ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องมันล่วงเลยมานานแล้ว นานซะจนวันนี้เราจะกลายเป็นป้าอยู่แล้ว วันก่อนกลับไปที่บ้านเก่า รื้อๆ ค้นๆไปเจอจดหมายที่เราเคยได้รับ ความทรงจำเก่าๆกลับมาอย่างเร็ว จนตั้งตัวไม่ทันน้ำตาไหลไปหลายหยด ................... วันที่เป็นสาวเฟรชชี่ เราก็ก้าวอย่างมั่นใจเข้าไปเลย จากรองเท้านักเรียนติดแป๊ะ กลายเป็นรองเท้าคัทชู หุ้มส้นอย่างงาม กะว่าสง่างามสุดๆแล้ว ปรากฏว่านอกจากหน้าใสๆแล้ว เท้ายังพลอยใสไปด้วย ใสไปด้วยตุ่มพองรองเท้ากัด ตกเย็นพี่ๆปีสองไฟแรงจัด เลือดรักน้องพุ่งสูงติดเพดาน เรียกน้องเข้าประชุมใต้ตึกเรียน ว๊ากน้องด้วยสำเนียงที่หวานกว่าเห่านี๊ด...เดียวจริงๆ โอ้แม่จ๋า...ลูกกลัวจนปัสสาวะ จะแตกจะแตนแล้วจ้า กรรมเวรจริงๆที่ดันเกิดมาหน้าตาดี เพื่อนๆพี่ๆก็เลยเลือกให้ประกวดดาวคณะ เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด ไม่อยากประกวดเลยจริงๆนะ อยากจะหน้าตาดีอยู่เงียบๆมากกว่า ...........แบบว่าไม่อยากเด่นดังหน่ะ กลัวเสียความเป็นส่วนตัว จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 1 พ.ย. 47 13:32:46 A:61.90.63.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วเรื่องของเราก็เกิดขึ้นเพราะเวทีแห่งดาวนี่แหละ เราไม่อยากประกวดแบบเอาจริง เอาจังเลยแหละ เพราะเราเป็นเด็กแนว แนวไหนเหรอ แนวอื่นน่ะซิ สาวๆเขามาแนวหวาน เรามาแนวเป๋อ และห้าว สาวๆมาแนวเปรี้ยว เราก็มาแนวขม ลำพังแค่ดูแลเท้าตัวเองยังทำไม่ได้ แล้วจะยัดเราขึ้นเวทีทำไม ช่วงซ้อมเดินบนเวทีก็แอบแว่บไปยืนเป่าพัดลมอยู่ข้างๆ พอพี่เรียกก็เดินส่ายๆให้พี่เขานิดนึง ช่วงที่แอบหลบนี่แหละ มีเสียงตะคอกถามว่า " ชื่อไรอ่ะ " สะดุ้งนิดนึงพอน่ารัก เพราะนึกว่าพี่คงตามมาว๊ากแน่ แต่สังเกตดีๆ มีไทค์ผูกคอก็ปี 1 เหมือนกันนะเซ่ แล้วทำซ่ามาส่งเสียงห้วน "ชื่อ....แล้วชื่อไรล่ะ" แล้วเขาก็ตอบมา มองดูดีๆ เอ๊ะ อีตาคนนี้ไม่ได้ถูกเลือกมาประกวดเดือนนี่ แล้วมานั่งเจ๋ออะไรแถวๆคนหน้าตาดีๆเขาเนี่ย " ทำไมมาเดินตรงนี้เขากำลังซ้อมเดินแบบไม่ใช่เหรอ " เสียงห้วน ปนสั่นชอบกลแฮะ " เบื่อ ไม่อยากประกวดไม่ชอบ รู้ว่ายังไงก็ไม่ได้อยู่แล้ว ไม่ชอบเป็นไม้ประดับ " ออกตัวไว้ก่อน ตกรอบจะได้พูดว่าก็ฉันไม่อยากอยู่แล้ว " เสร็จแล้วกลับด้วยกันนะ " เฮ้ย...ทำไมน็อคกันตั้งแต่ยกหนึ่งอย่างนี้ เห็นฉันเป็นอะไรเนี่ย เดี๋ยวเหอะ " ไปยังไง " ถามเฉยๆ พอเป็นมารยาทจ้า.... " เดี๋ยว ช้างขับไปส่งแถวเซ็นทรัล " แหมทำชวน ที่แท้อาศัยคนอื่น " ไม่ต้องหรอกกลับรถตู้ได้เพื่อนรออยู่ " ว่าแล้วหมุนตัวสบัดหน้าอย่างแรง ผมพริ้วสลวยแบบจงใจ รู้แล้วนี่ว่ามีหนุ่มมาปิ๊ง จะไม่หยิ่งเลยเหรอ............................ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 1 พ.ย. 47 13:33:26 A:61.90.63.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 ซ้อมเสร็จประมาณทุ่มกว่าๆ....ไอ้เพื่อนตัวแสบหนีกลับไปก่อนซะแล้ว หันซ้าย หัน ขวา คิวขึ้นรถตู้หน้ามหาลัยยาวยิ่งกว่าขบวนแห่นาครอบโบสถ์....... และแล้วเขาผู้เป็นพระเอกของเรื่องก็ก้าวเข้ามา เซ้าซี้ " ไปด้วยกันเหอะ ทางเดียวกันอยู่แล้ว ช้างก็ประกวดเดือนด้วยกัน เธอรู้จักอยู่แล้วนี่ ขืรรอรถตู้ 3 ทุ่มก็ยังไม่ได้ขึ้น " ทำอึกอักพอดูมีคุณค่า นิดนึง แต่ใจจริงยอมไปด้วยตั้งแต่หันมาเจอแล้ว " ก็ได้ " พอขึ้นรถเท่านั้นแหละ.....แต่น แต้น แต่น แตนนนน... เปล่านะเราไม่ได้ถูกปล้นสวาท พระเอก ก็ต้องเป็นพระเอกซิ พอขึ้นรถ คุณช้างเพื่อนพระเอกก็รีบทำหน้าที่พ่อสื่อ บอกว่า เขา คนเนี้ย มาแอบดูเราเดินซ้อมประกวดดาวทุกวัน อะฮ้า ... บอกแล้วว่าเราเร้าใจ นางเอกก็เขิน...แต่ใจไม่มีอ่อนไหว เพราะ.... จริงๆตั้งแต่นางเอกเข้ามาในมหาวิทยาลัย ก็แอบปิ๊ง ตี๋หล่อ หน้าใส หนุ่มในสเปคไว้แล้ว หนุ่มคนนี้ เท่ห์ ขาว ยาว ใส ใช่เลยทุกกระเบียดของชายในฝัน แถมยังขับรถมาเรียนด้วย โห...คลิกมากกกก แล้วคณะเล็กๆของเรา....ก็เล็กซะจน อีตาพระเอกของเรื่องดันเป็นเพื่อนก๊วนเดียวกับชายในฝันของเรานะซิ ขืนเราไปหวั่นไหวกับเพื่อนของชายในฝันซะแล้ว ฝันเราคงตกค้างกลางเวหาเป็นแน่ ชะช้า เห็นท่าจะไม่ได้กาล พอลงร๔ที่เซ็นทรัลปุ๊บ นางเอกก็แสดงเจตจำนงค์ปั๊บ "....เป็นเพื่อนกับหนึ่งเหรอ " อึ้งครับ พระเอกอึ้ง "หนึ่งเขามาจากโรงเรียนอะไรเหรอ " เอาซี๊ ...แสดงออกขนาดนี้จะไม่รู้ว่าฉันปิ๊งเพื่อนเธอให้มันรู้ไป "ทำไมเหรอ " " เปล่า แค่อยากรู้ " อย่าคิดนะว่าพระเอกจะมึนกับหมัดแย็บ เพราะเขาฮุคกลับทันที " รู้เปล่าว่าหนึ่งจีบนกเล็กอยู่ " โอย ..เจ็บจี๊ด เสียชีพอย่าเสียฟอร์ม เจ็บอย่ายอมให้เห็นรอย เราสบัดหน้าพรืด...วิ่งขึ้นรถ ปอ.เฉยเลย พระเอกยืนท่าไหนเราไม่รู้เพราะเราไม่มองกลับไปอีกเลย............. จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 1 พ.ย. 47 13:34:25 A:61.90.63.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 แล้วเราก็ไม่ได้เอาเรื่องของเขากลับบ้านไปด้วยให้รกใจแต่อย่างใด....... เช้าขึ้นมาก็ไปมหาลัยแบบสาวมั่นมากขึ้น ไม่เอาแล้วคัทชง คัทชู เห็นคนอื่นๆเขาใส่ผ้าใบก็มี เริ่มกลับมาเป็นตัวเอง เสื้อตัวหลวม กระโปรงบานยาว รอเท้าผ้าใบ สะพายกระเป๋าสาน นั่งรถมาไกล แถมหลับมาในรถเมล์อีก คล้ายๆปากจะมีกลิ่นหอมชื่นใจ ตัวเองคนเดียว ว่าแล้วเลี้ยวเข้าโรงอาหารก่อน ซื้อลูกอมดับกลิ่นที่ชื่นใจคนเดียวซะหน่อย ขณะที่กำลังค้นเศษตังค์ดังกรุ๊งกริ๊ง ชัดช้า...อีตาพระเอกของเรื่องมายืนประกบ ทิ้งท้ายไว้แบบนี้คงคิดว่าพระเอกจะจ่ายค่าลูกอมละซี๊.. เปล่าเล๊ย....แถมยังหยิบที่เรากองไว้เข้าปากดื้อๆ โอ้...จอร์ช มันยอดมาก เมื่อวานโดนไปขนาดนั้น วันนี้เจอกันยังมีหน้ามาก่อคดีใหม่ จะอ้าปากด่าก็กระไร เพราะกลิ่นอันชื่นใจยังมิจาง จ่ายเงินแล้วก็สบัดหน้าเดินอีกที... หลายคนควจะงง ทำไมชอบสบัดหน้านักหนา....ก็เราเนี่ยนะมีดีที่ผมอย่างแรง....ผมยาวถึงเอว ตรงสลวยสวยกิ๊บเก๋ เมื่อรู้ว่ามีเสน่ห์เช่นนี้ จึงชอบโชว์ยิ่งนัก หลังจากโดนเสน่ห์ผมหอมตวัดเข้าที่หน้าอก หน้าใจอย่างแรง พระเอกของเรื่องอดรนทนไม่ไหว วิ่งตามต้อยๆทันที " โกรธเหรอ " นิ่งค่ะ นิ่งไว้ " เดี๋ยวซื้อคืนให้ " แน้ หาว่าฉันงกเหรอ นิ่งอีก " หรือโกรธเรื่องเมื่อวาน "ยังนิ่งอยู่ " ก็เห็นชวนคุยเรื่องไอ้หนึ่ง ก็เลยคุยเรื่องไอ้หนึ่งด้วยไง " อ๊าย...นี่แกโง่ หรือ ซื่อ(บื้อ)กันแน่เนี่ย "ไอ้หนึ่งมันชอบนกเล็ก จริงๆ นะ "เออ...ย้ำเข้าไป เราหยุดยืนนิ่ง หันไปมองหน้าพระเอก ดวงตาระริกไหวน้อยๆ ภาพที่เห็นคงกระตุกใจพระเอกมิใช่น้อย " ขอโทษนะ ไม่นึกว่า...จะสะเทือนใจขนาดนี้ " " ไม่ได้สะเทือนจง สะเทือนใจอะไรหรอก แต่เราปวด...จะเข้าห้องน้ำจะตามไปถึงไหน นี่มันห้องน้ำหญิงนะ"......... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 1 พ.ย. 47 13:35:02 A:61.90.63.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 จากวันนั้น...เราเริ่มสังเกตุ...เฮ้อ ชายในฝัน ชอบไปป้วนเปี้ยน ใกล้ๆนกเล็กจริงๆด้วย แล้วมามองเราทำไม ส่งสายตาให้หวังทำไม แถมอีตาพระเอกก็ตีหน้ามึน เธอชบใครฉันไม่สน ฉันจะทนให็เธอมึนชา เอากะพ่อคนนี้ซี๊.... เห็นหน้ากันทุกวัน ตามขึ้นรถได้ทุกเย็น แต่ไม่เค้ย..ไม่เคยจ่ายค่ารถให้เลย แถมสภาพการแต่งตัว... กางเกงสแล็คหลวมๆซีดๆ รองเท้าหุ้มข้อเก่ามาก.....ก สะพายกระเป๋าย่ามขาดๆ " แต่งตัวเหมือนเด็กวัดเลย " นี่ยิงตรงอีกแล้ว นิ่งนิดนึง เอ๊ะ พูดตรงสะเทือนใจเกินหรือเปล่าหนอ " ที่บ้านทำอะไรเหรอ " เอา เอาเข้าไป มารยาทสังคมไม่มง ไม่มี มันแล้ว " พ่อ เป็นหมอ แม่เป็นเภสัช " อ้าวก็ฟังดูดี " ที่พิษณุโลก" อ๋อ เด็ก ตจว." พ่อเป็นอัมพาต แม่เกษีษรแล้วมาดูแลพ่อ " อุ้ย..ตลกไม่ออก "ตอนนี้เรามาอาศัยคนอื่นอยู่ " เด็กวัดชัวร์ฟันธง จากนั้นดิฉันค่า... ดิฉันเอง แย่งออกค่ารถตลอด ดูซี๊...ลำพังเดินทางคนเดียว เงินอาทิตย์ที่แม่ให้ยังใช้ไม่ค่อยพอ นี่ยังมีคนคอยตามไปส่ง แแถมเราต้องจ่ายค่ารถให้อีก ชักไม่ไหวนา... " นี่...ไม่ต้องส่งเราก็ได้นะ บ้านเราเรากลับมา18 ปีแล้ว จำทางได้แม่นมาก" " ทำไมล่ะ " แหมจะให้บอกเหรอว่าฉันไม่มีตังค์จ่ายค่ารถให้นายแล้ว " เออ...คือ ...แบบ...เราก็ไม่ค่อยมี..เออ...น่ะ " " ไม่มีอะไร "โว๊ย อะไรกันนักเนี่ย " คือแม่เราให้เราอาทิตย์ละ 250 เอง " นี่อย่าขำ 12 ปีที่แล้ว มันพอใช้จริงๆนะ " ทำไมเหรอ " โอ้แม่เจ้าเธอจะซื่อ(บื้อ)ไปถึงไหน " เราจ่ายค่ารถให้เธอทุกวัน ไม่ไหวนะซิ " เข้าใจยังโว๊ย.... อึ้ง อีก พ่อพระเอก ยืนงงทำตัวไม่ถูก " เราจ่ายเองก็ได้ แต่เราเห็น...แย่งจ่ายตลอด เรากลัวว่าเธอจะโกรธ " ทำไมถึงซื่ออย่างนี้ " ก็เราเห็นว่า...เป็นเด็กวัด เราก็เลย...เรากลัวเธอไม่มีเงินกินข้าว " สายตาอ่อนโยนม๊าก..มาก ส่งตอบมาที่เรา " งั๊น ต่อไปนี้ เราไปส่งเธอทุกวันนะ แล้วเราจะจ่ายค่ารถเอง" " แล้วจะพอใช้เหรอ บ้านเราขึ้นรถตั้งสองต่อ " " พอ " น้ำเสียง และรอยยิ้ม มีความสุขมากๆ ตั้งแต่นั้น เราก็ใช้บริการ ขสมก. ฟรี ผ่านระบบบอดี้การ์ด เราคิดในใจว่าบ้านเขาคงพอมีตังค์ ก็พ่อเป็นหมอนี่ แต่อาจจะมีญาติมาบวชที่วัดในกรุงเทพ ก็เลยฝากลูกมาเรียน แล้วอาศัยนอนที่วัด เด็กวัดไฮโซ ว่างั๊นเถอะ............. จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 1 พ.ย. 47 13:35:40 A:61.90.63.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 " ชื่อไร " อ้าว...บ้า อยู่ดีๆมาถาม เจอกันมาเป็นเดือนแล้ว " อะไรเนี่ย " " ก็วันนี้26 ไง " " 26 ..งงอ่ะ" " เราคุยกันวันแรก 26 พฤษภา ไง วันนี้ครบเดือนพอดี " โห โรม๊านซ์ เขาจดจำรายละเอียดต่างๆได้แม่นมาก มากจนเรางง แต่เรายังไม่ได้ตกลง จะเป็นพัดลม เอ๊ย..แฟนกับเขานะ เพราะไร เหรอ..... ทั้งที่พระเอกแสนดีอย่างนี้ ก็เพราะนางเอกนะซี๊..เสน่ห์แรงจัดจ้าน ก็เลยมีแฟนเก่าที่ยังไม่ได้โละ เก็บไว้อีกคน พระเอกก็รู้ .........รู้ทั้งรู้ ก็ยังรัก....... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 1 พ.ย. 47 13:36:06 A:61.90.63.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ช่วงนั้นของชีวิตพระเอกของเราจะฮิตเพลงปาฏิหารย์ของป๋ากบ เป็นพิเศษ.....มีอัดเทปให้ฟังด้วยนะ รักเก่าของเรา เราไม่ได้คิดจริงจังอะไร ก็แค่แฟชั่นในรร.มัธยม จะไม่มีแฟนก็เกรงว่าจะโดนเพื่อนข่มมิใช่น้อย แต่ก็ไม่กล้าบอกเลิกเขาช่วงเรียนมัธยม เกิด เฮิร์ตจัด สอบตกหมดทุกวิชา จะเป็นบาปกรรมติดตัว ก็เลยคบมาแบบ เร่งเวลาให้เรียนจบ........ เราเข้ามหาลัย แฟนเก่าก็เตรียมใจไว้แล้วแหละ แต่เราไม่กล้าบอก ไม่อยากหักอกใคร...แต่พระเอกของเรื่องก็เฉาลง เฉาลง ทำหน้าเซื่องไม่ต่างจากสุนัขหงอย ไม่ด้าย.....ปล่อยไปจะยิ่งปวดร้าว ฝืนเกินไปเสียเวลาเปล่า ช้าหรือเร็วก็ปวดร้าว....ววว อันตัวเรากับแฟนเก่าเนี่ยปั๊บปี้เลิฟสุดขีด ไม่เค้ย..ไม่เคยถูกเนื้อต้องตัวกันเลย แต่วันที่เราบอกเลิกเขาร้องไห้แบบที่เราสงสารสุดตัว เรานัดเขาที่หลังสนามบาสที่ที่เราซ้อมด้วยกันตลอดเวลาที่เรียนมัธยม เขาทรุดลงร้องไห้แบบไม่มีฟอร์มเลย ตลอดเวลาที่คบกันก็เพราะเราสงสาร ไม่กล้าตัดสัมพันธ์ แต่สุดท้าย เขาก็ต้องเจ็บอยู่ดี ไม่รู้อะไรดลใจเรา อยู่อยู่ก็ก้มลงหอมแก้มเขา แล้วกะจะวิ่งหนี เขาก็คงช็อค คว้ามือเราไว้ ตาเว้าวอน ไอ้เราก็ทั้งอาย ทั้งสงสารแต่สุดท้ายก็ขอจากมา ขอเป็นเพื่อน ซึ่งเขาให้ไม่ได้ เฮ้อ... ทำไมเลิกกับใครก็เป็นเพื่อนกับเขาไม่ได้อีก อ้าว...จากเรื่องเล่าสาวมหาลัย จะกลายเป็นเรื่องเล่าสาวมหาประลัยไปซะแล้ว........ บอกเลิกแฟนเก่าเสร็จก็นัดพระเอกต่อเลย ไปสกาล่า ดูหนังอันดา กับ ฟ้าใส ใจก็ยังเศร้าๆนะ เพิ่งทำร้ายคนอื่นมาเพื่อจะเริ่มสิ่งใหม่ๆ มันโหดๆ ชอบกล แต่หนังก็น่ารักซ้า....ออกจากโรงก็แบบรู้สึกผิดๆ ก็เลยบอกว่า มีเรื่องจะสารภาพ " ตอนที่บอกเลิกปอ เขาร้องไห้มากไม่รู้จะปลอบยังไง ก็เลยเผลอ ทำอย่างนี้ " ว่าแล้วก็กระโดดจุ๊บ แก้มพระเอกอีก พระเอกงงจัด หน้าแดงเป็นตำลึง ไอ้เราเองก็เขินแทบขาดใจ อะไรเนี่ย วันเดียวปล้นนวลแก้มชายไปถึงสอง อะไรดลใจลูกช้างก็ไม่รู้ " เอ่อ... แล้วอย่างนี้ เราก็เป็นแฟนกันได้แล้วใช่ม่ะ" อุ๊ยตาย ว้าย เขิน พยักหน้านิดๆ พอมีมาด "...ก็มีเรื่องจะสารภาพเหมือนกัน " อึ้งไนิดเพื่อสูดลมหายใจ " จริงๆแล้วไอ้หนึ่งมันก็ชอบเธอ มันมาบอก... แต่... บอกมันไปว่า เฮ้ยไม่ได้โว๊ย คนนี้กรูจอง " โอ้..จอร์ช ทำแบบนี้จอดแน่ " อย่าเพิ่งโกรธนะตอนที่เธอถามถึงไอ้หนึ่งบ่อยๆ เราอึดอัดมากเลย แต่เราชอบเธอมากนี่ ไม่อยากให้เป็นแฟนกับใคร " นี่แหละน้า..เพราะเส่น์หที่แม่ให้แบบไม่บันยะบันยัง " ไท้โกรธหรอก ถ้าวันนั้น.... บอกเราว่าหนึ่งชอบเรา วันนี้เราก็ไม่มีโอกาสที่จะได้เป็นแฟนกับคนดีๆอย่างเธอนะซิ" รอยยิ้มที่สว่างวาบที่สุดในชีวิตเป็นยังไงเราก็ได้เห็นในวันนั้นแหละ " แปลว่า ตกลงใช่มั้ย ไม่โกรธจริงๆนะ แบบนี้ต้องขอเอาคืนบ้างแล้ว" ฟอด ครับท่านผู้อ่านหมดกันนวลน้อง............. จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 1 พ.ย. 47 13:36:40 A:61.90.63.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 คงสงสัยละซิ ว่าเรื่องประกวดดาวเดืนเป็นยังไง ... ก็เป็นไปตามคาดหมายนะแหละ.... ตดรอบค่า...สวยซะขนาดนี้ แต่เหตุการณ์ในวันประกวดก็เป็นจุดเปลี่ยนชีวิตนะ พิธีกรถามว่า"ผู้ชายที่ไม่ชอบเลยเนี่ย คือผู้ชายแบบไหน " " สูบบุหรี่ค่ะ ไม่ชอบเลย ตัวเองสูบคนเดียว มีความสุขคนเดียว แต่คนที่อยู่ข้างๆ ต้องพลอยเหม็นไปด้วย".... ก็ตอบให้เท่ห์ๆไปงั้นแหละ ไม่ได้เกลียดอะไรมากมาย แต่พระเอก ห็หันไปเคี้ยวหมากฝรั่งแทน จนเหงือกระบม นี่ละน้า....รกนางเอกต้องฝ่าฟัน.....อิ อิ อิ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 1 พ.ย. 47 13:38:54 A:61.90.63.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอโทษนะคะ ไฟล์ที่เซฟไว้ กระทู้หายตั้งแต่ 17-66ค่ะ แง้.....งานพี่หายคราวนี้ต้องรบกวนคนที่เซฟไว้ส่งให่พี่บ้างนะ บอก คุณ แมวไว้นะค่ะ เดี๋ยวพี่จะเมล์ไปบอก ที่อยู่คุณ แมวของพี่ แง๊............. จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 1 พ.ย. 47 13:47:29 A:61.90.63.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 แหม...กำลังอ่านเพลิน อยู่ทีเดียว คราวนี้ เขียนไว้ใน word เลยซิคะ save ไว้ แล้ว copy มาโพส ดีกว่า ต่อไปใครลบกระทู้ จะได้ป้ายมาแปะใหม่ได้อีกนะคะ จากคุณ : tourmaline - [ 1 พ.ย. 47 14:02:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจังอ่ะ จากคุณ : winny (win_ny) - [ 1 พ.ย. 47 14:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มี save ไว้ถึงคคห.ที่ 280 ค่ะ email มาได้เลยค่ะ sumonrat@hotmail.com จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:09:40 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แล้ววันหนึ่งหน้ากากของพระเอกก็ถูกฉีกออก.......... พระเอกไปถอยรองเท้าใหม่ป้ายแดงมาหนึ่งคู่ ราคาแพงกว่าเงินอาทิตย์เราคูณด้วย 5 อีก.... ด้วยความเห่อ กลัวรองเท้าพัง ก็เลยถอดรองเท้าเล่นบอล สนามปูน กับพองเพื่อน หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ได้เรื่อง.... พระเอกเดินพิการมาหานางเอก ด้วยภาพสโลว์ จริงๆไม่ต้องใส่ภาพ มันก็ช้ามากอยู่แล้ว เพราะ ฝ่าเท้าพองมาก แดง พอง ตุ่มใสๆบางที่ แตก บางที่เป่ง ภาพอุจาดเกินบรรยาย "วันนี้ไปส่งเราที่บ้านก่อนนะ กลับไปเปลี่ยนรองเท้าก่อนเดี๋ยวค่อยไปส่งเธอ เจ็บมากเดินไม่ไหว เดี๋ยวเรียกแท็กซี่หน้า มหาลัยก็ได้ " แหมเด็กวัดทำเป็นพ่อบุญทุ่ม ลงทุนนั่งแท็กซี่ " ก็ได้ " จริงๆ เรากะจะไปส่งเขาแหละ แล้วก็นั่งรถเมล์กลับเองตามเคย เห็นแผลพระเอกฉกาจปานนั้น นางเอกจะใจหินได้กระไร ประคับประคองกันขึ้นแท็กซี่ไป อุ้ยหวานชื่นรื่นรมณ์ " ลาดพร้าว 71 พี่ เข้าทางวัดลาดพร้าวแล้วกัน หนีรถติด " อะฮ้า....อยู่วัดลาดพร้าวนี่เอง แต่รถวิ่งผ่านวัดลาดพร้าวเฉยๆ มิได้จอดแต่ประการใด คงเป็นวัดอื่นมั้งได้ยินแว่วๆว่า ลาดพร้าว 71 เบรคเอี๊ยด......ด หน้ารั้วบ้านหลังหนึ่ง พระเอกโผล่หน้าบอกพี่รปภ.หน้าบ้าน "........เองพี่ " พี่รปภเปิดรั้วปัง........ โอ้ ...อารมณ์ พจมาน เหยียบบ้านทรายทอง ยังไง ยังงั้น นี่เหรอวัด.......วัด หรือวัง ฟะ .....เนี่ย............ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ วันออกพรรษา 16:09:55 A:61.90.63.34 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:15:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เราอึ้ง....และพูดน้อยลงทันที ที่บ้านเขาตื่นเต้นกันใหญ่ ที่เขาพาสาวเข้าบ้าน ส่วนเราก็ตื่นเต้นมาก ในชีวิตเกิดมาเพิ่งเคยพบเคยเห็นบ้านใหญ่ขนาดนี้ เคยเห็นแต่ในละคร เราพยายามจะรีบกลับ ไม่มีใครยอม ต้องกินข้าวเย็นก่อน มีบรรดาพี่ แจ๋วคอยบริการ เกร็งสุด... กินอย่างฝืดคอทั้งที่อาหารก็คงอร่อยแหละ แต่เราไม่รู้รสเลย กินเสร็จเราก็ลุกขึ้นเก็บจาน เดินไปล้างที่อ่าง พี่แจ๋ว ตามมาห้ามเสียงหลง เราก็ไม่สน แม่สอนว่าอย่างทิ้งจานให้คนอื่นล้าง ประกฏว่าเรากลายเป็นขวัญใจแจ๋วทันที ร่ำลาผู้ใหญ่กลับบ้าน ซีรี่ส์ 5 ค่ะท่านผู้อ่าน (สมัยนั้นมีแค่ซีรี่ส์ 5 ค่ะท็อบสุด) จอดรอ คุณพระเอกนั่งรอที่เบาะหลังเรียบร้อย พจมาน เอ๊ย ...เราก็เลยต้องนั่งด้วย อึ้งๆกันมาพักใหญ่ " โกรธเหรอ "...... " เปล่า...."เก็กหน่อย " ทำไมไม่ค่อยพูด " "เราควรเป็นคนฟังไม่ใช่เหรอ "....นี่ยังมีฟอร์ม " เรื่องเด็กวัด เธอสรุปเองนะ " เออ..จริงแฮะ " แล้วทำไม่ไม่แก้ตัวว่าไม่ใช่ " " พ่อเราเป็นหมอ แม่เป็นเภสัช จริงๆ ส่วนเรามาอยู่กรุงเทพตั้งแต่เด็ก เพราะพอเราเกิดพ่อก็เดินไม่ได้ หมอดูบอกว่าดวงเราไม่ถูกกับพ่อ แม่ ก็เลยยกเราเป็นลูกบุญธรรมให้ลุง ลุงเป็นเจ้าของโรงงานผลิตยาให้โรงพยาบาล สนิทกับพ่อแม่เรามาก เหมือนพี่น้อง เราก็เลยเหมือนลูกบ้านนี้ เราก็บอกว่ามาอาศัยคนอื่นอยู่ไง เราไม่ได้โกหก " หน้าคนเล่า เศร้ามากจนเราใจอ่อน เราก็คิดว่า เออ...เราจะโกรธทำไม เราไม่ใช่นางเอกในละครนี่ พอรู้ว่าพระเอกรวย แต่มาแกล้งลองใจว่าจนก็โกรธ หนีไป สร้างปัญหาให้ตัวเอง ดีซะอีก เขามีเงิน ดูดีมีชาติ ตระกูล ค่อยเหมาะกับนางฟ้าน้อยๆ อย่างเรา แล้วเหตุการณ์ก็พลิกผัน จากที่คิดว่า ฉันมีดี ฉันจะดูแลเธอเอ๊งงงง...ที่ไหนได้ พอซีรี่ส์ 5 จอดหน้าบ้าน รถคันนี้ เกือบจะใหญ่กว่าบ้านเราอยู่แล้ว................. จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ วันออกพรรษา 17:09:31 A:61.90.63.76 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:15:37 ]

