ความคิดเห็นที่ 1 งานเฉลิมฉลองดำเนินไปอย่างสนุกสนานรื่นเริง การแสดงต่างๆ มากมาย ทยอยขึ้นแสดงบนเวทีไม่ขาดสาย ผู้คนมากมาย ต่างทำความรู้จักกัน บ้างก็แนะนำเพื่อนใหม่ให้กับเพื่อนเก่า บ้างก็เข้าไปแนะนำตนเองกับผู้หลักผู้ใหญ่ ชายหนุ่มก็เช่นกัน วันนี้เป็นวันที่เขาได้รู้จักกับเจ้าใหญ่นายโต ได้รู้จักกับนักธุรกิจระดับแนวหน้า  จากการแนะนำของท่านเศรษฐี สกพัก เสียงจากการแสดงต่างๆ ก็เงียบลง ผู้คนที่จับกลุ่มคุยกัน ต่างหยุดนิ่ง และหันมองไปทางเวทีกันทุกคน และไม่นาน ชายหนุ่มก็รู้สึกร้อนวู๊บว๊าบไปทั่วร่างกาย หัวใจอขงเขาเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาเต้นข้างนอก เส้นเลือกทุกเส้นในอนูร่างกายเขา ขยายตัววู๊บวาบไปหมด เพราะข้างบนเวที  องค์หญิง กำลังทรง*(ถวายคำอวยพร)แด่พระราชา *(ตรงคำนั้น มีคำราชาศัพท์เปล่านะ ใครช่วยบอกทีครับ) ถึงแม้ที่นั่งของชายหนุ่มจะห่างไกลกับเวทีตั้งมากก็ตาม แต่เขาก็เหมือนกับว่าได้อยู่ต่อหน้าพระพักตร์ขององค์หญิง เขารู้สึกมีกำลังใจฮึกเหิมมาจากไหนไม่รู้ ถ้าให้เขาออกไปสู้รบเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อเลือกผู้ชนะ เขาก็ยอม นี่สินะ สัญชาตญาณ ของลูกผู้ชาย ไม่ได้ต่างไปจากสัตว์ต่างๆ ที่ต่อสู้กันเพื่อเป็นผู้ชนะ จากคุณ : อนาวิน - [ 30 ม.ค. 49 13:49:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตั้งแต่เริ่มงาน  จนเลิกงาน ชายหนุ่มไม่ได้มีโอกาสใกล้ชิดกับองค์หญิงเลยแม้แต่น้อย ที่เขาเห็นบนเวทีนั่นแหล่ะ ที่ได้ใกล้ชิดที่สุดแล้ว ผิดกับเหล่าองค์ชายจากเมืองต่างๆ ทั้งหลาย ที่ได้มีโอกาสรายล้อมอยู่รอบๆ องค์หญิง แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว สำหรับเขา 6 เดือนเต็มๆ ที่เขางาวนอยู่แต่กับงาน จนลืมคิดถึงองค์หญิงไปเสียสนิท เพราะความฝันที่ยิ่งใหญ่  เพราะเป้าหมายที่หนักอึ้ง ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้  ความเหน็ดเหนื่อยต่างๆ ความท้อใจกับปัญหา ทั้งหลาย หายไปเป็นปลิดทิ้ง   กลับมีความฮึกเหิมเข้ามาแทนที่ กลับมีพลังอย่างแรงกล้ากระตุ้นให้เขาอยากไปถึงเป้าหมายโดยเร็ว เมื่อกลับมาถึงคฤหาสถ์ของท่านเศรษฐี รับรองได้ว่า... ชายหนุ่มนอนไม่หลับอย่างแน่นอนในค่ำคืนนี้ เศรษฐีเองก็รู้ดี  จึงนั่งคุยเป็นเพื่อนกับเขา "สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอในวันนี้  คือพลังขับเครื่องที่วิเศษ" เศรษฐีเอ่ยขึ้น "บนเส้นทางสู่ความสำเร็จ  ถึงแม้เป้าหมายจะยิ่งใหญ่ขนาดไหนก็ตาม จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีพลังแบบนี้มาหนุน บางคนก้คือ คนรัก บางคนก็คือ ครอบครัว บางคนก็คือ พ่อ แม่ ลูก" "พลังเหล่านี้ จำเป็นอย่างยิ่งยวด  เมื่อวันที่เจอวิกฤต หลายๆ คน ถึงกับฆ่าตัวตาย เพราะเขาไม่มีโอกาสได้รับพลังเหล่านี้ ได้ทันท่วงที" "มันจะปรากฎแก่ใจเธอเองเลยว่า ก่อนหน้านี้ เธอกลุ้มใจกับปัญหาที่เกิดขึ้น แต่เวลานี้  ปัญหาเหล่านั้น มันจิ๊บจ๊อยไปเลยใช่ไหม" เศรษฐีหันไปถามชายหนุ่ม "ครับ..." ชายหนุ่มตอบอย่างมั่นใจ แต่ก็แฝงไว้ด้วยความเขิลอาย "ความจริงแล้ว  ไอ้ปัญหาที่เธอยังแก้ไม่ตกตอนนี้นั้น มันยังเล็กน้อย.... วันข้างหน้า  เธอยังจะต้องเจอหนักหนาสาหัสกว่านี้อีกหลายเท่านัก..." "นอกจากพลังที่ฉันพูดถึงไปแล้วนั้น มีอีกสิ่งหนึ่ง ที่จะช่วยให้เธอไปสู่เป้าหมายได้สำเร็จ อย่างไม่ท้อถอย" "เธอต้องเข้าใจธรรมชาติของเส้นทางสู่ความสำเร็จ และธรรมชาติอันนั้นก็คือ... เส้นทางสู่ความสำเร็จ เรียงรายไปด้วยความล้มเหลว ฉันผ่านชีวิตมาจนถึงบัดนี้ ฉันเองก็ยังไม่เห้นว่าจะมีใคร สำเร็จได้โดยไม่เคยล้มเหลวมาก่อนเลย" "ความล้มเหลวหรือปัญหาอุปสรรค์นี่แหล่ะ คือตัวกรองคนจริง.... ใครผ่านไปไม่ได้ ก็กลับเข้าไปรวมกับกลุ่มคนธรรมดาทั่วไป และเช่นเดียวกัน...  หากใครผ่านตัวกรองนี้ไปได้ ก็จะได้ชื่อรวมกลุ่มกับคนสำเร็จ และเป็นที่กล่าวถึง ของคนกลุ่มที่ยังไม่ผ่านเหล่านั้น" "จงจำไว้ว่า.... ผู้ที่ล้มเลิกก่อน...  ไม่เคยไปถึงเป้าหมาย" กล่าวจบ เศรษฐีก็ขอตัวไปนอน จากคุณ : อนาวิน - [ 30 ม.ค. 49 14:15:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ต้องขอโทษ ทุกๆท่าน ที่ตามอ่านด้วยนะครับ ผมมีเวลาวันละนิดหน่อยจริงๆ ที่จะมาต่อนิทาน แต่ก็จะพยายาม นำพาเรื่องไปให้จบให้ได้ครับ วันนี้อยากจะพูดถึงประเด็นหนึ่งจากนิทาน คือเรื่อง กรอบความคิด หลายๆคน คงเคยได้ยินคำพูดที่ว่า  หัดมองนอกกรอบเสียบ้าง และหลายๆคนอีกเช่นกัน  เข้าใจคำพูด  แต่ไม่เข้าใจความหมาย ผมอยากยกตัวอย่างให้เห็นได้ชัดเจนจากนิทานเรื่องนี้ ผมขึ้นต้น นิทานว่า   มีพระราชาอยู่เมืองหนึ่ง ปกครองราษฎรให้อยู่เย็นเป็นสุข สงบมาโดยตลอด เมื่อหลายๆ คนอ่านตรงนี้ กรอบความคิดตัวหนึ่งก็จะถูกกำหนดขึ้น คือ  จินตนาการณ์ไปถึงเรื่องราวครั้งโบราณนานมาแล้ว นี่แหล่ะครับ ตัวอย่างของกรอบความคิดที่ถูกสร้างขึ้นเองโดยอัตโนมัติ... ทั้งๆ ที่ในปัจจุบันนี้  ก็ยังมีอีกหลายประเทศ ที่ยังมีพระราชาอยู่  แต่หลายๆ คน นึกไม่ถึง พอกรอบความคิดทำงาน ว่า ต้องเป็นเรื่องอดีตกาล นานมาแล้ว ครั้นได้อ่านมาถึงตรงที่ชายหนุ่มเข้าไปตลาด มีเรื่อง โทรศัพท์มือถือ และเทคโนโลยีของโลกปัจจุบัน ก็เลยทำให้รู้สึก ขัดต่อความรู้สึกของการเป็นอดีต นี่ก็คือผลของกรอบความคิด ผมไม่ได้กำลังพูดว่า กรอบความคิด ผิดหรือถูก เพียงแต่ต้องการยกตัวอย่างให้เห็นเรื่องกรอบความคิด และผลที่ตามมาของมัน ความตั้งใจของผมก็คือ เล่าเรื่องในปัจจุบัน ที่เมืองๆ หนึ่ง และเพื่อให้ได้กลิ่นไอของนิทาน จึงมีพระราชากับพระราชธิดา ซึ่งในโลกปัจจุบัน ก็ยังมี พระราชาอยู่ แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 49 14:41:55 จากคุณ : อนาวิน - [ 30 ม.ค. 49 14:30:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 วันนี้คงหมดเวลาแล้วครับ วันหน้ามาต่อกันใหม่... ได้ข้อคิดไปวันละเรื่อง  จะได้ไม่ตื้อในสมองนะครับ หุหุ บายยยย จากคุณ : อนาวิน - [ 30 ม.ค. 49 14:36:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ยังติดตามอยู่นะครับ......ขอบคุณมาก สำหรับเรื่องที่มีข้อคิดดีดีสนุกๆ.... จากคุณ : ninebandit - [ 30 ม.ค. 49 14:45:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตามมาอ่านค่ะ จากคุณ : สายน้ำแห่งภูผา - [ 30 ม.ค. 49 16:28:52 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่นึกฝันว่าจะมาติดอยู่ในกระทู้ โหวตความละเอียดหน้าจอ จากคุณ : nohara - [ 30 ม.ค. 49 16:54:04 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณ คุณอนาวิน (จขกท)   มากๆ ครับ จากคุณ : ทองทา - [ 30 ม.ค. 49 17:05:05 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ภาพเยอะจัง เป็นคนรักเด็กแน่ๆ นิสัยนางงามชัดๆ จากคุณ : ป้าจูจู้ - [ 30 ม.ค. 49 17:24:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ได้ข้อคิดดีครับ  เอ่อ....เอ่ออคือว่า ได้ข้อคิดอีกอย่างว่าน้องคนนี้ พุงขาวดีจัง อิอิ จากคุณ : เถ้าแก่น้อย - [ 30 ม.ค. 49 23:56:56 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านรอบนี้ได้ข้อคิดเตือนใจแบบโดนๆ เลยครับ -------------------------------------------- "เธอเองต่างหาก ที่คิดน้อยเนื้อต่ำใจไปเอง คิดดูถูกตัวเอง" เศรษฐีพูดต่อ "ความรู้สึกของเธอในตอนนี้  ก็ไม่ต่างอะไรกับคนอื่นๆ ทั่วไป ที่ชอบคิดว่า ตัวเองอาภัพอับโชค  น้อยวาสนา เวลามีอะไรสะกิดใจเพียงน้อยนิด ก็เหมือนกับมันเป็นเรื่องร้ายแรง คิดไปเองสารพัดสารเพ" --------------------------------------------------- ผมชอบคิดมาก คิดไปเองครับ  กลัวคนอื่นจะมองเราไม่ดี  สงสัยจะโรคจิต เอาข้อคิดดีๆ มาฝากอาจารย์โช๊ะ และทุกคนครับ เอามาจาก หนังสือ "คนโง่ คนฉลาด คนเจ้าปัญญา" ว่าด้วยการรู้จักแจ้งตนเอง คนโง่ อยู่กับตนก็ไม่รู้จักตน จึงกลัวตัวเองไปต่างๆ นานา คนฉลาด อยู่กับตนและรู้จักตนดี แต่ไม่รู้สิ่งที่ดีกว่าตน จึงงุ่นง่านอยู่กับการสร้างเนื้อสร้างตัว ปั้นตนให้เป็นแบบต่างๆ คนเจ้าปัญญา ย่อมรู้จักตนดีที่สุดจนทะลุความไม่เป็นตน จึงบริหารตนได้เสมือนการสร้างสรรค์ฟองสบู่ ใช้ประโยชน์สุดกู่แล้วก็สลายวับไป จากคุณ : Indolent - [ 31 ม.ค. 49 00:41:14 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตามมาจากหว้ากอครับ ชักติดใจห้องสีลมแล้ว สงสัยต้องแวะมาอ่านบ่อยๆ จากคุณ : madcatzz - [ 31 ม.ค. 49 01:55:07 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาตามอ่านต่อครับ จากคุณ : หนองน้ำแห้ง - [ 31 ม.ค. 49 08:32:30 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เสียงโทรศัพท์ดังปลุกชายหนุ่มตั้งแต่เช้า "นายครับ... ที่เมืองคูขาด มีร้านสรรพสินค้า แบบเดียวกับเรา เปิดให้บริการแล้วครับ" เสียงรายงานจากปลายสาย ทั้งตะกุกตะกัก ทั้งรีบร้อน "แล้วรู้ไหมว่า เป้นร้านของใคร"  ชายหนุ่มถามออกไป "เป็นร้านของเสี่ยวิชัยครับ"  ปลายสายตอบกลับมา เสี่ยวิชัยนี่ก็คือเจ้าของบริษัทจัดจำหน่ายสินค้า ซึ่งเป็นบริษัทที่ทำตลาดสินค้าให้กับเจ้าของแบรนเนมต่างๆ ปกติแกจะไม่เล่นตลาดขายปลีก  เน้นหนักไปที่การขายส่ง วันนี้แกนึกแปลกอะไรขึ้นมา  จึงได้มาเปิดร้านสรรพสินค้าที่เมืองคูขาด... "ร้านเขาใหญ่ขนาดไหนเหรอ"  ชายหนุ่มถามขึ้น "เท่าๆ กับร้านเก่าของเราที่ถูกไปไหม้นั่นแหล่ะครับ" ปลายสายตอบกลับมา "บ่ายโมงตรงวันนี้  เรียกประชุมที่ปรึกษาด่วน" ชายหนุ่มสั่งกลับไป "ครับผม..."  เสียงจากปลายสายตอบกลับมา พร้อมกับวางสายไป ชายหนุ่มกัดกรามแน่น  สาตาจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย... ปัญหาเรื่องการจะเปิดร้านที่ถูกไฟไหม้ ยังไม่ทันได้แก้ไขเลย ก็ดันมาเจอปัญหาใหญ่นี้อีกแล้วสิ แต่ยังไงเขาก็จะต้องฟันฝ่าไปให้ได้ "คนล้มเลิกก่อน  ไม่เคยไปถึงเป้าหมาย" คำพูดของเศรษฐีไม้เท้าทองคำยังดังก้องอยู่ในหูของเขา จากคุณ : อนาวิน - [ 31 ม.ค. 49 12:54:22 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ชาวนาคนนึงขอฝากตัวด้วยนะครับ ท่านเศรษฐีไม้เท้าทองคำ จากคุณ : อัทธ์ (อัทธ์) - [ 31 ม.ค. 49 13:14:39 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ที่ห้องประชุมสำนักงานที่ปรึกษาของชายหนุ่ม "เรามีทางเลือกอยู่ 2 ทาง"  ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น "หนึ่ง  ถอย  หรือ สองเปิดให้ใหญ่กว่าคู่แข็ง" พูดจบ ชายหนุ่มก็มองดูหน้าของที่ปรึกษาแต่ละคน ว่าคิดเห็นกันอย่างไร "ถ้าจะเปิดใหญ่กว่าเก่า  เราจะหาเงินทุนมาจากที่ไหน ขนาดจะเปิดเท่าเดิม ตอนนี้เราก็ยังติดปัญหาเรื่องนี้อยู่เลยครับ" ที่ปรึกษาคนหนึ่งเอ่ยขึ้น "เรื่องเงิน  ผมพอมีทางออกอยู่  ว่าแต่   เราลองมาช่วยกันวิเคราะห์หน่อยสิว่า   ถ้าเปิดเป็นห้างสรรพสินค้าใหญ่โต  จะคุ้มค่าการลงทุนหรือไม่" ชายหนุ่มตอบ ที่ประชุมต่างก็หาเหตุผลมาวิเคราะห์กันยกใหญ่ จนในที่สุด ก็ได้ข้อสรุปว่า  ทำห้างสรรพสินค้า "อีกสามวัน  ผมจะให้คำตอบเรื่องเงินลงทุน" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น  พร้อมกับกล่าวปิดการประชุม จากคุณ : อนาวิน - [ 31 ม.ค. 49 13:16:04 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สามวันมานี้  ชายหนุ่มวิ่งวุ่นอยู่กับการเข้าพบผู้คน เพื่อเสนอขายหุ้น... การเพิ่มผู้ถือหุ้น  เป็นทางเลือกที่ชายหนุ่มตัดสินใจ เนื่องจากธนาคารไม่ปล่อยกู้เพิ่ม การจะระดมเงินทุนก็มีวิธีนี้อีกหนึ่งทาง การที่เศรษฐีไม้เท้าทองคำแนะนำเขาให้รู้จักบุคคลต่างๆ ในงานคืนนั้น... มันกลับกลายเป็นโอกาสให้กับเขา สัดส่วนการถือหุ้นของเขาเหลืออยู่เพียง 25% แต่เขาก็ยังเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่อยู่ เพราะเขากระจายหุ้นออกไปหลายบุคคล เมื่อทุกอย่างพร้อม  ห้างสรรพสินค้าใหญ่แห่งเมืองคูขาดจึงเริ่มต้นขึ้น... แต่กว่าการก่อสร้างจะเสร็จจนเปิดบริการได้ มันก็เลยเวลากำหนดของเขาแล้วล่ะ   เพราะเขาเหลือเวลาอีกแค่ 5 เดือนกว่าๆ เอง ขณะที่ปล่อยให้ธุรกิจห้างสรรพสินค้าดำเนินการไปนั้น ชายหนุ่มก็ออกพบปะแวะเวียนเพื่อเยี่ยมเยียนบุคคลต่างๆ ที่เขารู้จัก  ทั้งใหม่และเก่า... เพื่อเสาะแสวงหาโอกาสใหม่ๆ นั่นเอง การที่เขาเห็นโอกาสต่างๆ จนสร้างตัวมาถึงจุดนี้ได้ ก็เพราะเขาเปิดตัวเองออกสู่โลกใหม่ๆ เพื่อนใหม่ๆ สถานที่ใหม่ๆ  บวกกับสายตาอันชาญฉลาดของเขา ทำให้มองเห็นโอกาสดีๆ อยู่เสมอๆ ทุกวันนี้ ชายหนุ่มรู้ซึ้งถึงคำพูดที่ว่า "เงินทองมีอยู่มากมายบนท้องถนน อยู่ที่ใครจะมองเห็นมัน  และไขว่ขว้าเอามา" ทุกวันและทุกย่างก้าว เขาเห็นโอกาสที่จะทำเงินมากมายจริงๆ แต่มันไม่ใช่หนทางที่เขาจะสร้างตัวได้โดยเร็ววัน มันก็แปลกดีเหลือเกิน... คนที่ดินรนเพื่อหาโอกาส  กลับมองไม่เห็นโอกาส คนที่เห็นโอกาส  กลับก้าวล่วงเกินกว่าที่จะมาจับโอกาสเหล่านั้น... และที่สำคัญ... ไม่สามารถหยิบยื่นโอกาสที่เห็น ให้กับใครได้ ถึงแม้จะชี้แนะอย่างไร  เขาก็ไม่เข้าใจสักที และก็เพราะเหตุนี่อีกล่ะสิ  ที่ทำให้โอกาสยังคงมีอยู่เรื่อยไป ทุกยุคทุกสมัย  รอให้ใครบางคนมองเห็นเข้า "เธอเข้าใจแล้วสิว่า... ทำไมวันแรกที่เธอมาหาฉัน ฉันจึงไม่บอกโอกาสดีๆ อะไรกับเธอเลย" เศรษฐีกล่าวขึ้น หลังจากพูดคุยกันเรื่องโอกาสกับชายหนุ่ม "ใครไม่เห็นมันเอง  ย่อมไม่สามารถปั้นมันขึ้นมาจากคำบอกเล่าของคนอื่นได้" ชายหนุ่มตอบ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : อนาวิน - [ 31 ม.ค. 49 13:52:12 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มาแล้วค่ะ ส่งรูปมาช่วยด้วยแล้วกัน (ไม่ใช่คนไทยนะคะ กลัวเจ้าของรูปเอาเรื่อง) [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : hiho - [ 31 ม.ค. 49 17:06:16 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ชอบจังคำว่า "เงินทองมีอยู่มากมายบนท้องถนน อยู่ที่ใครจะมองเห็นมัน และไขว่ขว้าเอามา" ชอบมาก ๆ ค่ะ จากคุณ : meomee - [ 31 ม.ค. 49 17:35:56 A:203.146.146.177 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาตามอ่านเหมือนเดิมครับ จากคุณ : madcatzz - [ 1 ก.พ. 49 02:17:53 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มันก็แปลกดีเหลือเกิน... คนที่ดินรนเพื่อหาโอกาส  กลับมองไม่เห็นโอกาส คนที่เห็นโอกาส  กลับก้าวล่วงเกินกว่าที่จะมาจับโอกาสเหล่านั้น... และที่สำคัญ... ไม่สามารถหยิบยื่นโอกาสที่เห็น ให้กับใครได้ ถึงแม้จะชี้แนะอย่างไร  เขาก็ไม่เข้าใจสักที และก็เพราะเหตุนี่อีกล่ะสิ  ที่ทำให้โอกาสยังคงมีอยู่เรื่อยไป ทุกยุคทุกสมัย  รอให้ใครบางคนมองเห็นเข้า ผมเองก็ยังแปลกใจอยู่เหมือนกันครับว่า ทำไมโอกาสมัก ต้องไปตกอยู่ในมือของคนที่ไม่เห็นหรือไม่มีความสามารถ ใช้โอกาสนั้น ทำไมโอกาสไม่ตกในมือเราบ้างทั้งที่แสวงหา หรืออาจเป็นเพราะว่า เรามักจะมองเห็นโอกาสของคนอื่น มากกว่าที่จะมองเห็นโอกาสของตัวเอง จากคุณ : arzu - [ 1 ก.พ. 49 10:02:04 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาตามอ่านครับ จากคุณ : กบ (ในกะลา) - [ 1 ก.พ. 49 10:20:42 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มาอ่าน  และชอบรูปประกอบกระทู้เป็นยิ่งนัก ^  ^ จากคุณ : ดาราวิปลาส - [ 1 ก.พ. 49 11:37:54 ]

