ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าหัวหน้าคิดแบบนี้ก็เหนื่อยตายเลยจิคะ ต้องทำเองหมดทุกอย่าง คนที่ทำงานเก่งที่สุดคือคนที่รู้จักใช้ให้คนอื่นทำงานแทนตัวเอง เหมือนอย่างเล่าปี่ที่ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง รบก็ไม่เป็น ดูดาวก็ไม่เป็น แต่ดันได้เป็นพระราชา อิอิอิ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด - [ 20 ก.พ. 49 21:07:04 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมสนใจคำว่า "ลูกน้องของผม เขาทำอย่างที่ผมทำไม่ได้หรอก..." ทีนี้เรามาลองนึกถึงการทำงานของบรรดาผู้จัดการทีมฟุตบอลดูนะครับ  เขาไม่จำเป็นต้องเล่นบอลเก่ง  แต่สามารถพาทีมประสบความสำเร็จได้ เหตุผลคือเขารู้จักผสมผสานความสามารถของลูกทีม ฉนั้นบรรดา ผจก.ทีมฯ เก่งๆ ทั้งหลาย   เขาจะไม่มีวันพูดประโยคที่ว่า "ลูกน้องของผม เขาทำอย่างที่ผมทำไม่ได้หรอก..." จากคุณ : ทองทา - [ 20 ก.พ. 49 21:49:45 ]

ความคิดเห็นที่ 3 "ลูกน้องของผม เขาทำอย่างที่ผมทำไม่ได้หรอก..." อาจจะจริงถ้าเขายังหาลูกน้องที่จะรับงานต่อจากเขาไม่ได้เต็มร้อย แต่ที่สุดแล้วเขาก็จะหาคนที่จะมาทำแทนเขาได้เจอ ถ้าเขาไม่หยุดหาด้วยทัศนะคติที่ปิดกั้นของตนเอง เพราะก่อนหน้านี้ หัวหน้าของหัวหน้าคนนี้ก็ได้เคยถ่ายทอดภาระกิจนี้ต่อลงมาที่เขามาแล้ว จึงไม่มีมูลเหตุใดที่จะมาสนับสนุนคำพูดของหัวหน้าคนนี้ เนื่องจากมันเคยถูกหักล้างมาแล้วอย่างน้อยครั้งหนึ่งจากหัวหน้าในอดีตของเขานั่นเอง ทุกคนย่อมเติบโตขึ้นมาโดยมีผู้ให้การสนับสนุนทั้งนั้น ดังนั้นหัวหน้าคนนี้ควรเปิดใจให้กว้างค่ะ จากคุณ : ป้าจูจู้ - [ 20 ก.พ. 49 22:10:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สถานการณ์นี้ผมเข้าใจว่า 1. เขาพูดอย่างนั้นอาจจะเป็นสาเหตุเพราะไม่มีลูกน้องคนไหนมีความสามารถเพียงพอที่จะรับงานเช่นนั้นได้ (หรือในขณะนั้นได้) 2. ตัวเขาเองเล่นเป็นแต่ฉายเดี๋ยวงานทุกอย่างก็เลยเอาแต่ทำคนเดียวหรือไม่เขาคิดว่าข้าเก่ง งานแค่นี้เขาคนเดียวก็พอ ลูกน้องไม่ต้อง 3. ลูกน้องเขาก็สามารถ เขาเองก็สามารถแต่อยากจะแสดงตัวว่าข้าเก่งก็เลยพูดอย่างนั้น 4. เขาคิดไปเรื่องอื่น เพราะคำถาม เขาถามว่าจะบริหารอย่างไร แต่เขากลับบอกว่าคนอื่นทำไม่ได้ต้องเขาคนเดียว เขาตอบไม่ตรงคำถาม (ตอนนั้นคงกำลังฟุ้งซ่านมั่งครับ ^L^) 5. น่าจะมีอีกนะ ^L^ ... จากคุณ : ไม้แดง - [ 20 ก.พ. 49 23:26:35 ]

