CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    - - - - - เป็นสุข - - - - -

    วันนี้เป็นวันที่เฮงซวยวันนึงของบัวก็ว่าได้
    ตื่นมาเจอเชี่ยที่ไหนไม่รู้โทรผิดมาปลุก
    พักนึงเอาแล้ว แฟนโทรมา...

    กลางวันไม่มีไรจะเล่าเพราะหลับตลอดวันเนื่องจาก
    สายทอสับไม่ดีต่อเน็ตไม่ได้เลยหลับกอดบุ้งกี๋

    เพิ่งค้นพบว่าหูหมา ที่เหม็นๆกลิ่นเหมือนไส้กรอกรมควันมาก
    และก็โคนหางหมาเป็นไรที่ปั่นเล่นโคดสนุก
    เอากี๋วางนอนบนอก แล้วหลับ หลับไปๆมาๆ
    นึกว่าผีอำ ตื่นมา อ้าวลืมไปหนักกี๋นี่เองเลยหายใจไม่ออก
    ไม่ใช่ผีอำแต่กลายเป็นกี๋อำ...

    ตั้งแต่บ่ายแล้วทะเลาะกัดกับแฟนเรื่องเดิมๆ
    ทะเลาะอยู่ได้ คุยๆเหมือนจะดี พอแป้บนึงไม่เราก็เขาวกกันมาอีกแล้ว
    เป็นเชี่ยไรกันนักหนาวะเหมือนพูดกันแทบตาย สุดท้ายก็ไม่เข้าใจ

    พอตอนเย็นเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ เขาตวาดใส่เรา
    เราตวาดแบบซูเปอร์ไซย่าใส่เขากลับ
    เขาคงโกด เลยบอกว่า ขออยู่คนเดียวสักพัก
    กรูโทรไปตัดสายๆ ทิ้งตลอด ทำตัว e dok มากไม่ชอบเลยแบบนี้

    พักนึงจ๋อยสิคะ นึกว่าเฮ้ยเขาจะคิดสั้นป่ะฟร่ะ
    ตูผิดแน่ๆเลยทำเขาเครียด พยายามม๊ากที่จะโทรหา
    แล้วไม่มีคนรับสาย กดจนนิ้วจะแหก
    ไม่มีคนรับ...นึกว่าตาย
    เลยไปเอาทอสับน้องโทรเข้าไป
    มันรับเสียงแจ้วมาก.....ดินเนอร์อยู่กับใครไม่รู้
    เสียงเเจ้วๆลอดมาตามสาย ทั้งญ ทั้งช

    อ่อ...ที่บอกมรึงจะอยู่คนเดียวขอเวลาส่วนตัว
    นี่คืองี้เอง ไม่ได้โกดที่ไปเที่ยว
    แต่เซ็งที่กรูเป็นห่วงแทบตายนึกไปไหนต่อไหน
    ว่ากรูผิดทำให้มันต้องนิ่งสงัด แถมเป็นตายร้ายดีไม่รู้
    กลับเริงร่า...แมสเซสสิบๆอันที่ส่งไปไม่ตอบ
    รับแต่เบอร์ไม่คุ้นเพราะคงนึกว่าไม่ใช่กรู
    เสียแรงที่กรูห่วง

    อารมณ์ไม่ดี ฮึดฮัดๆ อยู่สามชั่วโมงได้
    อ่อ เราบอกเขาว่าไม่เป็นไรอยู่กะเพื่อนต่อเหอะ
    เรื่องทะเลาะไว้มาที่บ้านค่อยโทรมา
    แล้วด่าต่อด้วยอารมณ์เซ็งจัด ไม่รู้นานแค่ไหน
    แต่แบตเขาหมด (อาจจะทำแบตหมดแต่จิงๆหนีไง)

    พอถึงบ้านเขาโทรมา
    ประโยคแรกเลยแต่งงานกันสิได้ไม่คิดว่าไปไหนมาไหน
    ได้อยู่ในสายตาตลอด

    แล้วก็ตามมาเป็นพรวนเลยนะว่า..อยากแต่งให้ไวที่สุด
    เราเริ่มๆดักทางถูก
    ถามกลับไปเมื่อไรละคะ เขาบอกพร่งนี้จะบอกพ่อแม่อีกที
    แล้วแต่งเลย

    เฮ้ย ชีวิตกรูทั้งชีวิตนะ

    เราก็เลยบอกว่า อืมรอก่อนได้มะขอเวลาเดือนนึง
    (นับว่าน้อยมากแล้วนะ นี่กรูปราณีขนาดไหนๆ แต่จิงๆก็กะเลื่อนไปเรื่อยๆ)
    ไม่ได้.....นี่อะคำตอบเขา
    จะแต่งเลย...........

