ความคิดเห็นที่ 1 เรื่อง: กุหลาบแดง ที่มา: ไม่ระบุ -------------------------------------------------------- กุหลาบแดงคือดอกไม้สุดโปรดของเธอ และเธอก็ชื่อโรส ซึ่งหมายถึงกุหลาบด้วย ทุกปีสามีของเธอจะส่งดอกกุหลาบผูกโบว์น่ารักให้ แม้กระทั่งปีที่เขาตายจากไป เธอก็ยังได้รับดอกกุหลาบซึ่งมาส่งที่หน้าบ้าน การ์ดที่แนบมาเขียนไว้ว่า "ที่รักของผม" เหมือนกับหลาย ๆ ปีก่อนหน้านี้ แต่ละปีที่เขาส่งดอกกุหลาบให้เธอ เขาจะเขียนว่า "ปีนี้ผมรักคุณมากกว่าที่ผมเคยรักเมื่อปีก่อน เพราะความรักของผมเติบโตขึ้นทุกปีที่ผ่านไป" เธอรู้ว่านี่คือกุหลาบช่อสุดท้ายแล้วที่เธอจะได้รับ เธอคิดว่าเขาคงสั่งดอกไม้ล่วงหน้าก่อนถึงวันวาเลนไทน์ โดยที่เขาไม่รู้ว่า เขาจะจากไป เขามักจะทำอะไรเอาไว้ล่วงหน้าเสมอ เพื่อที่จะได้ไม่พลาดแม้ว่าเขาจะงานยุ่งแค่ไหนก็ตาม เธอตัดก้านกุหลาบ แล้วจัดมันลงในแจกันสุดพิเศษ วางไว้ข้างภาพถ่ายใบหน้าเปื้อนยิ้มของสามี นั่งลงบนเก้าอี้ตัวโปรดของเขา เนิ่นนานนับชั่วโมง จ้องมองภาพถ่ายของเขา ที่มีดอกกุหลาบอยู่ด้านข้าง หนึ่งปีผ่านไป มันยากมากสำหรับการที่ต้องอยู่คนเดียว โชคชะตาบันดาลให้เธอต้องกลายเป็นคนอ้างว้างเปล่าเปลี่ยว แล้วกริ่งประตูก็ดังขึ้นเหมือนวันวาเลนไทน์ปีก่อน ๆ เมื่อเธอเปิดประตูก็พบกุหลาบแดงวางอยู่ที่หน้าประตู เธอนำมันเข้ามา ในบ้าน และรู้สึกตกใจกับสิ่งที่ได้รับ ในที่สุดเธอก็กดโทรศัพท์ไปที่ร้านดอกไม้ เมื่อเจ้าของร้านมารับสาย เธอจึงถามเขาว่า ทำไมถึงมีคนส่งดอกไม้ให้เธอ ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวด "ผมทราบว่าสามีของ คุณจากคุณไปเมื่อปีที่แล้ว" เจ้าของร้านตอบ "และผมก็รู้ว่าคุณต้องโทรมา และอยากรู้ว่าใครส่งดอกไม้ไปให้ ดอกไม้ที่คุณ ได้รับวันนี้ชำระเงินล่วงหน้าเรียบร้อยแล้วครับ สามีคุณเป็นคนสั่งดอกไม้โดยเตรียมการไว้ล่วงหน้า ผมยังมีคำสั่งซื้อดอกไม้จากเขาเก็บเอาไว้ในแฟ้มอีก ผมได้รับคำสั่งให้ส่งดอกไม้ให้คุณทุกปี ยังมีอีกเรื่องนะครับที่ผมคิดว่าคุณควรจะทราบ เขาเขียนการ์ดพิเศษเอาไว้ให้คุณใบหนึ่งเมื่อหลายปีที่แล้ว และเขาต้องการให้ผมส่งการ์ดนี้แก่คุณ ในปีถัดจากปีที่เขาจากคุณไปแล้ว" เธอกล่าวขอบคุณเจ้าของร้านดอกไม้แล้ววางโทรศัพท์ น้ำตาไหลอาบแก้ม นิ้วของเธอสั่นระริกขณะเอื้อมมือไปหยิบการ์ดใบนั้น บนการ์ดมีลายมือของเขาที่เขียนถึงเธอ แล้วเธอก็เริ่มอ่านมันอย่างเงียบ ๆ ในการ์ดเขียนว่า "หวัดดีจ้ะที่รัก ถึงตอนนี้ผมได้จากคุณไปหนึ่งปีแล้ว หวังว่ามันคงไม่ทำให้คุณรู้สึกเหนื่อยเกินไปในการต่อสู้กับปีที่ผ่านมานะ ผมรู้ว่าคุณคงรู้สึกอ้างว้างและเจ็บปวด ถ้าเป็นผมก็คงรู้สึกไม่ต่างจากคุณ ความรักของเราสองคนทำให้ทุกสิ่งในชีวิตดูงดงามไปหมด ผมรักคุณมากเกินกว่าที่จะบรรยายได้คุณคือภรรยาที่สมบูรณ์แบบ คุณเป็นทั้งเพื่อนและคนรัก คุณเติมชีวิตผมให้เต็ม ผมรู้ว่ามันเพิ่งผ่านไปได้แค่ปีเดียวแต่ผมไม่อยากให้คุณตกอยู่ในความเศร้า ผมอยากให้คุณมีความสุข แม้กระทั่งเวลาที่คุณหลั่งน้ำตา และนี่คือเหตุผลว่าทำไมผมจะยังคงส่งดอกไม้ให้คุณต่อจากนี้อีกหลายปี เมื่อคุณได้รับดอกกุหลาบผม อยากให้คุณนึกถึงความสุขตลอดระยะเวลาที่เราได้รักกัน ผมรักคุณเสมอ และรู้ว่ามันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป แต่ที่รัก คุณต้องต่อสู้ต่อไป ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป ได้โปรดมองหาความสุข ตลอดวันเวลาที่คุณยังมีชีวิตอยู่ ผมรู้ว่ามันไม่ง่าย หากหวังว่าคุณคงไปถึงมันได้สักวัน กุหลาบจะส่งถึงคุณทุกปีและจะหยุดส่งก็ต่อเมื่อคนที่มาส่งดอกไม้เคาะประตูแล้ว ไม่มีใครมาเปิดรับ เขาจะมาส่งห้าครั้งในวันนั้นเผื่อว่าคุณจะออกไปธุระข้างนอก หากครบห้าครั้งแล้วยังมอบดอกกุกลาบให้คุณไม่ได้ เขาจะรู้เองว่าต้องนำดอกไม้ไปยังสถานที่ที่ผมสั่งเอาไว้ ดอกกุหลาบจะวางลงบนที่ที่เราจะได้อยู่ร่วมกัน อีกครั้งชั่วนิรันดร์" จากคุณ : หมูนิ่ม - [ 12 ต.ค. 46 11:09:57 A:210.50.176.65 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 นาน มา แล้ว . . สมัย ที่ โลก ยัง มี พระ จันทร์ 2 ดวง มี ดวง จันทร์ ดวง หนึ่ง เป็น ผู้ หญิง . . กับ อีก ดวง หนึ่ง เป็น ผู้ ชาย และ ดวง จันทร์ ทั้ง สอง ดวง นี้ ต่าง ก็ รัก กัน มาก ดวง จันทร์ ทั้ง สอง ไม่ เคย แยก ห่าง จาก กัน . . . ทุก ๆ คืน เมื่อ มอง ไป บน ฟ้า จะ เห็น ดวง จันทร์ ทั้ง คู่ อยู่ เคียง ข้าง กัน เสมอ . . แต่ แล้ว วัน หนึ่ง ดวง จันทร์ ผู้ หญิง ได้ ไป พบ กับ ดวง อาทิตย์ ทำ ให้ ดวง จันทร์ ผู้ หญิง หลง ใหล ใน แสง เจิด จ้า ของ ดวง อาทิตย์ จน เลื่อน ตัว ตาม ดวง อาทิตย์ ไป ที ละ น้อย ที ละ น้อย . . . . . . . . . . . . . และ ก็ แยก มา จาก ดวง จันทร์ อีก ดวง หนึ่ง ใน ที่ สุด . . . เมื่อ ค่ำ คืน มา ถึง . . จึง มี ดวง จันทร์ ผู้ ชาย เหลือ อยู่ เพียง ดวง เดียว . .. ส่วน ดวง จันทร์ ผู้ ชาย ก็ ได้ แต่ ตาม หา ดวง จันทร์ ผู้ หญิง ไป ทุก หน ทุก แห่ง . . . . คืน แล้ว คืน เล่า วัน เวลา ล่วง ผ่าน ไป แต่ ดวง จันทร์ ผู้ ชาย ก็ ไม่ สามารถ หา ดวง จันทร์ ผู้ หญิง ได้ พบ . . . . . . . ด้วย ความ คิด ถึง และ อยาก พบ ดวง จันทร์ ผู้ หญิงให้ เร็ว