เธอ มากับรถไฟฟ้า กำลังเดินอยู่กับที่ตรงบันไดเลื่อน
นอกสถานี
เขา มากับซาเล้ง กำลังคุ้ยหาของในถังขยะเชิงบันได
ใกล้ๆ กัน
เธอเดินอยู่กับที่ได้ เพราะบันไดเลื่อนขึ้น แต่เธอเดินลง
ส่วนเขา ก็คุ้ยหาของในถังขยะ ไม่ไปไหนเพราะกล่อง
ใบใหญ่ที่ยัดแน่นอยู่ปากถัง
"ฉันทิ้งเอง" เธอพูดลอยๆ
"คุณควรแยกขยะด้วย" เขาตอบลอยๆ บ้าง
"อะไรนะ"
"ไอ้นี่เป็นขยะเปียก" เขาหยิบดอกกุหลาบแห้งๆ
โยนใส่ถังขยะอีกถัง
"ถังสีเขียว เป็นถังขยะเปียก สำหรับใส่ขยะที่ย่อยสลายได้
ที่คุณทิ้งเป็นถังขยะสีเหลืองใส่ขยะแห้ง..."
"ขอโทษ เวลาทิ้งอะไร มันไม่ค่อยได้คิด"
เขาเงียบไปนาน ก้มหน้าก้มตาคัดเลือกของออกมา
"ยังใช้ได้อยู่เลยนะเนี่ย" เขาหยิบตุ๊กตาหมีกรอบรูปและ
แหวนใส่ถุงจะส่งคืนให้เธอ
"เอาไปเถอะ ฉันก็ไม่รู้จะเอาไปทำอะไรเหมือนกัน"
"ของไร้ค่าของคนหนึ่ง อาจมีค่าสำหรับอีกคน"
"แล้วนี่ล่ะ มีค่ามั้ย" เธอโยนกระป๋องน้ำอัดลมส่งให้เขา
"ขอบคุณ" เขากระทืบกระป๋องจนแบน แล้วแกะส่วนที่เป็นห่วง
แยกออกจากตัวกระป๋อง
"ใช้ไม่ได้เหรอ"
"ใช้ได้สิ แพงด้วย อะลูมิเนียมทั้งอันเชียว"
"งั้นแกะออกมาทำไม"
"จะเอาไปบริจาค...ทำขาเทียม"
"เคยทิ้งอะไรบ้างมั้ย" เธอถามเขา
"เคย...แต่จะใช้ให้คุ้มก่อน ถึงค่อยทิ้ง" เขาตอบ
"ไม่มีคุณ ขยะคงเต็มเมือง"
"ไม่มีคนทิ้ง ผมก็แย่เหมือนกัน"
เขาจัดถึงขยะเรียงให้เข้าที่ตามเดิม ก่อนจะเดินเอาขยะ
ที่เลือกแล้วใส่ถุงมาเก็บบนซาเล้ง
สถานีรถไฟฟ้าดับไฟ บันไดหยุดเลื่อน เธอค่อยๆ
เดินลงมาข้างล่าง มาหาเขา
"ฝากขยะอีกสักชิ้นสิ"
เธอเดินขึ้นไปนั่งแทรกกับถุงขยะบนซาเล้งของเขา
"ใช้ให้คุ้มก่อนทิ้งนะ".................
แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 47 10:01:56
ผู้หญิงจากรถไฟฟ้าและผู้ชายจากรถซาเล้ง
