ความคิดเห็นที่ 1 มาปูเสื่อรอ จากคุณ : Miriam เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 55 22:13:44

ความคิดเห็นที่ 2 -_- ต้องรอใช่มั้ย จากคุณ : Caramel Buttercream เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 55 22:15:57

ความคิดเห็นที่ 3 ใจร้อน....ไม่รอนะ เซรง... จากคุณ : ที่สุดของความฝัน เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 55 22:26:50

ความคิดเห็นที่ 4 พอดีน้องเขาไปอัดบุหรี่เพื่อทบทวนความจำมั๊งครับ เบื่อจริง ๆ เหมือนนวนิยายที่ต้องรอตอนต่อไป แต่ก็ไม่เป็นไรครับน้อง เพราะพี่มาเผือกเรื่องของน้อง พี่พร้อมจะรอครับ T^T ปล.รุ่นน้องของน้องเป็นปู๋จายชิมิ ปล2.พักชมสิ่งที่น่าสนใจ(จากผม)สักครู่ครับ ปล3.ลบภาพครับ เดี๋ยวลงใหม่ แก้ไขเมื่อ 15 พ.ย. 55 22:31:05 จากคุณ : ความน่าจำเป็น เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 55 22:29:21

ความคิดเห็นที่ 5 พบกับสิ่งที่น่าสนใจสักครู่ครับ จากคุณ : ความน่าจำเป็น เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 55 22:31:51

ความคิดเห็นที่ 6 พอเล่นโทรสับปุ๊ปแจกรูปแฟนเขาถ่ายรูปด้วยกัน ผมก็อึ้งไปเลย ทำไรไม่ถูกแล้วก็คิดว่าเสียดายเราแอบชอบมานาน แล้วก็เดินคอตกกลับบ้านตามระเบียบ 555+ ล้อเล่นนะครับ อย่าบอกนะว่ามันเป็นจริง จากคุณ : preaw55 เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 55 22:34:29

ความคิดเห็นที่ 7 ต่อครับ .. ผมก้อเห็นน้องเค้าคุย sms กะใครซักคน ผมก้อไล่จะอ่านน้องเค้าก้อวิ่งไล่ให้เอาโทรศัพท์คืนแต่ผมก็วิ่งหนีแล้วอ่านคร่าวๆได้ว่าคุยกันแบบเค้าๆตัวเองๆ แล้วผมก้อวิ่งไปๆมาๆเหมือนวิ่งเล่นกันกับน้องเค้า(แทบไม่ได้สนใจข้อความอีกเลยหลังจากนั้น) นับวันยิ่งสนิทกันเรื่อยๆ พอมาวันหนึ่งผมรถล้มแฉลบไปกับพื้น ขาเดี้ยงเลยครับ หลังจากลงห้องวงโยฯหลังซ้อมเสร็จตอนเช้า น้องเค้าจะมาพยุงผมขึ้นบันไดอาคารที่ชั้น 3 ทุกวันคับ(เพราะน้องเค้าอยู่ชั้น5) แล้วก้อจับแขนผมขึ้น(ฟิน) หลังจากนั้นความสัมพันเริ่มซับซ้อน มีผญ. คนนึงมาเกี่ยวพันกะผมแล้วผมก้อหลงไปกะเธอในช่วงหนึ่ง ค่อนข้างสนิทกันมากกว่าเพื่อนธรรมดา (เป็นเพราะเค้าอยากเป็นแฟนผมกระมัง ฮิฮิ) แต่ความสัมพันธ์ของผมกับน้องในวงโยฯก็ยังดำเนินต่อไป เราไปถ่ายรูปด้วยกันที่สวนสาธารณะ มีรูปคู่ รูปกลุ่มที่นั่งข้างกัน ยังมีคนในวงสังเกตเลยว่า 2 คนนี้แปลกๆ ตอนนั้นผมไม่รู้ใจตัวเองจริงๆครับ เพราะผมคิดว่าผมไม่ใช่แบบนี้มั้ง (เฉลยเลยละกันนะคับน้องคนนั้นเป็นผช.คับ) สมัยนั้นยังเล่น Hi5 กันอยู่ใช่ไหมล๊า ก้อไปเล่นไปโพสกันทุกวัน บางวันก้อสลับนาฬิกากันใส่ มีความสุขมากครับ(แต่ไม่รู้ตัว) อยู่มาวันหนึ่งผมก็ขึ้นสเตตัส hi5 ว่า ถ้าได้เป็นแฟนคุณผมจะดูแลให้ดีที่สุดและจะไม่ทำให้เสียใจเลยแม้แต่น้อย แล้วน้องคนนั้นก้อมาถามผมว่า..ขึ้นสเตตัสให้ใครหรอ.. แล้วผมก้อเขินๆแล้วก้อพูดว่า..ไม่บอก.. แล้วน้องเค้ก้อเงียบๆไป อารมณ์นั้นอยากบอกนะครับแต่ว่า ผมกลัวจะเสียเค้าไปอ่ะคับ ... หลังจากนั้นไม่นานผมก้อเลือก ผญ.คนนั้น แล้วน้องเค้าก้อไม่มาเม้นในไฮอีกเลย ความสนิทของเราค่อยๆหายไปอย่างเห็นได้ชัด ผมถามเพื่อนน้องเค้าทุกวันว่าน้องเค้าเป็นยังไงบ้างและสิ่งที่ทำให้ผมช็อคก็คือ ......... แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 55 01:22:29 จากคุณ : น้องแมวดม (น้องแมวดม) เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 55 23:56:59

