ความคิดเห็นที่ 1 ที่มาเล่าเพราะเผื่อมีคนแชร์ทางออกดีๆ หรือวิธีดีๆที่จะช่วยแม่เราได้ค่ะ ตอนนี้ทั้งบ้านมืดมนไปหมดแล้วค่ะ จากคุณ : จีเนียสเกิร์ล เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 04:17:02

ความคิดเห็นที่ 2 มารับฟัง  แต่ยังไม่รู้จะแนะนำยังไงครับ... จากคุณ : ทำไงดีครับ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 04:44:29

ความคิดเห็นที่ 3 ก่อนอื่นเป็นกำลังใจให้ครอบครัวน้องจขกท.นะคะ หัวใจของแม่น้องแข็งแกร่งมากๆค่ะ ขอให้อาป๊าดีวันดีคืนหายไวๆ ที่ท่านเปลี่ยนไปคงเพราะร่างกายไม่เหมือนเดิมเลยโมโหร้าย อันนี้ต้องเข้าใจเนอะ พี่ว่าอย่าขายของในเน็ตเลยค่ะ เพราะทุนอาจจมได้ ลองไปทำงานพาร์ทไทม์ดีกว่าค่ะ เห็นตอนนี้กำลังจะปรับค่าแรงให้เหมาะสมด้วย พวกแมคหรือเคเอฟซีและอีกหลายๆร้าน พี่ว่าดีกว่าที่จะลงทุนขายของซะอีก ถ้าจะออกจากที่เรียนพี่ไม่เห็นด้วยนะคะ ลองทำที่แนะนำก่อนพี่ว่าช่วยได้ค่ะ แล้วถ้าที่เรียนอยู่เป็นม.เอกชนลองโอนหน่วยกิตไปลงรามมั๊ย ค่าหนวยกิตก็ถูกขึ้น แถมเอาเวลาไปทำงานได้ด้วย แต่น้องต้องขยันอ่านหนังสือนิดนึงนะคะ จะได้จบไวๆเป็นเสาหลักให้ครอบครัว ลองดูนะคะ อย่าท้อนะ  ยิ้มๆไว้ เดี๋ยวไว้พี่จะมาอ่านอีกทีตอนเช้านะคะ สู้ๆ ^^ จากคุณ : mint_narak เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 04:58:12

ความคิดเห็นที่ 4 drop ไว้สักปีนึงครับ แล้วขอ transcript บอกเหตุผลกับทางม.ไปตรงๆ ทำงานเต็มตัวอะไรสมัครอะไรก็ได้โดยบอกเค้าไปตรงๆว่าเก็บได้เท่านี้หน่วย เก็บเงินไว้เป็นทุนให้น้องและตัวเองจบช้าไปสักปีไม่มีปัญหา ถ้าเรียนเก่งทำงานพาร์ทไทม์เป็นติวเตอร์ก็ได้ครับ ลองสมัครดู แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 05:26:11 แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 05:20:35 จากคุณ : ChaiGg เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 05:18:34

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าคิดจะเรียน  สามารถเรียนทางไกลได้ครับ.   จบมาไดปริญยาเหมือนกัน ทำงานช่วยที่บ้านก่อนครับ รายได้เข้ามา 12000- 15000 (หางานที่เค้าให้โอที ประเด็นคือทำงานมัน 6-7 วันไปเลย) เห้นคุณบอกคุณมีรายได้เสริมทางเน็ตอีก ผมว่าคุณนี่แหละจะช่วยแบ่งเบาให้แม่และครอบครัวคุณ จากคุณ : mydogjam เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 05:28:17

ความคิดเห็นที่ 6 อยากแนะนำให้เรียนรามครับ ไม่รู้จะช่วยอะไรได้หรือเปล่า สถานการณ์เฉพาะหน้า มันดูต้องการความช่วยเหลือจากคุณอยู่ไม่น้อย รามคำแหงมันไม่ต้องไปเรียนก็ได้ในปีแรกๆ และบางคณะแทบไม่ต้องไปเรียนเลยก็มี หนึ่ง - ประหยัดค่าเรียน สอง - ประหยัดค่าหอ สาม - ได้อยู่กับที่บ้านมากขึ้น คุณอาจช่วยอะไรเล็กๆ น้อยๆ ได้มากขึ้น หยิบนู้น จับนี่ สี่ - ช่วยหาเงินได้ประมาณหนึ่ง และก็หาทางประหยัดเท่าที่จะเป็นไปได้ รายได้เสริม อย่างที่ความเห็นบนว่า สอนพิเศษ ขายของทางเน็ต แต่คงไม่ถึงกับทำมันทุกวันนะครับ เพราะสุดท้ายผมคิดว่าการมีเวลาสักวันหนึ่ง ช่วยกวาดบ้านถูบ้าน นั่งคุยกับแม่ น่าจะทำให้แม่มีกำลังใจมากขึ้น ผมเคยเรียนเอกชนค่าเทอมหลายหมื่น ตอนนั้นแม่ก็บอกส่งไหว ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่าเงินเท่าไรคือเยอะหรือน้อย เขาบอกว่าไหวก็จบ แล้วพอใกล้ๆ จ่ายเทอมสอง แม่ต้องรวมเงินสู้ตายมาก ผมเลยลาออกมาเรียนรามเลย ก็ยังขอเขาบ้าง สัปดาห์ละ 300-400 บาท พอช่วยปีสามปีสี่ ก็เริ่มทำงานพาร์ทไทม์ และไม่ได้ขอที่บ้านมาอีกเลย ทุกวันนี้ก็มีเงินเดือนพอสมควรนะครับ ผมเองคงสบายกว่าคุณมากจนเทียบอะไรไม่ได้ และก็อาจมีคนที่ลำบากกว่าคุณมากจนเทียบอะไรไม่ได้เช่นกัน ที่บอกเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะอยากบอกว่า เรียนที่ไหนก็เหมือนกันจริงๆ แต่ละคนแต่ละบ้านมีข้อจำกัดไม่เหมือนกัน ชีวิตมันก็ดำเนินไปตามเหตุปัจจัยนั้นๆ แหละ บางคนอาจจะไม่ได้เรียนในวัยหนึ่ง และกลับมาเรียนหลังจากอะไรๆ ดีขึ้น แล้วก็มีชีวิตที่ราบรื่นภายหลังก็มีนะครับ ขอแค่อย่าไปเปรียบเทียบกับอดีตของตัวเอง หรือสิ่งที่เหมือนจะดีกว่าของคนอื่นก็พอ เราทำเต็มที่เท่าที่ชีวิตเราเป็น ณ ตอนนั้น แหละครับ ต่อให้สุดท้ายชีวิตคุณจะแย่ลงไปอีก ก็ขอให้เชื่อและศรัทธาในการกระทำเพื่อคนที่ตัวเองรัก และมั่นใจว่าได้ทำมันเต็มที่แล้ว แต่ผมมั่นใจนะครับว่ามันจะดีขึ้น จากคุณ : จริงใจ จริงจัง จริงๆ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 06:02:15

ความคิดเห็นที่ 7 อยู่ปีสองแล้ว อย่าเลิกเรียนเด็ดขาดนะครับ โอนมาเรียนราม + ทำงานพาร์ทไทม์ไปด้วย จัดสรรเวลาดีๆ ยังไงก็เรียนจบ .... แถมพอช่วยแบ่งเบาภาระครอบครัวได้ (พี่ก็เรียนรามครับ) แต่พอทำงานไปแล้ว  อย่าติดอยู่กับงานนะครับ ยังไงก็ต้องเรียนให้จบ การศึกษาสำคัญมาก กระดาษปริญญาใบเดียวนี้แหละ จะทำให้น้องมีโอกาสทำงานดีๆ ลืมตาอ้าปากได้ในอนาคต คนมีปริญญาถ้าเปลี่ยนงานยังไงก็มีวุฒิค้ำคอ มันพอดิ้นพอหาโอกาสได้มากกว่า ส่วนเรื่องครอบครัว ถ้ารวมใจกันสู้  ความขยัน กตัญญูจะเป็นเครื่องคุ้มครองชีวิตน้องเอง เอาใจช่วยครับ จากคุณ : หัวใจข้างซ้าย พวงมาลัยข้างขวา เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 06:57:35

ความคิดเห็นที่ 8 ยังไงก็อย่าเลิกเรียนนะคะ จะดรอปไว้ก่อน หรือโอนหน่วยกิตอะไรก็ว่าไป ตอนนี้หางานเท่าที่พอจะทำได้ไปก่อน อดทนอีกแค่สองปี ถ้าจบปริญญาโอกาสหางานก็จะมากขึ้นค่ะ สู้ๆนะคะ ช่วงพี่อยู่มหาลัยปีสอง คุณพ่อก็ออกจากงานเหมือนกัน คุณแม่เป็นแม่บ้าน ตอนนั้นก็ลำบากมาก อดทนไว้นะคะ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : A Fairy Secret เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 07:38:56

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นด้วยกับหลายๆความเห็นว่าอย่าเพิ่งเลิกเรียนเลยนะคะ เห็นหลายคนพอออกไปทำงานก็ไม่รู้สึกอยากกลับมาเรียนแล้วล่ะค่ะ แนะนำให้ไปเรียนรามค่ะ เพราะประหยัดเวลาและค่าใช้จ่ายได้ แล้วลองหางานพาร์ทไทม์ดูนะคะ น่าจะได้เงินที่แน่นอนกว่าขายของทางอินเทอร์เนต ชื่นชมคุณแม่มากๆและเป็นกำลังใจให้น้องนะคะ สู้ๆ พยายามให้กำลังใจคุณแม่และครอบครัวเอาไว้นะคะ ทุกอย่างต้องดีขึ้นอย่างแน่นอนค่ะ :) จากคุณ : FuR_ImmeR 1&9 เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 08:24:47

ความคิดเห็นที่ 10 สู้ๆ นะครับ ขอให้ผ่าน ความยากลำบากครั้งนี้ ไปให้ได้ สมัยผมเรียน ผมก็กู้เงินรัฐบาล ครับ เวลาที่บ้านมีปัญหา เงินรัฐบาล นั่นแหละครับ ที่ส่งไปช่วยเขา จากคุณ : คลอโรพลาสต์ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 08:25:47

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วยกับทุกความคิดเห็นค่ะ ถ้าน้องเรียนจบ  น้องก็จะสามารถดูแล ครอบครัวได้ แต่ถ้ามันไม่ไหวจริงๆ ดรอป ไว้ด่อน แล้วค่อยไปเรียนต่อทีหลัง หรือโอนเกรด มาเรียนราม จากคุณ : Aromdee Jang เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 08:38:36

ความคิดเห็นที่ 12 ปัญหา...เท่าที่อ่านๆมา ก็ยังขาดข้อมูลอีกหลายอย่าง เช่น... 1. เรียนสาขาอะไร ตลาดแรงงานรองรับแค่ไหน 2. ค่าเล่าเรียน เท่าไหร่ รวมทั้งค่าใช้จ่ายรายเดือน ฯลฯ 3. รายรับ เข้าบ้านมีทางใดบ้างเท่าไหร่ กับรายจ่าย 4. อนาคต อยากทำงานอะไร พยากรณ์ได้หรือไม่อย่างไร ฯลฯ ทีนี้ต้องมาดู สถิติ บ้าง มีคนสำรวจ ทำวิจัยไว้ว่า "ปริญญาตรี" ว่างงานมากที่สุดในประเทศไทย ปริญญาโท ปริญญาเอก ตามมาตามลำดับ...ป. 4 ว่างงานน้อยที่สุด ฯลฯ ต้องมาดูเป้าหมายของชีวิต....ตีบทให้แตก...บ้านเรา ให้ความสำคัญกับการเรียน "เห่อปริญญา"..กันมาก แต่เมื่อจะหางานทำให้ตรงกับ ปริญญาที่ได้..ก็แสนยาก ในที่สุด..หลายๆคนก็ยัง "เกาะพ่อแม่กิน" อย่างเดิม ในประเทศที่เจริญแล้ว..พอเรียนจบปริญญา ก็ออกมาขาย "ป๊อบคอน"...กันเยอะแยะ...คงเพราะเค้าไม่ได้เห่อปริญญา เหมือนเรา..ค่าเรียนคงไม่แพง..ต้องให้คนรู้จริงมาบอกอีกที แต่ที่เห็นก็จากภาพยนตร์เท่านั้น (ขออภัย) ดังนั้นต้องมาทบทวนว่า...นี่มันอยู่ในขั้น "มรสุม"..ของชีวิต เรียนๆไปก็คงไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้น....รีบหารายได้เช่น "ค้าขาย"...อย่างเต็มตัว...ที่ไม่ต้องลงทุนมาก..พวกขายของ ตามตลาดนัด...ฯลฯ อย่าอายทำกิน...บ้านเราอาหารเพียบ คงไม่อดตายง่ายๆ...เพียงแต่ว่า..อย่าเกี่ยงงาน..เรื่องเรียน พักได้ก็ดี...แต่ถ้าค่าใช้จ่ายมันสูง....อีกตั้งสองปีกว่าจะเรียนจบ ไหวเหรอ....ขอให้โชคดีนะครับ... จากคุณ : โจคนเก้าเลี้ยว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 08:54:28

ความคิดเห็นที่ 13 มาเรียนรามครับ พี่ก็เคยอยู่ในสถานการณ์เดียวกับน้อง เรียนไปทำงานไป ตอนนี้พี่ดูแลทุกคนในบ้านได้แล้วครับ สู้ๆ สถานการณ์แบบนี้ ขอให้น้องยึดคำๆนี้ไว้นะครับ "ขยันทุกวินาที" เป็นกำลังใจให้นะ จากคุณ : NeroriusNomercy เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 09:34:46

ความคิดเห็นที่ 14 อย่างแรก อย่าทิ้งการเรียน เพราะเรียนจบจะทำให้สามารถเป็นกำลังหลักให้ครอบครัวได้ในอนาคตครับ จากคุณ : เขียนบน iPad (atomic168) เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 09:46:18

