ความคิดเห็นที่ 1 รีบเข้ามาจองที่นั่งคนแรกเลยครับ แก้ไขข้อความ: ยังนั่งตาแป๋วรออ่านอยู่ครับ  เรื่องพีอาร์การเมืองน่าสนใจมากครับ แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 49 08:11:41 แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 49 00:12:34 จากคุณ : อภิมหาชาตบุตร - [ 3 มี.ค. 49 05:35:00 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อืมม...หนูเอ็นจัง อธิบายได้ละเอียดและเป็นขั้นตอนดี... สมกับทำงานด้านนี้แฮะ... เข้ามาทักทาย...คงสบายดีนะ.. จากคุณ : คนอุบล - [ 3 มี.ค. 49 07:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามาแอบปลื้มค่ะ พี่น่ารักดี เก่งด้วยค่ะ เขียนก็ใช้ได้เลยเข้าใจดีค่ะ เข้ามาเขียนบ่อยๆ นะค้า แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 49 08:03:47 จากคุณ : ชมพูสีหวาน (ชมพูสีหวาน) - [ 3 มี.ค. 49 08:03:30 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ว้าน่าเจ็บใจจริงๆครับ เมื่อวันที่ 1 มีนาคม ที่ผ่านมาผมเองได้รับหน้าที่จัดสัมมนาประชาสัมพันธ์ Product ใหม่ของบริษัท ถ้าได้อ่านบทความนี้ก่อนคงจะไม่เจ็บใจอย่างนี้...ฮื่อ พอได้อ่านบทความของคุณเอ็นจังแล้วทำให้นึกถึง Basic หลายอย่างที่ตัวเองได้มองข้ามไป บทความนี้ดีมากๆเลย และขอขอบคุณที่แบ่งปันความรู้ครับ จากคุณ : kanjanapat (kanjanapat) - [ 3 มี.ค. 49 10:25:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นงานที่น่าสนใจมากเลยจ้ะ จากคุณ : อิกคิวซัง - [ 3 มี.ค. 49 13:06:41 A:58.9.49.202 X: TicketID:114548 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มีหนังสือมาแนะนำนะคะ Hi-Power PR ของสำนักพิมพ์ BrandAge ต่อยอดจากเจ้าของกระทู้ จะช่วยให้เข้าใจงานพีอาร์ มากขึ้นค่ะ เพราะหนังสือเขียนจากประสบการณ์ตรง คนที่ไม่เคยทำพีอาร์ก็อ่านได้ จากคุณ : fonpatra (fonpatra) - [ 3 มี.ค. 49 15:46:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณอภิมหาชาตบุตร มาจองอย่างเดียวไม่ได้ ต้องจ่ายค่าลงทะเบียน ด้วยค่ะ อิอิ ล้อเล่นค่ะ อาโกคะ อาการกำเริบค่ะ ต้องเก็บตัวอยู่ที่บ้านค่ะ ปล. ไปแอบรับงาน กับ 7-11 มาด้วยค่ะ แล้วจะเรียนให้ทราบ เมื่องานเสร็จค่ะ คุณชมพูสีหวาน ขอบคุณค่ะ ที่ให้กำลังใจค่ะ คุณkanjanapat ความผิดพลาดคือประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ค่ะ เอ็นจังก็เรียนรู้จากความผิดพลาดค่ะ อย่าเพิ่งท้อค่ะ คุณ อิกคิวซัง น่าสนใจ แต่เหนื่อย และปิดทองหลังพระค่ะ คุณ fonpatra ขอบคุณค่ะ ที่มาแนะนำหนังสือค่ะ จากคุณ : เอ็นจัง - [ 3 มี.ค. 49 22:56:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาต่ออีกนิดหนึ่ง การทำประชาสัมพันธ์ เพื่อ Event นั้น จุดสำคัญ คือเรื่องของความคิดสร้างสรรค์ประเด็น และรูปแบบในการนำเสนอข่าวให้กับสื่อ นอกจากนี้ ยังมีเนื้อหา ประเด็นที่จะนำเสนอกลุ่มเป้าหมายว่า เหมาะไหม มีความแปลกใหม่ขนาดไหน เทคนิค หนึ่ง ที่ ใช้กันคือ Agenda setting คือการกำหนดวาระการให้ข่าว การที่เราต้องการที่จะให้ข่าวไหนออกก่อนหลัง ต้องมีการวางแผนงานก่อนการส่งข่าวทุกครั้ง และต้องคิดด้วยว่า จะใช้สื่อไหนก่อนหลัง ข้อควรระวังอีกอย่างของการส่งข่าวคือวันปิดหน้า ของแต่ละเล่ม ถ้าส่งข่าวช้า ก็จะอดได้ลงข่าวไป คราวหน้ามาเขียน เรื่อง PR การเมืองดีไหมนี่  จะได้ เข้ากับเหตุการณ์ดี อิอิ (แต่ละอย่างเสี่ยงตายดีแท้) จากคุณ : เอ็นจัง - [ 4 มี.ค. 49 00:20:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณมากเลยครับที่มาแบ่งปัน จากคุณ : ผึ้งน้อยพเนจร - [ 4 มี.ค. 49 20:49:46 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พี่คะ ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้มั๊ยคะ อย่างเข่นเป็นประชาสัมพันธ์ของบริษัทนิตยสารเนี่ยต้องทำงานลักษณะไหนบ้างเหรอคะ จากคุณ : Miss พรหล้า (Miss พรหล้า) - [ 4 มี.ค. 49 22:03:25 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สงสัยเพิ่มเติมคะพี่เอ็นจัง เมื่อวานเห็นแม่นั่งดูข่าวผู้รักษาการนายกทักษิณออกแถลงการณ์พบปะพูดคุย อยากทราบว่าการออกมาทำอย่างนี้ต้องผ่านขั้นตอนการพีอาร์รึป่าวคะ ถ้ามีหน่วยงานไหนเป็นพีอาร์ให้คะ และการพีอาร์ลักษณะนี้ต้องคำนึงถึงสิ่งใดบ้างและเตรียมการอย่างไร (ไม่ได้สร้างหรือปลุกกระแสนะคะ แค่ดูแล้วสงสัยน่ะค่ะ ตามประสาเด็กไม่มีประสบการณ์แต่อยากรู้อยากเห็นคะ) แล้วเมื่อไม่นานมานี้มียาสระผมยี่ห้อหนึ่งที่คนหนึ่งใช้แล้วผมร่วงเยอะมาก อยากทราบว่าเค้าได้ออกมาพีอาร์เหตุการณ์นี้อย่างไรคะ หรือว่าเค้าไม่ได้ทำอะไรหว่า ไม่แน่ใจเพราะไม่ได้ติดตามข่าวอะคะ แล้วก็เห็นข่าวเงียบหายไป และพี่คิดว่าการทำพีอาร์ในลักษณะนี้ควรทำอย่างไรดีคะ (ไม่ได้ปลุกกระแสข่าวอีกรอบนา แค่อยากรู้อยากเห็นคะ ทำเคสกันๆ) จากคุณ : Miss พรหล้า (Miss พรหล้า) - [ 4 มี.ค. 49 23:58:31 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาแอบอ่านครับพี่เอ็นจัง 1ปีที่แล้วจำได้ว่าติดตามกระทู้พี่อย่างใจจดใจจ่อ เพราะว่าต้องการเอาข้อมูลไปปรับใช้ทำละครเวที ว่าแล้วก็แอบเก็บความรู้ไปเยอะแยะเลย... ไม่น่าเชื่อว่าเมื่อกี้ อ่านหนังสือสอบอยู่ดีๆ มีอะไรมาดลใจให้เข้ามาพัททิป แล้วเสริชหาคำว่าเอ็นจัง แล้วก็มาเจอกระทู้นี้เข้าจนได้แฮะ ^^' เนื้อหายังเข้มข้น จุใจเหมือนเดิมเลยนะครับพี่ ชอบจัง55 ป.ล. จะว่าไรมั้ยครับ ถามขอหลบมุมอ่านตอนต่อไป อยู่ในกระทู้เงียบๆครับ ป.ล.2 เรื่องการเมืองน่าสนใจมากๆครับ จากคุณ : หนึ่งกระบี่ แปรสามแจ้ง - [ 5 มี.ค. 49 03:48:17 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เอ็นจัง.. ดูแลสุขภาพด้วย...อย่าลืม.. จากคุณ : คนอุบล - [ 5 มี.ค. 49 06:41:32 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เพิ่งจะได้สมัครเป็นสมาชิกครับ...แต่ได้ติดตามเข้ามาอ่านเรื่องของคุณเอ็นจังแล้วถูกใจมากครับเป็นหัวข้อที่ดีมากครับ...แล้วจะติดตามอ่านเรื่อยๆนะครับ จากคุณ : jobpers (โลกพิสดาร) - [ 5 มี.ค. 49 19:18:38 ]

