ผมทำผิดไปหรือป่าวที่เลือกแบบนี้ เพราะคิดว่านี่คือสิ่งที่ดีที่สุดแล้วสำหรับเราสองคน
|
 |
เรื่องของเรื่องย้อนเวลาไปเมื่อสามเดือนก่อนที่ผมได้เลิกกับแฟนเก่า ที่คบกันมาปีกว่า แต่มีเหตุให้เลิกกัน ทั้งๆที่เรากำลังจะร่วมใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน ในขณะที่ผมกำลังเรียนปีสุดท้าย แต่คิดๆๆดูแล้วผมต้องฝึกงานต่างจังหวัด ส่วนแฟนเก่าต้องทำงานในกรุงเทพ คิดว่ายังไงก็คงต้องเลิกกันเพราะความห่าง แต่สุดท้ายต้องมาเลิกกันเพราะมือที่สาม แต่ก็ไม่ว่ากัน คนเรามีสิทธิ์ที่จะเลือกครับ ไม่โทษใครว่าใครผิด ผมอาจจะผิดเอง ในขณะที่ผมเลิกกับแฟนเก่าได้เดือนกว่า ผมก็ใช้ชีวิตให้ดีที่สุด อยู่กับตัวเองจนมาออนเอ็มแล้วมีน้องคนนึงทักผม ผมก็คุยด้วยเราต่างไม่รู้จะคุยกับใคร หรือไม่อยากคุยกับใครก็ไม่ทราบ ก็คุยกันได้อาทิตย์คุยกันได้แต่ทางเอ็มจนผ่านไปสองสามวัน ผมต้องไปฝึกงานส่วนน้องเค้าต้องไปเรียนปีหนึ่งต่างคนก็ต้องแยกย้ายกันไปและทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ให้กันเผื่อติดต่อกัน ผมยอมรับตรงๆว่าไม่อยากคุยโทรศัพท์ไม่อยากติดต่อเพื่อสารความสัมพันธ์ให้มันเกินเลย ส่วนนึงเพราะผมอยากให้เวลากับครอบครัวผมเองให้มากเพราะตอนคบคนเก่าผมแทบไม่มีเวลาให้ครอบครัวเลย อะไรๆก็แฟนตลอด ผมคิดอยู่ในใจว่า ผมเลือกที่ตั้งใจฝึกงานและเวลาที่เหลือจะให้กับทางครอบครัว สุดท้ายก็ตกลงเป็นแฟนกับน้อง ตอนแรกน้องก็บอกเข้าใจไม่มีเวลาไม่เป็นไร เข้าใจ ผมคิดอยู่ในใจจะรอดเกินเดือนไหมเนี่ย ผมเลิกงานไม่เป็นเวลา ปีหนึ่งกิจกรรมเยอะตลอด เวลาไม่ตรงกันเลย ถ้าถามว่าคุยกันรู้เรื่องไหม ไม่รู้เรื่องเลยครับ คุยกันตั้งแต่วันแรกไม่รู้เรื่องเลย น้องเค้าจะให้ผมแสดงว่ารักเค้ามากกว่าแฟนเก่า ทำอะไรให้เค้ามากกว่าแฟนเก่า อันนี้เข้าใจ แต่ถ้าความรู้สึกผมไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นเลย ผมอยากให้เค้ามองคนอื่นมากกว่าหรือมองอายุไล่ๆๆกัน จะเข้าใจกันมากกว่า อายุอย่างผมไม่มีอะไรนอกจากงาน ส่วนน้องเค้าก็ธรรมดาเด็กพึ่งจะโต ยังอยากเที่ยว อยากได้โน้นได้นี่ ผมพูดอย่างไปอีกอย่าง ก็เหมือนกับนิสัยเข้ากันไม่ได้สักอย่าง เด็กกับผู้ใหญ่คุยกันไม่รู้เรื่องครับ พักหลังๆคุยโทรศัพท์ถ้าช่วงหัวค่ำว่าก็คุยกันตั้งแต่หกโมงเย็นถึงตีสองตีสาม หรือไม่ก็คุยกันหลังเที่ยงคืนไปแล้ว (น้องเ้ค้าเป็นคนนอนดึกเรียนสาย ) ผมต้องนอนดึกออกไปทำงานตอนหกโมง (ผมเลิกงานก็ดึกแล้ว แล้วต่อด้วยคุยโทรศัพท์ แล้วผมจะเอาเวลาไหนไปอ่านหนังสือครับ ไม่ใช่นอนดึกเพราะอ่านหนังสือแต่นอนดึกเพราะคุยโทรศัพท์) บางครั้งผมไม่อยากคุย อยากจะอ่านหนังสือ ผมก็ไม่กล้าปฏิเสธน้องเค้า เพราะน้องเค้าจะพูดเสมอว่าผมรักเค้าน้อยลงบ้าง ไม่รักเค้าแล้ว ผมก็เลยตัดสินใจ ที่จะยุติความสัมพันธ์ ให้ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ให้น้องเค้าไปเรียน ส่วนผมก็ฝึกงานจนกว่าจะถึงตุลา แล้วเหมือนพอยุติความสัมพันธ์ น้องเค้าก็เสียใจไม่พอใจว่าทำไมต้องเลิกกัน ยอมรับครับว่าผมเลือกที่จะเรียนมากกว่าที่จะมีแฟน แต่การที่เราเลิกกัน ผมก็ไม่มีคนอื่นเวลาน้อยๆอย่างผมมองหาใครไม่ได้หลอกครับแทบไม่มีเลย ผมแค่ต้องการให้น้องเค้าเรียนไม่ใช่เอาเวลามาคุยโทรศัพท์ มันมากเกินไป
สรุปน้องเค้าโกรธ ทำไมเหรอครับแค่ไม่ได้เป็นแฟนกันถึงกับไม่คุยกันถึงกับต้องโกรธกันไม่มองหน้ากันเชียวเหรอครับ นอกจากนี้ที่ลำบากใจมากน้องบอกว่าจบแล้วให้มาทำงานใกล้ๆน้องเค้าจะได้อยู่ใกล้ชิดกัน แต่ผมไม่ได้มองมุมนั้น แล้วพ่อแม่ผมล่ะส่งลูกเรียนมาตั้งหลายปีเอามันง่ายๆนี้ปีเลยเหรอ
แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 55 17:26:31
แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 55 17:14:15
แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 55 17:03:22
| จากคุณ |
:
หกล้ม_11  
|
| เขียนเมื่อ |
:
15 ก.ค. 55 17:01:59
|
|
|
| 
