< : : > < : : > มาม่าหมูสับ...อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง < : : > < : : >

    เริ่มต้นจากก่อนเที่ยงคืนเล็กน้อย อากาศหนาวมาก หนาวชิบเลยต้องหาความอบอุ่นบวกกับกลัวว่าตัวเองจะนอนไม่หลับแล้วต้องตื่นไปเรียนแต่เช้า เลยชง Archers เครื่องดื่ม Alcohol 23% ผสมกับ lemonade น้ำอัดลมรสชาติคล้าย Sprite กิน หวังว่าจะนอนตายตาหลับ ระหว่างนั้นก็นั่งดู vcd บางรักซอยเก้าไปพลาง จิบเครื่องดื่มไปพลาง เนื่องจากมันไม่ค่อยเย็นและไม่มีตู้เย็นส่วนตัว เลยเอาแก้วเครื่องดื่มวางไว้ริมหน้าต่างเพื่อทำความเย็น (ขอความกรุณาอย่าหาว่า Artc เพราะมันเย็นเร็วกว่าตู้เย็นอีก) วางไปวางมา อยู่ดีๆฝนก็เทลงมาแบบไม่ลืมหูลืมตาพร้อมลมที่พัดกระหน่ำ ทันใดนั้น ปั๊ก (ให้นึกถึงของหนักๆที่ตกลงดิน) แก้วน้ำแสนสวยของดิฉันตกพื้นลงไปแล้วเจ้าค่ะ แก้วตกมันก็ต้องแตกเนอะ ได้แต่ทำใจ ดีที่ lemonade ขวดลิตรไม่ตกลงไปด้วย แต่ที่แน่ๆ ไอ้ห้องข้างล่างชั้นหนึ่งมันต้องตกใจแน่ๆว่าเสียงอะไรตกลงมา แต่แล้วกว่าจะนอนได้ก็ปาไปเกือบตีสี่ ไม่ได้หลับเร็วอย่างหวัง

    แปดโมงเช้าตื่นเกือบไม่ไหว ตื่นสายๆ ความที่ก็กลัวอากาศหนาวจะแข็ง มัวแต่ใส่เสื้อหนาๆหลายๆชั้น อ้าว ทำอาหารเช้าไม่ทัน วิ่งไปครัวหวังจะต้มน้ำร้อนชงกาแฟใส่กระติกไปกินระหว่างวัน แม่บ้านก็ทำความสะอาดครัวอยู่ห้ามเข้าไปตรงที่ทำอาหารซะงั้นแหละ มิเป็นไรหยิบส้มหนึ่งลูกใส่กระเป๋าไว้ไปกินระหว่างวัน (ผอมอีกต่างหาก) เดินลงมาชั้นหนึ่งส่องดูเอ๊ะมีเศษแก้วน้ำแตกอยู่ไหม เหลือเชื่อแก้วไม่แตกฮ่ะ เพราะมันตกลงดิน วางเรียบร้อยอยู่ใกล้พุ่มไม้ แต่ก็ไม่มีเวลาวิ่งไปเก็บแล้ว คิดว่าตอนเย็นมาเก็บดีกว่า คงไม่มีใครเห็นเพราะมันเป็นพุ่มไม้พอดี

    เรียนเสร็จบ่ายโมง เออดีนะ อากาศประเทศนี้แม่ม ไม่ค่อยหนาวอีกแล้ว ปล่อยดิฉันพองหนาเป็นหมียักษ์เดินไปเดินมาอีก จะกลับห้องก็ใช่ที่ กลับไปก็จะนอนอีก เดี๋ยวคืนนี้นอนไม่หลับ ขึ้นรถไฟไปเดินเล่นที่ Birmingham ดีกว่า shopping ไปมา ลืมหิว แถมฝนตกอีก เออดีที่วันนี้พกหมวกกิ๊บเก๋ หยิบมาใส่ไม่อายฟ้าดิน ก็ไม่อยากหัวเปียกนี่

    นั่งรถไฟกลับมาถึงหอก็หกโมงกว่า เดินด้อมๆมองๆไปที่พุ่มไม้หวังจะเอาแก้วกลับคืนมา ใครหว่าตาดีเอาแก้วหนูไปแล้ว เซ็งชะมัด มาถึงห้องโอยหิวๆ หยิบส้มลูกเดิมจากกระเป๋ามาแกะเข้าปากตนเอง แกล้งโทรไปหาเพื่อนบอกว่าจะทำกับข้าวหรือยัง เดี๋ยวจะช่วยไปทำอาหาร ปรากฏวันนี้พวกเพื่อนๆแสนรัก หนีไปกินข้าวที่อื่นเพราะนึกว่าพ่อคุณของดิฉันที่มาส่งจะยังอยู่ เค้าเลยไม่ได้โทรมาชวน Chipหายฉายที่นี่อีกแล้วค่ะ จากหอไปนานไม่ได้มีของสดมาตุนไว้เลย นอกจากส้ม น้ำส้มและกาแฟ จะให้เดินออกไปซื้อก็หนาวๆจนไปไหนไม่ไหว แถมเล็บขบอีกต่างหาก เฮ้อ สุดท้ายก็ต้องพึ่งพาอาศัยผลิตภัณฑ์ส่งออกของไทยที่มีมูลค่าการส่งออกกว่า 4000 ล้านต่อปี ใช่แล้วค่ะ นั่นคือ มาม่าหมูสับ สุดท้ายแล้วก็ต้องนั่งกินมาม่าหมูสับอยู่หน้าคอมคนเดียวนี่แหละค่ะ เศร้าแท้

    ปล. 1 ยาวไหมคะ อ่านแล้วไม่ลงชื่อ ขอให้ไม่มีข้าวกินเหมือนดิฉันด้วยค่ะ
    ปล. 2 เพิ่งได้ดู F4 เมื่อหยุดคริสต์มาส สามวันห้าสิบแผ่น เต้าหมิงซื่อกะอาเล่ยก็หล่อดีนะคะ ดูไปดูมาเพลินไปหน่อย ผัดผักไปด้วย หวังเพียงเหยาะพริกไทยเล็กน้อย พรวดค่ะ พริกไทยหกลงไปครึ่งขวด แหลกไม่ได้เลย ไม่ได้กินเพราะกินไม่ได้ แถมโดนด่าอีกต่างหาก
    ปล. 3 Oreo ที่นี่สามแผง หกปอนด์ (คูณ 72 เข้าไปนะคะ) อยู่เมืองไทยแม่ม แถวละ 36 บาท
    ปล. 4 เอ๊ะ ยาวจัง จบแล้วค่ะ


    จากคุณ : Brownie point - [ 14 ม.ค. 47 03:31:57 ]