ความคิดเห็นที่ 5 . . . สรุปง่ายๆ ผมว่าเค้าไม่มีคุณสมบัติของนักบริหาร ถึงแม้ลูกน้องจะเป็นอย่างไร ถ้าเค้าบริหารจัดการเป็นก็ไม่น่ามีปัญหา หรือมีแต่น้อยที่สุดน่ะคับ และก็มีวิธีการแก้ปัญหาอีกหลายอย่างที่เค้าสามารถทำได้ แต่เค้าไม่ทำและสรุปเอาว่าลูกน้องทำอย่างเค้าทำไม่ได้ ผลสุดท้ายเค้าต้องมาทำเองหมด ซึ่งมันไม่ใช่หน้าที่ของนักบริหาร..... . . . จากคุณ : ความฝันในกำมือ - [ 21 ก.พ. 49 09:53:49 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สนับสนุน คุณความฝันในกำมือ  ครับ เพราะตอนนี้ผมก็กำลังเจิอปัญหาลูกน้องที่ทำตัวแบบนี้อยู่ครับ เราพยายามดันให้เขาเป็นระดับผู้บริหาร แต่เขาก็ยังลงไปทำงานที่เราไม่อยากให้ทำ เหตุผลเขาคือคนอื่นทำไม่ได้ ดังนั้นเขามีสิทธิ์ได้แค้พนักงานครับ ----- โอกาสมีจำกัดครับ ถ้าคุณไม่กล้าที่จะเปลี่ยนตัวเอง คุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะฝันไกล...... ขอบคุณครับ จากคุณ : แกะแดง - [ 21 ก.พ. 49 10:52:15 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จะคิดการใหญ่ จำเป็นต้องใช้คนให้เหมาะกับงาน จึงจะเป็นทีมที่มีประสิทธิภาพ เพราะเราเพียงคนเดียวไม่สามารถจัดการทุกอย่างได้ทั้งหมด จากคุณ : อัทธ์ - [ 21 ก.พ. 49 10:58:50 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จริงๆหัวหน้างานคนนี้ก็อาจเรียกได้ว่าเป็นผู้ปฏิบัติงานที่ดี  แต่เป็นผู้นำที่ไม่ดี  ซึ่งแทบจะทุกท่านคงเห็นตรงกัน แต่ผมอยากจะเสริมนิดนึงครับ  ตรงที่ว่า  ถ้ามองในอีกแง่นึง  หัวหน้างานคนนี้ทำงานมานานแล้ว  ทำงานแบบนี้มานานแล้ว  แต่ผู้จัดการส่วนหรือผู้บริหารระดับสูงขึ้นไป  ไม่เคยบอกเขาว่า  ตอนนี้เขาไม่ได้เป็นแค่ผู้พนักงานระดับล่างแล้ว  แต่เป็นระดับหัวหน้างาน  เกมนี้แข่งกันที่การบริหารงาน  ไม่ใช่ทำงาน  ไม่ว่าคุณจะทำงานเก่งอย่างไร  แต่ถ้าบริหารไม่เป็น  กระจายงานไม่เป็น  คุณก็ไม่มีโอกาสเป็นผู้จัดการได้  ถ้าเขาเข้าใจแต่แรก  อาจมีการพัฒนาทักษะการบริหารขึ้นมาก็ได้  เพราะทำมานานมากแล้ว  และถ้าเทียบกับอีกคนหนึ่งที่ได้ขึ้นเป็นผู้จัดการส่วน  เขาก็รู้งานมากกว่า  ทำงานได้มากกว่า  เพียงแต่เขาไม่เข้าใจกฎของเกมเท่านั้น  เขาไม่รู้ (และเผอิญก็ไม่มีใครบอกเขาด้วย)  คนบางคนที่ขึ้นมาเป็นผู้บริหารระดับล่าง  อาจไม่เข้าใจเรื่องนี้  แต่ผู้บริหารระดับสูงขึ้นมา  เช่นผู้จัดการส่วน  หน้าที่ส่วนหนึ่งคือ การสร้างผู้นำขึ้นมา  สอนการเป็นผู้นำ  สอนการบริหารให้แก่หัวหน้างาน  ซึ่งคนระดับหัวหน้างานก็จะต้องสอนการทำงานแก่คนระดับปฏิบัติการ  ไล่ระดับกันไป ถ้ามองในอีกแง่หนึ่ง  ผมคิดว่า  ผู้จัดการส่วนก็มีส่วนบกพร่องในงาน  