ความคิดเห็นที่ 24 "สวัสดีค่ะ คุณเป็นเจ้าของบ้านที่ติดป้ายประกาศให้เช่า ที่อยู่ตรง...... ใช่ไหมคะ" เสียงสุภาพสตรีคนหนึ่งดังขึ้นมาตามสายโทรศัพท์ ถามถึงบ้านที่ชายหนุ่มซื้อไว้เมื่อไม่กี่วันมานี้เอง "ใช่ครับ... คุณต้องการจะเช่าบ้านหรือเปล่าครับ" ชายหนุ่มตอบกลับไป "เปล่าค่ะ...  ดิฉันต้องการขอซื้อต่อคุณค่ะ" สุภาพสตรีปลายสายตอบกลับมา "ถ้าอย่างนั้น รอผมสักครู่นะครับ  ผมจะเปิดบ้านให้คุณดู ประมาณ 15  นาทีผมจะไปถึงที่บ้านหลังนั้นครับ" ชายหนุ่มกำลังว่างอยู่พอดี  และอยู่ใกล้ๆ แถวนั้นด้วย "ได้ค่ะ" หลังจากพาสุภาพสตรีท่านนั้นดูบ้านเป็นที่เรียบร้องแล้ว ชายหนุ่มก็ตกลงราคาขายไดที่  5  แสนบาท   ซึ่งก็เป็นราคาตลาด ณ เวลานั้น "ซื้อบ้านหลังนี้ไม่ถึง 5 วัน  ทำเงินได้ตั้ง  2  แสน" ชายหนุ่มคิดในใจ "ถ้าอย่างนั้น ROI ก็คือ (200,000/12,000)*100 ได้เท่ากับ  1,666.66% ในเวลาไม่ถึง 5 วันนั่นเอง" ชายหนุ่มเริ่มทบทวนที่ไปที่มาของโอกาสในครั้งนี้ เขาได้บ้านหลังนี้มาโดยบังเอิญ  เพราะเจ้าของเก่ามาบอกขายให้เขา แล้วทำไมเขาจึงได้ราคาถูกกว่าราคาตลาดมากมายนักล่ะ ก็เพราะว่าเจ้าของเก่าขี้เกียจรอเวลา  ต้องการเงินสดในทันที หรือไม่ก็กำลังร้อนเงินอย่างหนัก แต่เหตุผลที่เขาบอก คือ ไม่อยากรอประกาศขายเพราะจะไปอยู่ที่เมืองอื่น... ไม่ว่าจะเพราะเหตุผลใดก็ตาม... มันน่าจะมีโอกาสแบบนี้อีกอย่างแน่นอน แต่มันคงไม่ลอยมาหาเราเองง่ายๆ แบบนี้บ่อยนัก เราจะต้องเป็นฝ่ายไปหาโอกาสเองดีกว่า จากคุณ : อนาวิน - [ 1 ก.พ. 49 13:23:55 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ว่าแล้วชายหนุ่มก็ออกตะเวนไปตามที่ต่างๆ เพื่อดูป้ายประกาศขายบ้าน  และดูบ้านด้วยตัวเอง เพื่อดูสภาพบ้านว่าทรุดโทรมมากน้อยแค่ไหน ตอนนี้เขามีวงเงินอยู่ 2 แสน เพื่อใช้เป็นเงินวางดาวน์ ซึ่งก็น่าจะกู้ธนาคารได้ที่วงเงิน  5  ล้านบาท เขาสนใจไปที่บ้านมือสอง แทนที่จะเป็นบ้านสร้างใหม่ เพราะบ้านสร้างใหม่นั้น ราคาขาย ย่อมเป็นราคาตลาดอยู่แล้ว และบ้านมือสองที่เขามองหาก็คือ  บ้านที่ดูโทรมๆ ซอมซ่อ แต่หากจับมาปรับปรุ่งแต่งเติมแล้วกลายเป็นบ้านใหม่ที่สวยงามได้ราคา เรื่องแบบนี้ ต้องอาศัยการมองเป็นด้วย เมื่อเจอบ้านเป้าหมายที่เขาต้องการแล้ว เขาจะทำการต่อรองราคาไปที่ 50% ของราคาตลาด นั่นก็แสดงว่า เขาได้สืบราคาตลาดของแต่ละทำเลเรียบร้อยแล้วเช่นกัน แล้วก็รอการต่อรองราคา  และเขาก็จะจบเต็มที่ไม่เกิน 70% ของราคาตลาด... "ได้ก็เอา  ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร" ชายหนุ่มคิด สองเดือนผ่านไป... ชายหนุ่มได้บ้านมาแค่  5  หลังที่เข้าเงื่อนไขที่เขาตั้งใจไว้ หลังจากปรับปรุ่งให้สวยงามแล้ว  เขาขายไปได้แล้ว  3  หลัง อีกสองหลังให้คนเช่าอยู่ "ขายไม่ได้ก็ไม่เป็นไร  เพราะคนเช่าบ้านเป็นคนจ่ายค่าผ่อนงวดธนาคารให้" ชายหนุ่มคิดเกี่ยวกับบ้านอีก 2 หลังที่ขายยังไม่ได้ จากคุณ : อนาวิน - [ 1 ก.พ. 49 13:49:19 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ภายใน 2 เดือน  ชายหนุ่มมีเงินสดในมือ  2  ล้านบาท จากเงินสด 12,000 บาทในตอนเริ่มต้น บ้าน 5 หลังที่เขาได้มานั้น  เป็นผลมาจากการที่เขาไปดูบ้านเป็น 100 หลังทีเดียว... มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย ในการที่จะทำเงินด้วยวิธีนี้ อาศัยความขยันและสายตาที่แหลมคม บวกกับความใจเย็นไม่อยากได้เป็นที่ตั้ง... " 5.5  ล้านบาท  ไม่แพงเลยครับสำหรับคอนโดสวยหรูใจกลางเมืองแบบนี้"... นายหน้าขายคอนโดพูดกระตุ้นให้ชายหนุ่มอากซื้อ หลังจากที่เขาเห็นประกาศขายคอนโดห้องนี้ ถึงแม้จะไม่ใช่คอนโดใหม่  แต่สภาพห้องและเฟอร์นิเจอร์ อยู่ในระดับของใหม่เลยทีเดียว  แสดงว่าเจ้าของอยู่เอง และดูแลรักษาเป็นอย่างดี เขาประมาณราคาตลาดแล้ว น่าจะอยู่ที่ 5.5 - 6 ล้านบาท นายหน้าเสนอราคามาที่  5.5  ล้านบาท "4 ล้าน" ชายหนุ่มเสนอราคากลับไป "คุณลองไปคุยกับเจ้าของคอนโดดูก็แล้วกันครับ แล้วยังไง ติดต่อกลับมาหาผมอีกทีก็แล้วกัน" ชายหนุ่มแสดงทีท่าว่าอยากได้ แต่ไม่ง้อราคา แน่นอน.... ชายหนุ่มเข้าใจดีว่า  นายหน้าย่อมต้องอยากได้ราคาสูงๆ เพราะค่านายหน้าที่เขาจะได้ย่อมมากขึ้นไปด้วย อย่างกรณีนี้ ค่านายหน้าอยู่ที่ 3-5 % อย่างแน่นอน นายหน้าเสนอราคามาที่ 5.5 ล้าน เพราะเขาก็ต้องชั่งใจแล้วล่ะว่า เป็นราคาที่น่าจะเรียกได้ และคนซื้อก็น่าจะพอใจซื้อในราคานี้ด้วย เพราะก็รู้ราคาตลาดเป็นอย่างดีเช่นกัน และงานนี้ นายหน้าจะได้ค่านายหน้า อย่างน้อยที่สุด 3% ก็เป็นเงิน 1.65 แสนบาท  ไม่น้อยเลยทีเดียว "5 ล้านบาทครับ  เจ้าของเขายืนกรานว่าขอขายในราคานี้" เสียงนายหน้าโทรมารายงานชายหนุ่มในวันรุ่งขึ้น แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 49 14:27:32 จากคุณ : อนาวิน - [ 1 ก.พ. 49 14:11:58 ]

ความคิดเห็นที่ 27 "เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน..."  ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น "ผมจะให้คุณ 10% ทุกๆ บาทที่คุณสามารถลดลงได้จาก 5 ล้าน" ชายหนุ่มยื่นข้อเสนอกลับไป นายหน้าไม่ใช่เจ้าของคอนโด   ที่เขามาทำงานนี้ก็เพราะค่านายหน้าที่เขาจะได้รับ... และถ้านายหน้าลองกลับไปคำนวณดูข้อเสนอของเขา การลดราคาให้ได้มากที่สุด ย่อมทำให้เขาได้เงินมากกว่าการเสนอราคาให้ได้สูงที่สุด... นายหน้าจึงกลับไปหาเจ้าของคอนโดน และยกแม่น้ำทั้ง 5 ร้อยสาย สารพัดเรื่อง มาประกอบ เพื่อจูงใจให้เจ้าของคอนโดลดราคาลงมาอีก สุดท้าย ราคาก็มาจบกันที่  4  ล้านบาท นายหน้าได้ 3% จากเจ้าของเป็นเงิน  1.2 แสนบาท และได้จากชายหนุ่ม 10% เป็นเงิน 1 แสนบาท รวมแล้วเขาได้เงินจากการขายครั้งนี้  2.2 แสนบาท ซึ่งถ้าเขาขายที่ 5 ล้าน จะได้เงินค่านายหน้าเพียง 1.5 ล้านบาท ชายหนุ่มเองก็พอใจไม่น้อย  เพราะเขาเสียเงิน 1 แสนบาท เพื่อประหยัดไป 9 แสนบาท  คุ้มจะตายไป และเขามั่นใจว่าขายได้ไม่ต่ำกว่า 5.5 ล้านบาทอย่างแน่นอน จากคุณ : อนาวิน - [ 1 ก.พ. 49 14:24:55 ]