ความคิดเห็นที่ 15 น้องพรหล้าถามมาหลายคำถาม ขอตอบ คำถามแรกก่อน ที่ถามว่า นิตยาสารจะทำพีอาร์ อย่างไร ? อันดับแรก ต้องรู้ก่อนว่า ธรรมชาติ ของนิตยสาร นั้น แบ่งผู้อ่าน หรือกลุ่มเป้าหมายออกเป็นกลุ่มๆ  ดังนั้นการทำประชาสัมพันธ์ เราก็ต้องกลับมาดูว่า กลุ่มเป้าหมายเรา มีวิถีชีวิตอย่างไร แล้ว จึงมากำหนดแนวทางได้ว่า เราจะทำอะไรบ้าง ตัวอย่าง ที่ เห็นทำๆกัน คือ การจัดประกวด หนุ่มสาวแพรว โดยนิยสาร แพรว , หรือเปรียว แต่ถ้าจะมีกิจกรรมอื่น มัก จะเป็น ทางการตลาดร่วมด้วย เช่น หา sponsor เพื่อผลประโยชน์ร่วมกันด้วย อีกสิ่งหนึ่งที่จะสามารถใช้ในการประฃาสัมพันธ์นิตยสารได้ ดี คือภาพปก หรือ คอลัมน์ หรือบทความเด่นๆ ค่ะ มารยาท ที่สำคัญอย่างหนึ่งในการทำประชาสัมพันธ์สื่อคือ ไม่ควร ที่จะส่งข่าวฝาก ไปยังสื่อแบบเดียวกัน  หรือกลุ่มลูกค้าเดียวกัน เช่น คุณจะประชาสัมพันธ์ รายการวิทยุ ไม่ควร ฝากข่าวไปยัง รายการวิทยุ แต่ถ้าเป็นองคืกร ในเครือก็ ไม่เป็นไร ถือว่าช่วยๆกันไป หวังว่า น้องพรหล้า คงเคลียร์ระดับหนึ่งนะคะ วันนี้เท่านี้ก่อนนะคะ ถ้าดึกๆ มีเวลาจะแวะมาใหม่ค่ะ จากคุณ : เอ็นจัง - [ 6 มี.ค. 49 17:52:27 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณมากๆคะพี่เอ็นจัง นานแค่ไหนก็จะรอพี่เอ็นจังมาตอบคะ ว่าแต่มีคำถามอีกแล้ว  ถามว่าการประชาสัมพันธ์กับการโฆษณาต่างกันมากมั๊ยคะ  หนูทราบว่ามันต่างกันที่ 1. "โฆษณาต้องอาศัยการซื้อสื่อแน่ๆ  ขณะที่การพีอาร์ซื้อบ้าง ไหว้วานกันบ้าง อาศัยคอนเนคชั่น" 2. "การพีอาร์จะสร้างรอยัลตี้ให้กับกลุ่มเป้าหมายได้ดีกว่า รวมทั้งสร้างภาพลักษณ์ให้กับองค์กรด้วย  ในขณะที่การโฆษณาเพื่อให้กลุ่มเป้าหมายจดจำและเกิดการซื้อ" อันนี้อ่านมาจากกระทู้เก่าของพี่เอ็นจังคะ หนูอยากจะทราบว่ากระบวนการคิด การเลือกใช้และการวางแผนการใช้สื่อ การใช้กลยุทธ์ต่างๆในการใช้สื่อให้เข้าถึงกลุ่มเป้าหมาย  เหมือนกันมั๊ยคะระหว่างการโฆษณากับการพีอาร์  พี่เอ็นจังมีทริคเด็ดๆมั๊ยคะในการวางแผนการใช้สื่อให้เกิดผลจริงๆ  เช่น ถ้าวางแผนการใช้สื่อเพื่อให้กลุ่มเป้าหมายไม่ใช่แค่จดจำเพียงอย่างเดียวแต่เกิดการซื้อด้วยเราจะทำอย่างไร  พวกนี้ต้องลองศึกษาเคสต่างๆดูใช่มั๊ยคะเพราะจะต้องเรียนรู้ด้วยประสบการณ์ใช่ป่าวคะ ขอโทษที่ถามมากไปหน่อยนะคะ  แต่ชื่นชอบกระทู้พี่เอ็นจังมากคะ  สามารถนำไปใช้ได้จริง  ขอบคุณมากๆคะ จากคุณ : Polla ค่ะ (Miss พรหล้า) - [ 6 มี.ค. 49 23:24:32 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แวะ เข้ามาชื่นชม และเก็บเกียวประสบการณ์และความรู้ ไว้เป็นแนวทางในการทำงาน ด้วยคนค่ะ จากคุณ : Naragorn (naragorn) - [ 10 มี.ค. 49 01:28:59 ]

ความคิดเห็นที่ 18 น้องพรหล้าขา แหมๆๆ พี่ตอบไม่ทันแล้วค่ะที่ถามมา รีบตอบก่อนเลยละกันค่ะ Q:เมื่อวานเห็นแม่นั่งดูข่าวผู้รักษาการนายกทักษิณออกแถลงการณ์พบปะพูดคุย อยากทราบว่าการออกมาทำอย่างนี้ต้องผ่านขั้นตอนการพีอาร์รึป่าวคะ ถ้ามีหน่วยงานไหนเป็นพีอาร์ให้คะ และการพีอาร์ลักษณะนี้ต้องคำนึงถึงสิ่งใดบ้างและเตรียมการอย่างไร (ไม่ได้สร้างหรือปลุกกระแสนะคะ แค่ดูแล้วสงสัยน่ะค่ะ ตามประสาเด็กไม่มีประสบการณ์แต่อยากรู้อยากเห็นคะ) A: ไม่ทราบจริงๆค่ะ เพราะว่า ท่านไม่ได้เปิดเผยว่า ใครทำพีอาร์ให้ท่านค่ะ อันนี้ จะให้ข้อมูลเพิ่มตอนเขียนถึงเรื่องนี้ดีกว่าค่ะเพราะ ตอบยาวมากๆๆ Q:แล้วเมื่อไม่นานมานี้มียาสระผมยี่ห้อหนึ่งที่คนหนึ่งใช้แล้วผมร่วงเยอะมาก อยากทราบว่าเค้าได้ออกมาพีอาร์เหตุการณ์นี้อย่างไรคะ หรือว่าเค้าไม่ได้ทำอะไรหว่า ไม่แน่ใจเพราะไม่ได้ติดตามข่าวอะคะ แล้วก็เห็นข่าวเงียบหายไป และพี่คิดว่าการทำพีอาร์ในลักษณะนี้ควรทำอย่างไรดีคะ (ไม่ได้ปลุกกระแสข่าวอีกรอบนา แค่อยากรู้อยากเห็นคะ ทำเคสกันๆ) A:อันนี้ พีอาร์ ต้องรู้ข้อเท็จจริงก่อนว่า เราผิดจริงไหม และ นโยบาย ผู้ใหญ่ว่าอย่างไร แต่ยังไม่ควร แถลงข่าวอะไร เพราะว่า ถ้าแถลง ประชาชน จะเข้าใจว่าเรายอมรับทันที   แต่ถ้าเป็นเอ็นจังจะเงียบค่ะ ไม่ให้ข่าวใดๆ แต่จะใช้วิธี ติดต่อกับ อย. และหน่วยงานราชการต่างๆที่เกี่ยวข้อง ซึ่งหนวยงานเหล่านี้ พีอาร์จะต้องทำ  Government Relations อยู่ตลอดเวลาอยู่แล้วค่ะ ในเวลาเดียวกัน จัดหา แพทย์ ที่เป็นพวกของเรา ที่เป็นโรงพยบาลดัง เชิญ เจ้าทุกข์เข้ารับการตรวจอย่างละเอียด  ทำไมต้องให้หาหมอที่เป็นพวกเราไม่ใช่เพราะว่า จะให้มาเข้ข้าง แต่เราจะต้องระวังคู่แข่งทางการค้าด้วยว่า เขาจะฉวยโอกาสนี้ด้วยหรือไม่   เห็นไหมคะว่า เวลา ที่เกิด วิกฤติ เราไม่สามารถมองเราอย่างเดียว ต้องมองรอบๆๆ และ พันธมิตร ที่เราไม่คาดคิด อาจจะช่วยเราได้   ดังนั้น อย่าลืมผูกมิตร บ่อยๆนะคะ อย่าคิดแต่ว่า เขาเกี่ยวข้องกับงานของเราหรือไม่ค่ะ สำหรับคำถามล่าสุดของน้องพรหล้า พี่รบกวนให้ไปอ่าน กระทู้เก่าๆ ที่พี่ทำลิงค์ไว้ค่ะ คิดว่า น่าจะพอทำคำตอบได้ในระดับหนึ่งค่ะ ขอเพิ่มเติมนิดหนึ่งค่ะว่า งานประชาสัมพันธ์ไม่ได้มีเพียงแค่สร้างภาพลักษณืหรือ brand royalty อย่างเดียวแล้ว ยังนำมาใช้ในการกระตุ้นการซื้อ หรือพฤติกรรมของผู้บริโภคอีกด้วย   การใช้สื่ออย่างไรให้มีประสิทธิผล  จงทำตามคำพูดที่ว่า "รู้เขารู้เรา"คือเราต้องรู้จัก ข้อดี ข้อเสีย ของสื่อแต่ละประเภท และ ย่อยลงไป ว่า สื่อแต่ละหัวนะน มีกลุ่มเป้าหมายเป็นใคร และ ส่วนไหนของสื่อที่เด่น เช่น อยากสร้างข่าวลือบันเทิง  เราคงไม่เสนอข่าวลงในหนังสือ ฐาน จริงไหมคะ แต่เราจะคิดถึง ไทยรัฐ ข่าวสด เดลินิวส์ หรือว่า gossip star เป็นต้นค่ะ จากคุณ : เอ็นจัง - [ 10 มี.ค. 49 02:00:01 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขออนุญาต ทักทาย ก่อนนะคะ ยังไม่ได้ ทัก น้องหนึ่งกระบี่ แปรสามแจ้ง  พี่ว่า เราต้องมีจิตสื่อกัน ชัวร์ เหอๆๆๆ เมื่อเร็วๆนี้  เจอ นศ. ม.กรุงเทพ ที่จะทำพีอาร์ละครเวที อยู่เหมืนกันค่ะ ทำให้นึกถึงน้องเหมือนกัน  ( แต่เขาไม่ได้มาปรึกษาพี่นะคะ เพราะภูมิไม่ถึงขั้น อิอิ)ไม่รู้ว่า งานไปถึงไหน ข้อมูลที่ให้ ใช้ได้ไหม ที่สำคัญ!!!! ทำไมไม่ส่งบัตรดูฟรีมาให้นะ ฮ่าๆๆๆ แบบว่า"งก" ค่ะ ป.ล. ไม่ว่าอะไรค่ะ ที่จะหลบไปอ่าน คาดว่า ที่บ้าน และที่มหาลัย คงไม่อนุญาตให้อ่านกระทู้นี้ เพราะ จะสร้างความบิดเบือน ทางข้อมูล ฮ่าๆๆ แต่พี่ว่า ถ้าอ่านเสียงดังๆ น้องอ่านได้เพื่อนเพิ่มขึ้น อีกนะคะ ป.ล.2 เรื่องการเมือง พี่ก็ว่าน่าสนใจเหมือนกันค่ะ อิอิ คุณอุบล โก ขา เอ็นจัง บ่อได้ลืมเน้อ แต่ว่า ติดปัญหา อะไรนิดหน่อย แต่คาดว่า ทุกอย่างน่จะผ่านไปได้ด้วยดี กลับมาอ้วนพี เช่นเดิมเจ้าค่ะ ขอบคุณ ค่ะ ที่เป็นห่วง ขอบคุณจริงๆเจ้าค่ะ ปล. คิดถึงป้าที่นวดให้มากๆค่ะ ติดใจฝีมือมากๆ อยากแวะไปสปาของโกอีกค่ะ คุณjobpers (โลกพิสดาร)คะ ยินดีต้อนรับค่ะ หวังว่า เอ็นจังเขียนพออ่านได้รู้เรื่องบ้างนะคะ น้องNaragorn ขอบคุณค่ะ จากคุณ : เอ็นจัง - [ 10 มี.ค. 49 02:11:08 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณพี่เอ็นจังนะคะ แล้วจะเข้ามาเรื่อยๆคะเผื่อเจอพี่ตอบเกี่ยวกับเรื่องการเมืองแล้ว ขอบคุณมากคะ จากคุณ : Miss พรหล้า (Miss พรหล้า) - [ 10 มี.ค. 49 21:56:32 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นประโยชน์มากๆเลยค่ะ จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณๆๆๆๆ จากคุณ : ดอกเหมย - [ 12 มี.ค. 49 11:51:29 A:58.147.12.224 X: TicketID:099599 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาโหวตครับ จากคุณ : อภิมหาชาตบุตร - [ 13 มี.ค. 49 13:12:20 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เฮ้ย !! ไหง มาอยู่หน้าหนึ่งล่ะ วันนี้ คิดว่า กระทู้ จะตกหายไปแล้วซะอีก เดี๋ยวนะ ขอตัวไปเก็บข้อมูลบางอย่างก่อนมาเขียนว่า ท่านทักษิณ ใช้แนวทางในการพีอาร์ อย่างไร และ คุณสนธิใช้วิถีทางอย่างไรกัน? เอาแค่หนุกๆนะคะ แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 49 02:22:26 จากคุณ : เอ็นจัง - [ 13 มี.ค. 49 17:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เรื่องราวชวนน่าติดตามมากคะพี่เอ็นจัง เห็นพี่เกริ่นนำเรื่องแล้วรู้สึกตื่นเต้นๆ จากคุณ : พอลหล้า (Miss พรหล้า) - [ 13 มี.ค. 49 21:05:14 ]