ความคิดเห็นที่ 15 พยายามเรียนให้จบให้ได้ครับ ไม่ว่าจะยังไงก็เอาใบปริญญามาให้ได้ จริงอยู่ที่ปริญญาไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต คนที่ประสบความสำเร็จหลายคนก็เรียนไม่จบป.ตรี แต่คุณปฏิเสธไม่ได้หรอกครับว่า มันเป็นเครื่องมือหรือใบเบิกทางที่ดีอย่างหนึ่ง โอกาสที่ดีกว่า งานที่ดีกว่า เพื่อเปิดโอกาสไปสู่สิ่งที่ดีกว่าอย่างอื่นอีก ส่วนเรื่องทำงาน แนะนำว่าลองสอนพิเศษครับ สอนแบบตัวต่อตัวที่บ้านหรือที่โรงเรียนกวดวิชาก็แล้วแต่ ไม่งั้นก็งานตามร้านฟาสฟู้ดร้านกาแฟครับ พยายามเข้านะครับ จากคุณ : ... เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 09:46:41 A:124.121.36.44 X: TicketID:163756

ความคิดเห็นที่ 16 โอนมาเรียนรามค่ะ ทางเลือกให้ชีวิตก้าวไปข้างหน้ามีอยู่แล้ว อย่าท้อนะ คนที่ทางตันกว่าเรายังมีอีกเยอะ หลายคนในนั้นสามารถหาทางไปต่อได้ ปล. เลิกขายของออนไลน์ดีกว่า จากคุณ : รักพ่อหนุ่มแรมโบ้ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 10:54:23

ความคิดเห็นที่ 17 รามสมัครไว้ก่อน   แล้วออกมาทำงานช่วยแม่ชวนแม่กับป๊ามาด้วยก็ดี  ญาติตัดทิ้งไปเถอะพอมีเรื่องเงินพี่น้องยังไม่สนเลยอย่าไปสนใจ จากคุณ : ชายคนนั้น เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 11:00:58

ความคิดเห็นที่ 18 มาให้กำลังใจค่ะ อดทนเรียนให้จบ จะได้หางานและทำงานหารายได้ได้เต็มที่ ช่วงนี้ทำ part time ไปก่อน ยังไงซะถ้าจบปริญญา พี่ก็ว่าน้องน่าจะมีโอกาสหาเงินได้เยอะกว่าเรียนไม่จบนะคะ น้องชายพี่เกเร เรียนไม่เก่ง เรียนแค่ปี 4 สุดท้ายก็ไม่จบ ต้องมาทำงานวิ่งวินมอเตอร์ไซค์รับจ้างบ้าง แต่ช่วงนี้มาเป็นเด็กส่งเคเอฟซีเต็มตัว รายได้โอเคอยู่ แต่ถ้าให้ไปสมัครทำงานนั่งโต๊ะนี่หมดสิทธิเลยค่ะ ก็ดีนะคะที่น้องพี่ยังคิดทำงานสุจริต แต่พี่เชื่อว่าถ้าจบปริญญา โอกาสที่ตามมาน่าจะมากกว่าน่ะค่ะ จากคุณ : พังพอนน้อย เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 11:06:02

ความคิดเห็นที่ 19 อย่าเลิกเรียนนะคะ เข้ามาให้กำลังใจค่ะ ไม่รูจะช่วย จขกท ยังไง สู้ๆนะคะ จากคุณ : I am Primadonna เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 11:48:16

ความคิดเห็นที่ 20 ก่อนอื่นต้องสู้ๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้จ้า ทุกปัญหามีทางออกเสมอ ถึงเเม้ตอนนี้น้องอาจยังมองไม่เห็นทาง เเต่สักวันน้องจะพบเเสงสว่างจ้ะ คิดเหมือนความเห็นก่อนหน้าจ้ะ ตั้งใจเรียนให้จบ ป.ตรีนะ อาจเรียนราม หรือภาคค่ำอะไรก็ว่าไป เเล้วก็ทำงานช่วงเช้า งานอะไรก็อย่าเลือกนะช่วงนี้ หนักเอา เบาสู้ไว้ก่อน ถ้ามีอะไรเครียดๆ ก็เข้ามาระบายได้ตลอดนะ พี่ยินดีรับฟังเสมอจ้า สู้ๆ ยิ้มเข้าไว้ จากคุณ : สวยเซอร์กะหล่ออินดี้ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 12:03:08

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุนสำหรับทุกกำลังใจนะค้ะ เราเรียนลาดกระบังค่ะ วิทยาศาสเคมีอุตสาหกรรม  เรายังไม่ได้คุยกับแม่เรื่องจะเลิกเรียนอะไรเลย แม่เราเปนคนแบบเรื่องเรียนมาอันดับแรก ยากดีมีจนต้องเข็นลูกเรียนให้จบ แล้วสาขาที่เราเรียนก็ตรงกับที่ทำงานที่ใกล้ๆบ้านเราซึ่งต้องการจำนวนมาก เราเลยยังลังเล กลัวไปพูดแล้วแม่จะเครียดหนัก  ส่วนเรื่องขายของออนไลน์เราไม่ได้ลงทุนอะไรค่ะ รับเปนพรีออเดอร์ เลยไม่เข้าเนื้่อค่ะ ขายของในเนตก็ช่วยเราผ่านวิกฤตมาแล้วรอบนึง เราเอาเงินมาช่วยแม่โปะหนี้ได้เฉียดหมื่นเลย เลยยังไม่อยากเลิกขาย  แต่จะลองมองหาพารทไทม์ทำเพิ่มค่ะ ช่วยแม่ส่งตังให้น้องเรียนอีกทาง จากคุณ : จีเนียสเกิร์ล เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 13:51:03

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาเป็นกำลังใจค่ะ หมื่นทางตัน ยังมีทางนึงให้ออกเสมอ สู้สู้ค่ะ จากคุณ : ลวดลายแจกัน เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 15:30:42

ความคิดเห็นที่ 23 ต้องสู้และต้องอดทนมากๆครับ คนคิดดี ทำดี ยังไงก็ต้องได้ดี อาจจะช้าหน่อย อาจจะต้องรออีกนาน แต่อย่าท้อครับ ผมคนนึงก็ไม่ใช่ว่าจะดีกว่าคุณ แต่ผมรับทุกโอกาสที่ผู้ใหญ่หยิบยี่นให้ และทำมันให้ดี ต้องอดทนกับความลำบากบ้าง ต่อสู้กับความต้องการของตัวเองบ้าง และต้องให้กำลังใจซึ่งกันและกันให้มากๆ กับที่บ้าน ก็ทำเต็มที่ครับ ทำให้เค้าเห็นว่า เรายังไม่ยอม แล้วเค้า ก็จะไม่ยอมแพ้ เหมือนกันครับ สู้ๆ นะครับ จากคุณ : joeraemon (joeraemon) เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 15:30:46

ความคิดเห็นที่ 24 จขกท.พอจะสอนพิเศษได้ไหมครับ ลองไปสมัครสอนตามสถาบันต่างๆดูครับ เพราะเพื่อนผมที่บ้านมันก็เคยล้มละลายครับ แถมเพื่อนผมพ่อมันหนีออกจากบ้านอีกครับ เพื่อนผมเริ่มหาเงินโดยการสอนพิเศษมาตั้งแต่ ม.5 ครับ ก็มีรายได้ดีอยู่นะครับ แต่อาจจะต้องทำการบ้านเยอะๆหน่อย ทุกอย่างย่อมมีหนทางครับ หากใจเราสู้ ^ ^ จากคุณ : อ๋องก้า เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 15:41:06

ความคิดเห็นที่ 25 เป็นกำลังใจให้.....สู้ๆ ค่ะ ลองหาทางออกจากคำตอบด้านบน มีหลายความเห็นเลย อย่าเพิ่งท้อนะคะ... จากคุณ : jupiter431 (Jupiter431) เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 16:04:37

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้เพื่อป๊ากับม๊านะคะ จากคุณ : ~TonDeIku~ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 16:16:23

ความคิดเห็นที่ 27 ประหยัด อดออม ครับ อย่าใช้ หรือซื้ออะไร เกินความจำเป็น ข้าวกินพออิ่ม ไม่กินเอาหรู ข้าวของเครื่องใช้ ตามจำเป็น ไม่เน้นแฟชั่น ครับ จากคุณ : idolking เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 16:25:16

ความคิดเห็นที่ 28 สู้ๆ นะคะ :D จากคุณ : ชนะขันธ์จะอยู่ในใจตลอดไป (ซ้ำหรือยังเนี่ย) เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 16:28:25

ความคิดเห็นที่ 29 พี่คิดว่าน้องมีปัญหาแบบนี้  ควรปรึกษากับอ.ที่ปรึกษาก่อนค่ะ ถ้าท่านเป็นคนมีอายุมากยิ่งดี จะมี connection สามารถหางานผู้ช่วยวิจัย หรืออะไรที่เกี่ยวข้องกับการเรียนของน้อง สามารถทำได้ระหว่างเรียนด้วย ทำงานแบบนี้ไปด้วย  แต่ต้องขยันมากๆ ถ้าเป็นไปได้ ไปหาอ.ที่ห้องกิจการนิสิต(หรือมหาวิทยาลัยอื่นเรียกว่าอะไรก็ไม่ทราบได้) อาจารย์ที่นั่นเค้ามีให้คำปรึกษาและช่วยเหลือนิสิต/นักศึกษามาเยอะค่ะ  เค้าน่าจะมีทางออกให้เราได้นะคะ บางทีปัญหา สามารถหาทางออกได้โดยการปรึกษาผู้ใหญ่ใกล้ตัวนี่เอง อย่าเพิ่งออกไปทำงานพิเศษนอกมหาวิทยาลัย เพราะสายที่เรียนท่าทางต้องใช้เวลามากขึ้นเรื่อยๆเมื่อขึ้นปีสาม / สี่ จากคุณ : Rirakkuma เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 16:49:28

ความคิดเห็นที่ 30 ขอให้เรื่องราวมันผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ เราคงแนะนำอะไรไม่ได้ แต่ก็จะขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ค่ะ แล้วเดี๋ยวมันก็จะผ่านไป จากคุณ : Sweetest Honey เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 17:01:11

ความคิดเห็นที่ 31 พี่แนะนำว่าให้น้องยังตั้งหน้าตั้งตาเรียนต่อนะค่ะ ของออนไลน์ก็ขายไปค่ะ พี่เห็นดีด้วยนะ แต่เวลาตอนเย็น กับ เสาร์ อาทิตย์ หาที่สอนพิเศษไหมค่ะ พี่ว่ารายได้ดีอยู่เหมือนกัน สอนเต็มวัน ได้เป็นพันอยู่นะ ถ้ารับสอนตามบ้าน บางทีได้เงินเยอะอยู่ค่ะ เป็นกำลังใจให้น้องและครอบครัวผ่านอุปสรรคไปได้นะค่ะ บางเรื่องถ้าแม่เค้าเครียดอยู่แล้ว เราเก็บไว้ในใจก็ได้นะค่ะ พี่ว่าน้องอดทนพอจะกดและเก็บมันได้ ช่วยเค้าเรือ่งค่าใช้จ่ายตรง นี้น่าจะพอไหว อย่าไปท้อ ชีวิตต้องสู้ นะน้องนะ จากคุณ : ~Orange be Ora~ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 17:03:27

ความคิดเห็นที่ 32 พี่มาให้กำลังใจนะครับ อาม๊าเก่งมากเลย กำลังใจต้องเป็นหนูที่ให้ม๊าบ่อยๆ เยอะๆเลยนะครับ คุยกับม๊าเยอะๆ กอดท่านบ่อยๆ พี่ว่านี่เป็นกำลังใจอย่างดีเลยล่ะ อีกสองปีเอง ตั้งใจเรียนนะครับ ม๊าไม่ได้ท้อหรอกครับ เค้าแค่ขอระบายด้วยการร้องไห้บ้าง อดทนไว้ครับ ขยันเรียน หาช่องทางค้าขายไปด้วย ไม่ได้เยอะก็ยังช่วยได้นะครับ สู้ลูกเดียวครับ จากคุณ : trinitybank เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 17:24:08

ความคิดเห็นที่ 33 สู้ๆ เราก็เคยเกิดปัญหาอย่างนี้ ทำงานพิเศษ ขยันเรียน ทำให้เต็มที่ อย่าจมกับเรื่องเดิมๆนานนัก คิดถึงจะทำอะไรต่อเป็นสเตป  อ่อนน้อมถ่อมตน กับผู้ใหญ่ งานอะไรมาทำไปก่อน  ใช้จ่ายอย่างประหยัด วางแผนการเดินทางดีๆ  สุดท้าย ต้องสู้ ให้กำลังใจนะ  ตอนเราเกิดเรื่องแย่มาก เราไม่มีพี่น้องด้วย ลูกคนเดว แต่ เราทำงานทุกอย่างเลย จากรายได้เสริม"วันละ" 200  ตอนนี้เค้าคิดค่าตัวเป็น ช ม     ชม นึงมากกว่าที่เคยได้ต่อวันอีก  เพราะเราพิสูจน์ตัวเองกับผู้ใหญ่มั้ง  ตอนนี้เราปี4แล้ว   อย่าท้อ  สู้มัน จากคุณ : ฮิปโป-โป๊ เตมัส O.,o เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 18:00:13

ความคิดเห็นที่ 34 ถ้ายังไหว ผมแนะนำให้เรียนให้จบก่อนครับ มันเพิ่มทางเลือกได้เยอะกว่าตอนนี้คุณอาจจะ มองแค่ว่าคุณออกมาก็หาเงินได้พอกัน  แต่ อนาคตมันไม่แน่ครับ เรียนอีกไม่กี่ปีเองแป๊บๆ ครับ ไหนๆ ก็กู้กยศ.ได้แล้ว ผมไม่อยากให้ ทิ้งโอกาส สู้ๆครับ จากคุณ : time3957 เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 18:09:55

ความคิดเห็นที่ 35 เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะคะ. ยังไงก็ขอให้เรียนให้จบ. ใบปริญญาสำคัญมากมันจะเป็นใบเบิกทางไปสู่อนาคต พี่จะขอยกตัวอย่างเพื่อนของพี่กับพี่นะคะ. เพื่อนพี่ทำงานเก่งมาก.  พี่ทำงานกลางๆ.  แต่เพื่อนทำงานจนลืมเรียนต่อเลยจบแค่ม6. แต่พี่พยายามกัดฟันเรียนภาคค่ำจนจบ. จบมาได้เกรด2.01. (อายจัง). แต่มันก็เป็นใบเบิกทางมาให้พี่จนทุกวันนี้ ส่วนเพื่อนพี่ตอนนี้ตกงานแล้ว.  ไปต่อไม่ได้ พอจะไปสมัครที่ไหนเค้าก็เอาคนที่เรียนจบตรีก่อนเลย จากคุณ : nongkhim เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 18:12:19