ความคิดเห็นที่ 28 #################################################### วันนี้ ผมเอาเรื่องนายหน้ามาฝากครับ ใครที่จะซื้อของผ่านนายหน้า ก็ลองเสนอวิธีนี้ลองดูครับ และใครที่กำลังขายของผ่านนายหน้า ก็พิจารณาเรื่องในแนวนี้ให้ดีเช่นกันครับ โลกของยุคทุนนิยมก็แบบนี้แหล่ะครับ "มันเป็นธรรมชาติ" เสียงชาวนาตอบพระราชา ยังคงดังก้องกังวาลอยู่ในหูของผม จากคุณ : อนาวิน - [ 1 ก.พ. 49 14:36:46 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ตามมาอ่านต่อค่ะ จากคุณ : ตะล๊อกต๊อกแต๊ก - [ 1 ก.พ. 49 23:05:42 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ตามมาอ่านค่ะ จากคุณ : Noknoi - [ 1 ก.พ. 49 23:09:23 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : นกพญไฟ (นกพญาไฟ) - [ 2 ก.พ. 49 09:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 32 โอ้ว!!! สนุกๆๆๆๆๆ จากคุณ : หนองน้ำแห้ง - [ 2 ก.พ. 49 12:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 33 วันนี้ของดหนึ่งวันนะครับ มีงานด่วน... เมื่อวานมีการประชุมผู้ถือหุ้นเพื่อก่อตั้งบริษัทใหม่ ผู้ถือหุ้นทั้งหมด 4 คน รวมทั้งผมด้วย... ที่ประชุมสรุปว่าให้ผมเป็น MD ผมใช้เวลาคิดเรื่องนี้มาตั้งแต่เดือน ต.ค.48 เพราะผมไม่อยากเป็น MD ทุกคนก็รอการตัดสินใจของผม ธุรกิจที่เปิดใหม่นี้ มองเห็นอนาคตสดใสอยู่มิใช่น้อย แต่ที่ผมไม่อยากเป็น MD ก็เพราะว่า เมื่อถึงวันหนึ่ง ที่ผมจะออกจากตำแหน่งแล้ว เกรงหุ้นส่วนจะลำบากใจ หากหา MD คนใหม่ที่เหมาะสมไม่ได้ นิสัยของผมคือนักปั้น ชอบบุกเบิก  ชอบขึ้นโครง เมื่อถึงจุดที่เป็นรูปเป็นร่างแล้ว  ก็อยากไปหาปั้นอย่างอื่น ดังนั้น หากมีคนมาสานต่องานที่ผมปั้นขึ้นมา และชอบในแนวบริหารจัดการไปตามระบบ ธุรกิจมันก็จะเดินต่อไปได้ของมันเรื่อยๆ ถ้าเปรียบเป็นการรบแล้วล่ะก็ ผมชอบที่จะบุกเข้าตีเมือง เมื่อตีสำเร็จแล้ว ก็อยากหาเจ้าเมืองมาดูแลแทน ส่วนผมก็จะไปตีเมืองใหม่อีก เมื่อธุรกิจมีอนาคต แถมมีข้อเสนอพิเศษให้อีก ข้อเสนอพิเศษคือ หุ้นส่วนที่ถือกันคนละ 25% นั้น 3 คนชำระค่าหุ้นเต็ม 25% ส่วนผม ชำระแค่ 5% อีก 20% ให้นำผลกำไรบริษัททยอยชำระจนเต็ม หากบริษัทเจ๊ง... ผมก็เจ็บตัวแค่ 5% เท่านั้น ถือเป็นโอกาสที่ดีมากๆ อันหนึ่งที่เข้ามา ผมตัดสินที่จะเข้าตีเมือง ๆ นี้ และก็หวังว่า จะมีคนมาดูแลเมืองต่อจากผมได้ ผมจะได้ไปตีเมืองอื่นอีกต่อไป... ผมผ่านการปั้นคนมาเยอะ จนผมต้องยอมจำนน ว่าผมไม่มีความสามารถพอ หรือว่า ที่ผ่านมา มันยังไม่ "ถูกคน  ถูกที่  ถูกเวลา" วันพรุ่งนี้ ผมจะมาต่อนิทานให้นะครับ วันนี้ขอจัดการงานด่วนก่อน ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน ทำให้ผมได้มีโอกาสเขียนงานออกมา เป็นงานเขียนชิ้นแรกๆ ผมเข้าใจดีว่า มันไม่ดีเหมือนนักเขียนมืออาชีพหรอกครับ วันที่ผมเรียนหมอ  หากไม่มีคนไข้ให้ผมฝึกตรวจ ผมก็คงจะตรวจคนไข้ไม่เก่งแน่ๆ เลย ดังนั้น จึงขอขอบคุณทุก่านที่ให้โอกาสผมฝึกครับ จากคุณ : อนาวิน - [ 2 ก.พ. 49 12:48:07 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เฮีย  เด็กเฮียบางคนไมหน้าตาไม่สวยเยยอ่ะ แต่บางคนก็น่ารักเจงๆนะ คัดมาหน่อยจิเฮีย จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 2 ก.พ. 49 16:30:01 ]

ความคิดเห็นที่ 35 พี่อนาวิน ลองตรวจสอบเรื่อง ส่วนผม ชำระแค่ 5% อีก 20% ให้นำผลกำไรบริษัททยอยชำระจนเต็ม หากบริษัทเจ๊ง... ผมก็เจ็บตัวแค่ 5% เท่านั้น กับฝ่ายบัญชีหรือกฎหมายอีกที ผมจำได้ว่าถ้าหากบริษัทเจ๊งคุณพี่ต้องชำระอีก 20% ที่เหลือด้วยครับ เพราะกฎหมายคุ้มครองหนี้ไม่เกินจำนวนมูลค่าหุ้นที่ยังไม่ได้ชำระครับ จากคุณ : ตี๋สงสัย - [ 2 ก.พ. 49 23:54:06 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 3 ก.พ. 49 01:01:28 ]

ความคิดเห็นที่ 37 นานแค่ไหนก็จะรอ.....ครับ จากคุณ : หนองน้ำแห้ง - [ 3 ก.พ. 49 12:27:05 ]

ความคิดเห็นที่ 38 สนุกมากเลย ติดงอมแงม รอคุณพี่อนาวินมาต่อๆๆๆ จากคุณ : Tyz - [ 4 ก.พ. 49 00:31:20 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เช็คชื่อครับ .... จากคุณ : eakco (eakco) - [ 4 ก.พ. 49 03:39:01 ]

ความคิดเห็นที่ 40 งึม ๆ ๆ   มาช่วยพี่อนาวินคะ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 4 ก.พ. 49 08:00:40 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ไม่ได้อ่านเลย แต่อยากบอกว่าชอบรูปประกอบ จากคุณ : ! o_o ! - [ 4 ก.พ. 49 14:03:06 ]

ความคิดเห็นที่ 42 8 เดือนผ่านไป.... ฐานะของหนุ่มน้อยชาวนา  ยังไม่ได้เสี้ยวหนึ่งของมหาเศรษฐีไม่เท้าทองคำเลย... เขามีเวลาเหลืออยู่เพียง 4 เดือนเท่านั้น... ธุรกิจที่เขามีอยู่ตอนนี้ก็คือ 1.ธุรกิจน้ำผักและผลไม้  ซึ่งพัฒนามาจาก การขายน้ำอ้อยสด เขามีทั้ง โรงงานผลิตเอง และบริษัทจัดจำหน่ายเอง การขนส่งไปยังเมืองต่างๆ ก็จากบริษัทขนส่งสินค้าของเขา กำไรจากผลประกอบการทั้งหมด หลังจากหักเป็นเงินสำรองตามการเติบโตแล้ว ก็นำไปพัฒนาธุรกิจให้เติบโตขึ้นไปอีก 2.ธุรกิจรองเท้า  เกิดจากความบังเอิญที่ได้ยินเรื่องเมืองคูขาดที่ไม่ชอบใส่รองเท้ากัน... ตอนนี้เขามีแบรนด์เป็นของตัวเอง  แต่จ้างโรงงานอื่นผลิตอีกที โดยที่บริษัทเขาเป็นผู้ออกแบบ รองเท้าของเขาเริ่มติดตลาดเป็นที่รู้จักไปทุกเมือง คราดว่า ไม่เกิน 6 เดือนจากนี้ไป จะต้องขึ้นมาเป็นอันดับหนึ่ง 3.ห้างสรรพสินค้า  พัฒนามาจาก ร้านรองเท้า บวกกับ วิกฤตจากไฟไหม้และคู่แข่ง ขณะนี้อยู่ในการก่อสร้างตัวอาคาร ยังไม่ได้เปิดดำเนินการ คงต้องใช้เวลาอีกเกือบปีจึงจะเสร็จ ธุรกิจตัวนี้ เขาถือหุ้นอยู่ 25% แต่ก็เป็นหุ้นใหญ่ สาเหตุเพราะปัญหาทางด้านการเงินที่เติบโตไม่ทันธุรกิจ 4.บริษัทจัดจำหน่ายสินค้า  พัฒนามาจากการขยายร้านรองเท้าให้เป็นร้านสรรพสินค้า และเพื่อให้ได้ต้นทุนที่ต่ำ จึงเปิดบริษัทจัดจำหน่ายสินค้า รับสินค้าจากผู้ผลิต นอกจากขายเองที่ร้านแล้ว ยังส่งขายให้กับร้านอื่นๆ ทั่วไป ทุกๆ เมือง 5.บริษัทจัดส่งสินค้า  พัฒนามาจาก  การรับและส่งสินค้าทางการเกษตร ไปยังเมืองต่างๆ เนื่องจากต้องการลดต้นทุนทางการขนส่ง จึงให้คนอื่นจ่ายค่าขนส่งให้ แถมยังมีกำไรอีกต่างหาก  ธุรกิจเริ่มเป็นที่รู้จัก 6.บริษัทการเกษตรครบวงจร  พัฒนามาจาก การต้องการให้ชาวเมืองได้ลองใส่รองเท้ากัน โดยให้สินค้าการเกษตรเป็นตัวจ่ายค่ารองเท้าให้ชาวเมือง แต่ได้ผลเกินคราด ทำให้เกิดเป็นธุรกิจขึ้นมา ตอนนี้กำลังเติบโตขึ้นเรื่อยๆ 7.ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์  เริ่มมาจากการที่มีคนมาบอกขายบ้านให้ แต่ธุรกิจตัวนี้ เขายังไม่สามารถพัฒนาให้มันเดินเองได้ เพราะเขาเองต้องเป็นผู้ออกตระเวนหาบ้านเป้าหมาย ยังหาระบบให้คนอื่นทำแทนไม่ได้ จากคุณ : อนาวิน - [ 4 ก.พ. 49 14:56:48 ]

ความคิดเห็นที่ 43 อ้างถึง #1... และไม่นาน ชายหนุ่มก็รู้สึกร้อนวู๊บว๊าบไปทั่วร่างกาย หัวใจอขงเขาเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาเต้นข้างนอก เส้นเลือกทุกเส้นในอนูร่างกายเขา ขยายตัววู๊บวาบไปหมด เพราะข้างบนเวที  องค์หญิง กำลังทรง*(ถวายคำอวยพร)แด่พระราชา *(ตรงคำนั้น มีคำราชาศัพท์เปล่านะ ใครช่วยบอกทีครับ) * น่าจะเป็น " ถวายพระพร " นะครับพี่อนาวิน #11 " คนโง่ อยู่กับตนก็ไม่รู้จักตน จึงกลัวตัวเองไปต่างๆ นานา คนฉลาด อยู่กับตนและรู้จักตนดี แต่ไม่รู้สิ่งที่ดีกว่าตน จึงงุ่นง่านอยู่กับการสร้างเนื้อสร้างตัว ปั้นตนให้เป็นแบบต่างๆ คนเจ้าปัญญา ย่อมรู้จักตนดีที่สุดจนทะลุความไม่เป็นตน จึงบริหารตนได้เสมือนการสร้างสรรค์ฟองสบู่ ใช้ประโยชน์สุดกู่แล้วก็สลายวับไป  " ขอบคุณมากครับ คุณIndolent #12 คุณmadcatzz ... ผมจะแอบไปเที่ยวหว้ากอบ้างนะครับ จากคุณ : อาจารย์โช๊ะ - [ 4 ก.พ. 49 15:14:04 ]

ความคิดเห็นที่ 44 "ผมมีเวลาเหลืออีกแค่ 4 เดือนเองครับ... ผมยังมองไม่เห็นหนทางเลย..." ชายหนุ่มปรับทุกข์กับเศรษฐีไม้เท้าทองคำ "ธุรกิจต่างๆ ก็อยู่ในช่วงก่อร่างสร้างตัว ถึงแม้จะทำเงินได้มากอยู่... แต่ก็ยังไม่สามารถเข้าใกล้เป้าหมายเลยครับ" ชายหนุ่มทอดสายตาอย่างเหนื่อยหน่าย "เธอคิดจะยอมแพ้แล้วเหรอ..." เศรษฐีผามขึ้น "เปล่าครับ... ผมจะไม่ยอมแพ้ จนกว่าจะถึงวินาทีสุดท้าย" ชายหนุ่มตอบ "งั้นก็ดีแล้ว.... ฉันมีอะไรบางอย่างอยากจะบอกเธอ..." เศรษฐีเอ่ยขึ้น "มีอยู่หนทางหนึ่งที่จะทำให้เธอเป็นเศรษฐีในชั่วข้ามคืน" เศรษฐีกล่าวต่อ   ชายหนุ่มถึงกับโยกตัวเข้ามาใกล้ๆ เพื่อไม่ให้พลาดคำพูดทุกคำของเศรษฐี... "เธอเคยผ่านวิกฤตมาแล้ว... และเธอก็ได้โอกาสเกิดขึ้นจากวิกฤต นั้น..." เศรษฐีหยุดมองหน้าชายหนุ่ม "นอกจากเธอเองที่เจอวิกฤต... ก็ยังมีคนอีกมากมายที่กำลังเจอวิกฤตเช่นกัน... ธุรกิจดีๆ หลายๆ ตัว  ต้องปิดกิจการลง เพราะผู้บริหารไม่สามารถแก้ไขวิกฤตนั้นได้..." "มันน่าเสียดายธุรกิจดีๆ เหล่านั้นเหลือเกิน... หากเธอเข้าไปเจอธุรกิจเหล่านั้นได้ถูกจังหวะ โอกาสก็จะเป็นของเธอ...." จากคุณ : อนาวิน - [ 4 ก.พ. 49 22:56:03 ]

ความคิดเห็นที่ 45 สวัสดีค่ะ พี่อนาวิน (ขอเรียกว่าพี่ละกันนะคะ ดูจากประสบการณ์ที่พี่เล่า น่าจะอายุมากกว่า) ปกติเข้ามาอ่านกระทู้ที่พันทิพ เป็นประจำค่ะ แต่จะเป็นห้อง รัชดา มาบุญครอง และก็ห้องกล้อง เพราะมาหาข้อมูลเนื่องจากจะซื้อมือถือ และกล้อง รวมถึงรถด้วย อ่านไปอ่านมาเลยเถิดไปห้องราชดำเนิน เพราะเห็นว่าช่วงนี้กระแสการเมืองมาแรง แต่อ่านมากๆ เห็นมีแต่ว่ากันไปมา เลยชักเบื่อ วันนี้เลยเข้ามาเดินเล่นแถวห้องสีลม อ่านกระทู้ไปเรื่อย แล้วเจอที่พี่ไปตอบกระทู้อันนึงแล้วติดใจมากค่ะ เลยลองเสิร์ช ชื่อพี่มาเลย มาตามเก็บกระทู้ของพี่ซะเลย แหะๆๆๆ อ่านแล้วได้ข้อคิดดีค่ะ ช่วงนี้ก็กำลังค้นๆหาตัวเองอยู่ การมาเรียนรู้จากประสบการณ์คนอื่น ก็ถือว่าช่วยได้เยอะค่ะ ขอขอบคุณ พี่ไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ที่ทำให้ได้มุมมองอะไรต่างๆเพิ่มขึ้นค่ะ แล้วจะมาอ่านนิทานของพี่ต่อนะคะ จากคุณ : แฟนคลับคนใหม่ (A+chan>>ka) - [ 5 ก.พ. 49 21:44:02 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ชอบเรื่องนายหน้า ความรู้ใหม่ค่ะ จากคุณ : มีโอมี่ - [ 6 ก.พ. 49 08:58:26 A:203.146.146.177 X: ]

ความคิดเห็นที่ 47 หลังจากครุ่นคิดเกี่ยวกับคำพูดของท่านเศรษฐีมาทั้งคืน ชายหนุ่มจึงตัดสินใจที่จะทำอะไรบางอย่าง... แต่สิ่งแรกที่เขาจะต้องทำคือ ผ่องถ่ายธุรกิจด้านอสังหาฯ ไปให้ที่ปรึกษารับลูกไปเล่นต่อ ดังนั้น  การประชุมของที่ปรึกษาในวันนี้จึงเกิดขึ้น หลังจากชายหนุ่มเล่าประสบการณ์ในเรื่องที่เขาได้ลองทำเงินจาก อสังหาฯ.... ให้กับกลุ่มที่ปรึกษาฟัง  และตอนนี้ เขาก็รอฟังความคิดเห็นของทีมที่ปรึกาแต่ละคน... ว่ามีแนวทางสร้างระบบอะไรขึ้นมาจับธุรกิจนี้ ไม่น่าเชื่อว่า... จากที่เขาคิดว่าเรื่องแบบนี้ เขาต้องทำเองเท่านั้น แต่ตอนนี้  ข้อสรุปของที่ประชุม  กลับสร้างความพึงพอใจให้กับเขาเป็นอย่างมาก... เพราะเขาสามารถวางมือได้โดยที่ธุรกิจนี้ ก็ยังดำเนินไปได้อยู่ จากคุณ : อนาวิน - [ 7 ก.พ. 49 10:46:01 ]

