ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าผมเป็นเจ้าของกระทู้ ผมจะก้มลงไปแล้วบอกกับคุงลุงว่า ลุงทำเงินตกอะคับ ลุงเค้าจะได้ไม่อายอะคับ เผื่อไว้วันหลังเจ้าของกระทู้เจอเหตุการ์ณแบบนี้ก็นำไปใช้นะคับ ยังไงตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ ชีวิตยังไงก็ต้องสู้กันต่อไปนะคับ วันนี้เราอาจจะล้มลุกคลุกคลานแต่ถ้าไม่ท้อไม่สิ้นหวัง ยังไงสักวันนึง ต้องมีวันที่เราเป็นผู้ชนะบ้างอะคับ สู้ ๆ นะคับ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่นำมาแบ่งปันนะคับ จากคุณ : koba555 เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 02:28:15

ความคิดเห็นที่ 2 อยากบอกว่า หิวมาม่าคัฟ ^^ ////// ชื่นชม จขกท ครับบ ส่วนเรื่องราวกันแบ่งปันของผม เป็นทั้งผู้ให้. และผู้รับ อยู่ในใจเป็นความทรงจำดีๆตลอดไป โย่วววว จากคุณ : สำเริง (ทะเลกลางดอย) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 03:44:37

ความคิดเห็นที่ 3 เห็นคำว่า 25 บาทตอนแรกนี่คิดถึงรถเมล์ ปอพ เลย 555+ เจ๋งคับ จขกท :) จากคุณ : กระเฉดหมูกรอบ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 04:22:03

ความคิดเห็นที่ 4 เคยเจอลุงกับป้าไปนั่งรอรับยาที่โรงพยาบาล มอ. หาดใหญ่ เราไปนั่งรอรับยาให้แม่ ระหว่างรอจ่ายเงินได้ยินเสียงลุงกับป้าบอกเจ้าหน้าที่ว่า มีเงินไม่พอค่ายา ถ้าจ่ายค่ายาหมด จะกลับบ้านไม่ได้ ก็เลยเหมือนจะบอกเจ้าหน้าที่ว่า จะไม่เอายานั่นล่ะ คือเค้าคุยกันแหละ (แอบได้ยิน) เราก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก จนถึงคิวถัดมา เป็นคิวเรา ก็เดินไปแล้วถาม ทราบว่าเงินขาดอีก 300 เราเลยบอกว่าเราจะช่วยแต่ไม่ต้องบอกลุงป้านะ ตอนเราเดินมา ก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อลุงป้าอีกรอบ แล้วเห็นที่ห้องรับยาอีกที .. ก็ดีใจนะ และแค่นั้น เงินบางจำนวน มันเล็กน้อยสำหรับเรา ๆ แต่มันก็ยิ่งใหญ่เนอะสำหรับความเป็นความตายของบางคน ชื่นชมคุณ จขกท ค่ะ คาดว่ามาม่าคัพนั้นต้องอร่อยอย่างยิ่งแน่ สำหรับความรู้สึกของพี่ยามคนนั้น จากคุณ : ลำเนา เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 04:35:40

ความคิดเห็นที่ 5 มาชื่นชมด้วยครับ........... จากคุณ : จิตปล่อยวาง (จิตปล่อยวาง) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 06:59:50

ความคิดเห็นที่ 6 จขกท. และคุณลำเนา คห. ที่4 เป็น คนดีครับ ผมชื่นชม ขอให้บุญ รักษาครับ แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 55 07:44:19 จากคุณ : คลอโรพลาสต์ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 07:43:43

ความคิดเห็นที่ 7 เข้ามาชื่นชมและให้กีบคุณจขกท อยากบอกว่า คุณจขกทเท่โครตๆเลยค่ะ จากคุณ : Maybe I'm Bad เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 08:11:03

ความคิดเห็นที่ 8 การทำความดีทำให้หัวใจคนให้พองโต  ,  คนรับชื่นใจ และ คนอ่านชื่นมื่นค่ะ # ขอบคุณกระทู้ดีๆ สำหรับเช้าวันใหม่ที่ทุกชีวิตต้องสู้กันต่อไป จากคุณ : waru (waru_y) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 08:21:42

ความคิดเห็นที่ 9 ผมเคยให้ค่าข้าวเด็กไป 15000 ครับ แต่เป็นกีบนะครับ ไปเที่ยวลาวมา จากคุณ : หนอนตัวน้อยๆ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 09:01:04

ความคิดเห็นที่ 10 ให้คนสู้งานดีกว่าให้คนงอมืองอเท้าข้างถนนอีกครับ จากคุณ : yugioh2500 เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 09:02:46

ความคิดเห็นที่ 11 ผมเข้าใจเลย ว่าฟางเส้น สุดท้ายมันเป็น อย่างไร จากคุณ : Sudsakop เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 09:17:44

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นกระทู้ที่อ่านแล้วทำให้ยิ้มได้แต่เช้าเลยคะ ^O^ ปล. ผู้ชายแบบ จขกท. ถ้าเจอจะเดินเข้าไปขอเป็นแฟนเลย >///< (เค้าจะตอบรับหรือป่าวนั้นอีกเรื่อง 555++) จากคุณ : ตัวกลม-หลงทาง เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 09:44:51

ความคิดเห็นที่ 13 อยากมีโอกาสได้ช่วยคนอื่นบ้าง ชื่นชมมากค่ะ ^^ จากคุณ : อ้วนเจ้าเก่า เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 09:56:06

ความคิดเห็นที่ 14 ถ้าใครเดินมาขอซึ่งๆ หน้า เราจะไม่อยากให้เลย เพราะไม่รู้เค้าไปขอใครต่อใครมาเท่าไหร่แล้ว แต่เราจะเต็มใจให้ กับคนที่ไม่ได้ร้องขอ และพยายามด้วยตัวเองก่อน คนแบบนี้น่าช่วยเหลือกว่ากันเยอะ จากคุณ : เมื่อไหร่จะมีชื่อที่ใครพอใจ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 10:07:54

ความคิดเห็นที่ 15 ยังไม่มีใครน้ำตาไหลใช่ไหมครับ งั้นผมขอคนแรกนะ  เอาล่ะ * อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย จากคุณ : เมี๊ยวๆเหมียวมานี่หน่อยพี่ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 10:11:28

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่เคยเกิดกับตัวเอง แต่อ่านจากหนังสือ คุณโจ มณฑานี ( ตันติสุข ) สมัยก่อนแกเคยเจอวิกฤตเศรษฐกิจ จนเป็นหนี้ ล้มละลาย ต่อมาแกได้เรียนรู้ชีวิตว่า อะไรคือเหตุผลที่ทำให้เป็นหนี้ แล้วจะแก้ไขปัญหาหนี้สินอย่างไร เรื่องหนึ่ง ที่แกได้เรียนรู้ คือ ความตระหนี่ถี่เหนียว เป็นปัจจัยหนึ่ง ที่ทำให้เงินไหลออก แล้วทำให้ไม่พบกับอิสรภาพทางการเงินอย่างแท้จริง นหนึ่ง แกมีเงินอยู่ 30 บาท เดินผ่านตู้บริจาค แกก็อธิษฐานว่า " วันนี้มีเงินอยู่เท่านี้ แต่ขอเป็นผู้ให้ เพื่อทำลายความตระหนี่ถี่เหนียว "  ...... แล้วก็บริจาคหยอดตู้ 5 บาท เหลือเงิน 25 บาท ซื้อแกงถุง มากินกับข้าว รอดมาได้ 1 วัน คือแกต้องการพิสูจน์ว่า มีเงินเท่าไร ก็เป็นผู้ให้ได้ และเมื่อเป็นผู้ให้แล้ว ชีวิตดีขึ้น ยิ่งให้ยิ่งรวย รู้สึกเติมเต็มกว่าในอดีต ที่เคยมีเงินเยอะแล้วฟุ่มเฟือยเสียอีก จากคุณ : จำฉันได้ไหม เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 10:17:22

ความคิดเห็นที่ 17 เคยกับเงินแค่ 11 บาทค่ะ พอดีขึ้นรถเมล์มาทำงาน แล้วมีผู้ชายคนนึงมานั่งข้างๆ กระเป๋ารถเมล์มาเก็บเงิน แล้วเร็วก็ได้ยินเสียงบอกว่า แค่ 11 บาทไม่มีรึไง แล้วผู้ชายคนนั้นก็หันมาถามเราว่า มีเงินให้ผมแลกมั้นครับ พร้อมเปิดกระเป๋าตังค์ให้ดู ในนั้นมีเงินสีม่วงอยู่ 2 ใบ เราก็แบบว่ามีเงินติดตัวแค่แบงค์ยี่สิบใบเดียวกับเหรียญอีกนิดหน่อย แต่ก็ตัดใจ หยิบแบงค์ยี่สิบให้กับเค้าไป แล้วบอกว่า เอานี่ไปก็ได้ค่ะ พอเค้าจ่ายเงินเสร็จก็เอาตังค์ทอนมาคืนให้ อย่างน้อยก็ได้ช่วยคนอื่นละนะ :) จากคุณ : หมึกน้อยหอยสังข์ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 10:24:12 A:124.120.242.150 X: TicketID:307853

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านมาถึง "พี่ยาม..... ยืนร้องไห้ น้ำตาไหล ออกมาซะงั้นอ่ะ" เราฮาเลย  คือว่าหัวเราะในการเล่าเรื่องของ จขกท นะคะ ดีใจที่มีคนน่ารักๆ แบบนี้ค่ะ   ขอบคุณแทน พี่ รปภ ด้วยค่ะ จากคุณ : ดอกไม้กาแฟ (indy_is) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:07:08

ความคิดเห็นที่ 19 โอ๊ย อ่านแล้วขนลุกคะ ^^ จากคุณ : Lilleeสีม่วง เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:16:43

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านแล้ว หัวใจพองโต จขกท มาเอาหัวใจเราไปเลย >///< จากคุณ : ยัยนู๋เฮฮา เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:19:01

ความคิดเห็นที่ 21 แวะมากแจกหัวใจให้ จขกท จากคุณ : ดุ๊กดิ๊ก~ดุ๊กดิ๊ก เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 11:26:11

ความคิดเห็นที่ 22 เคยที่สำเพ็งค่ะ เป็นผู้หญิงมาเดินขอเงินกินข้าว เราเลยบอกว่า เงินไม่มีค่ะ แต่ถ้าอยากกินข้าวให้ตามมา จะพาไปกินข้าว.......แล้วก้พาไปที่ร้านข้าวตรงแถวนั้น ให้เค้าสั่ง เราจ่ายเงิน เค้าอิ่ม ใจเราพองๆ ^ ^ จากคุณ : gugugun เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 12:48:48

ความคิดเห็นที่ 23 "เมี๊ยวๆเหมียวมานี่หน่อยพี่" อ่าน หลายกระทู้  พอมาเจอความเห็นคุณนี้ ทำให้หงุดหงิดทุกที โพสมาแต่ละที เหตุผล อะไรก็ไม่มี  อะไรกันนักหนา โรคจิตหรือป่าวครับ อยากมีตัวตนในเวปนี้ ด้านเลว ๆ ก็เอาเถอะครับ จากคุณ : หัวเวียงใต้ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 12:50:58

ความคิดเห็นที่ 24 จขทก น่ารักมากเลยค่ะ ชอบการเล่าเรื่องแบบนี้จัง อ่านแล้วมีความสุขค่ะ ^^ จากคุณ : ลูกแกะตัวจิ๋ว (ลูกแกะตัวจิ๋ว) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 12:52:51

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านแล้วจร้องไห้ตามงะ ซึ้ง จากคุณ : เหมียวรุโกะ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 12:57:40

ความคิดเห็นที่ 26 เรื่องราวดีๆ ของเงิน 15 บาท พี่ขอทาน .. ขอตังหน่อยครับ ผมหยิบเหรียญที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อ นับได้ 15 บาท ก็ยื่นให้แก 5 บาท พี่ขอทาน .. ขอหมด !! อึ้งรับประทานดิ .. เดี๋ยวนี้พวกพี่มีอำนาจต่อรองตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ 555 จากคุณ : Am-Visitory เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 13:00:31

ความคิดเห็นที่ 27 เข้าใจอารมณ์คนไม่มีเงินจริงๆครับ จากคุณ : นายพรานน้อย เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 13:03:44

ความคิดเห็นที่ 28 หล่อมากอ่ะค่ะ จากคุณ : แฮรอตพ็อตเตอร์ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 13:21:10

ความคิดเห็นที่ 29 ซึ้งอ่ะ TT แม่เคยบอกเราว่า ถ้าเราอยู่ในสถานะที่ช่วยเหลือคนอื่นที่เดือดร้อนได้ ก็ให้ช่วยเค้า จากคุณ : Sweetest Honey เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 13:40:20

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านแล้วร้องไห้ ประหลาดไหมอ่ะเรา จากคุณ : ดญ.นิกกี้ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 13:56:26

ความคิดเห็นที่ 31 ขอชื่นชมด้วยคนค่ะ จขกท.เป็นคนดีจัง ขอบคุณที่เอาเรื่องดี ๆ มาแชร์นะคะ จากคุณ : Lasagne เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 14:39:41