ที่ สุด ทำ ให้ ดวง จันทร์ ผู้ ชาย คิด ว่า " หาก เรา มัว แต่ ตาม หา อยู่ อย่าง นี้ คง ไม่ ได้ เจอ แน่ๆ " จึง ตัด สิน ใจ .. ระ เบิด ตัว เอง เป็น ชิ้น เล็ก ชิ้น น้อย ไป ทั่ว ทั้ง จักรวาล เพื่อ ให้ ชิ้น ส่วน แต่ ละ ชิ้น ออก ตาม หา ดวง จันทร์ อีก ดวง หนึ่ง นั้น . . . .. . .. . เมื่อ เวลา ผ่าน ไป ทำ ให้ ดวง จันทร์ ผู้ หญิง ได้ เห็น ถึง ความ จริง ว่า .. แม้ ดวง อาทิตย์ จะ ส่อง แสง เจิด จ้า สวย งาม สักปาน ใด แต่ ดวง อาทิตย์ ก็ มิ ได้ ส่อง แสง เจิด จ้า แต่ เพียง เธอ เท่า นั้น ยัง ส่อง แสง ไป ยัง ดาว ดวง อื่น ๆ อีก มาก มาย ดวง จันทร์ ผู้ หญิง จึง กลับ มา หา ดวง จันทร์ ผู้ ชาย อีก ครั้ง . .. .. . . แต่ หา เท่า ไร ก็ หา ดวง จันทร์ ผู้ ชาย ไม่ พบ ต่อ มา จึง ได้ รู้ ว่า ดวง จันทร์ ผู้ ชาย ยอม ระ เบิด ตัว เอง เพียง เพื่อ ตาม หา ตน จน กระ จัด กระ จาย เป็น เศษ เสี้ยว เล็ก ๆ ทำ ให้ ดวง จันทร์ ผู้ หญิง รู้ ว่า ไม่ มี วัน ที่ จะ ได้ เจอ กับ ดวง จันทร์ ผู้ ชาย อีก ต่อ ไป แล้ว จึง ได้ แต่ โศก เศร้า และ เสีย ใจ . . .. แต่ ด้วย ความ รัก อัน ยิ่ง ใหญ่ ที่ ดวง จันทร์ ผู้ ชาย มี ต่อ ดวง จันทร์ ผู้ หญิง ทุก ค่ำ คืน จึง พยา ยาม เปล่ง ประ กาย แสง ที่ ยัง เหลือ อยู่ เพียง น้อย นิด ของ ตน ส่ง ให้ ถึงดวง จันทร์ ผู้ หญิง เกิด เป็น แสง พร่าง พราย เต็ม ท้อง ฟ้า เคียง ข้าง ดวง จันทร์ จน เกิด เป็น ดวง จันทร์ และ ดวง ดาว ให้ เรา เห็น จน ถึง ทุก วัน นี้ .. . . หาก เรา มอง ขึ้น ไป บน ท้อง ฟ้า ยาม ค่ำ คืน วัน ไหน ที่ เห็น จันทร์ สวย สด วัน นั้น คุณ ก็ จะ ไม่ เห็น ดาว ดวง เล็ก ดวง น้อย ส่อง แสง หรือ วัน ใด คุณ เห็น ดาว เปล่ง ประ กาย เต็ม ฟ้า มืด วัน นั้น คุณ ก็ จะ ไม่ พบ ดวง จันทร์ . . . . . . . . . เขา และ เธอ ไม่ อาจ พบ กัน ตลอด กาล . . . .. จากคุณ : หมูนิ่ม - [ 12 ต.ค. 46 11:10:53 A:210.50.176.65 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่อง: เขียนลงบนทราย ที่มา: ไม่ระบุ --------------------------------------------------- เป็นเรื่องราวของเพื่อน 2 คนที่กำลังเดินทางอยู่กลางทะเลทราย เมื่อเดินทางถึงจุดหนึ่ง ก็เกิดการโต้เถียงกัน เพื่อนคนหนึ่งก็ตบหน้าเพื่อนอีกคนหนึ่ง เพื่อนคนที่ถูกตบหน้า ไม่ว่าอะไรสักคำ แต่กลับเขียนข้อความไว้ที่พื้นทรายว่า "วันนี้เพื่อนรักของฉัน ตบหน้าฉัน" พวกเขาเดินทางกันต่อไป จนกระทั่งพบแหล่งน้ำกลางทะเลทราย พวกเขาตัดสินใจอาบน้ำที่นั่น เพื่อนคนที่ถูกตบหน้าก็เกิดจมน้ำ แต่ก็โชคดีที่เพื่อนอีกคนช่วยชีวิตไว้ได้ เมื่อเขาหายตกใจจากการจมน้ำ เขาก็จารึกข้อความไว้ที่ก้อนหินว่า "วันนี้เพื่อนรักของฉัน ช่วยชีวิตฉันไว้" เพื่อนคนที่ช่วยชีวิตเขาและตบหน้าเขารู้สึกแปลกใจในการกระทำของเขา จึงเอ่ยปากถามว่า "ทำไมตอนที่ฉันทำร้ายเธอ เธอเขียนลงบนพื้นทราย แต่ตอนนี้เธอเขียนลงบนหิน" เพื่อนอีกคนยิ้มและตอบว่า "เมื่อเพื่อนทำร้ายเรา เราควรจะเขียนลงบนทราย เพื่อให้สายลมแห่งอโหสิพัดมาและลบมันทิ้งไป และเมื่อมีความประทับใจเกิดขึ้น เราควรจะจารึกไว้ในศิลาแห่งความทรงจำจากใจ ซึ่งสายลมจะมิอาจทำให้มันเลือนลางได้" จงเรียนรู้ที่จะเขียนลงบนพื้นทราย จากคุณ : หมูนิ่ม - [ 12 ต.ค. 46 11:17:35 A:210.50.176.65 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาแจมครับคุณ หมูนิ่ม .......................... เรื่องนี้เกิดขึ้นที่เวียดนาม เป็นโศกนาฏกรรมแห่งความรักที่บันทึกไว้ในข้อเขียนเรื่อง "เมตตาภาวนา : คำสอนว่าด้วยรัก" ของท่าน "ติช นัท ฮันท์ อ่านจบหลายครั้งก็ยังประทับใจ จึงอยากนำมาเล่าต่อ ชายหนุ่มกับหญิงสาวคู่หนึ่งเพิ่งแต่งงานกันได้ไม่นาน ฝ่ายชายก็ถูกเกณฑ์ไปราชการสงคราม หญิงสาวไปส่งสามีจนสุดสายตา เขาหายไปในสงครามเป็นเวลากว่า 3 ปีจึงส่งข่าวคราวกลับมา เธอดีใจมากจูงมืออ้ายตัวเล็กไปรับผู้เป็นพ่อแต่เช้าตรู่ ทันทีที่พบกันทั้งสองโผเข้าหากัน สัมผัสไออุ่นจากกันและกัน นิ่ง นาน จนเกือบลืมไปว่ามีลูกชายตัวเล็กยืนจ้องตาแป๋วอยู่ ผู้เป็นพ่อดีใจมาก ยื่นมือไปหมายกอดลูกชายแต่เจ้าหนูถอยกรูด แม่ปลอบว่า "อย่าตกใจ เจ้าหนูไม่เคยเห็นหน้าพ่อมาก่อนก็เป็นเช่นนี้แหละ" ทั้งสามเดินกลับมาตามทางจนถึงตลาด หญิงสาวขอตัวเข้าไปซื้อข้าวของสำหรับทำกับข้าวมื้อพิเศษ ชายหนุ่มมีโอกาสอยู่กับลูกชายจึงขออุ้มเจ้าตัวน้อยอีกครั้งหนึ่งแต่ไม่สำเร็จ เท่านั้นยังไม่กระไร พอเจ้าลูกชายเริ่มพูดบางสิ่งบางอย่างเขาจึงรู้สึกได้ถึงที่มาแห่งปฏิกิริยาอันผิ ดปกติ "น้าไม่ใช่พ่อของหนู พ่อหนูมาหาแม่ทุกคืน พอแม่นั่งพ่อก็นั่ง พอแม่ยืน พ่อก็ยืน..." เพียงไม่กี่คำเท่านี้เอง หัวใจของชายหนุ่มผู้เหนื่อยหนักมาจากสงครามอันแสนหฤโหดยาวนานก็พลันกระด้างยังกับแผ่นศิลา สักพักหนึ่งพอหญิงสาวเดินกลับมาจากตลาดเธอก็พบว่าทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เขาไม่เพียงแต่เปลี่ยนไปเป็นคนละคน หากหน้าเธอเข้าก็ไม่ปรายตามองอีกต่อไป เธอไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เย็นวันนั้นอาหารที่เธอบรรจงทำอย่างสุดฝีมือเพื่อต้อนรับการกลับมาของเขาจืดสนิททั้งคู่เข้านอนแต่หัวค่ำ ต่างนอนลืมตาโพลงอยู่ในความมืด เธอถามตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้นขณะที่เธอแวะไปซื้อของ เขาถามว่าเธอยังเป็นผู้หญิงคนที่เขาสุดรักอย่างจับใจคนเดิมอยู่หรือเปล่าต่างคนต่างถามกันและกันในความมืด ทว่าเป็นการถามที่เงียบงำจนวังเวง เขาเย็นชากับเธอจากวันแรกจนถึงวันที่สาม ไม่มีการถามไถ่ไม่มีการโอบกอดอัน อบอุ่น ไม่มีการรับประทานอาหารร่วมกันอย่างเอร็ดอร่อย ไม่มีแม้แต่การปรายตามองกันและกันอย่างเต็มสองตาฉันสามีหนุ่มภรรยาสาว การณ์เป็นไปดังนั้นอยู่จนถึงเย็นวันที่สาม แล้วความอดทนของเธอก็สิ้นสุดลง เธอตัดสินใจลาจากความระทมทุกข์ที่แม่น้ำสายหนึ่งทิ้งปมปัญหาทุกอย่างไว้ข้างหลังอย่างไม่ไยดี เย็นวันนั้นเขารู้ข่าวการจากไปของเธอด้วยน้ำตานองทั้งสองแก้ม เขาไปรับศพ เธอมาบำเพ็ญกุศลอย่างเงียบๆในบ้านของตัวเอง มีเพียงเจ้าหนูเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนเขาจนดึกดื่นและคืนนี้ความลึกลับทั้งปวงก็ได้รับการคลี่คลาย ตะเกียงน้ำมันก๊าดที่จุดไว้บนโลงค่อยๆหรี่ลงจวนเจียนจะดับ เขาเติมน้ำมันแล้วจุดใหม่ เปลวไฟโชนแสงวูบวาบ เขาลุกเดินกลับไปกลับมา ขณะนั้นเองเงาของเขาทาบทอไปปรากฏยังฝาเรือน เจ้าหนูชี้ไปที่เงาพลางตะโกนลั่น "นั่นไง พ่อหนูมาแล้ว พอแม่นั่งพ่อก็นั่งพอ แม่ยืนพ่อก็ยืน คนนั้นแหละพ่อของหนู" ชายหนุ่มมองตามเจ้าหนู เห็นเงาของตัวเองทาบทออยู่ที่ฝา จึงเข้าใจขึ้นมาใน นาทีนั้นเองว่า "พ่อ" ที่เจ้าหนูเอ่ยถึงก็คือ "เงา" ที่เห็นอยู่นี่เอง ปริศนาทุกอย่างกระจ่างแล้ว เธอ...คงรักเขามากสินะ ถึงขนาดสมมุติให้เงาตัวเองเป็นเขา แล้วบอกเจ้าหนูว่าเงาก็คือตัวเขา คือ "พ่อ"ที่หายไปในสงคราม โอ...ไม่น่าเลย ความจริงนี้เจ็บปวดเกินไป เจ็บเกินกว่าหัวใจของคนธรรมดาจะรับไหว รุ่งขึ้น อีกวัน เขาชดใช้ความผิดพลาดอย่างมหันต์ของตัวเอง ด้วยการให้แม่น้ำเป็นตุลาการผู้พิพากษาชีวิตเขาอีกชีวิตหนึ่ง...เรื่องราวของเขาและเธอ เป็นโศกนาฏกรรมแห่งความรัก ที่เล่าขานกันมาอีกนานนับนาน วันนั้น หลังจากเจ้าหนูพูดถึง "พ่อ" ของตัวเองให้เขาฟังที่กลางตลาด หาก เขา ไม่หุนหันพลันแล่น มีสติสักนิดหนึ่ง ถามไถ่จากเธอว่า "พ่อ" คนที่เจ้าหนูพูดถึงคือใคร และหลังจากที่เขาเย็นชา ปิดปากเงียบสนิท หากเธอจะอาจหาญถามเขากลับไปว่ามันเกิดอะไรขึ้น เธอก็คงไม่ต้องเจ็บจนเกินเยียวยา และเขาเองก็คงไม่ต้องจบชีวิตอย่างน่าอนาถเช่นนั้น ไม่ใช่เธอไม่รักเขา และไม่ใช่เขาก็ไม่รักเธอ หากทั้งเธอและเขาต่างรัก ต่างภักดีต่อกันอย่างสุดซึ้งความรักของคนทั้งสองบริสุทธิ์ งดงาม