ความคิดเห็นที่ 48 สิ่งสำคัญตัวแรกของความสำเร็จในธุรกิจนี้คือ อสังหาฯ ที่เราต้องเห็น และจากประสบการณ์ของชายหนุ่มนั้น 100 หลัง  ได้ 5  หลัง ที่ประชุมจึงสรุปออกมาว่า  จะต้องเป็นสื่อกลาง การซื้อ-ขาย  อสังหาฯ  เพื่อสร้างโอกาสให้กับตนเอง ในการได้เห็นสินค้าให้ได้มากที่สุด วารสาร-เว็บไซด์-คอลเซ็นเตอร์    จึงเกิดขึ้น พร้อมทั้งเกิดธุรกิจเกี่ยวเนื่องต่างๆ เช่น -รับบริหาร อสังหาฯ ให้เช่าทุกชนิด โดยหัก 10% จากค่าเช่า -บริการให้ข้อมูล อสังหาฯ ให้เช่าทุกชนิด ด้วยสื่อ ทั้ง 3 -บริการฝากซื้อ-ฝากขาย อสังหาฯ ทุกชนิด -ฯ ชายหนุ่มมอบทุนทั้งหมดที่เขาทำได้จากอสังหาฯ ที่ผ่านมา เป็นเงินลงทุนกับโปรเจ็กนี้... จากนั้น เขาก็มุ่งสู่เรื่องที่อยากจะทำ  หลังจากคิดทบทวนคำพูดของเศรษฐีเมื่อคืน... จากคุณ : อนาวิน - [ 7 ก.พ. 49 11:03:54 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ชายหนุ่มนำตัวเองเข้าสู่สังคมของผู้ประกอบการต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น  หอการค้า  สมาคม  ชมรม ฯ จุดประสงค์ของเขาก็คือ  เพื่อได้พบกับผู้ประกอบการที่กำลังเจอวิกฤต แน่นอน... เขามีเวลาเหลือแค่ 4 เดือน เพื่อโอกาสสุดท้ายในการจะรวยที่สุด... ถึงแม้เขาจะยังมองไม่เห็นหนทางเลย แต่เขาก็ไม่ย่อท้อสักนิด  ไม่เคยคิดที่จะถอดใจ ยังคง มุ่งมั่น แน่วแน่  หาโอกาสต่อไป... วันเวลาก็ยิ่งผ่านไป... แต่เขาก็ยังไม่เห็นโอกาสเหมาะๆ ถึงแม้จะมีผู้ประกอบการที่เจอวิกฤต หลายๆ กิจการก็ตาม เขาได้ให้คำแนะนำ ตามวิสัยทรรศน์ เขามองเห็น เพื่อแก้ปัญหาให้กับ ผู้ประกอบการเหล่านั้น สิ่งที่เขาให้ไป... ก็ส่งผลให้เขามีผู้คนนับหน้าถือตามากขึ้นเรื่อยๆ "นีคือคุณเอก  เจ้าของไอศกรีมชื่อดังครับ" เพื่อนนักธุรกิจคนหนึ่ง  แนะนำให้ชายหนุ่มได้รู้จักเพื่อนใหม่ "คุณเอก เขากำลังเผชิญกับวิกฤตธุรกิจอย่างหนัก ผมคิดว่า คุณอาจจะให้คำชี้แนะกับเขาได้ เพราะผมเองก็แก้ปัญหาได้จาก คำแนะนำของคุณ" เพื่อนผู้แนะนำเพื่อนใหม่พูด "สวัสดีครับ และยินดีที่ได้รู้จักครับคุณเอก..."  ชายหนุ่มทักทาย "สวัสดีครับท่าน  ผมได้ยินชื่อเสียงของท่านจากเพื่อนหลายๆ คน วันนี้ยินดีมากๆ เลย ที่ได้มีโอกาสพบเจอด้วยตนเอง" คุณเอก เอ่ยขึ้น "คุณเอกชมเกินไปแล้วล่ะครับ.... ผมไม่ได้มีความสามารถอะไรขนาดนั้นเลย เพื่อนๆ เขาให้เกียรติพูดถึงผม ผมก็ดีใจมากครับ แต่ผม ไม่ได้เก่งอย่างที่เขาพูดกัน  จริงๆ นะครับ" ชายหนุ่มตอบกลับ การสนทนาดำเนินต่อไป  จนเข้าสู่เรื่อง วิกฤตของธุรกิจไอศกรีม ของคุณเอก จากคุณ : อนาวิน - [ 7 ก.พ. 49 11:24:47 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เข้ามาเช็คชื่อจ้า จากคุณ : นกพญาไฟ (นกพญาไฟ) - [ 7 ก.พ. 49 12:46:02 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ... มาแอบดู จากคุณ : DarkEnemy - [ 7 ก.พ. 49 14:55:21 ]

ความคิดเห็นที่ 52 มารออ่านด้วยคนครับ จากคุณ : แวะมาดู - [ 7 ก.พ. 49 16:21:45 A:203.146.255.105 X: TicketID:113965 ]

ความคิดเห็นที่ 53 สวัสดีครับ จากคุณ : อาจารย์โช๊ะ - [ 7 ก.พ. 49 17:43:19 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เช็คชื่อครับ ขออนุญาติเรียกอาจารย์นะครับ จากคุณ : eakco (eakco) - [ 8 ก.พ. 49 03:07:22 ]

ความคิดเห็นที่ 55 มาติดตามต่อครับ จากคุณ : 5Z (5Z) - [ 8 ก.พ. 49 08:01:42 ]

ความคิดเห็นที่ 56 "ธุรกิจของผม  มีหุ้นส่วนทั้งหมด  3  คน สัดส่วนการถือหุ้น 40:30:30  ผมถือ 40 ครับ" เอกเริ่มเล่าเรื่องธุรกิจไอศกรีมของเขาให้ชายหนุ่มฟัง "ปัญหาที่เกิดตอนนี้คือ  หุ้นส่วนทะเลาะกัน และทั้ง 2 คน ยืนยันคำเดียวว่า จะถอนหุ้น และแบ่งทรัพย์สินกัน" เอกยังคงเล่าต่อ "สาเหตุที่ทะเลาะกันก็เพราะ พี่ไก่ เขาลงมาล้วงลูกการบริหารงานของผม ผมเป็นกรรมการผู้จัดการ  ความคิดของผมคือ หุ้นส่วนมีหน้าที่คุมนโยบาย  ส่วนผมบริหารบริษัทให้เป็นไปตามนโยบาย หากผมไม่สามารถทำให้เป็นไปตามนโยบายไม่ได้ ค่อยมาลงลึกถึงจะถูก  แต่พี่ไก่กลับเข้าไปตามแผนกต่างๆ และสั่งการโน่น-นี่ ตามอำเภอใจ ทำให้ผมบริหารงานยาก พี่ไก่ให้เหตุผลว่า  เป็นเจ้าของบริษัทเหมือนกัน ย่อมมีสิทธิสั่งงาน ผมพยายามอธิบายเท่าไรก็ไม่ฟัง  คงกลัวพนักงานไม่รู้ว่าตัวเองเป็นเจ้าของ เลยอยากแสดงบารมีบ้าง" เอกหยุดเว้นช่วงการพูด หลังจากร่ายยาวมาแล้ว ส่วนชายหนุ่มก็นั่งฟังอย่างตั้งใจและวิเคราะห์ตาม "เมื่อพี่ไก่ไม่พอใจผม  ก็เลยไปใส่ไคร้ผมให้พี่หญิง หุ้นส่วนอีกคน เขาคงจะเผาผมหลายเรื่องมาก  จนพี่หญิงคล้อยไปตามเขา และก้มาถึงจุดแตกหัก คือ ปิดกิจการเพื่อแบ่งทรัพย์สิน หรือไม่ ผมก็ต้องซื้อหุ้นของพวกเขาทั้งหมด ผมไม่มีเงินซื้อหุ้นของพวกเขาได้หรอกครับ ไอ้หุ้นที่ลงไปนั้น ผมก็ยังเป็นหนี้อยู่เลย" เอกพูดพร้อมกับทำสีหน้ากังวลใจ จากคุณ : อนาวิน - [ 8 ก.พ. 49 10:14:56 ]

ความคิดเห็นที่ 57 "คุณเอก  อยากให้ผมช่วยเรื่องอะไรครับ" ชายหนุ่มถามขึ้น "ผมไม่อยากปิดบริษัทครับ  เพราะธุรกิจกำลังดำเนินไปได้ด้วยดี ร้านไอศกรีม กำลังขยายสาขาไปยังห้างต่างๆ" พูดจบ  เอกก็นำเอกสารต่างๆ ให้ชายหนุ่มดู การพูดคุยซักถามเป็นไปอยู่สักพัก ชายหนุ่มเองก็มองเห็นโอกาสการขยายตัวของธุรกิจไอศกรีมของเอก... ว่าจะดำเนินไปได้สวยแน่ๆ "ท่านสนใจร่วมลงทุนกับธุรกิจของผมไหมล่ะครับ" เอกถามขึ้น  ชายหนุ่มได้ฟังคำถาม ก็นิ่งคิดสักพักก่อนจะตอบออกไปว่า... "ผมคงต้องการือกับที่ปรึกษาก่อนนะครับ  แล้วผมจะให้คำตอบอีกที" สามวันผ่านไป....  หลังจากการประชุมหารือของที่ปรึกษา ก็ได้ข้อสรุปว่า  ธุรกิจมีอนาคต  สู้กับตลาดได้สบายๆ และยังสามารถขยายสาขาออกไปสู่ต่างประเทศได้ด้วย เพราะความโดดเด่นของรสชาติ  และอีกหลายๆ เรื่อง เหมาะที่จะร่วมลงทุนด้วยเป็นอย่างยิ่ง ส่วนเรื่องเงินลงทุน  ที่ปรึกษาสรุปกันว่า ต้องเขียนแผนธุรกิจใหม่  พร้อมกับเสริมเรื่องการนำธุรกิจเข้าตลาดหลักทรัพย์ รวมทั้งการขยายธุรกิจออกสู่ต่างประเทศ น่าจะทำให้ธนาคารสนใจที่จะปล่อยเงินกู้ในโครงการนี้ จากคุณ : อนาวิน - [ 8 ก.พ. 49 10:30:15 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ด้วยความสามารถของที่ปรึกษา   ทำให้การปล่อยกู้ของธนาคารรวดเร็วกว่าขั้นตอนการปล่อยกู้แบบปกติมาก... ทำให้ชายหนุ่มได้ร่วมลงทุนกับธุรกิจไอศกรีมของเอก ถึงแม้ชายหนุ่มจะถือหุ้นใหญ่  แต่ชายหนุ่มก็ให้เอกบริหารเหมือนเดิม เนื่องจากเอกมีประสบการณ์และชำนาญการเรื่องนี้เป็นอย่างดีอยู่แล้ว ชายหนุ่มเพียงแต่ส่งที่ปรึกษาเข้าไปดูแลเรื่องนโยบายบริษัทเท่านั้น นอกจากธุรกิจไอศกรีมของเอกแล้ว การเอาตัวเองเข้าไปใน ชมรมและสมาคมต่างๆ ของนักธุรกิจ ทำให้ชายหนุ่มได้โอกาสดีๆ มาถึง 7 ธุรกิจ ทุกธุรกิจ ชายหนุ่มเน้นในเรื่องที่จะเข้าเงื่อนไขในการที่จะนำเข้าตลาดหลักทรัพย์เป็นหลัก... นั่นคือ  หากร่วมลงทุนแล้ว ต้องเข้าตลาดหลักทรัพย์ได้ รวมทั้งเป็นตลาดที่มีอนาคต... "นอกจากเธอเองที่เจอวิกฤต... ก็ยังมีคนอีกมากมายที่กำลังเจอวิกฤตเช่นกัน... ธุรกิจดีๆ หลายๆ ตัว  ต้องปิดกิจการลง เพราะผู้บริหารไม่สามารถแก้ไขวิกฤตนั้นได้..." "มันน่าเสียดายธุรกิจดีๆ เหล่านั้นเหลือเกิน... หากเธอเข้าไปเจอธุรกิจเหล่านั้นได้ถูกจังหวะ โอกาสก็จะเป็นของเธอ...." ชายหนุ่มนึกถึงคำพูดของเศรษฐีไม้เท้าทองคำ ชายหนุ่มนึกถึงช่วงแรกๆ ที่เขาบากบั่นทำธุรกิจ มันช่างยากเสียเหลือเกิน  แม้แต่เรื่องจะหาเงินมาลงทุน แต่ทุกวันนี้  เขามีความสามารถเรื่องการบริหารเงินลงทุน ทำให้เขาเจอโอกาสดีๆ ที่ไม่ต้องไปเริ่มต้นตั้งแต่ต้น เขาเพียงแต่มองหาธุรกิจที่จะไปต่อยอดให้เจอ และเขาเองก็ไม่ได้เอาเปรียบธุรกิจเหล่านั้นด้วย หากแต่เข้าไปช่วยให้ธุรกิจเหล่านั้นผ่านพ้นวิกฤตไปได้ และต่อยอดอนาคตของธุรกิจให้เติบโตอีกต่างหาก "อืมมมม....  นี่สินะ ที่ใครๆ เขาเรียกว่า นักลงทุน" ชายหนุ่มคิดในใจ  และเข้าใจที่มาที่ไปของการร่ำรวยของท่านเศรษฐีไม้เท้าทองคำ... นอกจากลงทุนสร้างธุรกิจของตนเองแล้ว ก็เข้าไปลงทุนต่อยอดในธุรกิจของคนอื่นด้วย ทำให้ท่านเศรษฐี มีธุรกิจมากมายที่ทำเงินให้ พอได้เงินมาก  ก็ทำให้ลงทุนในธุรกิจอื่นต่อไปได้อีกมาก เงินมันก็ไปต่อเงินมาให้เรื่อยๆ  โดยที่เราเป็นผู้นั่งควบคุมการทำงานของเงิน "ไม่น่าเชื่อว่าเราจะสามารถมีเงินเป็นลูกน้อง  ทำงานหาเงินให้เรา" จากคุณ : อนาวิน - [ 8 ก.พ. 49 10:54:21 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ขอบคุณคุณอนาวินค่ะ มาทำเครื่องหมายไว้อ่านต่อค่ะ จากคุณ : ข้าวมดริ้น - [ 8 ก.พ. 49 11:16:59 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ติดตาม ติดตามค่ะ มีประโยชน์มั๊ก มั๊ก จากคุณ : คุณนายโนฮาร่า - [ 8 ก.พ. 49 20:40:43 A:203.146.146.189 X: TicketID:115881 ]

ความคิดเห็นที่ 61 มาทำเครื่องหมายไว้ดู เอ้ย ไว้อ่าน เหมือนคุณข้าวมดริ้น และอีกหลายๆ คนครับ  (@ ^____^ @) จากคุณ : Ole- - [ 9 ก.พ. 49 10:41:31 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ขณะนี้ เวลา  14.03 น. แล้ว คงต่อเรื่อง ชาวนากับเศรษฐีไม้เท้าทองคำ ไม่ทันแล้วล่ะครับ งั้น ขอใช้เวลาที่เหลืออยู่นี้ พูดคุยกับเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ นะครับ     ก่อนอื่น ต้องขอขอบพระคุณทุกๆ ท่านที่โหวตความละเอียดหน้าจอให้นะครับ... เพราะความอยากได้ข้อมูลดิบๆ จากทุกๆ ท่าน  ว่าเป็นจริงตามที่ได้ข้อมูลมาหรือไม่... ถึงวันนี้ ก็  182  ท่านแล้ว  เกินความคราดหมายครับ เพราะตั้งใจไว้ว่า  ได้  100 คนก็เก่งแล้ว... ต่อมาก็ต้องขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนิทานครับ มันเป็นเรื่องบังเอิญ เล่าเล่นๆ รอดูผลโหวตให้ครบ 100 แต่ก้มีหลายๆ ท่านให้ความสนใจ  ก็ดีใจครับ เพราะทำให้ผมได้หัดคิดหัดเขียน   เกิดมาก็ยังไม่เคยคิดเคยเขียนอะไรแบบนี้เลย    พัฒนาการของ หนุ่มน้อยชาวนา  จากเริ่มต้น จนมาถึงเมื่อวานนี้ คือ เริ่มเป็นนักลงทุน ผมคิดว่า หลายๆ คนคงจะเข้าใจในบางช่วงเวลา และมีอีกหลายช่วงเวลาของเขา ที่ไม่เข้าใจ อย่าคิดมากนะครับ  มันเป็นธรรมชาติของคนทุกคน หากชีวิตคุณๆ เดินทางแบบ ชาวนา  ก็จะเข้าใจในแต่ละช่วง ไม่เชื่อ คุณลอง save เก็บไว้อ่าน ทุก 1 ปีสิครับ ผมมั่นใจว่าคุณจะเห็นอะไร ที่แตกต่างจากการอ่านในวันนี้     ผมไม่สามารถสอดแทรกทุกแง่ทุกมุมเข้าไปในนิทานได้หมด แต่คิดว่า คงจะมีโอกาสได้เอาหลายๆ เรื่องมาแบ่งปันทุกท่านในโอกาสต่อไป     เมื่อวาน  8 ก.พ. เป็นวันคล้ายวันเกิดของผม วันนี้ผมก็ อายุ 39 ปีเต็มบริบูรณ์แล้ว... (แก่จังลุง) ชีวิตที่ผ่านมา ผมล้มเลิกกิจการต่างๆ 10 กว่าอย่าง คนรอบข้างที่ไม่ได้เข้ามาอยู่ในเหตุการณ์การทำธุรกิจของผม เขามองผมว่า เจ๊ง!! ผมเลยตั้งใจไว้ว่า จะเขียนเรื่องเกี่ยวกับการทำธุรกิจของตนเอง เพื่อเป็นประสบการณ์ให้ผู้ได้อ่าน ได้เก็บไว้ประมวลผลกับข้อมูลอื่นๆ ที่ได้มา... มันคงจะมีประโยชน์ต่อคนอ่านบ้าง ไม่มากก็น้อย... ผมตั้งชื่อเรื่องว่า   "เจ๊ง!!!... ซะให้พอ"     เมื่อเจ๊ง!  พอแล้ว ก็ลืมตาอ้าปากได้ซะที ต่อไปจะได้ร่ำรวยพันล้าน หมื่นล้าน กะเขาบ้าง หุหุ ถ้าอย่างนั้น..... ผมก็ขอคำอวยพรเนื่องในโอกาสครบ 39 ปี จากท่านๆ ทั้งหลายด้วยครับ.... สุดท้าย  อยากให้ท่านได้อ่านเรื่องที่ให้แง่คิดและมุมมองแก่ท่าน ตามลิ้งค์ที่เอามาฝากด้านล่างนั้นเลยครับ เรื่องแรก เป็นเรื่องเกี่ยวกับ ทัศนคติ  เรื่องนี้ดีมากๆ http://www.anavin.net/howto/read.asp?sch=2 เรื่องที่สอง  เพื่อนๆ หลายๆ คนคงเคยอ่านกันไปแล้ว แต่ก็คงมีอีกหลายๆ คนยังไม่เคยอ่าน เธอคนนี้ เป็นเพื่อนของเราในห้องสีลมนี่แหล่ะ คุณ "ยังยิ้มทั้งน้ำตา" เป็นอุทาหรเกี่ยวกับเรื่อง การบริหารหนี้สิน หวังว่าเพื่อนๆ คงได้ประโยชน์สมดังที่เธอตั้งใจไว้นะครับ http://www.anavin.net/experience/read.asp?sch=16 จากคุณ : อนาวิน - [ 9 ก.พ. 49 14:38:35 ]