การพัฒนาผู้นำ  ถ้าผู้จัดการส่วน  หรือผู้บริหารระดับสูงขึ้นมา  อธิบายให้เขาฟัง  และพัฒนาเขาขึ้นมาได้  บางทีอาจไม่ต้องเลือกแบบได้อย่าง แต่ต้องเสียอีกอย่าง  อาจได้ทั้งคนที่บริหารเป็น การะจายงานเป็นและรู้งานมากด้วย   ยิ่งในกรณีนี้จะเห็นได้ว่าหากหัวหน้างานคนนี้ไม่เข้าไปถามผู้บริหาร  ก็อาจจะยังคงไม่เข้าใจกฎของเกมต่อไป   ผู้บริหารระดับล่าง  มีหน้าที่สร้างพนักงานปฏิบติการที่ดี  ผู้บริหารระดับสูงมีหน้าที่วางแผนงาน  กลยุทธ์  บริหารงานและบุคคล  แต่อีกส่วนหนึง  คือหน้าที่การสร้างผู้นำขึ้นมา  พัฒนาผู้นำขึ้นไปตามลำดับของประสบการณ์และความรับผิดชอบ   ขอเพิ่มมุมมองให้หลากหลายเท่านั้นนะครับพี่จุง  จะได้สนุกขึ้นอีกหน่อย จากคุณ : Jimmy Walker - [ 21 ก.พ. 49 12:59:44 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คงต้องปรับมุมมองสักนิดครับ ว่าการที่จะเป็นผู้จัดการนั้น ต้องมีทักษะด้านใดบ้าง ซึ่งในนี้รวมถึง การฝึกสอนงาน (coaching) หรืออาจกล่าวว่า เราจ้างผู้จัดการให้มาจัดการงาน ไม่ได้จ้างให้มาทำงานเองทั้งหมด จากคุณ : Lazy Genius - [ 21 ก.พ. 49 15:55:35 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เข้ามาอ่านความคิดเห็นครับ... ผมคิดว่าความคิดเห็นของเพื่อนๆ จะทำให้คนบางคนได้มองเห็นตัวเองมากขึ้น.. ขอบคุณเพื่อนๆที่ช่วยกันแนะนำนะครับ ยังรออ่านความคิดเห็นของเพื่อนๆ นักบริหารท่านอื่นๆต่อครับ... จากคุณ : wbj - [ 21 ก.พ. 49 18:16:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมถูกสอนมาว่า "จงสอนวิธีตกปลาให้กับเขา  อย่าเอาแต่หาปลาให้เขากิน"    นะครับ จากคุณ : Paniti P (Paniti P) - [ 21 ก.พ. 49 20:24:14 ]

ความคิดเห็นที่ 12 กำลังเป็นเช่นนั้นอยู่ค่ะ ... ถูกว่าอยู่เสมอว่า เป็น ผู้จัดการสันดานเสมียน .. พยายามแล้วหลายครั้ง ที่จะสอนงาน ก็กลายเป็นว่า ต้องบอกและสอนทุกครั้ง เคยถึงกับให้จด  ก็ยังทำไม่ได้ ชอบให้สั่งเหมือนพลทหาร นานเข้าก็เลยเบื่อ  พอมีงานด่วนจึงต้องทำเองค่ะ เห็นด้วยที่ว่า บริษัทจ้างเราให้มาเป็นผู้จัดการ เพื่อทำหน้าที่ผู้จัดการ  ไม่อย่างนั้นจะแตกต่างอย่างไรกับผู้ปฏิบัติ  คงต้องฝึกทักษะการเป็นผู้จัดการ  ร่วมไปกับการทำงานเชิงรุก  ใครแนะนำได้บ้างคะ จากคุณ : coffee cake - [ 21 ก.