พนักงานท่านหนึ่งได้เอาจดหมายฉบับหนึ่งมาให้หัวหน้างานอ่าน และ ที่เขาคิดว่ามีเพื่อนพนักงานอีกท่านหนึ่งเป็นคนเขียนด่าเขา... ใจความของจดหมายมีอยู่ว่า...
-=-=-=-=-=-
แด่...เพื่อนสองหน้า(ด้าน)
เพื่อนทำตัวได้เหมาะสมกับความเป็นเพื่อนมากที่สุด ในยามที่เจอกัน พบกัน เพื่อนให้ความรู้สึกเหมือนเป็นผู้ให้ เป็นที่ปรึกษาที่ดี เป็นคนทีอยู่เคียงข้างได้เสมอ ไม่ว่าสอบถามหรือขอคำปรึกษาใดๆ ทำให้คนอย่างเราไว้ใจเพื่อนและเล่าเรื่องต่างๆให้ฟังเสมอๆ
และ เพื่อนก็เป็นเพื่อนที่แย่ที่สุด ในยามที่เพื่อนอยู่กับคนอื่น เอาเรื่องของเราไปโพทะนา มีแต่การต่อว่าเสียๆหายๆ เพื่อนไม่รู้หรอกว่า การที่มีเพื่อนอย่างนี้มันมีความรู้สึกอย่างไร เพื่อนอายุมากกว่าก็จริง แต่นิสัยอย่างนี้ เทียบได้กับเด็กอนุบาลที่เล่นขายของกันก็ไม่ปาน เพื่อนไม่เพียงเอาเราไปขาย แถมยังใส่ความต่างๆนานา จนเพื่อนท่านอื่นๆ มาบอกให้เรารับรู้ แรกๆก็ไม่เชื่อ แต่เมื่อวาน เราได้ยินกับหูของเราเลยว่า เพื่อนพูดถึงเราอย่างไรบ้าง เรามันคนไม่ดี ไม่มีใครคบ ถ้าเพื่อนไม่คบกับเราก็ไม่มีใครจะคบหรือ... เพื่อนอาจจะลืมไปว่า การที่เพื่อนพูดอย่างนี้กับคนอื่น ก็เท่ากับ เพื่อนกำลังบอกว่า เพื่อนเป็นคนที่มีนิสัยเช่นใด เราคิดว่า คนอื่นๆสามารถมองออกได้ว่า เพื่อนนั้นแย่ขนาดไหน เพียงแต่เขาไม่บอกเท่านั้นเอง
เราก็ไม่ใช่คนดีอะไร เหมือนอย่างที่เพื่อนบอกกับคนอื่นๆ แต่ คนแก่ๆ มีอายุแล้วอย่างเพื่อน คงเปลี่ยนนิสัยที่ติดในหัวใจของเพื่อนไม่ได้แน่ๆ เราเลยปลงว่า เพื่อนช่างน่าสมเพส เสียจริงๆ เป็นผู้ใหญ่ที่หัวขาวอย่างเดียว แต่ไม่ได้ทำตัวเป็นผู้ใหญ่เลย อยากทำตัวเด่น แต่ทำตัวเด่นแบบเหยียบคนอื่น เรารู้สึกสงสาร สมเพช และเวทนาเพื่อนอย่างมาก
ทั้งนี้เราได้ส่งใจเวทนามาให้เพื่อนในจดหมายนี้ เพื่อบอกให้เพื่อนรับรู้ว่า เราสงสารเพื่อนมากแค่ไหน และ เพื่อนๆคนอื่นๆ ก็คงจะรู้สึกเหมือนกัน เราจึงเขียนจดหมายฉบับนี้มาเตือนเพื่อนอย่างจริงใจ
ด้วยความเวทนา สงสาร และ สมเพช อย่างสุดซึ้ง
เพื่อนของคุณ
-=-=-=-=-=-
เมื่อหัวหน้างานอ่านจบ... เพื่อนๆที่เป็นผู้บริหารคิดว่า หัวหน้างานท่านนั้น ควรจะทำอย่างไร...?
จากคุณ :
wbj 
- [
28 ก.พ. 49 18:10:56
]
การบริหารแบบ... "คนสองหน้า..."