ความคิดเห็นที่ 63 จาก คคห.21 มันก็แปลกดีเหลือเกิน... คนที่ดินรนเพื่อหาโอกาส  กลับมองไม่เห็นโอกาส คนที่เห็นโอกาส  กลับก้าวล่วงเกินกว่าที่จะมาจับโอกาสเหล่านั้น... และที่สำคัญ... ไม่สามารถหยิบยื่นโอกาสที่เห็น ให้กับใครได้ ถึงแม้จะชี้แนะอย่างไร  เขาก็ไม่เข้าใจสักที และก็เพราะเหตุนี่อีกล่ะสิ  ที่ทำให้โอกาสยังคงมีอยู่เรื่อยไป ทุกยุคทุกสมัย  รอให้ใครบางคนมองเห็นเข้า ผมเองก็ยังแปลกใจอยู่เหมือนกันครับว่า ทำไมโอกาสมัก ต้องไปตกอยู่ในมือของคนที่ไม่เห็นหรือไม่มีความสามารถ ใช้โอกาสนั้น ทำไมโอกาสไม่ตกในมือเราบ้างทั้งที่แสวงหา หรืออาจเป็นเพราะว่า เรามักจะมองเห็นโอกาสของคนอื่น มากกว่าที่จะมองเห็นโอกาสของตัวเอง จากคุณ : arzu ################################# คุณ arzu ครับ ความจริงแล้ว  โอกาสมันก็กำลังแวดล้อมคุณอยู่ ในความคิดของผมนะครับ คนที่จะเห็นโอกาส มักจะเป็นคนที่ชอบคิดต่อยอด คุณลองฝึกคิดต่อยอดอะไรต่างๆ ที่คุณเห็นดูสิครับ ว่า สิ่งที่คุณกำลังเห็นเขาๆ ทำกันอยู่นี้  เราจะต่อยอดไปแบบไหนดี มันจึงจะทำให้เราสร้างรายได้ขึ้นมาได้     โธมัส  เอดิสัน  คิดต่อยอดจาก  กระแสไฟที่วิ่งผ่านสื่อ และก็กลายมาเป็นหลอดไฟฟ้า     พี่น้องตระกูลไรท์  ก็คิดต่อยอดมาจากการบินของนก มาเป้นเครื่องร่อน  เอาเครื่องยนต์มาต่อยอด ก็ได้เครื่องบิน     ชาวนาในนิทานเอง.... ก็ต่อยอดจากธุรกิจอื่นๆ ทั้งนั้น อย่างเช่น โรงงานผลิตน้ำผักผลไม้  ก็มาจากการขายน้ำอ้อยสด ฯ...     ลองดูนะครับ  คิดไปเรื่อยๆ ต่อยอดไปเรื่อยๆ ผมมั่นใจว่า ในที่สุด คุณเองก็จะเห็นโอกาสดีๆ เช่นกันครับ จากคุณ : อนาวิน - [ 9 ก.พ. 49 14:52:05 ]

ความคิดเห็นที่ 64 มารออ่านต่อครับ จากคุณ : Indolent - [ 9 ก.พ. 49 15:16:21 ]

ความคิดเห็นที่ 65 สุขสันต์วันเกิดครับ เดือนนี้อีกไม่กี่วันก็เป็นวันเกิดขึ้นเลข 3 ของผมแล้วครับ ทำงานมาได้ 3 ปีแล้ว ยังไม่เป็นชิ้นเป็นอันอะไรเลย (ทำงานมา 3 ปียังไม่มีเงินเก็บเลยครับ...) มาอ่านรับไอเดียจากพี่อนาวินครับ เผื่อจะได้เอาไปใช้ปรับปรุงชีวิตตัวเองบ้าง จากคุณ : X-MAN - [ 9 ก.พ. 49 15:31:16 A:10.9.22.220 X:202.28.181.9 ]

ความคิดเห็นที่ 66 การใดที่ดีที่ชอบซึ่งคุณอนาวินคิดและทำ ขอให้ประสบความสำเร็จ และขอให้ใจสงบ  กายสบาย สุขสันต์วันเกิดค่ะ จากคุณ : ข้าวมดริ้น - [ 9 ก.พ. 49 16:21:24 ]

ความคิดเห็นที่ 67 สุขสันต์วันเกิด happy birthday  ครับ ก็ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลกนี้ จงดลบันดาลให้พี่อนาวิน จงประสบแต่ความสุขความสงบ สมหวังในชีวิต มีชีวิตที่ราบรื่น ดำรงอยู่โดยสวัสดิภาพครับผม จากคุณ : ไม้แดง - [ 9 ก.พ. 49 17:00:07 ]

ความคิดเห็นที่ 68 มาอวยพร วันเกิดครับ หลังจากแอบอ่านมานานนนนนน :) จากคุณ : black rhino - [ 9 ก.พ. 49 19:15:12 ]

ความคิดเห็นที่ 69 สุขสันต์วันเกิดนะค่ะ ขอบคุณที่ยังนึกถึงกระทู้นั้นอยู่ เข้ามาอ่านตลอดค่ะ แต่ระยะหลังไม่ค่อยแสดงความคิดเห็นเพราะเดี่ยวนี้ คนทะเลาะกันเยอะ ทุกสื่อ เลย รวมถึงในเวปด้วย ยังงัย ก็ให้เจ้าของวันเกิด คุณต้นขอพรให้ประเทศไทยด้วยนะค่ะ อย่าลุกเป็นไฟเลย แค่นี้ก็จะตายกันแล้ว สุดท้ายขอให้ อดียคุณหมอ สุขภาพแข็งแรงนะค่ะ จากคุณ : ยังยิ้ม...ทั้งน้ำตา - [ 9 ก.พ. 49 20:39:23 ]

ความคิดเห็นที่ 70 สุขสันต์วันเกิดค่ะ คุณปู่นักเล่านิทาน หนูไม่มีอะไรจะตอบแทนนิทานที่แอบเข้ามาอ่านทุกวัน นอกจากขอให้ผลบุญจากการแบ่งปันประสบการณ์ครั้งนี้ ส่งผลให้คุณปู่และครอบครัวมีความสุขและความอบอุ่นยิ่งขึ้นไปนะเจ้า สาธุ! เอ..ว่านิทานเรื่องนี้จะเป็นนิทานไม่รู้จบไหมหนอ ดีเหมือนกัน หนูช๊อบ ชอบ แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 49 12:21:07 จากคุณ : นกพญาไฟ (นกพญาไฟ) - [ 10 ก.พ. 49 12:20:16 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ขณะที่เฝ้ารอธุรกิจใหม่ เข้าสู่ตลาดหลักทรัพย์ การเข้าสู่ไม่ใช่จะเข้าได้เพียงชั่วข้ามคืน ขบวนการตรวจสอบต่างๆ ต้องใช้เวลา ซึ่งมันก็กินเวลาที่เหลืออยู่ของหนุ่มน้อยชาวนาให้หมดไปด้วย...     4 เดือนสุดท้ายผ่านไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มไม่สามารถที่จะสร้างฝันให้เป็นจริงขึ้นมาได้ ไม่สามารถที่จะสร้างตัวร่ำรวยที่สุดในเมืองได้ ภายในเวลา 1 ปี... "มีไม่กี่คนหรอกนะ  ที่ไปถึงฝันที่ตนเองตั้งไว้  ตามเวลาที่กำหนด" เสียงเศรษฐีไม้เท้าทองคำเอ่ยขึ้น ทำลายความเงียบสงบ ชายหนุ่มหันหน้าไปตามเสียงนั้น ด้วยสีหน้าเรียบเฉย "การตั้งเป้าหมายไว้  ก็เพื่อให้ตัวเรามีทิศทางที่จะเดินไปหา การกำหนดระยะเวลา หรือเส้นตาย  ก็เพื่อเร่งเร้าตัวเราเอง การที่เธอก้าวขึ้นมายืน ณ จุดนี้ได้  ก็เพราะเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ของเธอนั่นเอง... ถึงแม้เวลาที่ตั้งไว้ มันจะหมดลงไปแล้ว  แต่เธอก็เดินมาได้ไกลกว่าครึ่ง และที่สำคัญ... ถ้าเธอจะสู้ต่อ  เธอก็สามารถไปถึงฝันได้อย่างแน่นอน" คำพูดของเศรษฐี กระตุ้นให้ชายหนุ่มคิดตาม  แต่เขายังพูดอะไรไม่ออก... "เป้าหมาย  สลักไว้บนแผ่นหิน... ...แผนงาน  เขียนลงบนผืนทราย" พูดจบ เศรษฐีก็นิ่งเงียบให้ชายหนุ่มได้คิด "เหตุผลว่า ทำไมแผนงาน จึงต้องเขียนลงบนผืนทราย ทำไมจึงไม่สลักไว้บนแผ่นหินเหมือนเป้าหมาย  เธอคงเข้าใจสินะ" เศรษฐีถามขึ้น "เข้าใจครับ  เพราะว่า...  กว่าจะไปถึงเป้าหมายได้ เราคงต้องเปลี่ยนแปลงวิธีการ เปลี่ยนแปลงแผนงานเรื่อยๆ เมื่อ วิธีนี้ ใช้ไม่ได้  ก็ต้องลบทิ้งเพื่อเปลี่ยนเป็นอีกวิธี แต่ทุกวิธี  ก็เพื่อมุ่งสู่เป้าหมาย ซึ่งสลักไว้บนแผ่นหิน ไม่มีวันลบเลือน" ชายหนุ่มตอบด้วยความมั่นใจ "ฉันเข้าใจ  ทุกอย่างที่เธอทำทั้งหมด  ก็เพื่อองค์หญิง เธอจึงต้องทำตัวเอง ให้เข้าเงื่อนไขที่พระราชาตั้งไว้ เพื่อให้ได้รับสิทธิ  ในการเข้ารับการคัดเลือก... แต่ฉันว่า  ฉันอ่านอะไรในใจของเธอบางอย่างออกนะ" เศรษฐีตั้งข้อสงสัย "อะไรหรือครับ"  ชายหนุ่มถามขึ้น จากคุณ : อนาวิน - [ 10 ก.พ. 49 12:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 72 สุขสันต์วันเกิดครับพี่อนาวิน... วันนี้ม๊ะได้ล๊อกอิน ... แต่ก๊ะยังอ่านได้ ... ได้อ่าน จากคุณ : อาจารย์โช๊ะ (อาจารย์โช๊ะ) - [ 10 ก.พ. 49 13:06:55 ]

ความคิดเห็นที่ 73 "ถึงแม้วันนี้  เธอสามารถเข้าเงื่อนไขของพระราชา ฉันก็คิดว่า เธอคงลำบากใจ และตัดสินใจไม่ถูก ว่าจะเข้าร่วมคัดเลือกหรือไม่" เศรษฐี เอ่ยขึ้น  ทำเอาชายหนุ่มอึ้งไปเลย "ท่านรู้ด้วยหรือนี่"  ชายหนุ่มถามออกไป "รู้สิ... เลือดของนักธุรกิจ  มันฝังเข้าไปในสายเลือดของเธอแล้ว เธอไม่อยากทิ้งเส้นทางสู่ความสำเร็จนี้ เพื่อไปใช้ชีวิตในอีกแบบ ความท้าทายของโลกธุรกิจ มันปลุกเร้าเธอ  กระตุ้นให้เธอกระชุ่มกระชวย..." เศรษฐียิ้มให้ชายหนุ่ม "จริงครับ... บางครั้ง ผมยังแอบดีใจเลย ที่ผมทำไม่สำเร็จในเวลานี้ และบางครั้ง ผมก็คิดว่า ผมไม่ใช่ในแบบที่จะเป็นนั้น แต่ แบบที่กำลังเป็นอยู่นี่แหล่ะ  คือตัวผม การอภิเสกสมรสกับองค์หญิง  ทำให้ผมต้องเปลี่ยนแปลงวิถีการดำเนินชีวิตไป... ซึ่ง นั่น ไม่ใช่ผมแน่ๆ" ชายหนุ่มพูดด้วยความหนักแน่น "แล้วองค์หญิงล่ะ"  เศรษฐีถามขึ้น จากคุณ : อนาวิน - [ 10 ก.พ. 49 13:10:32 ]

ความคิดเห็นที่ 74 นั่นสิครับ....."แล้วองค์หญิงล่ะ"   ??? จากคุณ : ninebandit - [ 10 ก.พ. 49 13:36:31 ]

ความคิดเห็นที่ 75 "ที่ผ่านมา  เหมือนกับผมหลอกตัวเองเรื่ององค์หญิง ไม่มีโอกาสพูดคุย  ไม่มีโอกาสได้รู้จัก เห็นเพียงแค่รูปลักษณ์ที่แสนจะสวยงามเท่านั้น และที่สำคัญ  ผมเองนั้น  คู่ควรกับองค์หญิงหรือไม่" ชายหนุ่มเปิดใจ "ผมคงจะอึดอัดมากเลย  หากได้อภิเสก จริงๆ ความรู้สึกต่ำต้อยของตัวเอง  มันจะต้องหลอกหลอนไปจนวันตายแน่ๆ ผมคงรับไม่ได้กับการที่ตัวเอง ไม่สามารถเป็นผู้นำครอบครัวได้อย่างสมบูรณ์... ผมไม่รู้จะอธบายอย่างไร....  มันเหมือนกับว่า   ผมทนไม่ได้ที่จะเป็นชายหนุ่มผู้โชคดี เหมือนหนูตกถังข้าวสาร อาจจะมีหลายๆ คนอยากจะเป็นแบบนั้น... แต่ผมไม่...  ผมอยากเป็นผู้นำครอบครัว ด้วยลำแข้งของผมเอง" "เธอก็ไม่ต่างอะไรกับฉันหรอก... ในวันที่ฉันเพิ่งจะเริ่มสร้างเนื้อสร้างตัว  ยังเป็นพนักงานบริษัทอยู่ ฉันมีโอกาสได้พบรักกับลูกสาวเจ้าของบริษัท ใครๆ ก็รู้ว่าเรารักกัน  และก็ไม่มีใครๆ ขัดขวางด้วย แม้แต่ครอบครัวของเธอ..." เศรษฐีเล่าความหลังให้ชายหนุ่มฟัง "ฉันยังโชคดีกว่าเธอ  ที่ได้มีโอกาสคบหากัน เราก็รู้ว่า เรารักกัน  แต่..." "ฉันรับไม่ได้กับความรู้สึกต่ำต้อย  เมื่อเข้าไปอยู่ในครอบครัวของเขา มันเหมือนกับฉันไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้ ฉันอยากจะเป็นผู้นำโดยสมบูรณ์   อยากประสบความสำเร็จด้วยลำแข้งของตนเอง ฉันจึงเข้าใจเธอไงล่ะ" "แล้วเธอคนนั้นไปไหนล่ะครับ  ท่านไม่ได้แต่งงานกันเหรอครับ" ชายหนุ่มถามขึ้น "ไม่ได้แต่งงานกันหรอก... ฉันขอเวลาสร้างตัว 4 ปี ใน 4 ปีนี้  เราจะเป็นอิสระต่อกัน  เมื่อครบ 4 ปีแล้ว หากเราทั้งคู่ยังไม่มีคนอื่น  เราค่อยมาสานต่อเรื่องความรักของเรา" เศรษฐีเล่าถึงความหลังอีกครั้ง "ปีที่ 2 เท่านั้น  เธอก็แต่งงานกับลูกชายเศรษฐีคนหนึ่ง ซึ่งตอนนั้น ฉันก็ยังสร้างเนื้อสร้างตัวไปไม่ถึงไหน" "แล้วท่านเสียใจมากไหมครับ"  ชายหนุ่มถามขึ้น "ไม่รู้สินะ  วันแรกที่รู้เรื่อง ก็เจ็บแปล๊บๆ บ้าง แต่ฉันดีใจที่เธอได้คนที่เหมาะสมกับเธอมากกว่า เธอคงมีความสุข  มากกว่าอยู่กับฉัน" "แล้วนี่เธอจะทำอย่างไรต่อไปล่ะ..."  เศรษฐีถามกลับ "ผมก็จะลุยต่อไปครับ  เป้าหมายของผม ยังเหมือนเดิม คือ รวยที่สุดในเมืองนี้  แต่ไม่ใช่เพื่อให้ได้เข้าเงื่อนไขแล้วนะครับ แต่เพื่อพิสูจน์ศักยภาพ ของการเกิดมาเป็นคน ๆ หนึ่ง ว่าจะมีศักยภาพสักแค่ไหน ในเมื่อคนเหมือนกันทำได้  ผมก็ต้องทำได้เช่นกัน" ชายหนุ่มตอบ จากคุณ : อนาวิน - [ 10 ก.พ. 49 13:43:40 ]