ความคิดเห็นที่ 25 โอ๊ะ.. PR สาวสวย ( ^^ ) จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 14 มี.ค. 49 16:44:38 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เข้ามาปูเสื่อ  นั่งรออ่านต่อค่ะ..... จากคุณ : naragorn - [ 15 มี.ค. 49 14:41:15 ]

ความคิดเห็นที่ 27 จากคุณ : wbj - [ 16 มี.ค. 49 18:09:45 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มาแล้วค่ะ เรามาเริ่มกันที่  KAP Knowledge Attitude Practice คุ้นๆไหมคะ งานประชาสัมพันธ์  3 คำนี้ มีความสำคัญมาก ในการที่เราจะทำการประชาสัมพันธ์ใดๆ เรา จำเป็นจะต้องรู้ค่ะว่า เราต้องเน้น สิ่งไหนให้กับกลุ่มเป้าหมายก่อน ก่อนที่เรา จะมาดูในรายละเอียดทั้ง3 คำนั้น เรามาดูที่ทฤษฎีของการสื่อสารต่างๆ 1. "เกลียวแห่งความเงียบ" ทฤษฎี นี้ บอกว่า กลุ่มคนที่เงียบนั้นไม่ใช่ว่า เขาจะไม่มีความคิดเห็นว่า เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับสารที่ได้รับ หากแต่ไม่แสดงออก ซึ่งกลุ่มนี้เป็นกลุ่มที่เราจะต้องเดาใจ และหาทางโน้มน้าวให้มาอยู่กับเรา 2.ทฤษฎีต่อมา คือ Agenda setting คือการกำหนดวาระของข่าวสารว่า จะเป็นช่วงเวลาไหน ที่เราจะให้น้ำหนักกับข่าวสารใด ในหน้าสื่อ 3.Usage & gratification การเลือกรับข่าวสาร ที่รับสารคิดว่า มีประโยชน์กับตนเท่านั้น 4.เข็มฉีดยา เป็นทฤษฎีที่ว่า ด้วยความชื่อที่ว่า ผู้ส่งสาร ใดๆ ก็ตามผู้รับสาร จะรับสารนั้นๆ 5.  TV Violence เชื่อว่า การได้รับสารเกี่ยกับความรุนแรง บ่อยๆ จะทำให้ผู้รับสาร เกิดความกลัว ว่าจะเกิดขึ้น หรืออยากจะทำการเลียนแบบจากสารที่ได้รับ 6. Opinion leader  ผู้นำทางความคิด แต่ละสัมคม ไม่ว่าจะหน่วยย่อยที่สุด ครอบครัว หรือกลุ่มเพื่อน ก็จะมีคนหนึ่งที่เป็นผู้นำ สมาชิกในสังคมนั้นๆ 7. Gate keeper  เราเรียกกันอีกอย่างคือ ผู้ปิด-ปิด ข่าวสาร 8. ปัจเจกบุคคล แต่ละคนมีส่วนต่างๆที่มีลักษณะที่เป็นตัวตนของคนๆนั้น เช่น ทัศนะคติ ความเชื่อ วัฒนธรรม เอาเท่านี้ก่อนเดี๋ยวจะปวดหัวไปกันใหญ่ว่า ทฤษฎีจ๋า ไปไหม? ที่ต้องเขียนแบบนี้เพราะกัน คุกมาเยือนหน้าบ้าน อิอิ ขอย้ำอีกครั้งว่า นี่คือการวิเคราะห์ เชิงวิชาการณ์มิได้ มุ่งหวังสร้างคะแนนให้กับฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด นะเจ้าคะ เอาล่ะคราวนี้ เรามาดู ความหมายของทั้งสามคำ Knowledge ความรู้ ข้อมูล ต่างๆ Attitude  ทัศนะควมคิดเห็น Practice การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม การทำประชาสัมพันธ์ เราจะต้อง สำรวจคร่าวก่อนว่า เราต้องการที่จะประชาสัมพันธ์ อะไร เพื่ออะไร และ ตอนนี้กลุ่มเป้าหมายต้องการอะไร อย่างเช่นการประชาสัมพันธ์ให้คนคุมกำเนิด ที่ ท่านมีชัย ทำสำเร็จ และให้คนหันมาคุมกำเนิด ด้วยการทำหมัน เป็นการ เปลี่ยน แปลง ความคิด ทัศนคติ ที่ สนับสนุนให้คนมีลูกเยอะๆ  ได้อย่างประสบความสำเร็จ ท่านเริ่มจากการให้ ความรู้ ข้อมูล ต่างๆ ว่าการมีลูก เยอะนั้น จะจนไป 7 ปี และ มีข้อเสียอะไรบ้าง โดยใช้สื่อต่างๆ หลังจากนั้นก็ให้ทดลองใช้  โดยแจกฟรี และ เลือกคนที่มี ทัศนคติที่ คล้อยตาม มาร่วมกันทำ และนำเสนอ บ่อยๆ ว่าที่ ตนเสนอไปนั้นถูกต้อง จนในที่สุด ประชาชน เริ่มหันมาคุมกำเนิดกันมากขึ้น ประชากรเกิดลดลง นี่คือตัวอย่างการใช้  KAP ในการทำประชาสัมพันธ์ แล้วเกี่ยวอะไรกับ การเมืองครั้งนี้ล่ะ ??? ขอชมท่านนายกทักษิณว่า ท่านเป็นนายกไทย คนแรกที่ เห็นความสำคัญของการทำประชาสัมพันธ์ รวมทั้ง Image maker และ personal image consutant เป็นอย่างยิ่ง วันนี้หมดเวลา ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ แล้วจะรีบมาต่อค่ะ จากคุณ : เอ็นจัง - [ 17 มี.ค. 49 02:21:42 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ...แล้วจะรอติดตาม  ตอนต่อไปนะค่ะ.... ปล.  อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยค่ะ  พี่เอ็นจัง จากคุณ : naragorn - [ 17 มี.ค. 49 11:06:09 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อยากเป็นนักประชาสัมพันธ์ที่เก่งและน่ารักอย่างพี่เอ็นจัง หนูควรจะเริ่มต้นชีวิตยังไงดีคะ จากคุณ : พรหล้ามาเอง (Miss พรหล้า) - [ 18 มี.ค. 49 10:35:03 ]

