วันอาทิตย์ ... ขณะที่ใครๆ ได้พักผ่อนกับครอบครัว หรือไปสวีทวี้ดวิ้วกับคู่กิ๊ก ผมกลับต้องไปโรงเรียน นั่งเรียนอยู่กับห้องเรียนเล็กๆ กับเพื่อนร่วมชะตากรรมอีกจำนวนหนึ่ง ซึ่งเป็นเรื่องน่าเบื่อทีเดียว ... แต่ผมก็มีวิธีแก้เบื่อในแบบฉบับของผม นั่นคือ ... หลับ
พักเที่ยง เป็นสิ่งที่ผมรอคอยอยู่นานแล้ว ไม่ใช่เพราะอาหารเลิศรส(บ้างไม่เลิศบ้าง)ที่โครงการฯ พยายามจัดหามาให้พวกเราหรอก นั่นเป็นแค่สิ่งที่ผมทำให้มันครบๆ ตามปัจจัยสี่ที่จำเป็นต่อชีวิตเท่านั้น แต่จุดหมายที่แท้จริง รอผมอยู่ที่ร้านหนังสือข้างๆ มหาวิทยาลัยต่างหาก
ผมเป็นคนประเภทที่กระหายอยากจะอ่านหนังสือให้มากๆ ที่สุดเท่าที่จะทำได้ (ยกเว้นหนังสือเรียนที่โคตรจะขี้เกียจอ่าน) พูดง่ายๆ ว่าอยากเป็นพหูสูตร ว่างั้น ... เพราะรู้สึกดีทุกครั้งที่พูดเรื่องอะไรออกมาแล้วคนทึ่งว่า รู้จักด้วยเหรอ หรือมีเรื่องที่สามารถแชร์กับทุกวงสนทนาได้ ... แต่ส่วนใหญ่ ความอยากนี้ของผมมักจะติดปัญหาหลักๆ มารบกวนอยู่สองเรื่อง คือ หนึ่ง เวลามันไม่ค่อยมี ... อันนี้อ้างประจำ ... และสอง หนังสือสมัยนี้มันแพงเหลือเกินในความรู้สึกของผม เดี๋ยวนี้ ... ถ้าไม่นับพวกนิตยสารนะ ... หนังสือเล่มนึงราคาต่ำกว่าร้อยบาทหายากเต็มที เฉลี่ยๆ ก็ 160-170 ขึ้นไป บางเล่มที่อยากได้เล็งๆ ไว้อยู่นี่ห้า-หกร้อยก็ยังมี ถ้าผมชั่งใจว่าซื้อมาแล้วอ่านครั้งเดียวเก็บก็คงไม่ซื้อ แต่ถ้าคิดว่าคงอ่านมากกว่าหนึ่งครั้งแน่ๆ ก็ต้องทำใจค่อยๆ สะสมกันไป
วันอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมก็ไปยืนอ่านๆ เลือกๆ หนังสือตามเคย ก็มาสะดุดกับหนังสือเล่มหนึ่งตรงชื่อผู้แต่ง ... เขาคือ ธเนศ วงศ์ยานนาวา ...
ไม่ใช่ที่นามสกุลที่ออกแนวแปลกนิดๆ ของเขาหรอกครับ แต่เป็นเพราะผมรู้จักผู้ชายคนนี้อยู่บ้างพอสมควร
(ภาพค่อยๆ เบลอ แล้วซูมอินเข้าไปในความทรงจำ)
ราวปี พ.ศ. 2535 ผมเรียนมหาวิทยาลัย กำลังขึ้นเทอมที่สองของชั้นปีที่สอง ...
กับชีวิตนักศึกษาใหม่ในปีแรกที่รังสิต และอีกหนี่งเทอมที่ท่าพระจันทร์ของผม สุดแสนจะอิสระเสรีแฮปปี้ทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องเดียว ... เรื่อง GPA
อาจารย์ที่ปรึกษาของผมในสามเทอมแรกนั้น ท่านได้ทุนร๊อคกี้เฟลเลอร์ ไปต่อระดับปริญญาเอกที่ต่างประเทศ เลยทิ้งเหล่า advisee กว่าสิบชีวิตของท่านให้เคว้งคว้างซะงั้น ... แต่ก็มีข่าวว่า พวกผมทั้งสิบกว่าคน จะได้โอนย้ายไปอยู่ใต้ความดูแลของอาจารย์ใหม่ท่านหนึ่ง ซึ่งเพิ่งจบปริญญาเอกมาจากมหาวิทยาลับเคมบริดจ์ ประเทศอังกฤษนู่น
เอ่ยชื่อเคมบริดจ์ แม้แต่เด็กประถมก็คงพอรู้ ว่าเป็นมหาวิทยาลัยเก่าแก่แสนคลาสสิคจากแดนผู้ดีอังกฤษที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลก ... วันที่มีประกาศติดบนบอร์ดว่า ดร. ธเนศ ขอนัดให้นักศึกษาในที่ปรึกษาของท่านเข้าพบเพื่อสัมภาษณ์และทำความรู้จัก ผมจึงจินตนาการไปถึงด๊อคเตอร์หนุ่มใหญ่ กับมาดเนี้ยบสไตล์นักเรียนนอกจากถิ่นผู้ดีอังกฤษ สวมสูทตัดเย็บอย่างประณีต มาดขรึมน่าเชื่อถือ ฯลฯ พาลนึกไปว่า อาจารย์เห็นเกรดกรูจะว่ายังไงวะเนี่ย ...
ต่อตอนหน้าครับ แฮ่ๆ
จากคุณ :
(แมลงสาบ) 
- [
2 มี.ค. 48 13:30:17
]
กระทู้ไทม์ แมชชีน ของผม ... ตอน ... อาจารย์ที่ปรึกษา (1)