ความคิดเห็นที่ 15 การ์ณกลับกลายเป็นเราเองนะซิที่ไม่คู่ควร แล้วอย่างนี้นางเอกจะทำเยี่ยงไร...... ตอบ....ไม่ต้องทำอะไรเลยเพราะอุปสรรคแห่งรักไม่ใช่ตรงนั้น อุปสรรคแห่งรักคือ เสน่ห์ที่แม่ให้มานี่แหละ เดี๋ยวหนุ่มคณะอื่นมาแจกขนมจีบ ซาลาเปา เดี๋ยวรุ่นพี่ มาเซ้าซี้ขอเบอร์ โอ๊ย...ฮอตแบบเอาจริง เอาจัง ไอ้เราก็ยังเสียดายชีวิตโสด นิด ๆ นะ แต่แล้ววันหนึ่ง เราก็ค้นพบใจตัวเอง พระเอกยังคงนั่งรถเมล์มารับที่ปากซอยบ้าน เช่นเคย แต่วันนี้สุขภาพ นางเอก เข้าขั้น ออดแอด ปวดท้องจี๊ดๆ ตลอดทาง สุดท้ายทนไม่ไหวขอลงจากรถเมล์ นั่งปวดท้องมากกกกก อยู่แถวเกษตร พระเอกบอกว่าจะไปซื้อยามาให้ แล้ววิ่งโครมๆจากไป นานเหมือนชั่วกัป ชั่วกัลป์ (จริงๆคงประมาณ3นาที ) เราหันไปมอง เราเห็นภาพสโลว์อีกแล้ว พระเอกร่างใหญ่ วิ่งมาหัวบาน....เหงื่อเต็มหน้า วิ่งมาพร้อมยา และขวดน้ำ แค่นี้แแหละ แค่นี้จริงๆที่เราประทับใจ มันทำให้เราอบอุ่นใจ ที่มีเขาอยู่ข้างๆ เราไม่ได้ปวดท้องเพียงลำพัง........หรือต่อให้เราต้องเป็นอะไรอีกพระเอกของเราต้องดูแลเราได้.....หลังจากวันนั้น หนุ่มสาว เฟรชชี่ ก็เปิดฉาย สุดยอดหนังรักแห่งปี (หนึ่ง) จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ วันออกพรรษา 17:37:45 A:61.90.63.76 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:15:57 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สองเราก็ยังคงขึ้นเรือเมล์ ลงรถเมล์ กันอยู่นั่นแหละ.. วันหนึ่งอากาศร้อนจัดจ้าน....ช่วงบ่ายไม่มีชม.เรียน ก็พากันเดิน จะไปขึ้นรถเมล์ตามกิจวัตร รถของหนึ่งหนุ่มที่เคยปิ๊งก็มาจอดข้างๆ ...จากนั้นเพื่อนเราเอ๊งงง..เพื่อนซี้เลยเปิดกระจกออกมาปล่อยมุขฮากระจาย " ข้างนอกร้อนมั๊ย ข้างในเย้น ..เย็น " เราและเขาหัวเราะฮึๆๆ คิดว่าไม่เป็นไรปล่อยมุขถากถางเป็นค่ารถ..ที่ไหนได้คุณหนึ่งและเพื่อนซี้เรา ออกรถไปเลย ทั้งที่จุดหมายคือเซ็นทรัลเหมือนกัน งงค่ะ งงเพื่อน งงหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ทั้งคู่มาเป็นแฟนกัน นกเล็กบินจากหนึ่งไปแล้ว เพื่อนเราเข้าครองตำแหน่ง ดูซี๊.. โชคช่วยแค่ไหนที่เราไม่ได้เป็นตุนาหงันกับหนึ่ง แค่ปีแรก พ่อฟาดไปสอง เราเริ่มโอดโอยถึงความโชคร้ายที่ต้องผจญกับ ยูวี และปวดร้าวกับมุขเพื่อน...... เราเริ่มชี้ชวนให้เขาเห็นความสำคัญของรถ แต่หนุ่มอัลเตอ ของเรามีอุดมการณ์ แน่วแน่มาก ถนนมีน้อย รถมีเยอะ เก็บตังค์ไว้กินดอกเหอะ วันหนึ่งวิกฤตชีวิตรักเริ่มมาเยือน ปีนั้นหนาวมาก ไอ้เราก็ขี้หนาว เลยต้มน้ำอาบ กะสระผมด้วย หม้อน้ำใหญ่มาก... ใส่น้ำเต็มปรี่ พอยกลงจากเตา เรารู้เลยว่า อันตราย.. ก็หูหม้อเกิดอาการสั่นเทา เรากำลังจะวางแต่ไม่ทันการณ์ หูหักไปหนึ่งข้าง ทำให้น้ำร้อนหกรดเราทั้งหม้อ ขาขวา โดนเต็มๆทั้งแถบ กรี๊ด.....ด ปวดแสบปวดร้อนเกินทน ไม่มีใครอยู่บ้านเลย เราก็ช่วยตัวเองเท่าที่สติปัญญาจะอำนวย ก็เอาน้ำเย็นราดขา แล้วก้รีบกริ๊งไปหาเขาที่บ้านบอกว่าโดนน้ำร้อนลวกทำไงดี เขาหันไปถามพี่สาว เจ๊แกก็บัญชาการทันที " เอายาสีฟันทา " เชื่อสิค่ะ ก็เธอเป็นลูกสาวเจ้าของโรงงานยา ดูดีมีเครดิตทาหมดหลอดเลย แต่เพิ่งรู้ว่าพี่เขาคิดว่าโดนนิดเดียว ไม่นึกว่าทั้งขา พ่อพาส่งโรงฆ่าสัตว์ เอ๊ย โรงพยาบาล คุณพยายม เอ๊ย (อีกที) พยาบาลเช็ดออกอย่าง แรง แถมบ่นว่า ทาทำไมเนี่ย มันปวดแสบปวดร้อนที่สุดแล้วในชีวิต พอร้องโอยๆ เบาๆพอไม่ให้เสียกริยา เธอยิ่งเช็ดแรง ไม่รู้โกรธคนไข้เตียงไหนมา หนังสุกๆหลุดติดมือเธอไปหลายกิโล พระเอกมาถึงโรงพยาบาล ช็อคค่ะ ไม่นึกว่าสาวน้อยในดวงใจจะเข้าขั้นโคม่า ยืนรำพึงรำพันขอโทษที่นั่งรถเมล์มา ความคิดที่จะหัดขับรถเข้ามาในใจ................. จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ วันออกพรรษา 19:31:06 A:61.90.63.160 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:16:17 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พ่อขับรถกลับมาส่งเราที่บ้าน พระเอกมาด้วย พ่อเดินคุมเชิง พระเอกเหล่.. สองหนุ่มไม่มีใครเพลี้ยงพล้ำ... ร้อนถึงนางเอกต้องจัดการ " พ่อ ต้องกลับไปทำงานไม่ใช่เหรอส่ง...ลงหน้าปากซอยด้วยนะ " แล้วก็ส่งซิกให้พระเอกโทรเข้ามาหา พระเอกลงปากซอย ก็เรียกมอเตอร์ไซค์กลับเข้ามาเฝ้าไข้นางเอก แล้วเหตุการณ์ที่ไม่ได้คาดฝันก็เกิดขึ้น............. จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ วันออกพรรษา 19:46:02 A:61.90.63.160 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:16:37 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สิ่งไม่คาดฝันก็คือ บะหมี่เกี๊ยวที่พ่อซื้อเอาไว้ให้ มันยกพวกตีกันในท้องค่ะ..... ฝ่ายแพ้พากันถอยหลังออกจากระเพาะแบบไม่เป็นขบวน พระเอกได้โชว์แมน เลยค่ะงานนี้ หยิบถังขยะ ลูบหลัง หาน้ำให้บ้วนปาก หลังจากพ่ายแพ้หมดกระบวนท่า นางเอกก็ได้เอนตัวซบอกล่ำๆของพระเอก กลิ่นเกี๊ยวที่คละคลุ้งคงเร้าใจไปนี๊ด..วันนั้น ว๊ายเขิน ไม่อยากพิมพ์ง่ะ....ก็คนป่วยก็โดนจุ๊บนะแหละ ว๊าย...บึ้ม เขินจัดๆแล้วน้า.... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ วันออกพรรษา 23:37:19 A:61.90.63.160 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:16:57 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อย่าคิดนะว่านางเอกจะเสียโฉมจากกรรมเก่านอกจากไม่เสียโฉมแล้ว ยังได้อ้อนอีก เข่าเรางอไม่ได้เลย เพราะแผลพองทั้งหลาย เวลาขึ้นตึกเรียนก็ต้องอุ้ม 555 อาจารย์ก็ว่าไม่ได้ หนูใจรักเรียนนะค่ะ... แถมหนุ่มอัลเตอ ก็เริ่มเรียนขับรถ ทั้งเข้าคอร์ส ทั้งให้เราสอน แต่ยังไม่ทิ้งลายนะ จะถอยรถเต่าให้ได้ สวนกระแสตลอด แล้ววันที่นางเอกไม่ต้องทนกับลำแสงยูวีก็มาถึง พระเอกขับรถป้ายแดงค้า...มารับถึงหน้าบ้าน ไม่ได้ตั้งใจจะไปยืดที่ไหนเลยนะ จริง จริ๊งงงอจอดรถหน้าคณะสาวๆเริ่มเหล่พระเอกของเรา แหมทีตอนสวมรูปเงาะไม่มีใครแล นี่แหละน้า สู้เราก็ไม่ได้ อิ อิ แต่พอได้รถมาก็งั๊นๆแหละ จะเอาไปถากถางเพื่อน กับ หนึ่งหน้าตี๋ ก็ไม่สนุกแล้ว เพราะทั้งคู่เอวังกันไปแล้ว คุณหนึ่งหันไปจีบพี่รหัสตัวเองซะแล้ว โอ็..ช่างเป็นชายที่ใจหนักแน่น แล้วเคราะห์กรรมที่ยังใช้หนี้ไม่หมดก็มาเยือน วันนั้นพระเอกมีธุระต้องมามหาลัยก่อน เราตามมาสายๆ เจอเพื่อนคนหนึ่งบนรถเมล์ ก็ลงมาขึ้นมอเตอร์ไซค์รับจ้างพร้อมๆกัน ดด้วยความเป็นสุภาพบุรุษของมัน มันขึ้นก่อนเลยค่า อิฉันต้องขึ้นคนต่อไป คนมันดวงจะซวย แถวตลาดห้วยขวางรถติด พี่มอ ไซค์ แกก็เลาะไปเรื่อยๆ ตามร่อง ตามรู ตามประสา แต่พี่แกเลาะไม่ดูตาม้า ตาเรือ เราสะพายเป้ไว้ข้างหลังสายเป้ไปเกี่ยวแฮนด์ มอ ไซค์อีกคัน โพล๊ะ...เสียงกระโหลกหนาๆของเรากระแทกถนน เป้ใบใหม่ที่เพิ่งถอยมาขาดกระเจิง อ้ายเพื่อนสุภาพบุรุษของเราที่ซิ่งห่างออกไปประมาณ100 เมตรยังได้ยิน เสียงกระโหลก โหม่งถนน มอ ไซค์สองคันโทษกันวุ่นวายว่าใครผิดถูก เราคว้าเป้ขึ้นมาน้ำตาคลอ " ใครผิดถูก ฉันไม่รู้ แต่ใครจะรับผิดชอบกระเป๋าฉันเนี่ย " ดูซี๊ ...ยังหวงสมบัติ โอย ว่าแล้วปวดจี๊ด ไอ้เพื่อนตัวแสบย้อนรถกลับมา " เฮ้ย เป็นไง " " ไปตาม...ให้ที " ปวดหัวมากค่าตอนนี้ โซเซไปนั่งริมฟุตบาธผ่านไปประมาณ5นาที เห็นภาพสโลว์อีกแล้วค่า... พระเอกลงจากรถเพื่อนเรามา รถติดทั้งสองฝั่ง เขาวิ่งเลาะมาตามทาง ตาแดง น้ำตาคลอ พอเราเห็นหน้าเขาก็หมดเลยค่ะ ฟอร์มเฟิม ไม่มีแล้ว ปล่อยโฮเลย " ฮือ...ขาดหมดเลย อ่ะ กระเป๋าเพิ่งซื้อเมื่อวาน ฮือ..." พระเอกปล่อยเสียงสงสารดดัง พรืด... " ไม่เป็นไรเดี๋ยวไปซื้อใหม่ ไปโรงพยาบาลก่อนนะ".... แล้วเขาก็อุ้มเราวิ่งไปโรงพยาบาลที่อยู่ไม่ไกล ทำไมต้องอุ้มเหรอ ก็รถติดมาก รถไม่กระดิกเลย ถึงโรงพยาบาลหมอเอ็กซ์เรย์กระโหลก ทั้งหมอ และพยาบาลที่ดูฟิล์มด้วยกัน วินิจฉัยโรคได้ตรงกันเป๊ะ " มีฟันคุดด้วย ".............. จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 29 ต.ค. 47 00:25:54 A:61.90.63.160 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:17:12 ]

