เคยไหมคะ ที่คุณจะตกหลุมรักผู้ชายคนเดิม ทั้งที่เคยเลิกกันไปแล้วอีกครั้ง และอีกครั้ง....
|
|
คือเราไม่รู้ว่าจะมีใครเป็นเหมือนเราบ้างรึเปล่า?
คือ เรามีผู้ชายคนหนึ่ง ที่เราไม่เคยลืมเขาเลย เขาไม่ใช่แฟนคนแรกนะคะ เป็นคนที่ 3 ของเรา (จริงๆคนแรกไม่อยากจะนับ เพราะเป็นความรักแบบเด็ก ม.ปลาย)ที่เราคบกับเขาช่วงประมาณปลายปี 51 เขาอายุเยอะกว่าเรา 1 รอบค่ะ คือ 12 ปี คบกันมาได้ปีกว่าๆ ก็ต้องเลิกกันไปด้วยความไม่เข้าใจและไม่ทันคิด คือทะเลาะกันรุนแรงถึงขั้นสาดโคลนใส่กันเลยค่ะ ประมาณว่าเกลียดขี้หน้ากันไปเลยว่างั้น
เราเลิกกันในขณะที่เดือนต่อไปเขาวางแผนจะขอหมั้นเรา.... ซึ่งเรื่องนี้เราไม่รู้ล่วงหน้ามาก่อน
แล้วเขาก็โทรมาหาแม่เรา อธิบายเรื่องราวต่างๆ พร้อมทั้งขอโทษแม่เราที่เขาล่วงเกินเรา ขอโทษที่ดูแลเราไม่ได้ และอะไรอีกหลายๆอย่าง เราเองก็จำไม่ค่อยได้
คือเราไม่ได้ติดต่อกลับไปหาเขาอีกเลย แต่แปลกที่เรายังคงไม่ลืม แต่ไม่ใช่คิดถึงนะคะ คือไม่รู้จะอธิบายยังไง เรายังเก็บของทุกอย่างที่เขาให้เราไว้อย่างดี แต่ไม่เคยนั่งคิดถึงหรือหยิบเอาของเก่าๆมาดู ไม่เคยเลย อาจมีบ้างบางครั้งคือน๊านนานทีจะคิดแว่บขึ้นมาณประมาณ ปีละ 2 ครั้ง ได้
ประมาณเกือบปี ที่เราไม่ติดต่อกันเลย จนกระทั่งปี 53 เขาก็ทักมาใน msn ว่า มีอะไรไม่สบายใจรึเปล่า คือเขาเห็น status เรา เลยทักมาถาม ตอนแรกเราก็อึ้ง ก็เลยคุยกันตามปกติอยู่ประมาณ เดือนกว่า แล้วก็เราก็เงียบหายกันไปอีก คือไม่คุยกันอีกเลย
แล้วช่วงปลายเดือนเมษา ปีที่แล้ว (2554) เราไปงานสัปดาห์หนังสือ ที่ กทม. อ้อ คือเราอยู่ต่างจังหวัดแต่ผู้ชายคนนนี้เขาอยู่ กทม. ค่ะ ไม่รู้เราคิดยังไง เราไปเดินเล่นเดอะมอล์บางกะปิ แล้วเราโทรหาเค้า... คือเราก็เฮ้ย ฉันโทรหาเค้าทำไม คือจะกดตัดก็ไม่ทันเสียแล้ว แต่ก็ยังกดตัดสายไปด้วยใจตุ้มๆต่อมๆ
แล้วเขาก็โทรกลับมา เขาเองก็บอกว่าเค้าเองก็อึ้งๆ งงๆ ที่เห็นเบอร์เราโทรเข้ามา คือเขาเองก็ไม่เคยลบเบอร์เรา เราเองก็ไม่เคยลบเบอร์เค้า และต่างคนก็ยังใช้เบอร์เดิมอยู่ เราเลยบอกว่าอื้ม พอดีมางานสัปดาห์หนังสือ คือ เก้ๆกังๆ ไม่รู้จะคุยอะไรกัน เค้าเลยถามว่าเราอยู่ไหน เราก็บอกไป เค้าเลยว่าเที่ยงกินข้าวกันมั้ย เราเลยอ่ะ กินก็ได้ อยากรู้เหมือนกันว่าเป็นยังไงบ้าง ชีวิตทุกวันนี้ ก็โอเค กินข้าวเที่ยงกัน ด้วยความเก้ๆกังๆ เหมือนเดิม คือมันเหมือน ได้เจอเพื่อนที่จากกันไปนาน จนทำตัวไม่ถูกว่าจะคุยอะไรกัน