ความคิดเห็นที่ 36 หนูขายอะไรออนไลน์ง่ะ เผื่อป้ากับเพื่อนๆจะช่วยอุดหนุนบ้าง จากคุณ : แดงเร็กเก้บาร์ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 19:05:18

ความคิดเห็นที่ 37 ปัญหาแบบนี้เราผ่านมาแล้วค่ะ เผลอๆของเราจะหนักกว่าจขกท.ด่วยค่ะ เราเลือกเรียนรามค่ะ ทำงานเต็มตัว ไม่ให้เป็นภาระที่บ้าน แถมเงินที่ได้จากงานยังได้ส่งให้ที่บ้านด้วยค่ะ..อันนี้เป็นความภูมิใจเลยค่ะ อย่าหวังพึ่งญาติๆค่ะ เวลาเราลำบากไม่มีใครสนใจหรอกค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ อย่าเลิกเรียนเลยค่ะ พยายามเข้านะคะ ปล.จขกท.ขายอะไรค่ะ เผื่อจะได้อุดหนุน จากคุณ : ลูกลิงแสดงตัว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 19:49:00

ความคิดเห็นที่ 38 ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ ยังไงก็ขอให้เรียนให้จบนะคะ อีกแค่2ปีก็จะออกมาทำงานได้แล้ว ความคิดส่วนตัวเราคิดว่าคนในเมืองเราส่วนใหญ่ ยอมรับการทำงานจากคนที่จบปริญญาตรี (แต่เราว่าตอนนี้เจ้าของบริษัทหลายบริษัทก็ไม่ได้มองตรงนี้นะคะ อาจจะต้องลองหาดูว่ามีบ.ไหนบ้าง) ถ้าคุณได้วุฒิปริญญาตรี คุณก้จะสามารถทำงานออฟฟิศ งานบริษัทได้ แต่ถ้าคุณไม่มีวุฒิปริญญาตรีในตอนนี้ แล้วมองว่าคนรวยๆบางคนก็ไม่ได้จบปริญญาตรี อันนี้เรามองว่าต้องมีความพยายามสูงมาก และก็ขยัน อดทนสุดๆ ถึงจะเป็นเจ้าของธุรกิจประสบความสำเร็จ ช่วงแรกอาจจะต้องทนต่อหลายอย่าง และไม่มีอะไรยืนยันได้แน่นอนว่าคุณจะได้กำไรกลับคืนมาหรือป่าว แต่ที่แน่นอนตอนนี้ เรียนให้ได้วุฒิมาก่อนนะคะ หลายคนคิดว่าแล้วไง จบป.ตรีตกงานมีถมไป เราว่าไม่จริงเลยค่ะ ถ้าคุณไม่เลือกงาน คุณก้ไม่มีทางตกงานหรอก เรามีประสบการณ์ การสัมภาษณ์งานมาหลายที่ เราเรื่องมากค่ะ 5555 เราอยากได้บริษัทที่ดีๆ ระดับต้นๆของประเทศ แต่ความสามารถเรายังไม่ถึง ตอนนี้เราเลยต้องมาทำงานเก็บประสบการณ์ไปก่อน ^^ ขอให้โชคดีนะคะ แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 20:29:53 จากคุณ : คุณหนูแพรวพรรณราย เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 20:28:50

ความคิดเห็นที่ 39 เรียนลาดกระบัง วิทย์เคมี อุตส่าห์เอ็นได้ ยังไง เราว่าเรียนไปก่อนดีกว่าคะ ใช้เงินกยศ. แบบประหยัดๆเอา แล้วก็ขายของออนไลน์ไปด้วย ลองทำกับเพื่อนๆดู คนที่สนิทๆที่พอมีทุน ลองเปิดอกเล่าให้เค้าฟังไปเลยคะ แล้วชวนดูให้มาหุ้นกันออกทุนให้เราก่อน แล้วส่วนแบ่งเท่าไหร่ก็ว่ากันไป ถ้ามีอะไรให้ช่วยเกี่ยวกับขายของ หลังไมค์มาหาได้นะคะ เผื่อจะให้คำปรึกษาได้บ้าง เพราะตอนเรีียนเราก็ขายของออนไลน์บ้างคะ เพราะเราเห็นว่าเรียนไปก่อนน่าจะดีที่สุด ใจเราไม่อยากให้ออกมาเรียนราม ไม่ใช่ว่ามันไม่ดี แต่ถ้าจบลาดกระับัง เอกนี้ ยังไงพอตอนสมัครงานก็น่าจะหางานได้ชัวร์ๆ แต่ถ้าไปเรียนรามตอนนี้ แล้วทำงานไปด้วย มันอาจจะช่วยเรื่องเงินได้ในตอนนี้แต่ในอนาคตเรื่องงานอาจจะหายากก็ได้คะ ในความคิดเรา ลองๆคิดดูคะ จากคุณ : Miniaa32 เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 20:38:27

ความคิดเห็นที่ 40 น้องก็ทำพาร์ทไทม์ดิคะ จุนเจืออีกทางนึง จากคุณ : บิคัซเดอะบิชชิสแบค เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:21:55

ความคิดเห็นที่ 41 มาตอบทุกท่านนะค้ะ :) หลังจากได้คุยกับแม่แล้วเรื่องดรอปเรียน หรือย้าย เป็นอย่างที่เราคิดเลยค่ะ แม่ไม่ให้ดรอปหรือย้ายเด็ดขาด แม่เราอยากให้จบที่นี่ สาขานี้ เพราะยังไงจบแล้วก็มีงานทำและจะช่วยที่บ้านได้แน่นอน แม่บอกว่าถ้าออกตอนนี้ อาจช่วยแม่ได้ แต่เศรษกิจแบบนี้ก็คงขายของหรือทำอะไรได้ไม่มากไปกว่านี้อยู่แล้ว แม่บอกให้อดทนเรียนให้จบให้เร็วที่สุด จะช่วยแม่ได้มากกว่าค่ะ ส่วนเรื่องงานพาร์ทไทม์จะเริ่มไปสมัครแล้วค่ะ ขอบคุณทุกๆหลังไมค์มากๆเลย ขอบคุณจริงๆค่ะ จากคุณ : จีเนียสเกิร์ล เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:34:38

ความคิดเห็นที่ 42 คิดเ้หมือน คห 39 น้องได้งานแน่ๆถ้าเรียนจบ เพราะฉะนั้นเรียนที่นี่ต่อไป มองอนาคตยาวๆ ถ้าไม่เกี่ยงงาน ทำพวกสเวนเซ่นส์  พิซซ่า หาเงินด่วนก่อนมั้ย พวกนี้มีรับสมัครพาร์ทไทม์ ทำช่วงเลิกเรียน หรือ ส อ ก็ได้ครับ และน้องเรียนถึงวิทย์เคมี พี่ว่ารับสอนพิเศษเด็กๆยังได้เลยนะ สู้ สู้ ละกันครับ อ้าว มาตอบพอดี คิดแบบนั้นถูกแล้วครับ แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 21:41:39 จากคุณ : Mea Culpa เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:40:38

ความคิดเห็นที่ 43 ลองทำเรื่องขอทุนกับทางมหาลัยดูค่ะ เกรดเฉลี่ย3.25 ขึ้นไปมีทุนให้ค่ะ ^^ สู้ๆค่ะจขกท. ลองปรึกษาอาจารย์ที่ภาคดูก็ได้ค่ะ อาจารย์ท่านจะมีงานวิจัยของบริษัทต่างๆมาจ้างทำ ไปช่วยอาจารย์งานพิมเอกสาร ทำแลปให้จารแกก็ได้แกมีค่าขนมให้ค่ะ ^^ จากคุณ : คุณหนูหัดสวย เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:46:29

ความคิดเห็นที่ 44 ดูจากในหนังเล่าได้เป็นฉากเลย เรียนจบมหาลัยแล้วมาขายป๊อปคอนไม่ใช่คนส่วนใหญ่ของประเทศ แต่พวกที่ได้ทำงานในออฟฟิตโดยไม่มีปริญญาอ่ะมี นั่นถึงจะเรียกว่าคนไม่เห่อปริญญา หรือเราเข้าใจผิดมาโดยตลอดนะเนี่ย จากคุณ : Nikomosphere เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:52:38

ความคิดเห็นที่ 45 เราคิดว่าจบปริญญาตรีตกงานมีเยอะ แต่ถ้ามีไว้มันก็ดีกว่าไม่มี อย่างน้อยก็ยังมีทางเลือกให้ชีวิตบ้างน่ะนะคะเจ้าของกระทู้ ลองปรีกษาอาจารย์ที่ปรึกษาดูด้วยนะคะ เผื่อท่านมีทุนหรือช่วยไรได้บ้าง จากคุณ : Nikomosphere เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:54:52

ความคิดเห็นที่ 46 เรื่องงานพิเศษ ลองปรึกษาอาจารย์ที่ปรึกษาดูนะคะ พี่ว่าน่าจะพอมีพวกงานผู้ช่วยทำวิจัย ในลาดกระบังน่าจะมีอาจารย์และนักศึกษาปริญญาโท-เอก ที่ต้องการผู้ช่วยอยู่พอสมควร จากคุณ : arika chun เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:56:06

ความคิดเห็นที่ 47 ไม่อยากให้ยืมเลย ขอทุนดีกว่านะเราว่า จะได้ไม่ต้องมาหาคืนทีหลัง ลองถามที่มอดูค่ะว่ามีทุนไหนยังไงบ้าง ที่คุณสมบัติตรงกับเราลองหาดูนะคะ **หาสอนพิเศษคู่ไปด้วยก็ดีนะคะ ลองหาในกูเกิลดูได้เงิน ชม นึงก็หลายร้อยอยู่ ไม่ต้องไปสอนตามบ้านก็ได้ สอนอัดเทปอะไรก็สะดวกดี ตามเวลาว่าง * อย่าหมดหวังนะคะ ชีวิตมีทางหลายทางให้เลือกเดิน :) จากคุณ : yoami เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:06:40

ความคิดเห็นที่ 48 สอนพิเศษ  เสาร์ อาทิตย์ จันทร์-ศุกร์ น่าจะได้อยู่นะ จากคุณ : Maxilla เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:08:39

ความคิดเห็นที่ 49 ส่วนที่มีคนถามว่าขายอะไรในเนต  เรารับพรีครีมเกาหลี ค่ะ  :) จะลองทำตามทุกวิธีที่ทุกท่านแนะนำเลยค่ะ ส่วนงานที่เราบอกว่ามีแน่นอนหากจบไป คือที่องค์การเภสัชกรรมค่ะ อยู่ติดบ้านเราเลย เพราะเพิ่งย้ายศูนย์ใหญ่ไปที่ปทุมธานี สายคายคลองค่ะ ยังต้องการอัตราจำนวนมาก และได้คุยกันไว้แล้ว ที่สำคัญ เป็นข้าราชการด้วยค่ะ สวัสดิการเกี่ยวกับค่ารักษาพยาบาลของพ่อเราจะได้เบาไปเยอะค่ะ เราเลยหวังมาก จากคุณ : จีเนียสเกิร์ล เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:21:24

ความคิดเห็นที่ 50 เห็นทุกคนให้คำแนะนำไปหมดแล้ว พี่ให้กำลังใจแล้วกันนะ อย่าเลิกเรียนเด็ดขาดเพราะน้องจบมาจะเป็นกำลังสำคัญของครอบครัวทันที ทุกสิ่งทุกอย่างต้องมีทางออก แล้วมันจะผ่านไป สู้ๆ จากคุณ : sumsia เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 23:04:26

ความคิดเห็นที่ 51 น้องคะ ไม่รู้จะแนะนำยังไงเลย แต่ถ้าน้องเรียนวิทย์เคมี พี่ไม่อยากให้ออกจริงๆ อย่างที่แม่น้องว่าถ้าน้องจบจะช่วยครอบครัวได้มากเลย ยิ่งสาขานี้ด้วยแล้ว ส่วนเรื่องพาร์ทไทม์ถ้าไปสมัครพวกร้านอาหาร หรือตามห้าง ขอบอกว่ามันจะหนักมาก เพราะน้องเรียนหนัก ก็แล้วแต่คนว่าไหวมั้ย แต่ตอนพี่เรียนก็เรียนสาขาเดียวกับน้องนี่แหละ แล้วก็เคยไปทำงานพาร์ทไทม์มาตามห้างอ่ะนะ เหนื่อยมากแถมเงินไม่เยอะ จากประสบการณ์พี่แนะนำให้สอนพิเศษ เริ่มจากลองดูสถาบันกวดวิชาที่อยู่ไม่ไกลที่พัก หรือที่เรียน สอนวิทย์ คณิต หรือเคมี ม.ปลาย สู้ๆนะคะ **แก้คำผิดค่ะ** แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 23:14:11 จากคุณ : น้ำชายามเย็น เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 23:13:03

ความคิดเห็นที่ 52 เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : clubp_mark เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 23:14:58

ความคิดเห็นที่ 53 เรียนที่เดียวกับเราเลยค่ะ เราอยู่ปีสี่วิศวะ อยากให้เรียนต่อไปนะคะ กัดฟันทนหน่อย จบออกมาดีมากขึ้นแน่ๆค่ะ ตอนนี้ก็สู้ๆนะคะเรียนไปทำงานไปต้องขยันกว่าคนอื่นเขาหน่อย แต่จบออกไปแล้วจะภูมิใจมากๆเลยค่ะ! จากคุณ : warable เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 23:18:07

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณทุกๆกำลังใจเลยจริงๆค่ะ ขอบคุณทุกหลังไมค์ที่อยากช่วยเหลือ ขอบคุณทุกคำแนะนำ เราจะลอง จะทำตาม ทุกหนทางที่แนะนำกันมา  และยินดีจะรับโอกาสที่ทุกคนตั้งใจมอบให้ ขอบคุณมากค่ะ :) ไม่รู้จะบรรยายยังไงเลย จากคุณ : จีเนียสเกิร์ล เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 23:33:37