ความคิดเห็นที่ 20 หลังจากที่เราโชว์ประสิทธิภาพในการดูแลตัวเองให้เป็นที่ประจักษ์ พระเอกก็ไม่เคยให้เราสัมผัสความลำบากอีกเลย เช้า สาย บ่าย เย็น มืด ค่ำ พี่ท่านเหมาหมด ถ้าพระเอกมีเรียนเช้า เรามีเรียนสาย เขาก็มารับเราแต่เช้ามืดนั่งสัปหงกรออาจารย์ ช่วงนั้นของชีวิตมีความสุขมากๆ มากจนบางที เรากลัวว่ามันจะถึงจุดสุดท้าย เรามีลางสังหรณ์ตลอดเวลาว่า เราไม่น่าจะโชคดีขนาดนี้เลย แต่อะไรที่จะมาพรากเราได้ ในเมื่อเรารักเขามาก และเขาก็รักเรามาก เรารู้สึกว่า วันหนึ่งมันต้องจบแน่ เราจึงกลัวจุดจบ เรากลัวเขาจะจากไป เพราะเคยได้ยินผู้ใหญ่พูดว่า คนดี ผีชอบ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 29 ต.ค. 47 00:43:39 A:61.90.63.160 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:17:30 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เรื่องเริ่มเศร้าแล้วน้า...จูนอารมณ์กันด้วย พ่อของเขาเริ่มมีอาการไม่ดี.... คนเก่าแก่ที่คอยดูแลมีเหตุต้องลาออก ช่วงซัมเมอร์ของปีสอง เขาต้องกลับไปพิษณุโลก " ฮือ....แล้วจะกลับเมื่อไหร่"...เอา...ร้องมันในสถานีรถไฟเลย "....ไม่รู้ซิ จนกว่าจะหาคนดูพ่อได้มั๊ง " ไม่โฮ แต่ซึมมาก " ทันขึ้นปี 3 หรือเปล่า " " ไม่รู้ซิ " " โฮ........" รถไฟที่เคลื่อนออกไป พาหัวใจเราไปด้วย เพราะเราเดินกลับมาที่รถด้วยความรู้สึกว่า อกมันกลวงๆ ข้างนอกแบนๆ ไม่เคยเศร้าเล้ย... แต่ข้างในโบ๋ๆเนี่ยมันเกินบรรยายนะ ภาคจดหมายรัก1........... ถึง........ วันนี้เรามาถึงพิดโลกแล้ว..........เกือบเป็นลมแน่ะ จอนที่เห็นเธอร้องไห้ก็จะร้องไห้ไปด้วย พอรถเคลื่นอนะ เราร้องเลยแต่ไม่สะอื้นนะ 5 5 5 ( ข้อความอื่นๆเป็นเรื่องไร้สาระโดยสิ้นเชิง กร๊าก......ก) รัก พี่หมี(นามสมมุติ) เราสื่อความคิดถึงทางจดหมายตลอดเพราะค่าโทรทางไกลแพง ไม่เหมือนสมัยนี้ ตอนอยู่กทม. ก่อนวางโทรศัพท์ เราต้องเกี่ยงกันวางก่อน เหมือนในโฆษณา เลยแหละ สุดท้ายก็มีข้อตกลงว่า นับ 1-2-3 จุ๊บแล้ววางพร้อมกัน ใครจะคิดว่าจะเป็นโฆษณาไปซะได้ จดหมายรักภาค 2....... ยังไม่ได้รับจดหมายของเจ้าเลย ทำอะไไรอยู่น้า ป่านนี้ไม่รู้เฉาก๊วยลืมเราหรือยัง กลับไปคงเห่าเสียงอ่อนเสียงหวานเป็นแน่แท้ ( เฉากีวยเป็นลูกของเราจ้า ขนดำหยิกหยอง เราซื้อมันมาด้วยเงินที่เก็บร่วมกัน) คิดถึงโว๊ย...ตอบสักที พี่หมี จดหมายรักภาค3.............. ก็ยังไม่ได้จดหมายจากเธออีก ทำอะไรอยู่รู้มั๊ยว่าคิดถึงมาก อึดอัดนะ หวังว่าคงได้จดหมายจากเราแล้วนะ ต่อว่าแบบน่ารักอีกประมาณ200 ตัวอักษร เฮ้อ........คิดถึง พี่หมีจากบ้านขาว อันตัวเราเองก็จำไม่ได้ว่าเหตุใดจึงปล่อยให้ชายอันเป็นที่ร๊าก....ก รอนานขนาดนั้น จดหมายร๊าก..ภาค4 ได้รับจดหมายแล้ว ดีใจจัง...............ต่อด้วยเรื่องไร้สาระมากมาย พี่หมี 1-2-3..........ปู๊ด จดหมายรักภาค 5 ได้รับจม.อีกแล้ว น้อยใจอะไรอีกเล่า ถ้าเธอเอาคอลง คอก็ย่นนะซิ( เราต้องขู่ปรมาณว่าจะโดดเอาคอลง ด้วยเรื่องอะไรสักอย่าง ที่สติปัญญาของหญิงที่เคยเอากระโหลกโหม่งถนนพึงทำแน่ๆ ) รัก.....มาก พี่หมี จดหมายร๊าก....ภาคจบ หมาที่บ้านชื่อจ๋อม อายุประมาณ3เดือน มักถูกหมาใหญ่แย่งกินข้าวซำเม๋อ มันทำไงรู้มั๊ย มันเอาจมูกดุนหนังสือพิมพ์ที่รองจานมาปิดจานข้าวไว้ หลายทบฉลาดมากเลย (จากนั้นก็พรรณาความน่ารักของเจ้าจ๋อม ) รัก พี่หมี จำได้ว่าริษยามาก ทำไมรักเจ้าจ๋อม ทีลูกก๊วยของเราไม่เคยชื่นชม งอน....น ก็เลยต้องมีต่อ จดหมายรักภาคจบจริงๆ โธ่ น้อยใจอะไรอีกเล่า......เล่นกับเจ้าจ๋อมยังไง ก็ไม่ลืมลูก และ...เธอหรอกจ้า จะกลับไปหาในเร็ววัน นะจ๊า..... 1-2-3.............ปู๊ด พี่หมี ช่วงนี้นเป็นช่วงที่รู้จักความเหงาจริงๆเป็นยังไง พยายามออกไปเที่ยวกับเพื่อน แต่มันไม่ช่วยอะไร ยังคงคิดถึงมากมาย จดหมายเรายังเก็บไว้ แม้จะเก็บไว้แบบไม่ค่อยดี ต้องซุกซ่อนในมุมต่างๆ แต่เราจะพยายามเก็ยไว้ต่อไป จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 29 ต.ค. 47 10:37:51 A:61.90.63.50 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:18:07 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ด้วยความที่เราต้องมีกันและกันตลอดเวลา ทำให้เราเป็นโรค ติดความสัมพันธ์ เราอยู่คนเดียวไม่ได้ เราขี้เหงามาก ทันที่ที่เขากลับมา เราก็ติดเขาเป็นตังเม เรารักกันมาก มากจน....เราเป็นคนแรกของกันและกัน เราไม่เสียใจที่เป็นเขา แต่เสียใจที่ทำอย่างที่แม่สอนไม่ได้ เขาสัญญาว่า เขาจะไม่มีวันทิ้งเรา แล้วเขาก็ทำอย่างที่สัญญาไว้จริงๆ แต่เรา เราเป็นคนทำทุกอย่างพัง เราทำลายฝันที่เราเคยวาดไว้ร่วมกัน จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 29 ต.ค. 47 10:51:01 A:61.90.63.50 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:18:26 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เวลาแห่งความสุข ในรั้วมหาลัย ติดเทอร์โบจนเราต้องออกสู่โลกแห่งการทำงานแล้วล่ะ ภาคนี้ต้องเปลี่ยนชื่อเป็นเรื่องเล่าสาวมหาภัยซะแล้ว เราได้ทำงานในบริษัทละครใหญ่ ทำงานแบบหามรุ่ง หามค่ำมาก ส่วนเขา ทำงานด้านข่าว ในบริษัทของเรา มีเสียงเล่าลือมาว่า จะไม่รับคนหน้าตาดีๆเข้าทำงาน เพราะ ลูกชายเจ้าของซึ่งเข้ามารับตำแหน่งแทนรุ่นพ่อ ขี้หลีมากๆ แต่ที่รับเราเข้ามาเพราะเราฝึกงานที่นี่ เราทำงานดีฝ่ายบุคคลก็เลยรับไว้ เพราะผู้กำกับ และธุรกิจกองถ่ายการันตี อันตัวเราก็ไม่ได้ สวยซึ้งอะไรหรอก แต่อย่างที่บอกเรามีผมที่ยาวสวย ผิวขาวๆ หน้าใสๆ มองแว่บๆ มันก็ดูดีนะซี๊...โฮะ โฮะ ช่วงทำงานแรกๆ ก็มีคนขายขนมจีบให้อีกมากมาย เราก็ไม่ชายตามองใครหรอก เรารักแฟนเราจะตาย ตั้งชื่อลูกไว้แล้วด้วย ว่าจะชื่อ อิ๊กคิว กะ น้องอิง พระเอกมาจีบก็มีน้า.....แต่เราไม่ต้องการเป็นของเล่นของใคร เรามองออกว่าเขา หมาหยอกไก่ แฟนเราก็รู้ตลอดเวลา และเชื่อใจเราด้วย เงินเดือนออก เราไปซื้อเพจเจอร์ทันที เราส่งสารรักให้กันทุกเช้า กลางวัน เย็น( สมัยนั้นมือถือเครรื่องละแสนกว่า) ปี๊บ ปี๊บ จอมอึดออกหากินแล้วน้า...พี่หมีตื่นหรือยัง ปี๊บ ปี๊บ จอมอึดอย่าลืมกินข้าวนะ พี่หมีเป็นห่วง ปี๊บ ปี๊บ วันนี้พี่...ชวนขึ้นจากัวร์ตอนย้ายกอง พี่เล็ก กับป้าดาไปเป็นเพื่อน คนมองตรึมเลย ปี๊บ ปี๊บ ระวังตัวนะ เลี่ยงได้ก็เลี่ยง เดี๋ยวเสียรู้เขานะ เราเป็นคนมองคนแง่ดี และในสายตาเรา คนอายุ 30 ขึ้นดูแก่มากนะ เราเพิ่ง 22 เองเขาคงไม่สนเราหรอก แต่ปรากฏว่าเขาสน................... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 29 ต.ค. 47 11:16:17 A:61.90.63.50 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:24:39 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ในกองถ่ายจะมีคนถือวอ คือ 1. พี่..ขี้หลี ลุกเจ้าของ ภรรยา1 ลูก 2 2.ผกก. 3.พี่เล็ก ธุรกิจกองถ่าย 4.เราเอ๊ง... 5.ฝ่ายฉาก 6.ผู้ฃ่วยผกก. ออกกองปุ๊บ เปิกวอปั๊บ เสียงแซวจะดังมาเข้าวอเราตลอด น้อง...กินข้าวหรือยัง อยากมาหาพี่ตรงนี้ไหม ไม่เห็นหน้าน้อง... พี่ทำงานไม่ไหว ฯลฯ แต่ทันทีที่ พี่..ขี้หลีวอมา ทุกคนเงียบ ไม่มีคนร่วมแซว พี่แกโชว์เดี่ยว ตลอด เราเริ่มอึดอัด ปี๊บ ปี๊บ พี่..ขี้หลี เริ่มออกอาการมากเลยพี่เ,้กเตือนให้ระวัง ปี๊บ ปี๊บ หางานอื่นเถอะนะ เราชอบงานนี้ แต่เราเบื่อคนที่นี่ เราเบื่อคนที่ไม่รักครอบครัว ไม่รู้จักพอ เราเหมือนน้ำท่วมปาก เขาคือเจ้านายจะตอกกลับเหมือนที่ตอกหัวงูคนอื่นๆ เราก็ไม่กล้า เราก็แอบลางานไปสมัครเป็นแอร์ ดวงละมั๊งที่ทำให้เราพลาด เราไปไม่ทันสัมภาษณ์รอบสุดท้าย ฝรั่งที่สัมภาษณ์เราถามด้วยใบหน้าที่ไม่ยิ้มเลยว่า "Do you know.....? "แปลเป็นไทยได้ว่าคุณรู้ไหมว่าเวลาสำคัญแค่ไหนสำหนับอาชีพแอร์โฮสเตส ซึมจ๋อยกลับมามือถือวอ หัวงูรอบกายต่อ วันหนึ่งหลังจากจบการแซวผ่านวอไป เราอารมณ์เดือดจัด แอบร้องไห้อยู่ข้างๆโรงถ่าย พระเอกที่กำลังไต่เต้า ไต่เต้าลงไปเป็นพระรองจ้า ซึ่งนิสัยดี เฮฮา น่ารัก เป็นพี่ชายที่แสนดีกับเรามาตลอด ไม่เคย หลี ชีกอใดๆ เข้ามาปลอบใจว่า " อย่าคิดมาก เดี๋ยวทำงานสักปี ก็เลิกเห่อกันไปเองแหละ " โห...พี่ทนตั้งปีเชียวเหรอ นี่หกเดือนเองน้า... เราค่อนข้างสบายใจเวลาอยู่กับพี่หล่อ (นามสมมุติ )เพราะรู้สึกว่าเขาเห็นเราเป็นน้อง คอยแซวเวลาเราง่วง คอยเรียกล้อมวงกินข้าว ปกติดาราจะมีสำรับต่างหาก แต่เขาจะมาร่วมวงกับทีมงาน เวลายกกองไปถิ่นทุรกันดาร พี่เขาเห็นก๋วยเตี๋ยวเรือผ่านมา ก็เหมาลำเลี้ยงกองถ่าย รถไอติมผ่านมากก็เหมาอีก ไม่ได้เห็นแก่กิน แต่เรารู้ว่าพี่เขามีน้ำใจ ปี๊บ ปี๊บ พี่หล่อใจดีมากเลี้ยงขนมอีกแล้ว ปี๊บ ปี๊บ พี่หล่ออย่างนั้น พี่หล่ออย่างนี้ ฯลฯ พี่หล่อเริ่มเข้ามามีบทบาทในชีวิต พระเอกเริ่มดูแลเราไม่ถึง เพราะงานเราหนักมาก 2 อาทิตย์จะมีวันหยุดสักที วันหยุดเรา ก็ไม่ตรงวันหยุดของพระเอก เราเริ่มห่างกัน................... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 29 ต.ค. 47 12:15:31 A:61.90.63.50 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:25:03 ]