หมดจดจนกลายเป็นตำนานเล่าขานดังเรื่องราวของวีรบุรุษวีรสตรีผู้พิชิตความผิดพลาด หากจะพึงมีบนเส้นทางแห่งรักแท้จนกลายมาเป็นโศกนาฏกรรมของคนทั้งคู่ เกิดจากเส้นบางๆของปราการแห่ง "ทิฐิ" โดยแท้ หากทั้งเธอและเขา ยอมวาง "ทิฐิ" ลงแล้วหันหน้าเข้าหากันอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัย ถามไถ่จากกันและกันอย่างให้เกียรติกันทั้งสองฝ่าย ไหนเลยจะต้องมาจำพรากทั้งที่ยังรักล้นใจเช่นนั้น รักเอย รักนั้นงดงาม บริสุทธิ์ อ่อนหวาน ไม่ใช่ความผิดของความรักหรอกจะบอกให้ผิดที่ใจอันมากด้วย "ทิฐิ" ของทั้งคู่นั่นต่างหาก ปรารถนารักที่ยั่งยืนหมื่นปี อย่าให้มี "ปราการแห่งทิฐิ" มากางกั้นแค่นั้นพอ ............. ขอให้ทุกคนใช้สติเป็นแสงสว่างนำทางแห่งความรัก จากคุณ : จางจื้อลิ - [ 12 ต.ค. 46 11:52:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณคุณจางจื้อลิ นะคะ ที่มาร่วมแจม จำได้เคยอ่านเรื่องนี้แล้ว ร้องไห้ไม่หยุดเลยคะ ปล. รบกวนใครทำลิ้งค์เป็น ช่วยทำลิงค์ ภาคแรก เรื่องเล่า เด็กชาย เด็กหญิง ภูเขา ความไม่เข้าใจ ให้หนูด้วยนะคะ ขอบคุณมากคะ จากคุณ : หมูนิ่ม - [ 12 ต.ค. 46 11:58:13 A:210.50.176.65 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 อันนี้ป่ะ.. http://www.pantip.com/cafe/siam/topic/F2491073/F2491073.html เหอๆ ชอบใจอ่อนกะคนน่ารักซะด้วย แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 46 12:18:59 จากคุณ : จางจื้อลิ - [ 12 ต.ค. 46 12:17:13 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณกั๊บ (ก้มหัวเล็กน้อย) :) จากคุณ : หมูนิ่ม - [ 12 ต.ค. 46 12:24:16 A:210.50.176.65 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ----------------------------------------- Title : จันทร์ Artist : โจ้ ธนรัฐ ปิ่นเวหา ----------------------------------------- ฤารักฉันจะเป็นเพียง....ความฝัน......ไม่มีวันนั้น จันทร์คืนแรม.....วับแวมอยู่บน....ปลายฟ้า คงล้าอ่อนแรง.....ทอแสงแหว่งเว้า...ครึ่งดวง คืนเหงา.....มันเศร้ามันซึม....ในทรวง จันทร์เพียงครึ่งดวง......คล้ายจันทร์เจ้ารอใคร จันทร์คืนแรม....วับแวมมีเพียง.....ครึ่งใบ คงดังกับใจ.....ฉันที่มีเพียง...ครึ่งดวง คอยรัก.....ที่จักเติมเต็ม....ในทรวง โอ้ใจครึ่งดวง....เฝ้ารอมาเนิ่นนาน จันทร์.....เอ๋ยจันทร์.....ที่ลอยเด่นฟ้า จะมีน้ำตา.....หลั่งมาเหมือนฉัน....บ้างไหม ความรัก....มันช่างห่างไกล....แสนไกล ไม่รู้วันไหน.....หัวใจถึงจะ....เต็มดวง คงมีวันที่.....จันทร์เจ้าจะ....เต็มใบ แต่ว่าหัวใจ....