ความคิดเห็นที่ 1
3. Third Important Lesson - Always remember those who serve.
3. บทเรียนสำคัญที่สาม - ระลึกถึงคนที่ให้บริการเสมอ
In the days when an ice cream sundae cost much less, a 10
ในสมัยที่ไอศครีมซันเดยังมีราคาถูกอยู่มาก
year-old boy entered a hotel coffee shop and sat at a table. A waitress put
เด็กชายอายุสิบขวบคนหนึ่งเข้าไปในคอฟฟี่ชอปของโรงแรมแห่งหนึ่งแล้วนั่งที่โต๊ะ
a glass of water in front of him. "How much is an ice cream sundae?" he
เมื่อพนักงานเสริฟวางแก้วน้ำลงตรงหน้า เด็กชายก็ถามว่า "ไอศครีมซันเดราคาเท่าใหร่ครับ?"
asked. "Fifty cents," replied the waitress. The little boy pulled his hand
"ห้าสิบเซ็นต์" พนักงานเสริฟสาวตอบ แล้วเด็กชายก็ดึงมือออกจากกระเป๋า
out of his pocket and studi! ed the coins in it.
แล้วก็นับเ หรียญในมือ
"Well, how much is a plain dish of ice cream?" he inquired. By
"งั้น ไอศครีมเปล่าๆล่ะครับราคาเท่าใหร่?" เด็กชายถามอีก
now more people were waiting for a table and the waitress was growing impatient.
ตอนนี้เริ่มมีคนรอโต๊ะมากขึ้นและพนักงานเสริฟสาวก็เริ่มจะหมดความอดทน
"Thirty-five cents," she brusquely replied. The little boy again counted his coins.
"สามสิบห้าเซ็นต์" เธอตอบห้วนๆ เด็กชายนับเหรียญในมืออีกครั้ง
"I'll have the plain ice cream," he said. The waitress brought
"ผมขอไอศครีมเปล่าครับ" เด็กชายบอก แล้วพนักงานเสริฟสาวก็เอา
the ice cream, put the bill on the table and walked away. The boy finished
ไอศครีมมาให้ เอาใบเสร็จมาให้แล้วก็เดินหนีไป
the ice cream, paid the cashier and left. When the waitress came back, she!
เด็กชายทา นไอศครีมหมดแล้ว ก็จ่ายเงินแล้วก็จากไป เมื่อพนักงานเสริฟเดินกลับมา
began to cry as she wiped down the table.
เธอก็เริ่มร้องให้เมื่อเธอเช็ดโต๊ะ
There, placed neatly beside the empty dish, were two nickels and five
บนโต๊ะนั้น มีเหรียญนิกเกิลราคาห้าเซ็นต์สองเหรียญและเหรียญเพนนีอีกห้าเหรียญวางอยู่อย่างบรรจงข้างจานเปล่านั้น
pennies. You see, he couldn't have the sundae, because he had to have enough left to leave her a tip.
เห็นไหมว่า เด็กชายไม่ทานไอศครีมซันเด เพราะเขาต้องเหลือเงินไว้ทิปพนักงานเสริฟสาวคนนั้น
4.Fourth Important Lesson - The Obstacles in Our Path.
4. บทเรียนสำคัญที่สี่ - สิ่งที่กีดขวางทางของเรา
In ancient times, a King had a boulder placed on a roadway. Then he hid
ในยุคโบราณ มีหินผาตกลงมาขวางถนนเส้นหนึ่ง เมื่อพระราชามาพบเข้าจึงซ่อนพระองค์อย! ู่
himself and watched to see if anyone would remove the huge rock.
เพื่อคอยดูว่าจะมีใครมาเอาหินใหญ่ก้อนนั้นออกไปจากทาง
Some of the king's wealthiest merchants
เมื่อเสนาบดีในราชสำนักของพระองค์และพ่อค้าผู้ร่ำรวยผ่านมา
and courtiers came by and simply walked around it.
ก็เพียงแต่อ้อมหินผาก้อนใหญ่นั้นไป
Many loudly blamed the King for not keeping the roads clear, but none did
พวกเขากล่าวตำหนิพระราชาต่างๆนานา ที่พระองค์ไม่ใส่พระทัยที่จะดูแลทางนั้นให้ดี
anything about gett g the stone out of the way.
แต่ก็ไม่มีใครทำอะไรที่จะเอาหินนั้นออกไปให้พ้นทาง
Then a peasant came along carrying a load of vegetables. Upon approaching
จนกระทั่งชาวบ้านคนหนึ่งแบกผักกองใหญ่ผ่านมา เมื่อเขาเดินมาถึงหินผานั้น เขาก็วางสัมภาระลง
the boulder, the peasant laid down his burden a ! nd tried to move the stone
แล้วพยายามที่จะขยับก้อนหินนั้นให้พ้นทาง
to the side of the road.