ความคิดเห็นที่ 31 จากคุณ : wbj - [ 18 มี.ค. 49 10:41:14 ]

ความคิดเห็นที่ 32 นอนดึกจัง  รักษาสุขภาพด้วยนะครับ จากคุณ : อภิมหาชาตบุตร - [ 18 มี.ค. 49 10:58:33 ]

ความคิดเห็นที่ 33 พี่เก่งจังเลย ชื่นชมจริงๆค่ะ ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกว่ามันใกล้ตัวเรานิดเดียวเอง แค่เรารู้จักนำเอาสิ่งต่างๆมาปรับใช้ เทคนิคจริงๆแล้วมันอยู่ที่ว่า เราจะเข้าถึงใจกลุ่มเป้าหมายได้ลึกแค่ไหนต่างหากใช่มั้ยค่ะ เพราะถ้าเรารู้ถึงใจ ถึงความต้องการของกลุ่มเป้าหมายแล้ว เราก็จะสามารถหาวิธีโน้มน้าวให้เป้าหมายเปิดใจยอมรับสิ่งที่เราเสนอไปให้ อย่างไม่ยากเย็นเลยใช่มั้ยค่ะ แต่ที่ยากสุดๆก็คือทำยังไงถึงจะเข้าถึงใจกลุ่มเป้าหมายได้ พี่เอ็นจัง หรือว่าเพื่อนๆ พี่ๆท่านอื่นมีความคิดเห็นยังไงช่วยกันเสนอแนะนะค่ะ เพราะตา_กลมเชื่อว่า หลายๆคนสามารถนำไปปรับเปลี่ยนให้เหมาะสมกับหน้าที่การงานของตัวเองได้ ไม่ใช่มีประโยชน์เฉพาะกลุ่ม PR หรอกจริงมั้ยค่ะ ขอบคุณค่ะ แล้วตา_กลมจะรออ่านความคิดเห็นดีๆจากทุกคนค่ะ.... จากคุณ : @ ตา_กลม @ - [ 18 มี.ค. 49 17:21:37 A:58.10.36.193 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 ยกมือ เห็นด้วย กับคุณ ....@ ตา_กลม @ ใน คห.33 อย่างยิ่งค่ะ ว่างาน PR นำไปปรับใช้ได้กับทุกสาขาอาชีพ สำคัญจริงๆๆ ค่ะ จากคุณ : naragorn (naragorn) - [ 18 มี.ค. 49 19:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เห็นด้วยคะเห็นด้วย จากคุณ : พรหล้ามาเอง (Miss พรหล้า) - [ 18 มี.ค. 49 22:32:16 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณสำหรับบทความดีๆครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 21 มี.ค. 49 10:56:41 ]