เรื่องก็จบแค่นั้น ต่างคนต่างแยกย้ายไปทำธุระส่วนตัว แล้วก็ยังโทรคุยกันบ้างประมาณ เดือนกว่า ก็เงียบจากกันไปอีก หลังจากนั้น เราก็มีแฟนอีกคน แต่คนนี้คบได้ไม่นานไม่กี่เดือน เพราะที่บ้านเราไม่ชอบ และเขาเองก็ไม่พัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น ทั้งด้านการใช้ชีวิตและหน้าที่การงาน สรุปคือไม่ผ่านด่านพ่อแม่เรา เลยต้องเลิกกันไป
จนมาช่วงต้นปีนี้ เราซื้อมือถือใหม่ก็เล่น line กันไปตามกระแส แล้วก็บังเอิญได้คุยกับเค้าอีก ก็คุยตามปกติ เดือนกว่า ก็หายเงียบกันไปอีก
จนมาถึงเดือนนี้... เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเราไปสอบพนักงานมหาวิทยาลัย ที่ กทม. เราไปวันจันทร์ กลับวันศุกร์ วันพฤหัสเราเลยทักเค้าไปใน line อีกครั้ง เลยไปกินข้าวเที่ยงกันที่ central ลาดพร้าว.... คุยกันสับเพเหระ ดีขึ้นกว่าครั้งก่อนๆที่ผ่านมา มันผ่อนคลาย มันดี คือมันรู้สึกดีอ่ะ แล้วเขาก็มาส่งเราขึ้น bts เพราะเรามีนัดกะน้าที่มาบุญครอง โอเคแยกย้ายกัน
พอวันศุกร์เรามีสอบอีกสองที่ แล้วเราก็จะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด เขาเลยอาสา พาเราไปสอบทั้งสองที่ ไปรับไปส่ง และสุดท้ายพาเราไปส่งขึ้นรถกลับบ้าน เราบอกเขาว่า เนี่ยคงจะได้มาอีกนะ เพราะสมัครสอบไว้หลายที่ คำตอบของเขาคือ มาเถอะ พี่จะขับรถไปรับไปส่งเอง ไม่ต้องห่วง เรามากี่ครั้ง พี่ก็จะดูแลและส่งเรากลับถึงมือแม่อย่างปลอดภัยทุกครั้งไป...
คือทุกอย่างเหมือนตอนที่เป็นแฟนกัน เราคิดว่ามันเป็นไปได้ไหมที่ลึกๆในใจของเราเองยังรู้สึกรักเขามาตลอด 4-5 ปีที่ผ่านมานี้ และเขาเองก็บอกว่า เขาดีใจที่เราสองคนได้เจอกันอีก ดีใจที่เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม เขาเองก็ไม่มีใครมาตลอดที่ผ่านมา เพราะเขารอว่าสักวันเรากับเขาจะได้มาเจอกันอีกเหมือนตอนนี้ ถึงมันจะนานแต่มันก็คุ้มค่าที่จะรอ...
ตอนนี้เราสอบผ่าน ได้งานเป็นนักวิชาการศึกษา ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เขาตระเวนหาที่พักให้เรา ตลอดตั้งแต่วันจันทร์ที่รู้ผลจนวันนี้ มันเป็นช่วงที่ดีที่สุดของชีวิตเราเลยนะ ตอนนี้เราอายุ 25 ปี ได้งานเป็นหลักแหล่ง หลังจากว่างงานมาเกือน 3 เดือน และยังได้เจอกับผู้ชายคนเดิม คนที่เราเคยรัก คนที่เขาหวังดีกับเรา และคอยดูแลทุกอย่างที่เกี่ยวกับเรา และเราก็กำลังตกหลุมรักเขาอีกครั้ง เหมือนครั้งเมื่อตอนที่เป็นแฟนกัน...
เฮ่อ พิมพ์ซะยืดยาว เหนื่อยนะเนี่ย มีใครเคยเป็นเหมือนเราบ้างรึเปล่าคะ?
| จากคุณ |
:
ฆาตกรกำตด 
|
| เขียนเมื่อ |
:
31 ต.ค. 55 14:07:02
|
|
|
| 