After much pushing and straining, he finally succeeded.
หลังจากทั้งผลักทั้งดึงหินก้อนนั้น ในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จ
After the peasant picked up his load of vegetables, he noticed
เมื่อเขาหยิบสัมภาระของเขาขึ้นมา เขาก็เห็นถุงเงินวางอยู่ตรงจุดที่ก้อนหินผาเคยอยู่
purse lying in the road where the boulder had been. The purse contained
many gold coins and a note from the King indicating that the gold was
ในถุงนั้นมีเหรียญทองและจดหมายจากพระราชา เขียนไว้ว่า ทองในถุงนั้น
for the person who removed the boulder from the roadway. The
เป็นของผู้ที่เอาหินผาออกไปจากถนน
peasant learned what many of us never understand!
ชาวบ้านคนนั้นได้รู้สิ่งที่เราไม่เคยได้รู้
Every obstacle pre! sents an opportunity to improve o condition.
ทุกๆอุปสรรคที่กีดขวางทางนั้น จะมอบโอกาสที่ราจะดีขึ้น ให้กับเรา
5. Fifth Important Lesson - Giving When it Counts.
5. บทเรียนสำคัญที่ห้า - ให้เมื่อมีค่า
Many years ago, when I worked as a volunteer at a hospital, I
หลายปีมาแล้ว เมื่อฉันไปทำงานเป็นอาสาสมัครที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
got to know a little girl named Liz who was suffering from a rare & serious
ฉันได้รู้จักกับเด็กหญิงคนหนึ่งชื่อ ลิซ ซึ่งป่วยเป็นโรคร้ายที่มีน้อยคนที่จะเป็น
disease. Her only chance of recovery appeared to be a blood transfusion
โอกาสที่เธอจะหายจากโรคนี้ได้คือต้องทำการถ่ายเลือดจากน้องชายอายุห้าขวบของเธอ
from her 5-year-old brother, who had miraculously survived the same
ผู้ซึ่งรอดจากโรคร้ายนี้ได้อย่า งปาฏิหารย์ จึงทำให้เขาร่างกายเขาสร้างภูม! ิคุ้มกันโรคร้ายนี้ขึ้นมา
disease and had developed the
antibodies needed to combat the illness. The doctor explained the situation
หมออธิบายสถานการณ์ให้น้องชายของเธอฟัง และถามเด็กชายว่า เขาต้องการจะ
to her little brother, and asked the little boy if he would be willing to give his blood to his sister.
ให้เลือดของเขาแก่พี่สาวหรือไม่
I saw him hesitate for only a moment before taking a deep breath and
ฉันเห็นเขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะสูดหายใจลึกแล้วพูดว่า
saying, "Yes I'll do it if it will save her." As the transfusion
"ได้ครับ หากมันช่วยพี่สาวผมได้"
progressed, he lay in bed next to his sister and smiled, as we all did,
เมื่อทำการถ่ายเลือด เขานอนยิ้มอยู่ที่เตียงข้างๆพี่สาว ในขณะที่เราเริ่มจะเห็นสีสันคืนสู้แก้ม
seeing the colour returning to he r cheeks. Then his face grew pale and his smi! le faded.
ของเธอ หน้าของเด็กชายก็เริ่มซีดและรอยยิ้มก็จางหายไป
He looked up at the doctor an asked with a trembling voice,
เด็กชายมองไปที่หมอและถามด้วยเสียงสั่นเครือ
"Will I start to die right away?".
"ผมกำลังจะตายใช่ไหม?"
Being young, the little boy had misunderstood the doctor; he
ด้วยความเป็นเด็ก เขาเข้าใจหมอผิดไป
thought he was going to have to give his sister all of his blood in order to save her.
เด็กชายคิดว่าเขาต้องให้เลือดทั้งหมดของเขาให้แก่พี่สาวเพื่อช่วยชีวิตเธอ
Now you have 2 choices
ตอนนี้คุณมีทางเลือกสองทาง
"Work like you don't need the money, love like you've never been hurt, and dance like you do when nobody's watching."
"ทำงานให้เหมือนกับคุณไม่ต้องการเงิน รักให้เหมือนกับคุณไม่มีวันจะเจ็บปวดกับมัน และเต้นรำให้เหมือนกับไม่มีใครมองคุณอยู่"
จากคุณ :
ต่อ (HIyongyee) 
- [
2 มี.ค. 49 17:54:28
]
|
|
|
Thanks
... มาแอบดู