" อย่าทำให้เค้าเบื่อ " บทความดีๆที่อ่านแล้วอยากบอกต่อค่ะ
|
 |
อย่าทำให้เขาเบื่อ
การที่คนเรามีโลกส่วนตัว มีชีวิตส่วนตัว ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่ยินดีเปิดรับใครเข้ามาทักทาย หากเพียงใครผู้ซึ่งอยากจะเข้ามานั้นต้องไม่รบกวนกันเกินไป
เคยได้ยินใครหลายครบอกว่าจะไม่มีทางมีแฟนที่เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน
ใครบางคนบอกว่าจะไม่มีแฟนที่เรียนอยู่ด้วย ทำงานที่เดียวกัน
ว่ากันว่าการอยู่ด้วยกันตลอดเวลา จะทำให้เบื่อกันง่ายขึ้น
บ้างก็ว่า หากมีแฟนที่เป็นเพื่อนกันอยู่ก่อนแล้ว จะรู้จักกันดีเกินไป
น่าแปลกตรงที่ ฟังดูเหมือนว่าต้องการจะคบกับคนรู้จักเพียงผิวเผิน
ฉันคิดว่าคนที่คิดแบบนี้เป็นคนประเภทขี้เบื่อ
จึงกลัวว่าตัวเองจะเบื่อกับการได้ใกล้ชิดใครสักคนนานๆ
กลัวว่าจะเบื่อพฤติกรรมบางอย่างของอีกฝ่าย
กลัวว่าจะเบื่อกับกิจวัติประจำวัน ซ้ำซาก จำเจ
แม้กระทั่งกลัวว่าจะเบื่อหน้ากัน และหมดความโรแมนติก
ไปในเวลาอันรวดเร็ว
ไม่ใช่เหตุผลที่ฟังไม่ขึ้น
คนเราเลิกกันเพราะ เบื่อมามากนักต่อนักแล้ว
อาจไม่แปลกหากได้ยินว่าคู่รักหลายคู่ตกลงแยกทางกัน
ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่มีเวลาให้กันมากพอ
แต่ก็แปลกเมื่อคู่รักบางคู่ตกลงแยกทางกัน
ด้วยเหตุผลตรงกันข้ามคือ เรามีเวลาให้กันมากเกินไป
อย่างว่า มากไป น้อยไป อะไรมันก็ไม่ดีทั้งนั้น
แล้วแค่ไหนจึงจะพอดี
ว่ากันว่ามนุษย์เรา รักและหวงแหนความเป็นส่วนตัวเสียยิ่งกว่าอะไร
อะไรที่เราจัดว่าเป็นเรื่องส่วนตัวแล้วนั้น หากใครเข้ามายุ่มย่าม ก้าวก่าย
จะพาลไม่พอใจกันเสียป่าวๆ ลองนึกถึงตัวเอง ทุกครั้งที่หงุดหงิด
เวลาหาของใช้ส่วนตัวไม่เจอ ใครมาย้ายที่มันเพียงนิด หงุดหงิดใจ ราวกับมันหายไปอยู่อีกโลก...
ใครบางคนชอบบอกว่า หากจะรักกันแล้ว ต้องไม่มีอะไรที่เป็นส่วนตัว
ทุกอย่างเป็นเรื่องระหว่างเราสองคน ไม่มีความลับ ไม่มีของฉัน ไม่มีของเธอ
ทุกอย่างเป็นของเรา ไม่เว้นแม้กระทั่งความคิด ชีวิต จิตใจ
บางคนพยายามจับรวมกันให้เป็นหนึ่งเดียว
ที่ร้ายกว่า หนึ่งเดียวที่ว่านั้น คือหนึ่งเดียวที่เราพอใจ หาได้ถามเขาสักนิดไม่มีเลย
ฉัน...ผู้ซึ่งเคารพความเป็นส่วนของตัวเองมากพอๆ กับที่เคารพความเป็นส่วนตัวของคนอื่น
ขอบอกตรงนี้ว่า การที่คนเรามีโลกส่วนตัว มีชีวิตส่วนตัวก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่ยินดีเปิดรับใครเข้ามาทักทาย หากเพียงใคร ผู้ซึ่งอยากจะเข้ามานั้น ต้องไม่รบกวนกันเกินไป
ฉัน...ไม่ได้คิดว่าการที่จะเป็นเพื่อนกันมาก่อนหรือว่าจะเรียนที่เดียวกัน ทำงานที่เดียวกัน
จะเป็นเหตุผลให้คนรักกันเกลียดกันง่ายขึ้น แต่กลับมองว่ามันจะทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้น
อย่างน้อย เมื่อจะบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตแต่ละวัน
ก็จะได้ไม่ต้องเท้าความอะไรมากมาย เรียกว่ารับรู้ความเป็นไปของกันอยู่แล้ว
ใครบางคนอาจคิดขัดแย้ง
หากจะรัก ทำไมไม่เข้าไปอยู่ในโลกใบเดียวกัน
หากจะรัก ทำไมยังต้องมีกรอบของตัวเอง
หากจะรัก ทำไมไม่อยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันตลอด....
