ปฏิบัติการอ่อยหนุ่ม ภาค 2
|
|
ก่อนอื่นขอเกริ่นก่อนว่า ทำไมต้อง ภาค 2
เพราะในชีวิตเคยตั้งกระทู้แบบนี้ และพยายามอ่อยหนุ่มไปแล้ว 1 ครั้ง เมื่อปีที่แล้ว
จึงต้องระบุว่าเป็นภาค 2 กลัวบางคนที่เคยอ่านกระทู้นั้นจะคิดว่าเราเจ้าชู้ อ่อยพร้อมกัน 2 คน
ครั้งนั้นกับหนุ่มน้อยในที่ทำงาน เด็กกว่า
พยายามอ่อยโดยเริ่มจากถอยรถเข้าจอดนามมาก เพื่อให้เค้าโบกให้นาน ๆ หาเรื่องเข้าไปคุยด้วย
แต่สุดท้าย ด้วยงานที่วุ่นวายมาก ก็เลยไม่มีเวลาให้อ่อยต่อ น้องเค้าสักพักก็ออกจากงานไม่อยู่ให้อ่อย และตอนนี้เราก็ออกจากงานที่นั่นแล้วเหมือนกัน แหะๆ ทุกอย่างก็เป็นอันจบลง
ส่วนภาค 2 กำลังจะเริ่มเล่าต่อจากนี้ค่ะ
เนื่องจากเราเป็นสาววัย ผ่านพ้น 30 มาเมื่อไม่กี่วันนี้ค่ะ
แต่ผ่านพ้นกับการมีแฟนมาเกือบ 2 ปีแล้วค่ะ จิตใจเปลี่ยวเหงา
ทางบ้านกดดันเรื่องแต่งงานจนแทบจะหาคู่มาให้
อย่าว่าแทบเลย เคยหามาให้ด้วย แต่เรารู้สึกยังไงไม่รู้ แล้วเรื่องมันก็ผ่านไป แต่เราก็หวังว่าเราจะได้เจอคนที่ถูกใจด้วยตัวเองในสักวัน
จนแล้วจนรอด วัยชราก็เดินทางใกล้มาเรื่อย ๆ ผู้ชายที่จะมาจีบเรา ก็ไม่มีสักที
เราก็เลยคิดว่า เราคงต้องจีบผู้ชายเองแล้วหล่ะ แหะๆ
และครั้งนี้เป็นหนุ่มธนาคารค่ะ จริง ๆ เราเคยเห็นเค้ามานานแล้วหล่ะ น่าจะประมาณ 3-4 ปีได้ เพราะเราต้องไปธนาคารนี้เป็นประจำค่ะ
ธุรกิจที่บ้าน ทำให้เราต้องไปธนาคารบ่อย ๆ อาทิตย์นึง ไม่ต่ำกว่า 2 วัน จำหน้าพนักงานธนาคารได้เกือบทุกคนเลยค่ะ
เราจึงจำไว้ได้ว่า คนนี้อยู่มานานแล้ว
แต่...เราก็ไม่เคยคุยกับเค้าอยู่ดี จะว่าไปก็ไม่เคยคุยเรื่องอื่นกับใครในธนาคารเลยค่ะ จะมีคุยบ้างก็เกี่ยวกับธุรกรรมที่มาทำ
จริง ๆ เค้าก็เป็นผู้ชายน่ารักนะ ยิ้มแย้ม บริการดี ดูดี สะอาด บุคลิกดี หน้าตาดีระดับนึง
เราเห็นก็ปิ๊งอยู่นะ แต่ช่วงแรก ๆ เราก็มีแฟนอยู่ ทำอะไรไม่ได้ต้องปล่อยผ่าน
ช่วงหลัง ๆ จนถึงตอนนี้ แฟนเราเปลี่ยนสถานะเป็นแฟนเก่าแล้ว
แต่เรานิสัยดั้งเดิมเลยคือไม่มีความสามารถในการคุยกับคนที่ไม่คุ้นเคย ตอนนี้ก็เลยทำอะไรไม่ได้เหมือนเดิม แต่ไม่อยากปล่อยผ่าน
แต่ข้อมูลของเค้า ที่เรามีตอนนี้ คือ ภาพลักษณ์ภายนอก ที่เรามองเห็นเท่านั้น
นิสัยเป็นยังไง...ไม่รู้
