เหงาจัง
อยู่ๆนั่งลบไฟล์ ในเครื่องเตรียมทำ back up ข้อมูล
เพื่อที่จะ format เครื่อง ไปๆมาๆ
ไปเจอ โฟลเดอร์ my received files เข้า
ทำเอาน้ำตาไหลเข้าดื้อดื้อๆ เจอรูปพ่อ+แม่ พี่ชาย+พี่สาว
มีแต่รูป แต่ไม่ได้เจอกัน นาน
ไม่น่าเชื่อ ว่าไม่ได้เจอพ่อกับแม่ ไม่ได้กอดพ่อกับแม่ มาเกือบ 4 ปีล่ะ จำได้วันที่ไปส่งพ่อกับแม่ ที่สนามบิน เค้าบอกว่ารีบเรียนให้จบแล้วตามไปนะลูก
สามคนพี่น้องรับปากพ่อกับว่าจะตามไป
หลังจากนั้น ก็อยู่กัน สามคนพี่น้อง ต่างคนต่างดูแลกัน
พี่ชายเรียนจบ ทำงานซัก ครึ่งปี ไปขอ วีซ่า เพื่อจะไปหาพ่อกับแม่ตามที่รับปาก
ผลออกมา ผ่าน วันที่ไปส่งพี่ชาย เศร้าแบบบอกไม่ถูก เหมือนตลอดเวลา สองปีที่ผ่านมา มีพี่ชาย ทำหน้าที่เหมือนพ่อกับแม่ คอยดูแลแทนมาตลอด
วันนี้ เค้าจะไปพาพ่อกับแม่ เหลือ
พี่สาว กับตัวเรา แค่สองคน
พอเค้าประกาศ เรียกขึ้นเครื่องครั้งสุดท้าย พี่ชายเดินมา กอดเรากะพี่สาวไว้
แล้วก็บอกว่า " ดูแล ตัวเองดีนะ" คำพูดนี้ทำให้เรากะพี่สาว น้ำตาไหลแล้วก็กอดกันกลม สามคนพี่น้อง
พอพี่ชายถึงที่สนามบิน รีบโทรไปหาพี่ชายใหญ่เลย
ถาม เฮีย (ปกติเราจะเรียกพี่ชาย ว่า เฮีย )
พ่อกับแม่เป็นไงบ้างหน้าเปลี่ยนไปเปล่า อ้วน ขึ้นมั๊ย ขาวขึ้นมั๊ย ที่ถามก็คงเหมือนความคิดเด็กๆที่ไม่ได้เจอกันนาน ต้องมีอะไรเปลี่ยนไป
ก็ได้ คำตอบ จากเฮีย พ่ออ้วนขึ้น แม่ก็อ้วนขึ้น แล้วก็ขาวขึ้นทั้งคู่พอได้ยินเฮียพูดแบบนั้น ยิ่งอิจฉาที่ เค้าได้เจอพ่อกับแม่ล่ะ แต่ก็นะคงอิจฉาได้ไม่นานอีกหน่อยก็คงถึงคิวเราบ้าง
หลังจากพี่ชายไปได้ไม่ได้นาน ด้วยความคิดอิจฉาว่าเฮียได้เจอพ่อกับแม่ พี่สาวเราก็เลยรีบทำเรื่องวีซ่าเพื่อที่จะไปหาพ่อกับแม่บ้างวันไปยื่นวีซ่า ทุกคนตื่นเต้น ผลออกมา ผ่านเช่นกัน
พี่สาวเราก็จัดการเก็บกระเป๋าเดินทางไปหาพ่อกับแม่ไปอย่างรวดเร็วทันใจ
เราได้แต่มองตาปริบๆ เรียนเมื่อไหร่จะจบ ฟ่ะ จะได้ไปขอบ้าง
พอระหว่างตอนเรียนปี 4 ไปฝึกงาน ฝึกเสร็จ เค้าก็รับเข้าทำงานเลย ตอนนั้น ขี้เกียจจะตาย ไม่อยากทำ คิดแต่ว่า เรียนจบจะขอนอนเล่นอยู่บ้านซักเดือน
แต่พ่อกับแม่บอกว่า ทำไปเถอะลูก เผื่อเวลาขอวีซ่ามันจะได้ง่ายขึ้น จริงไม่จริงก็ไม่รู้ แต่ก็เชื่อที่พ่อกะแม่บอกก็เลยทำ เอาล่ะ เวลาผ่านไปเร็วมาก เราทำงานมาได้ ปีนึงล่ะ
ลองขอวีซ่าบ้างดีกว่าไหนๆคนอื่นก็ได้ ไปล่ะ ยื่นวีซ่า เดือนธันวา ไม่น่าเชื่อ วีซ่าเราไม่ผ่าน
เค้าบอกแต่ว่าติดเอกสารของเฮีย เพราะวีซ่าเฮียหมดพอดี อ้าว..ซวยแล้วตู เลยถามเค้าว่าถ้าขอคราวหน้า ต้องเอา เอกสารเฮียไปเพิ่มแค่นี้ใช่มั๊ย
โอเค เวลาผ่านไปสามเดือน ไปยื่นใหม่ ....
วันที่ 1 เมษา สัมภาษณ์
พ่อกับแม่ โทรมาอวยพร ตั้งแต่ ตี4 บอกขอให้ผ่านนะลูกจะได้เจอกันแล้ว
เรา ก็งัวเงียแล้วบอกค่ะๆๆ แล้วเจอกันค่ะ ถึงจะง่วงๆแต่จำเสียงพ่อชัดมาก
พ่อเสียงตื่นเต้นมาก อวยพร อีกชุดใหญ่
10.30 ออกจาก สถานทูต วีซ่า ไม่ผ่าน อีกแล้ว ....
แม่โทรมาถามเป็นไงลูก .........บอกแม่ไม่ผ่าน แม่เศร้าเลย ก็เลยถามแม่พ่ออยู่ไหน
อยากคุยกับพ่อ ด้วยความติดพ่อ เวลามีไรไม่สบายใจ ชอบคุยกับพ่อ
แม่บอก ลูกไว้วันหลังค่อยคุยกับพ่อนะ พ่อเค้าเดินเงียบไม่พูดกับใคร เข้าห้องไปแล้ว
พ่อเค้าคงเสียใจที่ลูกไม่ได้มา ....เราก็เลยบอกไม่เป็นไร แม่บอกเรา ไว้หนูโทรไปหาพ่อใหม่วันหลังนะ
เฮ้อ............ทำไมต้องอยู่ที่นี่คนเดียวนะ
คิดถึงพ่อกับแม่ คิดถึงครอบครัว
ไม่อยากได้ยินแค่เสียงตามสายโทรศัพท์
ไม่อยากเห็นรูปทางเวปแคม
อยากเจอ อยากกอดพ่อกับแม่
อยากมีครอบครัวที่อยู่ด้วยกันเหมือนคนอื่นเค้าจัง
ตอนนี้ได้แต่หวังว่าคำพูดที่พ่อกับแม่บอกจะเป็นจริงเข้าซักวัน
"ต่างคน ต่างทำหน้าที่ของตัวเองไป แล้ววันนึงเราก็จะได้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม "
จากคุณ :
mookmik 
- [
25 เม.ย. 47 13:21:29
]
>>>>> คิดถึง <<<<<