ฉันจะมีไหม....วันนั้น ฤารัก....ฉันจะเป็นเพียง.....ความฝัน ไม่มีวันนั้น.....วันที่ใจ....เต็มดวง ฤารักฉันจะเป็นเพียง......ความฝัน ไม่มีวันนั้น.....วันที่ใจเต็มดวง ไ ม่ มี วั น นั้ น ..... วั น ที่ ใ จ เ ต็ ม ด ว ง ----------------------------------------- ปล... .... จากคุณ : y o t a - [ 12 ต.ค. 46 13:04:29 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ล้านคำขอโทษ --------------------------------------------------- ความเป็นจริง ก็รู้ตัวดี ว่าไม่มีค่าพอใดใด ที่จะทำให้เธอต้องเสียใจ เป็นเหมือนที่ระบายอารมณ์ ทั้งที่เธอก็แสนจะดี มีความรักให้ทุกเวลา ให้คนนึงที่ดูธรรมดา มีวันที่ดีขึ้นมาเพราะเธอ แค่เพียงหยดเดียวที่ไหลมาจากตา ก็อยากจะขอโทษเธอสักล้านคำ ที่ทำให้เธอต้องช้ำ ต้องเสียน้ำตาให้กัน มันเกลียดตัวเองที่เผลอทำอย่างนั้น ทำคนที่รักฉันได้ยังไง อยากบอกว่าฉันเสียใจ อภัยได้มั้ยคนดี ยังจำวันที่ไม่มีใคร มีแต่เธอที่ยื่นมือมา โอบดวงใจที่ใครไม่เห็นค่า แต่ฉันวันนี้กลับทำร้ายเธอ แค่เพียงหยดเดียวที่ไหลมาจากตา ก็อยากจะขอโทษเธอสักล้านคำ ที่ทำให้เธอต้องช้ำ ต้องเสียน้ำตาให้กัน มันเกลียดตัวเองที่เผลอทำอย่างนั้น ทำคนที่รักฉันได้ยังไง ---------------------------------------------------- จากคุณ : หมูนิ่ม - [ 12 ต.ค. 46 13:10:33 A:210.50.176.65 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ชักจะยังไงๆซะแหล่ว กลิ่นทะแม่งๆ จากคุณ : จางจื้อลิ - [ 12 ต.ค. 46 13:38:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โปจิชอบเรื่องราวจากน่ารัก น่ารัก set จัง ตามอ่านเกือบทุกเรื่องเลยหละ... : ) บางเรื่องสามารถที่จะ discuss ต่อเนื่องได้หลายหลายแนวทาง...ซึ่งน่าจะไม่สะดวกที่จะ discuss ณ จุดนี้ บางเรื่องก็มีเสน่ห์ในตัวเองในแบบของตนเอง บางเรื่องอ่านแล้ว...ถ้าถามโปจิว่าเจอแบบนี้แล้วจะทำอย่างไร หรือต่อจากนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป โปจิก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน(นี่ก็เสน่ห์อีกอย่างหนึ่ง) บางเรื่องราว อ่านแล้วจบลงที่นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว หรือครุ่นคิดเกี่ยวกับเนื้อหาอยู่คนเดียว...ก็เป็นสุขแล้ว...รู้สึกเหมือนว่าถ้าไปเพิ่มเติมอะไรจะทำให้เสียอรรถรสของเรื่องราวยังงัยก็ไม่รู้ บางเรื่องราวนอกจากอ่านแล้วสกิดในใจกลับรู้สึกถึงความมีค่าของเรื่องราว ที่อยู่ที่ว่าใครจะหาเจอและได้ไปแบบไหน เป็นความรู้สึกของโปจิต่อเรื่องราวต่างต่างที่ได้อ่าน : ) : ) : ) จากคุณ : โปจิ - [ 12 ต.