กระทู้พลีชีพครับ...ถ้าตัดสินใจแบบนี้แล้ว ผมจะเป็นคนชั่วในสายตาท่านไหมครับ
|
 |
สวัสดีครับ ขอปรึกษาครับ ก่อนอื่นผมไม่รู้จะระบายหรือพูดคุยปรึกษากับใครครับ
เลยขอปรึกษาระบายเรื่องที่ไม่เคยบอกใครในชีวิตนี้มาก่อน
เรื่องของเรื่องคือผมเป้นเกย์ครับและครอบครัวก็ค่อนข้างคาดหวังในเรื่องคู่ครองครับบบ คือขอเกริ่นก่อนว่าตัวผมเองก็รู้มานานแล้วครับตั้งแต่สมัย ม.ปลาย จนกระทั่งเข้า มหาวิทยาลัยปี1 ผมก็เริ่มรู้สึกถึงความไม่มั่นคงในชีวิต ด้วยอายุที่โตขึ้นแล้วบวกกับ ผมรับรู้ทัศนคติของคนในครอบครัวว่าเค้ารับไม่ได้กับเพศที่สาม และบวกกับพ่อแม่ผมเคยเจอภาพโป๊ผู้ชายที่ใมต้ที่นอนของน้องชายผม ซึ่งท่านมั่นใจว่าน้องไมไ่ด้เป็นอาจเป็นของคนอื่น เค้าบอกว่าถ้าเป้นขึ้นมาไมไ่ด้หรอกอาจเค้า ถ้าเป็นคงไล่ออกจากบ้านอย่างเดียว ไม่ให้อยู่หรอกเสียชื่อวงศ์ตระกูลเปล่าๆ
.....ตรงนั้นมันฝังใจผมมากตั้งแต่ตอนนั้น เพราะผมกลัวว่าวันนึงถ้าท่านรู้ว่าผมเป้นอะไรผมต้องโดนไล่ออกจากบ้าน ผมจึงเริ่มเก็บเงินตั้งแต่วันนั้น และยอมรับว่าแอบทยอยเอาเงินของที่บ้านมาบ้างทีละนิดเรื่อยๆๆ แต่ไม่ให้มากเกินไปจนพวกเค้ารู้ตัว จนกระทั่งจบมหาวิทยาลัยแลช่วยงานที่บ้าน ผมก็เก้บเงินได้ก้อนใหญ่ก้อนนึงครับ บวกกับเงินเดือนที่ได้
....ช่วงที่จบออกมาใหม่ๆๆๆ ผมกับแม่ผมด้วยความที่ไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ ก้มีเรื่องกระทบกระทั่งกัน จนแม่ผมเอ่ยปากไล่ผมออกจากบ้าน แต่พ่อผมก็มาเคลียร์ ได้.....หลายครั้งมากครับตั้งแต่เล็กจนโตผมโดนแม่เอ่ยปากไล่ผมออกจากบ้านนับครั้งไม่ถ้วน
หรือแม้แต่พ่อผม ซึ่งนานๆๆจะหลุดปากออกมาทีนึงว่า ถ้าคิดว่าเก่งนักไปเลยไรแบบนี้
.....จึงทำให้ผมเริ่มเป็นคนที่มีไรจะไม่ค่อยอยากคุยกับที่บ้านไม่ค่อยเปิดใจคุยกับตรงๆๆเพราะที่บ้านค่อนข้างเป้นคนรุนแรงไม่ฟังเหตุผลไรนอกจากอารมณ์แม้แต่ญาติก้ช่วยไรไมได้..... คือผมอยู่ด้วยความกดดันว่าต้องทำตัวให้ถูกใจ ใครก็ตามที่ทำไม่ถูกใจจะกลายเป้นคนผิดอยู่วันยังค่ำ
.......จนกระทั่งเมื่อ3 ปีที่แล้วด้วยความที่ผมเริ่มอายุมากแล้วแม่ก็อยากให้เป้นฝั่งเป้นฝา จึงแนะนำผู้หญิงให้รู้จักแต่สุดท้ายผมยอมรับกับฝ่ายหญิงเองว่าผมเป้นเกย์ไมไ่ด้ชอบผู้หญิง จนกระทั่งเรื่องราวรู้มาจนถึงหู พ่อแม่ผม ท่านก็ผิดหวังมาก เสียใจและเฝ้าหลอกตัวเองว่าผมเป้นโรค หายได้ต้องพาไปรักษา ผมต้องอยู่ในสังคมต่อไป ยังไงก้ต้องฝืนมีให้ได้......จนกระทั่งมีเรื่องกันขึ้นมาและผมก็ออกจากบ้านไปหนนึง จนสุดท้ายกลับมาเพราะท่านนั่นเองไปหาผมจนเจอและขอให้กลับมาผมก็ยอมกลับแต่ยอมรับว่าผมไม่ฉลาดเท่าไหร่ที่ไม่ยื่นข้อเสนอไปตั้งแต่ตอนนั้นและสุดท้ายอะไรก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง คือท่านยังหลอกตัวเองอยู่
และยังกดดันหากผมไม่คบคนเดิมก็จะหาคนใหม่มาให้เรื่อยๆๆ จนผมเริ่มรู้สึกเบื่อ ทุกสิ่งทุกอย่างในแต่ละวันที่ผ่านไปผมไม่เคยมีความสุขเลยครับตั้งแต่กลับมาบ้าน......ส่วนเรื่องเงินคือผมก็สะสมเรื่อยๆๆครับ ทั้งเงินเดืิอนที่ได้รับและยอมรับว่าเป็นคนประหยัดมาก เพราะผมคิดไปถึงว่าวันนึงผมอาจต้องออกไปใช้ชีวิตตามลำพังด้วยเงินเก็บนี้ มันเป็นแรงผลักดันจากภายใน ซึ่งเงินที่ว่าผมเก้บสะสมอย่างเดียวไม่เคยไปสุรุ่นสุร่ายไรเลยครับ เพราะเก้บไว้เผื่ออนาคตของตัวเอง........และล่าสุดผมลองแอบเช็คทัศนคติของทั้งสองท่านก้เหมือนเดิมครับ คือท่านอยากให้ลูกแต่งงานตามเสตปของชีวิตเพื่อไม่ให้น้อยหน้าคนอื่นเพราะท่านแคร์สังคมมากกว่าลูกอีกครับบบบ และมองว่าคนที่ไม่ยอมแต่งงานเป็นคนผิดปกติ
.........คือทุกวันนี้อยู่บ้านยอมรับครับว่าเครียดจะบ้าตาย เพราะอะไรก็ไม่เคยเปลี่ยน สุขภาพจิตแย่ลงกลายเป้นคนอารมณ์แปรปรวน เพราะถูกญาติพี่น้องถามเมื่อไหร่จแต่งไม่พอ ถูกทั้งภายในและภายนอกกดดันทั้งสองทางครับบบ
คือหากผมเลือกที่จะออกมาแบบเดิมอีกครั้ง และครั้งนี้หากท่านตามตัวเจออีกผมจะไม่กลับไปอีกแล้วแต่เลือกที่จะไปเยี่ยมท่านครั้งคราว แบบนี้ผมจะบาปมากไหมครับบบบ
| จากคุณ |
:
vergino_oil 
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 ก.ค. 55 01:06:13
|
|
|
| 