ความคิดเห็นที่ 32 อ่านแล้วซึ้งมากค่ะ จขกท น่ารักมากเลยค่ะ คห4 อ่านแล้วยิ้มไปด้วยเลยค่ะ ^^ จากคุณ : กระดี๊กระด้า เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 16:21:15

ความคิดเห็นที่ 33 ออกไปกินข้าวนอกบ้านมา...มีคนเดินมาขอเงินเดินคนหนึ่ง...ซึ่งมาพร้อมกับคนขายถั่วต้ม...อายุคงไล่เลี่ยกัน...คงจะไม่เกิน 20 ปี ....ผมเลือกซื้อปลากหมึก...เพราะผมคิดว่าเขาทำมาากินดี... คนหนึ่งเลือกที่จะขอ กับอีกคนเลือกที่จะแลกเปลี่ยน จากคุณ : Wisapoy เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 16:35:13

ความคิดเห็นที่ 34 เคยแบบนั่งสองแถว เจอพี่ผู้หญิงคนนึงมีฝักอะไรแปลกๆ อันใหญ่เบ้อเริ่มมาด้วย เหมือนจะเป็นฝักสะบ้าตาเสือ พี่เค้าบอกว่าเอามาจากบนดอยโน่น แล้วก็บอกว่าวันนี้วันเกิด เลยนั่งรถตระเวณทำบุญ 7 วัดถ้าจำไม่ผิด คุยไปคุยมา พอถึงวัด พี่เค้าลงไปจ่ายค่ารถให้เราซะงั้น แบบว่าค้าอยากทำบุญ ซึ้งอะ ตอนนั้นยังเด็ก ไม่ค่อยมีเงินด้วย ค่ารถ 5 บาทก็มีความหมาย ผ่านมาสิบกว่าปียังจำได้เลย จากคุณ : ปฏิจจสมุปบาท (ปฏิจจสมุปบาท) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 16:55:19

ความคิดเห็นที่ 35 ชื่นชม จขกท. มากค่ะ เพราะว่าเคยเป็นคนที่เดือดร้อนแบบนี้เหมือนกันค่ะ เป็นตอนที่ขึ้นรถเมล์แล้วตังไม่พอค่ะ หาเท่าไรก็มีแค่ 4.50 บาท ลืมไปว่าต้องไปกดเงิน ทำให้เหลือแต่เศษตังอยู่แค่นั้นอ่ะคะ.. มองไปที่คนอื่นๆ เค้าก็มองเรากลับมาว่าอะไรกัน.. (ไม่ได้ว่าที่คนอื่นไม่ให้แบบ จขกท. นะคะ คนเราไม่เหมือนกัน และก็ผิดที่เราเองที่ไม่เตรียมตังดีๆ) จนหาแล้วหาอีก ควักแล้วควักอีก ก็ไม่ได้แล้วค่ะ เท่านี้คือมากสุดแล้วจริงๆ กระเป๋ารถเมล์เลยบอกว่าเอามาเท่านั้นก็ได้ ตอนนั้นแบบซึ้งใจมาก ขอบคุณกระเป๋ารถเมล์ใหญ่เลยค่ะ เพราะว่าไม่รู้จะไปหาที่ไหนมาให้แล้วจริงๆ ดีใจกับ จขกท.ที่ได้บุญ และพี่ยามที่ได้กินมาม่าค่ะ ;) จากคุณ : N_Foxtrot เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 17:49:03

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณที่ทำให้ผมยิ้มได้เหมือนคุณ จขกท. จากคุณ : กระต๊อบหลังเดิม เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 19:25:14

ความคิดเห็นที่ 37 ยอดเยี่ยมครับ แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 55 19:40:43 จากคุณ : jin leng เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 19:40:18

ความคิดเห็นที่ 38 เคยเจออยู่เช้าวันหนึ่งค่ะกำลังเดินไปทำงาน มีผู้ชายขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดตรงหน้าแล้วพูดว่า "พี่ ผมขอเงิน20บาทได้ไหมครับ ลืมเงินมาจากบ้านไม่มีเงินติดกระเป๋าเลยสักบาท พรุ่งนี้ผมจะเอามาคืน พี่อยู่ตึกข้างหน้านี้หรือเปล่าครับ พรุ่งนี้ผมจะมาคืนให้จริงๆครับพี่" ตกใจมากเลยค่ะไม่เคยเจอ แต่ก็ควักเงินให้ไปแล้วบอกว่าไม่ต้องมาคืนนะคะ ไม่เป็นไร (ความจริงตอนนั้นกลัวมากกว่า555) จากคุณ : jjmorning เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 19:59:56

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณ จขกท แทนพี่ยามคนนั้นอีกทีค่ะ ขอร่วมวงเม้าท์ด้วย ยาวหน่อยขออภัย จขกท ล่วงหน้า เราเองก็เคยช่วยคนแปลกหน้าบ่อย ๆ หลายคนบอกไม่เป็นไร เกรงใจ แต่ตาเขาละห้อย สุดท้ายยัดเยียดให้เขาเลยต้องรับจากเราไป แต่บางคนเข้ามาขอเองแล้วโลภอีก นึกถึงเมื่อ 8 ปีก่อน เราเดินกลับบ้านตอนหัวค่ำแล้วมีผู้ชายโทรตู้สาธารณะอยู่ข้างถนน เขา (ตะโกนจากในตู้) : พี่ครับ (เอ็งแก่กว่าตรูอีก) รถผมเสียอยู่ข้างทางเนี่ย ผมรบกวนขอเศษตังค์โทรหาเพื่อนหน่อยได้มั๊ยครับ  5 บาท 10 บาทก็ได้ เรา : -นึกในใจไม่มีมือถือรึไง- แต่ไม่พูดออกมาพร้อมควักเหรียญก้นกระเป๋าให้ประมาณ 8-12 บาท (ไม่พกเหรียญใส่กระเป๋าตังค์ค่ะ มันตุง) เขา : โห แค่นี้เองไม่พอหรอก  (น้ำเสียงเปลี่ยนไปจากเมื่อกี้เลย -*-) เรา : -นึกในใจ แล้วเมื่อกี้เอ็งบอกแค่นี้ก็ได้-  แต่ก็ควักให้อีก 6 บาทแบบมึน ๆ       มีแค่นี้อะค่ะ เขา : .......ไม่ขอบคุณตรูเลย  คงจะมองหาเหยื่อรายต่อไป 8ปีผ่านไป เมื่อประมาณกลางปีนี้ เราเจอคนนี้ที่ตู้เดิมและประโยคเดิม ๆ เราก็แบบ..เฮ่ย ยังอยู่เรอะ จนป่านนี้รถยังซ่อมไม่เสร็จอีกเหรอพี่ แล้วโกยอ้าวออกมา อิอิ ตอนนี้ถ้าใครกล้ามาขอเราก่อนจะไม่ให้อีกแต่จะให้เป็นของที่ขอแทน คนขอตังค์กินข้าวก็พาไปซื้อข้าวแถวนั้นเลย แต่คนไหนอิดออดขอเป็นเงินแทน บาทเดียว เราก็ไม่ให้ อีกอย่างโดนขอค่ารถกลับบ้านบ่อยมาก หน้าตาเราคงดูออกว่าต่างจังหวัด แบบมุก home sick อยากกลับบ้านคงใช้ได้ผล (รึเปล่า) ซึ่งส่วนใหญ่ไม่ได้กินเงินเราหรอก ล่าสุดเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เดินผ่านป้ายรถเมล์ตอนหัวค่ำเจอแม่-ลูกวัยรุ่นคู่หนึ่งยืนรอรถเมล์อยู่ คนแม่ : หนูจ้ะ ป้าขอตังค์ค่ารถกลับบ้านหน่อยจ้ะ เรา     : ค่ารถอะไรคะ  คนละเท่าไหร่ แล้วบ้านป้าอยู่ไหนคะเนี่ย (เสียงเข้มหน่อย....ถามเยอะมาก สัมภาษณ์ยังกะเค้ามาขอทุนการศึกษา) แม่     :  -จำได้ไม่แม่น- ประมาณว่า มาจากศูนย์ฝึกอาชีพที่ไหนซักแห่ง กำลังรอรถเมล์ฟรีไปต่อรถตู้ที่...(เราจำไม่ได้แล้ว) คนละ 36 บาท แล้วเดินเข้าบ้านที่... ฯลฯ แต่ตังค์ไม่พอค่ารถ 2 คน เล่ามาเป็นฉาก ๆ เนาะ เรา     :  - ก้มมองลูกชายนั่งที่ข้างฟุตบาธ- ก้มหน้าเงียบเชียว (ปล่อยแม่หาเงินอยู่คนเดียว อย่าบอกว่าเอ็งใส่หูฟังนั่งฟังเพลงจากมือถืออยู่)   การแต่งตัวก็ไม่ได้ถึงขั้นซอมซ่อ สกปรกอะไร แต่บากหน้ามาขอเราก็คงไม่มีจริง ๆ ล่ะมั้ง (จริง ๆ เค้าอาจจะมีแต่บัตรเครดิตก็ได้นะแก...เถียงตัวเองแต่ควานหาตังค์ในกระเป๋าแล้ว) สุดท้ายก็ให้ป้ากับลูกไป 200 บาท  ข้อหาที่ขอตังค์เราแบบเกรงใจเราด้วย (เกี่ยวมั๊ยเนี่ย)....ทั้งป้าและลูกชายที่เงียบมาตลอดบทสนทนาก็ยกมือไหว้เรา (ตอนนี้รู้สึกผิดนะที่พูดเสียงแข็งกับป้าเค้าไปหน่อย จริง ๆ ถ้าเลือกได้เค้าคงไม่อยากจะมาขอเราหรอกแต่เรารู้สึกว่าคงไม่มีกันจริง ๆ ย้ำกับตัวเองว่าไม่ได้โดนหลอกนะ) บางคนมาขอค่ารถกลับบ้าน ถึงจะไม่เชื่อว่าจะเอาไปเป็นค่ารถจริง ๆ แต่ feel มันให้ เราก็ให้ไป 20-50บาท ยิ่งป้าวัย 50 up คนไหนรวบผมยุ่ง ๆ แถมใส่เสื้อลายสก็อตแล้วจะเห็นภาพแม่ที่บ้านนอกซ้อนขึ้นมาทันที ใจอ่อนอะ T T (เล่าให้แม่ฟังแม่บอกว่าตอนนี้หันมาใส่เสื้อลายผ้าบาติกนานแล้ว เมิงอย่าอินให้มาก) อุ้ย ยาวจริง ๆ ด้วย แหะ แหะ *edit เว้นวรรคครั้งที่ 5* แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 55 20:55:06 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 55 20:52:00 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 55 20:45:45 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 55 20:45:14 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 55 20:43:10 จากคุณ : czarnol เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 20:41:20

ความคิดเห็นที่ 40 เคยอยู่ในสถานะลุงยามค่ะ อายจัง ตอนนั้นอยู่ม.ต้น ไปโลตัสกับแม่ ก็แยกกันเดินกับแม่ แม่ไปซื้อของส่วนเราไปซื้อไอติมโคนแบบคล้ายที่แมคฯ ก็ซื้อ2อัน มันจะเป็นแบบกดแล้วค่อยเดินไปจ่ายเงิน พอถึงคิวเราจ่ายเงิน นับยังไงเงินก็ไม่พอ ขาดไปบาทนึง ค้นแล้วค้นอีกก็ไม่เจอ อายคนขาย อายคนรอจ่ายเงินด้วย แต่ไม่เจอฮีโร่เหมือนจขกท.นะคะ ไม่รู้จะทำยังไงเลยบอกคนขายว่าเอาอันเดียวค่ะ อีกอันฝากถือไว้ก่อนจะไปเอาเงินที่แม่ ยังไม่จบ เราก็วิ่งๆไปตามหาแม่แต่ไม่เจอ บังเอิญไปเจอเพื่อนที่โรงเรียนคนนึง ดีใจมาก บอกเพื่อนว่าขอยืมเงินบาทนึงจะไปจ่ายค่าไอติม เพื่อนมันมองหน้าแล้วบอกไม่มี พ่อเพื่อนยืนอยู่ใกล้ๆเราเลยบอกว่ายืมพ่อเธอให้หน่อย มันก็สั่นหัว โหยย เซ็งมากกก สุดท้ายผ่านไปห้านาทีวิ่งไปเจอแม่ พอวิ่งกลับไปที่แคชเชียร์ เค้าบอกว่าขายคนอื่นไปแล้ว จำขึ้นใจเลยว่าก่อนซื้ออะไรให้ดูให้ดีก่อนว่าเงินพอหรือเปล่า จากคุณ : ~แซลมอนมากิ~ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 21:06:46

ความคิดเห็นที่ 41 น่ารักค่ะ ^^ จากคุณ : เจ้าหนูจริงจัง เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 21:14:25

ความคิดเห็นที่ 42 ขอเล่าบ้าง ไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยค่ะ หลายปีดีดัก สมัยอยู่ที่เร็กเก้บาร์แหล่งแบคแพคอันลือลั่นนั่นเอง มักจะมีเด็กน้อยๆอายุไม่เกินสิบปีมาเร่ขายดอกไม้ กระจัดกระจายอยู่ทั่วไป มีไอ่หนูผู้ชายอยู่คนหนึ่ง มาขายที่ร้านประจำ พูดจาไพเราะ ฟันหลอ มาขอน้ำเย็นกินอย่างน้อยแก้วหนึ่งทุกที จนวันหนึ่งก็ถามไอ่หนูว่า "เอ็งยังเรียนหนังสือหรือเปล่า มาจากเขมร หรือเวียตนาม" ไอ่หนู "ป่าวคับ ผมคนไทยเรียนหนังสืออยู่ปอสามคับ" เดี๊ยน  "จริงอ้ะ ข้าไม่เชื่อหรอก ไอ่เด็กคนนั้นเวียตนามพูดไทยชัดเหมือนเอ็งเลย แต่มันพูดไม่เพราะ" ไอ่หนู "ผมเรียนหนังสือที่โรงเรียน....อยู่ปอสามจริงๆคับ" วันต่อมา ไอ่หนูมาหาที่ร้านแต่หัวค่ำ เอาสมุดการบ้านมาให้ดู "ผมเอาการบ้านมาทำด้วย" เดี๊ยน   "อยู่ขายดึกๆแบบนี้ไปเรียนไหวเหรอวะ" ไอ่หนู "ไหวคับ แต่บางวันก็ไม่ได้ไปเพราะไม่มีรองเท้านักเรียน ใส่สลับกับน้องคับ" เดี๊ยน   ".....เฮ้ย นี่มันในหนังแล้ว เอ็งอย่ามาอำ..." นึกถึงหนังตะวันออกกลางเรื่องหนึ่งทันที ไอ่หนู "รองเท้าหายคับ ครูบอกว่าไม่มีรองเท้าก็ไม่ต้องมาเรียนคับ" เรา     ".....โหยอึ้ง...." คิดไม่ออกจะเอาไง แต่ทันใดนั้นเอง ... "..โย่ว์ มิสเตอร์โอมารรรร์ แคนยูพลีส กีฟ เดอะบอย อะแพร์ ออฟ สติวเด้น ชูส์..." เพื่อนผิวหมึกนิคเนมว่าโอมาร์เดินผ่านมาเหมือนพล็อตหนังให้เป็นพ่อพระจริงๆ โอมาร์ "ไอ๊หยา...กี่บาทห๊ะ ลิตเติลชิกเก้น..." มิสเตอร์หมึกโอมาร์เรียกเด็กๆว่าชิกเก้นตลอดแหละ แต่ก็ควักแบงค์ออกมาร้อยห้าสิบบาท ยื่นให้ไอ่หนูทันที คุณโอมาร์ ฮี ได้ชื่อว่าเป็นพ่อพระของคนไทยและเทศหลายๆคนในตรอกนี้ทีเดียว ฮีไม่เคยถามหรอกว่าจะขอเงินไปทำอะไร ถามอย่างเดียวว่าเท่าไหร่ มากไปฮีไม่ให้ โน้โนโนๆๆ พอหอมปากหอมคอ ฮีควักให้ทันที เดินผ่านทุกวัน เดินได้เดินดี นานๆจะแวะดื่มที่ร้านเดี๊ยนสักหน วันต่อมาอีกแล้ว ไอ่หนูใส่รองเท้านักเรียนมาให้ดูเลยทีเดียว บอกว่าซื้อไม้บรรทัด ซื้อดินสอ ยางลบ สมุดนิทานราคาถูกๆ เอามาโชว์เดี๊ยน "ผมให้พี่ดู ผมไม่ได้โกหกคับ" กรี๊ดเรียกพี่ ไอ่หนูนี่ช่างประจบประแจงเหลือเกิ๊น เดี๊ยน "เออ กินกะเตี๋ยวถังแตกไหม ไปซื้อมาไป ข้าเอาเส้นใหญ่ เอ็งกินกี่จานบอกมา" ไอ่หนู "ผมขอสองจาน วันนี้แม่ผมมาด้วยคับ" รับเงินแล้วก็วิ่งไปซื้อ ก๋วยเตี๋ยวถังแตกมันเป็นคำเรียกเก่าของชาวตรอกนั้น ก็คือไอ่ผัดไทยกำมะลอที่โมเมขายฝรั่งนั่นแหละฮ่ะ บอกตรงๆว่าคืนวันนั้น นั่งจ้องไอ่หนูนี่กินถังแตก นั่งกินอย่างเอร็ดอร่อยแล้วรู้สึกสงสารไอ่หนูเหลือเกิ๊น เดี๊ยนเลยอุตริ ริเริ่ม "ไถเงิน"เพื่อนๆที่มาซื้อหาของอบายมุขทั้งหลาย ได้มาคนละสิบยี่สิบ มีเป็นร้อยบ้าง รวบรวมได้ตั้งสามพันกว่าบาท รวมกับของส่วนตัวให้เป็นห้าพันบาท ไอ่หนูได้เรียนจบประถมศึกษาเลยนะ เพราะไอ่เงินที่ไถเพื่อนมาก้อนนั้นน่ะค่ะ เดี๊ยนขยักจ่ายให้ทีละเทอมค่ะ แต่จริงๆแล้วทั้งหมดเยอะกว่าห้าพันอีก เดี๊ยนไม่เคยเล่าเรื่องให้ใครฟังหรอกค่ะ วู้ย พูดไปเดี๋ยวก็หาว่าโม้ แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 55 21:46:08 จากคุณ : แดงเร็กเก้บาร์ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 21:43:33

ความคิดเห็นที่ 43 ผมเล่าบ้าง เป็นเรื่องจริงครับ........................................ วันหนึ่ง ผมกลับจากไปต่างจังหวัด กำลังยืนรอรถอยู่ป้ายรถ บขส. ริมถนนใหญ่ ตอนนั้นประมาณราวสองทุ่ม ที่ป้ายรถมีผมยืนอยู่กับเพื่อน ๒ คนเท่านั้น สักครู่หนึ่ง ผมเห็นชายคนหนึ่งเดินมาแต่ไกล เห็นแกก้มๆ เงยๆ เหมือนคุ้ยอะไรในถังขยะ ผมก็นึกว่าเป็นพวกเก็บขยะขาย ก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก แต่สักพักแกก็เดินใกล้เข้ามา แล้วคุ้ยในถังขยะใกล้ๆ กับที่ผมยืนอยู่ ผมหันไปมอง เห็นว่าชายคนนี้อายุประมาณ ๓๐ แกไม่มีถุงสำหรับเก็บขยะแต่อย่างใด แต่แกกำลังก้มคุ้ยเขี่ยในถังขยะ แล้วหยิบเศษอาหารในถังมากิน ผมยืนมองว่าแกเป็นคนสติไม่ดีหรือเปล่า  แต่มองจากการแต่งตัวก็รู้ว่าเป็นคนปกติดี เพียงแต่ดูโทรมๆ ไปหน่อยเท่านั้น ผมจึงเรียกแกมา แล้วถามว่า มาทำอะไรที่นี่ ? ทำไมจึงเก็บเศษอาหารในถังขยะมากินแบบนั้น ? แกบอกว่า "ผมมาจากต่างจังหวัด (ทางอิสาน) มาหาญาติ และมาหางานทำด้วย แต่ก็ไม่เจอญาติและหางานทำไม่ได้ ไม่มีใครรับทำงาน ไม่มีเงินกินข้าว หิว จึงหาเก็บเศษอาหารกิน" ผมสงสารแกมาก ผมมองสำรวจดูแกแล้วก็ท่าทางเป็นคนปกติดี สีหน้าแววตาน่าสงสาร เรื่องที่แกเล่ามาจะจริงหรือไม่ ผมไม่ทราบ  แต่ดูลักษณะแล้วน่าสงสาร  และตอนแรกแกก็ไม่ได้สนใจใครด้วย ไม่ได้มาแบมือขอเงินผม แกไม่ได้สนใจผมด้วยซ้ำ ก้มหน้าก้มตาคุ้ยหาเศษอาหารอย่างเดียว ผมจึงเชื่อว่าที่แกเล่ามาอาจจะจริง ผมก็เลยควักเงินให้ไป ๒๐๐ บาท บอกแกว่า เอาไปซื้อข้าวกินป่ะ  ตอนนี้ยังมีร้านอาหารอยู่ร้านหนึ่ง อยู่ฝั่งตรงข้าม ยังไม่ปิด (แถวนั้นไม่ค่อยเจริญสักเท่าไหร่ ยังเป็นบ้านนอกอยู่ ร้านรวงก็น้อย) แกรับเงินผม แล้วยืนทำสีหน้างงๆ ดูซื่อๆ ถามผมว่า "คุณให้เงินผมทำไม ?" ท่าทางเหมือนไม่อยากรับ ผมจึงบอกแกว่า "เอาไปเถอะ... ไปซื้อข้าวกินนะ ไปข้ามถนนไปเลย" ผมขะยั้นขะยอให้แกรับไป ในที่สุดแกก็ยอมรับเงินไป แล้วก็เดินข้ามไปฝั่งตรงข้าม เข้าไปในร้านอาหารที่ผมชี้บอกให้ ผมรู้สึกดีใจว่า ถึงเราจะช่วยอะไรเขาได้ไม่มาก แต่อย่างน้อยก็ทำให้เขาได้อิ่มสักมื้อสองมื้อก็ยังดี..... วันนั้นผมยิ้มอารมณ์ดีไปทั้งวัน จากคุณ : WinandBP เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 21:50:05

ความคิดเห็นที่ 44 กระทู้นี้ทำเอาเรายิ้มทั้งน้ำตา จากคุณ : sweetrose เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 22:18:47

ความคิดเห็นที่ 45 เราเคยเห็นหมาอยู่หน้าตึกเรียน ข้างเซเว่น มันแทะกระตูกที่ต้มซุปอันใหญ่ๆ เก่าๆ มันคงหิวมาก ดูท่าแทะนี่ฟันคงแทบโยก เลยคิดว่าท่าเราเป็นมัน ฟันคงร่วงหมดปากแน่ เลยเดินไปซื้อไส้กรอกในเซเว่นทั้งที่ปกติตัวเองไม่เคยคิดจะซื้อกิน 5555555 ซื้อให้มันกิน รีบเทและก็รีบเดิน เขิล >3< จากคุณ : แม่สาวโต้คลื่น เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 23:21:47

ความคิดเห็นที่ 46 จขกท.หล่อมากอ่ะ จากคุณ : jijijuk เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 23:23:07

ความคิดเห็นที่ 47 แว๊กกกกกกกก กลับมาเป็น กระทู้แนะนำ แอบเขิล ฮาๆ (< ^_^ >) จริงๆที่ตั้งกระทู้ คืออารมณ์ ณ ตอนนั้นมันแบบ ว่า เฮ้ยย.... ตกใจและก็ดีใจ ที่เงิน ของเราแม้จะน้อยนิด แต่พี่เขาคงต้องการจริงๆ และทำให้นึกถึงวันที่ตัวเองเคยยืนอยู่ในสถานะ นั้น ..... อิอิ ขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ  น้องๆ ทุกๆ คอมเม้นท์เลยน๊าาาาาา  จุ๊บๆๆ ปล.แต่การเป็นผู้ให้ ซึ่งให้ในสิ่งที่เขาต้องการ มันมีความสุขมากจริงๆ โน๊ะ แม้จะเพียงน้อยนิดสำหรับเรา แต่มันดูมีค่ายิ่งสำหรับผู้รับ จากคุณ : dookdiklove_mon เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 55 23:27:25

ความคิดเห็นที่ 48 ชื่นชมมากๆค่ะ You are the great man ;) จากคุณ : TiP-ShiGe เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 00:10:34

ความคิดเห็นที่ 49 ไล่อ่านครบทุกเรื่องราว (ที่ทั้ง จขกท และ หลายๆท่านเล่าให้ฟัง) ซึ้งมากมาย -*- อยากจะบอกว่า ทำให้ผมรู้สึกว่า เถ้าแก่น้อย กับ น้ำอัดลม หลังมื้อเที่ยงของผม .. มันดูแพงมากมหาศาลไปเลย -*- จากคุณ : immarch เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 00:57:12

ความคิดเห็นที่ 50 อ่านแล้วแทบร้องไห้ ซึ้งน้ำใจ จขกท ค่ะ :)) จากคุณ : miztue (Miztue) เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 01:05:05

ความคิดเห็นที่ 51 ผมก็อยากจะแบ่งปันเรื่องราวดีๆ บ้างครับ ผมเจอป้าแก่คนหนึ่งที่ป้ายรถแถวเทเวศ...ผมมาต่อรถไปทำงาน แกขอเงินผม 50 บาท ผมให้แก 25 บาท เพราะพอใจจะให้เท่านี้ แกเอาไป แล้วบอกว่า อีก25บาทไม่ได้เหรอ ผมก็งง แกทำหน้าไม่พอใจผม ผมก็ไม่พอใจ ผมมีเท่านี้ ให้ได้เท่านี้แหละ ขาดตัวแล้ว ยังจะมาต่อรองอะไรอีก นี่ไม่ใช่ราคาบอกเผื่อนะ ผมต้องแกว่า ผมไม่มีแล้วป้า ผมจะขึ้นรถเมล์ไปทำงาน ป้าก็เลยถอยหายใจ ส่ายหน้าใส่ผม เก็บเงินผมแล้วไปขอคนอื่นต่อ...ขอให้โชคดีนะครับป้าแก่ผู้เหี้ยมโหด เชื่อดนิ่มๆมากเลย^^ จากคุณ : smallAuToJ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 01:26:40