ความคิดเห็นที่ 8 เพื่อนน้องเค้าบอกกะผมว่า น้องเค้าไปมีแฟนแล้ว อารมณ์นั้นทำให้ผมเหมือนตกอยู่ในภวังค์ เงียบๆคนเดียวมีความรู้สึกเหมือนตกเหวไรซักอย่าง ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ความรักของผมกะ ผญ.คนนั้นก้อไม่ราบรื่น เพราะผมรู้ตัวช้าไปว่าผมรักน้องคนนั้นมากคือรักแรกเลย T^T และกะผู้หญิงคนนั้น ผมรู้สึกชอบเค้านะ ปลื้มที่เธอทำดีด้วยหลายๆอย่าง (เด็กอ่าน้อใครเลี้ยงหนมก้อชอบดิ) แต่ตอนที่คบกะผญ.คนนั้นน่ะ ผมก็มานั่งทานข้าวกลางวันที่ห้องดนตรีกะน้องเค้าทุกวันนะคับ และแล้วสุดท้ายผมก็เลิกกับเธอ (เลวว )... หลังจากนั้นผมก้เริ่มนับวัน จากวันเป็น 2 วัน 3วัน 1 อาทิตย์ 3 อาทิตย์ 2เดือน 1ปี  (แล้วหรออที่เราไม่ได้คุยกันกับน้องเค้า) ช่วงนั้นผมแย่มากครับไม่ว่าจะผ่านไปกี่วันกี่เดือนภาพน้องเค้ายังอยู่ในหัวเสมอ ตื่นเช้ามาไม่ได้นึกถึงก็เห็นภาพตลอด ก่อนนอนก็นอนไม่หลับเห็นแต่ภาพน้องเค้า เป็นความทรมานในชีวิตที่สุดละครับกับความรัก ... หลังจากนั้นผมก็นับวันมาเรื่อยๆ และรอวันที่น้องเค้าจะเลิกกะแฟน น้องเค้าไม่คุยกะผมเลยนะครับ ผมไปเล่นด้วยน้องเค้าทำตัวเฉยชาจนน่าใจหาย และผมก็รู้สึกหวิวๆด้วย กลัวๆ มันไม่สนิทกันเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว สุดท้าย ผมก็รอไปครบ 2 ปีจนได้ (โดยที่ไม่ได้คบใคร ..) แล้ววันที่ผมรอคอยก็มาถึง คือวันที่เค้าเลิกกะแฟนเค้าคับ เค้าเลิกกันจนได้ แต่ก็ยังไม่ได้คุยกันนะคับ ตอนนั้นก็เปลี่ยนจาก Hi5 มาเป็น facebook แล้วสินะ น้องเค้าคงไม่ยกโทษให้ผมเลยยังไม่รับแอดเฟส บอกแต่ว่าคนแอดเยอะขี้เกียจรับผ่านทางเฟสเก่าที่นานๆเล่นที(อ่อ น้องเค้าเปลี่ยนเฟสหนีแฟนเก่านะคับและเรื่องเดิมๆด้วย เพราะเฟสแรกมันโยงกับ ไฮ5 ที่ผมโยงมาด้วยนิดนึงก่อนห่างกัน  ) ในความคิดของผมจึงคิดว่าเฟสนั้นมันคงมีอะไรมากมายที่น้องเค้าไม่อยากจดจำน่ะคับ ... ตอนน้องเค้าเลิกกะแฟนเค้าเกลียดกันเลยนะครับเพราะไอ้แฟนคนเนี้ยะ ทำร้ายน้องเค้าสารพัดน้องเค้าก็รักมันอย่างที่ผมรักน้องเค้าอ่ะครับ เข้าใจเลยครับว่ายอมได้ทุกอย่าง ยอมโง่ ยอมเสียใจ ยอมรอ ยอมทน ฯลฯ ผมก็เกลียดมันมาตั้งนานละครับ เพราะอะไร ?? .. ผมไม่เกลียดใครง่ายๆนะครับต้องมีเหตุ-ผล แต่เหตุผล มันก้อไม่ใช่เหตุผล ก็คือ บางทีเจอหน้ามัน มันก็ควงน้องเค้าต่อหน้าผม จับมือต่อหน้า ป้อนขนม และอีกเยอะแยะคับ ผมจะทำอะไรได้ขืนไปต่อยมันมีหวังน้องเค้าเกลียดผมตายเลย .... และวันนึงน้องเขาก็เลิกกะมันและเกลียดมันเพราะเอือมระอากับพฤติกรรมของมันเหลือเกิน (ตอนนั้นน้องเค้าเริ่มกลับมาคุยกะผมแล้วคับแต่มีรำคาญอยู่บ้างแหละ ผมสัมผัสได้) ถามอะไรไม่ค่อยตอบ ตอบแต่ อืมๆ คับ เวลาทักไป น้องเค้าก็ตอบกลับมาว่า .. คับ ?..  ผมว่าหลายคนอาจเคยโดนแบบนี้มาแล้ว ใครที่เคยโดนจะเข้าใจว่ามันจี๊ดมาก กก ก พอผมเจ็บมากขึ้นๆ ผมก็เริ่มทำตัวเหลวแหลก เข้าสู่วงการ สุราเมรัย คือไปเข้ากับพวกร้ายๆในห้อง ห้องผม:-)บ๊วยอยุละ ดันไปอยุกะพวกร้ายอีก เกรดเฉลี่ย ผมร่วงลงมาไม่ถึง 1.50 ... มีเหตุการณ์นึงที่ทำให้ผมสำนึก คือผมเมาแล้วผมโทรไปหาน้องเค้าตอนนั้นเวลา 5 ทุ่มปลายๆ (เมามาก) แล้วผมก็พูดไปหมดเลยเรื่องที่เคยเก็บเอาไว้ แล้วผมจำได้แค่น้องเค้าพูดว่า พี่.. กลับบ้านนะ ผมขอร้อง นะ กลับบ้านเถอะ (พูดเป็นสิบรอบ) เช้ามาทำให้ผมตาสว่างว่า เค้าก็ห่วงเราแต่ทำไมเราไม่รักตัวเอง แล้วเพื่อนน้องเค้าก้อวิ่งแจ้นมาถาม ผมแต่เช้าว่า เมื่อคืนพี่ไปทำไรไว้ ? ผมตะกุกตะกัก ถามกลับไปว่า รู้หรอ ? เพื่อนน้องเค้าก็ตอบกลับมาว่า รู้หมด ทุกประโยค ทุกคำพูด  ... ผมก็ถามซ้ำ (ไม่ได้กังวลเท่าไหร่ เพราะน้องคนที่มาถามก็สนิทกะผมและน้องคนนั้นมาก(เป็นทอม)  หลังจากนั้น ... แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 55 00:29:46 แก้ไขเมื่อ 16 พ.ย. 55 00:14:26 จากคุณ : น้องแมวดม (น้องแมวดม) เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 00:05:34