ความคิดเห็นที่ 25 พี่หล่อเป็นคนร่าเริง ช่างพูดช่างคุย ขี้เล่น เราชอบที่จะพูดคุยกับพี่เขา ต่างจากดาราคนอื่น เขาไม่มีมาด ธรรมชาติ และดูจริงใจ วันหนึ่งดาราที่เป็นพระเอกของเรื่องชวนเรา " ไปที่ห้องพี่มั๊ย ไปสังสรรค์กัน " พี่หล่อรีบพูดเลย " เฮ้ย น้องเขาเป็นเด็กดี " สั้นๆ ง่ายๆ แต่เรารู้สึกถึงการปกป้อง ห้องที่ว่า คงสังสรรค์กันในเรื่องที่ไม่ค่อยดีนัก เพราะหลังจากนั้นประมาณ 2 ปีพระเอกคนนี้ก็มีข่าวเรื่องยาเสพติด พระเอก เริ่มสัมผัสได้ถึงความไม่ปลอดภัยในชีวิตรัก แต่เราไม่รู้ตัวเลยจริงๆ เราสนุกกับการมากองถ่าย สนุกกับการเป็นคนสำคัญ พี่..ขี้หลี ก็ยังเหมือนเดิม แต่อัตราการหลีน้อยลง วันหนึ่งพี่หล่อมากองแบบเครียดๆ ต่างจากพี่หล่อที่เรารู้จัก เราเริ่มเป็นห่วง ถามก็ไม่ค่อยตอบ ตีสีหน้าเศร้าๆ วันนั้น ในวัย 22 ปีเรายังอ่อนต่อโลกนัก แต่เราคิดว่าเราเป็นผู้ใหญ่มาก.... พี่หล่อเริ่มเล่าถึงปัญหาครอบครัว เราเห็นใจ ปลอบใจ ตอนนี้เรามาคิดย้อนดูเรื่องต่างๆที่เขาเล่า อาจจะเป็นแค่นิทานหลอก(ฟัน)เด็กก็ได้ แต่ตอนนั้นเราอินมาก พี่หล่อ และเรา เริ่มสนิทกัน เราเล่าถึงความเบื่อหน่ายในคนขี้หลีที่ทำงาน พี่หล่อบอกว่าจะฝากเราเข้าทำงานที่อื่นให้ พี่หล่อระบายเรื่องครอบครัว เราคอยฟัง และปลอบให้ประคับประคองให้ดี เสีบงปี๊บ จากจอมอึดเริ่มห่างออกไป เสียงปี๊บ ของพี่หมียังตรงเวลาเสมอ................ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 29 ต.ค. 47 13:05:10 A:61.90.63.50 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 26 วันหนึ่งเป็นตอนท้ายๆของละคร เพจเจอร์ของเราสั่นในเวลาเที่ยงคืน เราหยิบขึ้นมาดู ........คิดถึง จากแผ้ว......... ชื่อตัวละครในเรื่องของเขา เราเงยหน้ามองพี่หล่อ ที่ยืนอีกฟากของบ่อน้ำ และยืนอีกฟากของความถูกต้อง ใจเราเต้น แรง และ เร็ว เราไม่รู้ตัวเลยว่าพี่เขา คิดอย่างไรกับเรามาก่อน และเราก็ไม่รู้เลยว่าทำไม เราไม่รังเกียจ เหมือนที่รู้สึกกับคนอื่น แต่นาทีนั้น เราหวั่นไหวอย่างแรง ทันทีที่รู้ความในใจของพี่หล่อ................ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 29 ต.ค. 47 13:14:12 A:61.90.63.50 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:26:29 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เราพยายามตัดสัมพันธ์กับพี่หล่อ เราชวนพระเอกมากองถ่าย ในวันที่เขาหยุด แต่เราไม่หยุด วันนั้นพี่หล่อก็มีคิว เรากะว่าถ้าพี่หล่อเห็นหน้าแฟนเรา พี่หล่อคงเลิกคิดเกินพี่น้อง เราก็ไม่ต้องพูดอะไรให้เปลืองใจ เพราะเราไม่กล้าที่จะปฏิเสธ พี่หล่อ เราแคร์..... แต่เหมือนมีใครบงการชีวิต พี่หล่อเบี้ยวกองถ่ายไม่มาทั้งวัน ติดต่อไม่ได้ พระเอกของเราอยู่กองถ่ายจนค่ำ แล้วก็กลับบ้าน รถพระเอก เลี้ยวออกไปแบบยังไม่หมดเสียงเอี๊ยด....... รถพี่หล่อ เลี้ยวเข้ากองถ่ายมาทันที ใจเราแบ่งเป็นสองภาค ภาคที่เศร้าใจ แผนไม่เป็นไปตามแผน ภาคที่โล่งใจ ไม่รู้เหตุผลว่าทำไม เราเชื่อว่าถ้าวันนั้น ทั้งสองคนได้พบกัน เรื่องระหว่างเราและพระเอกจะต้องดำเนินต่อไป และเรื่องระหว่างเรากับพี่หล่อจะเป็นแค่เรื่องชื่นใจในอดีต ที่เราสามารถเล่าให้ลูกหลานฟังได้ว่า ระดับแม่มีพระเอกมารุมจีบเชียวน้า.... แต่มันกลายเป็นเรื่องเน่าๆ ที่บอกเล่าให้ใครฟังไม่ได้เลย จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 29 ต.ค. 47 13:45:56 A:61.90.63.50 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:26:44 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ทันทีที่พระเอกกลับบ้านไป เสียงแซวก็สนั่นกองถ่าย ..ทำไมต้องเอาพี่ชายมาคุมด้วย... .....แฟน พี่ แฟน.... ...ใจร้าย..ไม่นึกถึงใจชาวกอง(ถ่าย)บ้างเลย... ....555..... .....ฯลฯ...... พี่หล่อได้ยินทั้งหมด พี่หล่อตีหน้าเศร้า เศร้ากว่าทุกครั้งที่เล่าเรื่องครอบครัวซะอีก ......คืนนั้น เราไม่ได้คุยกันเลย สักคำ.......... เราควรจะโล่งใจ แต่เรากลับหนักใจ กระวนกระวายใจ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 29 ต.ค. 47 13:57:23 A:61.90.63.50 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:27:11 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ปี๊บ ปี๊บ.....ขับรถกลับบ้านดีๆนะตีสองแล้ว เป็นห่วง จากแผ้ว...... ทำไม ดีใจขนาดนั้น ไม่เข้าใจตัวเองเลย จากความอึดอัด กระวนกระวายตลอดคืน เรารู้สึกโล่งใจ ดีใจ กำแพงระหว่างเรามันบางลงเพราะข้อความจากพี่หล่อ แต่...เราฉุดตัวเองกลับมา เราพยายามก่อกำแพง เพื่อรักษา 4 ปีที่มีค่าที่สุดของเราไว้ไม่ใช่เหรอ 4ปีของเราและพระเอก วันรุ่งขึ้นเราลาป่วย ทั้งที่ไม่ป่วย เราชวนพระเอกขับรถไปนั่งมองทะเล เราชวนเขาค้าง แต่เขาค้างไม่ได้ 22 ปี เขายังเด็ก ยังไม่มีอิสระที่จะทำอย่างนั้น เราเองก็ไม่มี แต่ตั้งแต่ทำงานละครบางคืนเราต้องค้างที่กองถ่าย แค่กริ๊งบอกพ่อ แม่ ท่านไว้ใจเราเสมอ เราไม่สามารถบอกพระเอกได้ว่าทำไม เราถึงอยากค้างคืน เราแค่อยากตอกย้ำกับตัวเองว่า เรารักพระเอก เรามีกันและกัน แต่พระเอกไม่เข้าใจในสิ่งที่เราต้องการ เราปิดตัวเองจากการสื่อสาร เราไม่รู้ว่ามีอีกคนที่ตามหาเราอยู่ ดังนั้นในวันรุ่งขึ้น " เป็นอะไรค่ะ ไม่สบายเป็นอะไร พี่เพจไปได้รับไหม" " ไม่ได้รับค่ะ ไม่ได้เปิดเครื่องเลย " " หายหรือยัง จะทำงานไหวเหรอค่ะ " ไหวค่ะ ยังไงก็ทำงานไหว แต่ที่จะไม่ไหวคือการห้ามใจต่างหาก........................ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 29 ต.ค. 47 14:16:55 A:61.90.63.50 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:28:07 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เราพยายามทิ้งระยะห่าง แต่ยิ่งห่าง เราเองยิ่งทุรนทุราย ใกล้ปิดกล้องมันโหวงๆ ในใจ แล้วก็เหมือนชีวิตมีใครบงการจริงๆ พ่อเราถูกย้ายไปรับตำแหน่งที่ประจวบฯ แม่เปิดร้านใหม่ที่ ที่ไกลจากบ้าน 2-3 วันจะกลับมานอนบ้านที เหลือน้องชายที่อยู่โยงเฝ้าบ้าน อิสระ มาหาเราแบบไม่ทันตั้งตัว เข้าใจคำว่าหลุดจากกรงจริงๆก็คราวนี้แหละ วันปิดกล้อง เราใจหายมากๆ จริงๆพี่เขาหมดคิวถ่ายไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่เขาอ้างว่าขับรถกลับไม่ไหว ขอนอนที่โรงถ่าย ส่วนเราก็อยู่ที่โรงถ่าย แต่ถ่ายละครโต้รุ่งไม่ได้นอนเลย ปิดกล้อง8 โมงเช้า ำลังไขรถจะขับกลับบ้าน พี่หล่อก็ออกมาที่ลานจอดรถ " พี่กำลังจะไปกองถ่ายที่นครนายก ไปเที่ยวไหม" พี่เขาเล่นละคร 2 เรื่อง " ไม่ไหวค่ะ ยังไม่ได้นอนเลย ง่วงมาก " " ขับดีๆนะ ขับตามพี่ดีกว่า พี่ต้องผ่านแถวบ้าน...พอดี" ระหว่างทางที่ขับตามกันไป มันเหมือนเราทิ้ง สิ่งสำคัญอื่นไว้เบื้องหลัง เราบอกตัวเองว่าเราสงสารเขา สงสารที่เขามีครอบครัวที่แหว่งวิ่น เราคิดว่าเราช่วยพูดให้เขากลับเข้าหาครอบครัวได้ เราไม่เคยคิดจะเข้าไปแทรกกลาง เพราะเรามีที่ยืนของเราเองอยู่แล้ว เราเชื่อมั่นในสถาบันครอบครัว เรามีพ่อที่ดี แม่ที่ยอด เราจึงอยากเห็นเขามีแรงที่จะก้าวต่อไปเพื่อครอบครัว เราคิดว่า เราฟังเขามากไป เราอินกับเรื่องที่เขาบอกว่าทุกข์ใจมากไป เราเองก็ตกเป็นเหยื่อเรื่องเน่าๆ ที่เขายกเป็นข้ออ้างที่จะมีใครๆมากกว่า................... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 29 ต.ค. 47 15:02:24 A:61.90.63.140 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:28:22 ]

ความคิดเห็นที่ 31 " ปิดกล้องแล้ว ขอนอนก่อนนะ แล้วเย็นๆ เจอกันนะ" " ไม่ได้หรอก เมื่อกี้แม่โทรมาจากพิดโลก ให้ขึ้นไปช่วยดูพ่อ คนดูแลพ่อ ลาออกอีกแล้ว " เห็นไหมว่าชีวิตมีคนคอยขีดเเส้นบงการจริงๆ เราว่างจากการปิดกล้อง สองอาทิตย์ พระเอกต้องขึ้นไปดูแลพ่อ ชีวิตเราเริ่มสวนทางกันตั้งแต่เมื่อไหร่ คงเพราะเขาทำบุญมาดี ส่วนเราทำบุญมาไม่ถึง คืนวันนั้นพี่หล่อเพจมาว่ารออยู่หน้าปากซอย จะรอจนกว่าจะออกมา ในบ้านที่ไม่มีใครคอยห้าม และถามว่า จะไปไหน ทำให้เราตัดสินใจได้ง่ายว่าเราจะออกไป............ ถ้าเรารู้ว่ามันเป็นคืนเปลี่ยนชีวิตเราจะไม่ออกไปเลย.... เราไม่รู้อนาคต และเราเปลี่ยนอดีตไม่ได้ มันคือข้อจำกัดความเป็นคน............... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 29 ต.ค. 47 15:23:23 A:61.90.63.140 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:28:36 ]

ความคิดเห็นที่ 32 พี่หล่อดีใจมากที่เราออกไป พี่หล่อบอกว่ายังถ่ายไม่เสร็จเลย แต่นางเอกของเรื่องให้คิวอีกที 3 ทุ่มก็เลยรีบบึ่งมาหาเรา ( บ้านเราอยู่รังสิต ) เรามองเห็นสิ่งนั้นเป็นความพยายาม มองมันมีค่ามาก พักกอง3ชม.รีบขับรถมาหาเรา ใช้เวลา 1ชม. อยู่ด้วยกัน 1 ชม. ขับรถกลับอีก 1 ชม. ในขณะที่พระเอกของเรา ให้ความสำคัญเราในลำดับ ที่ 2 ที่ 3 ตลอด ( 1 คือครอบครัว พ่อ แม่ พี่ น้อง ลุง ป้า หลาน ) แล้วพี่หล่อก็เริ่มใช้มารยาชาย " พี่นอนไปแค่ 2 ชั่วโมงตั้งแต่เมื่อคืนที่กองถ่าย ง่วงมาก เมื่อกี้ขับรถมาก็ง่วง จนหลับในไปตั้งหลายวูบ " เป็นห่วงค่ะ ห่วงมากมาย เชื่อด้วย คงเพราะผลจาก กระโหลก โหม่งถนน " เหลืออีกกี่ซีนค่ะ " " อีกแค่ ซีนเดียวต้องรอนางเอกทีมงานเปิดห้องให้นอน แต่พี่เลือกมาหาน้อง..." โธ่.......พี่ช่างเห็รน้องมีค่า " นั่งเป็นเพื่อนพี่ได้ไหม แค่ซีนเดียวไม่เกิน 5 ทุ่มก็เสร็จ เดี๋ยวพี่มาส่ง ไม่ไหวจริงๆ ตอนแรกมันไหวเพราะแรงคิดถึง แต่ตอนนี้มันจะวูบ " ถ้าฟังจากคนอื่นคงจะปล่อยของเก่าในท้อง แต่ฟังจากปากพี่หล่อเนี่ย ดูดีน่าเชื่อถือมาก " ก็ได้ค่ะ ห้ามเกินเที่ยงคืน น้า..เดี๋ยวรถกลายเป็นฟักทอง" จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 29 ต.ค. 47 15:45:25 A:61.90.63.140 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:28:52 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ระหว่างทาง มันสดชื่น มันหวิวๆ ประหม่า ตื่นเต้น มันคือความรู้สึกในช่วงเวลาใหม่ๆ ที่ลืมไปนาน กับพระเอก เราก็รู้สึกอย่างนี้ในช่วงแรกๆ แต่เราผูกพันกันจนความรู้สึกเหล่านี้ไม่มีแล้ว มันเหลือแต่ความรัก แต่สดชื่นมันจางไป พี่เขาเปิดห้องในอีกรีสอร์ต ห่างจากทีมงาน เรายืนกล้าๆ กลัวๆ อยู่หน้าประตู พี่หล่อหัวเราะ หึ หึ " พี่สัญญาว่า จะไม่มีอะไรน่ากลัวเกิดขึ้น รอพี่ที่นี่ 5 ทุ่มพี่จะกลับมานะ " สีหน้าเอ็นดู (ที่ไม่ผสมอารมณ์อยากดูเอ็น)ทำให้เราเชื่อใจ เราเข้าไปในห้องนั้น ห้องที่เปลี่ยนอนาคตของเรา พี่เขากลับไปกองถ่าย เราดูโทรทัศน์รอจนหลับ สะดุ้งตื่น เที่ยงคืนแล้ว ยังไม่มา ไม่มีเพจมาบอก เราเพจไป เงียบ เราเริ่มกระวนกระวาย กลัวสถานที่ด้วย เพราะไม่เคยอยู่คนเดียวในที่ที่ไม่คุ้นเคยอย่างนี้ ก๊อก ก๊อก พี่เขากลับมาแล้ว มีกลิ่นเหล้าด้วย " นางเอกยังไม่มา ก็เลยดื่มเบียร์รอกับทีมงานยังไงก็ต้องถ่ายซีนนี้ เพราะเดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีออนแอร์ " เป็นเรื่องธรรมดาของ_ละครค่ายนี้ค่ะถ่ายไปออกอากาศไป " พี่บอกทีมงานว่าออกมาซื้อเบียร์เพิ่ม แล้วแวะมาบอกอย่าโกรธนะค่ะ" แล้วพี่เขาก็กลับไปถ่ายละครต่อ นอนไม่หลับแล้วค่ะ กังวล อยากกลับบ้าน กลัว แต่ไม่รู้จะทำไง พี่หล่อกลับมาอีกที ตีสาม เมาแประ เราชวนกลับบ้าน พี่เขาทำเมา พูดอ้อแอ้ บอกขับไม่ไหวขอนอนก่อน ".เดี๋ยว...ขับให้เอง พี่หล่อนอนในรถก็ได้ " " ทำไม ไม่เชื่อใจพี่เหรอ พี่มันคนไม่ดีใช่มั้ย ไม่มีใครเชื่อพี่ ไม่มีใครรักพี่ " โดนมุขนี้สาว 22 คิดไม่ทันหนุ่ม 31 หรอกค่ะ "พี่ไม่ได้ตั้งใจโกหกนะ พี่ขับไม่ไหวจริงๆ พี่นอนที่พื้นก็ได้ ไม่ต้องกลัวพี่ " แล้วเขาก็นอนที่พื้นข้างเตียง หลับไปเลย ปลุกก็ไม่หือ ไม่อือ หญ้าอ่อนทำอะไรไม่ได้แล้ว ก็เลยลงนอน เพราะความเพลียสะสมทำให้หลับไปอีก มาสะดุ้งตื่นตอนเช้า เพราะมีร่างใหญ่ๆมาโอบ ตกใจมากร้องออกมาทันที " ไม่ต้องร้อง พี่หนาว " แล้วเขาก็หลับไปอีก พี่หล่อนอนที่พื้นโดยที่เราไม่ได้ห่มผ้า หรือเอาหมอนให้เลย เราอยากให้เขาตื่นไวๆ จะได้กลับบ้าน กลายเป็นเขาขึ้นมานอนบนเตียง แล้วกอดเราไว้ กอดแบบที่ไม่มีอาการบุกรุกเกินไป เราตัวแข็งอยู่ประมาณ2นาทีค่อยๆแกะแขนพี่เขาออก ตอนนั้นประมาณ 8 โมงเช้า เราเดินเรื่อยๆออกมาหน้ารีสอร์ต เจอตู้โทรศัพท์หยอดเหรียญ ปี๊บ ปี๊บ ไม่ต้องโทรหาที่บ้านนะ กองถ่ายเรียกด่วน ออกกองแถวประชาชื่น จะออกไปทำงานแล้ว รักจ้า........ นั่นคือครั้งแรกที่พระเอกจับได้ว่าเราโกหก...................... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 29 ต.ค. 47 16:47:12 A:61.90.63.140 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:29:13 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เวลาข้อความขึ้นที่เพจเจอร์มันจะบอกรหัสจังหวัดด้วย แล้วรหัสที่ขึ้นทำให้พระเอกรู้ว่าเราไม่ได้ส่งจากบ้านตามที่บอก แต่เขาไม่ถาม ว่าเราไปไหน อาการที่แสดงออกกลายเป็นคำน่าเบื่อ อยู่ที่ไหน ทำอะไร กลับกี่โมเริ่มมีอาการระแวง อาการที่อีกคนกระวนกระวาย อีกฝ่ายรู้สึกรำคาญ ลางร้ายของความรักค่ะ เหตุการณ์ในวันนั้น ระหว่างพี่หล่อ กับ เรา พี่หล่อ ขอโทษ บอกว่าระหว่างรอนางเอกมา เบื่อ ก็เลยดื่มเบียร์ เมา กลับไม่ไหว ทำให้ต้องผิดคำพูดกับเรา พี่หล่อขับรถมาส่งเราหน้าปากซอยที่ที่เราจอดรถไว้ พี่หล่อขับรถจากไป บอกว่าเย็นนี้จะมาหาอีก ก่อนไปถ่ายซีนกลางคืนแถวปทุมธานี เรามอง สิ่งที่พี่หล่อพยายามทำว่า เขามีความจริงใจ และทุ่มเท ทั้งที่จริงๆ มันก็แค่ลีลาของผู้ชายเท่านั้น เราเริ่มหลง ข้อมูลใหม่ๆ ที่พี่หล่อป้อนให้ และเราเริ่มลืม ที่จะดูแลใจคนที่เรารัก สองอาทิตย์ที่เราว่างงาน สองอาทิตย์ที่พระเอก ดูแลพ่อ ที่เป็นอัมพาต สองอาทิตย์ที่พี่หล่อพยายามทำคะแนน แล้วเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สึกเหมือนตกนรกก็เกิดในสองอาทิตย์นี้แหละ...................... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 29 ต.ค. 47 17:03:57 A:61.90.63.140 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:29:29 ]