ความคิดเห็นที่ 52 วันนั้นเดินออกไปซื้อกาแฟกิน แล้วกำลังจะเดินกลับเข้าบ้าน ระหว่างเข้ามาในซอยมีผู้ชายคนนึง น่าตาน่ากลัวมาก แต่งตัวมอมแมมด้วย คือตอนนั้นกลัวไปแล้วอ่ะ T T เขาเดินมาที่เราบอก พี่ขอน้ำกินหน่อยได้มั๊ย? ตอนนั้นในมือข้างนึงถือกาแฟ ข้างนึงถือกระเป๋าตังค์ เราเลยยื่นแก้วกาแฟในมือให้เพราะเห็นเขามองมาที่แก้วพอดี แล้วเราก็พูดว่า เอิ่มกาแฟนะ พอเดินผ่านเขาไป เขาเรียกเรากลับมาบอกว่า พี่...ผมกลัวนอนไม่หลับอ่ะ ไม่เอาละกัน ตอนนั้นเราแอบขำนิดนึงแล้วก็ล้วงเงินสิบบาทยื่นให้เขาแทน บอกให้ไปซื้อน้ำกินเอา :)) ในชีวิตผ่านคนที่เดินมาขอตังค์อะไรแบบนี้เยอะมาก ก็ให้เขาไปบ้าง ไม่ให้บ้าง แต่ไม่เคยมีครั้งไหนประทับใจเท่าครั้งนี้เลย ชอบจริงๆ ตรงผมกลัวนอนไม่หลับ :P ปล.เรื่องจริงทุกประการจ้าาา จากคุณ : DEARTOEY เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 02:08:55

ความคิดเห็นที่ 53 ความเห็น 42 เราชอบเรื่องของคุณมากเลย คุณพี่ปากร้ายแต่ใจดี อิอิ ชอบสำนวนการเขียนอ่ะ อ่านแล้วเพลิดเพลินเจริญใจมาก ได้โปรดเขียนหนังสือขายเถอะนะๆๆๆๆ คุณต้องเป็นคนน่ารักแน่ๆ ฟันธง :) จากคุณ : เมื่อไหร่จะมีชื่อที่ใครพอใจ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 08:13:19

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณนะครับที่ทำให้สังคมไทย น่าอยู่ขึ้น ผมจะคอยสั่งสอนลูกศิษย์ ให้มีน้ำใจเช่นคุณ จากคุณ : เก่งคุง (takumi_ray) เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 08:49:40

ความคิดเห็นที่ 55 เคยแต่ให้เงินขอทานครับ วันนั้นมีเงินติดตัวอยู่ 200 (ขี้เกียจไปเดินกดตู้) อยู่ที่อนุสาวรีย์ชัยฯ ตอนนั้นฝนตก เห็นตา-ยาย คู่หนึ่งนั่งอยู่บนทางเดินจากรถไฟฟ้า (ไม่รู้เรียกว่าทางอะไร) คุณตาเป่าแคน คุณยายก็นั่งข้างๆ นั่งตากฝนกันทั้งคู่ ผมก็เดินผ่านหน้าแกไป หยิบตังค์มาดู กุเหลือ 200 แถวนี้มีตู้ไหมว่ะ ไม่ค่อยมา ไม่เคยสังเกตุ แล้วก็เดินลงมาเข้าเซเว่น ไปซื้อไมโลมากินกล่องนึง แตกแบงค์ร้อย เสร็จแล้วก็เดินตากฝนย้อนกลับขึ้นมาอีก ตายายก็ยังนั่งตากฝนอยู่อย่างนั้น ผมเลยให้แกไป 20 บาท แล้วก็เดินกลับลงมาขึ้นรถตู้กลับบ้าน ค่ารถตู้ 130 ค่าวินเข้าบ้าน 30 ให้ตากับยาย 20 ไมโล 13 บาท เหลือ 7 บาท ^_^ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 55 19:37:13 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 55 19:36:20 จากคุณ : OrangE_KnighT เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 09:36:27

ความคิดเห็นที่ 56 อยากให้ประเทศไทยมีเรื่องราวดีๆแบบนี้เยอะๆครับ อิอิ จากคุณ : ลูซิเฟอร์ ณ รังสิต เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 09:45:44

ความคิดเห็นที่ 57 ผมขอบอกตามตรงเลยนะครับ ผมอ่านเรื่ืองที่ จขกท เขียนแล้วผมเกือบจะร้องไห้ตามลุงยามเลยครับ จากคุณ : por_danai เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 10:27:07

ความคิดเห็นที่ 58 อ่านแล้วน้ำตาไหลเหมือนกันค่ะ ขอชื่มชมค่ะ จากคุณ : เจ้าหญิงลิงน้อย เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 11:09:05

ความคิดเห็นที่ 59 ร้องไห้เพราะกระทู้คุณแล้ว รู้มั้ยคะ เราเป็นคน Sensitive มาก กับเรื่องของ รปภ. เพราะอะไรเหรอคะ?  ครั้งหนึ่ง แม่เราเคยเป็น รปภ.ค่ะ เป็นอยู่เกือบสิบปีเลย ตอนนี้เวลาเราเห็น รปภ.นั่งกินข้าว หรือ โบกรถกลางแดดทีไร เราต้องเบือนหน้าหนีทุกที มันสะท้อนใจ เพราะแม่เราก็เคยลำบากแบบนี้ รปภ.ตามป้อมเล็ก ๆ ร้อน ๆ ที่คุณเห็นนั่งอยู่นั้น  เค้าอาจจะนั่งมาตั้งแต่เมื่อวาน หรือวานซืน  ยังไม่ได้กลับบ้านไปนอน  เพราะไม่มีคนมาเปลี่ยนกะ  ทั้งง่วง ทั้งเหนื่อย ควงกะมาแล้ว 36 ชม.ก็มี  แต่ถ้าเป็น รปภ.ที่เฝ้าตามออฟฟิศหรู ๆ หรือ ธนาคาร ก็ไม่ต้องเหนื่อย เพราะทำงาน 8ชม.เลิก   คนบางคนถ้าไม่เข้าตาจนจริง ๆ คงไม่รับเงินจากคนแปลกหน้าหรอกค่ะ คนเราถ้าไม่เคยลำบากมาก่อน ก็จะไม่เข้าใจคนที่ลำบากอยู่เช่นกัน ชื่นชมน้ำใจคุณ จากใจเราค่ะ จากคุณ : Earth - Black Sabbath เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 11:16:41

ความคิดเห็นที่ 60 ขอแชร์ประสบการณ์ตัวเองตอนเด็กๆละกัน เมื่อตอนอายุ 8 ขวบ ผ่านมาก็ 15 ปีจำเรื่องราวได้คร่าวๆ จำได้ว่า ได้เดินทางเข้ากทม.กับคุณลุงและน้อง รวมเราด้วยทั้งหมด 3 คน เพื่อไปเอารถกระบะจากบ้านญาติกลับมาใช้งานที่ราชบุรี คุณลุงเตรียมเงินมาทั้งหมด 50 บาท(เตรียมเงินพอดีกะว่าไม่น่าจะเกินนี้)พาเราขึ้นรถทัวร์แต่ปกติรถทัวร์จะไม่เก็บเด็ก  ถ้าจะเก็บก็แค่ครึ่งราคาแต่รถทัวร์ดันเก็บเงินคุณลุง 24 บาทและเก็บเราด้วย ก็เป็นเงิน 48 บาท(ที่ไม่เก็บน้องเพราะน้องอายุ 5 ขวบจ๊ะ) ดังนั้นคุณลุงจะเหลือเงินติดตัวแค่ 2 บาท พอลงรถทัวร์จะหารถต่อเข้าไปอีก ก็ไม่พอ เพราะว่ารถค่ารถมัน 3 บาท คุณลุงก็ถามว่าเรามีเงินติดตัวมั้ย ซึ่งตอนนั้นหาไม่มีเลย  น้องก็ไม่มีเลย ทำไงดี เดินคะ  จำได้ว่าเดินไกลมากๆ เหนื่อยก็เหนื่อย ร้อนก็ร้อน หิวน้ำก็หิว เดินไปเรื่อยๆ มีผู้หญิงใจดีคนหนึ่ง เดินมาถามกลุ่มพวกเราว่าจะไปไหนกัน เพราะว่าเห็นเดินมาแต่ไกลแล้ว และที่เขากล้ามาถามเพราะว่าเห็นเด็กอยู่ด้วยมั้ง  ก็เลยเล่าให้เขาฟัง เขาให้เงินมา 5 บาทคะ จากนั้นพวกเราก็โบกรถขึ้นไปต่อค่ะ   โชคดีมากๆที่เจอพี่ผู้หญิงคนนั้น  ไม่งั้นพวกเราคงเดินขาลากไม่ก็คุณลุงต้องเป็นลมแน่ๆ ขอขอบคุณพี่ผู้หญิงคนนั้นด้วยนะคะ พอมาอ่านเรื่องนี้แล้วก็เข้าใจความรู้สึก พี่ยามคนนั้นจริงๆ  เพราะว่าบาทเดียวถ้ามันไม่มีมันก็คือไม่มี จากคุณ : พลอยใส (Ploysai_naka) เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 11:22:44

ความคิดเห็นที่ 61 เคยแต่ไปวุ่นวายกะเค้าเอง (คิดเอง เออเองล้วนๆจ้า) เดินออกจากร้านเซเว่นหน้าที่ทำงาน ซื้อนมมาสองกล่อง เจอคนบ้า (ขอเรียกแบบนี้แล้วกันนะคะ คิดคำโลกสวยไม่ออกอ่ะ) กำลังคุ้ยๆๆๆๆๆ ขยะหน้าร้าน ดูดน้ำจากกระป๋องน้ำอัดลมที่มันคงหมดไปแล้ว (แหงล่ะ ไม่งั้นคนคงไม่โยนลงถังแน่ๆ) คุ้ยๆๆๆๆๆๆๆ กลัวก็กลัว หัวก็คิดไป เค้าจะเคยได้กินอะไรดีๆไหมน๊อ หยิบนมกล่องในถุงแบ่งให้เค้าไปกล่องนึง ยื่นสุดแขน (กลัวเค้าเป็นพารานอยด์คิดว่าเราจะทำร้าย แล้วเสียบมีดกลับมาที่พุง แลกกะนมตราหมี) "เราให้................." เค้ามองอย่างงงๆ แล้วก็ส่ายหน้า "ไม่เอา" เวรกรรม ขายหน้าอย่างแรง สาวงามอย่างเรา คน...ยังปฏิเสธเลย "เอาไปเถอะ กินซะ เราให้"   แน่ะ ยังตื้ออีกๆ รับไปแบบงงๆ ยิ้มให้เราทีนึงเบาๆ พร้อมยกมือไหว้ เย้ยยยยยยยยย   ใครบอกว่าคนพวกนี้เค้าจะลืมการอยู่ในสังคมความเป็นจริงไปแล้ว เค้ายังไหว้ขอบคุณได้เลย... แอบคิดไปไกลอีกแระ ว่าจะมีบางเวลาไหมน๊าาาาาา ที่สติเค้ากลับมา แล้วคิดถึงคนที่เค้ารัก ให้....เป็นสุข...แล้วก็คิดไปเองจนทุกข์ต่อ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 55 11:38:41 จากคุณ : พี่สาวซิปโป้ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 11:37:20

ความคิดเห็นที่ 62 ... เคยตกอยู่สถานะ คล้ายๆ ลุงยามคะ .... หลงอยู่ในมาเลเซีย โทรศัพท์ก็หาย  ... ติดต่อใครก็ไม่ได้ ... พูดภาษาอังกฤษเขาก็ไม่เข้าใจ พูดแต่ภาษายาวีใส่เรา ... จะเอาเหรียญไปหยอดตู้  ก็มีแต่แบงค์ใหญ่ เขาดันไม่รับแลกให้ (สงสัยกลัวแบงค์ปลอม) ผ่านไป 3 ชั่วโมง ไม่มีใครยอมแลกเลยจริงๆ เลยเอาแบงค์ใหญ่สุดของเงินมาเลเซีย ไปแลกกับเศษเหรียญยามที่นั่น ... ยามบอก You Don't cry,Free don't exchange. ถึงกับน้ำตาร่วง โผกอดยามคนนั้นเลยทีเดียว 555 จากคุณ : อยากมีความเห็นบ้าง เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 11:42:46

ความคิดเห็นที่ 63 จขกท. น่ารักมากค่ะ จากคุณ : aorp เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 11:45:28

