สวัสดีครับ ... เรื่องที่จะเอามาเล่าสู่กันฟัง ผ่านมากว่า 3 เดือนแล้ว
พอดีเมื่อคืนนั่งค้นรูปไฟล์รูปเก่าๆมาดูเล่น พร้อมกับนั่งอมยิ้มแก้มตุ่ยอยู่คนเดียว
อยากให้เพื่อนๆในนี้ได้เห็นถึงความน่ารักของน้องๆบ้าง ... เลยนำมาแบ่งปันครับ
โพสแรก ขอยกมาจากที่เขียนไว้ใน Facebook ครับ
"งดงามท่ามกลางความมืดบอด"
วันเกิดของฉันผ่านไปกับการทำค่ายธรรมชาติ ให้เด็กพิการทางสายตา
ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก เพียงแต่ถ่ายรูป มอง คิดคำนึงถึงเรื่องราวของหลายๆชีวิตที่รู้จัก พบเจอ
ความคิดที่มีมาตลอดตั้งแต่เห็นน้องๆในวันแรก
ฉันอยากให้หลายๆคน ที่คิดว่าปัญหาชีวิตของตัวเองยิ่งใหญ่เหลือประมาณ
... อยากให้เขามาเห็นรอยยิ้มของน้องๆเหล่านี้
ครั้งแรกที่ฉันเห็นน้องหัวเราะ พูดคุย หยอกล้อกันเหมือนเด็กๆทั่วไป
... ฉันขนลุก รู้สึกทึ่งกับการที่เขาเหล่านั้นสามารถแสวงหาความสุขในชีวิตได้
ทั้งๆที่ไม่อาจมองเห็น
ผิดแผกกับคนตาดีหลายๆคน ที่แม้เรื่องเล็กน้อย กลับทำให้ทุกข์ได้
จนบางครั้งก็ส่งผลกระทบถึงชีวิตของตนเอง
ทั้งๆที่เรามี "ดวงตา" ที่สามารถมองหาความสุขได้ตั้งหลายอย่าง
แต่เรากลับเลือกที่จะมองแต่เรื่องราวแห่งทุกข์
หรือบางที สิ่งที่เลือกจะมอง
ไม่ใช่ดวงตา ... แต่กลับเป็นหัวใจ
หากหัวใจมืดบอดแล้ว
... แม้มีดวงตา ก็คงยาก ที่จะมองหาความสุข ...