ความคิดเห็นที่ 35 พระเอกบอกว่าจะรีบกลับมาให้ทันวันเกิดเราในอีกไม่กี่วัน เพื่อนๆมหาลัยก็นัดกันว่าต้องเจอกันนะ ที่ร้านเก่าที่พวกเราชอบนั่งสมัยเรียน พี่หล่อก็ขอคิวเหมือนกัน(อยากจะใส่ว่าก็คนมันฮอต แต่กลัวเสียรสชาตเอาไว้ในวงเล็บละกันนะ) พี่หล่องานเยอะมาก มีงานทุกวัน แต่ก็เพียรพยายามโชว์ความมานะ ต้องแวะมาหาเราทุกวัน แอบคุยกันในรถเพราะกลัวเป็นข่าว หิวก็กิน น้ำ กินลูกชิ้นไปเรื่อย สมัยนั้นไม่มีร้านสะดวกซื้อมากมายเป็นดอกเห็ดอย่างนี้หรอกจ้า แต่เราก็มองเรื่องเหล่านี้เป็นรสชาตชีวิตไปซะได้ ถึงวันเกิดเราพระเอกมาถึงกรุงเทพแล้ว แต่เราอ้างว่ามีคิวถ่ายด่วน (ตามเคย) แถวๆประชาชื่นเหมือนเดิมไว้เจอกันตอนเย็นเลย แต่จริงๆแล้วพี่หล่อพาเราไปบางแสน พี่หล่อถ่ายละครถึงเช้า แต่พอเจอเราก็ทำหน้าสดใส ขับรถไปจนถึงบางแสนก็บอกว่าง่วงมาก ต้องเปิดห้องอีกแล้ว แล้วพี่เขาก็หลับไป เรารู้สึกไม่สะดวกใจที่จะอยู่ในห้องเดียวกับเขา ก็ออกมาเดินเล่นริมหาด ปี๊บ ปี๊บ เลิกกองกี่โมงจะไปรับหน้าบริษัท เข้าใจอารมณ์คนโกหกที่กำลังจะถูกจับได้ไหมค่ะ มันโมโหน่ะ ปี๊บกลับทันที ยังไม่รู้แต่เจอกันที่ร้าน หกโมงเย็นแน่นอน ปี๊บ ปี๊บ กองถ่ายอยู่แถวไหนไกลจากร้านหรือเปล่า ไปรับที่กองถ่ายก็ได้ ทำไมนะ เมื่อก่อนไม่เห็นเคยตามขนาดนี้ โมโหอีกแล้ว ปี๊บกลับ ....ทำไมทำเหมือนไม่ไว้ใจกันบอกแล้วว่าถ่ายแถวประชาชื่น ยิ่งเราย้ำสถานที่ พระเอกก็ยิ่งเสียใจเพราะรหัสจังหวัดมันฟ้อง ปี๊บ ปี๊บ เราจะรอนะ เรารักเธอมาก........... มาถึงบางแสน แต่พี่หล่อก็ไม่สามารถออกมาเดินทะเลกับเราได้หรอกนะ เราก็ไม่รู้ว่าเขาพามาทำไม อาจจะต้องการมีส่วนร่วมกับวันเกิดเรามั๊ง หรือบางทีก็คงกลัวว่าถ้าเราได้อยู่กับสังคมเดิมของเรานานๆ โอกาสของเขาคงยิ่งห่างออกไป 5 โมงเราปลุกพี่หล่อ " ต้องไปแล้วค่ะ นัดเพื่อนๆไว้หกโมง " " พี่ยังเพลียอยู่เลย ขอนอนอีกหน่อยนะ " " ไม่ได้จริงๆค่ะ....ไม่อยากให้เพื่อนๆรอ" " เพื่อนหรือแแฟน"....แหนะ ยังทำขึ้นเสียง " ทั้งสองอย่างค่ะ "พี่หล่อทำหน้าซึมแบบที่ทำให้เราใจอ่อนได้ทุกครั้ง แต่เราไม่ใจอ่อน " ถ้าพี่หล่อไม่ไหว...จะกลับรถบขส." พี่หล่อไม่พูดไม่จา ลุกขึ้นล้างหน้า สตาร์ทรถ ทันที ปี๊บ ปี๊บ.... ห้าโมงแล้วนะมาทันหกโมงหรือเปล่าจะให้ไปรับไหม.... พี่หล่อมองหน้าเราทันทีที่เพจดัง ทำไมเราสู้สายตาเขาไม่ได้ เราไม่ได้ผิดนี่นา แม้จะบอกตัวเองอย่างนี้ แต่เราก็รู้สึกหดหู่ ขากลับเราแทบจะไม่พูดคุยกันเลย จนใกล้จะถึงร้าน " อย่าโกรธพี่นะ พี่เองก็ไม่เข้าใจตัวเอง พี่ไม่เคยแคร์ใครอย่างนี้เลย พี่รู้ว่าพี่ไม่มีสิทธิ แต่พี่ก็อดน้อยใจไม่ได้ที่เห็น...กระวนกระวายอย่างนี้ พี่หึง " ใจอ่อนอีกครั้ง กำแพงแห่งความถูกต้องบางลงทุกที พี่หล่อเอื้อมมือมาจับมือเราเบาๆ " ให้โอกาสพี่บ้างนะ "................................ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 30 ต.ค. 47 01:57:01 A:61.90.63.102 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:30:42 ]

ความคิดเห็นที่ 36 จขกท มาต่อเลยครับ ถึงที่พี่มีแล้วฮับ จากคุณ : Hephaestuz - [ 1 พ.ย. 47 14:30:48 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เรามาถึงร้านที่นัดกับเพื่อนๆช้าไปเกือบชั่วโมง พี่หล่อส่งเราที่ซอยข้างๆ ระหว่างที่เราก้มหน้าก้มตาเดินพระเอกก็ยืนอยู่ตรงหน้าเราแล้ว " เหนื่อยไหม " " นิดหน่อย .......ออกมาทำไม รอข้างในก็ได้ " " คิดถึง "พระเอกจับมือเราขึ้นมาข้างเดียวกัยที่พี่หล่อ เพิ่งจับ เราขืนตัวทันทีโดยที่ไม่ตั้งใจ พระเอกชงัก แต่ยิ่งจับมือเราแน่นขึ้น ดวงตาเศร้ามาก หรือเราระแวงไปเอง เราไม่ได้ทำอะไรให้จับผิดได้นี่นา .......ผลจากการโหม่งถนน หรือเราโง่เป็นพื้นฐานอยู่แล้วก้ไม่รู้ที่คิดเข้าข้างตัวเองว่าพระเอกไม่รู้เรื่องอะไร...... เมื่ออยู่กับเพื่อนๆ บรรยากาศเดิมๆ เฮฮาด้วยกันเราก็เหมือนเรียกสติกลับมาได้ เรายังรักพระเอกเหมือนเดิม พระเอกส่งเรากลับบ้านเหมือนที่เคยดูแลเรามาตลอด4ปี " มีอะไรจะบอกเรามั้ย"...สะดุ้งซิคะ ตามประสาวัวสันหลังหวะ " อะไร " " วันนี้ไม่มีกองถ่ายใช่มั๊ย " " มี " ผู้ร้ายยังปากแข็ง ทั้งที่เห็นแววไม่ดีแล้ว " รุ้มั๊ยว่าเวลาส่งข้อความ มันบอกรหัสจังหวัดด้วยนะ รหัสวันนี้มันบอกว่าไม่ชลบุรี ก็ระยอง " ยังอึ้งอยู่ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง " เราลาออกจากงานแล้วนะ จะไปเรียนต่อช่วงนี้ก็จะขึ้นไปพิดโลกก่อนเตรียมเอกสารต่างๆ คงไม่เกิน 3 เดือน " " ทำไมต้องลาออก ทำไมไม่ปรึกษากันเลย " ยังมีหน้าไปถามเขาแบบนี้อีกนะ " ตัดสินใจตั้งแต่ตอนได้รับเพจวันปิดกล้องแล้วล่ะ เราไม่ชอบคนโกหก รหัสวันนั้นก็ไม่ใช่กรุงเทพ" " แต่เราไม่มีอะไรกับเขานะ เขาเห็นเราเป็นเหมือนน้อง เราแค่สงสารที่ครอบครัวเขากำลังจะแตกแยก เป็นแค่คนให้กำลังใจเท่านั้นแหละ เชื่อใจกันบ้างซิ " " เรายังเชื่อใจเธออยู่นะ เรารู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น แต่เราก็เสียใจที่เธอโกหก " " บางครั้งการโกหก ก็ทำให้อีกฝ่ายสบายใจไม่ใช่เหรอ" " สำหรับเราไม่ใช่ ตั้งแต่วันที่เรากลับบ้านพิดโลก เราไม่เคยสบายใจเลย เธอคนที่เรารักกำลังทำอะไรมันทรมาณมากนะ" เราสับสนจนไม่รู้จะพูดอะไรได้อีกจริงนอกจากขอให้เขาเชื่อใจ เราตั้งใจว่าเราจะพูดกับพี่หล่อให้เด็ดขาด........พรุ่งนี้ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 30 ต.ค. 47 02:24:08 A:61.90.63.102 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:30:59 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อ้าว ถึงตรงที่คุณลูกแม่เอียดมีแล้วหรอคะ post เพลินไปหน่อย ถ้าจะให้ลบอันไหน บอกได้นะคะ จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 14:42:36 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณน้อง OM มากๆเลยค่ะ น่ารักมีน้ำใจอย่างนี้ขอให้โชคดีกับความรักนะคะ น้องๆห้อง กุ๊กกิ๊กน่ารักมากเลย จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 1 พ.ย. 47 14:45:35 A:61.90.63.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 มารออ่านนะคะ จากคุณ : รั้วหน้าบ้าน - [ 1 พ.ย. 47 14:49:22 ]

ความคิดเห็นที่ 41 รอติดตามตอนต่อไปนะคับ บางสิ่งที่บางคนเคยทำผิดไว้ แล้วตั้งใจบอกให้คนรุ่นต่อไปได้รับรู้ ในแบบที่ได้ทั้งความสนุกและสาระด้วยในตัว ไม่ง่ายนะคับ ขอบคุณคุณลูกแม่เอียดอย่างสูงเลยคับ จากคุณ : Mr.DogGie - [ 1 พ.ย. 47 14:53:39 ]

ความคิดเห็นที่ 42 แต่ความจิงคุณ OM มาโพสต่อเลยก็ได้นะครับจะได้เร็วๆ คุณลูกแม่เอียดจะได้พิมพ์ตอนต่อไปเร็วๆด้วย อยากอ่านใจจะขาดแล้วครับลงแดง ยังคาใจไม่รู้ตอนจบ หุหุ จากคุณ : Hephaestuz - [ 1 พ.ย. 47 14:54:35 ]

ความคิดเห็นที่ 43 คุณ OM อย่าค่ะอย่าลบ เพราะเรากะลังตามเซฟ แฮะๆ จากคุณ : norikaten - [ 1 พ.ย. 47 15:00:33 ]

ความคิดเห็นที่ 44 save เหมือนกันครับ ไม่ติดขัดอะไรเลยไม่อย่าลบเลยครับ ขอร้อง .... จากคุณ : หนุ่ม2002 - [ 1 พ.ย. 47 15:03:20 ]

ความคิดเห็นที่ 45 รออ่านอยู่น๊า Thank you หลายๆ สำหรับคนที่ส่งเมลล์ไปให้อ่าน จากคุณ : za_taln - [ 1 พ.ย. 47 15:07:49 A:88.82.30.32 X:203.121.153.234 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เรามีต่อจากนี้จะเอามาโพสให้ได้มั้ยค่ะ จากคุณ : pharma_yy - [ 1 พ.ย. 47 15:11:02 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ก็ ช่วยกัน post ไปเลยก็ได้นี่คะ จัดคิวกันให้ดีแล้วกันนะคะ ว่าจะ post ถึงไหน จากคุณ : Lonely - [ 1 พ.ย. 47 15:15:09 A:127.0.0.1 X:203.155.77.205 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เชิญเลยครับ รอเชฟ อยู่ จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 1 พ.ย. 47 15:15:12 ]

ความคิดเห็นที่ 49 รออ่านอยู่ค่ะช่วยโพสให้หน่อยน๊าๆๆๆๆ จากคุณ : SaN_M - [ 1 พ.ย. 47 15:16:56 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เอ่อ.. คือ.. รออ่านเหมือนกันน่ะค่ะ.. ปุ่ม F5 มันเริ่มจะบุ๋มๆแล้วอ่ะ จากคุณ : I think, therefore I am - [ 1 พ.ย. 47 15:21:46 A:192.168.2.51 X:203.144.161.70 ]

ความคิดเห็นที่ 51 พี่หล่อแวะมาหาเราหลังเลิกกองถ่ายเกือบๆ 5 ทุ่มแล้วแหละ เมามาเลย พอเมาก็เริ่มพร่ำพรรณาในสิ่งที่เวลาไม่เมาไม่กล้าพูด " ชีวิตพี่มันบัดซบ ไม่มีใครรักพี่เลย พ่อทิ้งพี่ไปตั้งแต่พี่ยังอยู่ในท้องแม่ ส่วนแม่พอคลอดพี่ก็ทิ่งไว้ให้ป้าเลี้ยง ป้าก็มีลูกตัวเองตั้ง 10 คน นานๆ แม่พี่จะมาหาสักที พี่จำได้มีแค่ครั้งเดียวที่แม่พี่หิ้วขนมปี๊บมาให้พี่ ครั้งเดียวจริงๆ" เราฟังแล้วเราสงสารจริงๆนะ เราเป็นคนใจอ่อนมากๆ จนมันเป็นจุดอ่อนของเราเลยแหละ " พี่อายุแค่10ขวบ ป้าพี่ก็ไปฝากทำงานที่อู่ เงินเดือนแรกออก 15 บาทพี่ดีใจมาก ซื้อขนมที่อยากกิน เหลือไปให้ป้า 9 บาท ป้าเขวี้ยงใส่หน้าพี่เลย เงินที่พี่หามาเอง พี่ยังไม่มีสิทธิใช้เลย ลูกป้าแค่เรียนหนังสืออย่างเดียว พี่ต้องเรียนไปทำงานไป อายุ 15 พี่ก็หนีออกจากบ้าน ไปหางานที่พัทยา" เขาเล่าไปร้องไห้ไป เราจับมือพี่หล่อเพื่อให้กำลังใจ " มีครอบครัวก็ไม่มีความเข้าใจกัน พี่ไม่อยากให้ครอบครัวพังหรอกนะ พี่มาจากครอบครัวไม่สมบุรณ์ พี่รู้รสชาติดี พี่ไม่อยากให้ลูกต้องเจอเหมือนพี่ แต่เขาทำให้พี่อยู่บ้านไม่ได้จริงๆ เขาต้องการแต่เงิน ๆๆเขาเห็นพี่เป็นแค่คนหาเงินให้เขา ให้ลูกแค่นั้นเอง" อาการที่พี่หล่อเป็นมันน่าสงสารมากจนเราไม่กล้าพูดสิ่งที่ตัดสินใจมาพูด " ทำไมไม่มีใครรักพี่เลย ไม่มีเลยน้อง...ก็ไม่รักพี่ ทั้งที่พี่รักน้อง..ขนาดนี้"เขาทำท่าตีอก ชกหัวเหมือนทรมาณมากมาย เราเผลอกอดเขาไว้แล้วหลุดปากไปว่า " รัก ซิค่ะ ทำไมจะไม่รัก "วินาทีที่คำนั้นออกจากปากเรา มันเหมือนเปิดประตูความรู้สึกของเรา เราเองก็เพิ่งรู้ตัวว่ามีใจให้เขา พี่หล่อชงักมองหน้าเรา แล้วก็กอดเราไว้เต็มอ้อมแขน หน้าตามีความสุขขึ้นมาทันที เราไม่ได้พูดในสิ่งที่ตั้งใจจะพูด แต่กลับพูดในสิ่งที่ไม่ตั้งใจ เพราะอะไร เราไม่รู้จริงๆ พี่หล่อดูนาฬิกา แล้วบอกว่าต้องกลับไปเอาเสื้อที่คอนโด คืนนี้ไม่ได้นอนแน่ เพราะกองถ่ายนัด 9 โมงเช้าที่ปากช่องเอาเสื้อแล้วขับรถไปปากช่องเลยดีกว่า แล้วพี่หล่อก็ชวนเราไปเอาเสื้อด้วยกัน เดี๋ยวกลับมาส่ง เราเชื่อใจพี่หล่อแล้วล่ะ เพราะพี่เขาไม่เคยเกินเลยจริงๆ ไปถึงคอนโดเราบอกจะรอในรถ แต่พี่หล่อบอกว่าอันตรายดึกมากแล้วขึ้นไปด้วยกันแป็บเดียวเอง..... เราก็ตามพี่เขาขึ้นไป เราเป็นคนก้าวเข้าสู่นรกด้วยตัวเราเอง............... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 30 ต.ค. 47 02:50:48 A:61.90.63.102 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:22:18 ]

