เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เป้นเรื่องจริง ที่อาจจะ ดูเหมือนตัวผมเองโง่ๆ แต่ยังไงก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย เอาล่ะครับ เรื่องมีอยู่ว่า....
เมื่อ 10 ปีก่อน ตั้งแต่ปี 1994 ผมชอบเล่น Ice Sket มาก โดยจะไปเล่นที่ลานICEแห่ง ที่ใหญ่ที่สุดในกรุงเทพฯ ในสมัยนั้น เป้นประจำ โดยจะไปกับ เพื่อน สนิทด้วย 1 คน
จนมีอยุ่วันหนึ่ง วันอาทิตย์ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2538 (1995) ผมได้ไปนั่งพักเหนื่อยที่โรงอาหาร ได้พบ เด็กสาว คนหนึ่ง อายุ น่าจะอ่อนกว่าผม ไม่เกิน 4 ปี มากับเพื่อนเขาอีกคน (หน้าเหมือน น้อง แอ ภุมวารี ยอดกมล มากๆ) ผมสะดุดตาอยู่ที่เธอคนนั้น ในใจผมมันรู้สึกแปลกๆพูดอะไรไม่ออก ได้แต่มอง มองจนเธอรู้ตัว แล้วผมก็หันหน้าหนี ไม่กล้าสู้สายตาเธอ จนผมลงไปเล่นใน ลาน ผมก็มองหาเธออีก จนเจอแล้วผมก็มองอยู่อย่างนั้นจนเธอมาสบสายตาผมแล้วผมก็หันหน้าหนีอีก แต่ผมมันเป็นคนที่ค่อยข้างเก็บกดมาตลอด เพื่อน ฝูงก็ไม่ค่อยมี เรื่องจีบหญิงนี่ไม่เป็นเลย ผมมองอยู่อย่างนั้น จนลานปิด ก่อนกลับผมก็ยังมองหาเธอคนนั้น แต่เธอก็มองมาจนผมรู้ตัวแล้วว่า เธอรู้ตัวแล้ว แต่ผมก็ยังไม่รู้จะทำยังไงดี ได้แต่เดินออกจากลานแล้วกลับบ้าน
หลังจากกลับไปบ้านผมก็ยังคิดถึงแต่ เธอคนนั้น ผมฟังเพลง ของ พี่ บอย โกษิยพงศ์ ชุดแรก ทุกคืนเลย ฟังไปก็คิดถึงเธอไป ในใจก็คิดเสมอว่า เธอจะมาเล่น ice อีกไหม
ได้แต่คิดว่า ถ้าเจออีกจะทำยังไงดี
จนมาวันเสาร์ ที่ 4 มีนาคม 2538 ผมมารอเล่น รอบเช้า มารอซื้อบัตรก่อน 10 โมง สมัยนั้น ลาน ice เป้นที่นิยมมาก คนเล่นเยอะ จนต้องรอคิวก่อนลานเปิด เพราะเดี๋ยวรองเท้าเช่าจะหมด ในระหว่างที่ผมรอคิวอยู่ ใจผมก็เต็นแรงอีกครั้ง !!!! เมื่อ พบเธอคนนั้น ที่กำลังต่อคิวซื้อตั๋วอยู่เหมือนกัน ในช่วงที่รอคิวผมก็ ได้แต่มองเธออยุ่ตลอด ในใจคิดโน้นคิดนี่ ว่า จะทำยังไงดีๆๆๆ
จนซื้อตั๋วได้แล้ว ก็เข้าไปเล่น พูดแบบ ไม่คุยเลยว่า ผม พัฒนาการเล่น ice ได้ดีขึ้นเรื่อยๆ อิอิอิ เข้าเรื่องต่อ แล้วผมก็ ได้แต่มองอยู่นั่นแหล่ะ แล้ว เธอ ก้รู้ตัวเรื่อยๆหันมามองผมเหมือนกัน เหมือน เพื่อนเธอ จะคอยจับจ้องว่าผม มองอยู่หรือเปล่าด้วยล่ะ จนเล่นไปซํกพัก ผมเริ่มเห้นรอยยิ้มบนใบหน้าเธอ ในระหว่างที่ ผม หันไปมองพอดี เป้นรอยยิ้มแรกที่เห็น ระหว่าง สบสายตากัน แต่ผมก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่ายิ้มให้ผมหรือไม่ เพราะ เธอคุยกับเพื่อนเธอไปด้วยอะ ผมก็ไม่รู้จะทำอะไรต่ออีกเหมือนกัน กลัวเข้าไปแล้ว เธอ ไม่พอใจจะทำยังไงล่ะ (ในใจคิด) เวลาที่ สายตาเธอ มองมาที่ผม ผมเหมือนโดนสะกดใจจริงๆทำอะไรไม่ถูก จนลานปิด รอบเช้า สรุป วันนี้ก็ได้แต่มอง ต่อไป (เฮ้อ)