ความคิดเห็นที่ 76 และแล้ว....  วันที่องค์หญิงจะต้องอภิเสกสมรสก็มาถึง แต่....  องค์หญิงกับทรงประชวร ทำให้พระราชาจำเป็นต้องเลื่อนวันคัดเลือกออกไป จนกว่าองค์หญิงจะหาย วันเวลาผ่านไป  ธุรกิจของชายหนุ่มสามารถเข้าตลาดหลักทรัพย์ได้ ทีละตัวสองตัว  ราคาต่อหุ้น เพิ่มขึ้นหลายเท่าตัวนัก สร้างผลกำไรให้กับชายหนุ่มเป็นอย่างมาก ทุกธุรกิจ ถึงแม้จะเจอปัญหาอุปสรรค์ก็จริง แต่ก็สามารถฟันฝ่าอุปสรรค์ไปได้ด้วยดี และเจริญเติบโตขึ้นเรื่อยๆ รวมทั้งมีธุรกิจใหม่ๆ เกิดขึ้นเช่นกัน     กลับมาข้างฝ่ายพระราชา หลังจากองค์หญิงทรงหายจากประชวร พระราชาก็ได้กำหนดการ เรียกชุมนุมองค์ชายจากเมืองต่างๆ เพื่อเข้าสู่พิธีคัดเลือกราชบุตรเขย จากคุณ : อนาวิน - [ 10 ก.พ. 49 14:06:17 ]

ความคิดเห็นที่ 77 หลายๆ คนคงจะเบื่อกับนิทานของผมแล้วสิเนี่ย... เอาเป็นว่า  ตอนหน้า เป็นตอน อาวสาน ครับ วันนี้ ขอทิ้งข้อคิดเกี่ยวกับเรื่อง เป้าหมายและแผนงานไว้ ให้ได้ขบคิดทบทวนกันสักคืนก็แล้วกันครับ ขอบคุณทุกคำอวยพรครับ.... จากคุณ : อนาวิน - [ 10 ก.พ. 49 14:15:49 ]

ความคิดเห็นที่ 78 สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะครับ... ยังไม่เบื่อครับ ยังตามอ่านอยู่ครับ จากคุณ : ทางสีฝุ่น - [ 10 ก.พ. 49 15:25:32 ]

ความคิดเห็นที่ 79 สุขสันต์วันเกิดเช่นกันครับ สิ่งใดที่ดีๆ ที่คุณอนาวินมอบให้ด้วยใจจริง ขอให้คุณอนาวินได้รับผลดี กลับคืนไป 100 เท่า เลยครับ จากคุณ : อัทธ์ - [ 10 ก.พ. 49 19:31:31 ]

ความคิดเห็นที่ 81 มาช้าไปนิด คงไม่ผิดใช่ไหม ขอให้พี่อนาวินมีความสุขมากมาย หน้าตาอ่อนวัย.. เหมือนฝากธนาคารไว้สักสิบปี เย้ๆๆ \\(^^)// จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด - [ 10 ก.พ. 49 21:49:48 ]

ความคิดเห็นที่ 82 อ้อ.. ตอนจบอย่าลืมเฉลยด้วยนะคะว่า "ชายหนุ่ม" ของเรื่องนี้ มีชื่อว่าอะไรกันแน่ ;) จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด - [ 10 ก.พ. 49 21:51:47 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ว้า จะจบแล้วเหรอ กำลังหนุกเลย จากคุณ : nohara - [ 11 ก.พ. 49 01:44:43 ]

ความคิดเห็นที่ 84 จะจบแล้วหรือค้า มามะ  กุยแกมาช่วยโพสรูปค้า จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 11 ก.พ. 49 06:24:42 ]

ความคิดเห็นที่ 85 จริงสิ คุณสาวน้อยร้อยแปดพูดถูก จนจะจบเรื่องแล้วยังไม่รู้จักชื่อ ชายหนุ่มเลย คุณอนาวินมีชื่อในใจหรือยังจ๊ะ ถ้ายังให้พวกเราช่วยตั้งเอาไหมเอ่ย จากคุณ : นกพญาไฟ (นกพญาไฟ) - [ 11 ก.พ. 49 16:09:25 ]

ความคิดเห็นที่ 86 สุขสันต์วันเกิดคุณพี่อนาวินย้อนหลังด้วยค่ะ รออ่านตอนจบอยู่อย่างใจจดใจจ่อค่า จากคุณ : Jeabza - [ 11 ก.พ. 49 16:34:33 ]

ความคิดเห็นที่ 87 มารออ่านตอนจบค่ะ ลุ้นจังว่าจะเป็นยังไง จากคุณ : oran_mango (oran_mango) - [ 12 ก.พ. 49 18:01:16 ]

ความคิดเห็นที่ 88 มารออ่านต่อครับ โค้งสุดท้ายแล้วหรือครับ จากคุณ : หนองน้ำแห้ง - [ 14 ก.พ. 49 08:39:16 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ตามอ่านอยู่นาน จะจบซะแล้ว ลุ้นครับ จากคุณ : AmplituDe - [ 14 ก.พ. 49 11:43:05 ]

ความคิดเห็นที่ 90 จากคุณ : balperfect - [ 14 ก.พ. 49 14:48:01 ]

ความคิดเห็นที่ 91 เขียนได้น่าติดตามมาก มารออ่านครับ รอดูรูปสวยๆ ด้วย  อิอิ จากคุณ : โดมิโน่ - [ 14 ก.พ. 49 14:56:14 ]

ความคิดเห็นที่ 92 มารออ่านด้วยครับ จากคุณ : คนรอ - [ 15 ก.พ. 49 09:52:10 A:203.146.255.105 X: TicketID:113965 ]

ความคิดเห็นที่ 93 สนุกมากค่ะะ รอลุ้นตอนจบด้วยคน จากคุณ : Without me - [ 15 ก.พ. 49 12:25:55 ]

ความคิดเห็นที่ 94 กลับมาแล้วครับ  หลังจากเงียบไปหลายวัน พอดีเป็นช่วงวันสำคัญ ติดต่อกันด้วย วันเสาร์ เลี้ยงอาหารคุณพ่อ-คุณแม่ จัดเป็นวันพิเศษขึ้นมาน่ะครับ เหมือนเลี้ยงอาหารพระเลย หุหุ  เพราะถือว่า คุณพ่อ-คุณแม่ คือพระอรหันต์ ของลูกๆ... ผมแยกตัวออกมาอยู่กันเองต่างหาก  คุณพ่อ-คุณแม่ อยู่กับพี่ชาย เราก็เลยไม่ค่อยได้มีโอกาสรับประทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตากันเท่าไร ผมเลยพาครอบครัวไปทานอาหารร่วมกับท่าน อย่างน้อย เดือนละ 1 ครั้ง ท่านก็อายุมากแล้ว ต่อไปคงเพิ่มวันขึ้นเรื่อยๆ ที่เล่ามา ก็เพียงอยากบอกเพื่อนๆ ว่า อย่าลืมไปทำบุญกับพระอรหันต์ของท่านๆ ด้วยนะครับ... การตักบาตรทำบุญแล้วอุทิศส่วนกุศลไปให้ท่าน  เราไม่รู้หรอกว่า ท่านจะได้รับจริงๆ หรือเปล่า.... แต่หากเราทำขณะนี้ ณ เวลาที่ท่านยังมีชีวิตอยู่นี้  เรารู้แน่ๆ ว่าท่านได้รับ ส่วนท่านที่ทำอยู่แล้ว  ผมขออนุโมทนาด้วยครับ คนที่กตัญญู รู้คุณพ่อแม่  มีแต่เจริญขึ้น พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ผอสรุปใจความได้ว่า... แค่เพียงพ่อแม่ ได้ให้กำเนิดเราเท่านั้น  แม้ไม่ได้เลี้ยงดูเลย ให้เราเอาพ่อแบกที่บ่าขวา  แม่แบกไว้ที่บ่าซ้าย ให้อาหารและเลี้ยงดูท่านเป็นอย่างดี ให้ท่านขับถ่ายรดราดอยู่บนนั้น จนชั่วชีวิตของเรา  ก็ยังทดแทนคุณท่านไม่หมดเลย จากคุณ : อนาวิน - [ 15 ก.พ. 49 13:20:07 ]

ความคิดเห็นที่ 95 วัน มาฆะบูชา ก็พาลูกๆ ไปคลุกคลีอยู่ที่วัด รวมทั้งเวียนเทียนด้วย หลายๆ คนบ่นว่า เด็กสมัยนี้ ไม่รู้จักเข้าวัดเข้าวากันแล้ว ผมคิดว่าสาเหตุก็เพราะ พ่อ-แม่ ไม่พาเขาเข้าไปต่างหาก การจะดัดไม้สวยงาม เขาก็เริ่มดัดตั้งแต่ต้นเล็กๆ ค่อยๆ ดัด ค่อยๆ งอ แรกๆ ก็ต้องเอาลวดมัดไว้ให้เข้ารูปทรง จนเมื่อไม้แข็งแรงได้ที่ ถึงแม้เอาลวดออกแล้ว ไม้ก็ยังคงอยู่ในรูปทรงที่เราดัด ผมจะพาลูกทั้งสอง ไปวัดทุกวันเสาร์ ยกเว้นมีเรื่องสำคัญไปไม่ได้จริงๆ ผมคิดของผมเองว่า  นอกจากเราจะสอนลูกเราด้วยตัวเองแล้ว ก็ให้ ธรรมะ ช่วยสอนอีกทางหนึ่ง เมื่อเราได้ทำหน้าที่ของเราดีที่สุดแล้ว อนาคต เขาจะเป็นอย่างไร เราก็จะได้ปล่อยวางได้  ขึ้นอยู่กับ กรรมของเขาด้วย ผมเคยเสียใจกับการที่ผมไม่ทุ่มเทอย่างที่สุดอยู่เรื่องหนึ่ง ตอนจบ ม.6 และจะเอ็นทรานซ์เข้ามหาลัย ผมลงคณะแพทย์ศาสตร์ทั้งหมด แต่ผมไม่เคยทุ่มเททบทวนความรู้เลย ผลปรากฎว่า เพื่อนติดแพทย์ไป 10 คน ผมไม่ติด.... หลายปีผ่านไป  ได้มีโอกาสคุยกับเพื่อนที่เก่งๆ เหล่านั้น เขาเล่าให้ฟังว่า.... ตอนพวกเมิงเรียน ม.4 กรูกำลังเรียน ม.5 ด้วยตัวเองที่บ้าน ส่วนที่โรงเรียนก็ถือว่าเป็นการติว ม.4 ให้กรูอีกรอบ พอพวกเมิงเรียน ม.5  กรูก็เรียน ม.6 ที่บ้าน ส่วนที่โรงเรียนก็ติว ม.5 ให้กรูอีกรอบ พอพวกเมิงเรียน ม.6  กรูก็เริ่มติว ม.4 - ม.5 ส่วนที่โรงเรียน ก็ติว ม.6  ให้กรู พวกเมิงทำแบบทดสอบก็แค่ การบ้านที่ครูให้ทำ แต่กรูทำแบบทดสอบทุกเล่ม ที่มีขายในท้องตลาด เพื่อนๆ ฟัง ก็คงมองเห็นอนาคตของคน 2 คนนี้แล้วใช่ไหมครับ คนเก่ง+ชำนาญการ  ย่อมเอาชนะคนเก่งธรรมดาๆ ได้ ความชำนาญการ  เกิดจาก การทำบ่อยๆ ซ้ำๆ จนเกิดทักษะ การทำบ่อยๆ ซ้ำๆ  เกิดจาก การเอาชนะใจตนเองให้ต้องทำให้ได้ ในเมื่อ  เอาชนะตนเอง ยังไม่ได้  แล้วจะไปเอาชนะใครได้ล่ะ จากคุณ : อนาวิน - [ 15 ก.พ. 49 13:42:23 ]

ความคิดเห็นที่ 96 เมื่อวาน  วันแห่งความรัก ยิ้มกันเข้าไว้...  ยิ้มให้เริงร่า ไม่นินทา... ว่าใคร...  ไม่หวั่นไหว  แม้ใครว่าเอา แม้นใครอิจฉา...  คิดว่าเรื่องเก่า ไม่ทำซึม...  ซบเซา  ยิ้มเข้าไว้ก่อน... เปิดประตู...  หัวใจ...  เลิกใส่กลอน... ไล่ความทุกข์ร้อน...  ให้จรจากไป... หากมีใคร...  เขาชัง...  เขาใส่ไฟ... หน้าตาสดใส... ยิ้มให้เขาเลย... การที่เราจะมีความสุขได้... เราต้องรู้จักให้อภัยและมองโลกในแง่ดีครับ... วันแห่งความรัก  ก็ให้เรารักคนที่ควรรัก... และให้อภัย  คนที่เราไม่อยากให้อภัย... ขอให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคน  จงมีแต่ความสุขนะครับ จากคุณ : อนาวิน - [ 15 ก.พ. 49 13:53:42 ]

ความคิดเห็นที่ 97 กลับเข้ามาสู่ นิทาน กันดีกว่าครับ คิดไปคิดมาแล้ว... ผมคิดว่า ทิ้งตอนจบเป็นปลายเปิดไว้แบบนี้ดีกว่าไหม ให้ตอนจบของนิทาน  เป็นไปในแบบที่เพื่อนๆ อย่ากให้เป็น หรือเพื่อนๆ ท่านไหน  อยากเล่าตอนจบอย่างไร ก็ลองเล่าลงมาก็ได้นะครับ  ผมว่า  น่าสนุกดีออก อยากรู้ว่า ใครจะให้ไปจบแบบไหนบ้างจัง หลังจากสรุปตอนจบ พอหอมปากหอมคอกันแล้ว ผมมีอะไรบางอย่างที่คิดว่า น่าจะเป็นประโยชน์   อยากหารือกับเพื่อนๆ นะครับ แต่... ขอเอาไว้หลังจากสรุปจบเรื่องกันก่อนดีกว่า ถ้าอย่างงั้น..... ผมขอเป็นฝ่ายอ่านบ้างดีกว่า.... คิคิ... จากคุณ : อนาวิน - [ 15 ก.พ. 49 14:05:06 ]

ความคิดเห็นที่ 98 อ้าว รอลุ้นตอนจบอยู่เป็นนาน ปู่มามุขนี้ซะงั้น เดี๋ยวขอกลับไปตั้งหลักก่อนนะเจ้า แล้วจะมาช่วยต่อตอนจบ จากคุณ : นกพญาไฟ (นกพญาไฟ) - [ 15 ก.พ. 49 16:55:11 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ฮ่วย! ทำไปได้ รออ่านอยู่ อย่าทำอย่างนี้ซิครับ มันทรมาณ สงสารน้าเถอะ ปล สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดครับ ขอให้รวย ๆ จากคุณ : น้าแมงมุม - [ 15 ก.พ. 49 17:12:33 ]

