คำว่า "รักแท้แพ้ชิดใกล้" คำๆนี้เพื่อนๆคงเคยได้ยินผ่านหูผ่านตามาบ้างไม่มากก็น้อย
บางคนก็บอกว่าคำกล่าวนี้ไม่เป็นจริง ถ้ารักจริงถึงไกลแค่ไหนก็ยังรักกันอยู่ หรืออาจจะรักกันมากขึ้น
สำหรับผม ทีแรกผมก็คิดแบบท่านหลายๆคนเหมือนกัน ถึงเราจะห่างกัน แต่ใจเราจะยังเชื่อใจกันและรักกันอยู่เสมอ
"เวลาทำให้เราได้รู้จักกัน และเวลาก็ทำให้เราได้แยกจากกัน"
ผมได้รู้จักเธอตอนเธอจะเข้ามหาวิทยาลัย ขณะนั้นผมอยู่ปี 3 คบกับเธอตั้งแต่นั้นมา จนเธอจบปี 4 รวมๆเวลาก็ 4 ปีกว่าๆที่คบกัน
พอเธอจบมาก็ได้งานทันที แต่....เป็นงานที่จะทำให้เราต้องไกลกัน แต่เป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงพอสมควร เพื่ออนาคตของเธอ ผมจึงต้องยอมให้เธอจากผมไปไกล โดยที่ใจผมก็ยังคงเชื่อในตัวเธอตลอดมา
แต่เวลาประมาณ 2 เดือน ที่เธอได้เริ่มทำงาน เวลาทำงาน มือถือเธอสามารถติดต่อได้ แต่ไม่สามารถหาผู้ใดมารับสายได้ ทั้งตอนสายๆ พักเที่ยง บ่ายๆ หลังเลิกงาน จนผมต้องรอให้เธอติดต่อกลับมาหาผมตอนค่ำๆ คุยได้สักพักประมาณ 2-3 นาทีเธอก็บอกว่าทำงานหนักเพลีย ขอนอน เป็นอย่างนี้บ่อย ผมก็เห็นว่าเธอเพิ่งเริ่มทำงาน จะต้องใช้เวลาในการปรับตัว เลยไม่วุ่นวายนัก
แต่...มีลางสังหรณ์เกิดขึ้นช่วง 2 เดือน เธอโทรหาผมน้อยลง แล้วก็ผมติดต่อเธอลำบากเหมือนเช่นเคย โทรไปดึกๆพบว่า ผมได้โทรไปเป็นสายซ้อนของเธอ เธอก็บอกคุยกับเพื่อน ผมก็ไม่ว่า...
แต่...ลางสังหรณ์ก็ยิ่งแรงขึ้น เมื่อวาน ไปรอเธอที่หน้าบริษัทพร้อมช่อดอกไม้ช่อหนึ่ง พยายามโทรบอกเธอตั้งแต่เที่ยงว่าจะไปหา ก็ไม่รับ เลิกงาน 4 โมงครึ่งโทรหาก็ไม่รับ โทรไปเรื่อยๆจน 5 โมงครึ่ง เธอจึงโทรกลับแล้วไม่เชื่อว่าผมมารอเธอหน้าบริษัท เพราะระยะทางก็ไกลจาก กทม.พอสมควร
พอเธอออกมาพบผม เธอก็ถามว่าทำไมไม่บอกก่อนว่าจะมา ผมก็พยายามบอกว่า พยายามติดต่อแล้ว ไม่มีคนรับสายตลอด แล้วเธอก็บอกว่ามีนัดกินเลี้ยงกับแผนกเจ้านายชวนไว้แล้ว ผมก็บอกไม่เป็นไร ก็ให้ของฝากที่คุณแม่ผมฝากมาให้เธอ แล้วก็ช่อดอกไม้ที่ผมตั้งใจเอามาให้เธอโดยเฉพาะ เธอก็รับไว้แล้วก็พยายามมองรอบๆตัวว่ามีคนเห็นหรือไม่ ?
จากคุณ :
Commandosexy 
- [
18 มิ.ย. 47 08:20:33
]
"รักแท้แพ้ชิดใกล้" คำกล่าวนี้สุดท้ายก็ยังเป็นจริงเสมอ