แล้วผมก็ต้องกลับมาบ้าน นอนสร้างวิมาณในอากาศ ฟังเพลง พี่ บอย โกษิยพงศ์ ต่อไป โดยเพลงที่ผม ฟังบ่อยมากก็คือ เพลง เจ้าหญิง ฟังไปผมก็คิดถึงเธอตลอด แล้วก็คิดอย่างนี้ทุกวันทุกคืน ว่าจะทำยังไงดีๆๆๆ (ท่าจะบ้าไปแล้ว)
แล้วก็มาวันเสาร์ที่ 11 มีนาคม 2538 ผมก็เจอเธอมาเล่นอีก ในใจผมคิด เขาคงคิดว่าเรามาด้วยหรือเปล่า(มั้ง) มาวันนี้ ผมก็ได้แต่มองอีกนั่นแหล่ะ แต่วันนี้ ผมเห้นรอยยิ้มของเธอตอนที่มองมาที่ผมมากขึ้น ในใจเริ่มมีความหวัง ผมก้เดินในลานiceไปเรื่อยๆจนใกล้เธอ กะว่าจะไปทัก แต่พอยิ่งใกล้ ใจมันสั่นๆบอกไม่ถูก จะพูดก็พูดไม่ออก มันอึ้งๆยังไงไม่รู้ครับตอนนี้ ใบ้รับประทานเลย แล้วพอใหล้เธอ ทำอะไรไม่ถูก ผมก็เดินเลยผ่านไป อย่างนี้เรื่อยๆ ได้แต่ชลอๆ อยู่ ใกล้ๆ แล้วก็ ผ่านไป ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนลานปิดรอบแรก ผมก็กลับบ้านไปโดนที่ไม่ได้คุยอะไรกับเขาเลย
มันเป้นอย่างนี้จน เสาร์ที่ 18 มีนาคม 2538 ก็เจอเธออีก แล้วก็เหมือนเดิม
เสาร์ที่ 25 มีนาคม เจออีก แล้วก็เหมือนเดิม ทำอะไรไม่ถูกอีกตามเคย
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เจอเธออีกเลยจน ช่วง เดือน มิถุนายน ผมได้ซื้อ รองเท้า Hockey คู่แรกในชีวิต แล้วก็เอามาลองเล่นในลาน มาคราวนี้ ผมเจอเธอคับ แล้วก็ได้แต่มองอีกนั่นแหล่ะ
และหลังจากวันนี้ก็ไม่เจอเธออีกเลย ผมก็ได้แต่ ฟังเพลง พี่ บอย ไปคิดถึงเธอไป และยังคิดถึงจนทุกวันนี้อยู่เลยนะครับ
ผมมันอ่อนหัดจริงๆเลยในเรื่องความรัก ใครจะมองว่าผม มันโง่ ก็คงใช่
มาถึงตรงนี้ ผมก็แค่มาเล่าให้ฟัง เผื่อ เธอคนนั้น ได้มาอ่าน ข้อความของผม แล้วยังจำได้ ถ้าเป้นอย่างนั้นจริงๆ ผมก็อยากจะบอกเธอว่า
"คุณคือรักแรกของผมจริงๆ จนถึงตอนนี้ผมก็ไม่ได้หวังว่าเราจะได้รักกันคบกันฟังดูเหมือน หนังน้ำเน่าจริงๆ แต่ผมขอบอกว่าผมยังคิดถึงคุณอยู่ตลอดเวลานะครับ และจะคิดถึงตลอดไป"
******************สวัสดี********************
แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 48 02:55:45
ตามหารักแรก เมื่อ 10 ปีก่อน T_T !!!! (กระทู้แสดงความโง่ ของตัวเอง)