ความคิดเห็นที่ 55 สู้ๆน้า (ขออนุญาตเล่าเรื่องตัวเองนะคะ) พ่อเราก็เคยเกิดอุบัติเหตุแบบนี้เมื่อสองปีที่แล้ว (ขออนุญาตเล่าเรื่องตัวเองนะคะ) ตอนนั้นเราไปเอเอฟเอส(บ้านไม่รวย ก่อนไปพ่อบอกว่า มีเงินให้ไปเรียน ไม่มีเงินให้ไปเที่ยว) พ่อเราเกือบตายแล้วก็ว่าได้ แม่ยื้อและทำทุกวิถีทางเพื่อให้พ่อกลับคืนมา ที่บ้านเกิดวิกฤตหนักมากๆเลย(กำลังสร้างบ้านใช้เงินมาก ต้องส่งเงินให้เราใช้ที่เมืองนอก ต้องผ่อนนุ่นนี่นั่น ค่ารักษาพ่อเป็นแสน แม่ไม่ได้ทำงานด้วย ) แต่เราไม่รู้เลย แม่ไม่ให้บอก ทั้งเรา และพี่สาวเราที่กำลังเรียนอยุ มหาลัย(อยุหอ) จนพี่โทรไปถามแล้วรู้สึกแปลกๆจนถามออกมาก่อน เราเริ่มน้อยใจพ่อที่หลังๆไม่ส่งข้อความมาหาเราแล้ว ไม่คิดถึงลูกหรอ จนวันที่เรากลับ น้าบอกว่าแม่ฝากให้มารับเราที่สนามบินหน่อย(ตอนนั้นพ่อยังไม่หาย) เราเห็นข้อความแล้วร้องเลย อะไรเนี่ย ขนาดกลับบ้านแล้วยังไม่มารับ เราร้องไห้จะเป็นจะตาย แต่พอใกล้ๆวันกลับ พี่บอกว่าเดี๋ยวพ่อมารับ(ดีใจมาก มารู้ทีหลังว่าเพิ่งออกจาก รพ ขอออกก่อนด้วยนะ หมอให้ลาพัก 5 เดือน แต่พ่อพักแค่ 2 เดือนเอง) ทีนี้พอเจอพ่อ เราก็ดีใจเป็นธรรมดา คืนนั้นพักที่โรงแรมใน กทม ก่อนกลับ ตจว บราซิลขึ้นชื่อเรื่องรองเท้าแตะฮาวายานาส เราซื้อมาให้ทุกคนเลย แต่ให้พ่อคนแรก คืนนั้นเลย พ่อรับมาใส่ ใส่ได้พอดี แต่พ่อถอด แล้วบอกว่า รองเท้าสวยดีนะ พ่อใส่ได้พอดีเลย แต่พ่อใส่รองเท้าแตะ(แบบช้างดาวอ่ะค่ะ)ไม่ได้แล้ว เส้นประสาทที่ปลายเท้ามันขาดไปแล้ว เราถามพ่อว่าทำไม พ่อหน้าเสีย แล้วเล่าให้ฟัง เราตกใจมาก พยายามยิ้มให้พ่อ เรารับรองเท้าไปเก็บ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปร้องไห้ อ๋อ! หลังๆ ที่ไม่ส่งข้อความมาแล้ว ที่ไม่โทรมาแล้ว ที่ไม่มารับในตอนแรก เป็นเพราะพ่อไม่ได้ไม่รัก ไม่คิดถึง ไม่อยากมา แต่พ่อมาไม่ได้ นึกได้เราก็ร้องแบบเต็มที่เลย หลังจากนั้น พ่อต้อไปทำกายภาพบำบัด พ่อพยายามขับรถ ไปทำงาน แต่ผลกระทบที่ชัดเจนคือ จมูกไม่ได้กลิ่น ลิ้นไม่รับรส เท้ากระดิกนิ้วไม่ได้ บางที เราได้กลิ่นแปลกๆ เผลอถามพ่อว่า ได้กลิ่นแปลกๆมั้ย (ลืมว่าพ่อไม่ได้กลิ่นแล้ว) พ่อพยายามทำอาหารให้เราเหมือนที่เคยทำ แต่ต่างกันที่ครั้งนี้เรียกเรามาชิม(เราตะโกนบอกว่า พ่อชิมเลย ลูกเชื่อว่าพ่อทำอร่อยอยู่แล้ว คือลืมว่าไม่รับรส) แต่ที่ไม่ค่อยชัดเจนแต่เปลี่ยนไปคือ ขี้ลืม ทำอะไรแปลกๆเหมือนเด็กทั้งๆที่เมื่อก่อนเนี้ยบมากกกก เช่นเดี๋ยวนี้เริ่มกินข้าวหกเลอะเทอะ พ่อคงไม่รู้ตัวมั้งว่าตัวเองแปลกๆ แต่ทุกคนรู้หมด เราเคยแอบร้องไห้นะ เราไม่คิดเลยว่า เอเอฟเอส หนึ่งปี จะทำให้เราห่างพ่อไปได้ขนาดนี้ เรากลับมาเจอกับพ่อคนใหม่ ที่เราต้องดูแลเค้าแล้วล่ะ แต่ถึงยังไงเราก็รักพ่อมากๆนะ เราจะดูแลพ่อให้ดีที่สุด ปล เราเขียนวรรณกรรมเกี่ยวกับพ่อด้วย แล้วอาจารย์ถูกใจ ให้ออกไปอ่านหน้าคลาสเรียน แล้วกลุ่มเราเลือกเรื่องนี้ไปทำหนังสั้นด้วย(งานส่ง อ.) ว่างๆจะเอา วรรณกรรมนั้น(กลอน) มาโพสต์ให้ละกันน้า ปล2 ขอบคุณนที่อ่านนะคะ เราขอเล่าจริงๆ อย่างน้อยก็ได้ระบายออกมา จากคุณ : nembatata เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 23:40:02

ความคิดเห็นที่ 56 คนที่รู้จักช่วยแบ่งเบาภาระของพ่อแม่แบบนี้ รับรองอนาคตรุ่งเรืองแน่นอนครับ สู้ๆนะครับน้อง พี่ทราบดีว่าการเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยมันเหนื่อยมากขนาดไหน น้องเป็นคนดีมาก ซักวันต้องได้ดีแน่นอนครับ =)) จากคุณ : น้าเปี๊ยก เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 23:54:26

ความคิดเห็นที่ 57 ขายของค่ะ ลองดูเล็กๆน้อยๆ สู้ต่อไปน่ะ่ค่ะ ลองไปถามอาจารยืที่มหาลัยก็ได้ค่ะว่ามีงานให้ช่วยไหม๊ ส่วนไหน ที่มีค่าตอบแทนให้เรา จากคุณ : สารประกอบ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 23:54:55

ความคิดเห็นที่ 58 ลองหาทางอื่นดูดีไหมครับ ที่ว่าแม่ขายของเริ่มไม่ดี เค้าขายอะไร แล้วเรามีไอเดียจะปรับปรุงแก้ไขอะไรไหม ถ้ามีร้านของตัวเองอยู่แล้ว ลองๆดูว่าในชุมชนนั้นต้องการอะไรถึงจะขายออก ถ้าคิดไม่ออก ลองบอกมาให้คนอื่นช่วยๆกันเสนอก็ได้ บางอย่างแทบไม่ต้องลงทุนกำไรดี๊ดี พี่แถวบ้านผมเค้าขายพวกกาแฟสด แก้วนึง30บาท เดือนๆนึงได้เกือบแสนเอา ยังไงธุรกิจตัวเองมันดีกว่าอยู่แล้ว จากคุณ : Lotchan เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 23:59:13

ความคิดเห็นที่ 59 สู้ๆนะคะ แต่ละคนก็พบปัญหาต่างกัน ขอให้สู้ต่อไปนะคะ จากคุณ : กลมมี่ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 00:01:23

ความคิดเห็นที่ 60 @nembatata   คุณแม่ตัวเองเจ๋งมากค่ะ  เราเข้าใจอาการทุกอย่างเลย พ่อเราเป็นครบเลยค่ะช่วงแรกที่ประสบอุบัติเหตุ  สู้ๆนะค้ะ  ดูแลคุณพ่อดีๆนะค้ะ จากคุณ : จีเนียสเกิร์ล เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 00:06:39

ความคิดเห็นที่ 61 @ จีเนียสเกิร์ล เราคงอายุเท่ากันแหละ เราไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆนอกจากคำว่าสู้ๆๆๆๆๆๆ เราก็ช่วยแม่ทำงานมาตลอดนะ เรากับพี่ช่วยกันทำงาน เหนื่อยจนร้องกันไปข้างนึงเลย บางทีร้องกันสองคน บางทีแม่ร้องด้วย ตลอดชีวิตบ้านเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน สังเกตว่าเราจะสนิทกับพ่อ เพราะพ่อเลี้ยงเรากับพี่มาตั้งแต่เล็กๆ(คิดอีกที แม่คงปวดใจมากที่ไม่สามารถเลี้ยงลูกตั้งแต่เล็กจนโตได้)บ้านเราย้ายมารวมกันตอนเรากับพี่โตแล้ว ช่วงแรกเราไม่เข้าใกล้แม่ด้วยซ้ำ เพราะแม่ไม่ได้เลี้ยงเรา เราไม่สนิทเลย ใช้เวลานานเหมือนกัน(แม่คงปวดใจมากเนอะ) ตอนพ่อไม่สบาย หลังๆแม่ต้องกลับมาขายของแล้ว(พวกขนมไทย) ตอนเช้าแม่ทำขนมให้น้าขาย ตอนเที่ยงแม่นั่งรถตู้ไปอีกจังหวัดหนึ่ง(เดินทาง3ชม.)ที่พ่อเรารักษาตัวอยู่ เป็นรพเอกชน แห่งเดียวที่จะรักษาพ่อเราได้ เงินเท่าไหร่ถึงไม่มีก็ต้องหายืมมา ให้มีให้ได้ ลำพังขายของก็พอให้ได้มีรายได้บ้าง ลูกค้าไม่หาย เพราะใช้เวลาเป็นเดือนๆ อืมต่อๆ เดินทางเที่ยง ถึงประมาณบ่ายๆเกือบเย็นก็ไปเฝ้าพ่อ(เพราะย่าเคยบอกหมอว่าปล่อยเค้าไปเถอะ คือย่าปลงแล้ว! แม่เคยเซนใบที่รับรองว่าถ้ารักษาไม่รอดจะไม่เอาผิดหมอด้วยค่ะ แต่ยังไงแม่ไม่ยอมให้หมอทำตามย่าเด็ดขาดดด) แม่เฝ้าพ่อจนถึงดึกๆแล้วต้องกลับไปบ้าน ทีนี้รถตู้ไม่มีแล้ว แม่ต้องนั่งรถไปชั้น3 แม่มักจะหลับแล้วให้ จนท รถไฟ ปลุกทุกวันเลย ตาก็แก่แล้ว แต่รอแม่กลับบ้านทุกวันเลย พอกลับมานอนบ้าน ตอนเช้าตื่นขายของตอนเช้า สายๆทำขนมไว้ให้น้าขายตอนเย็น แล้วตัวเองก็มาหาพ่อเหมือนเดิม ทำอย่างนี้ประมาณ เดือนนึงมั้งคะ แม่เล่าอะนะ เพราะฉะนั้น แม่หนูสุดยอดเลย ที่หนึ่งเลย แม่ จขกท ก็อย่าท้อไปเลยนะคะ เราต้องผ่านไปให้ได้ค่ะ นี่ก็หลายไปแล้วนะคะ เดี๋ยวก็ผ่านไปแล้วนะ เป็นกำลังใจให้นะ ตอนนี้แม่เรากัดฟันสู้ค่ะ เหนื่อยเต็มทนแล้ว พี่เราอีกปีเดียวก็จบเภสัชแล้ว ส่วนเราเป็นนักศึกษาแพทย์ปี1ค่ะ(ถ้าไม่ไปบราซิลก็ปี2แล้ว) พอพี่เราจบแม่ก็ไม่เหนื่อยมากแล้ว เหลือแต่เรา อ้อ ตอนนี้พ่อเราก็รับราชการปกติ(อาจเพราะรักในงานที่ทำและทำมา20กว่าปีแลว ก็เลยไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องงาน)ส่วนเวลาหลังเลิกงาน และ เสาร์อาทิตย์ก็ช่วยแม่ทำงานตลอดเลย ไม่ใช่แม่ทำงานอยู่คนเดียว พ่อจะตื่นเช้าไปตั้งร้านให้แม่  เพราะแม่เก็บร้านเสร็จก็เที่ยงคืนแล้วกว่าจะได้นอน พอแม่มาที่ร้าน พ่อก็ไปอาบน้ำไปทำงาน ตอนเย็นกลับมานั่งช่วยแม่ชายของ ช่วยเก็บร้าน พอเรากับพี่ปิดเทอมก็ไปทำงานทันทีเลยค่ะ แม่จะได้นอนบ้าง แต่ที่ร้านขายดีมาก จนร้องไห้เพราะความเหนื่อยค่ะกันเลยค่ะ แม่ไม่เคยร้องไห้แล้วเหนื่อย แต่เราแค่ปิดเทอม แค่นี้ก็ร้องแล้ว อายค่ะอาย ชีวิตนี้ไม่กล้าพูดว่าเหนื่อยเลย ............................................................................................................. ขอโทษนะคะ แอบยาวอีกแล้ว :) จากคุณ : nembatata เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 00:41:36

