หากความคาดหวังไม่ได้ถูกแพ็กคู่มาพร้อมกับความสุข
เราจะใช้ชีวิตอยู่บนเส้นทางที่เต็มไปด้วย "ความทุกข์" อีกนานแค่ไหน?
แม้ว่าคนสองคนจะอยากจูงมือกันไปให้ไกล แต่เหมือนก้าวเท่าไหร่ก็ไปไม่ถึง
จนทำให้สงสัยว่า .. การปล่อยมือจากกันจะเป็นวิธีสุดท้ายหรือเปล่า?
เคยถามตัวเองไหมว่า เหตุผลอะไรที่ทำให้เราท้อแท้กับความรัก
ทำไมเวลาเรา "คาดหวัง" เรายิ่งรู้สึก "ขาด" มากขึ้นเรื่อยๆ
ยิ่งเราอยากรักกันไปให้นานและมีอนาคตที่ยาวไกลที่สุด
แต่ความหวังเหล่านี้ไม่เคย "เกิดขึ้น" หรือแม้แต่ "วี่แวว" ก็ไม่มี
ความรู้สึกผิดหวังนี้ชวนให้เราเหน็ดเหนื่อยกับทุกๆก้าวที่กำลังเดินอยู่
ที่ต้องเหนื่อยใจและท้อแท้เช่นนี้
อาจเป็นเพราะเราไม่เคยคิดในมุมกลับว่า การที่เราคาดหวังมากเกินไปนี่เอง
ทำให้คนสองคนพลาดที่จะ "เรียนรู้" วิธีอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
ความคาดหวัง .. ไม่ใช่เรื่องผิด เราสามารถใช้ความคาดหวัง เป็นแรงผลักดันให้เราอยากไปจุดหมายเร็วขึ้นได้
แต่ก็ต้องอาศัย " กำลังใจ " ที่จะก้าวไปด้วยกัน
ความรัก .. ไม่ใช่ความเห็นแก่ได้ ที่อยากจะเอาโน่นเอานี่ตามใจตัวเองทุกอย่าง ความรัก .. สอนให้เรารู้จัก "ให้" และสอนให้เรารู้จัก "อดทน"
บางครั้งเราอาจอยากไปถึงเป้าหมายเร็วๆ
แต่เราอาจเผลอลืมไปว่า .. อีกคนเขาอาจไม่ได้คิดไปไกลเหมือนเรา
เขาอาจกำลังมีความสุขกับปัจจุบัน มากกว่าที่จะรีบไปกอบโกยความสุขในอนาคต
พอเราไปกระชากดึงเขาให้เดินเร็วขึ้น แล้วเขายังไม่พร้อมที่จะเร่งจังหวะไปกับเรา
เดินไปด้วยกันก็มีแต่จะล้ม .. เพราะจังหวะไม่ตรงกัน*
บางทีเราต้องรู้จัก "รอคอย" เหมือนเวลาที่เราวิ่งไปข้างหน้า หากอีกคนวิ่งไม่ไหว
ก้าวไปอีกหนึ่งก้าวก็อาจล้มได้ง่ายๆ
เราต้องรู้จักให้เวลาเขาพักเหนื่อย และให้ตัวเราได้พักบ้างเช่นเดียวกัน
หากมองให้เป็น "โอกาส"
มันก็เป็นโอกาสที่เราจะได้ ใส่ใจความรู้สึกของคนรัก ให้มากขึ้น
รักจะดีจะร้ายนั้น .. อยู่ที่เราให้ "ค่า" กับความรัก จำไว้ว่า .. ทุกๆการเดินทาง "ย่อมมีจุดหมาย" รออยู่เสมอ
ยังมองไม่เห็นจุดหมาย .. ไม่ได้แปลว่าจุดหมายนั้นไม่มี
หากรู้สึกว่า "ก้าวเท่าไหร่ก็ไปไม่ถึง" ก็ใช่ว่าเราจะไม่มีวันไปถึง
ขอเพียงจูงมือก้าวไปด้วยกัน ช่วยเหลือ และรอคอยกัน
ไม่นานเราต้องได้เห็นจุดหมายที่ฝันไว้แน่นอน
บนเส้นทางความรัก คนที่เดินอยู่ข้างๆเรา เขาอาจไม่ใช่นักเดินทาง
ที่จะก้าวไปถึงจุดหมายได้เร็วเท่ากับคนอื่น
แค่เรา "เต็มใจ" จะก้าวไปพร้อมๆกัน ก็น่าจะพอเพียงแล้ว
จงปล่อยให้ความรักเป็นเรื่องอารมณ์ดี อย่ากำหนดกฎเกณฑ์อะไรมากมายเลย
ยิ่งมีเงื่อนไขหรือกติกาเยอะ คนที่เดินร่วมทางกับเราก็ยิ่งลำบาก
ปล่อยให้รักเป็นเรื่องสบายๆ
เพียงคนสองคนให้โอกาสกันและกัน ได้เดินในจังหวะที่ตัวเองอยากเดิน
ไม่มีการบังคับ ไม่มีการฝืนใจ
เพียงแค่นี้ความรักก็จะเคลื่อนตัวไปข้างหน้าได้ง่ายขึ้น
จุดหมายข้างหน้าไม่สำคัญเท่ากับระหว่างทางที่ก้าวเดินไปด้วยกัน
ไม่ว่าทางข้างหน้าจะยาวไกลแค่ไหน
บางทีการไม่คิดว่า "เมื่อไหร่จะไปถึง" อาจทำให้เราไปถึง "เร็วขึ้น" ก็ได้
: เธอกับฉัน*
***ความรัก กับ ความคาดหวัง***