    ก็ได้อยากให้อยู่ด้วยนักก็ได้
    พร่งนี้ไปเลยแต่ไม่จดทะเบียนเผื่อเลิก...เราบอกเอง

    (หลายคนอาจจะคิดกรูโง่ คนดีพร้อมมาขอเจือกลีลาแถมไม่จด ทบ. ไม่เอาอะเราไม่มั่นใจ เราไม่อยากเสี่ยงว่ะ ชีวิตเรามีค่ามากกว่ามาเสี่ยงเพื่อจะได้ชื่อแค่กรูมีผัว)

    ไม่แต่งเหรอ อืมเราสองคนคงมาถึงทางตันแล้วละ....เขาตอบ



    ................เอาสิวะตันก็ตัน

    บอกนิดนึงว่า
    เมื่อก่อนเราขวนขวายมากเลยนะว่าหรูต้องมีแฟน ต้องแต่งงาน
    มีงานแต่งงานหย่ายๆ จดทะเบียนสมรส มีเจ้าบ่าวสุดหล่อ

    แต่ตอนนี้..พอทุกอย่างมาถึงจริงๆ
    เรากลับปฎิเสธมันเอง

    เพราะอะไรเหรอ

    เพราะทุกๆอย่างที่ผ่านมาทั้งหมดทั้งเรื่องเชี่ยๆเรื่องดีๆ
    มันสร้างประสบการณ์ให้เราอย่างมาก
    เราไม่ยอมที่จะเสี่ยงหรือทำอะไรโง่ๆเพื่อแค่ ความรัก
    หรือรักษาคนรักให้อยู่กับเราอีกแล้ว
    อะไรที่เราไม่มั่นใจ เราก็จะไม่เดินไปหรอก
    เราเริ่มที่จะก้าวไปข้างหน้าอย่างรอบคอบมากกว่าเดิม

    เรารักตัวเราเองมากกว่าเดิม

    เมื่อก่อนเราไม่เคยคิดเลยนะว่าเราจะทำได้
    แต่วันนี้ที่เราทำได้เรามีความสุขมากๆ

    ไม่ว่าใคร หรือไอ้อี ที่ไหนจะหลุดไปจากชีวิตเรา
    เราก็แค่รู้สึกเล็กๆ ไม่ได้เจ็บทุรนทุราย
    เพราะเรายังมีเราเองที่รักตัวเอง

    ...............
    กลับมาต่อ


    เหรอ ถ้าแค่นี้ตันก็เลิกกันเหอะ...........เราพูด

    เขาไม่ตอบอะไร
    เพียงแค่เงียบๆนิ่งๆแล้วก็บอกว่าให้เราพักผ่อนเเล้วพรุ่งนี้จะคุยกันอีกที


    ถ้าคุยเรื่องอื่นได้ แต่เรื่องนี้ไม่ต้อง.....เราบอกเขาก่อนจะวาง


    ..........................

    เหมือนกับว่าตอนนี้ เราออกมาจากเขาแล้วล่ะ
    เรากำลังสูญเสีย...หัวใจของเราไป

    แต่เรากลับไม่เจ็บ ไม่ร้องไห้ไม่รู้สึกห่าอะไรเท่าไร
    เรายังร่าเริงเฮฮา...

    ไม่ใช่เพราะเราไม่รักเขา
    ไม่ใช่ว่าไม่รักเขาเท่าคนที่ผ่านๆมา
    รักสิ..รักมากๆ
    แต่เรารักตัวเราเองมากกว่า
    เรายอมเห็นแก่ตัวที่จะรักตัวเองและเห็นตัวเองมีความสุข
    เราเห็นตัวเองเจ็บปวด ทุรนทุราย ร้องไห้ ทำร้ายตัวเองไม่ได้
    ไม่อยากเห็นด้วย..เลยไม่คิดที่จะเลือกให้ต้องเจอ
    ภาพเก่าๆมันย้อนมาฉายซ้ำอีก
    (ก็บอกแล้ว ไม่แน่ใจกรูไม่เดิน)


    ...............


    ภาพเก่าๆที่เคยเจ็บปวดในอดีตมันคงย้ำเตือนเราอยู่ทุกวัน

    คำพูดของคุณลุงที่ว่า...
    ทำผิดครั้งสองครั้งเขาเรียกพลาด แต่ถ้าหลายๆครั้งเขาเรียกโง่..


    เราไม่โง่สักหน่อย (ไม่อยากโง่ด้วย)
    เรามีทุกๆอย่าง
    มีที่อยู่ มีครอบครัว มีการศึกษา มีเงิน มีความรักจากครอบครัว เพื่อนและตัวเอง

    แฟนไม่ใช่สิ่งที่เราจะแสวงหาหรือดิ้นรนได้มา
    จนต้องทำร้ายหรือทรยศความรู้สึกตัวเอง


    .......เรามีความสุขหลังจากที่ได้ดีลีททุกอย่างทิ้ง
    จากวันนี้เราคงไม่ต้องนั่งคิดมาก ไม่ต้องนั่งระแวง
    ระแวดระวัง ไม่ต้องคอยหาเหตผลมาบอกใครๆ

    ที่สำคัญ อยากทำไรกรูก็ทำ อยากคิดไรกรูก็คิด
    สบายสุดๆ กลับสู่ตัวเองอีกครั้ง



    คืนนี้คงหลับสบาย......


    และพรุ่งนี้คงตื่นมาบอกใครต่อใครได้เต็มปากว่า
    เราโตขึ้นอีกวันนึงแล้ว...

    แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 47 04:45:22

     
     

    จากคุณ : นรกขุมสุดท้ายของชายเจ้าชู้ - [ 25 ก.ค. 47 04:35:30 ]