ยาวหน่อยนะ แต่เป็นเรื่องจริง
เคยมีความรู้สึกอย่างงี้กับใครสักคนไหมคะ บอกก่อนว่าไม่ได้เป็นโรคจิตนะ เรื่องมันเริ่มอยู่ที่ว่า
เราเคยมีแฟนอยู่คนนึง (ตอนนี้เลิกไปนานแล้ว) เค้าชอบพูดถึงแฟนเก่าชื่อ อ. ว่าสวยน่ารัก ไม่น่าเลิก เราอยากเห็นหน้าเลยสืบรู้เบอร์เธอและโทรไปหาเธอเพื่อนัดเจอกัน พอได้เจอ อืม
. ก็น่ารักดี ตอนนั้น อ. อยู่ม.ต้น ส่วนเราเป็นรุ่นพี่ 3 ปี เอาล่ะเราจะเรียงเป็นข้อๆ ให้อ่านง่ายนะ
- เจอกันวันแรก เราพาเพื่อนไปด้วย เรากะ อ. นั่งคุยกันเรื่อยๆ สักพักมีผู้ชายกลุ่มนึงที่นั่งโต๊ะข้างๆ คนที่หล่อสุดเดินมาขอเบอร์เรา เราพอใจมากเพราะแสดงว่าเราน่ารักกว่า อ. (รึเปล่า) แต่พอผู้ชายกลุ่มนั้นเดินกลับไป อ. ก็บอกว่า เนี่ย จริงๆ คนนั้นน่ะเคยมาขอเบอร์ อ. ตั้งนานแล้วล่ะพี่ สงสัย อ. นั่งหันหลัง เขาเลยจำไม่ได้ เราเลยคิดว่า อืม
.. เธอพูดเพราะกลัวเสียหน้ารึเปล่านะ สักพักเพื่อน อ. คนนึงเดินผ่าน ( เพื่อนผู้หญิง) อ. รีบบอกให้มานั่งด้วยกัน เพื่อนเราเล่าให้ฟังว่าแอบเห็น อ. หันไปมองหน้ากับเพื่อนแล้วแบะปากใส่เราตอนเราเผลอ
- เรารู้จักบ้าน อ. แล้วเราเป็นไรไม่รู้ ถ้าว่างเราชอบไปแถวนั้นแล้วเข้าไปหา อ. ที่บ้าน ทำทีเหมือนผ่านมาแต่ที่แท้จงใจ เราอยากเห็นหน้า อยากเห็นความเป็นอยู่ และเมื่อเราไปหา อ. ก็จะพาเราไปที่บ้านเพื่อนของเธอทั้งๆ ที่ไม่ได้นัดกัน เหมือนจะเอาเราไปให้เพื่อนเธอดูหน้า แล้ววิจารณ์ (มั้ง)
- เราเจอกันเรื่อยๆ ประมาณ ปีละ 2 ครั้ง แต่ทุกวันเราจะคิดถึงแต่ อ. จะแต่งตัว ซื้อเสื้อผ้า ก็เลือกไอ้ที่แบบคล้ายๆ อ. หรือกะให้สวยกว่า บางทีก็ไปนั่งคุยที่บ้าน อ. จนดึก ต้องค้าง เราดีใจมากเพราะจะได้รู้ชีวิตความเป็นอยู่ของ อ. ใช้เครื่องสำอางอะไร, แอบอ่านสมุดเฟรนด์ชิพ, อ่านกลอนที่ อ. แต่ง แล้วขอยืมกลอนเล่มนั้นไปให้เพื่อนช่วยกันวิจารณ์ และเราก็แต่งกลอนมาอวด อ. ด้วย (พยายามแต่งให้เพราะกว่า), ขอรูป อ. ติดกระเป๋าไว้จนกระทั่งทุกวันนี้ เป็นอย่างนี้ตลอด 5 ปีกว่า เรียกได้ว่าชีวิตเรามีแต่ อ.ๆๆๆๆ โดยที่ อ. คงไม่รู้ตัวหรอก แต่ก็ใช่ว่าเราจะเป็นฝ่ายเดียว เพราะเรามารู้ทีหลังว่า อ. เอารูปของเราเกือบทั้งอัลบั้มไปให้เพื่อนที่ รร. กับแฟนของ อ. ซึ่งเราไม่ได้รู้จักเลย ดู ( อันนี้เธอหลุดปากออกมาเอง ), อ. พูดถึงเราบ่อยๆ และชอบถามคนอื่นว่า เราสวยมั้ย น่ารักมั้ย (อันนี้แม่เธอเล่าให้ฟัง) จนเธอขึ้น ม.4 เธอก็ย้าย รร. และได้ข่าวว่าใจแตก หนีแม่ไปอยู่กะทอม เราเลยขาดการติดต่อไป
- ต่อมาได้ข่าวว่า อ. ไปเรียนที่ รร. พาณิชย์แห่งหนึ่ง ซึ่งใกล้กับ รร. เรา วันนึงเราเลิกเรียนเร็วเลยไปดักรอที่ รร.ของ อ. คิดไปคิดมา ถ้าเจอ อ. เราจะหาข้ออ้างอะไรอีก
เราเลยกลับ แต่เราก็สืบเรื่องของเธอมาได้เยอะ เพราะเรารู้จักคนใน รร. ของ อ. เลยถามๆ กันมา เพื่อนที่ รร. ของ อ. บอกว่าในห้องไม่ค่อยมีคนชอบ อ. เพราะชอบทำตัวรวยทั้งที่บ้านไม่รวย ชอบนินทาคนอื่น แต่มั่นใจเกินเหตุ มีเรื่องกับเพื่อนบ่อยด้วย สิ่งที่เราได้รับรู้เกี่ยวกับ อ. มานี้เป็นข้อมูลที่มีค่ามาก
นั่งคิดทุกวัน..