ความคิดเห็นที่ 100 จะแวะเข้ามาอ่านตอนจบของพี่ต้น  เหลือบไปดู  รูปในคคห.ที่ 95 น่านมานรุ่นน้องที่มหาลัยผมง่ะ  มาได้งาย จากคุณ : Jimmy Walker - [ 15 ก.พ. 49 19:22:45 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ผมคิดว่า ทิ้งตอนจบเป็นปลายเปิดไว้แบบนี้ดีกว่าไหม - เล่นงี้เลยหรือคะเพ่  -_-' จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 16 ก.พ. 49 02:11:32 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ขอโทษด้วย.... แต่ผมมีเหตุผลนะครับ การจะประสบความสำเร็จ ขาดจินตนาการณ์ ไม่ได้ครับ เราจะต้องจินตนาการณ์ถึงอนาคตแต่ละช่วงของงานของเรา เพื่อที่จะได้วางแผนงานไปตามนั้น หรือจินตนาการณ์ไปแล้วเห็นปัญหาอุปสรรค์ เราก็จะได้จินตนาการณ์ถึงการแก้ไขได้ด้วย ความคิดต่อยอด ก็คือการจินตนาการณ์ นั่นเอง ตอนจบของเรื่อง ผมเองก็มีจินตนาการณ์ไว้แล้วในแบบของผม... แต่อยากให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ หลานๆ ลองจินตนาการณ์ตอนจบกันหน่อย น่าจะดีอยู่นะครับ... หนุกๆ... "น่านมานรุ่นน้องที่มหาลัยผมง่ะ  มาได้งาย" จากคุณ : Jimmy Walker จำได้แม่นจังนะ จิมมี่ คิคิ... จากคุณ : อนาวิน - [ 16 ก.พ. 49 11:40:58 ]

ความคิดเห็นที่ 103 คุณJimmy Walker  ครับ รูปใน ค.ค.ห.ที่ 95 ชื่อเหมี่ยว รึป่าวครับ จากคุณ : ninebandit - [ 17 ก.พ. 49 15:47:15 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ในวันที่ทุกอย่างพร้อมแล้ว พระราชาก็ทรงให้นำขบวนออกประพาสป่า พระราชาทรงพาคณะของพระองค์ประพาสป่าเกษมสำราญ จนเมื่อถึงที่เหมาะๆ แห่งหนึ่ง  พระราชาทรงให้หยุดขบวน "เราจะหยุดพักกันที่นี่"  พระราชาตรัสขึ้น เหล่าผู้ติดตามทั้งหลาย  ต่างก็จัดแจงทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทาง หลังจากทุกอย่างเข้าที่เข้าทางเรียบร้อยแล้ว พระราชาทรงขึ้นประทับยังพระที่นั่ง องค์ชายจากเมืองต่างๆ เรียงรายอย่างเป็นระเบียบ พร้อมทั้งเหล่าเสนา-อำมาต เพื่อรอถวายบังคมกันอยู่แล้ว ต่างพากันกล่าวคำถวายบังคมอย่างพร้อมเพียงกัน จากคุณ : อนาวิน - [ 18 ก.พ. 49 11:01:12 ]

ความคิดเห็นที่ 105 เมื่อถวายบังคมเสร็จ  องค์หญิงก็ทรงประทับนั่งยังพระที่นั่งของพระองค์ วันนี้  องค์หญิงทรงสวยงามสดใสเป็นพิเศษกว่าทุกวัน เนื่องจากทรงเป็นวันสำคัญของพระองค์ ถึงแม้โลกจะเปลี่ยนไปขนาดไหนก็ตาม แต่พระองค์ก็ทรงยึดมั่นในขนบธรรมเนียมประเภณี พระองค์ ไม่เคยลิ้มลองความรักเลย  เนื่องจากไม่เคยมีโอกาสได้คบหากับใคร... และพระองค์ก็เข้าใจดีว่า... พระองค์ต้องทรงเลือกคู่ครองด้วยวิธีนี้ วิธีที่สืบทอดกันมาแต่โบราณ ใครก็ตาม...  ที่ได้รับการคัดเลือกในวันนี้ เขาคนนั้นคือคู่ครองของพระองค์ ทันใดนั้นเอง..... จากคุณ : อนาวิน - [ 18 ก.พ. 49 11:02:28 ]

ความคิดเห็นที่ 106 "ขอเดชะ ฝ่าละอองธุลีพระบาท" ทุกสายตาต่างหันมาจับจ้องที่ทหารเสนารักษ์ผู้เดินเข้ามายังหน้าพระที่นั่ง "มีอะไรรึ..."  พระราชาทรงถามขึ้น "มีชายคนหนึ่ง  จะขอเข้าเฝ้าพระองค์ พะย่ะค่ะ"  ทหารรายงาน "ใครกันรึ..."  พระราชาทรงถามอีก "เขาให้ทูลว่า  เขาคือชาวนาคนที่พระราชาทรงให้หนูตายกับเขาเพื่อสร้างตัว พะย่ะค่ะ" ทหารรายงานต่อ "อ้อ... เจ้าหนุ่มชาวนาคนนั้นนั่นเอง...  ให้เขาเข้ามาได้" พระราชาทรงจำชายหนุ่มได้ จากคุณ : อนาวิน - [ 18 ก.พ. 49 11:04:02 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ... จากคุณ : อนาวิน - [ 18 ก.พ. 49 11:06:00 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ..... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : อนาวิน - [ 18 ก.พ. 49 11:07:08 ]

ความคิดเห็นที่ 109 อึดใจเดียว  ทั้งเสนารักษ์และชายหนุ่มก็มาอยู่ต่อหน้าพระที่นั่งแล้ว ทุกสายตา ต่างจับจ้องมาที่ชายหนุ่ม  ซึ่งบัดนี้ ไม่เหลือหลอของคราบชาวนาจนๆ อีกเลย แต่กลับอยู่ในภาพของนักธุรกิจผู้สง่างาม  ดุจดังเทพบุตรจุตติลงมาเกิด องค์ชายทุกพระองค์  ต่างก็จดจำคู่แข่งคนสำคัญนี้ได้เป็นอย่างดี รวมทั้งองค์หญิงด้วย.... จากคุณ : อนาวิน - [ 18 ก.พ. 49 11:13:17 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ในพระทัยขององค์หญิง เต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก พระกรของพระองค์สั่นขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ ทรงร้อนวูบวาบ  ไปทั่วพระวรกาย ไม่ต้องบอก พระองค์ก็รู้ดีว่า พระพักตร์ของพระองค์ต้องแดงอย่างแน่นอน... จากคุณ : อนาวิน - [ 18 ก.พ. 49 11:20:34 ]

ความคิดเห็นที่ 111 "ถวายบังคมพะยะคะ"   ชายหนุ่มทำการถวายบังคมพระราชา "ทำตัวตามสบายเถอะ..." พระราชาตรัสกับชายหนุ่ม "เป็นพระมหากรุณา พะยะคะ" ชายหนุ่มกลับคืนสู่ท่าปกติ "เป็นอย่างไรบ้างล่ะ... หนึ่งปีผ่านไป  มันช่างรวดเร็วเหลือเกินนะ" พระราชาถามขึ้น "พะยะคะ"  ชายหนุ่มน้อมรับคำ จากคุณ : อนาวิน - [ 18 ก.พ. 49 11:30:19 ]

ความคิดเห็นที่ 112 "แต่หม่อมฉัน  ไม่สามารถสร้างตัว ให้รวยที่สุดในเมืองได้ทันเวลา พะยะคะ" ชายหนุ่มทูลขึ้น "เรารู้แล้ว..." พระราชาตรัสขึ้น "เรารับรู้เรื่องราวของเธอ  จากเศรษฐีไม้เท้าทองคำ ตลอดเวลา เพราะเศรษฐีไม้เท้าทองคำ เป็นสหายของเราเอง" พระราชาตรัสต่อ  ขณะที่ชายหนุ่มอึ้งไปกับสิ่งที่ได้ยินมา "เศรษฐีไม้เท้าทองคำ บอกกับเราว่า... ในไม่ช้านี้  เธอจะต้องเป็นคนรวยที่สุดในเมืองนี้ อย่างแน่นอน" พระราชาตรัสอย่างชื่นชมชายหนุ่ม [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : อนาวิน - [ 18 ก.พ. 49 11:37:46 ]

ความคิดเห็นที่ 113 "ไม่เป็นไรหรอก... ในเมื่อเธอไม่สามารถทำตามเงื่อนไขได้ เธอก็ต้องยอมรับว่าเธอหมดสิทธิในการเข้ารับการคัดเลือก กับองค์ชายอื่นๆ" พระราชาตรัสออกมา "แต่เธอก็สามารถอยู่ร่วมชมการคัดเลือกนี้ได้  เราอนุญาต" "เป็นพระมหากรุณาแก่หม่อมฉันอย่างเหลือล้น พะยะคะ" ชายหนุ่มกล้มลงถวายบังคม [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : อนาวิน - [ 18 ก.พ. 49 11:45:24 ]

ความคิดเห็นที่ 114 องค์หญิงได้ยินการสนทนามาโดยตลอด เมื่อถึงตรงนี้  พระหฤทัยของพระองค์ เจ็บแปล๊บขึ้นมา เหมือนถูกทิ้งแทงด้วยสิ่งของแหลมคม พระองค์ทรงกลั้น*(น้ำตา) ที่อยู่ๆ ก็เอ่อล้นขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ ไม่ให้หลั่งออกมา "ทำไมเราจึงรู้สึกเจ็บปวดแบบนี้ด้วยนะ" องค์หญิงทรงดำริอยู่ในพระทัย "เราไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย ครั้งแรกที่ได้เจอเขา  เราก็รู้สึกอีกแบบ อย่างมีความสุข พอได้รู้ว่าเขาไม่มีสิทธิเข้ารับการคัดเลือก เรากลับรู้สึกในอีกแบบ อย่างมีความทุกข์" "ทำอย่างไรได้ล่ะ... เราต้องทำตามประเภณี ถ้าให้เราเลือกคู่ครองเองได้ เราคงเลือก เขาคนนั้นอย่างแน่นอน" องค์หญิงทรงพยายามซ่อนความรู้สึกเหล่านี้ไว้ในพระหฤทัย จากคุณ : อนาวิน - [ 18 ก.พ. 49 11:55:23 ]

ความคิดเห็นที่ 115 ..... จากคุณ : อนาวิน - [ 18 ก.พ. 49 11:56:33 ]

ความคิดเห็นที่ 116 "เอาล่ะ.... ณ เวลานี้  เราจะได้ทำการคัดเลือกราชบุตรเขย" พระราชาทรงประกาศให้ทุกคนได้ทราบ "เราได้เตรียมวิธีการไว้เรียบร้อยแล้ว ใครที่สามารถเอาชนะในข้อคัดเลือกของเราได้ ผู้นั้น  จะเป็นผู้ที่ได้อภิเสกกับธิดาของเรา" พระราชายังคงตรัสอย่างทรนงค์องอาจ จากคุณ : อนาวิน - [ 18 ก.พ. 49 12:00:53 ]

ความคิดเห็นที่ 117 รออ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : เอ็นจัง - [ 19 ก.พ. 49 02:24:42 ]

ความคิดเห็นที่ 118 น้ำพระเนตร  เจ้าคะ ประเพณี  เจ้าคะ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 19 ก.พ. 49 11:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 119 แน่นอนว่า บัตรเชิญก็ได้ถูกส่งมาถึงมือ ชายหนุ่มซึ่งขณะนี้เขาก็เป็นผู้มั่งคั่งและโด่งดังผู้หนึ่งในเมือง ( และยังโสด ) โดยพระราชาก็เห็นในจุดนี้ถึงได้ส่งบัตรเชิญมา เมื่อถึงวันคัดเลือกราชบุตรเขย ในท้องพระโรง ซึ่ง โอ่อ่า หรูหรา และผู้คนมากมาย ชายหนุ่มหวนนึกถึงวันนั้น วันที่เขาได้มากับเศรษฐีไม้เท้าทองคำในงานเฉลิมฉลอง ซึ่งยังคงค้างอยู่ในความทรงจำ แต่เขารู้สึกได้ในทันทีว่า วันนี้เขารู้สึกแปลกออกไป เขาไม่ได้ร็สึกตัวเล็กลีบเหมือนในวันนั้น เขามองไปที่เจ้าชายจากเมืองต่างๆ ซึ่งแต่ละคนนั้นดูจะตื่นเต้นกัน มากบ้าง น้อยบ้าง แต่ทำไมตัวเขาถึงไม่ได้รู้สึกเช่นนั้นเลย ชายหนุ่มนึกอยู่สักพัก อ้อ... เจ้าชายแต่ละคน คงมาด้วยความหวังที่ได้ครอบครองเจ้าหญิงและตำแหน่งราชบุตรเขย เห็นคู่แข่งเป็น เจ้าชายเมืองอื่นๆ หลากหลายคน ก็ต้องกังวลบ้างละนะ ( ถ้ามาคนเดียวก็คงไม่ต้องตื่นเต้นกังวล อืม.. ก็จริงแฮะ ) แต่ตัวชายหนุ่มนั้น ที่มาในวันนี้ ก็เพื่อเพียงได้เห็นหน้าของเจ้าหญิงอีกเพียงสักครั้ง เพื่อดูว่าตัวเขานั้นจะรู้สึกอย่างไร เขาไม่ได้มาแข่งขันกับใคร เขารู้ตัวดีว่า เขาได้แข่งขันกับตัวเองมาเต็มที่แล้ว ก่อนที่จะมาถึงจุดนี้ เขาจึงไม่ได้กังวลใดๆ เลย ( เพราะทำเต็มที่แล้ว ) เสียงเพลงดังขึ้น ....... พระราชาก็เสด็จออกมา พร้อมด้วยเจ้าหญิงที่ยังงดงาม และดูเหมือนงดงามมากกว่าเดิมด้วย ชายหนุ่ม เห็นแล้ว ก็ไม่ลังเลใจอีก เขาพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้เพื่อคนที่เขารัก ไม่นานนักพระราชาก็ลุกขึ้นกล่าว “ ทุกท่านในที่นี้ได้ผ่านการคัดเลือกมาแล้วโดยมีคุณสมบัติต่างๆ ที่เราเห็นว่าสมควรกับ ราชธิดาของเราครบถ้วน ” ในส่วนของเราผู้เป็นพ่อ ได้จบลงแล้ว ในการเลือกผู้ใดนั้น ราชธิดาของเรานั้นจะเป็นฝ่ายที่ เลือกเอง พูดจบ เจ้าหญิงก็ลุกขึ้นกล่าว เรานั้น มีนิสัยที่แปลกประหลาดมาก ไม่ว่าใครก็ตามใน 1 วัน เราไม่สามารถจะอยู่เคียงข้างได้ทั้ง 24 ชั่วโมง จะอยู่ได้เพียง 12 ชั่วโมงเท่านั้นใน 1 วัน ซึ่งเรื่องนี้ถือเป็นความลับท่านจะบอกใครไม่ได้ทั้งนั้น เราจึงอยากให้ทุกท่านได้เลือกว่า ถ้าท่านได้อภิเษกกับเราแล้ว ท่านจะเลือกให้เราอยู่ด้วยในช่วงใด ถ้าเลือก ช่วงเช้าโปรดเดินไปทางขวา และถ้าเลือกช่วงค่ำ โปรดเดินไปทางซ้าย หลังเจ้าหญิงพูดจบ เหล่าเจ้าชาย กส่งเสียงกันอื้ออึง พวกทางซ้ายก็บอกว่า ช่วงเช้าต้องว่าราชการ ทำงานอยู่แล้ว พบเฉพาะช่วงค่ำก็พอ ( ใช่เลย เห็นด้วยครับ) พวกทางขวาก็บอกว่า ญาติสนิทมิตรสหาย จะพบปะก็ต้องช่วงเช้า แล้วจะให้ตอบอย่างไรละ ว่าพระมเหสีอยู่ที่ไหน( จะให้บอกว่าไม่รู้อยู่ไหนทั้งปี ก็ไม่ได้เพราะความลับห้ามบอก ) ต่างฝ่ายก็ต่างมีเหตุผล ทยอยเดินไปทางซ้าย ขวา จนครบ เหลือเพียงชายหนุ่มเท่านั้นที่ยังคงยืนอยู่ที่ตรงกลาง เป็นที่สงสัยของเจ้าหญิงยิ่งนัก ท่านยังตัดสินใจไม่ได้หรือ เจ้าหญิงถาม มิได้พะยะค่ะ จากการที่ข้าได้ทำมาหลายสิ่ง หลายอย่าง ได้พบปะ ผู้คนมามากมาย มันทำให้ข้าได้ทราบ “ เมื่อเราต้องการให้ ใครสักคน ช่วยเหลือเรา ทำธุรกิจกับเรา ซื้อของเรา ” เราต้องให้ในสิ่งที่เขาต้องการก่อน แล้วเราก็จะได้รับในสิ่งที่เราต้องการ ขณะนี้ ข้านั้นต้องการให้ เจ้าหญิงเป็นฝ่ายเลือกข้า ข้าก็ต้องให้ในสิ่งที่ท่านต้องการก่อน และในขณะนี้ สิ่งที่ข้าให้ได้ก็มีเพียงให้ท่านได้เลือกว่าต้องการให้ข้าไปอยู่ ทางซ้าย หรือทางขวา เชิญเลือกได้เลยพะยะค่ะ พอชายหนุ่มพูดจบ เจ้าหญิงก็ยิ้ม “ หม่อมฉันเลือกได้แล้วเพค่ะ เสด็จพ่อ” หม่อมฉันยินดีที่จะใช้เวลาทั้ง 24 ชั่วโมงในทุกๆ วัน อยู่กับเขา เพคะ แล้วทั้ง 2 ก็แต่งงานกัน อยู่กันอย่างมีความสุข ชายหนุ่ม เฮ้ย พระราชา(ใหม่)ก็ได้ พัฒนาบ้านเมืองเจริญรุดหน้า ได้อย่างดี ส่งมาร่วมสนุกครับ จากคุณ : ชอบกระทู้นี้มากครับ - [ 19 ก.พ. 49 12:49:56 A:58.11.84.151 X: TicketID:116261 ]