ความคิดเห็นที่ 37 สวัสดีค่ะ พี่เอ็นจัง น้อง พึ่งได้เข้ามาดูกระทู้ นั่งอ่านกระทู้ของพี่เอ็นจัง ซะเพลินเลยค่ะ ได้ทั้งสาระ และความรู้ น้องขอเอาข้อมูล เอาไปพรีเซ้นต์ตอนเรียนได้ไหมค่ะ ข้อมูลดีมากๆ เลยค่ะ อยากให้เอาไปเผยแพร่ตามมหาลัยต่างๆ เพื่อเป็นวิทยาทานนะคะ จากคุณ : น้องค่ะ - [ 22 มี.ค. 49 08:20:38 A:58.8.128.79 X: TicketID:117883 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เขียนไปตั้งเยอะ คอมนั้นมาแฮงค์ ต้องมาเริ่มใหม่ เอาน่า ไหนๆก็ไหนแล้ว อีกทีก็แล้วกัน คราวนี้ เริ่มกันที่ต่อจากตอนที่แล้วก่อนดีกว่านะคะ เรามาต่อกันที่ KAP ที่จริงแล้วแนวทางนี้ เป็นแนวทางในการประชาสัมพันธ์ เพื่อการรณรงค์ต่างๆ แต่ในคราวนี้เอามาพูดเพื่อจะได้ช่วยให้เห็นภาพได้ง่ายขึ้นค่ะ อย่างที่บอกเมื่อคราวก่อนว่า ท่านทักษิณ ท่านให้ความสำคัญกับการระชาสัมพันธ์ ตั้งแต่เริ่มต้นเลือกตั้งครั้งแรก รูปที่ส ลงสมัครแต่ละท่าน ท่านก็ลงทุน จ้างคนมาถ่ายภาพอย่างดี นี่คือการสร้างภาพลักษณ์อีกรูปแบบหนึ่ง นอกจากนี้ การทำงานของท่าน แต่ละอย่างท่านมีการแถลงข่าวแจ้งผลงานของท่านออกมาเป็นระยะ  ทำให้ประชาชนรู้สึกว่า มีผลงาน ต่างจากการทำงานในรัฐบาลยุคก่อนๆ ที่ผ่านมา และไม่ว่าจะการคัดเลือกโฆษกรัฐบาลในยุคแรกที่เชิญอาจารย์จักรภพ เพ็ญแขมาเป็นนั้น ยกมือเห้นด้วยอย่างยิ่ง ท่านนี้ มีความรู้ทางด้านต่างประเทศดีมาก และด้านภาษาหรือ เหลี่ยมในการตอบปัยหากับสื่อมวลชนดีมาก เอ็นจัง มักจะย้ำเสมอในการเลือกหา spokman ว่า มีความสำคัญมาก  Spokeman ไม่จำเป็นต้องเป็นเจ้าของหรือผู้นำ องค์การนั้นๆ เสมอไป หากแต่ เป็นเฉพาะด้านก็ได้ แต่ คนนั้น ต้องมีทักษะ ในการคุยกับสื่อ และ การสื่อสารที่คุยกับคนอื่นรู้เรื่อง มีบุคคลิกภาพที่ดี ที่พูดมานี่ มันเกี่ยวอะไรกับ KAP เกี่ยวตรงที่ ทั้ง คุณสนธิ และท่านทักษิณ ต่างเริ่มต้น แย่งเสียงประชาชนจากการให้ข้อมูลกับประชาชนก่อน อย่างทางคุณสนธิ เริ่มให้ข้อมูลต่างๆในรายการเมืองไทยวันนี้ ซึ่ง ในฐานะที่เป็นพิธีกรร่วม มีความเป็น Opinion leader และ Gate keeper ว่าจะเลือกหรือไม่เลือกนำเสนอข่าวใดๆ และด้วยพื้นเพ ทางการทำงานด้านสื่อมานานดังนั้นความน่าเชื่อถือในด้านข้อมูลที่ให้ออกมา ย่อมเป็นที่ยอมรับและเชื่อถือให้กับประชาชน เมื่อทั้งสองผ่ายต่างให้ข้อมูล กับประชาชน ด้วยความเชื่อที่ว่า ประชาชนจะฟังตน โดยที่ข้อมูลเหล่านั้น ประชาชนจะนำมาคิด และ เลือกข้าง พอมองเห็นภาพแล้วใช่ไหมคะ ว่า  ตัว K  ให้ไปแล้วตามมาด้วย A ได้อย่างไร เพราะข้อมูลอย่างไรคะ การที่จะให้ใครก็ตามที่ทัศนคติ คล้อยตามเรานั้น มีหลักง่ายๆว่า ทัศนคติคนเราแบ่งออกเป็น 3 แบบ 1. ทางบวก 2. ทางลบ 3. เฉยๆ ในการทำการประชาสัมพันธ์ ที่จะเปลี่ยนทัศนคตินั้น เราจะเลือกกลุ่มแรก คือคนที่เห็นด้วยกับเรา มีความเป็นบวกกับเรา ให้แสดงตัวออกมาให้ได้ว่า เห็นด้วยกับเรา และพร้อมที่จะลงมีกระทำตามที่เราบอก และกลุ่มที่สองคือกลุ่มที่เฉยๆ กลุ่มนี้แหละที่เราจะต้องใช้ความสามารถมากหน่อยที่ต้องงัดกลยุทธ์ต่างๆออกมาใช้ ส่วนกลุ่มที่เป็นลบนั้นเราต้องดูว่า สองกลุ่มนั้นที่เราได้ มากกว่ากลุ่มที่เป็นลบหรือไม่ เพราะถ้าใช่ เราต้องใช้ความใจเย็น และค่อยๆแทรกซึมไป และ ทฤษฏีเกลียวแห่งความเงียบจะทำงาน คือคนกลุ่มนี้จะค่อยๆยอมกลืนหายไป ถึงแม้จะไม่ยอมรับเราทั้งหมด แต่แนวโน้มที่จะเริ่มมาเป็นเฉยๆจะมีมากขึ้น เมื่อเปลี่ยนทัศนคติ ก็จะไม่อยากที่จะเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมคือตัว P ในบางครั้ง เราต้องให้เขาลองก่อน ลงมือทำแล้วจึงเปลี่ยนแปลงทัศนคติเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆได้ การกระของทั้งสองฝ่าย ต่างทำการประชาสัมพันธ์ ให้ประชาชน มาอยู่ข้างตนให้มากที่สุดเพื่อแสดงให้เห็นว่า ประชามตินั้น เป็นอย่างไร อยู่ข้างใคร เราจะเห็นได้ว่า มีการแสดงพลังประชาชน โดยใช้วิธีการนัดหมาย เป็นระยะๆ ส่วนทางรัฐบาลก็จัดทำเช่นเดียวกัน นอกจากนี้ ยังแย่งพื้นที่สื่อกันอย่างดุเดือด เพราะ เขาใช้หลักการของ Agenda setting ที่มากำหนดพื้นที่และความถี่ของสื่อ เราเชื่อกันว่า หากความถี่และปริมาณของสื่อที่เราสื่อออกไป มีมากพอจะทำให้ประชน หรือผู้รับสาร จะคล้อยตามสารที่เราต้องการจะสื่อไป ชั่วโมงยี้ คือชั่วโมงแห่งการแย่งพื้นที่ในใจของประชาชนมาครองให้มากที่สุด ถึงแม้ใครจะอ้างว่ามีการจ้างวานมาให้ร่วมประชุม นั้นก็จะทำได้ระยะหนึ่ง เพราะ การทำเช่นนั้นไม่ต่างจากถมทรายในทะเล ดังนั้น จะต้องหาทางโน้มน้าวจิตใจและความคิดของประชาชน มาเป็นฝ่ายของตนมากที่สุด หากเปรียบกับการชกมวย ตอนนี้กำลังอยู่ ยก ที่ 3 แล้ว จาก ยก ที่ 1-2 เป็นการดูเชิง เต้นฟุตเวิร์คไปรอบๆ แต่พอมายกนี้เริ่มแลกหมัด ให้เห็นกันจะๆ ใครจะถือข้างไหนก็จะดูจากอาการที่ออกมาในแต่ละครั้งที่ออกและโดนหมัดของแต่ละฝ่าย แรงเชียร์ ย่อมมีผลต่อนักชกทั้งสองอยู่แล้ว ลดความแรงก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะแรงไป อิอิ จากคุณ : เอ็นจัง - [ 23 มี.ค. 49 02:44:45 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ที่นี้มาตอบทีละท่าน น้องnaragorn ขอบคุณค่ะ ที่ยังติดตามอยู่ จะรักษาสุขภาพค่ะ ขอบคุณค่ะ น้องพรหล้ามาเอง (Miss พรหล้า) มิบังอาจรับคำชมหรอกค่ะ เพราะยังมีอีกหลายท่านที่เก่งกว่า แต่ไม่มีเวลามากกว่าค่ะ เพราะ พี่น่ะ ตกงานอยู่เลย ว่างงงงงงงง  อิอิ ขอเสนอว่า ถ้าน้องอยากเริ่มงานประชาสัมพันธ์ นั้น ควรจะถามตัวเองก่อนว่า เรา มีคุณสมบัติอะไรบ้างที่ตรงและไม่บ้าง และฝึกลองทำดูด้วยตัวเอง ถ้ามีโอกาสได้ทำงานด้านนี้ก็เริ่มเลยค่ะ อย่าได้คิดเรื่องเงินเดือนนักละกัน เพราะปัญหาใหญ่ของงานนี้คือเรื่องเงินเดือนค่ะเริ่มต้น ใหม่ๆอาจจะเงินเดือนน้อย แต่ถ้าเก่งแล้ว เรียกไปเถอะ เขาเอาเราอยู่แล้ว แต่ถ้ายังไม่มีโอกาสให้ หัดโดยการสมมุติว่าถ้าเป็นตัวเองจะทำอย่างไร ประมาณนี้ค่ะ เฮียจุง แวะมากินกาแฟหรือคะ เมื่อไหร่ เฮียจะได้เลี้ยงน้องคนนี้ซะที อิอิ คุณอภิมหาชาตบุตร สัญญาค่ะว่าจะไม่นอนดึก เพราะนอนสว่าง ฮ่าๆๆ แวะไปที่ blog คุณมา เจอ หมวด ชื่อ น้องเอิงของนายกอล์ฟแล้วสะดุ้ง ชื่อเหมือนนางเอกและพระเอกนิยาย เราเลย คุณ@ ตา_กลม @ แม่นแล้วขอรับท่าน  กลุ่มเป้าหมายมีความสำคัมาก เหมือนการเดินทางที่เรากำหนดจุดหมายปลายทาง และหาทางที่จะไปถึงที่นั่นให้ได้ สิ่งที่บอกมานั้น สามารถนำไปใช้กับเรื่องอื่นนอกเหนือจากPR ได้ค่ะ อีกอย่างหนึ่งคือ PR นั้น ที่จริงแล้ว คนทุกคน เป็น PR ได้ค่ะ และควรจะเป็นด้วย ลองสังเกตสิคะว่าถ้าใครรู้เรื่องPR เอามาประชาสัมพันธ์ตัวเองได้ด้วยยิ่งได้เปรียบคนอื่น ดีใจนะคะ ที่มีประโยชน์  อยากให้มาช่วยๆกันเสริมอย่างนี้ค่ะ เขียนคนเดียวมันเหงา คุณJimmy Walker ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ คุณน้องคะ ยินดีอย่างยิ่งที่จะเอาไปใช้สอนในมหาลัยได้ค่ะ ว่าแต่ม.ไหนคะนี่ ถ้าบางม. เขาคงไม่รับความคิดนี้หรอกค่ะ  อิอิ ต้องหลังไมค์ แต่ไปสอนนี่ คงไม่มีโอกาส เพราะภูมิที่มียังคงไม่เป็นที่ยอมรับของบรรดาอาจารย์ ทั้งหลายมากกว่า เอ็นจังเริ่มจากการลองผิดลองถูก  โดนด่ามาก็เยอะ ทุกวันนี้ทำงาน ยังโดนด่าไหม โดนค่ะ เพราะปัจจัยที่จะทำงานให้สำเร็จมีเยอะ แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับว่า ตัวเราเองพอใจหรือไม่ ยังมีใจรักและจะสู้ต่อหรือไม่ จากคุณ : เอ็นจัง - [ 23 มี.ค. 49 03:16:09 ]