อายุเท่าไหร่...ไม่รู้
แต่งงานหรือมีแฟนแล้วหรือยัง...ไม่รู้
แฟนเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย...ไม่รู้
เท่าที่แอบดูนิ้วเค้า เห็นว่ายังไม่มีแหวนอะไรใส่อยู่
เราก็เลยเริ่มมีความหวัง และคิดว่าคงต้องมีปฏิบัติการอ่อยซะแล้วหล่ะ
ช่วงเวลา 3-4 เดือนที่ผานมานี้ เราไปธนาคารบ่อยมากค่ะ
โน่น นี่ นั่น ยังไงก็ไปทำที่ธนาคารนี้
โอนเงินให้ที่บ้าน จ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าสินค้าที่ซื้อออนไลน์ 150 บาท ต้องไปโอนที่ธนาคารค่ะ
iBanking ใช้ไม่เป็นเฉยเลย สมัครไว้ ตอนนี้ไม่ใช้แล้วซะงั้น
ไม่ทำธุรกรรมผ่านตู้เอทีเอ็ม
กดบัตรคิว แล้วรอลุ้นว่า จะได้คิวตรงกับโตีะเค้า
ถ้าคิวไม่ตรงกัน ทำรายการแค่อย่างเดียวก่อน แกล้งออกไปเดินเล่น แล้วค่อยกลับมากดบัตรคิวเพื่อทำรายการที่เหลือใหม่ ลุ้นใหม่ แหะๆ
และแล้ว กามเทพก็แผลงศร ทำให้เราได้คุยกับเค้ามากกว่าคำว่าสวัสดี
ในครั้งหนึ่งที่เราไปทำธุรกรรมแล้วได้คิวโต๊ะเค้า ระหว่างนั่นรอเค้าทำรายการ
มองโน่นนี่ เห็นใบประเมินความพึงพอใจ จับ ๆ ขึ้นมาอ่า
"ใบให้คะแนนความพอใจครับ ให้คะแนนให้ได้เลยครับ ไม่สุภาพ รอคิวช้า เขียนบอกได้เลย" หนุ่มธนาคารบอกพร้อมยิ้มให้ด้วย
"อ๋อ...ค่ะ" เราตอบ แค่นั้น เขินไง ทำไรไม่ถูก แต่ยิ้มกลับไปให้นะ
คะแนน 5 คือ ดีมาก แทบอยากเติมช่องเองให้มากกว่า 5 อิอิ
แล้วเราก็หยิบปากกามาติ๊กคะแนน ความเงียบครอบงำ ไม่มีใครพูดอะไรต่อ แล้ววันนั้นก็ผ่านไป
กลับมาบ้านนั่งปลื้ม ได้คุย(แค่นั้น)กันแล้ว อิอิ
ผ่านไปอีก 2 อาทิตย์ หลังจากวันนั้นได้คิวเจอกันอีก
หลังจากสวัสดีกันพร้อมรอยยิ้ม
"มาจ่ายบิลที่นี่ทุกอาทิตย์เลยเหรอครับ" หนุ่มธนาคารถาม หน้ายิ้มเหมือนเดิม
"อ๋อ...ค่ะ" เราตอบ แค่นั้นอีกแล้ว เขินไง ทำไรไม่ถูก แต่ยิ้มกลับไปให้นะ
"ทำงานอยู่แถวนี้เหรอครับ" คำถามที่สอง ยิ้มให้อีกแล้ว
"อ๋อ...ค่ะ ซอยหลังห้างนี้ค่ะ" เราตอบ แค่นั้นอีกแล้ว เวลานั้นไม่รู้จะถามกลับเรื่องอะไร แต่เราก็ยิ้มกลับไปให้นะ
แล้วรายการก็เสร็จเรียบร้อย อยากนั่งต่อ รอเค้าชวนคุย แต่คิวต่อไปเค้ามายินกดดันพร้อมสายตาที่บอกว่าให้ไปได้แล้ว
จำใจต้องเดินจาก
ก่อนกลับ หันไปมองดูเค้าคุยกับลูกค้าคนอื่นสักนิด