ความคิดเห็นที่ 9 ผมก็สำนึกได้หลายอย่างครับ ไม่ว่าจะเป็น ทำไมเราไม่รักตัวเอง ? (สภาพผมตอนนั้นชำรุดทรุดโทรมมากครับ)  อีกอย่างที่ผุดขึ้นมาในหัวคือ แล้วทำไมถึงรักคนคนนั้นจนลืมคนในบ้านไปได้ หลังจากนั้นผมก็เริ่มดูแลและเปลี่ยนแปลงตัวเอง ตั้งใจเรียนแต่ยังติดเที่ยวอยู่พวกเพื่อนเลวๆยังดึงผมอยู่ จนเกือบเสียเพื่อนดีๆไป แล้วก็ได้รู้จักคนดีๆ ผู้ใหญ่ รุ่นพี่เค้าเสี้ยมสอนผมมาเรื่อยๆ พวกประสบการณ์ชีวิต เริ่มากขึ้น ผมเริ่มโต ความคิดเริ่มเปลี่ยนแปลง (แต่ใช่ว่าจะเลิกรักน้องเค้าได้นะครับ ) ถึงแม้ว่าความเสียใจจะคงที่ แต่นึกถึงเมื่อไหร่น้ำตามันก็ไหลได้ทุกเมื่อครับ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็ตาม ผมรู้สึกเสียใจมากที่เรามีโอกาสแต่เราไม่รู้จักคว้ามันไว้ เสียใจที่ทำผิดพลาดในชีวิต ไม่รักตัวเอง ไม่ได้ใส่ใจคนในครอบครัว แต่ตอนนี้ เวลาได้ล่วงมากว่า 4 ปีจะเข้าปีที่ 5 ที่ผมรักน้องเขาแล้ว ตอนนี้ผมอยู่ม.6 เทอม 2 แล้ว ความสัมพัธ์ของผมและน้องเค้าดีขึ้นเรื่อยๆ วันนี้ เรากลับมาคุยกันอย่างพี่น้องสนิทกันเหมือนพี่น้อง ถึงมันจะหวังไม่ได้แต่ผมก็แอบหวัง คนเรามันต้องอยู่ได้ด้วยความหวังก็ส่วนนึง แต่ก็ต้องยอมรับความจริงให้ได้เช่นกันถ้าหวังแล้วมันไม่เป็นตามที่เราต้องการ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปี ผมก็ยังรักน้องเค้าไม่เคยเปลี่ยนไม่ได้น้อยลงแต่จะเรียกว่าชินก็ถูกนะ ผมไม่ค่อยเฮิร์ตเท่าไหร่ แต่ถ้าวันไหนผมรู้สึกไม่ดี เรื่องนี้จะเป็นเรื่องแรกที่พุ่งเข้ามาในสมองแล้วทำให้ต่อมน้ำตาแตกเลยคับ (เดี๋ยวผมมาต่อพรุ่งนี้เย็นๆนะครับ ผมจะมาช่วงหัวค่ำๆ เจอกันตอนดึกๆคร้าบ) จากคุณ : น้องแมวดม (น้องแมวดม) เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 00:44:23

ความคิดเห็นที่ 10 นั่นไง ผมทายผิดเสียที่ไหนหล่ะ น้องเขาเป็นผู้ชายจริง ๆ ด้วย ปล.พักชมสิ่งที่น่าสนใจอีกสักครู่ จากคุณ : ความน่าจำเป็น เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 17:10:10

ความคิดเห็นที่ 11 มารออ่านต่อครับ เป็นประสบการณ์ที่ดี จากคุณ : Leblanc เขียนเมื่อ : 16 พ.ย. 55 22:22:19

ความคิดเห็นที่ 12 น่าค้นหามาก จากคุณ : Xenophilius เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 55 00:06:26