ความคิดเห็นที่ 52 พี่หล่อขออาบน้ำ เพราะกลัวง่วงซะจนยึดให้ท้องรถสิบล้อเป็นที่นอน เราก็ยังไม่ระแวง มันฟังดูมีเหตุผล คอนโดพี่เขา ดูเป็นของชายโสดจริงๆ มันรกมาก เราเริ่มเก็บนี่นิด นั้นหน่อยให้เข้าที่ระหว่างรอ พี่หล่อเข้ามากอดเราทางด้านหลัง เรารุ้แล้วว่าอันตราย " ปล่อยนะคะ ไม่งั๊น...ร้องจริงๆด้วย" แต่เราไม่มีโอกาสร้องหรอกค่ะ เราดิ้นจนหมดแรง ได้แต่นอนน้ำตาไหล นอนนิ่งๆเหมือนเหยื่อในปากเสือ มันสายไปแล้ว ทุกอย่างสายเกินไปตั้งแต่วันที่เราเลือกเชื่อใจผู้ชายคนนี้ ที่ผ่านมามันคงเพราะเขาไม่มีโอกาสเหมาะๆมากกว่า แต่เรากลับคิดว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษ เราสงสารเขา และให้โอกาสเขาทำลายเราเอง พี่หล่อพูดคำว่าขอโทษมากกว่าร้อยครั้ง เรายังนิ่ง "พี่รักน้อง....มากนะ อย่าเกลียดพี่เลย ถ้าพี่ไม่ทำอย่างนี้ พี่ต้องเสียน้อง...ไปแน่ๆ ตบพี่ก็ได้ ด่าพี่ก้ได้ อย่านิ่งอย่างนี้เลย พูดกับพี่สักคำนะ " " กลับบ้าน "............................ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 30 ต.ค. 47 03:07:25 A:61.90.63.102 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:22:50 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ภาคสาม กลายเป็นเรื่องเศร้าสาวมหาภัยแล้วนะ ................ เรากลายเป็นหุ่นยนต์ ไม่พูด ไม่ฟูมฟาย ไม่สบัด สับสนไปหมด รู้แต่ว่าทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิม สกปรกเกินกว่าที่จะรักพระเอกต่อไป โกรธ แต่ไม่เกลียดพี่หล่อ พี่หล่อเองก็ไม่กล้าที่จะเซ้าซี้เราอีก ก่อนลงรถ พี่หล่อกอดเราเบาๆ " ถ่ายละครเสร็จ พี่จะรีบกลับมานะ หวังว่าตอนนั้นน้อง.....คงจะหายโกรธพี่แล้ว" เงียบ เราขังตัวเองอยู่ในห้องทั้งวัน มีโทรศัพท์จากที่ทำงานให้เข้าไปเตรียมเปิดกล้องละครเรื่องใหม่ ในวันรุ่งขึ้น และโทรศัพท์จากพระเอก บอกว่ากำลังจะกลับพิดโลก " เราคุยกับแม่เรื่องหมั้น แล้วนะ ก่อนไปเรียน เราหมั้นกันไว้ก่อน " หมั้น เหรอ สิ่งที่เราเคยเรียกร้องตอนจบจากมหาลัยน่ะเหรอ " ทำไมล่ะ " " ก็เธอเคยบอกว่าอยากหมั้นกันไว้ก่อน แล้วไปเรียนด้วยกัน แต่เราคิดว่าตอนนี้เธอยังสนุกกับงานคงยังไม่อยากไปเรียน แค่หมั้นกันอย่างเดียวก็พอ " มันคงเป็นวิธีที่จะรั้งเราไว้ซินะ " เรายังไม่พร้อม เราอาย บ้านเราเก่า ไว้ทำงานเก็บเงินแต่งบ้านก่อนนะ " ข้ออ้างงี่เง่าสิ้นดี แต่เราอ้างอย่างนี้จริงๆ " ไม่เห็นเป็นไรเลย หมั้นกับคนนะไม่ใช่บ้าน " เวลาที่จนมุมเรามักจะใช้เสียงเข้าข่ม และเขาก็ยอมเสมอ " ไม่สำคัญสำหรับเธอ แต่สำคัญกับเรานี่ เราไม่อยากให้ที่บ้านเธอมาดูถูกเรา " เขาไม่กล้าพูดอะไรอีก เขากลับ พิด โลกไปโดยที่เราไม่ได้ไปส่งเช่นเคย เราหลบหน้าเขา เราจะสู้หน้าเขาได้ยังไง เรากลายเป็นอีกคนที่เขาไม่รู้จัก และ เราก็ไม่รู้จักตัวเองเหมือนกัน พี่หล่อ ปี๊บ มาว่ารอที่เดิม เราให้รอต่อไป พี่หล่อบอกว่าจะรอทั้งคืน ไม่ไปไหน เราก็ยังเงียบ ถ้าเราใจแข็งอย่างนี้ ก่อนหน้านี้ เรื่องเลวร้ายก็คงไม่เกิด แต่มันสายไปแล้วจริง............... ......ตอนเช้า เราขับรถไปทำงานแต่เช้า ห้ามใจไม่ได้ ลองวกรถไปตรงที่เดิมของเรา รถพี่หล่อจอดอยู่จริงๆ พี่หล่อหลับ แค่เสี้ยวหน้าที่เราเห็น มันทำให้เรารู้สึก สะท้อนใจ เราแคร์เขามากจริงๆ ใจเราจะแข็งอย่างนี้ได้นานแค่ไหน.... มันตื้อไปหมดทั้งหัวใจ...... ขับรถต่อแทบไม่ไหว พี่หล่อขยับตัว ลืมตา เห็นรถเราจอดอยู่ เราได้สติขับรถจากมา ภาพพี่หล่อยืนคอตก ข้างๆรถ สะเทือนใจเรามากมาย....... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 30 ต.ค. 47 20:04:40 A:61.90.63.185 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:24:11 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ละครเรื่องใหม่ เป็นละครพีเรียด ฟอร์มใหญ่ ภาคต่อของละคร พีเรียดเรตติ้งสูงที่กำลังถ่ายทำไป และออนแอร์ไปตามฟอร์มของค่ายนี้ ฉากอวสาน เป็นฉากรบ ฉากใหญ่ พนักงานทั้งบริษัทถูกเกณฑ์ไปช่วย รวมทั้งเรา พี่เล็กบอกว่าจะอยู่เตรียมเรื่องใหม่เอง พรุ่งนี้เตรียมแพค กระเป๋าออกกองได้เลย พี่เล็กเตือนให้ระวังตัว เพราะไม่มีพี่เล็กเป็นไม้กัน สุนัข พี่...ขี้หลีก็ไปด้วย แถมยกกองไปตั้งหนึ่งอาทิตย์ เราไม่กลัว ดีเหมือนกัน หนีจากที่เดิมๆ คนเดิมๆ เลิกงานพี่หล่อ ปี๊บมาขอเจอ ก่อนที่พี่หล่อจะไปนครนายก เราไม่ตอบ...... .......พี่ไม่มีกำลังใจทำงานเลย พี่ขอโทษ พี่รักน้อง..มากนะ แผ้ว............ ปี๊บตอบ.......ไปทำงานเถอะ พี่มีภาระอีกเยอะน้อง...จะไปกอง...หนึ่งอาทิตย์ ไม่ต้องรอ.......... สิ่งที่เราคิดว่าจะช่วยพาเราหนีจากพี่หล่อ มันกลายเป็นเหตุการณ์ที่ผลักเราเข้าสู่อกพี่หล่ออย่างแแท้จริง เรากำลังจะก้าวเท้าขึ้นรถกอง พี่ที่เป็นฝ่ายบุคคล วิ่งออกมาตามเรา " คุณ...(ภรรยาพี่..ขี้หลี)บอกว่าน้อง.....ไม่ต้องไป ให้เข้าประชุมละครภาคต่อกับทีมพี่เล็กแทน " เราก้าวลงมา หน้าตางง ทีมงานบนรถมองเราด้วยสายตา ต่างๆกัน ส่วนใหญ่มองแบบเข้าใจ ส่วนน้อยที่มองอย่างสะใจคือแม่บ้านกองถ่าย คนที่เล่าเรื่องที่เราโดนพี่...ขี้หลีแซวผ่านวอ ทุกวันให้คุณ..ภรรยา ฟัง เรายกกระเป๋าลง แล้วขึ้นไปประชุมงานตอนเช้าทุกอย่างปกติ หลังมื้อเที่ยง...เราจะขึ้นประชุมต่อ พี่ฝ่ายบุคคลทำหน้าเหมือนใครบังคับให้อมลูกเหม็น "น้อง....ไม่ต้องขึ้นประชุมนะ " " ทำไมเหรอพี่ " เรางง งงจริงๆ ก็เรียกเราลงรถมา เพื่อประชุมนี่นา "คุณ....(ภรรยา)จะเข้าประชุมภาคบ่ายด้วย เพิ่งโทรมาว่าไม่ให้น้อง...เข้าประชุม " เพียงแค่นี้เราก็เข้าใจ เราไม่เคยคิดจะยุ่งกับคนของเขา เราไม่เคยคุยกับคุณ....(ภรรยา) เขาฉีกหน้าเราสองครั้งในวันเดียว เขามีอำนาจ แต่เรามีศักดิ์ศรีนะ .....พี่หล่อคือคนที่เรานึกถึงในเวลานี้ เราไม่เคยโทรเข้ามือถือพี่หล่อ แต่วันนั้นเราโทร เราระบายความอัดอั้นให้พี่หล่อฟัง " เดี่ยว พี่ไปหานะคะ " พี่หล่อทิ้งกองมาหาเราทันที.................... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 30 ต.ค. 47 20:31:27 A:61.90.63.185 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:24:39 ]

ความคิดเห็นที่ 55 " ลาออกเถอะ เดี๋ยวพี่ฝากงานให้ คนทำงานเก่งๆอย่างน้อง...หางานไม่ยากหรอก " เราทำอย่างที่พี่หล่อบอก เราเดินเข้าไปบอกพี่ฝ่ายบุคคลว่าขอลาออก " ใจเย็นๆก่อนเถอะ คุณ...เขาเป็นแบบนี้แหละ เห็นคนหน้าตาดีๆ ก็แกล้งงั้น งี้ไปเรื่อย เดี๋ยวเรื่องซาๆ เราเฉยๆไปสักพัก เขาก็ลืม" เราไม่ได้เขียนใบลาออก แต่บอกด้วยวาจา และยืนยันคำเดิม เราเครียดมาก พี่หล่อชวนไปเที่ยวแพกาญจน์ กับเพื่อนๆ พี่หล่อ " อุปกรณ์ พร้อมนี่ค่ะ ไปเถอะนะ บอกที่บ้านไว้แล้วนี่ " เราตัดสินใจไป อย่าถามว่าทำไม ตอบไม่ได้จริงๆ........... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 30 ต.ค. 47 20:43:53 A:61.90.63.185 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:24:57 ]

ความคิดเห็นที่ 56 หนึ่งในเพื่อนของพี่หล่อเป็นพนักงานเก่าแก่ของบริษัท พี่หล่อบกว่าไม่เป็นไรไว้ใจได้ ที่กาญจน์ เราสนุกจนลืมเรื่องร้ายๆที่เพิ่งผ่านไป เพจเจอร์ใช้การไม่ได้ ไม่มีสัญญาณ เราเหมือนตัดขาดจากโลกภายนอก ซึ่งเป็นโลกแห่งความจริง เราสบายใจโดยที่ไม่รู้ว่า โลกที่เราหนีกำลังตามหาเรา เราพักที่แพ 3 วัน 2 คืน ทันทีที่รถเข้าเขตตัวเมืองกาญจน์ เพจเจอร์เราดังสนั่น ....ปี๊บ ปี๊บ อยู่ที่ไหน โทรกลับแม่ด่วน..... ใจเราอยู่ที่ตาตุ่มแล้วตอนนี้ " ฮัลโล " " อยู่ที่ไหนลูก ไหนบอกแม่ว่าไปทำงาน แม่ไปตามที่ที่ทำงานเขาบอกว่าลูกลาออกแล้ว " ตายละซิ งานนี้ " ทำไมต้องไปตามที่ที่ทำงานด้วยล่ะ " " พ่อเอี้ยง(เพื่อนเรา)ตาย ศพอยู่ที่วัด...เพื่อนๆโทรมาที่บ้านบอกว่าติดต่อลูกไม่ได้ แม่โทรไปที่บริษัท เขาบอกว่าออกแล้ว แม่ก็เลยไปดูที่บริษัท ลาออกทำไมไม่บอกแม่ล่ะลูก ทำอะไรอยู่ มีอะไรปิดบังแม่" " ทำไมแม่ต้องไปที่นั่นด้วยละ ทำไมแม่ชอบทำให้เป็นเรื่องใหญ่ หนูมีเรื่องไม่สบายใจ อยากหลบไปอยู่เงียบๆบ้าง " เราใช้เสียงเอาแต่ใจ แบบที่แม่เคยยอมมาตลอดเพื่อกลบเกลื่อนความผิด " แม่เป็นห่วงนี่ลูก" " เดี๋ยวคุยกันที่บ้านนะแม่" เรารู้ว่าเรื่องนี้ ต้องเป็นเรื่องใหญ่ แน่ๆ เวลาแม่โวยวาย ฟูมฟายอะไร ไม่เคยอยู่ในจุดที่พอดีเลย แล้วมันก็เป็นเรื่องใหญ่จริงๆ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 30 ต.ค. 47 21:05:31 A:61.90.63.185 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:25:38 ]

ความคิดเห็นที่ 57 " ไปไหนมาลูก ไปกับใคร " " ไปกับเพื่อนที่ทำงาน " "ทำไมลาออก " เราเล่าเหตุการณ์ให้แม่ฟังแบบความจริง80 ความเท็จ 20 " พระเอกเป็นห่วงมากนะลูก โทรมาคุยกับแม่ตั้งหลายทีว่า พี่หล่อ มาเกาะแกะลูก ไฟมันร้อนนะลูก อย่าคิดลอง " เรารู้สึกโกรธพระเอก ทำไมต้องบอกแม่ด้วย เราโกรธเพราะเรามองจากมุมของเรา ตอนนั้นเราเริ่มไม่นึกถึงใจพระเอกแล้ว เราเริ่มเห็นแก่ตัว หลงในความสุขของการเป็นคนพิเศษ การไปไหนกับดารา ทำให้เราได้รับการดูแลที่พิเศษขึ้นมาอีกขั้น มีจดหมาย ems มาหาเรา เธอไปไหน พ่อเอี้ยงตาย ทำไมเพื่อนๆตามตัวไม่ได้ เพจไปก็ไม่ตอบ อย่านะ อย่าทำในสิ่งที่เรากลัว ติดต่อมาด้วยนะ ขอโทษที่ลายมือไม่สวย มือสั่นไปหมดแล้ว...................พี่หมี ตอนนั้นเราโกรธพระเอก โกรธจน มองความห่วงใยนั้น น่ารำคาญ ....ปี๊บ ปี๊บ ถ้าไม่เชื่อใจกัน ก็อย่าคบกันอีกเลย...... นี่แหละค่ะ คนพาล...... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 30 ต.ค. 47 21:24:44 A:61.90.63.185 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:26:06 ]

ความคิดเห็นที่ 58 พระเอกลงมางานเผาพ่อเอี้ยง เราเลี่ยงไม่ได้อีกแล้ว เพื่อนๆรุมซักเรา ซักสะอาดแบบไม่ต้องใส่ผงซักฟอกเลย อยากซัก ซักไป เราไม่ให้ตาก เอ๊ย..เราไม่ตอบ " แกไปกับเพื่อนบ้าบอที่ไหนอีก" "ทำไมแกไม่บอกพวกเราว่าลาออก " "แม้แต่พระเอก แกก็ไม่บอก มันเกิดอะไรขึ้น" " นี่ฉันขอมีโลกส่วนตัวบางได้มั้ย ฉันต้องรายงานพวกแกทุกเรื่องเลยเหรอ " นี่เริ่มทำตัวดังแล้วแยกวง " ไม่ต้องหรอก ขอแค่แกทำทุกอย่างด้วยสติก็แล้วกัน ชีวิตแกดีอยู่แล้ว แต่แกกำลังหาเรื่องใส่ตัว" " แหมชีวิตโรยด้วยกลีบกุหลาบมานาน ขอเดินบนหนามกุหลาบเพื่อรสชาติของชีวิตบ้างไม่ได้เหรอ" เราทำพูดติดตลก แต่คำที่เพื่อนสวนมาทำเอาเราตลกไม่ออกเลยแหละ " เดินบนหนามกุหลาบ หรือหนามงิ้วกันแน่ "............. จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 30 ต.ค. 47 21:39:58 A:61.90.63.185 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:26:36 ]

ความคิดเห็นที่ 59 " เล่าอะไรให้เพื่อนฟัง " ลงกับใครไม่ได้ก็มาลงกับแฟนแทน " เราแค่ระบายให้มันฟัง " " ระบายอะไร อยากระบายก็มาพูดกับเราซิ ทำไมเอาเรื่องของเราไปเล่าให้คนอื่นฟัง " เรามองแต่ตัวเองอีกแล้ว "แล้วพวกมันจะคิดยังไง จะมองเรายังไง " " เธอห่วงว่าคนอื่นจะมองเธอยังไง คิดยังไง แต่ไม่แคร์เลยเหรอว่าเราคิดยังไง " เสียง และหน้าที่เศร้าของเขาทำให้เราชาวูบ แต่หลังชนฝาทีไรเราก็ใช้ไม้ตายทุกที " ก็บอกแล้วไงว่าอย่าคิดมาก แค่เชื่อใจกันก็พอ เธอทำให้ตัวเองทุกข์ใจเองนะ" " ไปไหนมาบอกได้ไหม " " ไปเที่ยวกาญจน์ กับพวกพี่เล็ก มันเครียดนี่ รู้ไหมว่าเราโดนคุณ...แกล้งขนาดไหน เธอก็ไม่อยู่ใกล้ๆ เป็นที่ปรึกษา" ยังโทษเขาอีกนะคะ " ขอโทษนะ ตอนนี้พ่ออาการไม่ดีเลยยังไม่รู้ว่าจะไปเรียนได้หรือเปล่า เราคงไม่ได้อยู่กรุงเทพอีกนาน" พระเอกก้มหน้าลงมาหาเรา เราเบี่ยงหลบทันที พระเอกหน้าเสีย...... " ปากเหม็นอ่ะ" นี่คือข้ออ้างที่เรายกขึ้นมาเลี่ยง โดยไม่นึกถึงใจเขาเลย แต่เราทำไม่ได้จริงๆ เราไม่เหมือนเดิม "เมื่อก่อน ไม่เห็นเคยพูดอย่างนี้ " "อย่ามาหาเรื่องนะ พูดแบบนี้ไม่ต้องพูดกันอีกเลย นานๆเจอทียังจ้องแต่จะหาเรื่อง เพราะแบบนี้แหละถึงไม่อยากคุยด้วย" นี่ก็อีกหนึ่งวิธีที่จะหลีกเลี่ยงไม่พูดถึงเรื่องชั่วๆของตัวเอง พระเอกไม่กล้าที่จะซัก ถามอะไรมากมาย เพราะถ้าถามเราจะทำหงุดหงิดใส่ ถ้าพระเอกจะสัมผัสเราอย่างที่เคย เราจะฟูมฟายว่าเขาเห็นเราเป็นที่ระบายอารมณ์ เขายอมเราทุกอย่าง เพราะกลัวเราจะจากไป เขาเก็บความอึดอัดไว้กับตัวเอง เพราะถ้าระบายให้เพื่อนฟัง เรารู้ เราก็โกรธ เราใช้ความรักของเขาเพื่อประโยชน์ของตัวเอง เราทำกับเขาขนาดนั้นได้ยังไง........ปัจจุบันเราก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้..................... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 30 ต.ค. 47 22:07:15 A:61.90.63.185 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:26:56 ]

ความคิดเห็นที่ 60 พระเอกกลับไปดูแลพ่อ เราว่างงาน พี่หล่อละครปิดกล้อง ผีเน่า คู่ควรกับ โลงผุ เราใช้เวลากับพี่หล่อเกือบตลอดเวลา โลกใหม่ที่พี่หล่อเปิดให้เรา ทำให้เราเหมือนหลงอยู่ในแสง สี หาทางออกไมได้ เสียงปี๊บ จากพระเอกยังคงตรงเวลาเดิมของเรา เสียงปี๊บของเรา จากวันละ 3 เวลา กลายเป็น 3 วันยังไม่มีสักข้อความ เราอ้างว่าเหนื่อย หงุดหงิด จากการหางานใหม่ เราไม่รู้ว่าพระเอก เข้าใจ หรือแกล้งเข้าใจเพื่อเอาใจเรา เขาไม่ต่อว่าเราเลยสักคำ.................. จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 31 ต.ค. 47 00:13:47 A:61.90.63.185 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:27:49 ]