ค. 46 14:03:51 A:203.149.36.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 เห็นด้วยกะคุณจางจื้อลิค่ะ เหอๆ แว๊บหนีดีกว่า จากคุณ : เค้เก้ - [ 12 ต.ค. 46 14:21:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นหมูนิ่มอยากเป็นนกเพนกวิน(แอบเห็นจากบางกระทู้) เราไปตั้งขบวนการนกเพนกวินกันม๊ะ แล้วเราไปเดินดุ๊กดุ๊กๆๆๆๆเป็นกลุ่มกลุ่มกันเถอะ...น่าจะสนุกดี (โปจิเห็นในทีวีมีนกเพนกวิน เล่นสเกตด้วยหละ : ) ท่าทางน่าจะสนุกดีนะ) จากคุณ : โปจิ - [ 12 ต.ค. 46 15:01:23 A:203.149.36.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 คริ คริ คริ........เเอบไปเห็นด้วย เขินจัง กิ๊วๆๆ เอาดิ เอาดิคะ มาเดินดุ๊กๆๆ ด้วยกันน่ะ ชอบง่ะ แบบขาสั้นๆตูดบิดๆๆ เดินเชิดๆนิดๆๆ แบบประมาณ "ชั้นน่ารัก ซะอย่างใครจะทำไม อย่ามามองช้าน น่ะ" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ อายคนอื่นเค้าม่ะน่ะ - -" ก๊ากๆๆ จากคุณ : หมูนิ่ม - [ 12 ต.ค. 46 15:17:35 A:210.50.52.103 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 หุหุ ไรอ่ะพี่โยตะ มาผิดงานหรือเปล่า เห็นด้วยกะพี่โยและคุณเค้เก้ จากคุณ : ตามตะวัน <Follow the sun only> - [ 12 ต.ค. 46 17:35:23 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เกรงว่าจะมาถูกงานนะครับ... ฮะๆ.. เอาน่า...ผมเอาใจช่วยตลอดงาน.. จะมาบอกว่า.... ภูเขาจะสูงจะเตี้ย...จะใหญ่หรือเล็ก อยู่ที่หัวใจสองดวงที่มองภูเขาลูกเดียวกัน.. ผมไม่เชื่อหรอก...ว่าจะมีภูกเขาลูกไหน... ใหญ่เกินกว่าที่ความรู้สึกดีดีจะข้ามมาหากัน สู้เค้า....ท่านทั้งสอง : ) จากคุณ : โทโมะ` ฮิโร - [ 12 ต.ค. 46 17:55:20 ]

ความคิดเห็นที่ 17 -- ผ่ามมา Comment คุณหมูนิ่มหน่อยนะ -- อยากจะซึ้งทีละเรื่องอ่ะ Post กระทู้ทีละเรื่องได้มะ พอเราซึ้งเรื่องแรกเสร็จ อ่านเรื่องต่อไป ต่อไป จากตอนแรกทำตาซึ้ง หลังๆ กลายเป็นตาลายแย้ว ------------------------------------------------- comment ตามความรู้สึกเรานะ แต่ก้อตามอ่านเกือบทุกเรื่องเลย กรึย กรึย จากคุณ : NEO7 - [ 13 ต.ค. 46 11:23:50 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณคุณ NEO7 นะคะ ที่ติดตามผลงาน ฮ่าๆๆๆๆ..เอาเป็นว่าภาคต่อไปจะโพสทีละเรื่อง ตามคำเรียกร้องคะ แต่อดใจรอหน่อยนะคะ ช่วงนี้ขาดสต๊อก และยุ่งๆด้วยคะ คนน่ารักๆ เจ้าของเรื่องน่ารักๆ เค้าก็ไม่ค่อยว่างด้วยคะ ขอบคุณอีกครั้งน๊า จากคุณ : หมูนิ่ม - [ 13 ต.ค. 46 19:12:01 A:203.134.81.150 X: ]