ความคิดเห็นที่ 62 ชีวิตเรา พ่อติดพนันแม่ต้องทำงานอย่างเดียวเพื่อจ่ายค่าเทอมลูกสองคนแถมยังค่ากินค่าอยู่ พ่อกับแม่เราหย่ากันแล้วแต่พ่ออาสามาดูแลลูกให้ค่ะ เราเห็นมาแต่เด็กว่าพ่อเราชอบเล่นพนัน แต่เราก็เตือนพ่อว่าอย่าเล่นเยอะพ่อเราก็เชื่อเราเพราะรักเรามาก(เราเห็นพ่อเล่นมาแต่เด็กแต่ เราเล่นพนันไม่เป็นเลย)พ่อเราเป็นคนดีรักเพื่อนพ้องมาก แต่เพื่อนพ่อเราแต่ละคนนิสัยแย่ๆ เลยชักพาพ่อเราไปทางที่ไม่ดี พ่อเราให้เพื่อนได้แต่เวลาพ่อเราเดือดร้อนไม่มีใครช่วยพ่อเรา เลยซักกะคน จนวันหนึ่งวันที่จะจบ ป.หกแม่กลับมาจากที่ทำงาน เราสามคนพ่อแม่ลูกไปเดิน ห้างซื้อของกัน(พี่เราไปเรียน)มีธนาคารโทรมาบอกว่าแม่เป็นหนี้พอคุยรายละเอียดเเล้วก็รู้ว่า พ่อเราแอบเอาระหัสแม่เราไปกดเงินเพื่อไปหุ้นกับเพื่อนแต่ก็ล้มละลาย นี้เป็นครั้งแรกที่เรารู้เรื่อง ในสิ่งที่พ่อเราทำ..จากนั้นแม่เราก็ระบายมาหมดเลยว่าพ่อเราทำอะไรกับแม่บ้างก่อนที่เราจะ จำความได้(พ่อเราก็นั่งด้วยและยอมรับในสิ่งที่แม่พูด) เราเสียใจมากไม่คิดว่าพ่อจะเป็นแบบนี้ เราเลยเดินหนีมานั้งบนด้าดฟ้าคนเดียว พ่อเราตามหาเราเจอ เราเห็นพ่อเราน้ำตาคลอเบ้าพ่อ บอกว่าเสียใจที่ทำให้ลูกผิดหวังในตัวพ่อ จากนั้นแม่เราก็ทำเรื่องไปอยู่เมืองนอกเพราะกลาย บุคคลล้มละลาย(เพราะพ่อ) โดยแม่เอาเรากับพี่เราไปด้วย เรื่องนี้ผ่านมาห้าปีแล้วตอนนี้เรา อยู่ม.หก เราเขียนจดหมายหาพ่อบ่อยๆ แต่ละจดหมายเราก็ให้กำลังใจและหาคำดีดีมาประกอบ ให้พ่อกลับตัวกลับใจเป็นคนดี ลูกพี่ลูกน้องเราบอกว่าหลังจากพ่ออ่านจดหมายเราทุกครั้งจะร้องไห้ แล้วจดหมายที่เราส่งไปก็เปลี่ยนพ่อได้จริงๆ ตอนนี้พ่อเรามางานทำเป็นหลักเป็นแหล่งมีเพื่อนดีดี (พ่อเรางานเกี่ยวกับจัดบูทตามห้าง)ด้วยความที่พ่อเราอัธยาศัยดีเลยมีเพื่อน(ดี)เยอะขึ้นพ่อเรา เลิกพนันเด็ดขาด แต่เราอนุญาตให้พ่อเราเล่นหวยเพื่อความสุขเล็กๆ ญาติพ่อเราไม่มีใครดีกับเรา สักคนบางคนก็ดีกับเราตอนนี้เรามาอยู่เมืองนอกแล้ว แต่ว่าลูกพี่ลูกน้องเราส่วนใหญ่ดีกับเราน่ะ บางที่เราก็รุ้สึกดีที่ได้เริ่มต้นดชีวิตใหม่แต่เราก็ไม่อยากทิ้งพ่อเราเอาไว้อย่างไงไงท่านก็เป็นพ่อเรา เราเลยจะขอวีซ่าให้พ่อเรา จริงๆแล้วพ่อ(และพี่น้องของพ่อ) ทำกับแม่เราไว้เยอะแต่เราก็ ไม่สามารถบรรยายได้หมด เราขอเป็นกำลังใจให้พี่จขกทน่ะค่ะ พี่ต้องหาทางออกที่ดีที่สุดน่ะค่ะ อย่าสอมเเพ้ค่ะสู้ต่อไปๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 02:44:58 แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 55 02:44:27 จากคุณ : มะลิหอมละมุน (มะลิหอมละมุน) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 02:43:29

ความคิดเห็นที่ 63 . จากคุณ : WinandBP เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 09:27:10

ความคิดเห็นที่ 64 อย่างที่ความเห็นบนๆ ว่าค่ะ ปรึกษาอาจารย์ที่ปรึกษาก่อน ถ้าต้องออกมาเรียนรามจริงๆ และหากน้องไม่รังเกียจออฟฟิซพี่พอมีงานให้ทำค่ะ เป็นงานคีย์ข้อมูลแคนดิเดทเข้าระบบ (ของพี่เป็นบริษัทจัดหางานค่ะ) จากคุณ : ~Northlady~ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 09:57:04

ความคิดเห็นที่ 65 ไม่ว่าวันนี้น้องจะต้องเหนื่อยและลำบากขนาดไหน ... แต่ต่อไปความกตัญญูจะส่งเสริมให้น้องเจริญยิ่งกว่าใครหลายๆคนค่ะ พี่พิสูจน์แล้ว ความกตัญญู มีค่ามากกว่าพรใดๆ เพราะฉะนั้นวันนี้น้องต้องเข้มแข็งอดทนสู้ๆนะคะ ยิ้มเข้าไว้ พี่จะเป็นกำลังใจให้น้องผ่านวิกิตไปได้ไวไวนะคะ \( ^^ )/ fighting ! จากคุณ : oil_pika เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 09:57:47

ความคิดเห็นที่ 66 เป็นกำลังใจให้นะคะ เรียนให้จบ ทำตามคำแนะนำพี่ๆข้างบน อย่าให้ความอดทนของแม่ ต้องเสียเปล่าค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : makeup เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 10:33:57

ความคิดเห็นที่ 67 ไม่แนะนำให้ดร๊อปครับ พี่ว่าดูเหมือนจริงๆ แล้ว ญาิติพี่น้องของน้องเองก็พอมีฐานะประมาณนึง แต่ติดอยู่ตรงที่พ่อของน้อง เริ่มทำงานได้ไม่มากเหมือนเดิม ถ้าเป็นพี่ ต้องใจเย็น มองโลกเป็นบวกก่อนนะ 1. จับพ่อกับแม่มานั่งคุยกัน แล้วคุยกันว่า ครอบครัวเราจะเริ่มต้นทำอะไรดี กลับไปทำสวนเหมือนเดิมได้ไหม (น้องไม่ได้บอกว่า สวนน้องขายไปหรือยัง) 2. น้องชายของน้อง ม 4 ไม่เด็กแล้ว ให้เริ่มทำงานได้แล้วครับ ขายของเล็กๆน้อยๆ หรือ ไปทำพวกฟาสฟู๊ดได้แล้ว 3. น้องเองแม้เป็นผู้หญิง แต่ดูเหมือนน้องต้องเป็นกำลังหลักของบ้านแล้วครับ ให้กำลังใจแม่ไว้ พูดกับแม่เสมอ "เงินมันหาไม่ยาก ขอแค่มีแม่อยู่ เราจะเอามาเป็นของเราให้ได้" 4. สุดท้าย ถ้าน้องไม่ท้อซะก่อน แม่น้องก็ลุกขึ้นได้ครับ อย่าบอกว่าไม่มีเงิน อย่าบอกว่า หมดตัว คนหมดตัวคือคนไม่คิดจะทำอะไร แต่แค่น้องมาถามความเห็น ในนี้ น้องก็ยังไม่หมดตัวครับ เพราะน้อง มีความตั้งใจจะทำอะไรให้ได้ซักอย่าง ชีวิต มันก็เท่านี้ ใจเย็นๆ คิดอะไรไม่ออกจริงๆ หยิบกระดาษมาซักแผ่น แล้วเขียน สิ่งที่สามารถทำได้ลงไป แล้วค่อยๆเลือกว่า เราจะทำได้จริงหรือเปล่า จากคุณ : คนผ่านมา (ผมมีแค่ร้อยทิป) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 10:53:59

ความคิดเห็นที่ 68 เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ ๆ เคยเจอแบบนี้มาก่อน รู้ว่าเป็นยังไงเวลาเจอทางตัน ผมเคยเกี่ยวหญ้าเป็นกระสอบขาย คัน เหนื่อย ตื่นตี 5  นิ้วมีแต่รอยเคียวเกี่ยวหญ้า หญ้าบาด ทนเอา ทน ๆ ๆ วันนี้พอมีกินมีใช้ พ่อแม่สบาย แล้ววันหนึ่ง จะเป็นวันของเราครับ สู้ ๆ จากคุณ : Teanarm เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 11:02:15

ความคิดเห็นที่ 69 สู้ๆนะคะน้อง พี่ขอพูดในฐานะรุ่นพี่ละกัน พี่จบวิทยาศาสตร์ เคมีอุตสาหกรรม ลาดกระบังเหมือนกันค่ะ (จบมาหลายปีแล้ว) แนะนำให้น้องลองปรึกษา อาจารย์ที่ภาคดูนะคะ ใจดีหลายๆท่านเลย(พวกพี่จะสนิทกับอาจารย์ที่เป็นรุ่นพี่อ่ะค่ะ) อาจารย์ หลายๆ ท่านก็มี connection เยอะค่ะ อาจจะช่วยน้องหางาน part time ที่ตรงสายงานได้ ดีไม่ดี น้องเรียนจบไป มีทั้งประสบการณ์ ทำงาน และปริญญา อาจจะได้งานดีๆกว่าเพื่อนๆ ก็ได้ค่ะ สู้ๆค่ะ น้องคือคนที่ได้ผ่านอุปสรรคที่เลวร้ายมาตั้งแต่เด็กๆ ถ้าน้องผ่านได้ มันจะเป็นภูมิต้านทาน และเป็นบทเรียนได้ในอนาคต โตขึ้นน้องต้องเก่งแน่ๆ ค่ะ จากคุณ : SCHIST เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 11:14:55

ความคิดเห็นที่ 70 พี่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไงเหมือนกันนะค่ะ ให้ได้แต่กำลังใจเนอะ สู้ๆนะคะ ตอนนี้เราทำสิ่งที่ทำได้ให้เต็มที่ก่อน คนดีๆแบบน้องต่อไปยังไงก็เจริญค่ะ จากคุณ : Riw Urasuk เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 13:00:52

ความคิดเห็นที่ 71 ตอนเราเรียน มหาวิทยาลัย   เราหาค่าเทอม กินอยู่เองค่ะ เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย เราเลิกเรียนตอนบ่าย 2 บ่าย 3   ไปเข้างาน สี่โมง ห้าโมงเย็นค่ะ  ทำ 4- 5 ชม งานแรกคือ พนักงานร้านไอติมเสวนเซ่นส์  ได้ชั่วโมงละ 24 บาท (สมัยก่อน)   แต่เคยคุยกับ พนักงานร้าน KFC เขาว่าได้มากกว่า  วันหยุดนักขัตฤกษ์ได้ 2 หรือ 3 เท่า ต่อมาเรามีเพื่อนแนะนำให้ไปเป็น pc เบียร์   เรียกง่ายๆว่า เด็กเชียร์เบียร์ค่ะ เข้างานหกโมง เลิก 4-5 ทุ่ม   ได้เงินเดือนประมาณ 6 พัน ไม่รวมค่าคอมฯ สำหรับเราตอนนั้นถือเป็นรายได้ดีมากเลยค่ะ เลิกงานกลับบ้านไม่เคยไปเที่ยวไหนต่อ  เพื่อนชวนไปกินเหล้า ไปผับอะไรไม่เคยไปค่ะ กลับมาซักผ้า ทำการบ้าน อาบน้ำนอน  เช้าตื่น 7 โมง  ไปเรียน ทำแบบนี้ 4 ปีค่ะ กว่าจะจบก็เหนื่อยมาก   แต่ก็ภูมิใจมากเช่นกันค่ะ จบออกมาเกรดไม่ขี้เหร่ค่ะ ได้ 3.43 ก็ถือว่า  โอเคแล้วสำหรับเรา ลองดูเผื่อเป็นทางเลือกค่ะ สมัยนี้มีร้านตามห้างสรรพสินค้ามากมายที่รับเด็กทำงานหลังเลิกเรียนค่ะ ขึ้นอยู่กับว่า คุณทำใจยอมรับประสบการณ์นี้มากแค่ไหนค่ะ ป.ล.  ลืมเรียนตัวเองว่า พี่  (-_-!!)  เอาเป็นว่า พี่เอาใจช่วยนะ จากคุณ : นาโนจัง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 13:16:10

ความคิดเห็นที่ 72 สู้ๆ นะค่ะ จขกท เราก็เคยอยู่ในช่วงเวลาแบบนี้เหมือนกัน พ่อเราที่เป็นหัวหน้าครอบครัวทุกอย่างมาเส้นเลือดในสมองแตก ทุกสิ่งทุกอย่่างเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย เราเรียนอยู่ปี 1 ที่ต่างจังหวัดก็ต้องย้ายออกมาเรียนที่ราชภัฎใหม่เริ่มต้นใหม่เพื่อแบ่งเบาภาระแม่และค่าใช้จ่ายอื่น ๆ  แม่ก็หากินไม่ค่อยเก่งแล้วยังมีน้องเรียนอยู่อีก  2 คนทุกวันนี้ก็สู้ปากกัดตีนถีบกันไป เราต้องตั้งใจเรียนให้มาก ๆ คิดซะว่าการเรียนนี่แหละที่จะทำให้เรามีงานดีดีทำ และทำให้ความเป็นอยู่ของครอบครัวดีขึ้น อย่าทิ้งอนาึคตตัวเองเลยนะ อดทนสู้ต่อไปนะคิดซะว่าอย่างน้อยเธอก็ไม่ได้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อยู่คนเดียวหรอกนะ เราเป็นกำลังใจให้ ^^ จากคุณ : นางสาวแพรวรา เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 13:34:54

ความคิดเห็นที่ 73 สู้ๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : แอบมอง (แอบมอง) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 13:47:37

ความคิดเห็นที่ 74 เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะคะ  ชื่นชมมากๆ เลยค่ะ  เข้มแข็งทั้งคุณแม่และก็ จขกท. เลย เห็นด้วยกับหลาย คห. ค่ะ  อย่าเลิกเรียนนะคะ  อดทนอีกแค่ 2 ปีเอง  สู้ๆ นะคะ จากคุณ : NekoPonyo เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:06:24

ความคิดเห็นที่ 75 สาขาที่น้องเรียนจบมามีงานทำแน่ เงินเดือนเกือบสองหมื่น แต่ระหว่างนี้จะทำอย่างไร ลองปรึกษาอาจารย์ที่ปรึกษาดู อาจทำงานช่วยอาจารย์ เตรียมการสอน ช่วยทำแลปได้ จากคุณ : ongreen เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:07:48