ความคิดเห็นที่ 61 แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เรื่องเราลุกลาม .......แม้ว่า เราจะไม่ไปทำงานเลย 1 เดือนเต็ม เพราะเราถือว่าเราลาออกแล้ว แต่พี่...ขี้หลียังสั่งให้ ฝ่ายบัญชีเข้าเงินเดือนให้เราอยู่ แถมยังเพจมาหาเราว่า สบายใจเมื่อไหร่ กลับมาทำต่อนะ เรื่องนี้ไม่มีทางที่คุณ....ภรรยา จะไม่รู้ แล้วเธอก็ทำเราแสบมากๆ เรื่องเราได้ลงไทย......หน้าบันเทิง ............พระเอก..(ชื่อละคร)ทำเรื่องฉาว ฉกตัวนักศึกษา ............จบใหม่ ไปซ่อนไว้ที่แพไหน แม่สาวบุกบริษัท....................ตามหา ...........ระวังแม่คุณที่บ้านช่วยตามนะ เดี๋ยวจะยุ่งกันใหญ่ คนที่พี่หล่อบอกว่าไว้ใจได้นั่นแหละ เป็นคนบอกคุณ....ภรรยา ว่าเราไปกับพี่หล่อ แล้วคุณ...ภรรยา ก็เป็นคนให้ข่าวหนังสือพิมพ์ (พี่หล่อถามจากนักข่าว) .........พระเอกไม่นิ่งแล้วล่ะคราวนี้ " ในข่าวใช่ เธอหรือเปล่า ไหนบอกว่าไปกับพี่เล็ก" ทำผิดถูกจับได้อีกแล้ว "ก็พี่เล็กไปด้วย" โกหกค่ะ พระเอกโมโหแบบที่เราไม่เคยเห็น เขาด่าพี่หล่อว่า หน้า....(ภาชนะหุงต้ม) เราโกรธ "ทำไมพูดจาแบบนี้ รู้จักเขาเหรอ ฟังจากคนอื่นทั้งนั้น คอยดูนะจากที่ไม่มีอะไรนี่แหละ ถ้าระแวงมากๆจะมีมันจริงๆ " ทั้งที่มีจริงๆไปแล้ว เรายังปากแข็งได้อีก โดนเราขู่แบบนี้ พระเอก ก็ต้องทนแบกความอึดอัดต่อไป จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 31 ต.ค. 47 00:33:05 A:61.90.63.185 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:28:43 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ช่วงนี้เราเห็นแก่ตัวอย่างเดียว เราไม่ดูแลใจพระเอกเลย เพื่อนสนิทเราบอกว่า "ทำไมแกไม่บอกเลิกพระเอกไป ทรมาณมันอยู่ทำไม" "ฉันไม่ดีพอที่จะพูดคำนั้นหรอก พระเอกต้องเป็นคนบอกคำนั้นกับฉัน เขาจะรู้สึกดีกับตัวเองมากกว่า อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้โดนทิ้ง " มุมมองเราแปลกมั้ย " แล้วแกรักพี่หล่อเหรอ " " ใช่ " เราตอบอย่างมั่นใจ แต่มันไม่ใช่ความรักหรอกนะ เราพบคำตอบเมื่อของรักหลุดลอย เรารู้ว่ารักคืออะไร ในวันที่เราต้องอยู่อย่างไร้รัก.................... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 31 ต.ค. 47 00:45:39 A:61.90.63.185 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:29:07 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ตั้งแต่มีข่าว แม่กลับมาทำหน้าที่ผู้คุมกรงอีกครั้ง แต่นกเมื่อมันรู้จักบินแล้ว มันไม่ยอมอยู่นิ่งๆหรอก มันยังหาทางที่จะได้สัมผัสอิสระที่หอมหวาน พี่หล่อฝากงานให้เราที่ใหม่ งานที่นี่น้อยมาก เรียกว่าเหมือนสาวออฟฟิชเลย เข้างาน เลิกงานตรงเวลา วันไหมไม่มีงานตอกบัตรแล้วกลับบ้านยังได้ แต่เรื่องอะไรเราจะกลับ เราบอกแม่ว่างานที่นี่ไม่เป็นเวลายิ่งกว่าที่เก่าอีก แม่เห็นว่าดี ทำงานเยอะๆจะได้ห่างๆจากพี่หล่อบ้าง วันหนึ่งพี่หล่อโทรหาเราที่บ้าน แม่เป็นคนรับ "อย่ายุ่งกับน้องเลยนะ น้องยังเด็ก ยังมีอนาคต " ถ้าพี่หล่อเป็นพระเอกในชีวิตจริง ไม่ใช่แค่ในจอ พี่หล่อคงถอย แต่เรื่องนี้พี่หล่อคือผู้ร้าย พี่หล่อไม่ถอย แถมยังกล่อมเราอีกว่า แม่เรามองภาพพี่เขาผ่านจอ แม่เชื่อบทบาทที่พี่หล่อสวม ทำให้แม่ไม่เชื่อว่าพี่หล่อจริงใจ ขอให้เราใช้ใจมองพี่หล่อ ดูที่ความจริงใจของพี่หล่อ สิ่งที่พี่หล่อพยายามทำเพื่อเรา (ขับรถข้ามจังหวัดมาหา) ทั้งที่สิ่งที่พี่หล่อทำคือพยายามเพื่อตัวเองต่างหาก (เราพบคำตอบเมื่อถอยมามองด้วยสายตาคนนอกบ้าง) เพราะมัวแต่ใช้ใจมองพี่หล่อ นี่แหละที่ทำลายชีวิตเราเอง จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 31 ต.ค. 47 00:59:18 A:61.90.63.185 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:30:08 ]

ความคิดเห็นที่ 64 พี่หล่อไม่อยากโทรหาเราแล้วแม่รับอีก พี่หล่อถอยมือถือให้เรา (ตอนนั้นไม่ถึงแสนแล้ว แค่สามหมื่น ) พระเอกรู้ ก็ล้อเราว่า เรากลายเป็นคน เจเนอเรชั่น เอ็กซ์ (คนที่มีทั้ง มือถือ เพจเจอร์ รถ) เราติดต่อกับพี่หล่อสะดวกขึ้น แต่ก็ถูกตามตัวจากพระเอกง่ายขึ้น มันยิ่งเพิ่มความรู้สึกอึดอัด กับลีลาการพูดของพระเอกมากขึ้น(เขาอดที่จะหยิก กัด แสดงอารมณ์ไม่ได้หรอก ไม่ใช่หินนี่) ยิ่งรำคาญพระเอก ก็ยิ่งหลงพี่หล่อ มองยังไงก็ดี น่ารัก น่าสงสารไปหมด ทั้งที่คนที่น่าสงสารคือพระเอก แต่ตอนนั้นเราไม่มองจุดนั้นเท่าไหร่เลย ถ้าเขามากรุงเทพ ได้เห็นหน้า ได้ใกล้ชิด ก็จะรู้สึกมากขึ้น แต่ถ้าเขาอยู่พิด โลก ส่งมาแต่เสียง ความรู้สึกสงสารก็จางลง ระยะทางก็เป็นปัญหา แต่สามัญสำนึกเป็นปัญหาใหญ่กว่า เราคิดว่าตอนนี้พระเอกคงรู้แล้วว่าเรากับพี่หล่อไม่ใช่แค่พี่น้อง เพราะครั้งหนึ่งพระเอกทำท่าอยากจะเป็นเจ้าของตัวเรา เราอ้างว่ามีเลือดออกกระปริบกระปรอย(ตั้งแต่มีพี่หล่อ เราไม่เคยให้โอกาสพระเอกอีกเลย เราไม่คู่ควรกับเขาแล้ว) พระเอกไปปรึกษาแม่ว่าเพื่อนมีปัญหานี้ แม่พระเอกบอกว่า บางทีผู้หญิงที่กินยา.......ยาที่กินหลังมีเพศสัมพันธ์ทันที เพื่อคุมกำเนิด จะทำให้เกิดอาการนี้ได้ พระเอกบอกเรา และถามเราเสียงเศร้าว่าเรากินหรือเปล่า เราแหวกลับทันที ทำให้เขาเงียบไป เขาทนเจ็บเป็นครั้งที่เท่าไหร่ มันนับไม่ไหวจริงๆ แต่เราใช้ยานั้นจริง เราเริ่มกลัว เราเลิกใช้ยา เหตุนี้เองที่ทำให้เราต้องทำในสิ่งที่เสียใจไปตลอดชีวิต.... จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 31 ต.ค. 47 01:22:55 A:61.90.63.185 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:30:55 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เราเริ่มมีอาการแปลกๆ สัญชาติญาณบอกเราว่าสิ่งมีชีวิตเล็กๆกำลังรอโอกาสจากเรา โอกาสที่เราให้ไม่ได้ เราไปโรงพยาบาลคนเดียว คำตอบที่เรากลัวออกมาจากปากคุณหมอ "พร้อมจะมีเด็กหรือเปล่า" ทำไมคุณหมอถามแบบนี้เราก็ไม่รู้ อาจจะเพราะหน้าเราซีดมาก หรือหน้าเราเด็กมาก หรือหมอเห็นอาการคนที่พร้อมมีลูกมาเยอะจนมองออกว่าเราไม่พร้อม "พร้อมค่ะ" จะให้ตอบอย่างอื่นได้ยังไง แค่ขึ้นรถทำนบน้ำตาก็พังทันที เราไปหาพี่หล่อ ร้องไห้จนหมดแรง พี่หล่อกอดเราไว้แล้วถามด้วยเสียงอ่อนโยน "แล้วน้อง....จะทำยังไง" ตอนนั้นเราไม่คิดว่าเขาถามหยั่งเชิงหรอก ".......ทำไม่ได้ พ่อแม่เชื่อใจ....มาก ถ้าเขารู้คงเสียใจมาก" "พี่เลี้ยงดูเขาได้นะ แต่ถ้าน้อง...ไม่พร้อม เราค่อยมีเขาใหม่ก็ได้" เขาพูดเหมือนนี่คือการตัดสินใจของเราคนเดียว เขาไม่ได้เห็นด้วยนะ แล้วเขาก็จัดการเรื่องตั๋วเครื่องบิน เราต้องไปเชียงใหม่ เพื่อพบเพื่อนเขา เพื่อนเขาจะเป็นคนพาเราไปทำบาปกับเลือดเนื้อของเราเอง เราเดินทางคนเดียว ไปพบคนแปลกหน้า ถ้าวันนั้นเราตาย ก็คงไม่มีใครรู้ ตื่นขึ้นมาในห้องสีขาว กับชีวิตสีดำของตัวเอง ไม่น่าเชื่อว่าแค่ไม่ถึงปี เราเปลี่ยนจากสาวน้อยน่ารักในรั้วมหาลัย และชีวิตสดใส เป็นนางมารใจร้ายที่ทำทุกอย่างได้เพื่อตัวเอง เหตุการณ์เลวร้ายในวันนั้นเป้นแผลลึกที่เราไม่มีวันลืม และเราก็ต้องบินกลับอย่างเดียวดายคนเดียวอีกครั้ง......นกน้อยที่หลงทาง มันอ้างว้างอย่างนี้เอง จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 31 ต.ค. 47 01:47:28 A:61.90.63.185 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:31:22 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เส้นทางของเราและพระเอกกลายเป็นเส้นขนานแล้วละ เราดำเนินชีวิตด้วยกัน แต่เราคงไม่มีวันที่จะมาบรรจบกันเหมือน4ปีในมหาลัย 4 ปีที่มีค่ามากในชีวิตเรา 4ปีที่ตอนนี้เราอยากได้คืนมา เราคิดว่าเวรกรรมคงทำให้เรามาถึงวันนี้ ถ้าเราไม่เคยกินของอร่อย เราก็คงไม่ทุรนทุรายอยากจะกินอีก เมื่อไม่ได้กิน เราก็อยากกิน แต่ถ้ากินทุกวันค่าความอร่อยมันก็กลายเป็นรสชาติที่ชินชา ดีแล้วที่ได้ระลึกถึง และเป็นบทเรียน จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 31 ต.ค. 47 01:58:31 A:61.90.63.185 X: ] จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:32:36 ]

ความคิดเห็นที่ 67 โอ้ พระเจ้า วันก่อน โดนแม่จับได้เรื่องแอบดูเนทถึงตี 2 (เพราะรออ่าน) เลยโดนงดเล่นไป 1 วัน (วันเดียวนี่แทบจะขาดใจตายแล้วล่ะฮะ) อ่านถึงตอน พระเอกจะไปนอกอ่ะฮะ แล้วก็ แง๊ๆๆ มาวันนี้ดันโดนลบซะงั้น ใครหนอช่างใจร๊ายยย พระเอก..ตัวปลอมเห็นด้วยนะ ไม่ว่าเรื่องจริงรึแต่งขึ้นก็ตาม สิ่งสำคัญคือ เนื้อหาสาระที่ ป้าลูกแม่เอียดสื่อออกมาตะหาก มีหลายคนที่เข้าใจ และหลายคนที่เข้า(ใจ)ไม่ถึง ที่พระเอก..ตัวปลอมรออ่าน ถึงตอนจบ(อยากให้จบแบบ กรีดใจ) เพราะอยากรู้ ว่าปัญหานี้สุดท้ายจะลงเอยยังไง และทางออกของปัญหาคืออะไร คนที่ไม่เคยเจอ หรือ กำลังมีปัญหานี้ จะได้นำไปเป็นแนวทางให้ตัวเองได้... จบแบบนี้ก่อน แม่มา ไว้มาใหม่นะฮะ ปล.วันนี้เปิดเทอมวันแรก แต่ไมมันก็เหมือนกะทุกวันเรยยย ( - -)" ปปล.ขอใช้สีแดงได้ป่ะฮะ จากคุณ : พระเอก...ตัวปลอม - [ 1 พ.ย. 47 15:33:27 A:202.5.88.153 X: ]

ความคิดเห็นที่ 68 หมดแล้วอ่ะค่ะ มีเก็บไว้เท่านี้เองค่ะ วันรุ่งขึ้นมาดูกระทู้ก็โดนลบไปซะแล้ว จากคุณ : OM - [ 1 พ.ย. 47 15:38:05 ]

ความคิดเห็นที่ 69 งิงิงิ แล้ว ป้าลูกแม่เอียด จะมาเขียนต่อที่กระทู้นี้ป่ะฮะเนี่ย จากคุณ : พระเอก ตัวปลอม - [ 1 พ.ย. 47 15:38:16 A:202.5.88.147 X: ]

ความคิดเห็นที่ 70 พี่ขา มาต่อได้แล้วค่ะ จากคุณ : pharma_yy - [ 1 พ.ย. 47 15:39:39 ]

ความคิดเห็นที่ 71 add favorites ไว้แว้วๆๆ จากคุณ : พระเอก..ตัวปลอม - [ 1 พ.ย. 47 15:41:18 A:202.5.88.151 X: ]

ความคิดเห็นที่ 72 มันจบแค่นั้นค่ะ เพราะเมื่อคืนรู้สึกพี่ไม่ได้เขียนต่อ ค่ะคุณ OM จากคุณ : pharma_yy - [ 1 พ.ย. 47 15:41:19 ]

ความคิดเห็นที่ 73 อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆ มาลงเร็วๆ นะค้า จากคุณ : รออยู่ - [ 1 พ.ย. 47 15:46:47 A:203.148.163.218 X: ]

ความคิดเห็นที่ 74 รออยู่ครับ.. จากคุณ : กลับมาเถอะน่ะ - [ 1 พ.ย. 47 15:59:00 A:202.176.106.47 X: ]

ความคิดเห็นที่ 75 จบแล้วหรือครับ เจ็บปวดแทนพระเอกจริงๆ จากคุณ : neonicus - [ 1 พ.ย. 47 16:02:14 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ยังไม่จบนะครับ รออ่านอยู่ครับ ปรับอารมณ์ได้แล้วเขียนต่อด้วยนะครับ ไม่ต้องรีบก็ได้นะครับ รอได้ฮับ จากคุณ : Hephaestuz - [ 1 พ.ย. 47 16:15:01 ]

ความคิดเห็นที่ 77 I want to readdddddd........pls come back and carry on ur story!!!!!! จากคุณ : Deadline is tomorrow. - [ 1 พ.ย. 47 16:20:17 A:161.73.18.31 X: ]

ความคิดเห็นที่ 78 ให้เวลา คุณลูกแม่เอียด ซักนิด คงได้อ่านกันครับ เรื่องราวดีๆยังไม่จบครับ จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 1 พ.ย. 47 16:26:32 ]

ความคิดเห็นที่ 79 มาติดตาม จ๊า จากคุณ : Bigna - [ 1 พ.ย. 47 16:44:40 ]

ความคิดเห็นที่ 80 อ่า ขอบคุณครับคุณ OM จากคุณ : ikoba - [ 1 พ.ย. 47 16:50:59 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ตามด้วย... ติดงอมแงม... จากคุณ : หนูดี - [ 1 พ.ย. 47 17:05:33 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ติดตามมาตลอด 4 วันเต็ม ฮือ ฮือ อยากรู้อ่ะ ว่าจะเป็นไงต่อ ยังไง ช่วยมา update ต่อไวไวนะคะ จากคุณ : winny (win_ny) - [ 1 พ.ย. 47 17:15:10 ]

ความคิดเห็นที่ 83 - -' เข้ามาอ่าน ยาวมั่กๆ จากคุณ : (-_-' )นาย กลุ้ม - [ 1 พ.ย. 47 18:04:04 ]

ความคิดเห็นที่ 84 รออ่านอยู่นะครับ... ดีใจที่เห็นกระทู้นี้อีกครั้ง... จากคุณ : Sci - Fi - [ 1 พ.ย. 47 18:17:20 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ขอบคุณคะ คุณ oM หวังว่าคราวนี้คงไม่โดนคนบางคนสั่งลบอีกนะคะ จากคุณ : 6230 - [ 1 พ.ย. 47 18:34:39 A:161.200.131.54 X:161.200.255.163 ]

ความคิดเห็นที่ 86 สงสัยอีกนานเลยกว่าพี่ลูกแม่เอียดจะมาโพส อยากอ่านจังค่ะรออยู่นะค่ะพี่ จากคุณ : ยำวุ้นเส้น - [ 1 พ.ย. 47 19:10:41 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เขียนได้ดีนะคะ อ่านแล้วเห็นภาพเลย จากคุณ : หลักสี่ - [ 1 พ.ย. 47 19:13:07 ]

ความคิดเห็นที่ 88 แอบติดตามกระทู้นี้มาตลอดเหมือนกันค่ะ แต่ไม่เคยคอมเม้นท์เลย อย่าหาว่าเว่อเลยนะคะ แต่ชอบจริงๆ รู้สึกเหมือนได้พี่สาวที่แสนดีมาอีกคนเลยล่ะ อยากรู้จัก คุณ ลูกแม่เอียดจริงๆเลยนะ หวังว่าจะมีโอกาสได้คุยกันบ้างนะคะ ให้อภัยกับอดีต แล้วยิ้มให้กับอนาคตดีกว่าค่ะ :) เป็นกำลังใจให้เสมอ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ จากคุณ : lunar* - [ 1 พ.ย. 47 19:13:52 A:217.165.237.84 X:195.229.241.187 ]

ความคิดเห็นที่ 89 รออยู่น่ะ จากคุณ : รอสโซเนรี่ - [ 1 พ.ย. 47 19:15:44 ]

ความคิดเห็นที่ 90 รออยู่นะคะ จากคุณ : Blue Night - [ 1 พ.ย. 47 19:22:15 ]

ความคิดเห็นที่ 91 คราวนี้ ผมเซฟเกบไว้ดีกว่า เด๋วโดนลบละยุ่งเลย จากคุณ : เซฟๆๆๆ - [ 1 พ.ย. 47 19:39:34 A:202.183.157.71 X: ]

ความคิดเห็นที่ 92 รออ่านอยู่เช่นกัน ^^ จากคุณ : yoreying - [ 1 พ.ย. 47 19:42:04 A:203.155.29.60 X: ]

ความคิดเห็นที่ 92 ดีใจจังครับที่กระทู้ เอากลับมาแล้ว เมื่อวาน(31 ต.ค.47)ผมอ่านถึง 264 ความเห็นแล้ว (ตอน 15.00 น.)ยังหายไปเยอะเหมือนกัน ขอให้นำกลับมาทั้งหมดเลยนะครับ จากคุณ : หลังคาดำแดง - [ 1 พ.ย. 47 19:42:04 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ช่างเรียงร้อยถ้อยคำได้ล้ำเลิศ แสนบรรเจิดจินตนาดุจตาเห็น อ่านแล้วรู้อยู่หนาว่าเขียนเป็น ไม่ว่าเล่นหรือจริงก็ต้องขอชม ชมแบบมาตรฐาน ^_^ จะรออ่านต่อ จากคุณ : DD - [ 1 พ.ย. 47 19:53:59 A:203.172.58.192 X: ]

ความคิดเห็นที่ 94 คุณพี่ไปไหนค่ะ มาเล่าต่อเถอะ กำลังใจเยอะแยะมากมาย จากคุณ : pharma_yy - [ 1 พ.ย. 47 20:03:34 ]