ความคิดเห็นที่ 64 หลายปีมาแล้ว ริมฟุตบาท ซอยที่เป็นทางเดินไปศูนย์หนังสือจุฬา ก่อนถึงสเวนเซ่น เคยเจอคุณลุงคนนึงนั่งอยู่ข้างทางมากับลูกชาย อายุซัก 4-6 ขวบได้ เราเดินผ่านกำลังจะเดินไปทางศูนย์หนังสือ เจอคุณลุงแกนั่งอยู่ริมฟุตบาท ดูเงอะๆงะๆ มีกระเป๋าเดินทางใบย่อมๆเก่าๆขาดๆวางที่ตัก อะไรไม่รู้ทำให้ดลใจเดินไปถามแกว่า "ลุงมานั่งทำอะไรตรงนี้คะ" เราจำคำพูดลุงไม่ได้แน่ชัด แต่ประมาณว่าจะกลับบ้าน ขอเงิน 20 บาท เราก็เลยควักให้ไป 100 นึง ตอนนั้นเชื่อว่าลุงอยากกลับบ้านจริงๆและไม่ได้คิดอะไร หลังจากนั้นไม่นานก็มีข่าวบ่อยๆทำนองว่า สมัยนี้ชอบมีคนมาทำทีขอเงินค่ารถกลับบ้านบ่อยๆ เราก็ฉุกคิดละ เอ หรือเราจะโดนหลอกฟะ แต่พอเห็นนึกถึงแววตาคุณลุงและท่าทางที่ดูอึ้งๆแล้วก็ได้แต่มองในแง่ดีว่า เค้าคงซึ้งใจล่ะมั้ง แต่ถ้าจะหลอกก็ช่างเถอะ ถ้าจริงก็เป็นเรื่องดี ถ้าไม่จริงผลก็ตกอยู่กับเค้าล่ะ ขอเล่าเรื่องรุ่นน้องสั้นๆ ที่มธ.ท่าพระจันทร์ ประตูทางออกฝั่งท่าพระจันทร์ มีคนมาขอเงินค่ารถรุ่นน้องเรากลับบ้านหรือกินข้าวนี่ล่ะ 50 บาท น้องบอกว่าไม่มีแบงค์ย่อย มีแต่แบงค์ร้อย ตาแกคนนั้นบอกว่า ไม่เป็นไร มีทอน 50 บาท เออ ให้มันได้อย่างนี้สิ  -*- แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 55 12:21:50 จากคุณ : zenzidonia เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 12:20:54

ความคิดเห็นที่ 65 เมื่อวานเดินกลับบ้าน ผ่านผู้ชายที่ท่าทางเหมือนคนสติไม่ดี ผมยาวและเหมือนไม่ได้สระ มานานมาก กลิ่นตัวหึ่งเชียว...เดินผ่านไปแล้ว อืม...ไม่สบายใจ หันหลังเดินกลับมา ถาม "เอาอะไรไม๊ ซื้อให้" พร้อมชี้ไปยังรถเข็นอาหาร ลูกชิ้น นั่นโน่นนี่ เฮียแกหันมามองหน้าตกใจ "ไม่...ไม่"   T_T  ขอโทษค่ะ ผิดเองที่ถาม หันมาตอบน้ำเสียงกลัวซะเหมือนว่าจะชวนไปกินเนื้อดิบ จากคุณ : Pohnnipa อ่านว่า พรนิภา (extraordinary love) เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 13:07:27

ความคิดเห็นที่ 66 <img src จากคุณ : seawlongpao (seawlongpao) เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 13:37:58

ความคิดเห็นที่ 67 ชอบอ่านกระทู้ดีๆแบบนี้จังเลยค่ะ อ่านแล้วทำให้รู้สึกอยากทำความดีช่วยเหลือคนอื่นบ้าง จากคุณ : ทาสผู้ซื่อสัตย์ของท่านซิเรียส เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 13:53:52

ความคิดเห็นที่ 68 แม่เราเป็นคนนึงที่มีน้ำใจมาก แม่เราเป็นหมออยู่บ้านนอก เปิดคลินิค เราเคยถามแม่ว่า ทำไมแม่ไม่คิดเงินเยอะขึ้นอีกหน่อยก็รวยไปแล้ว แม่บอกว่า แม่ไม่ได้อยากรวย แค่มีพอกินก็โอเคแล้ว อีกอย่างชาวบ้านแถวนี้มีแต่ลูกจ้าง ชาวนา คนงาน ก็คิดซะว่าช่วยเค้า เคยมีชาวเขา หรือยายแก่ๆ มาแบบไม่มีเงินติดตัวมา เป็นไข้ แม่เราก็บอก ไม่เป็นไร มีเมื่อไหร่ค่อยเอามาให้ก็ได้ เรื่องเจ็บไข้มันรอกันไม่ได้เนอะ แม่เราสอนเสมอว่า เรามี เราก็ต้องแบ่งปันนะลูก ทุกวันนี้เราเรียนจบแล้ว ได้งานแล้ว เหลือเพียงอย่างเดียว อยากให้พ่อกับแม่พัก และซักวันนึงจะทำหน้าที่แทนแม่ อยากเป็นคนดีแบบแม่ให้ได้ จากคุณ : สวัสดีจ่ะ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 14:22:13 A:58.8.71.7 X: TicketID:362479

ความคิดเห็นที่ 69 อนุโมทนาบุญค่ะ แค่ใจเป็นสุข บุญก็เกิดขึ้นแล้วค่ะ จากคุณ : thumbdrive เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 15:22:28

ความคิดเห็นที่ 70 น่ารักจัง ขอบคุณจ้า ที่ทำให้เรายิ้มทั้งน้ำตา จากคุณ : gang (skhonchom) เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 15:33:31

ความคิดเห็นที่ 71 ที่บ้านถ้ามีโอกาสมักจะพาเด็กๆไปวัดไปกราบและถวายอาหารให้กับพระที่นับถือ จุดประสงค์หลักๆที่บ้านคืออยากให้ลูกเห็นเป็นตัวอย่างมีสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ หวังไว้ว่าสักวันหนึ่งสิ่งเล็กๆน้อยๆเขาจะต้องซึมซับไม่มากก็น้อย ก่อนถึงวัดมีศาลาพักคนโดยสารจะมีคนเร่ร่อนนอนอยู่ที่นี้วันไหนไปวัดจะพยามซื้ออาหาร ข้าว น้ำไปให้เขากิน จนทุกครั้งที่ผ่านเส้นนี้ลูกจะถามเสมอว่าวันนี้แม่ไม่ซื้อข้าวให้พี่เค้าเหรอ พยามสอนลูกให้เป็นผู้ให้ มีน้ำใจกับคนอื่นแค่นี้ใจเราก็เป็นสุข คนที่ได้รับก็มีความสุขเช่นกัน เล็กน้อยแบ่งปันกันนะต่ะ จากคุณ : แม่พลอย (kanet) เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 15:43:56

ความคิดเห็นที่ 72 เราเคยเป็นผู้รับ คนนึงแล้วกัน สมัยอยู่มัธยม ขึ้นรถเมย์ สาย151 แล้วไม่ได้เตรียมตังค์ไว้ก่อน ขึ้นบนรถเมย์ แล้วหายังไงก็ไม่เจอ ลืมหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาจากบ้าน เราก็หาอยู่สักพัก กะเป๋ารถเมย์ พี่ผู้ชายใจดีบอกว่า ไม่เป็นไร คราวหลังอย่าลืมนะ เดี๋ยวไม่มีกินข้าว ซึ้งถึงปัจจุบัน ผ่านมาหลายปีแล้วหน่ะ ยังจำไม่ลืม จากคุณ : tawan-hunz เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 16:52:45

ความคิดเห็นที่ 73 เก็บทองหล่นได้บนถนน  ไม่มีเจ้าของ เอาไปขายได้สามพัน  เอาไปทำบุญหมดเลย ให้โรงบาล เจ้าของทองคงจะได้บุญไป เลยต้องแถมของตัวเองเข้าไปอีกพัน เพราะใบเสร็จหักค่าใช้จ่ายภาษีได้ เดี๋ยวจะเป็นว่าเราเอาประโยชน์จากทุกข์คนอื่น จากคุณ : rise over run เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 17:01:38

ความคิดเห็นที่ 74 อ่านกระทู้นี้น้ำตาไหลพราก ซาบซึ้งแทนทั้งผู้ให้และผู้รับจริงๆ โลกจะน่าอยู่ ถ้าทุกคนแสดงน้ำใจเพียงเล็กน้อย ขอบคุณทุกคนที่แชร์ประสบการณ์ดีๆนะคะ จากคุณ : Seasons of LovE เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 17:13:34

ความคิดเห็นที่ 75 อ่านแล้วมีความสุขจังเลยครับ อยากให้คนไทยมีนิสัยน่ารักๆ แบบนี้จังเลย เชื่อว่าสังคมจะน่าอยู่กว่านี้เยอะเลยครับผม ^^ จากคุณ : lovemenaja เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 18:13:12

ความคิดเห็นที่ 76 เล่าบ้างนะคะ ^ ^ เรื่องของเรา คือ เมื่อเดือนก่อน ตอนเรายืนซื้อชาโบราณอยู่ ก็มีลุงคนนึง แต่งตัวมอซอ เสื้อผ้าเก่าขาด มายืนไหว้เรา แล้วบอกขอเงินซื้อข้าว เมียแกรออยู่ที่บ้าน เราชั่งใจอยู่แปปนึง ให้เงินก็ไม่รู้แกจะเอาไปทำอะไร อีกอย่างแต่งตัวแบบนั้นร้านเค้าจะขายข้าวให้รึป่าว เลยบอกแกไปว่า "หนูซื้อข้าวให้แทนมั้ยคะ" ลุงแกพยักหน้าดีใจ เราเลยไปสั่งข้าวให้แก 1 กล่อง ซื้อไปให้แก แกยกมือไหว้ เราเลยบอกไปว่า "ลุงไม่ต้องไหว้หนูหรอกนะคะ ไม่เป็นไร หนูเป็นเด็ก ไม่ต้องถึงกับไหว้หรอกคะ" แกก็เลยให้พรมาแทน จำได้วันนั้น คนแถวนั้นหันมามองเรา เขาทำหน้าแปลกๆ ไม่รู้หรอกว่าเขาคิดอะไร แต่ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก ก็ไม่ได้สำคัญอะไร เรามีความสุข อย่างน้อยมื้อนั้นเราก็ช่วยให้คนอิ่มท้องได้อย่างน้อย 1 คนละนะ พิมไปนี่ยังยิ้มไปเลยนะคะเนี่ย คุณ จขกท.ก็น่ารักจังค่ะ คุณความเห็นอื่นๆก็น่ารักเหมือนกันค่ะ ^ ^ จากคุณ : MilkBiscuit เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 19:14:48

ความคิดเห็นที่ 77 ขอเงราเจอพี่คนบ้า แกมาขอเงินเรา เราก็ให้พี่เขาแล้ว พี่เขาก็ยกมือไหว้ขอบคุณ ผ่านไปประมาณ 10 นาทีกลับมาขอเราใหม่ เราบอกพี่หนูให้พี่ไปแล้วน่ะ รู้มั้ยพี่แกว่าไง ขอโทษครับผมจำไม่ได้ แล้วแกก็เดินไป ตกลงแกบ้าหรือเปล่าเนี้ย จากคุณ : icebridy เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 20:38:40

ความคิดเห็นที่ 78 ขอเล่าบ้างค่ะ เคยเป็นผู้รับเหมือนกันค่ะ ตอนเรียนมหาลัย ไปดูหนังที่อาคารโสตฯกับแฟน จ่าย 20 บาทเองค่ะ ดูจนจบเรื่อง ก็เดินเอาแผ่นหนังไปคืนพร้อมกับจ่ายเงิน แต่หาเท่าไรก็ไม่พอได้แค่ 15 บาท ที่เหลือแบงค์ร้อย จนท ก็ไม่รับ หาอยู่นาน จน รุ่นน้องที่ต่อคิวจ่ายเงิน ถามว่าขาดเท่าไร แล้วก็ควักตังค์มาให้ 5 บาท โคตรซึ้งเลยค่ะ อีกครั้งหนึ่ง ก็ไปกินข้าวเย็นกับแฟนหน้ามหาลัย พอจะจ่ายตังค์ ปรากฏว่าลืมเอากระเป๋าตังค์มาค่ะ ร้านเลยให้เรารออยู่ที่ร้าน แล้วแฟนกลับไปเอาตังค์มาให้ รู้สึกเหมือนตัวประกันเลย 555 จากคุณ : ทะเลสีมรกต เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 21:26:46