- วันหนึ่ง
. วันแห่งประวัติศาสตร์ อ. ที่เราคิดว่าจะไม่ได้เจออีกแล้วชีวิตนี้ เธอดันมาเรียนมหาลัยเดียวกัน ทั้งเราและ อ. ต่างก็แต่งตัวกันมากขึ้นเลยต่างก็ดูดี ( อิอิ) แปลกตากันและกัน ตอนนี้เราเลยแข่งกันเต็มตัว ถึงตอนนี้ฉันรู้สึกว่า อ. เป็นคนหลงตัวเองอย่างมาก เธอชอบมาเล่าให้ฟังว่าแฟนเธอแต่ละคนมีฐานะระดับไฮโซ เธอรู้จักคนทั่วทุกวงการ ไม่ว่าเธอจะไปดัดฟันก็จะได้ลดเพราะรู้จักหมอฟันมือหนึ่ง, เธอจะไปเที่ยวผับ ก็รู้จักเจ้าของร้านนั้นร้านนี้เกือบทั้งกรุงเทพ, ดาราคนโน้นคนนี้มาจีบ, มีโมเดลลิ่งมาจ้างด้วยค่าตัวแพงลิบ ซึ่งเป็นไปไม่ได้กับงานนั้นๆ ฯลฯ เธอรู้จัก
and เธอมีเส้น เวลาอยู่ที่มหาลัยเธอจะโวยวายเสียงดังมากและคบเพื่อนที่หน้าตาขี้เหร่สุดๆ เพื่อให้ตัวเองเด่น บางทีเราเจอกันที่มหาลัยเราก็ทักทายกันตามปกติ แต่พอเดินคล้อยหลังมาไกลแล้วเราแอบเห็น อ. ค่อยๆ หันหน้ามาดูเรา ( ที่เรารู้เพราะเราก็แอบหันไปดูเหมือนกัน) ถ้าเราชี้ อ. ให้เพื่อนดู แล้วเพื่อนเราบอกว่าธรรมดา แค่หมวยหน้าจืดๆ เราจะรู้สึกพอใจมาก แต่เราก็รู้ว่า อ. ชี้เราให้เพื่อนดูเหมือนกัน เพราะเราแอบให้เพื่อนเราสังเกต
- ปกติเราคุยกะ อ. เราจะเป็นฝ่ายฟัง อ. โม้อยู่ฝ่ายเดียว แต่ล่าสุดเราเจอกันโดยบังเอิญ อ.บอกว่าเรียนจบจะไปสมัครเป็นแอร์โฮสเตส เราเลยฮึดหาข้อมูลเกี่ยวกับแอร์บ้าง เผื่อจะไปสมัคร
รู้นะว่ามันไร้สาระ แต่มันเป็นอย่างงี้ ไม่รู้ทำไง บางครั้งก็รู้สึกดีๆ กับ อ. อยากเป็นเพื่อนด้วย หน้าตา อ. น่ารัก แต่หลายครั้งก็หมั่นไส้อยากทะเลาะกันให้รู้แล้วรู้รอด แต่
..ไม่ได้ๆๆ ถ้าทะเลาะกัน เราจะไม่ได้คุยกับเธออีก ไม่รู้ว่ามีใครที่รู้สึกอย่างงี้กับเพศเดียวกันบ้างมั้ย เค้าเรียกว่าอะไร เรารู้ดีว่าไม่ใช่ว่าเราเป็นคนเดียวหรอก อ. ก็รู้สึกอย่างงี้กับเราเหมือนกันเพียงแต่เราเป็นหนักกว่า ทุกวันนี้เราก็ไปทำทรีทเม้นท์หน้า ทำผมให้สวย เพื่อพร้อมแล้วเราจะได้ไปเจอ อ. ที่มหาลัย เราว่า
ที่เราเป็นแบบนี้เพราะความฝังใจในวัยรุ่นๆหรือเปล่านะ หรืออาจเป็นเพราะเรากะ อ. หน้าตาและสไตล์คล้ายกันมาก จนหลายคนทักว่าเหมือนพี่น้องกัน ทำให้เรารู้สึกเท่าเทียมกันเกินไป จึงอยากเอาชนะ ความรู้สึกนี้ทรมานแต่ก็เป็นสุข เราคิดทุกวันเลยนะว่าจะทำไง ให้ชีวิตดีกว่า อ. จะไปทำอาชีพอะไรที่เงินดีกว่า เรากะลังขมักเขม้นเรียนภาษาอังกฤษให้เก่งกว่า ( อ. เรียนเก่ง ) ฯลฯ
จากคุณ :
sap
- [
3 ส.ค. 47 11:20:26
A:203.146.5.83 X:
]
การต่อสู้ระหว่างฉันและผู้หญิงคนหนึ่งที่เรียกว่า "คู่แข่ง" 8 ปีเต็ม
