เมื่อที่ทำงานให้ห่างกับแฟน
|
|
ที่ทำงานของเราเป็นองค์กรของคริสเตียนค่ะ มาทำที่นี่ได้ 3 เดือนกว่าซึ่งเรื่องงานเขาโอเคผ่านโปรฯเพิ่มเงินเดือนตามปกติ แต่ติดแค่อย่างเดียวคือเรื่องของแฟนเรา(ยังไม่แต่งงาน) แฟนเราเป็นคนนับถือพุทธซึ่งกรณีนี้เขาก็ให้เราระวังไว้เขากลัวจะมีปัญหาเรื่องการใช้ชีวิตในอนาคตแต่เราก็อธิบายว่าขอให้เวลาเขาหน่อยเผื่อบางทีเราสามารถที่จะให้เขารับเชื่อกับเราก็ได้ จริงๆเราก็ไม่ได้บังคับแฟนเรื่องศาสนา(เราเข้าใจเขาเพราะพ่อเราก็เป็นพุทธแม่เราเป็นคริสต์) เราก็เล่าเรื่องนี้ให้แฟนฟังว่าทำงานในองค์กรแบบนี้ก็ต้องเข้าใจเรานะซึ่งเขาก็มีงงๆบ้างว่าทำไมจะคบกันไม่ได้แต่ก็ไม่ว่าอะไร พอมาเมื่อปลายเดือนที่แล้วเรามีโอกาสได้ไปออกบูธที่กรุงเทฯ เราอยู่เชียงใหม่ซึ่งนานๆเราจะมีโอกาสเจอแฟนสักทีเราเลยถือโอกาสนี้ว่าจะไม่ขอกลับไปพร้อมกับทีมที่ทำงานก็พูดตรงๆว่าจะไปเจอแฟนเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะวันเดินทางกลับเป็นวันศุกร์ (เสาร์,อาทิตย์เราหยุด)
จนมาวันนี้ผู้จัดการเรียกเราเข้าไปคุยเรื่องแฟนเรา เขาก็พูดอ้อมๆอยู่สักพักว่าเราทำงานแบบนี้เราก็ต้องดูแลการรอบด้านไม่อยากให้เกิดความผิดพลาด ไม่อยากจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ได้ต่อคนอื่น เราก็เอะใจเหมือนจะเป็นเรื่องไม่ดีเลย ที่ผ่านมาเราก็ว่าไม่ได้ทำอะไรที่ผิดกฏที่ผ่านงานนี่ สุดท้ายเขาก็บอกว่าเรื่องที่เราไปค้างคืนกับแฟนเขาไม่เห็นด้วย เราก็ไม่รู้ว่าเขารู้เรื่องนี้ได้ยัง แต่พอนึกออกเราก็พลาดจริงๆที่ไปบอกเขาแบบนั้นและอาจเป็นเพราะFBด้วยแหละมั้งพอดีพี่ที่ทำงานเขามีFBเรา ตัวเราเองก็ไม่ได้ระวังเรื่องนี้ด้วย เขาให้ทางเลือกเราสองทางคือ 1.ให้เราเริ่มต้นใหม่คือหลังจากนี้ไปจะต้องไม่มีเรื่องพวกนั้นเข้ามาเกี่ยวข้องอีกมันไม่ถูกต้อง(เราก็หน้าเสียเลยตอนนั้น)ไม่ให้ไปค้างคืนด้วยกันอาจจะเจอกันเฉพาะตอนกลางวันได้และให้เรากลับไปปรึกษาแฟนคุยกันให้เข้าใจซะนะ หรือ2.ถ้าเราทำไม่ได้องค์กรก็ไม่สามารถให้เราทำงานได้อีกเหมือนกัน
พอเราได้ยินแบบนี้เราแทบจะร้องไห้เลย เราเข้าใจว่ามันไม่ถูกต้องและผิดพลาดนะคะแต่เราก็คิดว่ามันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของเรามันเหมือนกับหลังจากนี้ไปเราจะทำอะไรที่ผิดไม่ได้อีกเลยถ้าเราทำผิดในเรื่องของศิลธรรมเราจำเป็นที่จะต้องออกจากงานทันที(เช่นไปเที่ยวหรืออะไรที่ส่อไปในทางที่ผิด) เราเองก็ชอบที่จะทำงานแบบนี้นะคะมันสบายใจไม่มีอะไรให้ต้องกดดันมากแต่เจอแบบนี้แล้วก็ตกใจ ตอนนี้เลยไม่รู้จะทำยังไงสับสนมากเรารู้ว่ามันผิดมันไม่สมควรแต่เราก็อึดอัดมากเหมือนกันไม่รู้ว่าตัวเราจะควบคุมได้หรือเปล่า แล้วพูดให้แฟนฟังเขาจะเข้าใจมั้ย เรากลัวว่ามันจะเป็นปัญหาจนทำให้เราต้องเลิกกันในอนาคต มานั่งถามตัวเองก็รู้ว่าตัวเองไม่ได้เป็นคนที่รักษาศิสลธรรมครบนะคะแต่มันต้องถึงขั้นห้ามกันเลยเหรอ พ่อกับแม่เราเขายังเข้าใจเขาไม่ได้ห้ามแต่ให้ระวังอย่าเกิดปัญหาแค่นั้น แต่พอมาแบบนี้เราหน้าเสียเลยคะพูดไม่ออกเลย ตอนนี้เลยสับสนว่าจะเอายังไงดีรู้สึกแย่มากถึงมากที่สุด(ลืมบอกแฟนเราอายุ 30 ส่วนเรา 23 ค่ะทำงานมาได้ 1 ปีแล้ว)
| จากคุณ |
:
stampsummer  
|
| เขียนเมื่อ |
:
11 ต.ค. 55 11:58:01
|
|
|
|