ความคิดเห็นที่ 120 ขอแจม.. จากคุณ : back packer_no 1 - [ 19 ก.พ. 49 14:21:02 ]

ความคิดเห็นที่ 121 จากคุณ : ชอบกระทู้นี้มากครับ     ผมชอบตอนจบของคุณจังเลยครับ... อ่านตามมาเรื่อยๆ  ยังนึกบทหักมุมไม่ออกเลย จนเมื่อคุณเฉลยออกมา....  ใช่เลย....  โดนใจฉันเลย... ขอบคุณมากเลยครับ...  เสียดาย  ไม่รู้ว่าท่านคือใคร หากไม่รบกวนเกินไป  ช่วยติดต่อผมด้วยนะครับ จะได้คบหากันต่อไปในภายภาคหน้า     ผมว่า คงมีท่านอื่นที่เตรียมตอนจบไว้แล้วเช่นกัน อยากอ่านของท่านบ้างนะครับ จากคุณ : อนาวิน - [ 20 ก.พ. 49 05:58:59 ]

ความคิดเห็นที่ 122 ลองมั่ง แต่ตอนจบของเราอาจไม่ถูกใจใครเลย ---------------------- ภายในพระราชวัง ก่อนจะถึงวันเลือกคู่ นางกำนัลกำลังแปรงผมให้กับเจ้าหญิง และชวนสนทนาในเรื่องๆต่างๆอย่างที่เคยทำเป็นประจำ นางกำนัล - วันพรุ่งนี้ก็เป็นวันสำคัญแล้วนะเพคะ เจ้าหญิง - อืมม ก็คงจะอย่างนั้น นางกำนัล - ตอนนี้เจ้าชายจากเมืองต่างๆก็ได้เสด็จมาถึงแล้ว ด้านนอกมีการเตรียมงานกันวุ่นวายเลยเพคะ เจ้าหญิง - ก็คงไม่ต่างจากปีที่แล้วกระมัง นางกำนัล - ยังทรงจำหนุ่มชาวนาเมื่อปีที่แล้วได้ไหมเพคะ เจ้าหญิง - ใครหรือ นางกำนัล - ก็คนที่พระราชาทรงให้โอกาส พระราชทานหนูตายให้หนึ่งตัว แล้วให้สร้างตัวจนเป็นทชคนที่รวยที่สุดในเมืองนี้ หากว่าทำได้ หนุ่มชาวนาก็จะมีสิทธิเข้ารับการคัดเลือกด้วยอย่างไรเล่าเพคะ เจ้าหญิง - อ้อ พอจะนึกออก แล้วเขาทำได้ไหมล่ะ นางกำนัล - ไม่สำเร็จเพคะ เจ้าหญิง - ถ้าอย่างนั้น เจ้าจะพูดถึงเขาทำไมเล่า ชีวิตของเจ้าหญิงก็ดำเนินไปแบบที่ควรจะเป็น ไม่มีอะไรที่ต้องมาเกี่ยวพันข้องเกี่ยวกับหนุ่มชาวนา หากเจ้าหญิงจะจำอะไรที่เกี่ยวกับหนุ่มชาวนาได้ ก็คงมีแค่เท่าที่เห็นจากบทสนทนานี้เท่านั้น ฝ่ายหนุ่มชาวนา หลังจากที่คุยกับเศรษฐีไม้เท้าทองคำ ก็กลับไปนั่งทบทวนความคิด ความรู้สึก และสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นกับตัวเองในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา เขาพบว่า เจ้าหญิงคือภาพฝันที่ทำให้ดิ้นรนออกจากหมู่บ้าน เขาไม่ได้รู้จักเจ้าหญิงในฐานะที่เป็นคนด้วยซ้ำ เขาไม่รู้ว่าเธอชอบ หรือไม่ชอบอะไร ไม่รู้จักนิสัยใจคอ ไม่รู้ว่าเธอมีความสุข หรือเป็นทุกข์ และอื่นๆอีกมากมาย เขายึดติดกับภาพฝันนั้นมาหนึ่งปี และเขาก็ไม่รู้ว่า เขาจะรักภาพฝันนั้นหรือเจ้าหญิงองค์จริงมากกว่ากัน เขาดีใจ ที่ในที่สุดเขาก็ทำไม่สำเร็จ เขาไม่อยากทำลายภาพฝันที่แสนสวยงามของเขาด้วยความจริงที่อาจได้มาครอบครอง แน่นอน เขาไม่ได้ร่วมพิธีเลือกคู่ เพราะเขาขาดคุณสมบัติ เขาดำเนินชีวิตต่อไป ในวังวนของการใช้เงินต่อเงิน ทุนต่อทุน ที่เขาสร้างขึ้นมา บางครั้งมันก็เป็นเรื่องแปลก คนที่ไม่มี มองหาโอกาสก็ไม่เห็น เมื่อเห็นแล้ว กว่าจะเริ่มลงมือจนเห็นดอกผลก็แสนยาก แต่เมื่อทำไปเรื่อยๆ จนถึงจุดๆหนึ่ง แม้ไม่ทำอะไรเลย เงินมันก็จะไปหาเงินมาเพิ่มให้เอง หนุ่มชาวนา ได้เดินทางมาจนถึงจุดนั้น ในอีกสามสิบปีต่อมา ตอนนี้ เขาไม่ใช่แค่คนที่รวยที่สุดในเมือง แต่รวยที่สุดในหลายๆเมือง หลายๆประเทศ ถือว่าติดอันดับหนึ่งในสิบของโลกก็ได้ แต่ มหาเศรษฐีคนนี้ ยังมีคำถามอยู่ในใจเสมอ เขาเกิดมาเพื่ออะไร เขาทำทุกอย่างเพื่ออะไร ภาพฝันของเจ้าหญิงจางหายไปเมื่อสามสิบปีก่อนแล้ว ภาพชายที่รวยที่สุดที่เขาต้องการเมื่อสามสิบปีก่อน เขาก็ได้มาแล้ว ทำไมเขายังรู้สึกว่า ชีวิตช่างว่างเปล่าเสียเหลือเกิน เงินไม่ได้ช่วยถมช่องว่างในใจเขาเลยสักนิดเดียว วันนี้เขานั่งทบทวนชีวิตที่ผ่านมาทั้งหมด เพื่อหาว่า เขาต้องการอะไร บางที เขาอาจต้องเริ่มต้นเดินทางสายใหม่ เพื่อหาสิ่งที่เขาต้องการจริงๆเสียที จากคุณ : Deckard - [ 21 ก.พ. 49 11:44:15 ]

ความคิดเห็นที่ 123 โอ้..... ว๊าว...!!! นี่ก็เป็นอีกมุมมองที่น่าสนใจนะครับ... คน หลายๆ คนที่ขึ้นไปอยู่บนที่สูงแล้ว... กลับยังมองหาตัวตนที่แท้จริงไม่เจอ ก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่เพิ่งจะเริ่มหาหนทางเดินของตนเอง การหาตนเองให้เจอเร็วๆ ย่อมจะดีกว่า... จะได้ใช้ชีวิตที่เหลือ  อยู่บนยอดของความฝันที่แท้จริง แต่....  แล้วทำอย่างไรจึงจะหาตัวเองเจอได้ล่ะ???... ผมได้ยินคำถามนี้ มามากมายเหลือเกิน จากคุณ : อนาวิน - [ 21 ก.พ. 49 13:40:38 ]

ความคิดเห็นที่ 124 อ้าว หายไปไหนละครับ ไม่มาต่อแล้วหรือครับ หรือว่าย้ายไปไหนละ จากคุณ : K (Knight of Tales) - [ 22 ก.พ. 49 15:26:52 ]

ความคิดเห็นที่ 125 สวัสดีคับ คุณอนาวิน ผม คุณ "ชอบกระทู้นี้จัง" เรียก นะ ละกันครับสั้นๆ ผมขอเรียก พี่ วิน ละกันครับ ผมยังเบญจ เพศ อยู่ ^_^ นานๆ เข้ามาทีนะครับ เลยมาตอบช้าไป หน่อย ชอบมากเลยครับ กระทู้นี้ เลย ปริ้น เก็บซะเลย ไม่เก็บลิขสิทธิ์นะครับ แต่เกรงใจเลยจ่ายค่าลิขสิทธิ์ไป หน่อยนะครับ(ร่วมเขียนตอนจบด้วย) พอเข้ามาดูอีที ผม นึกว่า พี่วิน เขียนจบแล้วนะเนี่ย สงสัยรออ่านท่านอื่นแน่ๆ เลย หรือว่าตอนจบจบนี่อลังการงานสร้างครับ^_^ ลืมไป จอผม 1024*768 ครับ จากคุณ : อยู่กับมิตรระวังวาจา อยู่คนเด - [ 22 ก.พ. 49 23:36:56 A:61.90.119.127 X: TicketID:116261 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ผมตั้งใจว่าจะรออ่านของท่านอื่นอยู่น่ะครับ ส่วนของผมนั้น ได้เขียนจบลงไปแล้วล่ะ หากไม่มีท่านอื่นเขียนมาร่วมสนุก ผมก็จะได้ โพสตอนจบของผม พร้อมกับจะได้ปิดกระทู้เสียที... ตอนนี้ ขออนุญาติ ทำหน้าที่  After Meetting งาน สีลมสัมนา ครั้งที่ 1 ก่อนนะครับ... ขอบคุณ ทุกท่าน ที่ยังเฝ้ารอ.... (รอดูรูปสาวๆ อิอิ) จากคุณ : อนาวิน - [ 23 ก.พ. 49 10:17:08 ]

ความคิดเห็นที่ 127 ... ผมเข้ามารออ่านตอนจบในแบบของคนเขียนเรื่องทุกวัน สอง ว้นเลยนะ ยังไงช่วยโพสตอนจบด้วยครับ จากคุณ : ID73078 - [ 1 มี.ค. 49 15:55:07 A:203.208.250.164 X: TicketID:073078 ]

ความคิดเห็นที่ 128 สงสัยจะมีแบบผมเยอะครับ รออ่าน แต่คิดต่อไม่ออก กลัวไม่สร้างสรร กลัวว่าเฉยไป เลยไม่กล้าที่จะคิดและส่งเข้าประกวดกับเค้าบ้าง พี่หมออนาวิน แนะนำวิธีเริ่มต้นคิดให้กับผมและเพื่อนๆหลายคนในนี้หน่อยซิครับ อยากเป็นคนที่มีหัวคิดสร้างสรร คิดนอกกรอบอย่างที่พี่ว่าเหมือนกันครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : Erc - [ 4 มี.ค. 49 00:42:08 ]

ความคิดเห็นที่ 129 "เอาล่ะ.... ณ เวลานี้  เราจะได้ทำการคัดเลือกราชบุตรเขย" พระราชาทรงประกาศให้ทุกคนได้ทราบ "เราได้เตรียมวิธีการไว้เรียบร้อยแล้ว ใครที่สามารถเอาชนะในข้อคัดเลือกของเราได้ ผู้นั้น  จะเป็นผู้ที่ได้อภิเสกกับธิดาของเรา" พระราชายังคงตรัสอย่างทรนงค์องอาจ จากคุณ : อนาวิน - [ 5 มี.ค. 49 08:44:56 ]

ความคิดเห็นที่ 130 "กติกามีอยู่ง่ายมาก..." พระราชาตรัสขึ้น "ใครก็ตาม  ที่สามารถทำให้ช้างของเรา ยกขาขึ้นได้ทั้ง สี่ขา พร้อมกัน คนผู้นั้นจะเป็นผู้ชนะการแข่งขันนี้" พระราชาบอกเงื่อนไขการแข่งขัน  พร้อมกับคิดในพระทัยว่า แม้แต่ควาญช้างทุกคน ก็ไม่สามารถทำได้ อำมาตย์ผู้หนึ่ง ที่ทรงคิดเงื่อนไขนี้ให้พระองค์ กราบทูลว่า เขาเคยเป็นควาญช้างมาก่อน รับรองว่า วิธีนี้ ไม่มีผู้ใดทำได้อย่างแน่นอน ควาญช้างทำได้อย่างเก่งที่สุดก็ ยกเพียง สามขา เท่านั้น ขนาดยก สามขา ก็ยังหาผู้ที่จะฝึกช้างได้ยากยิ่งนัก... จากคุณ : อนาวิน - [ 5 มี.ค. 49 08:47:24 ]

ความคิดเห็นที่ 131 เจ้าชายองค์แล้วองค์เล่า ต่างก็ทยอยกันเข้าไปควบคุมช้าง เพื่อให้ยกขาทั้ง 4 ข้างให้ได้... แต่ก็ยังไม่มีองค์ชายองค์ใด ทำได้สำเร็จสักพระองค์ ชายหนุ่มนั่งเฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ตลอดเวลา ไม่ได้คราดสายตา ในใจก็รอลุ้นว่า  องค์ชายท่านใดนะ  จะเป็นผู้ชนะ พร้อมกับนึกขำในข้อค้นหาราชบุตรเขยของพระองค์ ไม่เข้าใจว่า เหตุใด พระราชา จึงใช้วิธีการนี้ วิธีที่ดูเหมือนง่ายๆ  แต่ไม่ง่ายเลย ใครจะไปคราดคิดล่ะว่า... การทำช้างให้ยก 4 ขาได้  จะกลายเป็นราชบุตรเขย จากคุณ : อนาวิน - [ 5 มี.ค. 49 08:53:57 ]

ความคิดเห็นที่ 132 เวลาล่วงเลยไปหลายชั่วโมง ยังไม่มีองค์ชายองค์ใด ทำได้สำเร็จ ทุกพระองค์ ที่ทรงยอมแพ้กลับมา ต่างก็ส่ายพระพักต์กันถ้วนหน้า... บางพระองค์  แม้แต่จะขึ้นประทับบนคอช้าง เพื่อทรงบังคับเองก็ยังไม่กล้า... แต่ก้มีหลายพระองค์ ที่ทรงขึ้นบังคับช้าง เพื่อหวังที่จะเป็นผู้ชนะให้ได้ แต่ก็ต้องทรงกลับลงมาด้วยความผิดหวังกันทั้งสิ้น จากคุณ : อนาวิน - [ 5 มี.ค. 49 08:59:23 ]

ความคิดเห็นที่ 133 และแล้ว  ก็เหลือองค์ชายอีกเพียงแค่  3  องค์ รวมทั้งองค์ที่นั่งสงบนิ่ง อยู่ข้างๆ ชายหนุ่ม ดูท่าทางองค์ชายองค์นี้ จะมั่นใจซะเหลือเกิน ว่าพระองค์ ทรงสามารถทำได้ พระองค์ไม่ว๊อกแว๊กเลยแม้แต่น้อย อย่างมากก็ทรงพระสลวลเล็กน้อย เมื่อมีองค์ชายบางองค์ ทรงทำอะไรขำๆ จากคุณ : อนาวิน - [ 5 มี.ค. 49 09:03:31 ]

ความคิดเห็นที่ 134 ชายหนุ่มมององค์ชายองค์นี้ อย่างพินิจพิเคราะห์ รู้สึกถูกชะตาด้วยเป็นพิเศษ... ดูพระองค์ ทรงเป็นคนกระตือลือล้น มีแววตามุ่งมั่น  และเด็ดเดี่ยว หากพระองค์ ทรงเป็นนักธุรกิจแล้วล่ะก็ คงจะประสบความสำเร็จอย่างมากมายเลยทีเดียว [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : อนาวิน - [ 5 มี.ค. 49 09:06:35 ]

ความคิดเห็นที่ 135 "ขอประทานอภัย องค์ชาย" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น "พระองค์ทรงรู้วิธีบังคับช้าง ให้ยกสี่ขา ได้ ใช่ไหม พะยะคะ" ชายหนุ่มถามต่อ "ทำไมเธอจึงคิดว่าเรารู้วิธีล่ะ" องค์ชายถามกลับ จากคุณ : อนาวิน - [ 5 มี.ค. 49 09:09:51 ]