ความคิดเห็นที่ 95 เราอ่านมาตลอดนะ กะว่าคุณโพสจบแล้วค่อยคอมเมนท์ แต่ว่ากลัวกระทู้จะหายไปอีกอะ รออ่านอยู่นะคะ ^ ^ จากคุณ : คนสวย (ทำใจได้) - [ 1 พ.ย. 47 20:36:22 ]

ความคิดเห็นที่ 96 หง่ะ ยังไม่มาอัพเดทอิกเหรอ ถึงคุณคอมเม้นท์ที่88 ฮะ อภัยให้กับอดีต ? ถึงขั้นทำแท้งนี่ อภัยให้ตัวเองไหวมะเนี่ย ให้อภัยกับเอาไว้เป็นบทเรียน(ตราบาป)นี่เหมือนกันป่ะฮะ ยิ้มให้กับอนาคต ? อย่าคาดหวังให้มาก หันมาทำปัจจุบันให้ดีที่สุดดีกว่าฮะ (ตอนนี้คุณป้าลูกแม่เอียดกำลังทำอยู่มั้ง) แค่ออกความเห็นฮะไม่ได้ต่อว่าอะไร เด็กๆมีอะไรคาใจแล้วไม่ได้พูดเนี่ยนอนไม่หลับฮะ Lunar= Moon ที่แปลว่าพระจันทร์ใช่ป่ะฮะ เพิ่งเรียนมาเมื่อเทอมที่แล้วแต่ไม่เคยเห็นคนเอามาใช้แทนคำว่า Moon เลยอ่ะ อ่อๆเคยเห็นแต่เขาเขียนๆกันว่า Lunarrabbit อะไรทำนองเนี้ย มันใช้ได้แค่นี้เองเหรอ โห...เขียนมาแต่ละอย่างไร้สาระมากเลยเรา ป้าลูกแม่เอียดฮะ ถึงตอนนี้ไม่ว่าตอนจบจะเป็นยังไง พระเอก..ตัวปลอมลดความสำคัญเรื่องนั้นลงไปละฮะ พระเอกฯอยากรู้เรื่องการที่ต้องอยู่กับความทรงจำที่แสนทรมานเหล่านี้อ่ะฮะ สบายใจแล้วมาเขียนต่อนะฮะ มีประโยชน์มากกับคนอ่อน(วัย)โลกอย่างพระเอกฮะ ปล.หนีแม่มาต่อเนทนะเนี่ย ปปล.คืนนี้ดูดึกมะได้แล้ว พรุ่งนี้เรียนหนังสือ ปปปล.อยากให้จบแบบกรีดใจ (ยังคาใจอยู่) จากคุณ : พระเอก..ตัวปลอม - [ 1 พ.ย. 47 20:53:38 A:202.5.88.157 X: ]

ความคิดเห็นที่ 97 กำลังอ่านเพลินเลยเจ้าค่ะ จากคุณ : มนัสวาท (สาวหน้าใส) - [ 1 พ.ย. 47 22:13:38 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ถึงคุณคอมเม้นท์ที่96ค่ะ อภัยให้กับอดีต หมายถึง การให้อภัยกับตัวเอง ในสิ่งที่ตัวเองเคยผิดพลาดไปแล้วในอดีต ไม่ได้แปลว่าให้ลืม แล้วไม่จำเป็นบทเรียนสำหรับก้าวต่อไปในอนาคตนะคะ ยิ้มให้กับอนาคต หมายถึงการที่ยิ้มเป็นกำลังใจให้กับตัวเอง ให้กับวันนี้และวันต่อๆไป เพื่อจะได้มีความกล้าหาญพอที่จะเผชิญหน้ากับมันได้อย่างไม่กลัวค่ะ ไม่ได้หมายถึงความคาดหวังที่จะมีรอยยิ้มให้กับทุกๆวันในอนาคตนะ แต่ถ้าวันนี้คุณไม่กล้าพอที่จะบอกกับตัวเองให้ยิ้มและเผชิญหน้ากับทุกๆปัญหาและความทุกข์แล้ว โลกนี้ก็คงจะขาดสีสันไปเยอะเลย คุณว่ามั้ย? ชีวิตคนเราจะจบเพียงเพราะความผิดพลาดครั้งเดียวในชีวิตไม่ได้หรอกนะคะ ไม่อย่างนั้นคงไม่มีใครล้มแล้วลุกได้หรอก แต่สำหรับความผิดพาดครั้งใหญ่ในอดีต แน่นอนว่าไม่มีใครลืมได้หรอกค่ะ เข้าใจว่าคุณลูกแม่เอียดก็คงไม่สามารถลืมได้เช่นกัน ก็ขนาดความทรงจำดีๆ คนเรายังลืมไม่ได้เลยนิคะ คาใจเหมือนกันค่ะ เดี๋ยวจะนอนไม่หลับทั้งคู่ ปล.Lunar แปลว่าพระจันทร์ค่ะ แต่ lunarrabbit ที่คุณเคยเห็นคงไม่ใช่คำที่เค้าใช้กันทั่วไปหรอกค่ะ แต่คงเป็นคำที่เค้าเอาคำ2คำมาผสม สร้างขึ้นมาเองมากกว่า :) จากคุณ : Lunar* - [ 1 พ.ย. 47 22:31:52 A:217.165.237.84 X:195.229.241.169 ]

ความคิดเห็นที่ 99 หืม..นางเอกใจง่ายจัง คบกะพระเอกมาตั้ง 4 ปี ยังมามีใจให้กะพี่หล่ออีก แพ้ความใกล้ชิดจิงๆ จากคุณ : BENZAA - [ 1 พ.ย. 47 22:48:52 ]

ความคิดเห็นที่ 100 รอฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด จากคุณ : สาวสีน้ำทะเล - [ 1 พ.ย. 47 23:53:44 ]

ความคิดเห็นที่ 101 เอาเป็นว่าดิฉันขอโทษ ป.ป้านะคะ เราต่างก็ห่วงคนรุ่นใหม่ ดิฉันเห็นคำว่า กิ๊ก ระบาด และไม่ใช่เรื่องดี ดิฉันอยากเป็นแรงผลักดันเล็กๆ บางทีการปิดหู ปิดตาอาจจะไม่ใช่ทางออกที่ดีก็ได้ เด็ก ก็คือ เด็ก เลิกรากันเถอะนะคะ ช่วยแจ้งลบการะทู้ให้ก็ได้ ถ้าทำให้คุณสบายใจขึ้น ไม่ใช่ประชดนะคะ แต่คิดว่ามันไม่ใช่เรื่องที่เราต้องมา ทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ดิฉันเลิกเขียนก็ได้ค่ะ เอาเป็นว่าเลิกรากันนะคะ จากคุณ : ลูกแม่เอียด - [ 2 พ.ย. 47 00:05:01 A:61.90.63.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 102 แล้วพี่จะเขียนต่อหรือเปล่าคะ อยากอ่านต่อจนจบอ่ะค่ะ ไม่งั้นมันคาใจ ฮือๆ จากคุณ : สาวสีน้ำทะเล - [ 2 พ.ย. 47 00:21:09 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ความจริงเท่าที่ผมได้อ่านกระทู้นี้มาโดยตลอด โดยวิจารณญาณของผมเองก็ไม่เห็นว่าเรื่องนี้มันจะเสียหายขนาดที่คุณว่า โดยเปรียบเทียบกับเหล่าบรรดากระทู้ที่กลาดเลื่อนห้องสยามแห่งนี้ โดยที่แท้จริงแล้วผมว่าโดยวัยวุฒิของผมเองก็คงไม่ได้ด้อยไปกว่าคุณแมนสักเท่าไหร่นัก แต่โดยส่วนตัวที่ผมได้อ่านและเปิดใจให้เป็นกลางรับฟังในเรื่องราวโดยตลอด ผมเองก็ไม่เชื่อว่าในอดีตที่ผ่านมาคุณแมนไม่เคยทำอะไรผิดพลาดมาก่อนเลยในอดีต เพียงแต่ความผิดพลาดที่ผ่านมานั้นคุณเองได้เอามันไว้เป็นบทเรียนหรือไม่เท่านั้นเอง ในแง่ที่คุณแมนเองได้กลัวว่าพฤติกรรมดังกล่าวจะเป็นแบบอย่างไม่ดีให้แก่เยาวชนในห้องสยามนั้น ผมเองก็เห็นว่า กราที่คุณ ป.ป้า เองนั้นที่ทำตังเองเป็น "กระเทยแก่" แล้วเที่ยวมาวิจารณ์ชาวบ้านนั้น ผมเองก็เห็นว่าเป็นพฤติกรรมที่ไม่ควรแก่การเป็นแบบอย่างแก่เยาวชนกว่าหรือ ด้วยความเคารพ จากคุณ : noomhookang - [ 2 พ.ย. 47 00:29:45 A:203.172.101.190 X: ]

ความคิดเห็นที่ 104 พี่ แม่ลูกเอียด ขา.... เขียนต่อนะคะ เขียน เขียน เขียน เขียนเถอะนะ กำลังใจมากันเพียบ แถมคนรออ่านเป็นกระบุงขนาดนี้ อย่าท้อนะคะพี่ สิ่งดี ๆ ที่เคยตั้งใจไว้ อย่าทิ้งนะคะ หนักกว่านี้ยังผ่านได้แม้โดยลำพัง นี่มากันเป็นแสน.... จำนวนคนที่เป็นกำลังใจ มากมายเทียบไม่ได้กับคนที่มาปั่น ยังไงก็จะรออ่านนะคะ ขอย้ำ...เป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : คนใจลอย - [ 2 พ.ย. 47 01:01:47 A:202.57.173.198 X: ]

ความคิดเห็นที่ 105 เอาไปลงหนังสือขายเลยครับ คนกำลังติด รับทรัพย์แน่ๆครับ รับทรัพย์ . _ . จากคุณ : asdf - [ 2 พ.ย. 47 03:01:29 A:203.156.41.248 X: ]

ความคิดเห็นที่ 106 ปกติไม่เคยเข้ามาห้องนี้เลย เพิ่งเข้ามาครั้งแรกก็อ่านกระทู้แนะนำก่อนเลย และก็มาโหวตให้ด้วยค่ะ เพราะอ่านอย่างตั้งใจมาตั้งกะต้นจนจบของคุณลูกแม่เอียด ยาวมากๆ แต่ก็ติดตาม  และยังติดตามอยู่ จะรอค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ คนเราผิดพลาดกันได้ แต่มันไม่ใช่ทั้งชีวิตของเราจะต้องผิดพลาดเสียที่ไหนกัน  เราว่าคุณลูกแม่เอียดก็รู้ แล้วพยายามถ่ายทอดให้ผู้อื่นรู้ถึงจุดนี้ด้วย เพื่อจะได้ไม่เดินซ้ำรอยนั้นให้ต้องเจ็บปวดเหมือนกัน นี่ไม่ได้หลับไม่ได้นอน ขอเขียนให้กำลังใจสักกะหน่อยก็ยังดี พรุ่งนี้ไปทำงานสาย เจ้านายไม่รัก จะไปขอให้คุณลูกแม่เอียดเลี้ยงดีกว่า.....อิอิอิ (มาเป็นฝ่ายหนับหนุนๆ) สู้ สู้ สู้ !!! เป็นกำลังจายยยยยยยย คุณ ป ป้าโปรดมองโลกให้แง่ดีสักนิด เผื่อชีวิตจะมีสีสันขึ้นมา ........มาให้กำลังใจนะคะ ขอให้ชีวิตต่อๆไปของคุณลูกแม่เอียด พบกับสิ่งดีๆ มีความสุข อดีตแก้ไขไม่ได้ ทำปัจจุบันให้เป็นอนาคตที่ดีดีกว่าเนอะ...... *^_^* แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 47 03:27:42 จากคุณ : *^_^* (คุณนายรองเท้าแตะ) - [ 2 พ.ย. 47 03:24:49 ]

ความคิดเห็นที่ 107 เรื่องเล่าสาวมหาลัย ภาค 2 http://www.pantip.com/cafe/siam/topic/F3098458/F3098458.html จากคุณ : OM - [ 2 พ.ย. 47 06:28:01 ]

ความคิดเห็นที่ 108 pantip จากคุณ : sunisa@bleusoft.com - [ 2 พ.ย. 47 11:05:57 A:203.113.85.243 X:203.150.217.119 ]

ความคิดเห็นที่ 109 โอ่ยยยย ......ตาลายแล้ว จากคุณ : c - [ 2 พ.ย. 47 22:32:47 A:203.152.23.210 X: ]

ความคิดเห็นที่ 110 อ่านแล้ว มันโดนจัง เพราะแฟนเรากำลัง ทำอย่างที่ คุณลูกแม่เอียด ทำอยู่ตอนนั้นเลย แง๊ๆๆๆ เศร้าวุ๊ย จากคุณ : auoauoau - [ 3 พ.ย. 47 03:35:59 ]

ความคิดเห็นที่ 111 แวะมาดูอะครับโหวตให้นะ จากคุณ : SUPERHEAT - [ 3 พ.ย. 47 11:24:16 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ชอบมากเลยอ่ะ........โดน!! จากคุณ : yuri - [ 3 พ.ย. 47 12:18:41 A:192.168.1.208 X:202.129.45.146 ]

ความคิดเห็นที่ 113 แล้วตกลงจะเขียนต่อหรือเปล่าคะ รออ่านอยู่นะคะ //หมอผี จากคุณ : ohyoyo - [ 3 พ.ย. 47 14:57:38 A:202.176.169.149 X: ]

ความคิดเห็นที่ 114 ความรักต้องการ การเอาใจใส่ดูแล จิง ๆ นะ จากคุณ : ^-^ - [ 3 พ.ย. 47 22:54:29 A:203.118.109.199 X: ]

ความคิดเห็นที่ 115 ดีครับตาแฉะเลย จากคุณ : ด้วยนะ - [ 4 พ.ย. 47 18:38:11 A:10.12.1.62 X:202.28.27.6 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ขอบคุณพระเจ้าที่โลกนี้มีคุณ OM, i love u จากคุณ : NR70V - [ 5 พ.ย. 47 01:07:43 ]

ความคิดเห็นที่ 117 เกิดมาเพื่อให้เขาทิ้ง เมื่อเขาไม่มีใครเราก็ จะใจอ่อนให้เขากลับมา เพื่อจะทิ้งเราอีกครั้ง ถึงจะเจ็ยมากแค่ไหน แต่เห็นคนที่เรารัก มีความสุขทุกเวลา นี่สิคือสิ่งที่ เรียกว่า รักคือการให้ จากคุณ : ไม้ - [ 5 พ.ย. 47 15:27:12 A:203.155.21.163 X: ]

ความคิดเห็นที่ 118 ชอบมาก ๆ เลยค่ะ กระทู้นี้ คุณลูกแม่เอียดเล่าได้อารมณ์มาก อ่านตาแฉะเลย อยากบอกว่าเคยเป็นแบบนี้เหมือนกันแต่แบบเด็ก ๆ คือ ไม่ได้เลยเถิด แล้วสุดท้ายก็ตัดสินใจเลือกแฟนที่เราคบมา 5 ปี ตอนนี้เพิ่งแต่งงานไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วแล้วรู้สึกภูมิใจ ดีใจ ที่เราเลือกคนที่รักจริง ๆ คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นข้อคิดให้กับอีกหลายคนทีเดียวค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณลูกแม่เอียดนะคะ ยังไงก็ขอให้เขียต่อเถอะค่ะ เพราะคิดว่าต้องมีคนอยู่ในสถานการณ์ใกล้เคียงคุณอีกหลายคน จากคุณ : 30 ตุลา (vinona_k) - [ 6 พ.ย. 47 16:07:38 ]

ความคิดเห็นที่ 119 อ่านจบแล้วนะใหม่ จากคุณ : แฟ้ม - [ 7 พ.ย. 47 00:19:07 A:203.113.81.139 X:203.150.217.114 ]

ความคิดเห็นที่ 120 อยากจะบอก อ่านแล้วน้ำตาซึมเพราะเรื่องราวที่คุณลูกแม่ละเอียดเขียนนั้น มันไม่ต่างจากชีวิตเราตอนนี้ ความรู้สึกเป็นเช่นเดี่ยวกันเลย ตอนยังคิดไม่ตกเลยว่าทำไมฉันต้องทำตัวแบบนี้ คนรักทำอะไรไม่เคยดีเลย ผิดกับเพื่อนใหม่ ดีซะทุกเรื่อง พอเค้าซักมาก เราก้อโกรธ แต่เรากับ ไม่เคยโกรธหรือบ่น กับเพื่อนใหม่เลย คนรักทำอะไร ไม่เคยดีเลยเราไม่เคยมองเห็นเค้าอยู่ในสายตาเลย ทั้งที่เค้ารักเรามากเหลือเกิน เค้าจะเหมือนพระเอกเลย ทำทุกอย่างให้ทั้งที่รู้ว่าเราไม่อยากได้เลยเอาใจทุกอย่าง เราคบกันตั้งแต่เรียน ปวส.1 จนตอนนี้จบปริญญาตรีแล้ว ทำงานแล้ว 1 ปี ตอนเรียนที่ความสุขมากแทบจะไม่ยากเรียนจบเลย แต่พอจบต้องห่างกัน เค้าคนใหม่เริ่มเข้ามา ความรู้สึกของเราตอนนี้ไม่ต่างจากที่คุณลูกแม่ระเอียดเขียนเลย เค้าโทรศัพท์หาเรา วันละ 3 เวลา แต่เราสิ 2 วันโทรที เค้ามีมาตรฐานอย่างนี้ มา 5 ปีแล้ว แต่เรามันโง่เองที่ชอบหลายใจ คบคนนั้นคนนี้ไปทั่ว เค้าก้อรู้ทั้งรู้แต่ก้อไม่เคยว่าอะไร เราบอกว่าคนพวกนั้นเราให้เป็นได้แค่เพื่อน แต่ตอนนี้สิ มีคนให้เราคิดเกินกว่าเพื่อน ซะแล้ว พอได้อ่านกระทู้ แล้วรู้สึกว่าเราทำผิดกับเค้ามากจริง ๆๆ ตอนแรกไม่คิดจะอ่านเลย แต่ถูกแฟนบังคับให้อ่าน เพราะเค้าบอกว่าดี ลองอ่านดู อ่านแล้วรู้สึก แทงใจดำมาก เหมือนเค้ากำลังบอกให้เรารู้นะ ว่าอย่าทำแบบนี้ พออ่านแล้วจึงรู้ว่าเราเองก้อเป็นไม่ต่างจาก เรื่องนี้เลย ทำมายเหมือนชีวิตเราจังเลย นะ *-* *--* จากคุณ : กล้วยไม้ป่า - [ 7 พ.ย. 47 20:51:59 A:203.113.81.6 X:203.150.217.120 ]

ความคิดเห็นที่ 121 คุณลูกแม่ละเอียดคะ อยากให้พี่เขียน ภาค 3 ต่อ ไว ๆๆ คะ อยากอ่านต่อ อยากรู้ว่าจะจบอย่างไร ขอบอกอ่านแล้วนึกถึงคนรักมากเลย แต่ถึงจะมีใครเข้ามาก้อยังรักแฟน เหมือนเดิมคะ อยากอ่าน ๆๆๆๆๆ จากคุณ : กล้วยไม้ป่า - [ 7 พ.ย. 47 21:00:01 A:203.113.81.6 X:203.150.217.120 ]

ความคิดเห็นที่ 122 อยากอ่านอีก จากคุณ : ปอย - [ 7 พ.ย. 47 22:06:54 A:unknown X:203.157.254.3 ]

ความคิดเห็นที่ 123 พิมพ์เป็นหนังสือเลยค่ะจะได้อุดหนุน จากคุณ : โซดา - [ 7 พ.ย. 47 22:13:49 A:unknown X:203.157.254.3 ]