ม า อ่ า น เ รื่ อ ง ค ว า ม รั ก ข อ ง ผ ม บ้ า ง ซิ

    ไม่ทราบว่าเคยอ่านกันหรือยัง มีบางท่านอาจเคยอ่านแล้ว เพราะเห็นชื่อบางท่านในกระทู้นั้น สำหรับท่านที่อ่านแล้ว ก็ผ่านไปก็ได้ครับ แต่ถ้าอยากอ่านอีกรอบ ไม่ว่ากัน

    เรื่องทั้งหมด ผมไม่ได้เป็นผู้แต่งเอง ไม่ได้เป็นผู้เรียบเรียง คุณ อริสโตเติ้ล แห่ง สวนลุมพินี เป็นผู้แต่งไว้ทั้งหมด

    ทุกตอนที่นำมาโพสต์ไว้ในกระทู้นี้ เป็น เรื่องเดิม คำพูดเดิม ทุกอย่าง ไม่มีการแก้ไข ต่อเติม เปลี่ยนแปลงใดๆทั้งสิ้น และจะโพสต์ชื่อผู้แต่ง และวันเวลาที่ผู้แต่งได้โพสต์ไว้ด้วย

    อาจมีคำบางคำที่สะกดผิดไปบ้าง แต่เพื่อคงของเดิมเอาไว้ ผมขอไม่แก้นะครับ แต่ถึงแม้จะสะกดผิด แต่คิดว่าทุกท่านน่าจะเข้าใจ


    ตอนที่อ่านเรื่องนี้ครั้งแรก รู้สึกประทับใจมากๆ คุณอริสโตเติ้ล เล่าได้สนุก และน่าติดตาม

    จะว่าไปแล้ว ชีวิตคนเรา ก็ไม่ต่างอะไรจากละครมากนัก ละครส่วนใหญ่ก็มาจากชีวิตจริงแทบทั้งสิ้น

    ดังนั้น หากท่านเห็นว่าเรื่องนี้ก็ไม่ได้ต่างอะไรจากละครหลังข่าว และคิดว่าเรื่องแบบนี้ คงมีแต่ในละครเท่านั้น

    สุดแล้วแต่ท่านจะพิจารณา


    ชีวิตคนเรา มีทางเดิน ที่แตกต่างกัน หากชีวิตของมนุษย์ทุกคนเหมือนกันหมด โลกนี้คงน่าเบื่อ และคงไม่มีอะไรแปลกใหม่

    เราอาจยังคงยึดติดอยู่กับสิ่งเดิมๆ




    ผมเองไม่แน่ใจเหมือนกันว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือไม่ แต่ทางผู้แต่ง (อริสโตเติ้ล) บอกไว้ว่าเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเขา

    ผมเองก็ค่อนข้างเชื่อคุณ อริสโตเติ้ล ว่าเป็นเรื่องจริง สาเหตุหนึ่งคงเป็นเพราะ คุณ อริสโตเติ้ล มีอมยิ้มด้วย

    อ่านเรื่องนี้มากว่า 4 รอบแล้ว อ่านกี่รอบ ก็ประทับใจ

    และน้ำใสๆก็แอบมาทักทายที่สองแก้ม cry



    พล่ามมาเยอะแล้ว



    ก็ขอเชิญ มิตรรักนักอ่าน



    ผู้ที่มีความฝัน



    และผู้ที่มีความรักทุกท่าน




    ร่วม ยิ้ม หัวเราะ ดีใจ มีความสุข เศร้า ไปพร้อมๆกันครับ





    ปล. หากตอนหนึ่งตอนใด หรือ เรื่องทั้งหมดนี้ ตีพิมพ์ลงในหนังสือ หรือ นิตยสารเล่มใดแล้ว ผมขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย จะแจ้งลบก็ได้ไม่ว่ากัน เนื่องจากผมไม่ทราบ ไม่ได้ทำการสำรวจ เพียงอยากแบ่งปันเรื่องดีๆให้ทุกๆท่านได้อ่านกัน ก็เท่านั้นครับ

    แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 46 15:39:11

    จากคุณ : JazzMiroQuai - [ 18 พ.ย. 46 15:37:55 ]