ความคิดเห็นที่ 79 นึกถึงหนังเรื่อง Pay it forward ค่ะ เป็นการทำความดีต่อกันเป็นทอดๆ ไป เมื่อได้รับการให้การใครมา เราก็ให้คนอื่นๆ ต่อๆ กันไป โลกสวย... ชีวิตจริง...ที่เคยได้รับ และคิดว่าจะต้องช่วยเหลือคนอื่นที่เดือดร้อนต่อๆ กันไปค่ะ เพราะเคยได้รับความช่วยเหลือนั้นมาแล้ว ด้วยความซาบซึ้งจริงๆค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า ตอนเรียนปี 4 กำลังจะจบแล้ว ต้องใช้เงินเพื่อทำเรื่องจบ และจ่ายค่าเทอมสุดท้าย แต่...แม่ไม่มีเงิน สิ่งหนึ่งที่เด็กนักเรียนผู้ยากจน แต่หน้าตาดี (คิดเอาเองนะคะ) แต่งตัวเรียบร้อย เนี้ยบ สะอาดสะอ้าน เดินไปขอทุนกู้ยืมจากมหาวิทยาลัย แต่สัมภาษณ์ไม่ผ่าน โดยอาจารย์ให้เหตุผลว่า เธอมีงาน Part time ทำแล้ว จึงให้ทุนกับเพื่อนคนอื่นซึ่งไม่มีงานทำ เอ่อ...งาน Part time ที่ว่า ได้เงินมาประมาณเดือนละ 3,000 บาท ค่าหอหารกับเพื่อนก็ตกประมาณ 1,000 บาท จะเอาที่ไหนมาจ่ายค่าเทอม บอกแม่ว่า...แม่...ช่วยหาเงินหรือหยิบยืมใครให้ลูกหน่อย ลูกจะจบปีนี้แล้ว แม่นั่งร้องไห้อยู่ที่จักรเย็บผ้าหน้าบ้าน เพราะไม่รู้จะหาเงินมาจากไหนเพื่อให้ลูก มีป้าที่รู้จัก แต่ไม่ได้เป็นญาติ เห็นแม่ร้องไห้ จึงถามแม่ว่าเป็นอะไร พอแม่เล่าให้ฟัง ป้าแกก็ขี่จักรยานกลับไปเอาเงินมาให้แม่ หมื่นนึง บอกแม่ว่าไม่ต้องร้องไห้นะ มีเมื่อไหร่ค่อยไปคืนให้แก และแม่ก็สอนลูกว่า บุญคุณต้องทดแทนนะลูก แต่ป้าแกจิตใจดีจริงๆ แกไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน เราเลยคิดว่าถ้าพบเจอใครที่เดือดร้อน แล้วเราสามารถแบ่งปันได้ เราจะทำค่ะ ไม่ได้มีมาก แต่เข้าใจว่าความไม่มีเลย เป็นอย่างไร จากคุณ : April Girl เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 22:14:07

ความคิดเห็นที่ 80 จขกท. น่ารักมากค่ะ หัวใจคุณหล่อมาก ดีใจแทนพี่ยามด้วย ที่ได้อิ่มทั้งกายและอิ่มทั้งใจ จากคุณ : NekoPonyo (NekoPonyo) เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 22:20:13

ความคิดเห็นที่ 81 ชื่นชมมากๆค่ะ ^_^ จากคุณ : nttukta เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 55 22:29:34

ความคิดเห็นที่ 82 ขอแชร์มั้งครับ ........................................ ผมทำงานอยู่โรงพยาบาลชุมชนแห่งหนึ่ง มีคุณยายท่านนึงแกเป็นคนไข้ที่ผมดูแลอยู่แกต้องมา admit หรือมานอนรักษาที่โรงพยาบาลโรคถุงลมโปร่งพอง คุณยายแกมีหลานผู้ชายคนนึงอยู่ ป.4 มานอนเฝ้าทุกคืน(เอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนที่ โรงพยาบาล) ผมก็ถามคุณยายไปว่า ผม : ยายหลานไม่ไปโรงเรียนหรอ ยาย : ยายอยู่กันสองคน ไม่อยากรบกวนคนอื่น ก็เลยให้หลานมาเฝ้าตลอดเวลา          แล้วโรงพยาบาลก็อยู่ไกลบ้านยายด้วย หลานจะไปโรงเรียนมาโรงพยาบาล            มันก็ลำบาก เลยให้มาเฝ้าตลอดเลย เนี่ยขาดเรียนไปหลายวันละ พอผมได้ยิน อะไรไม่รู้ดลใจให้ผมพูดไปว่า "งั้นเดี๋ยวผม ไปรับไปส่งหลานยายไป เรียนเอง" กลัวเด็กขาดเรียนเยอะ เหนบอกไกล้สอบด้วย ช่วง 3-4 ก่อนคุณยายท่านนี้จะออกจากโรงพยาบาล ผมต้องตื่นเช้ามากกว่าปกติ  เพื่อมารับหลานยายไปส่งที่โรงเรียน พอเลิกเรียนก็ไปรับมาหาคุณยาย คนในโรงบาลเห็นก็นึกว่าเป็นลูกผม 555 พอวันรุ่งขึ้นมาดูคุณยาย ก็เห็นคุณยายเอามะม่วง 3-4 ลูกมาให้เรา เราก็ยิ้ม ว่าไม่ต้องหรอกยาย ยายก็พูดว่า "ยายไม่มีอะไรจะตอบแทนเลย รับไปเถอะจ๊ะ" สุขใจเล็กๆ  จากคุณ : อสูรลิงลม เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 00:43:04

ความคิดเห็นที่ 83 ชื่นชมเจ้าของกระทู้มากๆเลยค่ะ อ่านแล้วเข้าใจลุงยามมากเพราะเคยตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาแชร์เรื่องราวดีๆให้ได้อ่านกัน :) จากคุณ : kimgerrard เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 01:36:43

ความคิดเห็นที่ 84 <div>ไม่มีคำบรรยายใดๆ &nbsp;นอกจากขอพูดสั้นๆ ว่า&nbsp;</div><div>"คุณ dookdiklove_mon &nbsp;คุณคือ ฮีโร่ คนหนึ่ง บนโลกอันกว้างใหญ่ ใบนี้"&nbsp;</div><div>^/^</div><div><br></div> จากคุณ : sammy_nana1708 (sammy_nana1708) เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 01:42:33

ความคิดเห็นที่ 85 อ่านแล้วนอนหลับฝันดีเลย ขอบคุณทุกคนที่แบ่งปันเรื่องราวนะครับ : ) จากคุณ : นั่งชมตะวันใต้เงาแสงจันทร์ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 02:02:32

ความคิดเห็นที่ 86 มาชื่นชม และให้กำลังใจคนดี มีน้ำใจ  จากคุณ : tung_ngen1 เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 02:57:47

ความคิดเห็นที่ 87 อ่านแล้วต้องยิ้มเลยทีเดียวค่ะ ขอบคุณ จขกท. สำหรับการแบ่งปันเรื่องราวดีดีนะคะ ^___^ จากคุณ : PuccaFAI เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 03:13:33

ความคิดเห็นที่ 88 เคยดูรายการทีวี รายการหนึ่ง.......................... คุณยอดชาย เมฆสุวรรณ เล่าให้ฟังว่า ตอนเรียนมหาวิทยาลัย ถึงวันเข้าสอบ อาจารย์บอกทุกคนว่าต้องนำเงินมาจ่ายค่าหน่วยกิต ถ้าใครไม่จ่าย ก็เข้าสอบไม่ได้ คุณยอดชายเป็นนักศึกษาจนๆ คนหนึ่ง ไม่มีเงินเลย แล้วจะนำเงินที่ไหนไปจ่าย อุตส่าห์ตั้งใจเรียนมาตลอดทั้งปี ถ้าไม่ได้เข้าสอบก็เป็นอันจบกัน คุณยอดชายนั่งซึมอยู่หน้าห้องสอบ เพราะไม่รู้จะทำอย่างไรดี สักครู่หนึ่ง เพื่อนคุณยอดชายคนหนึ่งเดินเข้ามา เห็นคุณยอดชายนั่งอยู่จึงถามว่า ทำไมไม่เข้าห้องสอบ ? คุณยอดชายตอบว่า ไม่มีเงินไปจ่ายค่าหน่วยกิต อาจารย์ไม่ให้เข้าสอบ เพื่อนคุณยอดชายคนนี้ ไม่ได้ซักถามอะไรต่ออีก แต่ถอดสร้อยคอทองคำออกจากคอตนเอง แล้วส่งให้คุณยอดชายทันที แล้วบอกว่า นายเอาไปขายหรือจำนำก็ตามใจ แล้วเอาเงินมาจ่ายอาจารย์ ป่ะ! คุณยอดชายน้ำตาไหล รับสร้อยทองคำจากมือเพื่อนด้วยความซาบซึ้งใจ   ถ้าไม่มีเพื่อนคนนั้น คุณยอดชายก็ไม่รู้ว่าอนาคตตนเองจะเป็นเช่นไร และทุกครั้งที่คุณยอดชายเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง คุณยอดชายก็จะน้ำตาไหลด้วยความซาบซึ้งใจทุกครั้ง และ ทุกวันนี้คุณยอดชายก็ยังคบกับเพื่่อนคนนั้น และเป็นเพื่อนที่รักกันมากมาจนถึงปัจจุบันนี้ จากคุณ : WinandBP เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 07:59:12

ความคิดเห็นที่ 89 ชื่นชม จขทก กับคนใจดีทุกท่าน จังค่ะ ^^ จากคุณ : chinchang&jaejung เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 09:49:53

ความคิดเห็นที่ 90 ขอเล่ามั่ง ไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวเอง มียายอยู่คนนึง ชอบมาขายขนมไทยที่หน้าบริษัทเป็นประจำทุกวัน ดูเป็นคนหาเช้ากินค่ำ มีรายได้ไม่มากเท่าไหร่ เด็กหนุ่มทำงานบริษัทเห็นยายอยู่บ่อยๆจึงเกิดความสงสาร มาอุดหนุนยายทุกวัน โดยซื้อวันละกล่ิอง 20บาท แต่เด็กหนุ่มคนนั้นก็แอบเอาขนมวางให้ยายคืนที่เดิมซึ่งยายก็รู้ และทำอยู่อย่างนี้ทุกๆวัน   ยายรู้สึกซึ้งกับน้ำใจหนุ่มคนนี้มาก เวลาผ่านไปหนุ่มคนนี้ก็ยังทำแบบเดิม คุณยาย พยายามจะคุยด้วย แต่หนุ่มคนนี้ก็รีบจ่ายเงินแล้วก็วางไว้ที่เดิมเสมอ แล้วก็ เดินจากไป คุณยายไม่ละความพยายาม และคิดว่าวันนี้จะต้องคุยให้ได้   คราวนี้คุณยายจับแขนหนุ่มคนนั้น แล้วพูดว่า "ขนมยายขึ้นเป็น25บาท นานแล้วนะพ่อหนุ่ม" จากคุณ : X-Rayหัวใจ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 10:08:12

ความคิดเห็นที่ 92 ^ ^ ^ หนังหักมุมตอนจบมาก - -" จากคุณ : T.A. ตัวน้อยๆ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 11:37:19

ความคิดเห็นที่ 93 ส่วนของผม เรื่องมีอยู่ว่า ร้านสะดวซื้อแถวบ้านผมจะมีลุงแต่งตัวมอซอ เอากระเป๋าหนุนหัวนอนอยู่ข้างหน้า วันหนึ่งก่อนผมเดินเข้าร้าน ลุงคนนั้นพูดกับผมว่า อยากกินน้ำ ผมก็บอกว่าเดวซื้อให้แปปนึงน่ะ พอออกมาเอาน้ำให้ลุง ผมก็คิดว่าจะซื้อข้าวกล่องร้านข้างๆ ให้แกกินด้วย แต่... รถขายลูกชิ้นหน้าร้านสะดวกซื้อ ตะโกนบอกผมว่า... ไม่ต้องไปซื้ออะไรให้แกกินหรอก แกกินแต่เหล้า จากนั้นทั้งลูกค้าร้านลูกชิ้น คนที่ยืนหน้าสะดวกซื้อ คนที่ยืนร้านข้าวข้างๆ ก็มองผมเหมือนเป็นตัวประหลาด จากที่ผมคิดจะซื้อข้าวให้ลุงกินต่อก็ไม่กล้า แล้วผมก็เดินจากมา แล้วคิดในใจว่า ผมทำอะไรผิดหรอ? สุดท้ายก็คิดแล้วแค้นใจตัวเองที่ไม่กล้าซื้อข้าวให้ลุงกิน เพราะอายสายตาคนแถวนั้น (เฮ้อ) จากคุณ : ดีฟสโนว์ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 12:41:47

ความคิดเห็นที่ 94 ของผมเองเจอตอนเกือบสิ้นเดือน ช่วงนั้นแก็งมิจชาชีพออกอาละวาดเยอะ ผมเองเป็นตาอักเสบ ตอนนั้นมีเงินอยู่ 600 บาททั้งเนื้อทั้งตัว แล้วต้องไปคลีนิคตาอีก ซึ่งคาดไว้ ว่าน่าจะแพงเพราะหมอรักษาดี ขณะขับรถหระจำตำแหน่ง (แมงกาไซต์) ไปทางลัดซึ่งเป็นทางที่ รถใหญ่ๆจะผ่าน และกลางคืนจะเปลี่ยวมากๆ ตอนนั้น เกือบ 6 โมงเย็น ขณะที่ขับอยู่เหลือบไป เห็น 2 คนสามีภรรยา ยืนข้างๆรถทำหน้าเครียดๆ เหมือนรถเค้าเสีย แต่ไม่มีใครจอดให้ ผมเองก็ คิดว่า ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่าเลยขับผ่านไป แต่ก็มองผ่านกระจก แล้วตัดสินใจวกรถกลับไปถาม เลยได้ความว่า "จะกลับบ้านที่อีสาน แต่น้ำมันหมด อีกไม่ไกลก็ถึงบ้านญาติแล้วจะไป เอาตัง" ก็เลยบอกเค้าว่าผม ให้พี่ 300 นะ พี่เอาไปใส่น้ำมัน ผมมีแค่นี้หละ เหลืออีก 300 ต้องเอาไปหาหมอ สองคนนั้นยกมือไหว้ผมใหญ่เลยคับ ผมเองก็อึ้ง เห็นคนอายุมากกว่ามา ไหว้เลยบอกว่าไม่เป็นไรคับ อยู่ๆน้าผู้ชายก็ถอดสร้อยพระมาให้มีพระ 5 องค์ เค้าบอกว่า เค้า รักมาก แต่ผมปฎิเสธไป เพราะนั้นคือของรักของเค้า แต่เค้าบอกว่า ไม่เสียดายถ้าจะให้ เพราะเค้าเองก็ไม่มีอะไรจะตอบแทน คุยกันอยู่่นาน จนแกเหมือนจะร้องเพราะไม่รู้ว่าจัตอบ แทนยังไงดี ผมเลยบอกว่า ไม่ได้อยากได้ของตอบแทน แค่อยากช่วยเท่านั้น แกเลยบอกว่า งั้นคงรับเงินไม่ได้ ผมเลยถามว่า แล้วน้าจะกลับยังไง แกก็ตอบกลับมาว่า ไม่รู้เหมือนกันคับ ดังนั้นผมจึงรับพระนั้นมา พร้อมให้เงินไปเพิ่มอีก เป็น 400 (เหลือ 200 ทั้งตัว) แกก็อวยพร ใหญ่เลยคับ ตอนนั้นมีความสุขที่ได้ช่วย แต่พอไปถึงคลีนืคหมอ หน้าซีดไปเลยคับ เหลือ 200 แต่เหมือนโชคเข้่าข้างค่าหมอ 200 พอดี รอดตัวไปวุ๊ย อิอิ หมอ จากคุณ : Tony Chopper (Tony Chopper) เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 13:14:40