ความคิดเห็นที่ 40 วันนี้แวะเข้ามา เห็นกระทู้นี้ยังติดอันดับอดเข้ามาอ่านและเสริมด้วยคนไม่ได้.... การให้ข้อมูลนั้นในประเทศที่เจริญหรือพัฒนาแล้ว เค้าจะมีความเชื่อถืออยู่ 2 สถาบัน คือ.. 1.สื่อ...เราจะเห็นว่าสื่อในต่างประเทศจะให้ข้อมูลตามความเป็นจริง ..(ไทยก็พยายามเป็นแบบนั้น) 2.องค์กรยุติธรรมของรัฐซึ่งจะเป็นองค์กรอิสระไม่ขึ้นกับองค์กรบริหาร(ไทยก็พยายามเป็นแบบนั้น) แต่จะเห็นว่า ปัญหาที่รุนแรงในเมืองไทยขณะนี้เพราะ ทั้ง 2 องค์กรของไทยไม่ได้รับความเชื่อถือและไม่มีความศักดิ์สิทธิพอที่จะทำให้ประชาชนเชื่อถือศรัทธา...จึงเห็นว่าคนไทยวันนี้เชื่อข้อมูลคนละด้าน แปลกจริงๆ.. ดังนั้นถ้าดูตามความเป็นจริง นายกทักษิณยังมีปัญหาเรื่องการทำให้ประชาชนรับข้อมูล...หรืออีกในแง่หนึ่งคือ คนไทยเชื่อข้อมูลง่ายเกินไป เอ็นจัง เห็นว่าอย่างไรเกี่ยวกับการรับข้อมูลในยุคนี้..??? เอาง่ายๆ...เรื่องสดๆร้อนๆ ที่ว่า สนธิบอกว่า นายกอยู่เบื้องหลังการทุบพระมหาพรหม???เอ็นจังว่า มีคนเชื่อไม๊???ถ้ามีคนเชื่อ แสดงว่า ระดับความเชื่อข้อมูลของคนไทยน่าเป็นห่วงมาก...???เอ็นจังว่า จริงไม๊???? จากคุณ : คนอุบล - [ 23 มี.ค. 49 07:18:01 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เข้ามา print ค้าบ จากคุณ : สเต็กเนื้อ - [ 23 มี.ค. 49 19:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณ อาโก ( คนอุบล) ที่แวะเข้ามาอีกนะคะ ประเศไทยนั้น พยายามทำตัวเหมือนว่า เราเป็นประเทศที่พัฒนาแล้ว นั่นคือ นิสัยของคนไทย ที่ไม่ชอบให้ใครมาดูถูก ว่าเราจน ทั้งๆที่เรานั้น เป็นแค่ประเทศที่กำลังจะพัฒนา เมื่อเราไม่ยอมรับความเป็นตัวตนที่แท้จริงดังนั้นการทำการต่างๆ ย่อมทำให้สร้างโอกาสในการล่อหลอกให้ทำตามได้ง่าย ทั้งคู่ รู้ดีว่าคนไทย ทำเหมือนเป็นคนที่ต้องเสพสื่อ ต้องการข้อมูลข่าวสารมากกว่า เดิม  แต่จริงๆแล้ว คนไทยเราเป็นคนหูเบา เชื่อง่าย ดังนั้นวิธีการหนึ่งที่ได้ผลดี คือการสร้างข่าวลือ วิธีการสร้างข่าวลือให้ได้ผลดี คือการที่ให้ข้อมูลที่มีความจริงที่พิสูจน์ผสมกับข้อมูลที่บิดเบือน ตามที่เราต้องการให้กลุ่มเป้าหมายเห็นด้วยกับข้อมูลนั้นๆ และก่อให้เกิดกระทำตามที่เราต้องการสื่ออกไป เวลาที่เราทำประชาสัมพันธ์ สิ่งที่เราต้องการมากที่สุดคือ talk of the town และ ปากต่อปาก สื่อที่ได้ผลที่สุด คือสื่อบุคคล และที่แพร่ได้เรวสุดคือสื่อบุคคลเช่นกัน ถ้ามองในแง่ประสิทธิผลที่เกิดขึ้น ถ้าถามว่า ข่าวที่พระพรหมนั้น เป็นความจริงใช่ไหมที่ท่านนายกเป็นผู้สั่งการให้ทำ มองตามแนวทางการประชาสัมพันธ์ได้สองแง่ดังนี้ 1.เป็นจริงที่ท่านนายกสั่งการ เพราะ นี่คืออีกวิธีการที่จะแย่งพื้นที่ของหน้าข่าวให้เยี่ยงไปที่เรื่องอื่น เพราะเป็นเรื่องที่ช็อคคนไทย ที่มีความเชื่อเรื่องตรงนี้ 2. ไม่ใช่ท่าน เพราะการที่ทำอย่างนี้เป็นโอกาสอันดีที่ทางฝ่ายค้านจะนำมาเป็นเหตุอ้างถึงการสร้างความปั่นป่วนได้มากขึ้น เพราะคนไทยเชื่อในเรื่องลางบอกเหตุ ทำไมถึงมีน้ำหนัก เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น เป็นจริง และคนที่ทำตายไปแล้ว การเสริมเติมข่าวย่อมง่ายกว่าที่คนที่ทำยังมีชีวิตอยู่ ที่กล่าวมานั้นไม่ได้หมายความว่าคนไทยไม่มีความรู้ แต่ อยากจะบอกว่า นี่คือการใช้สื่อในการประชาสัมพันธ์ให้เกิดประสิทธิผลมากที่สุด เขาใช้หลักการ การเอาคนที่มีความน่าเชื่อถือเกี่ยวกับเหตุการณ์นั้นๆ เป็นผู้ให้ข้อมูล ให้ความถี่ในการรับสารบ่อยๆ ให้ทุกสื่อพูดในเรื่องและทิศทางเดียวกัน ให้ลองคิดง่ายๆว่าเพลง ที่บอกว่า นิยมกันนั้น ใช่ทุกเพลงไหมที่ไพเราะ จริงๆ คำตอบคือมีแต่น้อย แต่ทำไม ถึงได้เป็นที่นิยมล่ะ ก็เพราะว่า พวกเราได้ยิน บ่อยๆ เห็นบ่อยๆ จนเรารู้สึกว่าเพลงนั้นดี เพลงนั้นไพเราะ เราร้องได้ขึ้นใจ ร้องตามได้ จากคนกลุ่มหนึ่ง และเมื่อเป็นกระแส คนที่ไม่สนใจ ไม่รู้ ก็ต้องหันมาสนใจ เพราะไม่อยากเชย ไม่ต่างกรณี เรื่องคำพิพากษา ที่เราได้ดูทั้งที่เป็นละคร และ หนังมาแล้ว สิ่งที่น่ากลัวตอนนี้ คือคนที่ใช้สื่อมาเป็นเครื่องมือ และคนๆนั้น สามารถควบคุมและกำหนดแนวทางสื่อได้ ต่างหาก การสื่อสารของทั้งสองท่านในเวลานี้ กำลังใช้ทุกวิถีทางที่กล่าวมาข้างต้น ,ในความคิดเห็นที่38  ,จิตวิทยามวลชน ความสามารถเฉพาะตัวในการปราศัย, หลักการ เจรจาต่อรอง  และพลังอื่นๆ เพียงเพื่อให้อีกฝ่ายทราบว่า ประชามติ จากประชาชนส่วนใหญ่ อยู่ข้างตน ฝ่ายหนึ่งปูพื้นมานาน อีกฝ่าย มีเครดิต และความน่าเชื่อถือ บอกเลยว่า งานนี้ น่าติดตาม แบบวันต่อวัน คำพูดทุกคำของทั้งสองฝ่าย ล้วนแล้วมีผลต่อคะแนน ของอีกฝ่ายเสมอ ลองกิจกรรมสนุกดูนะคะ สมมุติ ตัวเองว่า เป็นกรรมการตัดสิน ลองกำหนด เวลา1 อาทิตย์ ทุกครั้งที่เราได้ข่าวเกี่ยวกับทั้งสองฝ่าย แล้วให้คะแนน  ครบ 7 วัน ลองรวมคะแนนดู คุณ จะได้คำตอบอะไรบางอย่างที่คุณเองก็ บางที คนที่คุณคิดว่าคุณกำลังเข้าข้างเขานั้น ท้ายที่สุด คุณ อาจจะเทใจให้อีกฝ่ายก็ได้ เพราะยุคนี้ หมดยุค การตลาดแบบ Brand Royalty แล้วค่ะ จากคุณ : เอ็นจัง - [ 24 มี.ค. 49 02:57:48 ]

ความคิดเห็นที่ 43 คุณ สเต็กเนื้อ หวังว่า จะไม่รู้สึกว่า เสียดายน้ำหมึกนะคะ:) จากคุณ : เอ็นจัง - [ 24 มี.ค. 49 02:59:00 ]

ความคิดเห็นที่ 44 อืมม....ตามกระแส ดีค่ะ ...การเมือง กับการ ประชาสัมพันธ์....ก็เป็นอีกหนึ่งกรณี ยกตัวอย่างถึงหลักการ และประโยชน์ ของการ PR.... แล้วจะเข้ามาติดตามอีก นะค่ะ พี่เอ็นจัง...ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ จากคุณ : นารากร (naragorn) - [ 24 มี.ค. 49 03:56:27 ]

ความคิดเห็นที่ 45 จากคำตอบที่ 42.. ยอมรับว่า เอ็นจังมีความรู้ความเข้าใจในเรื่อง ประชาสัมพันธ..ในระดับมืออาชีพ จริงๆ... เยี่ยมๆ จากคุณ : คนอุบล - [ 24 มี.ค. 49 07:13:40 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เฉียบขาดในการวิเคราะห์ข้อมูลจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  โดยเอาหลักทฤษฎีและข้อมูลที่มี  ทำให้เกิดแนวทางในการตัดสินใจจะเชื่อหรือไม่เชื่ออะไรด้วยตัวเอง  โดยไม่เอาอคติ(ชอบหรือไม่ชอบ)  มาเป็นปัจจัยหลักในการพิจารณา เยี่ยมยอดครับ  ถ้าคนส่วนใหญ่ทำได้แบบนี้  ทุกคนก็จะใช้หลักของเหตุและผลในการเชื่ออะไรหรือเชื่อใคร  อันเป็นพื้นฐานที่จะทำให้ประเทศเจริญ  เพราะไม่ตกเป็นเครื่องมือของกลยุทธ์การโฆษณาหรือประชาสัมพันธ์มากเกินไป แต่ประเด็นเรื่องพระพรหมนี่  ผมก็คิดอีกตลบนึงว่า  คุณทักษิณไม่น่ากล้าทำเรื่องแบบนี้เพื่อแลกกับการเบี่ยงเบนกระแส  อย่างน้อยคนข้างตัวอย่างคุณหญิง(ที่น่าจะเชื่อเรื่องไสยศาสตร์มากหน่อย)ก็คงไม่เสี่ยงทำ หากมาเรื่องธุรกิจ  เมื่อไม่นานมานี้  ที่มีข่าวการเปิดฝารับโชคของคนเก็บขยะกับดาราตกอับ  ซึ่งทำให้แคมเปญดังกล่าวเป็นข่าวลงหนังสือพิมพ์  และอาจขายสินค้าดีขึ้น  ไม่แน่ใจว่าคนส่วนใหญ่ได้วิเคราะห์ก่อนจะเชื่อหรือไม่  ว่าเรื่องนี้เป็นจริง(บังเอิญ)  หรือจงใจทำให้เกิดขึ้น??  อาจเพราะผมเห็นเจ้าของสินค้าแบรนด์นั้นเป็นคนเก่งและเป็นนักกลยุทธ์  จึงอาจต้องคิดแบบระวังไว้ก่อน  คุณเอ็นจังคิดว่างัยกับเรื่องนี้ครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 24 มี.ค. 49 09:51:45 ]