ความคิดเห็นที่ 76 เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะคะ พยายามอยู่กับแม่  พาเค้าออกไปเดินเล่น คุยกับเค้าเยอะๆๆ ให้กำลังใจกันและกัน   เข้มแข็งเพื่อตัวเองและครอบครัวนะคะ คงอีกไม่นานฟ้าก็สดในแล้วนะ  :)) จากคุณ : ลูกอมกะทิ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:11:26

ความคิดเห็นที่ 77 ผมอยู่แถวลาดกระบัง ถ้าน้องอยากให้ช่วยเหลือ หลังไมค์มาได้ครับ จากคุณ : ongreen เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:13:58

ความคิดเห็นที่ 78 ไม่รู้จะแนะนำยังไง นอกจากจะบอกว่า เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้สู้ค่ะ จากคุณ : Emmy Dm เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:24:24

ความคิดเห็นที่ 79 สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นไปได้ ตั้งใจเรียนเพื่อคุณพ่อคุณแม่นะคะ จากคุณ : omven_littlebear เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:42:42

ความคิดเห็นที่ 80 แอบแว่บมาเวลางาน อ่านคอมเม้นไม่จบทุกความคิดเห็นนะคะ แต่อยากแนะนำอาชีพเสริมของ นศ ถ้าเรียนสายวิทย์ ให้ไปหาสอนพิเศษค่ะ ตอนเรายังเรียนอยู่ บ้านเราเริ่มมีปัญหา เราไม่อยากขอเงินพ่อมากนัก เลยไปสอนพิเศษค่ะ รายได้ดีเลยน้า ถ้ายังไม่มีประสบการณ์ก็ไปสมัครตามสถาบันค่ะ สถาบันเล็กๆก็ได้ค่ะ ชม.100-150 ไม่เบียดบังเวลาเรียนด้วยค่ะ หรือถ้าน้องเรียนเก่งหน่อย มีประสบการณ์แล้วแนะนำให้ประกาศรับสอนทาง net รายได้ก็จะดีขึ้นไปอีก ได้ประมาณ 250 บ./ชม. อดทนหน่อยนะคะ ผ่านช่วงนี้ไปก็สบายแล้ว สู้ๆค่ะ อยากคิดเลิกเรียนนะคะ ^^ จากคุณ : Nu*EyE*zA เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 15:40:26

ความคิดเห็นที่ 81 มาให้กำลังใจนะคะ ครอบครัวพี่เคยผ่านช่วงวิกฤตมาคล้ายกัน แต่ปัญหามาจากธุรกิจล้ม พ่อกับแม่จึงไม่มีเงินส่งให้เรียนช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อขึ้น ม.6 พี่ก็อาศัย กยศ. และขอทุนมหาวิทยาลัยเรื่อยมา ประหยัดทุกสิ่งอย่าง ไม่กินไม่เที่ยว ไม่เดินห้าง ไม่ดูหนัง ไม่มีมือถือ (สมัยนั้นเพื่อนเริ่มมีมือถือกันเยอะแล้ว) รวมทั้งทำงานพิเศษของมหาวิทยาลัยทุกอย่าง เอาเงินเหล่านั้นมาช่วยที่บ้าน เข้มแข็งและอดทนให้เหมือนคุณแม่นะคะ ถ้าคิดจะออกมาทำงาน หรือจะเรียนต่อไปแนะนำให้ปรึกษาคุณแม่ก่อน ชีวิตคนเรามีเส้นทางให้เลือกเดินหลายทาง การเลิกเรียนออกมาทำงานก็ไม่ใช่ว่าเลวร้ายเสมอไป มันอยู่ที่เป้าหมายของเราและความมุ่งมั่น แต่หากคุณแม่อยากให้เรียน ก็อาจเลือกเป็นเรียนนอกเวลา เรียนภาคค่ำ เรียนทางไกล ชีวิตประสบความสำเร็จได้ไม่ต่างกันค่ะ ถ้าน้องไม่ทิ้งเป้าหมาย จากคุณ : ธัญญ่า_ธัญภา เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 15:54:20

ความคิดเห็นที่ 82 ยังไงก็เอาให้จบนะครับเพราะถ้ามีปริญญาเงินเดือนจะดีกว่าไม่จบพอสมควรเลยครับน้อง สู้ๆนะครับ อดทนเข็มแข็งไว้ครับ จากคุณ : MonoShield เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 21:04:32

ความคิดเห็นที่ 83 อย่าทิ้งการเรียนครับ ลองทำงานแบบพาร์คไทม์ดูไหมครับ เรียนเสาร์ อาทิตย์ ประมาณนี้ ครับ จากคุณ : บราวนี่ชีสเค้กท็อปปิ้งวิคครีม เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 21:58:07

ความคิดเห็นที่ 84 เป้นกำลังใจให้ น้องนะคะ จขกท.. สู้ๆคะ ไม่มีอะไรแนะนำได้.. เพียงแต่ให้น้องสู้...เพราะน้องมีโอกาสจงมองคนที่ด้อยกว่าเรามีอีกเยอะคนที่ไม่มีแม้จะได้เรียน.. และขอให้น้องผ่านพ้นไปจากวิกฤติ..นี้ได้คะ... ระหว่างนี้ก้อหางานพาร์ททามทำไปก่อนคะ ประหยัดๆช่วยทางบ้านได้อีกทางนึง น้องโชคดีนะคะที่มี คุณแม่ที่เก่งและเข้มแข็ง... จากคุณ : Lilleeสีม่วง เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 22:01:07

ความคิดเห็นที่ 85 ตอนนี้ต้องเพิ่มงานพิเศษ และขายของเท่าที่ตัวเองจะทำได้มากขึ้นแล้วครับ ต้องอดทนแล้วก็อย่าพึ่งท้อ กับช่วงเวลาที่คุณอาจจะไม่ได้มีปกติสุขเหมือนเพื่อนๆคนอื่นๆ ผมเชื่อว่าสิ่งที่ยากลำบากต่างๆเหล่านี้ จะฝึกให้คุณเป็นผู้ใหญ่ และมีวุฒิภาวะความรับผิดชอบเกินอายุ ซึ่งจะส่งผลที่ดีในระยะยาวต่อไปข้างหน้าครับ จากคุณ : จระเข้เจ้าเล่ห์ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 22:07:36

ความคิดเห็นที่ 86 ขอบคุนทุกคนเลยค่ะ ตอนนี้เป็นช่วงสอบเราคงยังหางานทำเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้ แต่ปิดเทอมนี้คงต้องพยายามกอบโกยทุนให้เต็มที่ค่ะ ขอบคุนทุกหลังไมค์ที่มาให้กำลังใจ และให้โอกาสมาช่วยเหลือเรา ขอบคุนจิงๆค่ะ จากคุณ : จีเนียสเกิร์ล เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 23:02:10

ความคิดเห็นที่ 87 อย่าลืมสั่งสมทานบารมีด้วยค่ะ เชื่อสิ เงินที่ครอบครัวเเละน้องได้มาทุกเดือนนะ เเบ่งส่วนนึงไปทำบุญ เเล้วไปกันทั้งครอบครัวเลยนะคะ เบื้องหลังทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดในชีวิตนั่นเพราะกรรมที่เคยทำไว้มาส่งผล รวมทั้งกรรมในปัจจุบันที่น้องต้องขยัน อดทน เเละไม่ก่อบาปเพิ่มขึ้น เช่น การผิดศีล เป็นต้น ครอบครัวพี่เคยติดหนี้ 20 ล้าน ตอนนั้นพี่อยู่ ป.6 เป็นเด็กบ้านรวยมาก่อน เเล้วก็มาติดหนี้ โดนประกาศล้มละลาย ขายทุกสิ่งในบ้าน ตั้งเเต่บ้าน 5 ชั้น ใหญ่มาก รถคันละเป็นล้านซึ่งซื้อด้วยเงินสด เครื่องเพชร เเละหลายๆสิ่งอย่าง พอปลดหนี้หมด พ่อเเม่ฟันฝ่ามาได้ด้วยกิจการใหม่ กู้เงินญาติมาทำรถหัวลาก ก็ค่อยๆปลดหนี้ในกิจการตัวเอง น้องอย่าไปคิดน้อยใจอะไรนะว่าตัวเองทำไมเกิดมาเเล้วเป็นเเบบนี้ ไม่ใช่ว่าฟ้าลิขิตให้เราเกิดมาเเบบนี้หรอก เราต่างหากที่ลิขิตตัวเอง ไอ้ที่เราเห็นว่าเค้าชั่วเเล้วยังได้ดี นั่นมีถมไปก็จริง เเต่วิบากกรรมที่ก่อยังตามส่งผลไม่ทันเท่านั้นเอง ส่วนนึงที่ทำให้ชีวิตดีขึ้นได้ ลองศึกษาคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าดูนะคะ ชีวิตน้องจะพบเเต่ความเจริญค่ะ สุดท้ายนี้พี่ก็ขอเอาบุญทุกๆบุญ ไม่ว่าจะบุญเล็กบุญน้อย บุญใหญ่ ทุกๆบุญเลย เอามาฝากน้องนะคะ เเละขอเป็นกำลังใจให้น้องฟันฝ่าอุปสรรคได้ ให้นึกขอบคุณมันว่า เราเจออุปสรรคมาตั้งเเต่อายุนังน้อย ใจเราจะมีภูมิคุ้มกันกว่าเพื่อนวัยเดียวกัน เเละไม่ทำตัวเหยาะเเหยะ ช่วยเหลือตัวเองได้ สู้ๆนะคะ ด้วยรักเเละปรารถนาดีค่ะ :) จากคุณ : คูซึล เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 02:39:32

ความคิดเห็นที่ 88 งานที่นักศึกษาทำได้มีเยอะครับ ลองค่อยๆหาดู ถามเพื่อนที่เขาทำอยู่ก็ได้ เช่น - เป็น extra ถ่ายหนัง,ละคร อันนี้ลองไปหาเพื่อนที่เรียนคณะเกี่ยวกับภาพยนตร์ดูครับ - สอนพิเศษ อย่าคิดว่าตัวเองไม่เก่งครับ เดี๋ยวนี้ป.1 ป.2 ก็เริ่มเรียนพิเศษกันแล้ว สำคัญคือต้องรู้จักคนที่สอนอยู่และให้เขาแนะนำให้ ยิ่งถ้าเป็นด้านภาษานี่จะได้เยอะเลย หรือถ้าน้องถนัดด้านวิทย์ตามสาขาที่เรียน สอนพวกโตๆหน่อยก็ได้เยอะอยู่ครับ เช่นฟิสิกส์ม.ปลายอะไรแบบนี้ พวกเด็กที่เรียนตัวๆมักจะไม่ค่อยเก่ง เรียนพิเศษตามสถาบันไม่ได้ ตามเพื่อนไม่ทัน แต่บ้านจะมีตังค์ครับ ถ้าคุณสอนดี ทำให้ลูกเขาเข้าใจได้ หรือบางคนสนแค่สอบผ่าน สอบได้ พ่อแม่เขาทุ่มไม่อั้นครับ (อันนี้พูดกันตรงๆนะครับ) ขออย่างเดียวอย่าเลิกเรียน ขอให้คุณและคุณแม่อดทนไปอีกสองปี หลังจากนี้ชีวิตคุณจะมั่นคง และหายเหนื่อยขึ้นเยอะครับถ้าคุณเรียนจบได้ จากคุณ : เบลอว่ารักแถบ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 03:31:27

ความคิดเห็นที่ 89 พยายามเรียนให้จบคะ เพราะว่าตอนนี้ถ้าออกมาก็คงทำงานหาเงินไม่ได้มากเท่ามีวุติป.ตรีนะคะ ลองหางานพิเศษดู พอจะเป็นครูสอนพิเศษได้ไหมคะ? ถ้าได้ อาจจะช่วยได้มากขึ้นหรือว่าหางานพาร์ททามก็ได้คะ สู้ๆนะคะ เราว่าแม่คงเหนื่อยมาหลายปีแล้ว ท่านก็คงท้อแท้เป็นเรื่องธรรมดาคะ ยังไงทุกปัญหาก็มีทางออกแน่นอนคะ ฉะนั้นอย่าเพื่งท้อนะคะ สู้ให้ถึงที่สุดคะ ^^ เป็นกำลังใจให้ จขกท และคุณแม่ด้วยคะ จากคุณ : กุญแจซอลระยิบระยับ เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 04:22:52

ความคิดเห็นที่ 90 สาขาที่เรียนอยู่ ค่อนข้างโอเคนะค่ะ ไม่อยากให้เลิกเรียนเลยจริง ๆ เพราะน้องมาครึ่งทางแล้ว หางานพิเศษทำน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด สำหรับมหาลัยรัฐ พี่อยากให้หนูลองเข้าไปปรึกษาที่คณะดู เพราะเขาจะมีเงินช่วยเหลือในส่วนนี้พอสมควร แล้วทางมหาลัยสามารถช่วยจัดหางานพิเศษที่อาจจะเงินดีกว่าข้างนอก แล้วยังได้ประสบการณ์ตรงด้วย ลองดูนะค่ะ จากคุณ : sanow เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 08:02:22

ความคิดเห็นที่ 91 แนะนำหาอาชีพเสริมที่ตรงกับสายที่เรียนมาค่ะ เป็นผู้ช่วยอาจารย์ ทดลองงาน หรือ สมัครเป็นพาร์ทไทม์บริษัทวิจัยตลาดก็ได้ เท่าที่มีประสบการณ์ บริษัทวิจัยมักใช้คนเยอะ คีย์ข้อมูล หาคนทำแบบสอบถาม พวกแบบสอบถามที่ต้องเดินหาคนทำตามบ้าน ได้ขั้นต่ำชุดละ 120 บาทค่ะ เสียเวลาเดินอย่างเดียว วันนึงได้ซัก5 ชุดก็หกเจ็ดร้อย เสาร์อาทิตย์สองวันก็ได้หลักพันแล้ว เดือนนึงได้ขั้นต่ำสี่ห้าพันก็ไม่น้อยนะคะ ถ้าขยัน ตอนเย็นวันธรรมดาได้อีกวันละชุดสองชุดนี่ ได้เดือนนึงเจ็ดแปดพันเลย ลองไปสมัครดูค่ะ จากคุณ : Thanatchayak (Thanatchaya) เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 11:44:21

ความคิดเห็นที่ 92 เคยได้ยินมาจากคนที่เค้าเชื่อในพระเจ้า เค้ามักจะบอกว่าพระเจ้ากำลังพิสูจน์เราโดยส่งแบบทดสอบมาให้เราครับ บางครั้งเวลาผมเจอปัญหามาก ๆ ผมก็มักจะคิดว่าพระเจ้าคงรักเรามาก ช่วงนี้เลยดูแลเรามากกว่าคนอื่นมั๊ง แต่ความเป็นจริงคือ ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติครับ ความเปลี้ยนแปลงทั้งในด้านดี และด้านไม่ดีก็เป็นไปตามธรรมชาติของมัน ส่วนเรื่องอื่น ๆ หลาย ๆ ท่านด้านบนแนะนำไว้ดีแล้ว ผมเชื่อนะว่าวันนึงเจ้าของกระทู้จะประสบความสำเร็จในชีวิตแน่นอน ปล.เวลาผมท้อ ๆ ผมชอบฟังเพลงนี้นะ จากคุณ : ความน่าจำเป็น เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 12:24:47

ความคิดเห็นที่ 93 เรามีครอบครัวแบบเธอเลย พ่อเป็นชาวสวนแม่เป็นแม่ค้่าและพ่อก็ไม่สบาย เหมือนกันเด๊ะๆ แต่เรื่องของเราเกิดตอนเราอยู่ปี 4 พอเปิดเรียนวันแรกพ่อก็เส้นเลือดหัวใจแตกทุกอย่างมันเร็วมากจนเราตั้งตัวไม่ทัน ตอนนั้นเรารู้สึกว่านี่มันนิยายรึเปล่า? แต่ไม่ใช่นี่มันชีวิตจริงและเป็นชีวิตเรา เราและญาติพาพ่อไปรักษาที่ร.พ.เอกชนอันดับ 1 เรื่องหัวใจเลย ค่ารักษาเป็นล้านๆ เราก็แค่ครอบครัวปานกลางตอนนั้นเครียดมาก เงินค่ารักษาก็ไม่มี กว่าจะรักษาได้ต้องวางเงินมัดจำ 1 ล้านบาท ดีที่พี่ชายพ่อเราช่วยวางเงิน ไม่งั้นพ่อเราก็ผ่าตัดไม่ได้ เครียดทั้งเรื่องทำไมพ่อรักษาแล้วไม่หาย ยิ่งนานเงินก็ยิ่งเยอะ ยอดเบ็ดเสร็จ 2.4 ล้านบาท เราต้องจำนองบ้านเลยอ่ะ -*- ในชีวิตเราไม่เคยคิดว่าจะเป็นหนี้ใครมาก่อน แต่เราก็ยอมเพื่อรักษาพ่อของเรา   เราเกือบจะลาออกเพื่อมาดูแลพ่อเต็มตัว ตอนนั้นไปเรียนได้แค่ไปอ่ะ ร้องไห้ นั่งเหม่อ ในห้องเรียน แต่เพื่อนและอาจารย์บางคนก็ช่วยเราบ้าง จนเราผ่านเรื่องเรียนมาได้ เชื่อว่ามีทางออก แต่ว่าอย่าเลิกเรียนเลย จริงๆนะ ถึงเราจะไม่ได้ทำงานจบตามที่เรียนก็ตาม แต่ตอนนี้เราเรียนจบแล้ว (ทำงานแล้วเงินเดือนน้อยนิด 555+ แต่อย่างน้อยเราก็ให้แม่เดือนละ 5000 บาท เราใช้ไม่เยอะหรอก แบ่งเบาค่าใช้จ่ายภายในบ้านเท่าที่จะช่วยได้น่ะ แต่ว่าเรายังเป็นหนี้พี่น้องอยู่เป็นล้าน เราเป็นเด็กอายุแค่ 23 เอง T^T ต้องหาเงินใช้หนี้แล้ว แต่เราก็จะกัดฟันทนต่อไปปปป สู้เพื่อพ่อ สู้เพื่อแม่ และน้องสาวอีกหนึ่งคนถึงจะกวนติงมากก็เถอะ ) กว่าจะผ่านช่วงเวลานั้นมา สาหัสมากนะ แต่มันก็ผ่านมาแล้ว เราไม่อยากจะคิดเลยว่า ถ้าตอนนั้นเราลาออกมาแล้วตอนนี้จะเป็นไง ถึงคนเก่งสมัยนี้ไม่จบปริญญา วัดค่าคนที่ปริญญาตรีไม่ได้ แต่ถ้าไม่มีมันเราก็ไม่มีวุฒิอะไรไปทำงานนะ อยากให้เธออดทน กัดฟันเรียน โอนหน่วยกิตไปรามก็ดีนะ ตามคำแนะนำของ ท่านบนๆอ่ะ งานสมัยนี้เยอะมาก พวกพาร์ทไทม์เซเว่นก็โอเคนะ เพื่อนเราก็ทำอยู่ อย่างน้อยมันก็ช่วยที่บ้านนะ แล้วม.รามไม่ต้องไปเรียนทุกวันก็ได้ สอบผ่านอินเตอร์เน็ตยังมีเลย สู้ต่อไปนะ สู้ๆ กอดแม่ รักแม่ มากๆ สวดมนต์เพื่อพ่อแม่ คนกตัญญูตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ เราเชื่ออย่างนี้มาตลอด จากคุณ : peachplay (Peachplay) เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 12:47:04

ความคิดเห็นที่ 94 พี่แนะนำให้ลองไปเป็น ติวเตอร์ หาสถาบันกวดวิชาใกล้ที่พัก แล้วสมัครดู น้องเรียนสาขานี้เชื่อว่าเรื่องความสามารถในการเรียนไม่ขี้เหร่แน่ๆ จากคุณ : SaiGnaughty เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 14:59:56

ความคิดเห็นที่ 95 สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้น้อง ท่าทางน้องเรียนเก่ง การเป็นติวเตอร์น่าจะเป็นคำตอบที่ดีนะคะ รับสอนเด็กตามบ้าน เห็นได้ชม.ละหลายร้อยบาทเลยค่ะ หรือบางทีเห็นนัดสอนกันตามร้านกาแฟก็มี ลองทำไปติดพวกหน้าโรงเรียนดูค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : SnOwY~SeAsOn เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 16:54:51

ความคิดเห็นที่ 96 เราก็เคยดรอปไปหลายปีคะ และมาเริ่มเรียน ถ้าใจเรายังรักเรียนซะอย่างเรียนที่ไหนก็ได้ความรู้เหมือนกันคะ เราเรียนมหาลัยเปิดคะ มสธ. สอบใกล้บ้านอาศัยอ่านหนังสือแล้วไปสอบเอาคะ มีเวลาทำงานและอยู่กับครอบครัว จนตอนนี้ใกล้จบแล้วคะ อย่ากังวลเรื่องเรียนนะคะ สมัยนี้มีทางออกเรื่องเรียนเยอะคะ เป็นกำลังใจให้คะ จากคุณ : jureeporn เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 22:57:11

ความคิดเห็นที่ 97 เราเองก็จบสถาบันเดียวคณะเดียวกับ จขกทนะ แต่คนละสาขา เราไม่แน่ใจสาขาคุณจะมีไหม แบบ อาจารย์ในภาควิชาหลายๆท่าน เค้ามีเรื่องต่างๆที่วิจัยอยู่ และเค้าจะมีงบประมาณวิจัย ถ้าเราเป็นผู้ช่วยทำงานวิจัยให้อ. เราจะได้รับเงินตอบแทนตรงนั้นด้วย และทำให้เรามีประสบการณ์เฉพาะทางที่ในอนาคตจะเอาไปเขียนเรซูเม่สมัครงานได้อีก  ยังไงลองติดต่อ อ.(ดร.ธี รึป่าวจำชื่อไม่ได้ ที่เค้าสอนเคมีพื้นฐานทั่วไป แล้วก็เป็นอ.ฝ่ายกิจการนักศีกษา ที่เป็นเกย์นะค่ะ) และ อ.สามารถ  ทั้งสองท่านค่อนข้างใกล้ชิดกับนักศึกษา  รึอาจจะติดต่อสโมรนักศึกษาคณะ ว่าเวลามีกิจกรรม เราสามารถไปช่วยสโม บางงานทางสโมจะมีเงินซับพอท รึถ้ามีความสามารถ เช่น ถ่ายรูป รึ เล่นดนตรี ลองดูที่ชมรมพวกนี้ ที่ข้างๆสโม บางทีเค้ามีไปรับจ๊อบนอกสถานที่กันด้วย โชคดี และสู้ๆนะค่ะ แก้ไขเมื่อ 10 ต.ค. 55 23:36:33 จากคุณ : Eve_if เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 23:34:16

ความคิดเห็นที่ 98 ถ้าไปหาอาจารย์แล้ว แนะนำเพิ่ม ให้ไปกองกิจการนักศึกษา แล้วแจ้งเค้าไว้ว่า ขอทำงานพาร์ทไทม์ จะมีงานต่างๆ ที่เข้าไปติดต่อขอเด็กจากกองกิจประจำ ยังไงไปทิ่งชื่อไว้ก่อนเลย จะไม่ทำหรือทำ เจ้่าหน้าที่เค้าจะประสานมาเอง จากคุณ : rise over run เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 03:02:23

ความคิดเห็นที่ 99 เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : เรือกระดาษ (เรือกระดาษ) เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 07:30:12

ความคิดเห็นที่ 100 ค่อย ๆ แยกปัญหาออกมาก่อนนะครับ ปัญหาของ จขกท ป๊า แม่ และน้องชายคุณ เขียนออกมา บนกระดาษ อย่าคิดในสมอง มันจะวนไปวนมาและดูใหญ่เกินจริง ตัวอย่างเรื่องเรียน ของจขกท ถามตัวเองว่า ถ้าออกมาแล้วคุณจะช่วยแม่ของคุณ ได้มากแค่ไหน  คุณจะเครียดไหม ถ้าจะต้องมาทนกับอารมณ์ ของป๊าคุณ ส่วนตัวผมเชื่อว่า ที่แม่คุณยังมีกำลังใจสู้มาจนทุกวันนี้ น่าจะเป็นเพราะคุณกับน้อง ท่านยังมีภาระกิจใหญ่ ที่ทำไม่สำเร็จอยู่ นั่นคือการส่งคุณและน้องให้เรียนให้จบ ครอบครัวผม แม่เป็นคนจีน ลูก 5 คน เห็นแม่ร้องไห้ บ่อย ๆ ครับ เวลาขายของไม่ดี อย่าเพิ่งท้อนะครับ จากคุณ : สารคาม เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 08:43:41

ความคิดเห็นที่ 101 อย่าเลิกเรียนเลยค่ะ จากคณะที่น้องเรียน น่าจะหางานได้ไม่ยากหลังเรียนจบ พี่เคยเกิดปัญหาแบบน้องเดียวกับน้อง พ่อของพี่เสียตอนเรียนอยู่ปี 1 พึ่งเข้าเรียนด้วยค่ะ และน้องสาวตอนนั้นกำลังเรียน ม.5 แม่ของพี่ค้าขายค่ะ ซึ่งตอนนั้นเศรษฐกิจไม่ค่อยดีด้วย ทำให้ฐานะการเงินทางบ้านหลังจากพ่อเสียที่ว่าแย่แล้ว ก็แย่ลงไปอีก แม่เครียดมาก จนแอบร้องไห้ตลอด ตอนนั้นก็เริ่มมืดเหมือนกัน แต่แม่ยังพอหายืมเงินญาติพี่น้องให้เป็นค่าเทอมของพี่กับน้องสาวได้ พอเรียนปี 2 พี่ก็ตัดสินใจกู้ยืมเงินรัฐบาลซึ่งก็ได้ทั้งค่าเทอม และเงินรายเดือน (แต่เดือนนั้นได้ละประมาณ 2,000 บาท) แต่ก็ยังไม่พอกับค่าใช้จ่ายส่วนตัวและค่าหอพัก ก็เลยหางานพิเศษทำและขอทุนของคณะ ซึ่งเป็นทุนช่วยงานอาจารย์ในคณะค่ะ และช่วงนั้นพี่ก็พยายามทำกิจกรรมในมหาวิทยาลัยด้วย ให้อาจารย์+รุ่นพี่เห็นหน้าบ่อยๆ ขอทุนทุกเทอมจนเรียนจบ พอเรียนจบก็ได้พวกรุ่นพี่แนะนำงานให้ด้วยค่ะ สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : pugnoy เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 09:49:19