พ. 49 23:43:24 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอแสดงความเห็นต่อเรื่องของคุณ coffee cake นะครับ กรณีที่พยายามสอนงานแล้ว  ยังงัยก็ไม่ดีขึ้น  ก็น่าจะเกิดจากความผิดพลาดด้านการรับสมัครพนักงานเข้ามาแล้วล่ะครับ  ผมคิดว่าทุกอย่างมันมีสาเหตุของการผิดพลาด  แต่เราต้องหาจุดให้เจอ  อย่าไปยอมรับมัน  ว่ามันต้องเป็นอย่างนี้แหละ  ถ้ามาตรฐานการรับพนักงานเข้าบกพร่อง  ก็ควรแก้ไข  รวมทั้งอาจต้องจำหน่ายพนักงานที่ไม่มีประสิทธิภาพ  ไม่ปรับปรุงตัวเองออกไป  หรือย้ายไปทำงานที่เหมาะสมกว่า  แต่อันนี้ต้องแน่ใจแล้วว่า  ความบกพร่องไม่ได้เกิดจาก  ทักษะหรือเทคนิคการพัฒนาบุคคลากรของเราผิดพลาดเองครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 22 ก.พ. 49 09:16:10 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณ coffee cake เรื่องเปลี่ยนแปลงตัวเองนะ ไม่ยากครับ แต่ถ้าต้องการเปลี่ยนแปลงคนอื่นจะทำได้ยากกว่า ดังนั้น ผมเสนอว่าคุณควรจะเปลี่ยนแปลงตัวเองดีกว่านะครับ... ด้วยการ... 1. ฝึกการอธิบาย ทั้งการพูดและการเขียน เนื่องจากหัวหน้างานที่เอามาทำด้วยตนเองส่วนใหญ่แล้ว มักมีปัญหาทางด้านการสื่อสารให้อีกฝ่ายเข้าใจ ยกเว้น ลูกน้องสมองตันที่สอนแล้วไม่เคยเข้าใจอะไรเลย... ดังนั้น การฝึกตนเองให้เข้าใจในสิ่งที่สั่ง และ อธิบายสิ่งที่ต้องการ ไม่ว่าการเขียน หรือ การพูดนั้น จะเป็นสิ่งที่ทำให้การบริหารงานแบบเป็นโค๊ช ที่มองดูอยู่ข้างๆ สามารถทำได้ง่ายขึ้น การพูดต้องสื่อสารให้เป็นขั้นตอน การสอนงานต้องทำเรื่องยากเป็นเรื่องง่าย และเข้ากับคนฟังว่า เมื่อสอนงานเขาเสร็จ เขาต้องทำงานได้อย่างน้อยก็ 50% ขึ้นไป บางคนปัญญาไม่เฉียบไว ก็ต้องทำเป็นตัวอย่างให้เห็นบ้าง เพื่อจะได้ให้เขามีแนวทางที่จะทำได้ ที่เหลือก็ต้องให้เขาทำเอง 2. ฝึกเรียนรู้ลูกน้อง แล้ว จ่ายงานตามความสามารถ การจ่ายงานให้นั้น คุณต้องเข้าใจลูกน้องว่า เขาเป็นอย่างไร เขามีความสามารถทางด้านใด และ งานที่มีนั้น เขาพอที่จะสามารถทำได้หรือไม่ ถ้าคุณบอกว่า เขาทำไม่ได้ นั่นหมายถึง คุณเองต้องพิจารณาตัวเองอย่างมาก เพราะขนาดคุณยังไม่เชื่อมั่นเลย เขาจะเชื่อมั่นตัวเองได้อย่างไร เหมือนกับว่า คุณรู้ว่าการทำศึกครั้งนี้ต้องพ่ายแพ้แน่นอน แล้วตะโกนบอกลูกน้องให้ "ลุย ลุยเข้าไป ยังไงๆ เราก็แพ้แน่ๆ" คุณว่าลูกน้องคุณจะลุยสุดๆหรือ บางทีอาจจะต้องหนีทัพไปด้วยซ้ำ และนี่เองที่เป็นสิ่งที่หัวหน้างานต้องสร้าง คือความมั่นใจในศํกยภาพของลูกน้อง และ ต้องมั่นใจในการทำงานของลูกน้องตามแต่ศักยภาพของแต่ละบุคคล 3. ฝึกการสังเกตุความเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม การทำงานนั้นย่อมมีอาการของคนทำงาน ลักษณะการทำงานว่าเป็นเช่นใด