ความคิดเห็นที่ 47 (ยาวมาก กว่าจะอ่านจบ หลายวันทีเดียว) ขอบคุณ คุณเอ็นจังครับ กับเรื่องราวดีๆ ท่านประธานครับ เรื่องฝานั่นน่ะ ตอนได้ข่าว ผมพูดแค่ 2 คำ " หึ..หึ " จากคุณ : Jiang wei - [ 28 มี.ค. 49 21:47:17 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ขออนุญาต ขอบคุณ โกนะคะ ขอบคุณที่โกให้เครดิต เอ็นจังขนาดนี้ ขอน้อมรับที่มากบอกว่า เข้าใจเร่องงานประชาสัมพันธ์ แต่คงไม่กล้ารับว่า ตัวเอง เป็นมืออาชีพ และขอจะย้ำอีกครั้งว่าตัวเองไม่ได้เก่งกาจ กว่าคนอื่นๆ ในนี้ เพียงแต่เป็นคนที่มีเวลาว่างมากกว่าคนที่เขาเก่งๆ เขาจึงมีงานเยอะจนมาเขียนในนี้ไม่ได้มากกว่าค่ะ การเขียนครั้งนี้ เอ็นจังอยากให้ผู้ที่เข้ามาอ่านได้ทราบด้วยว่า ไม่ควรที่จะรู้เพียงเรื่องๆเดียวที่ตัวเองทำงาน น่าจะเรียนรู้เรื่องอื่นๆด้วย และในขณะเดียวกัน น่าจะลอง นำมาประยุกต์กับงานในหน้าที่เรา นี่คือเคร็ดลับในการทำประชาสัมพันธ์ ของเอ็นจังค่ะ หลายคนไม่เข้าใจว่า ทำไมต้องเรียนรู้เรื่องหุ้น ทั้งๆที่ไม่มีปัญญาจะไปเล่น แต่เราต้องรู้ เพื่อจะได้รู้ว่า สถานะการณ์เศรษฐกิจเป็นอย่างไร  และถ้าต้องทำงานกับบริษัทมหาชน จะได้ วางแผนได้ถูกว่า เมื่อไหร่ ต้องรุก ต้องถอย บ่นมากไปแล้วมั้งคะนี่ :P เอาล่ะค่ะ มาถึงคุณ Jimmy Walker เมื่อได้อ่านเอ็นจังถึงกับอึ้งไปหลายวัน เพิ่งตั้งสติได้ สำหรับเครื่องดื่มยี่ห้อนั้น บอกตรงๆค่ะว่า ถึงทุกวันนี้ ยังไม่กล้าที่จะกินยี่ห้อนี้อีกเลย ถึงแม้เวลากินชาเขียวจะเลี่ยงกินยี่ห้ออื่น เพราะอะไร เพราะ ผู้ผลิตไม่สามารถยืนยันได้ว่า กระบวนการในการผลิตนั้นทำให้สินค้าปลอดภัยจริง เท่าที่จำได้ ในเนื้อข่าวกล่าวว่า ถ้าเอาเข้าตู้เย็น แล้ว มาวางไว้ข้างนอก และกลับเข้าไปไว้ในตู้เย็นอีก ก็จะทำให้เกิดสารตัวที่เป็นอันตรายเมื่อกินเข้าไปได้ ประเด็นนี้ยังไม่มีการอธิบายให้ผู้บริโภคมั่นใจว่า มีมาตรการป้องกันอย่างไร แต่กลับมาใช้วิธี ชิงโชค และรางวัลก้อนใหญ่ ในแง่ของการประชาสัมพันธ์ สิ่งที่เขาทำ คือการเบี่ยงประเด็นความสนใจ และ เอานิสัยคนไทย ที่ชอบลุ้น ชอบเสี่ยงโชค และการที่ให้คนที่เก็บขยะได้รางวัลนั้น  เป็นการบอกนัยๆว่า แม้คนที่ไม่ได้กินแต่ถ้าโชคดีก็จะได้เหมือนกัน ลองสักเกตดูว่า 1.แต่ละท่านที่ได้นั้น ส่วนใหญ่ได้จากร้านอะไร อันนี้คือข้อสงสัย 2. ทำไมผู้บริหารมาเร็วจัง เวลาแจกนี่ไปถึงร้านเลยทำข่าวเร็วมาก พีอาร์บริษัทนี้ เก่งสุดยอด นับถือจริงๆๆ สามารถ ล็อคคิวผู้บริหารได้ หรือไม่ ผู้บริหาร ทุ่มให้กับเคมเปญ นี้จริงๆ 3.มีการกระจายการได้รับรางวัล อย่างทั่วถึง และแต่ละท่าน มาจากหลายอาชีพ เช่นคนเก็บขยะ , นักข่าว, ดารา 4. นักข่าว ทำไมถึงเป็นสายบันเทิง 5. ดารา ถึงเป็นดาราคนนี้ เหล่านี้คือคำถามบางส่วนที่เอ็นจังถามกับตัวเอง ถ้า เราเป็นเขา แล้วเราจัดฉากขึ้นมาล่ะ เราทำอย่างนั้นทำไม  นึกออกก็มี 1.ทำให้ประชาชน รู้สึกว่าตัวเองก็มีสิทธิ์ ทำให้ อยากลุ้นมากขึ้น ประเด็นการคุยเรื่องที่เป็นข่าวน้อยลง ซึ่งก็ประสบความสำเร็จ 2. ถือว่าเป็นการตอบแทนกลุ่มที่ช่วยเหลือเรา เช่นนักข่าว  อันนี้ ไม่ได้หมายความว่า นักข่าว รู้เห็นเป็นใจนะคะ แต่พูดในกรณีที่เราเลือกคนที่รับรางวัลได้ และนักข่าวบันเทิง  เพราะ ข่าวที่จะเป็นประเด็นในการพูดคุย คือหน้าบันเทิง นี่คือโอกาสดีที่จะได้ลงข่าวบันเทิง ด้วยการให้เพื่อนนักข่าวด้วยกัน เขียนถึง 3. ดารา ถ้าต้องเลือกใครสักคน คนๆนั้น ต้องมีเหตุเพียงพอ ที่จะให้ได้รางวัลตามที่คนไทยยอมรับได้ จังหวะนั้นดาราคนนี้ ได้คลอดลูก ที่เธอตั้งชื่อไว้เป็นอย่างดี และ เธอเป็นคนสู้ชีวิต เมื่อเธอทำดี ก็ต้องได้ดี  และไม่แพงเลยที่เราจะได้พรีเซ็นเตอร์อีกคน ด้วยราคาเพียงล้านเดียว ถ้าจ้างจริงๆเราต้องจ่ายมากกว่านี้อยู่แล้ว อีกทั้งสังคมของดารา ท่านนี้ ก็สร้างกระแสข่าวในการแสดงความยินดีได้ ทั้งในกองถ่าย ละที่อื่นๆ คราวนี้ ประเด็นการคุย ก็จะมีแต่เรื่องการชิงรางวัล 4. เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามคาด ประเด็นก็ถูกเบี่ยงไปแล้วล่ะ 5. ช่วยเพิ่มยอดขาย ให้กับพันธมิตรรายใหญ่ เพราะส่วนใหญ่ จะเปิดเจอที่ร้านค้านี้ ตามสาขาต่างๆ แต่ถ้าเหตุการณ์นี้ไม่ได้มีการจัดฉากเลยล่ะ 1. พีอาร์ เก่งมาก เตรียมนักข่าวทำข่าวได้เร็วจัง ยิ่งสายบันเทิงด้วย  ส่วนหน้าหนึ่งนี่เขาพร้อมอยู่แล้ว 2. ผู้บริหารทุ่มเทมากงานการไม่ต้องทำ รอโทรศัพท์อย่างเดียวใครได้ต้องรีบไป 3.นับว่าคุ้มมากกับ 30ล้าน แลกกับยอดขายที่พรุ่งขึ้นมา แถม ยังได้ขยายฐานลูกค้า และภาพลักษณ์สินค้า ว่าเป็นตัวนำโชค 4.งานนี้ได้กับได้ ยิงปืนนัดเดียวได้นักมากเป็นฝูง ในแง่ของการทำการค้า ขอยกย่องแนวทางความคิดนี้อย่างนี้ อย่างยิ่ง จำได้ว่า มีครั้งหนึ่ง ได้คุยกับพี่ที่เขาทำอาชีพครู ว่างานเรานั้นเจ๋งแค่ไหน ประสบความสำเร็จ มากเท่าไหน พี่เขากลับมองหน้าแล้วก็ถามเราว่า อย่าลืมคำว่าคุณธรรมด้วยนะ ความสำเร็จในงานแต่ละอย่างจำเป็นต้องทิ้งคุณธรรมไป ตั้งแต่นั้นมา เอ็นจัง ค่อนข้างที่จะระวังในการทำงานว่างานของตนเองนั้น จะทำร้ายใครไหม ทั้งทางตรงและทางอ้อม ไม่ใช่คนดี แต่ไม่อยากโดนกลับสนอง ทุกวันนี้เริ่มโดนแล้ว จากเดิมคิดแผนการทุกอย่างเพื่อให้ลูกค้าวัยรุ่นมาซื้อสินค้าเรา หาทางหลอกเงินเขา โดยไม่สนใจว่า เขาจะหามาวิธีไหน ตอนนี้เหรอ หลานตัวเอง ก็เป็นพวกวัตถุนิยมไปแล้ว ทุกอย่างตามแฟชั่น เหมือนที่เราทำไปเลย จะนอกเรื่องไปไหมนี่ อยากจะขอร้อง จากใจ การทำงานทุกอย่างไม่ใช่เพียงแค่วัดความสำเร็จในรูปตัวเลขเท่านั้น แต่เราควรวัดด้วยหัวใจด้วย คุณ Jiang wei ขอบคุณนะคะ ที่แวะเข้ามาอ่าน แหมพูดเยอะจังนะคะ  เหอ เหอ จากคุณ : เอ็นจัง - [ 29 มี.ค. 49 01:53:19 ]