ความคิดเห็นที่ 95 อ่านแล้วเหมือนมีก้อนอะไรขึ้นมาจุกๆ  น้ำตาไหลค่ะ  สงสารคุณพี่ยามคนนั้น  และชื่นชมคุณ จขกท.ค่ะ   คนที่เขาลำบากอยู่พอมีคนยื่นมือเข้ามาช่วยแม้เพียงเล็กน้อย  ความรู้สึกของผู้รับมันยิ่งใหญ่มากค่ะ ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆมาบอกเล่ากัน   จากคุณ : ลิตเติ้ลกรีน เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 14:29:22

ความคิดเห็นที่ 96 ขอเล่าให้ฟังด้วยคนนะค่ะ เคยพาหมาเดินบริเวณแถวๆบ้าน ผ่านตึกแถวหลังหนึ่ง เห็นลุงคนหนึ่งนั่งรออยู่หน้าบ้าน แต่บ้านปิดอยู่ ลุงก็ถามเราเรื่องของหมา เราก็ถามลุงกลับว่ามาทำอะไร รอใครอยู่ เลยสรุป ได้ความว่า เจ้ (ช่างเย็บเสื้อ เจ้าของบ้าน) โทรเรียกแกมาจากกรุงเทพ ให้มาซ่อมจักรเย็บผ้าให้ เมื่อก่อนเจ้แกอยู่กรุงเทพ เคยใช้บริการลุงประจำ พอย้ายมาอยู่อีสาน ไม่รู้จักที่ซ่อม ก็เรียกให้แกมาซ่อมให้ ลุงบอกว่า เจ้แกออกค่ารถ ไปกลับให้ คือให้มาถึงเช้า และซ่อมๆๆๆ แล้วให้กลับรถรอบดึกวันนั้นเลย แต่ลุงแกนั่งรถผิดพลาดยังไงไม่ทราบ มาถึงเย็น ทำให้ต้องหาที่พัก แกก็ถามคนแถวนั้น เอาที่ถูกที่สุดประมาณม่านรูดเก่าๆค่ะ พอตอนเช้า ก็ต้องเดินมาที่บ้านเจ้ ระยะทางที่แกเดินน่าจะประมาณ 2 กิโลได้ (ในใจดิฉันก็คิดขึ้นมา เจ้คนนี้ ใจดำมาก ทำไมไม่ขี่มอเตอร์ไซส์ ไปรับแกนะ) หลังจากนั้นก็จูงหมากลับ พอเย็นๆ เห็นลุงคนนี้กำลังจะเดินกลับ ออกไปทางถนนใหญ่ ดิฉันก็เลยเดินเข้าไปถามว่าจะไปไหน แกบอกจะกลับ...ดิฉันบอกให้แกรอเดี๋ยว จากนั้นถอยรถออกเลย บอกว่ามาขึ้นรถ จะไปส่งให้ แกเกรงใจ ตอนแรกไม่ยอมขึ้น ก็คะยั้นคะยอจนแกขึ้น ระหว่างทาง ถามแกว่าได้ค่าแรงเท่าไหร แกบอก ร้อยกว่าบาท หะ...เดินทางไปกลับตั้งเกือบพันกิโล มาซ่อมจักรให้ ได้ ร้อยกว่าบาท เนี้ยนะ ที่สำคัญแกยังไม่กลับในวันนั้น แกบอกว่าจะขอเดินในตลาดเพื่อหารับจ้างซ่อมจักร ต่ออีก 1 วัน หาเงินซื้อตั๋วรถ เพราะแกต้องเอาเงินที่ได้ไปจ่ายค่าโรงแรม ค่าข้าว ฟังแล้วสลดมั้ยค่ะ ท่าน ดิฉันเลยพาแกมาส่งที่ตลาด ย่านที่แกพอจะหาลูกค้าได้ ก่อนลงดิฉันควักเงินให้ไปอีก 300 แกไม่ยอมรับ แต่ก็ยัดใส่มือแก ก่อนลงจากรถ แกอวยพร ให้เจริญรุ่งเรื่อง ดิฉันจีงขับรถกลับด้วยห้วใจที่เปี่ยมไปด้วยความสุข ที่ได้ช่วยเหลือลุงคนนี้ จากคุณ : ลูกนก..ลูกกา (ลูกนก..ลูกกา) เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 16:29:28

ความคิดเห็นที่ 97 ขอเล่าบ้างค่ะ เม่ือตอนปีใหม่ ไปหาอะไรกินที่แม็คสาขา ราชดำเนิน เจอลุงคนนึงดูไม่บ้า แต่ดูซอมซ่อ นั่งหลับอยู่ที่โต๊ะ ดูแกเหน่ือยมาก ก็เลยสั่งข้าวหน้าไก่ให้แกชุดนึงพร้อมน้ำ แล้วแอบวางไว้ให้ที่โต๊ะแกเงียบๆ เอาใบเสร็จเขียนว่า ลุงกินนะคะ ระหว่างที่เรากำลังกินอยู่แกตื่นมาพอดี ตื่นมาเห็นของกิน แกก็มองซ้ายมองขวา แล้วก็กิน เราก็แอบดูเงียบๆ จนแกกินเสร็จ วันนั้นเราเลยได้เห็นคนกำลังหิวกินอิ่ม เราก็อิ่มเอิบใจมากเลยวันนั้น เป็นการทำบุญปีใหม่ที่มีความสุขมาก จากคุณ : Okane sae areba เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 17:10:44

ความคิดเห็นที่ 98 ไม่มีเรื่องเล่าแค่เข้ามากดถูกใจ จากคุณ : Maximus Decimus Meridius เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 18:02:47

ความคิดเห็นที่ 99 เราเคยแต่เป็นคนกลางอ่ะนะ หน้าเซเว่นเถวบ้านจะมีคนบ้ามาแวะเวียนนั่งเล่นเสมอ ทุกครั้งที่พ่อเราเจอก็จะฝากเราเอาเหรียญสิบไปให้เค้า (เข้าใจว่าพ่ออยากให้เราทำบุญ) พอถามว่าทำไมต้องสิบบาท พ่อบอกว่า เขาชอบกินเอ็มร้อย อีกเหตุการณ์ก็คงเป็น จูงรถคนขายของเก่าข้ามถนน รู้จากเพื่อนว่าลุงต้องเดินไกลมาก วันนั้นเห็นน้องผู้ชาย รร.ชายล้วนเอกชนชื่อดังแถวบางรัก (อสช นั่นล่ะ) น้องสองคนเดินจูงรถเข็นมากับลุง ประมาณครึ่งทางก็คิด เราไปช่วยดีมั้ยวะ ยังไงก็ผ่านทางนั้นอยู่แล้ว เลยเข้าไปกับเพื่อนอีกคน สักพักเพื่อนน้องก็มาอีกคน ลุงแกเอาของเก่ามาขายไง แล้วทีนี้พอถึงจุดหมายเรากับเพื่อนก็ละไป เห็นน้องสามคนยังยืนรอลุงอยู่ สงสัยจะจูงกลับล่ะมั้ง เห็นคนทำความดีก็ดีใจ ได้ช่วยเหลือคนอื่นบ้างก็ดีใจ รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจดี ^^ จากคุณ : guill2991 เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 18:09:42

ความคิดเห็นที่ 100 อ่านแล้วแอบน้ำตาไหลด้วยครับ ชื่นชม จขกท นะคร้าฟ จากคุณ : by android (ละอ่อนเหนือเน้อ) เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 18:34:42

ความคิดเห็นที่ 101 ผมเพิ่งเคยให้เมื่อไม่นานมานี้เอง เวลาไปจ่ายค่าน้ำค่าไฟ ที่ สนง จะมีตู้สารพัดมูลนิธิตั้งไว้ เศษถอนเมื่อรัยก็หยอดๆลงไปทุกเดือน กระจายทุกล่องๆไป ก็รู้สึกดีนะ น่าจะเรียกว่าผู้ให้ได้เช่นกันใช่มัย แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 55 18:52:39 จากคุณ : O_O (cabal1) เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 18:51:52

ความคิดเห็นที่ 102 ของเราเมื่อประมาณ2อาทิตย์ก่อน หลังจากไปกินข้าวกับเพื่อนก็ต้องเดินขึ้นสะพานลอยเพื่อไปขึ้นรถฝั่งตรงข้าม แล้วพอเราเดินไปถึงตรงชั้นพักของสะพานลอย ก็มีป้าขอทานคนนึงยื่นมือมาพร้อมพูดอะไรก็ไม่รู้ เหมือนขออะไรสักอย่าง เราก็ไม่ได้สนใจรีบเดินอย่างเดียวเลย(ปกติเป็นคน(ทำ)ใจแข็งกับขอทานอยู่แล้ว เลยต้องทำเป็นไม่สนใจ) แต่พอสักเพื่อนที่มาด้วยกันก็บอกว่า ตะกี้ป้าแกขอน้ำ(ที่กินเหลือจากร้านข้าวและเราถือติดมืิอมา) คือเพิ่งแกะประโยคที่ป้าแกพูดตะกี้ได้ ไอ้เราพอรู้อย่างนั้นก็เริ่มไม่สบายใจมากๆ เดินไปจะสุดฝั่งแล้ว ก็ตัดสินใจเดินย้อนกลับมาหาป้าแก แล้วก็ถามแกว่า "เมื่อกี้ขอน้ำเหรอคะ ขอโทษที ตะกี้ไม่ได้ยิน" ป้าแกก็ยกมือไหว้ขอบคุณสำหรับน้ำ เราก็เดินหน้านิ่งๆกลับมา แต่ใจนี่ลอยแล้ว น้ำเพียงครึ่งขวด นอกจากจะทำให้ป้าชุ่มคอแล้ว ยังทำให้เราชุ่มใจ และสำคัญป้าแกยังช่วยผ่อนน้ำ(ที่หนักในใจ)เราด้วย จากคุณ : r_kingdom เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 19:28:42

ความคิดเห็นที่ 103 เคยเจอเด็กมัธยม เนื้อตัวมอมแมม มีผ้าห่อเลือดพาดไหล่ไว้ที่แขน มากัน 2 คน บอกว่า พี่คับ รถมอไซค์ผมล้ม ไม่มีเงินกลับบ้าน ขอตังค์ 100 พร้อมกับไหว้ปะหลกๆ เราก็เลยใจอ่อน ให้ไป 100 จริงๆ คิดในใจ ไหนล่ะ รถมอไซค์ที่ล้ม เลือดปลอมไหม ฯลฯ มันแปลกๆ ในใจ สุดท้าย ถอดใจ ไม่เป็นไร ถ้าน้องเค้าเดือดร้อนจริงๆ เงินเราคงพอช่วยเค้าได้บ้าง ก็น้องเค้าขอแค่นี้ แล้วเราก็ไม่อยากถามมากความ กลัวเผื่อโดนแกล้ง โดนรุมแล้วจะโดนมากกว่านี้ (แถวนั้นเปลี่ยว) นึกว่าใจทำบุญ ช่วยเหลือกัน แค่นี้ก็สบายใจล่ะ จะแกล้งก็ไม่เป็นไร จากคุณ : S@iYoJang เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 19:58:45

