วันนี้ ขับ น้องอัลเบิร์ต (ชื่อเล่น ของรถป๋ม) ไปหาลูกค้าแถว ๆ รามอินทรา ... ทำธุระเสร็จ ก็วกกลับมา ซีคอน มาหาอะไรกิน
ประมาณ หกโมงกว่า ๆ ก็กะจะขับรถไปที่ SCB Park ไปมีตติ้งกะหนุ่มสาว หน้าห้องสยามซักกะหน่อย
เมื่อก่อนยังไม่มีรถเป็นของตัวเอง ก็คือ ขับอย่างเดียว การดูแลรักษารถอย่างเดียวที่เป็น ก็คือ เติมน้ำมัน !!! สตาร์ทติด เหยียบครัช เข้าเกียร์ได้ ถือว่าโอเจ
แต่พอมีรถที่ซื้อด้วยเงินของตัวเอง แล้วมันก็สอนให้เรารักรถ ดูแลรักษา ทนุถนอม มันมากขึ้น ... ด้วยวัยของ น้องอัลเบิร์ต ของผม ที่มีอายุถ้านับตั้งแต่เกิด 27 ม.ค. นี้ ก็จะครบ 20 ปี บริบูรณ์ ... แต่เจ้าของเก่าได้ผ่าตัด เปลี่ยนตับ ไต ใส้ พุง ถอดของเก่าทิ้ง เอาตับ ไต ใส้ พุง ที่แรงกว่าเดิม 1J-ZGE มาใส่ ... ผลที่ได้ คือ แรงเอี้ย ๆ แต่ก็กินน้ำมันเอี้ย ๆ เหมือนกัน
ด้วยอายุการใช้งานมาอันแสนยาวนานของ น้องอัลเบิร์ต ก็เลยต้องมีการดูแลรักษา ประคบประหงมกันเป็นพิเศษนิดนึงส์
ขับออกมาจากซีคอน เป้าหมายคือ SCB Park แต่สังเกตที่หน้าปัดดู เอ๊ะ ทำไม ไฟชาร์ต ของตรูมันโชว์อยู่ฟล่ะ .... ก็แสดงว่า กรี๊ดดดดดดดดดดดด ไดชาร์ท ของตรูไม่ทำงานนี่หว่า ..... ตาย ห้า !!! หก เจ็ด แปด เก้า สิบ ....
รถเกียร์ออโต้ เสียด้วย ไดชาร์ตไม่ทำงาน แบ็ตหมด ก็จบกันพอดี คิดเช่นนั้นได้ ก็รีบยูเทิร์น รถกลับบ้าน ปิดไฟหน้า ปิดแอร์ ปิดอุปกรณ์ไฟฟ้าทุกอย่าง ที่อยู่ในรถให้หมด โดยมีความหวังว่าจะขับกลับถึงบ้านได้ แล้วค่อยดูว่าจะอะไรยังไงต่อไป
ขับรถกลางคืน ไม่เปิดไฟ อาจจะทำให้คนที่ขับรถร่วมทางกับเรา หงุดหงุด ด่าเราได้ ... แต่โดนด่าก็ด่าไป ถ้าขืนเปิดไฟ ตรูไปไม่ถึงไหนแน่ ๆ
และแล้วจุดจบของมันก็มาถึง เมื่อผ่านสี่แยกอุดมสุข ... รถชิดขวาอยู่ เครื่องดับ สตาร์ทไม่ติด ... รถคันหลังแม่มก็บีบแตรไล่ ... อยากจะด่ามันเหมือนกัน "ตรูไม่ว่างพอ ที่จะมาจอดรถ ปิดไฟ อยู่เลนส์ขวานะโว้ยยยยยยยยย"
แต่กลัวคนขับรถคันหลัง นามสกุล อยู่ บำลุง ก็เลยเปิดประตูลงมากะที่จะเข็นรถ จากขวาชิดซ้ายด้วยตัวคนเดียว ... แต่น้ำใจคนไทยก็ไม่จางหาย ก็มีเสียงที่ผมได้ยินข้างหลังตามมา ก็คือ
"พี่ ๆ ครับเดี๋ยวผมช่วยเข็น"
เสียงนั้น คือ เสียงจากเด็กขายพวงมาลัยคนนึง ดูจากรูปร่างอายุไม่น่าจะเกิน 12 ขวบ มาพร้อมกับเด็กผู้หญิงอีกคนนึง ก็มาช่วยผมเข็น
ผมก็เข็นกับเด็กน้อย 2 คนนั้น จนชิดซ้ายสุด ตรงหน้าปั๊มน้ำมันเจ็ท ... มันแต่ดูรถ ก็เลยลืมตอบแทนน้ำใจ น้องสองคนนั้นไป พอมองหันไปอีกทีน้องเค๊าก็หายไปแล้ว ... และจากนั้น ก็มีลุงคนนึง ก็มาถามว่ารถเป็นอะไร ก็บอกว่า ไดร์สตาร์ท ไม่ทำงาน ลุงเขาก็เอาแบตฯ มาพ่วงให้ แต่ขับไปได้อีกซักพัก รถก็ดับอีก
ก็ได้รับการช่วยเหลือจาก พี่คนขับแท็กซี่ พ่วงแบ็ตฯ อีกทีนึง ... ผมจะให้น้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ กับลุง และพี่คนขับแท็กซี่ ทั้ง 2 ท่านก็ไม่ยอมรับ และก็มีคำพูดนึงจากพี่คนขับแท็กซี่ ที่ฟังแล้วรู้สึกดีมาก ๆ ก็คือ
"ผมไม่เอาเงินคุณหร็อก เพียงแต่ว่า อยากให้คุณ ถ้าคราวหน้าเห็นรถคันอื่น ต้องการความช่วยเหลือ ก็อยากให้คุณช่วยเขา เหมือนกับที่ผมช่วยคุณบ้าง แค่นั้นก็พอ"
ฟังแล้วอึ้ง ... บทสรุปสุดท้าย รถก็แบ็ตฯ หมด ยังไม่ถึงบ้าน แต่ก็เกือบจะถึง ก็เลยโทรตามให้น้าเอารถมาลากกลับบ้าน ... ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ จะเสียค่าซ่อมไดร์สตาร์ท เท่าไหร่
แต่สิ่งที่รู้ วันนี้ ก็คือ น้ำใจคนไทย ยังหาได้ทั่ว ๆ ไปเสมอ ...
ปล. สำหรับเด็ก สองคนที่สี่แยกอุดมสุข ... คราวหน้าถ้ามีคนรูปร่างดี ใส่แว่น หน้าเสี่ยว ๆ แบบอินเตอร์นิด ๆ ... ไปขอซื้อพวงมาลัย ของน้องแบบเหมาหมด ก็อย่าตกใจ ... เพราะนั่นคือ สิ่งที่ไอ่อ้วนคนนั้น มันอยากจะตอบแทนน้ำใจอันงดงามของน้อง ที่ทำให้มันโดยไม่เรียกร้อยผลประโยชน์ตอบแทน ...
จากคุณ :
ขนมเบื้องรสหวานเจี๊ยบ 
- [
28 ธ.ค. 46 01:36:22
]
=== ความรู้สึกดี ๆ ที่ได้รับ จากการที่ น้องอัลเบิร์ต พังกลางท้องถนน ===