ใ น ค ว า ม เ ป็ น จ ริ ง....
หากจะรัก ก็ยังคงต้องเครารพความเป็นส่วนตัวซึ่งกันและกัน
หากจะรัก ก็ยังคงต้องมีเวลาเป็นของตัวเอง
หากจะรัก บางครั้งก็ต้องอยู่คนเดียว
หากจะรัก ยังมีอะไรที่ต้องทำมากกว่า รัก
อยู่อีกหลายร้อยพันอย่าง
ถึงแมจะเรียนที่เดียวกัน หรือทำงานที่เดียวกัน
ก็ไม่ได้แปลว่าต้องกินข้าวกลางวันด้วยกันทุกวัน
ไม่จำเป็นต้องกลับบ้านด้วยกันทุกวัน
ไม่ต้องรีบใช้เวลามากด้วยกันมากอย่างนั้น
อย่าทำเพียงเพราะมันเป็นหน้าที่
อย่าทำเพียงเพราะว่าเคยทำ
อย่าให้ความเคยชินมาทำให้เรายึดติด
ว่าจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป
ให้อิสระทั้งกับตัวเอง และคนที่เรารักจะดีกว่า
ฉัน...ผู้ซึ่งไม่ชอบการถูกก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว
ขอยืนยันว่าต่อให้เป็นคนที่ไม่ได้เรียนที่เดียวกัน
ไม่ได้ทำงานที่เดียวกัน ไม่ได้เจอกันทุกวัน
แต่หากเมื่อไหร่ที่เจอกัน แล้วคอยแต่จะซักไซ้ไล่เลียง
เกินขอบเขตของความเป็นห่วงเป็นใยไปทุกที
ก็พาลจะเบื่อเอาได้ง่ายๆ
อะไรที่อยากให้รู้เดี๋ยวจะบอก อะไรที่เดี๋ยวจะบอกก็แปลว่ายังไม่อยากให้รู้
ต้องรออีกเดี๋ยว....ขอให้เข้าใจตามนั้น
ใครบางคนยังคงขัดแย้งในใจ
ทนไม่ได้หากรู้ว่าอีกฝ่ายมีอะไรที่ปิดบังเราอยู่
ทนไม่ได้หากถามอะไรแล้วเขาไม่ตอบ
บางทีแค่อยากรู้ว่ากินข้าวกับอะไร
ถ้าตอบว่าจำไม่ได้ก็แทบจะน้อยใจตาย หาว่ามีความลับมาปิดบังกัน......
ทำเป็นเล่นไป อย่าคิดว่าไม่มีจริง
บทจะงอน ผู้หญิงเราก็งอนได้ทุกเรื่องนั้นแหละ ต่อให้ไร้สาระแค่ไหน
ลองถ้าเธอต้องการคำตอบ เธอก็ต้องได้ หรือว่าไม่จริง.........
อย่าลืมว่าถึงจะรักกันแค่ไหน
ต่างก็ต้องการช่วงเวลาที่เป็นส่วนตัว
บางอารมณ์ อยากคิด อยากทำอะไรคนเดียว
ไม่ได้แปลว่าจะรักกันน้อยลง
เคารพความเป็นส่วนตัวของกันและกัน
และความเบื่อจะไม่เข้ามาทักทาย
| จากคุณ |
:
มีความสุขซะไม่มี 
|
| เขียนเมื่อ |
:
5 ก.ย. 55 20:49:06
|
|
|
| 
