ฉันคือถุงเท้าข้างหนึ่ง
ซึ่งถูกลืมไว้ในเครื่องซักผ้า
ฉันคือถุงเท้าเดียวดาย
ไม่รู้ว่าเป็น ข้างซ้ายหรือข้างขาว
เธอคือคน คนหนึ่ง
ซึ่งถูกตามาซ่อมเครื่องซักผ้า
เธอก็ดูเดียวดาย
ฉันรู้สึกได้จากในสายตา
เธอดึงฉันเบาเบา
เธอเอาฉันออกจากเครื่องซักผ้า
ฉันมันติดๆ ขัดๆ
เพราะดันไปมัดกับใบผัดด้านหน้า
เธอดึงฉันจนสลบ
พอตื่นก็พบ ฉันอยู่ในตะกร้า
ฉันงงนี่บ้านใคร
แล้วก็เข้าใจ จนเธอโผล่มา
เธอนำฉันมาซักใหม่
ถนอมให้นุ่ม ด้วยน้ำยา
ฉันเป็นถุงเท้าข้างใหม่
สะอาดสดใส เหมือนถุงเท้านักกีฬา
เธอหยิบฉันขึ้นมาดู
แต่จู่ๆ เธอหยิบกรรไกรมา
เธอตัดฉันขาดกระจาย
ใช้เข็มใช้ด้าย เย็บเหมือนคนบ้า
เธอทำฉันจนสลบ ฉันตื่นมาพบ
อยู่กลางสนามหญ้า
ฉันถูกเธอทำเปลี่นยไป
จะเป็นหรือตาย แล้วแต่โชคชะตา
มีเด็กมานั่งมุงอยู่
พวกเขามาดูอะไรกันหนา
พวกเค้าคือเด็กไร้บ้าน
มาฟังนิทาน จากช่างซ่อมเครื่องซักผ้า
เด็กๆ ก็ดูเดียวดาย
แต่มีความสดใสอยู่ในแววตา
เธอจับฉันขึ้นแสดง
กลางแสงแดดแจ้ง อวดเด็กตรงหน้า
ฉันคือ ถุงเท้าข้างใหม่
ฉันไม่เดียวดายฉันเป็นดารา
ฉันคือ ถุงเท้าสวมมือ
ฉันคือ ถุงเท้ามีค่า
ฉันคือ ถุงเท้าหุ่นมือ
ฉันคือ "ซินเดอเรลล่า"
เก็บมาฝากจาก ชื่อหนังสือนิทานบัวไร สำนักพิมพ์แม่ขมองอิ่ม
จากคุณ :
ลูกสาวป้าเอี่ยม 
- [
22 ก.ย. 46 20:37:21
]
...ถุงเท้าหนึ่งข้างกับช่างซ่อมเครื่องซักผ้า...