การเปลี่ยนแปลงจากบุคคลิกหนึ่งไปอีกบุคคลิกหนึ่ง จะบ่งบอกได้เลยว่า เขากำลังเปลี่ยนแปลงไป ดังนั้นการหัดสังเกตุลูกน้อง หรือสภาพแวดล้อมบ่อยๆ จึงมีส่วนสำคัญในการบริหารเช่นกัน อย่างเช่น ลูกน้องทำงานแต่หน้าตายิ้มแย้ม ใช้เม้าส์เลื่อนไปเลื่อนมา เมื่อเห็นคุณแล้วเขาเปลี่ยนมาเป็นใช้แป้นพิมพ์ และหน้าตาไม่ค่อยยิ้มเลย นั่นก็จะแสดงว่า เขาอาจจะทำอย่างอื่นอยู่ แต่ไม่ใช่ว่า เห็นเขาทำเช่นนี้แค่ครั้งเดียวคุณจะไปต่อว่าเลยนะ คุณต้องสังเกตุหลายๆครั้ง อย่างนี้เป็นต้น 4. ฝึกการตามงาน ที่สั่งไป งานที่สั่งไปนั้น คุณห้ามเชื่อมั่นว่าเขาจะทำจนกว่ามันจะเสร็จ เพราะว่า ไม่มีใครที่ชอบทำงาน แต่เขาจะทำงานในงานที่จำเป็นต้องทำ หรือ หน้าที่รับผิดชอบไว้ ดังนั้นการตามงานจึงเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ คุณต้องฝึกตามงาน หากงานเร่งด่วนก็ตามงานมากหน่อย แต่ถ้าไม่เร่งมากนัก ก็ปล่อยระยะเวลามากหน่อย แต่ไม่ว่าอย่างไร คุณต้องตามงานเป็นระยะ อย่าปล่อยจนงานจะส่งแล้วค่อยตาม จะทำให้คุณแก้ไขปัญหาไม่ทัน และ คุณก็จะไม่รู้ว่าลูกน้องคุณอ่อนหรือแข็งในจุดใด... 5. ฝึกการปล่อยวาง และ การทำใจ พนักงานบางคนสั่งงานถึงทำ บางคนสั่งก็ไม่ทำ อาจจะอ้างว่าทำไม่เป็น ซึ่งคงต้องใช้พระเดชมากำกับบ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่คุณต้องฝึกไว้คือ คุณต้องปล่อยวางและทำใจให้นิ่งให้ได้ ไม่อย่างนั้น คนที่เดือดร้อน เครียด และ เป็นทุกข์จากการทำงานไม่เสร็จตามเป้าหมาย ก็จะกลายเป็นคุณ และ ถ้าคุณเดือนร้อน เครียด และ เป็นทุกข์บ่อยๆ แล้ว จะทำให้คุณเปลี่ยนนิสัยการบริหารจัดการ หรือ จะเอางานที่เขาทำไม่ได้นั้นกลับมาทำใหม่ ผมคิดว่าคุณคงไม่อยากทำเช่นนี้อีกแล้ว งานบางงานที่ปล่อยให้เลยกำหนดเวลาได้ แต่เขาไม่ทำ ต้องทำให้งานนั้นกลายมาเป็นครูของเขา ปล่อยให้ผิดพลาด และใช้พระเดชกำกับ อาจจะทำให้พวกเขาดีขึ้นได้ครับ ผมฝากข้อคิดไว้แค่นี้ละกันครับ... จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 22 ก.พ. 49 18:22:53 ]

ความคิดเห็นที่ 15 น่าสนใจดีนะครับ -เป็นการถามเองและก็ตอบเอง -ไม่แน่ใจว่าจะตั้งตุ๊กตาไว้เพื่ออะไร ? ความจริงน่าจะเอาสถานการณ์ที่จริง ๆ มาพูดคุยกันดีกว่า แล้วลองหา มติในลักษณะ Focus Group ดูจะได้ประโยชน์กว่าที่จะถาม-ตอบกันเอง เพราะโลกทุกวันนี้ก็เชื่อได้น้อยอยู่แล้ว ดูอย่างพรรคการเมืองบ้านเรา เมื่อวานพูดอย่างวันนี้พูดอีกอย่าง 55555555555555555555555555 จากคุณ : ประตูสีลมWork ๆๆๆMore - [ 27 ก.พ. 49 21:35:57 A:61.91.174.203 X: ]