วันจันทร์ที่ 5 ก.ค. 47 วันแรกของการอายุ 35 ของพี่ก๊อย ... เอ๊ย ... ไมใช่ วันแรกของการเริ่มต้นแผนการของผม ...
ตื่นเช้ามา ขึ้นเครื่องชั่งน้ำหนักด้วยร่างกายเปลือยเปล่าหยิวกิ้วบิ้วสะเดิ๊บ ...
เจ๊ดดดด !
82.5 !
หน่วยเป็นปอนด์มั้ง !
วิ่งเข้าห้องน้ำไปปัสสาวะ ก่อนกลับมาชั่งอีกที ...
82.3 !
..........................................................
ผมออกมาทำงานตามปกติ ถึงออฟฟิซเวลาเกือบเจ็ดโมงเหมือนทุกวัน เปิดคอมพ์ รวบรวมกำลังใจแล้วเดินไปกดกาแฟจากเครื่องทำกาแฟ ... ม่างเอ๊ย ... กาแฟดำไม่ใส่น้ำตาลจากเครื่องกดกาแฟนี่โคดขมเฝื่อนเลยอ้ะ คิดดูว่าจากคนที่ชงกาแฟต้องใส่น้ำตาล 2 ช้อนชา นมสด 3 ช้อนชา ต้องมากินเงี้ยนะ ... โธ่ ... ชีวิต !
เจ็ดโมงถึงสิบโมง ช่วงก่อนเข้าประชุม ซัดกาแฟรสชาติขืนใจตัวเองไป 3 แก้ว อืม ... เค้าบอกว่ากินเท่าไหร่ก็ได้ คาเฟอีนมันจะช่วยกดประสาทความอยากทานอาหารได้ประมาณ 20%
หลังการประชุมยาวนานร่วมสองชั่วโมง ในที่สุดก็ถึงมื้อเที่ยง เราจะได้หม่ำๆ ซะทีละนะ หลังจากในท้องมีแต่กาแฟขมๆ ดำๆ
เปิดซิปเป้คู่ใจ หยิบอาหารเที่ยงที่เตรียมไว้ออกมา ...
ไข่ต้ม 2 ฟอง !
ค่อยๆ ละเลียดกิน เพื่อซึมซับรสชาติหวานมันของส่วนผสมระหว่างไข่ขาวและไข่แดงในกระพุ้งแก้มอย่างช้าๆ ... อืม ... รอดตายไปอีกมื้อนึงแล้วละเรา ...
ตลอดช่วงบ่าย งานที่สะสมมาจากสัปดาห์ก่อนทำให้ยุ่งจนลืมหิวไปสนิท ดื่มเพียงน้ำเปล่า 4-5 แก้ว จนดูนาฬิกาอีกที ... ตายห่าน !!! ... วันนี้สอบ เดี๋ยวไปไม่ทันนะว้อย !!!
ขึ้นเรือด่วนได้ก็เริ่มเข้าสู่ sleep mode เพื่อออมกำลังไว้ ตื่นมาอีกทีก็ใกล้ถึงท่าเรือพรานนกแล้ว นั่งเรือข้ามฟากไปท่าพระจันทร์ ขึ้นไปยังตึกเรียนเพื่อแสวงหาความรู้หน้าห้องสอบอันมีค่าต่อไป
ที่คณะมีข้าวเลี้ยงตามเคย อาหารวันนี้น่ากินซะด้วย แต่สิ่งที่ผมรับเข้าไปมีเพียงน้ำซุปจืดๆ หนึ่งถ้วยเล็ก และสัปปะรด 3 ชิ้นในขนาดพอดีคำ
เวลาสอบ 2 ชั่วโมงผ่านไปเร็วเหลือเกิน มีไม่กี่ครั้งในชีวิตที่ผมรู้สึกว่าเวลาทำข้อสอบไม่ค่อยพอ วิชาที่สอบเป็นวิชาที่การสอบต้องจับ concept ให้ได้ก่อน แล้ววิเคราะห์ออกมาเป็นคำอธิบายที่ละเอียดเข้าใจได้ จากนั้นสรุปเพื่อเขียนตอบให้สั้น และได้ใจความที่สุด เพราะเนื้อที่กระดาษคำตอบเค้ากำหนดมาให้จำกัดมาก และห้ามเขียนเกิน
ผมรู้สึกว่าข้อสอบง่ายมากนะ และผมก็คิดว่าตัวเองทำได้ด้วย แต่รู้สึกไม่ดีเลย เพราะความที่มันง่ายนี่แหละ มันอาจจะเป็นข้อสอบลวง หรือไม่ เมื่อเราทำได้ คนอื่นๆ ที่เค้ามีพื้นฐานวิชานี้โดยตรง มันก็คงยิ่งกว่าง่ายสินะ ... ช่างมัน ออกจากห้องสอบมาแล้ว เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้วนี่ รอฟังผลสอบต่อไปก็แล้วกัน ไม่มีคิดมากอยู่แล้ว
กลับถึงบ้าน อาหารมื้อเย็นก็มีเพียงส้มตำรสชืดๆ หนึ่งจาน (ที่ต้องรสจืดๆ เพราะรสจัดของอาหาร จะไปกระตุ้นต่อมความอยากอาหารมากเกินไป) กับไก่ย่างหนึ่งชื้น จำใจลอกหนังเกรียมๆ เผื่อแผ่ให้ลูกน้องสี่ขาที่บ้านไป ... ลองนึกสภาพไก่ย่างแห้งๆ ไม่มีหนังอมน้ำมันมาช่วยทำให้ลื่นคอสิครับ ฝืดคอชิบ !
เช้าวันอังคารที่ 6 ตื่นมาได้ก็ไปที่เครื่องชั่งน้ำหนักในสภาพไร้อาภรณ์อีกครั้ง
81.1
หายไปสำหรับวันแรก 1.2 กก. เป็นการเริ่มต้นที่ดี และรู้สึกมีกำลังใจที่จะลุยต่อ ... แต่ก็เพิ่งจะผ่านมาแค่วันเดียว ยังมีอีก 13 วันรออยู่ ...
สู้ต่อไป ... ไอ้แมลงสาบ !!!
.
แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 47 07:19:50
แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 47 07:17:00
จากคุณ :
(แมลงสาบ) 
- [
7 ก.ค. 47 07:14:42
]
My Di(et)ary
นี่.......ผู้ชายเค้ากังวลขนาดนี้หรือนี่..........