งกว่าแอดไม่ติด อยากจะร้องไห้ ติดต่อทีมงาน

เราแอดมิชชั่นติดที่ ม.รัฐอันดับต้นๆ ในคณะที่เราเองก็คิดว่าเราชอบ และอยากเรียนมาตลอด และเป็นคณะที่คะแนนสูงใช่เล่นด้วย เราคิดมาตลอดว่าีนี่คือสิ่งที่เราต้องการ แต่พอติดจริงๆแล้ว เรากลับรู้สึกสับสน และเครียดมากๆ มันยิ่งกว่าตอนรอผลแอดมิชชั่นอีก ตอนนี้พอรู้ผลแล้วเหมือนชีวิตเราเปลี่ยนไปเลย เหมืิอนทุกสิ่งที่รู้จัีก เพื่ิอนทุกคนที่เคยมี มันจบลงหมด ต้องเริ่มต้นใหม่ทุกอย่าง

ตั้งแต่เล็กจนโตเราเรียนโีรงเรียนเอกชนมาตลอด ไม่ถึงกับไฮโซ แต่ก็อยู่แบบสบายมาตลอด เรียนห้องแอร์ โีรงเรียนดีๆ เพื่อนก็เป็นเพื่อนที่เจอกันมาตลอด ตั้งแต่ประถม มัธยม ถึง ม.ปลายเพื่อนเก่าๆจะไปอยู่สายอื่นห้องอื่นหมด แต่ก็เหมือนได้เจอกันตลอด ยังรู้สึกอุ่นใจบ้าง

แต่ตอนนี้เราติดมหาลัยแล้ว เราติดอยู่คนเดียว ตัวคนเดียว เหมือนกับเราต้องไปเิริ่มต้นใหม่หมด เหมือนเราไม่เหลือใครแล้วจริงๆ เราได้เจอเพื่อนใหม่ๆบ้างทั้งในเอ็มในเฟซบุค แต่มันก็เหมืิอนคนแปลกหน้าอะ เราไม่รู้สึกผูกพันหรือว่าอะไรเหมือนเพื่อนเก่าๆ เราเครียดมากๆเลย เราเป็นคนเงียบๆบางทีก็ไม่ค่อยพูดอะไร เลยเหมือนจะมีเพื่อนยาก แต่ที่ผ่านมาเราก็พอมีเพื่อนมาตลอด แต่เราก็กลัวอยู่ดี กลัวว่าเราจะเข้ากับเพื่อนใหม่ไม่ได้ กลัวนู่นกลัวนี่สารพัด

เรามีเพื่อนในกลุ่มที่สนิทกันห้าหกคน ปรากฎว่าแอดไม่ติดแล้วเข้า ม.กรุงเทพกันเกือบหมดเลย ถึงจะคนละคณะคนละเอก แต่ก็เหมือนได้เจอกันหมด มันก็ยังพออุ่นใจ ตอนนี้เราเลยเครียดมากๆ เราอยากไปเรียนกับเพื่อนๆ แต่ค่าเทอมมันก็แพง ค่าเทอม ม.กรุงเทพปีนึงมันเท่ากับเรียน ม.ที่เราติดได้เกือบจบ 4 ปีเลยด้วยซ้ำ แถมตอนที่บอกที่บ้านว่าติด ม.นี้ ที่บ้านก็ดีใจกันมากๆ เรากลัวว่าจะทำให้ที่บ้านผิดหวัง และไม่รู้ว่าจะมีเงินมากขนากนั้นมาให้เราไหม เราไม่รู้จักทุนอะไรเลย เราไม่รู้ว่าเราทำอะไรได้บ้าง เราไม่เคยพูดกับพ่อแม่เรื่องนี้เลยตั้งแต่ประกาศมา

แต่ถ้าเราเรียนมหาลัยที่แอดติดไปก็กลัวอยู่ดี เีรากลัวว่าจะเรียนไม่ไหว กลัวว่ามันจะไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ กลัวว่าจบมาแล้วจะตกงาน T^T มาคิดๆดูดีๆเราเริ่มอยากเรียนพวกท่องเที่ยว โีรงแรม หรือการบินไรงี้ แต่เราก็ชอบเรียนภาษาอังกฤษมากๆ ตอนนี้เราติด มนุษย์ เอกอังกฤษ แต่เรากลัวว่าเข้าไปเรียนแล้วจะเบื่อวิชาที่เรียน หรือมันอาจจะยากเกินความสามารถเรา บางทีความชอบอย่้างเดียวอาจจะไม่พอ.. กลัว กลัว กลัว กลัว

