เฮ้อ ตั้งแต่มีเรื่องเศร้าแล้วก็ติดภาระกิจในการเที่ยวอีกนาน
เพิ่งได้กลับมาเล่นเนทเนี่ยเจ้าค่ะ
ไปสมุยกับพะงันมาหลังจากกฃับจากเชียงใหม่ได้วันเดียว
ทะเลสวยแต่ใจคนมันไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะเที่ยว ถึงจะสวยยังไงก็สวยแบบเหงาๆ
ผู้ชายคนนึงมาบอกว่ารักเรามาก ไม่เคยเปลี่ยน
สองปีกว่ายังรักเราเหมือนเดิม เราเคยปฎิเสธเขาทีนึงแล้ว
แต่เขาหวังมาตลอดว่าซักวันเขาจะดีพอสำหรับเรา
เราบอกเขาว่าอย่ามารักเราเลย เราไม่ดีพอที่เขาจะมารักหรอก
เรามีคนที่เรารักอยู่แล้ว แม้เขาคนนั้นจะไม่รักเราก็ตาม
ท่าทางเขาจะเจ็บมาก เราเข้าใจเพราะเราก็เหมือนอยู่ในสถานะเดียวกับเขา รักคนที่เขาไม่รัก
เราไม่อยากทำร้ายเขาเลย ไม่อยากให้ความหวังด้วย
เพื่อนหลายคนบอกให้หันไปมองคนที่เขารักเราบ้าง
แต่เราก็เถียงว่า ในเมื่อเราไม่ได้รักเขา เราจะไปทำร้ายเขาทำไม ถ้าเราคบกันทั้งๆที่ใจเราไม่อยู่กับเขา จะเจ็บทั้งสองฝ่าย
เฮ้อ เข้าใจจริงๆว่าเขารู้สึกยังไงไม่อยากให้เขาทุกข์เหมือนที่เราเป็นอยู่อย่างนี้ แต่ตัวเราเองเรายังเอาไม่รอดเลย
เขาบอกว่าจะให้เขาแลกกับอะไรก็ยอมที่ทำให้เราลืมผู้ชายอีกคนได้
อยากจะบอกเขาว่าไม่มีอะไรทำให้เราลืมได้นอกจากใจเราเอง
เขาว่าจะรอเรา เราก็ว่าอย่ารอเลย เสียเวลาเปล่าๆ
อยากพูดอะไรๆหลายอย่างกับเขาแต่พูดไปก็เข้าตัว เลยได้แต่เงียบฟังเขา
ยิ่งเขาดีเรายิ่งเศร้า สะท้อนใจตัวเองและเรายิ่งหนีเขา
โอ้ย ชีวิตสับสนสิ้นดี
บางคนบอกว่าให้รักคนที่เขารักเรา
แต่เรายังอยากจะทำตามเสียงของหัวใจเราไปเรื่อยๆ
จนกว่ามันจะร้องบอกเราว่าพอเถอะนะ ไม่ไหวแล้ว
เมื่อนั้นมั้งเราถึงจะเปิดตาเปิดใจมองคนใหม่ๆ
แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่วันนั้นจะมาถึง
ป.ล. เขียนซะยาวเหยียดเลย แหะๆ
จากคุณ :
cvo 
- [
27 ก.ค. 47 15:10:38
]
คนที่เรารักไม่รักเรา คนรักเราเราดันไม่รัก