"เปิดบัญชีใหม่ ขอบัครประชาชนด้วยครับ" หนุ่มธนาคารพูด พร้อมรอยยิ้ม ที่เหมือนกับที่ยิ้มให้เราเลย
อ้าว...แป่ว ยิ้มละลายแบบนี้ให้ทุกคนที่หว่า
กลับบ้านมา ปลื้มนิดนึง แต่แอบถอดใจหน่อย ๆ
หลายอาทิตย์ถัดมา (เพราะช่วงหลัง ๆ กามเทพหยุดงาน ไม่ยอมให้เราได้คิวตรงกับเค้าเลย ไปเจอพนักงานคนอื่นตลอด)
ไปช่วงบ่าย ๆ คนน้อย ๆ หวังว่าถ้าได้คิวตรงกัน จะได้คุยนาน ๆ ไม่มีลูกค้าคนอื่นมารอ
"วันนี้มาเร็ว เลิกงานแล้วเหรอครับ" คำถามที่มาพร้อมรอยยิ้มเหมือนเดิม
"อ๋อ...เปล่าค่ะ มาธนาคาร อีกเดี๋ยวก็กลับไปทำงานต่อค่ะ"
".............." เงียบ เค้าไม่พูดอะไร เราก็ไม่รู้จะคุยอะไรต่อ
ปิดฝาโลงตัวเองเรียบร้อย จริง ๆ คือกลับบ้านไปทำงานต่อ แต่ไม่รีบกลับก็ได้ เจ้านายคือพ่อ กลับช้าหน่อยพ่อไม่ว่าอะไร
กลับบ้านก็คิดไปคิดมาแบบเข้าข้างตัวเอง คำถามนั้นอาจมีอะไรแฝงก็ได้น้า เค้าอาจจะชวนไปกินข้าวหลังเลิกงานก็ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ก็...พลาดแล้วไง เหอๆ
หลายอาทิตย์ถัดมา จนถึงวันนี้ ยังคงไปธนาคารทุกอาทิตย์ แต่ไม่ได้คิวตรงกับเค้าเลย
แถม มีอยู่วันนึง ที่รอคิวอยู่ หันไปมอง มีน้องคนนึงชวนเค้าคุยใหญ่เลย
"วันก่อนเห็นพี่ที่ร้านอาหาร...ใช่มั๊ยค่ะ" ลูกค้าวัยรุ่น
"ครับ จำได้ด้วยเหรอครับ" หนุ่มธนาคารตอบ ยิ้มกลับมาให้ด้วย
"ไปกินที่นั่นบ่อยเหรอค่ะ" ลูกค้าวัยรุ่น ยังจะถามต่ออีก
"แล้วแต่ครับ บอกไม่ถูก" หนุ่มธนาคารตอบ ยิ้มให้อีกแล้ว
เราคิด...อะไรกันเนี๊ย หึงนะ คุยกับผู้หญิงอื่นต่อหน้าต่อตาชั้นเลยนะ
กำลังจะโวยวายแล้ว แต่คิดได้เราไม่ได้เป็นอะไรกัน...แป่ว
งั้นไม่เป็นไร ถ้าได้คิวโต๊ะเค้า เราจะลองแกล้งแซว
หมายเลข 158 เชิญค่ะ เสียงเรียกคิวเรา จากโต๊ะถัดเค้าไป
T ^ T
จากวันนั้น ถึงวันนี้ ยังไม่ได้คิวตรงกับเค้าอีกเลยอ่า
เราอยากจะทำอะไรสักอย่างเหมือนกันนะ
เพราะกลัวว่าหนุ่มธนาคารที่สาววัย 30 หมายตา จะตกเป็นของสาวน้อยวัยรุ่นอายุ 20 ต้น ๆ ...เฮ้ออออออ
แต่จะทำอะไร ทำยังไงดีหล่ะ คิดไม่ออก บวกไม่กล้าจริง ๆ เลย
แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 55 06:17:09
| จากคุณ |
:
นู๋แต๊ะ  
|
| เขียนเมื่อ |
:
2 พ.ย. 55 06:11:28
|
|
|
| 