ความคิดเห็นที่ 102 ตอนแรกไม่รู้ว่าเรียนอะไร ก็คิดว่าออกมาเรียนรามก็น่าจะโอเค เพราะสถาบันไม่ใช่ปัญหาใหญ่... แต่พอเห็นว่าเรียนคณะที่เรียนอยู่ เราก็คิดว่าควรจะเรียนต่อไป ทำมาได้ตั้งเท่านี้อีกแค่สองปีไม่นานหรอกค่ะ น้องชาย ม. 4 ให้เริ่มทำงานพิเศษได้ค่ะ พี่เองทำงานพิเศษมาตั้งแต่ ม. 1 การเรียนอยู่ที่ตัวของเราค่ะไม่ต้องกลัวเสีย ถ้าน้องเขารู้จักจัดการเวลา... แถมยังจะได้ประสบการณ์ความเป็นผู้ใหญ่ให้กับน้องด้วยซ้ำ ต่อไปเขาจะเป็นที่พึ่งได้อีกแรง อย่าคิดเอาภาระมาไว้กับตัวเองทั้งหมดนะ... ลองคิดว่าถ้าน้องเอามาไว้กับตัวทั้งหมด คิดว่าทำได้ เกิดน้องเป็นอะไรไปกะทันหัน(ไม่ได้แช่งแต่พี่ก็คิดแบบนี้กับตัวเองเหมือนกัน) ควรจะมีคนที่รองรับสถานการณ์ได้ด้วย ตอนเรียนมหาลัยพี่ก็ทำงานในมหาลัยไปด้วย เป็นเด็กกู้ยืมเหมือนกัน(ทุกวันนี้ยังใช้ไม่หมด T_T) มีงานพิเศษข้างนอกด้วย ลองดูว่าตัวเองทำอะไรได้ดี งานติวเด็กนี่เงินดีมากถ้าทำได้ ไม่ได้พูดถึงความเก่งนะ แต่หมายถึงการตีกับเด็กมากกว่า -_-'   หรือลองปรึกษากับอาจารย์อย่างที่ด้านบนแนะนำก็ได้ค่ะ พี่ว่ามันต้องมีทางออกแน่ๆ ถ้าน้องหยุดเรียนตอนนี้เพื่อมาทำงาน พี่ว่าไม่ว่าจะยังไง แม่เขาก็จะต้องเสียใจลึกๆ แน่ๆ นึกในมุมของแม่นะคะ... เขาอุตส่าห์สู้มาตลอดเพื่อให้น้องมาจนถึงวันนี้ แล้วถ้ามันไปต่อไม่ได้ขนาดต้องหยุดเรียน... ลึกๆๆๆๆๆ ในใจเขา ต้องเสียใจแน่ๆ ไม่ว่าจะผ่านการคุยการแล้วก็ตาม... สองปีไม่นานค่ะ มันแป๊บเดียวมาก  ตอนนี้อาจจะต้องช่วยกันปาดเหงื่อเช็ดน้ำตากันไปพลางๆ แต่ถ้าผ่านไปแล้ว มันจะโอเค... เมื่อถึงวันนึงในอนาคต... จะต้องมีวันที่น้องนึกขอบคุณเรื่องราวแย่ๆ ณ วันนี้ค่ะ พี่เองก็ผ่านวันเวลาแย่ๆ (และก็ยังคงเจออยู่เรื่อยๆ) มาเหมือนกัน   โชคดีค่ะ จากคุณ : MaNgKoOd เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 14:10:17

ความคิดเห็นที่ 103 เฮ้ย น้องคณะนี่หว่า (พี่จบไบโอเทคอ่ะ) จะช่วยไงดีอ่ะ... ลองปรึกษาอ.ยังอ่ะน้อง พี่รู้ว่าสาขานี้แม่มเรียนโคดหนักอ่ะ แต่จบไปอนาคตสดใสงานรอแน่นอน น้องลองไปหาพี่...พี่ไรหว่า ที่ตึกวิทย์เก่า ชั้นสองอ่ะ ที่หัวฟูๆมีหนวดๆเคราๆ พี่เค้าน่าจะช่วยแนะนำน้องได้อ่ะว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี แล้วน้องสนใจเป็นติวเตอร์หรือเปล่า เพื่อนพี่เค้าพอหาเด็กให้น้องสอนได้ รายได้ก็โอเคอ่ะ พอเลี้ยงตัวได้ ถ้าสนใจหลังไมค์หาพี่ก็ได้นะ ป.ล. พี่คห.97คะ (รู้เลยว่าพี่เราแน่นอน) น่าเสียดายอย่างยิ่งที่ทั้งดร.ธีและดร.อีกคนท่านลาออกไปแล้วค่ะ ไม่อย่างนั้นน้องคงพบทางสว่างแน่ๆ พี่ว่าถ้าน้องลองเรียนให้อาจารย์ที่น้องรู้สึกสนิทใจทราบ หรือเป็นอ.ที่ปรึกษาน้องพี่ว่าเรื่องนี้มีทางออกแน่ (ในประเด็นเรื่องค่าใช้จ่ายนะคะ) น้องสอบเข้าสาขานี่ได้ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ พี่เชื่ออย่างนั้น จากคุณ : แม่นางคำ เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 21:39:14

ความคิดเห็นที่ 104 ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : ลูกแกะตัวจิ๋ว (ลูกแกะตัวจิ๋ว) เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 08:51:48

ความคิดเห็นที่ 105 ไม่รู้จะพูดอะไร สู้ๆค่ะ เรายังไม่วิกฤติหนักเท่าคุณ เรายังเครียดเลย เป็นกำลังใจให้นะ จากคุณ : XiangMu เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 13:04:53

ความคิดเห็นที่ 106 เป็นกำลังใจให้นะครับ ถ้าเป็นไปได้อยากให้โอนหน่วยกิตมาเรียน ม.ราม ดีกว่า คณะบริหารก็ดี หางานง่าย แล้วยังสามารถเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยได้ อย่าไปเรียนเลยครับคณะวิทย์ งานหายากมากนะครับ คนจบมาบางส่วนก็ไปเป็นเซล ขายเครื่องมือวิทย์หรือสารเคมี (เมื่อก่อนเซลส่วนใหญ่จบ ป.ตรี  เดี๋ยวนี้ ป.โท ครับ เพราะ ป.โท หางานทำไม่ได้เลยมาแย่งงาน คนจบ ป.ตรี) แต่ถ้าทำงานเป็นผู้ช่วยวิจัยกับอาจารย์ตามมหาลัย หรือสถาบันวิจัยต่างๆ ก็เป็นได้แค่ลูกจ้างโครงการ คือไม่มีความก้าวหน้าอะไรเลย สวัสดิการประกันสังคมอะไรก็ไม่มี เงินโครงการหมด ก็ต้องไปหางานที่อื่น อายุก็มากขึ้นแล้วจะไปงานที่ไหนว่ะ ก็เลยต้องไปเรียนต่อ ป.โท แล้วมาเป็นเซล แล้วอย่าไปเชื่อพวกอาจารย์ตามมหาวิทยาลัยนะครับที่บอกว่า ประเทศไทยมีนักวิทยาศาสตร์น้อย หางานง่าย เพราะเขามีผลประโยชน์ทับซ่อน จากคุณ : นักวิทย์แก่ๆ (Red Mulberry) เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 16:13:30

ความคิดเห็นที่ 107 เราอ่านเเค่นี้ ก็ชื่นชมเจ้าของกระทู้เเล้วคะ เราก็หารายได้พิเศษบ้าง เเต่ก็ยังต้องพึ่งเงินเเม่อยู่ เจ้าของกระทู้ลองเป็นติวเตอร์สอนพิเศษดูไหมคะ มันเป็นอะไรที่เรียนไป ทำไปได้ เเม้งานอาจไม่เเน่นอนเท่าไหร่ เพราะบางทีน้องก็ติดนู้นนั่นนี่ ว่างไม่ตรงกันไรงี้ เเต่อาจต้องเสียค่านายหน้าหาเด็กนะ เเต่ถ้าสอนดี น้องเรียนยาวก็โอเคคะ คุ้มอยู่ ถ้าเลือกเด็กมอปลาย เด็กมหาลัย ได้ชั่วโมงละ 200-300 บาทคะ ขั้นต่ำนะ สอนมันทุกวันเรย มีโอกาสถึงหมื่นคะต่อเดือน เเต่เหนื่อยอยู่ พยายามเลือกสอนวิชาที่ถนัด เเละถ้าสอนหลายคน เลือกเด็กที่เรียนวิชาเดียวกัน ชั้นเดียวกันไรงี้ จะได้เตรียมทีเดียว สู้ๆน้าค้า เป็นกำลังใจให้ :) คิดจะว่า มันคืออุปสรรคที่จะทำให้เราเเข็งแกร่งขึ้นคะ จากคุณ : Lost In Wonderland เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 55 00:56:21

ความคิดเห็นที่ 108 เรียนรามก็ดีคะ หน่วยกิจละประมาณ 50 บาท หนังสือก็ถูกคะ ไม่กี่สิบบาทเอง เเบบทำไมถูกแบบนี้ คณะเราเเพงมาก ไม่ต้องเข้าเรียนทุกครั้ง ดูวีดีโอคำบรรยายที่บ้านได้ จะได้มีเวลาไปช่วยที่บ้านทำงานคะ จากคุณ : Lost In Wonderland เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 55 00:58:35

ความคิดเห็นที่ 109 สอนพิเศษ ได้เงินไวและทีล่ะเยอะ ๆ แถมไม่ต้องเลิกเรียน จากคุณ : หิมะอุ่นสีน้ำเงิน เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 55 15:26:36

ความคิดเห็นที่ 110 ขอบคุณทุกท่านเลยนะค้ะ ที่หลังไมค์มาให้กำลังใจและช่วยแนะนำทางออก บางท่านถึงกับให้ยืมเงินโดยไม่คิดดอกเบี้ยหรือผลตอบแทนใดใด  ขอบคุณจริงๆค่ะ แต่เราอยากจะมีงานพิเศษที่มั่นคงมากกว่า ตอนนี้ก็มีพี่คนนึงช่วยแนะนำที่สอนพิเศษให้ และอีกหลายๆท่านที่แนะนำมา ขอบคุณค่ะที่อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่า ยังมีคนที่มีน้ำใจอีกมากมาย ขอบคุณค่ะ ถ้าหากมีใครที่พอรู้งานพิเศษที่น่าสนใจ ช่วยแนะนำเราด้วยนะค้ะ ตอนนี้ยังคงหางานทำควบคู่ระหว่างเรียนค่ะ และคงไม่ได้ลาออก เพราะแม่อยากให้เรียนให้จบ เพราะถึงตอนนั้นจะมั่นคงกว่ามากๆ แม่ไม่อยากให้ทิ้งการเรียนไป แม่ไม่อยากให้ออกไปแล้วลำบาก เราคงต้องกัดฟันสู้ค่ะ เรียนให้จบให้เร็วที่สุด จะได้มีรายได้ที่มั่นคงแน่นอน และเป็นหลักให้ครอบครัวได้เต็มตัว ระหว่างนี้คงต้องหางานหาเงินเรียนไปให้ถึงที่สุด ขอบคุณทุกกำลังใจและวิธีแก้ไขสถานการณ์ของทุกท่าน ขอบคุณจริงๆค่ะ จากคุณ : จีเนียสเกิร์ล เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 55 16:43:45

ความคิดเห็นที่ 111 ก่อนอื่น อยากให้เจ้าของกระทู้สู้ๆนะคะ เรียนที่เดียวกันเลย แต่คนละสาขา ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะ ช่วงนี้สอบด้วยตั้งใจสอบให้เต็มที่ อีกสองปีกว่าๆเองก็จะจบแล้ว อดทนอีกหน่อยนะ เราว่าลองไปสมัครสอนพิเศษที่ติวเตอร์ ซีคอนหรือพาราไดซ์นี่แหละ เห็นมีเพื่อนในสาขาเราไปสอนเลขน้องๆที่เป็นเด็ก รายได้โอเคเลย เรียนเคมี ไปสอนเคมีเด็กมอปลายก็ได้ ส่วนเรื่องพรีออเดอร์เราว่าทำต่อไป แต่ระวังอย่าให้เข้าเนื้อ บ้านเราก็ไม่ได้รวยเหมือนกัน เป็นหนี้เหมือนกัน แต่พ่อกับแม่ยังสุขภาพดีทั้งคู่ แต่ประสบอุบัติเหตุหลายครั้ง ทำให้เป็นหนี้เป็นสินมากมาย แต่โชคดีที่พ่อไม่ได้เป็นอะไร เรากู้ กยศ เหมือนกัน ทุกวันนี้ไปกลับบ้านมหาลัย เพราะอยู่หอมันค่าใช้จ่ายเยอะกว่า เราก็เหนื่อย มันไม่ไกลมาก แต่ก็ไกล (เราอยู่สมุทรปราการ) นั่งรถไปกลับทุกวันเลย เหนื่อยแต่ทน อีกแป๊บเดียวก็เรียนจบแล้ว เรียนจบแล้วอะไรๆก็จะดีขึ้นเอง ได้ทำงานมีรายได้แน่นอน เราเชื่อว่า วันนี้เราลำบาก แต่อนาคตเราจะไม่ลำบาก สู้ๆ อดทนไว้ให้มาก แล้วมันก็จะถึงวันของเราเอง ถ้าเครียดมากก็ลองสวดมนต์ดูนะ อย่างน้อยก็ทำให้สบายใจมากขึ้น เราสวดมนต์ทุกวันพระ ใส่ชุดขาว สวดชินบัญชร บางวันก็สวดยอดพระกัณไตรปิฎกด้วย อันนี้อาจเป็นความเชื่อส่วนตัว แต่เรารู้สึกว่ามีอะไรดีๆเกิดขึ้นในชีวิตเรามากขึ้น อย่างน้อยเราก็มีที่พึ่งทางจิตใจ จิตใจสงบขึ้น ขอให้ผ่านช่วงชีวิตแบบนี้ไปให้ได้ สู้ๆ จากคุณ : คิ้วบาง เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 55 19:57:19

ความคิดเห็นที่ 112 ลองติดต่อบัตร 30บาทดูครับ หรือบอกหมอตรงๆว่าไม่มีเงิน พอจะมีมูลนิธิช่วยหรือไหม(ไทยจะมีมูลนิธิช่วยเหลือฟรี) จากคุณ : KonIndy เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 12:37:03

ความคิดเห็นที่ 113 สู้ๆน่ะครับ จขกท ลองหาที่สอนพิเศษใกล้ๆดูน่ะครับ น่าจะเป็นช่องทางที่รายได้ดี นอกจากจะส่งตัวคุณเรียนต่อได้ บังทีเหลืออีกน่ะครับ เป็นกำลังใจให้น่ะครับ ปัญหาที่เข้ามา จะทำให้เราแข็งแกร่งขึ้นครับ ส่วนทุนในสถาบันก็มีเยอะอยู่น่ะครับ ลองติดต่อทางสถาบันดีๆครับ (ให้กำลังใจในฐานะคนสถาบันเดียวกันครับ) จากคุณ : จอมโจรโลมาผู้น่ารัก เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 14:28:47

ความคิดเห็นที่ 114 อย่าเลิกเรียนนะคะ อีกแค่ 2 ปีเท่านั้น ถ้าคุณเรียนจบคุณจะช่วยพ่อแม่ได้มากกว่าเลิกเรียนไปตอนนี้ อดทนไว้ค่ะ ถ้าจนหนทางจริงๆ ไปปรึกษากับทางมหาวิทยาลัยดูค่ะ จะมีอาจารย์แนะแนวที่ให้แนวทางช่วยเหลือได้ จากคุณ : ป้าตัวกลม เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 15:21:11

ความคิดเห็นที่ 115 ลองหางานพิเศษแบ่งเบาภาระพ่อแม่สิ พี่ก็ทำตอนเรียนนะ จากคุณ : หน่อยอ่ะนะ เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 20:25:25