ความคิดเห็นที่ 104 อ่านกระทู้นี้ นึกถึงพ่อตาขึ้นมาทันที หลายเดือนก่อน พ่อตาผมเค้าไปหาหมอแล้วนั่งรถประจำทางเข้าในตัวเมือง เผอิญว่ารถประจำทางของต่างจังหวัด บางสายเค้าจะเก็บค่าโดยสารต่างกัน แล้วแต่เจอรถปรับอากาศ รถธรรมดา หรือปรับอากาศสองชั้น ก็ว่ากันไป แต่วันนั้นพ่อตาผมก็ได้นั่งรถปรับอากาศกลับ พอขึ้นรถได้เค้าก็เก็บค่าโดยสาร โดยมีผู้ชายคนหนึ่งเค้า ขึ้นรถมาพร้อมกับพ่อตาผมตรงป้ายนั้น เค้าก็ตกใจ "ทำไมเก็บแพงกว่าตอนขามาล่ะ เมื่อเช้าผมมาแค่ 50 บาทเอง ขากลับทำไมเก็บ 60" คนเก็บค่าโดยสารก็บอกว่าแล้วแต่คัน เค้าก็เลยขอเงินพ่อตาผม 10 บาท เค้าบอกว่า ตอนรอรถมีเงินอยู่60 เค้าก็นึกว่าค่ารถจะแค่ 50 ก็เลยเอาเงินไปซื้อน้ำกินตอนรอรถ พ่อตาก็เลยให้เค้าไป 10 แกบอกว่า เค้าเล่าว่าเมียให้ตังค์มาน้อย จากคุณ : movedota เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 20:20:12

ความคิดเห็นที่ 105 เคยเป็นผู้ให้บ่อยค่ะ แต่ประทับใจที่จำไม่ลืมคือ การเป็นผู้รับ และซึ้งในน้ำใจคนไทย ตอนเรียน ปวช ปีหนึ่ง วันแรกของการเรียนเลย และเป็นวันแรกของการเรียนไกลบ้าน ปกติเดินไปเรียน พ่อมาส่งตอนเช้า แต่ตอนเย็นพ่อมารับไม่ได้ติดงาน ด้วยความเคยชิน ที่ไม่ต้องเสียค่ารถ สรุปคือตอนกลับบ้าน เงินไม่พอค่ารถ เพื่อนก็ไม่มีเพราะเรียนวันแรก ไม่รุ้จักใครเลย โทรศัพย์ก็ไม่มี ไปนั่งรอพ่อกะว่าพ่อไม่เห็นนานคงจะมารับ รอแล้วก็กลัวนั่นกลัวนี่ไปหมด ตาแดงกล่ำน้ำตาจะไหลมิไหลแหล่ มีแต่คนมอง กระทั่งอาจารย์ก็มอง แต่ไม่เข้ามาช่วยเหลืออะไร จนมีพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง เดินเข้ามาถามและแสดงความเป็นห่วง พอพี่เค้าเอ่ยถามแค่นั้นแหละ น้ำตาไหล ร้องไห้โฮเลย ความกลัวที่มีหายไป มีความดีใจเข้ามาแทน แล้วพี่เค้าก็ยื่นเงินค่ารถมาให้ ไม่มากหรอก ห้าบาท แต่มันรู้สึกปลื้มสุด ๆ จำได้ไม่มีวันลืมเลยค่ะ จากคุณ : mmaayy01 เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 20:21:21

ความคิดเห็นที่ 106 มีอยู่ครั้งนึง ผมไปกินข้าวกับพ่อผมที่ คาร์ฟู พ่อผมเป็นตำรวจ ใส่เครื่องแบบครึ่งท่อนมา นั่งกินข้าวที่ฟู๊ดคอร์ท อยู่สักพัก ก็มีป้า อายุประมาณ 50 ปลายๆ กะเด็กอีกคน เดินมา แล้วมาขอเงินพ่อผม บอกว่าจะกลับต่างจังหวัด แต่ไม่มีเงินค่ารถ เลยจะขอค่ารถกลับ พ่อผมด้วยความที่เป็นตำรวจแต่นึกขำๆในใจ เลยขอบอกป้าคนนั้นว่า ขอดูบัตรประชาชนหน่อย ผมเป็นตำรวจนะ จะกลับต่างจังหวัดจริงหรอ? โกหกรึเปล่า   ถ้ากล้าขอผม ผมก็กล้าให้  พ่อผมเลยควักเงินให้ไป 100 บาท  ป้าแกก็ยกมือไหวขอบคุณ แล้วก็รีบจูงหลาน เดินหนีออกจากห้างไปเลย พ่อผมก็นึกขำในใจ แต่จริงๆแล้วพ่อผมถ้าใครกล้าขอเค้าก็กล้าให้โดยไม่สนใจหรอก ว่า เรื่องโกหกหรือเรือ่งจริง  ยังไงซะก็ถือว่าทำบุญ   จริงมั้ยครับ ทุกๆท่านน จากคุณ : อยากเล่นบ้าง เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 21:06:13

ความคิดเห็นที่ 107 อ่านของหลายๆท่านมาแล้ว ขอแชร์ในฐานะคนที่เคยได้รับความช่วยเหลือจริงๆค่ะ เมื่อสิบห้าปีก่อนตอนลงรถเมล์ เกิดลืมถุงที่ใส่กระเป๋าตังค์ไว้บนรถเพราะถือของหลายใบ เลยไม่มีเงินติดตัวสักบาท ถ้ามีค่ารถห้าบาทก็กลับบ้านได้แล้วหรือมีสักบาทโทรหาญาติก็ยังดี ระหว่างช็อคมึนๆ ก็มีคนมาถามแล้วชี้แนะให้ไปป้อมตำรวจหน้าห้าง คุณตำรวจให้มาห้าสิบบาท แกคงไม่ได้หวังอะไรแต่เราซาบซึ้งใจจริงๆ ตอนหลังวันปีใหม่ก็เอาของไปไหว้ขอบคุณให้รู้ว่า ณ วันนั้นเราเดือนร้อนและความเมตตานั้นมีความหมาย กระเป๋าที่หายไปกระเป๋ารถเมล์เก็บไว้ให้แล้วโทรติดต่อผ่านเบอร์คนที่อยู่ในกระเป๋า เราเลยได้ของคืน มันทำให้เรารู้ว่าอย่าตัดสินคนที่ฐานะ อาชีพ หน้าตา การศึกษา คนดีก็คือคนที่ทำดี แต่โลกนี้ไม่ใช่สีขาวดำ จากคุณ : ชาวยุทธพเนจร เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 21:14:52

ความคิดเห็นที่ 108 เคยนั่งรถตู้ค่ะ จำลุงคนขับได้ เพราะตอนน้ำท่วมปีที่แล้ว ช่วงที่น้ำเริ่มลดลงบ้าง แกก็บอกว่า รถเหลือน้อยนะ เบียดๆกันไปหน่อย เหลือผมคันสุดท้ายแล้ว คนที่ยืนหรือนั่งเบียดไม่ต้องจ่ายตังเลยค่ะ พอหลังจากเข้าสู่ช่วงปกติ ก็เจอแกอีก วันนั้นมีแบงค์ 100 (ไม่อยากแตกด้วย งก!) พอจะลงรถตู้ แกบอกว่า "วันนี้วันเกิดลุง นักเรียนนักศึกษา นั่งฟรี" ถิอว่าโชคดีมากๆ แต่ตอนนี้ไม่เจอคุณลุงคนนี้แล้ว T T จากคุณ : petite.ciel เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 21:43:06

ความคิดเห็นที่ 109 อ่านแล้วรู้สึกดีมากเลยครับ  ^_^ โมทนาในสิ่งดีๆ กับทุกท่านด้วยครับ : ) ... บุญรักษาครับ : ) จากคุณ : Bother Boy ! เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 21:56:49

ความคิดเห็นที่ 110 เราชอบแอบเอาเงินวางไว้ใต้ที่นั่งป้ายรถเมล์ กับข้างที่นั่งบนรถเมล์ คิดในใจ บางทีเงินไม่กี่บาทของเรา อาจจะช่วยคนที่กำลังเดือดร้อนให้กลับบ้านได้เนอะ คิดแค่นี้แหละ :) จากคุณ : เวิ่นเว้อวุ่นวาย เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 22:22:58

ความคิดเห็นที่ 111 Y_Y ร้องไห้ค่ะ จริงๆ  ไม่ได้แซวนะคะ เราเป็นคนขี้สงสาร เจอใครมาขอเงิน ขอความช่วยเหลือตามทางเดิน ตามป้ายรถเมล์ตลอด เราก็เป็นคนต่างจังหวัด หน้าตาเราคงดูหลอกง่าย บางทีก็รู้ว่าเค้าหลอก แต่ก้ให้ก็มี บอกไม่ถุก เคยเล่าไปแล้ว เมื่อประมาณห้าปีก่อน เราให้เงินคนกลับบ้านที่สาวรีย์ เค้าบอกว่าโดนหลอกไปออกทะเล โดนทรมาน มีร่องรอยตามตัวด้วย หนีกลับมาได้อยากกลับบ้าน เราถามว่าบ้านอยู่ไหน ค่ารถเท่าไหร่ เราก้ให้เงินเค้ากลับบ้าน 200 กะๆเอา กะบ้านเราที่ตจว  เค้าร้องไห้เลย เราก็ร้องไห้ตาม ควักเพิ่มอีกร้อย -_-" เราสงสารชีวิตเค้าที่ต้องมาเจอเรื่องเลวร้าย   กลับบ้านมายังนอนร้องไห้ รุ้สึกตัวเองเวอร์มาก -_-"  โทรไปเล่าให้น้องชายฟัง ทำไมคนเราถึงทำร้ายคนไทยด้วยกัน คนจนคนรวยมันต่างกันจัง ดราม่ามาก น้องด่าเลย -_-"   แล้วยิ่งเรื่องนี้ อ่านแล้วร้องไห้เลย คิดภาพพี่ยามออก ชื่นชมคุณจขกท ค่ะ ทำแล้วก็อิ่มใจเนาะ ^^ จากคุณ : wari ^ - ^ลินลา น่ารักจัง เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 22:59:22

ความคิดเห็นที่ 112 อ่านกระทู้นี้แล้วชื่นใจ มีแต่เรื่องราวดีๆ จากคุณ : SGGOOG เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 55 23:27:56

ความคิดเห็นที่ 113 T^T  สงสารพี่ยามจัง นึกถึงตอนเรามากรุงเทพฯใหม่ๆเหมือนกัน จากคุณ : ม่านฟ้า ณ เหมียวๆ เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 55 08:59:51

ความคิดเห็นที่ 114 น้ำตาซึมเลย ขอเล่าบ้างค่ะ เรื่องนี้ผ่านมาน่าจะ20กว่าปีแล้ว เป็นเรื่องที่แม่เจอมาฝังอยู่ในใจเรามาหลายปีมาก ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงเรื่องนี้อยู่ นึกขึ้นทีไรก็พาลหดหู่  ปกติก็ยิ่งใจอ่อนขี้สงสารอยู่ด้วย เรื่องเกิดที่วินรถสองแถวหน้ากองบิน4-ตลาดสถานีรถไฟตาคลี ระยะทางก็สัก20กิโลได้มั้ง? ระยะทางเราวัดไม่ได้ค่ะรู้แต่ว่าไกลจนไม่สามารถเดินได้ ตอนสายของวันหนึ่งซึ่งเกินเวลา8โมงเช้าไปแล้ว แม่นั่งรถสองแถวไปหายายค่ะ และสมัยนั้นค่ารถสองแถว 3 บาทเอง  ระหว่างรอรถออกก็ไม่ค่อยมีคนแล้วล่ะค่ะเพราะเป็นช่วงสายแล้ว มีเด็กชายน้อยๆคนนึงขึ้นรถมาด้วย   แล้วน้าขับรถสองแถวก็เดินมาด่าไล่ลงจากรถ "บอกว่าเมริงลงไปเลย ขึ้นทุกวันไม่เคยยอมจ่ายเงิน" พร้อมตบหัวเด็กด้วย เด็กก็นั่งร้องไห้ค่ะ แต่ก็ยังไม่ยอมลงจากรถ แม่เราบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวแม่ออกค่ารถให้เองให้เด็กไปเหอะ สงสารนี่ก็สายมากแล้ว พอรถออกแม่ก็คุยกับเด็กค่ะ  เห็นว่าพ่อแม่มีอาชีพรับจ้าง ไม่มีเงินให้มารร.หรอก ปกติมาก็จะเสี่ยงๆ ขอขึ้นฟรีเอาเจอคนใจดีก็ดีไป เอาข้าวมากิน แม่ถามว่าเอามากินกับอะไรเด็กเปิดกล่องข้าวให้ดู เป็นปลาแห้งๆ1ชิ้น กับข้าวแค่นั้นน่ะค่ะ   อันที่จริงแม่เราก็ไม่ค่อยมีเงินเท่าไหร่หรอกตอนนั้น แม่ก็มีไม่เกิน50บาท  แต่ก็แบ่งให้เด็กน้อยนั้นไป 20 บาท บอกกับเด็กไปว่า "ตั้งใจเรียนนะลูก เอาเงินไว้กินขนมนะ" และแม่เราก็จะลงรถไปก่อน เด็กร้องไห้ใหญ่เลย แม่เราเลยน่งรถเลยไปส่ง ที่ โรงเรียนวัดสว่างค่ะ  ดีที่ไม่ไกลจากบ้านยายเรา แม่เราเลยเดินย้อนกลับมาได้ จำได้ว่าแม่เล่าให้ฟังตอนกินข้าวในฤดูหนาว ตอนนั้นเราก็ยังเด็กมาก รู้สึกกินข้าวต่อไม่ลงเลยค่ะ เรื่องนี้จำติดหัวเรามาก คิดถึงทีไรก็เศร้าขึ้นมาทุกที จากคุณ : ซากานะ เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 55 11:47:22