ยิ่งตอนนี้มาคิดๆดู เรากลับอยากเรียนท่องเที่ยว โรงแรม แต่ตอนนี้มันก็สายไปแล้ว ในเมื่อเราติดคณะนี้ไปแล้ว เราไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้ว่าควรเลือกอะไรกันแน่ ถ้าเลือกการท่องเที่ยวเราก็จะได้ไปเรียนกับเพื่อนเราที่ ม.กรุงเทพ เราไม่ได้เลือกเพราะเพื่อนเราอย่้างเดียว แต่เราเริ่มรู้สึกว่าเราอยากเรียนคณะนี้มากกว่าแล้ว T^T แต่เราก็กลัวว่าถ้าเรียนเ้อกชนแล้วโอกาสทำงานมันอาจจะน้อยกว่าการเรียนรัฐ แต่คณะรัฐที่เราติดเราก็กลัวว่าจบออกมาแล้วจะหางานที่ชอบไม่ได้อยู่ดี

ภาษาอังกฤษเราก็คิดว่าเราทำได้ดีนะ แต่เราไม่รู้ว่าพอไปเทียบกับคนอื่นเราจะไหวไหม ก็อย่างที่บอกเ้ราเรียนเอกชนมาตลอด บางทีอาจารย์ก็ปล่อยเกรดบ้าง ไม่ได้สอนเข้มข้นอะไรมาก ยิ่ง ม.ปลาย เราเรียนสา่ยภาษา อาจารย์ยิ่งปล่อย เพราะเหมือนห้องเราเป็นห้องของเด็กไม่เอาไหนมารวมๆกัน.. แค่ตั้งใจหน่อยก็ได้คะแนนแล้ว เรากลัวว่าความสามารถของเรามันอาจจะไม่พอ

เหมือนที่ผ่่านมาเราเป็นเด็กมาตลอด แค่เีรียนๆไป ไม่ต้องมีเป้าหมายอะไร แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว เราต้องโตขึ้น เราก็ยังไม่มีเป้าหมายอะไรเลย เราไม่รู้ว่าเราควรจะเลือกอะไร เรียนอะไร เรารู้แค่เราชอบอังกฤษ แต่เราไม่รู้ว่าจบมาเราจะไปทำอะไรได้กับคณะนี้ เรากลัวจริงๆว่าสิ่งที่เลือกจะเปลี่ยนชีวิตเรา เรากลัวว่าทุกอย่างจะออกมาไม่เหมือนที่เราต้องการ

เราคิดมากจนจะเป้นบ้าอยู่แล้ว คิดถึงเรื่องนี้ทีไรน้ำตามันก็ไหล เหมือนจะร้องไห้ทุกที เราคิดถึงเพื่อน เรากลัวเราไม่มีเพื่่อน กลัวเราเรียนไม่ไหว เรากลัวว่าสิงที่เลือกอาจจะไม่ใช่สำหรับเรา เรากลัวไม่มีงานทำ เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว มีใครเป็นเหมืิอนเราบ้างมั้ยตอนจะเข้ามหาลัย? เราไม่ไหวแล้วจริงๆอะ เราอยากหยุดคิดมาก เรารู้ว่าเราคิดมากไปเองและมันอาจจะไม่ได้เป้นอย่างที่กลัว แต่เราก็หยุดคิดถึงเรื่องนี้ไม่ได้ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรของเรา T^T ใครก็ได้ช่วยเราที

วันที่ 14 นี้ก็ต้องไปสอบสัมภาษณ์แล้วด้วย เรากลัวมากๆ เราไม่อยากไป เราัสับสนจริงๆ ใครเคยมีอารมณ์แบบนี้บ้างมั้ย (แต่เราว่าเราเป็นหนักสุดแล้ว) แล้วเราควรจะทำยังไงดีคะ เราอยากหยุดคิดมาก เราอยากหาทางออกให้ตัวเอง อยากรู้ว่าเราควรเลือกอะไรกันแน่ แต่คิดเรื่่องนี้ทีไรเราก็เครียดจนร้องไห้ทุกที

้เราขอโทษที่กระทู้อาจจะยาวหรือไร้สาระไปหน่อย แต่เราเครียดจริงๆ ตอนที่พิมพ์ก็ร้องไห้อีกแล้ว เราไม่รู้ว่าเราเป็นบ้าอะไรทำไมต้องคิดมากขนาดนี้ แต่เราก็กลัวจริงๆ แม้ลึกๆในใจเราไม่รู้ว่าเรากลัวอะไรกันแน่? ทำไมถึงสับสนขนาดนี้ อยากขอคำแนะนำจากทุกๆคนค่ะ

จากคุณ : ขอคนบ้าระบายอารมณ์
เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 20:35:26 A:124.120.114.174 X: TicketID:358798

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com