หมั่นไส้คนบางคนนี่ทำไงดีคะ
|
 |
เฮ้อ อุตส่าห์ทำใจนิ่งๆได้แล้วเชียว หลังจากเลิกกับแฟนมาเดือนนึง คนที่เคยอ่านกระทู้เราคงพอจำได้ ว่าแฟนเราขอห่างกันสักพัก เพราะยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ เราอ่ะ โคตรเสียใจ เพราะเรารักเค้ามาก และเค้าก็ดีกับเรามากด้วย ถึงเค้าจะทำร้ายจิตใจเราด้วยการพูดแบบนี้ แต่เราก็ไม่เคยโกรธเกลียดเค้าเลย เค้าขอเป็นเพื่อนกันไปก่อน จนกว่าเค้าจะลืมได้ เราก็โอเค เพื่อนก็เพื่อน
ปากพูดไปแบบนั้น แต่ในใจมันไม่ใช่เลย แรกๆเจ็บมาก กินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะการขอห่าง มันก็คือการบอกเลิกดีๆนี่เอง กลัวว่าเค้าจะหายจากชีวิตเราไปเลย หลายคนบอกให้เราตัดใจ หาคนใหม่ดีกว่า เราก็พยายามตัดใจแล้วนะ พยายามเกลียดเค้าแล้ว แต่มันทำไม่ได้จริงๆ มีคนใหม่เข้ามาก็หลายคน เพื่อนบอกว่าก็ลองคุยเล่นๆไปก่อน จะได้ลืมได้ แต่เราคิดว่าถ้าเรายังรอคนเก่า เราจะคุยกับคนใหม่เพื่ออะไร ถ้าคนเก่ากลับมา เราก็กลับไปอยู่ดี คนใหม่ก็คงรู้สึกไม่ต่างอะไรกับเราในตอนนี้ไม่ใช่เหรอ เราจะไปทำร้ายคนอื่นต่อทำไม เพื่อนก็เลยเลิกพูด
สุดท้ายเราก็คิดว่าเราต้องอยู่ด้วยตัวเองให้ได้ จะไม่ยืมจมูกใครหายใจ ไม่ต้องพึ่งใครเพื่อลืมใคร และก็คิดว่า ถ้าอยากรอก็รอไป รออย่างมีความสุข อย่าไปคาดหวัง เราก็พยายามทำตัวเองให้ดีขึ้น พร้อมบอกตัวเองว่า ถ้าเราทำดีที่สุดแล้ว เค้าไม่กลับมา ก็ถือว่าเค้าโชคร้ายแล้วกัน ที่เสียคนที่รักเค้าที่สุดไป แต่ระหว่างนี้เราก็ยังมีคุยกันนิดๆหน่อยๆทางไลน์ สองสามวันคุยกันที บางทีเราเงียบๆไปเค้าก็ทักมา เราพยายามห้ามใจ ไม่โทรหา ไม่ยื้อ ไม่ถามว่าลืมได้หรือยัง พยายามอยู่นิ่งๆ ถามคำตอบคำ ถ้าเค้าจะกลับมาเค้าคงกลับมาเอง
จนเวลาผ่านไปเดือนกว่าๆ ท่าทีเค้าก็เริ่มเปลี่ยนไป คุยกับเรามากขึ้น มีวานให้เราฝากเพื่อนช่วยออกแบบสติกเกอร์ติดรถให้ด้วย แล้วก็บอกว่า เมื่อก่อนติดชื่อแฟนเก่า แต่ตอนนี้มันสมควรแก่เวลาที่ต้องเปลี่ยนละ เราก็ไม่รู้เค้าจะสื่อว่าลืมได้แล้วรึเปล่า แต่เราก็พยายามนิ่งๆไว้ ไม่อยากถาม บอกว่าเดี๋ยวจะฝากเพื่อนให้ช่วยแล้วกัน แล้วพอจะติดต่อเรื่องสติกเกอร์นี่ ถามไปทางไลน์ก็ไม่ตอบ เราก็เลยจำเป็นต้องโทรไป พอโทรไปก็เลยรู้ว่าที่ไม่ตอบเพราะงอลเรา ที่เราไม่เคยสังเกตว่าหลังรถเค้าติดสติกเกอร์อะไร เอ๊า ถ้าสังเกตชั้นคงรู้ไปแล้วว่าเธอยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ ฮ่วย แต่เราก็ไม่พูด ยังคงทำน้ำเสียงนิ่งๆราบเรียบอยู่ แต่ตัวเค้าอ่ะดิ พูดจากะล่อนเหมือนเดิม พูดคะพูดขากับเรา มีเล่นมุขหยอดๆใส่เราด้วย ถ้าใครได้อ่านกระทู้เราตั้งแต่แรกๆ จะรู้เลยค่ะ ว่าเค้าพูดจาคะขา ออดอ้อน หยอดเราเป็นช่วงๆได้เก่งมาก แต่ตอนเป็นแฟนกันไปสักพัก เค้าก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นเท่าไหร่ จะคุยกันแบบแฟนทั่วไป เน้นคุยให้เข้าใจกันมากกว่า แต่ตอนนี้เค้ากลับมาเป็นแบบเดิมอีกละ เราอ่ะทำตัวไม่ถูกเลย คือใจหนึ่งก็รักนะ รักมากด้วย ที่ผ่านมาไม่มีวันไหนเลยที่ไม่คิดถึง แต่ก็ยังไม่มั่นใจว่าเค้าจะมาไม้ไหน จะมาง้อหรือว่าอะไร แล้วมั่นใจได้ไงว่าลืมได้จริง จะไม่เกิดเหตุการณ์เดิมอีก ก็เลยพยายามไม่คิดอะไรมาก แล้ววันก่อนเราไปบางแสน ขอบอกว่าหลังเลิกกันเราเที่ยวจัดเต็มมาก 555 เพื่อนพาตะลอน พอดีเค้าโทรมา เค้าก็ยังแซวๆว่า เอาน้ำทะเลและเม็ดทรายมาฝากด้วยนะ เราก็ขำ แต่พอซื้อของฝากมาให้ลูกน้อง ก็เลยลองถามเค้าดูว่าเอามั้ย คิดว่าเค้าไม่เอาแหล่ะ ก็ไม่ได้ซื้อมาเผื่อ แต่ปรากฎว่าเอาค่ะ 555 ทั้งที่ปกติหลังเลิกกันจะเกรงใจเราตลอด พอวันที่มาเอาของฝากเนี่ยแหล่ะ ก็คือวันนี้ เค้าก็โทรมาคุยเล่นก่อนจนถึงหน้าโรงบาล ถามเราว่าจะให้เค้าลงไปหาหรือเราจะออกไปเอง เราเลยบอกเดี๋ยวออกไปเองดีกว่า ปกติคือจะต้องนั่งคุยกันในรถสักพักพอให้หายคิดถึง ถ้าเราไม่ขึ้นไปนั่ง เค้าก็จะบอกให้เรานั่งคุยกันก่อนอะไรประมาณนี้ แต่วันนี้เราเลิกกันแล้ว เราก็ไม่กล้าขึ้นไปนั่ง ได้แต่เปิดประตูยื่นขนมให้ แล้วก็ยืนคุยข้างนอก เค้าก็ไม่เห็นชวนเราเลย ชิส์ ได้แต่แซวว่าแต่งสวยไปให้หมาดูเหรอ อะไรประมาณนั้น คุยกันสักแป๊บแล้วก็กลับ
แต่พอเค้ากลับไปแล้วเนี่ยสิ เราอ่ะจะบ้าตาย ไม่ได้เจอหน้าเค้ามาเดือนกว่าแล้วนะ ตอนไม่ได้เจอก็ไม่เท่าไหร่ พอทำใจได้ แต่วันนี้ได้เจอ กลับต้องทำตัวห่างเหิน ทั้งที่เราอยู่ห่างกันแค่เอื้อมมือ โอ๊ยยย มันทรมานอ่า สุดท้ายทนไม่ไหวละกับความรู้สึกนี้ ความเข้มแข็งที่พยายามสร้างมาตลอดหนึ่งเดือนมันพังทลายลง จะเอายังไงก็ว่ามา เลยโทรไปหาเค้า แต่พอเค้ารับดันพูดไม่ออก เค้าก็กวนนะ ถามอยู่นั่นแหล่ะ ว่าไงคะ มีอะไรจะพูดเหรอ มีอะไรจะพูดก็พูดมานะคะ แล้วก็หัวเราะ เรานะโมโหมาก หมั่นไส้สุดๆอ่ะ เลยด่าไปว่า ไอ้บ้า น่าหมั่นไส้ เชอะ เค้าก็ตอบสวนทันทีว่า หมั่นไส้หรือว่าคิดถึง คิดถึงก็บอกมาสิคะว่าคิดถึง ^^ โอ๊ยยยย เบื่อจริงๆคนรู้ทัน แล้วยังมีหน้าพูดต่ออีกนะว่า ก็เธอไม่ยอมขึ้นมานั่งเอง นั่น รู้ทันไปซะทุกเรื่องจริงๆ เราก็โวยวาย แล้วทำไมเธอไม่ชวน เค้าบอก แล้วทำไมเธอไม่ถามล่ะเออ เราเลยบอก ก็เธอเป็นคนขอห่างเองเธอก็ต้องเป็นคนพูดก่อนสิ เค้าบอก เค้าไม่ได้ขอให้เราห่างกันสามสิบเมตรซะหน่อยนี่ - -'
ฮึ้ยยย หมั่นไส้อ่ะ แต่ทำอะไรไม่ได้ เราแพ้ทางเค้าหมดเลยให้ตายเหอะ ทำไมเราต้องมาหลงรักคนแบบนี้ด้วยเนี่ยยย ต่อไปเราควรทำยังไงต่อดีอ่ะคะเนี่ย ควรคุยให้เคลียร์เลยดีมั้ย แต่ก็ไม่อยากรีบร้อนกลับไปคบกันแบบเดิมนะ ปัญหาเดิมๆมันก็เกิดซ้ำอีก อยากใจเย็นๆค่อยเป็นค่อยไป เพราะครั้งแรกที่คบกัน มันเร็วเกินไป เราเองที่ใจร้อน เลยเกิดปัญหาตามมาทีหลัง จริงๆอยากคุยแบบห่างๆอย่างนี้มากกว่า ดูมีความสุขดีกว่าตอนคบเป็นแฟนอีก แต่ก็หมั่นไส้อาการกั๊กๆไม่ชัดเจนของเค้าเหลือเกิน ชิส์ แล้วก็ไม่อยากให้เค้ามองว่าเราเป็นของเล่นด้วย
| จากคุณ |
:
kurapik   
|
| เขียนเมื่อ |
:
17 ก.ค. 55 15:52:29
|
|
|
| 