ความคิดเห็นที่ 49 วันนี้  ยาวเลยทีเดียว เข้ามาเก็บเกียวประสบการณ์   และให้กำลังใจ จขท อย่างเคยค่ะ  ที่นำประสบการณ์  มาแบ่งปัน.... ขอบคุณค่ะ  พี่เอ็นจัง จากคุณ : naragorn - [ 29 มี.ค. 49 02:45:43 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณ  คุณเอ็นจังที่กรุณามาตอบคำถามที่ผมตั้งไว้  แบบให้ความรู้และมุมมองในการประชาสัมพันธ์ด้วย และที่ขอบคุณมากๆเลย  คือ การเสนอมุมมองในเรื่องจริยธรรมในการทำงาน  ที่ทำให้เราควรหันกลับมามองว่าเราทำอะไรเป็น standard เดียวกันหรือเปล่า  หรือเวลาเราหาเงินหรือแสวงหาความสำเร็จ  เราทำแบบไม่มีกฎเกณฑ์  อะไรก็ได้เพื่อให้ได้ยอดขายเพิ่ม  แต่เวลาสิ่งนั้นมันย้อนกลับมาหาเรา  เรากลับไม่พอใจว่าทำไมสังคมถึงเป็นเช่นนี้  (ตัวอย่างเรื่องหลานของคุณเอ็นจัง ชัดเจนมาก จนเราน่าจะเก็บเอามาคิดมากกว่าผ่านเลยไป)   หากเราหมั่นตรวจสอบตัวเองว่า  วิธีคิดของเรามันเป็น standard เดียวกัน  หรือ double standard  และเราไม่ต้องการให้ตัวเองเป็นคนที่ไม่น่าเชื่อถือ พูดอย่างทำอย่าง(double standard)  นอกจากเราจะไม่สับสนกับการกระทำอของตัวเองแล้ว  ผมเชื่อว่ามันจะทำให้สังคมดีขึ้นด้วยครับ เอ่อ...  เกี่ยวกับกระทู้ไม๊เนี่ย  แต่อยากเขียนครับ  อยากเน้นประเด็นสอดแทรกของคุณเอ็นจัง  ให้เป็นประเด็นสำคัญที่พวกเราควรเก็บมาคิดครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 29 มี.ค. 49 08:27:33 ]

ความคิดเห็นที่ 51 หุหุ อ่านแล้วห้ PRINT อย่างเดียว เลยค่ะ จากคุณ : Sofar_ka - [ 3 เม.ย. 49 01:55:34 ]

ความคิดเห็นที่ 52 พูดถึงเรื่องทุบท้าวมหาพรหม สิ่งที่ผมมองไม่ยักกะใช่เรื่องที่ "คนไทยบางคน" เชื่อสนธิเอามามั่วด่าทักษิณนะ แต่ผมมองในแง่ที่ว่า "คนไทยหลายๆคน" ใจหายกับการที่รูปปูนปั้นรูปหนึ่งโดนทำลาย มากกว่า จะมาใจหายกับที่มนุษย์คนหนึ่งโดนศาลเตี้ยแบบไทยๆ สังหารทิ้ง น่าตกใจที่รูปปูนปั้นมีค่ามากกว่ามนุษย์คนหนึ่ง..... ส่วนเรื่องประเด็นที่คุณเอ็นจังว่าไว้ว่า...."ตั้งแต่นั้นมา เอ็นจัง ค่อนข้างที่จะระวังในการทำงานว่างานของตนเองนั้น จะทำร้ายใครไหม ทั้งทางตรงและทางอ้อม" ผมว่าเป็นเรื่องธรรมดาของการทำธุรกิจนั่นแหละครับ...ตราบใดที่ผลสอบของการทำธุรกิจ มันขึ้นอยู่กับผลกำไรขาดทุน......เรื่องที่จะทำธุรกิจให้ได้ประสบความสำเร็จมากๆ แล้วคู่ไปกับคุณธรรมสูงส่งอย่างนักบุญผมว่าไม่มีในโลก ผมผ่านโลกมาน้อย ทุกวันนี้ผมไม่เคยเชื่อสักทีว่าคนที่มีอำนาจเยอะ หรือว่าคนที่มีเงินเยอะๆ จะเป็นคนที่ทำดีละเว้นความชั่วได้ควบคู่กับการปั๊มเงินปีละเป็นสิบล้าน ร้อยล้าน พันล้าน หรือหมื่นล้านเลย คุณเอ็นจังผ่านโลกมาเยอะกว่าผม ถามหน่อยครับเคยเห็นคนรวยๆ ที่เก่งๆ มากๆ คนไหนไหมที่เป็นคนดีอย่างนักบุญ หากเคยเห็นช่วยบอกด้วย ผมจะได้เปลี่ยนทัศนคติใหม่...... แต่คนรวยที่พยายามทำตัวให้คนอื่นเข้าใจว่าตัวเองเป็นคนดีเนี่ย....ผมเห็นครับ เห็นมามากๆ และเห็นเกือบทุกวันด้วย ไอ้คุณธรรมอันสูงส่งนี่เป็นเครื่องมือพี.อาร์.ของคนมีอำนาจมาแต่โบราณแล้วนาาาาาาา ในประเด็นกระทู้ไม่ขอแจมครับ (เฮ....คาดว่าหลายๆท่านดีใจ) เพราะตัวเองมีพื้นฐานทางการตลาดที่ยอบแยบ แอบอ่านเอาก็พอครับ ขอบคุณมากๆ จากคุณ : lb'sN (สิงห์เหนือ...เสือสำอาง) - [ 4 เม.ย. 49 13:08:46 ]

ความคิดเห็นที่ 53 อืออออ  คิดเรื่องอะไรคขึ้นมา เรื่องทุบท้าวมหาพรหมนั่นแหละครับ เคยมีคำถามหนึ่งตั้งขึ้นมาว่า......10 ใน 100 กับ 100 ใน 1000   อะไรมากกว่ากัน ทางคณิตศาสตร์บอกว่าเท่ากันแหละ แต่ทางสังคมวิทยาเขาบอกว่าไม่เท่ากัน เพราะ การที่คนจำนวนแค่ 10 คนจะสร้างผลทางจิตวิทยาแก่คนจำนวน 100 คน   มันย่อมลำบากกว่า คนจำนวน 100 คน จะมาเปลี่ยนใจคนจำนวนพันคน ในฐานะนักประชาสัมพันธ์คุณเอ็นจังเห็นด้วยไหม?????? หากว่าชั่วโมงที่คนไทยตีนบาป  ที่กำลังจะรุมกระทืบคนสติไม่ดีคนนั้นอยู่   มีคนไทยใจกล้าซัก 10 คน     ตะโกนบอกว่า    "เฮ้ย....เอ็งหยุด   เอ็งทำร้ายเค้าไม่ได้"  ผมว่า   ตอนจบอาจจะไม่เป็นแบบนี้ มันย่อมจะมีผลมากกว่ามีคนตะโกนห้ามแค่ 2-3 คน จริงไหม????? คนยิ่งจำนวนเยอะ   มีแนวคิด หรือพฤติกรรมที่ไปในทิศทางเดียวกันเท่าไหร่   ยิ่งมีอิทธิพลต่อแนวคิดของของคนในสังคมมากขึ้น แต่ในสังคมที่คนในสังคมมีวิจารณญาณของตนเองสูง  วิธีการนี้ก็ย่อมจะทำได้ลำบากกว่าในสังคมที่คนส่วนใหญ่ขาดวิจารณญาณ สำหรับสังคมไทย...ผมว่าง่ายนะ   ที่จะใช้จำนวนมวลชนเป็นเครื่องมือเปลี่ยนแนวคิดของสังคมรวม ผมคิดว่า  ไม่ใช่ว่าคนไทยหูเบา เชื่อคนง่าย ผมคิดว่า  เป็นเพราะ คนไทยไม่ค่อยมีอิสระทางความคิด  ไร้วิจารณญาณ   คนไทยเขาถนัดยกมือตามเพื่อนมากกว่า     ถ้าห็นคนอื่นยกมือตาม   คนไทยก็จะเชื่อมั่นที่จะยกมือ  และเขาก็จะเชื่อในสิ่งที่เขายกมืออย่างนั้น โดยบริสุทธิ์ใจ.....................................................................................................................................................................ทั้งๆที่ไม่ได้ใช้สมองเลย จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 4 เม.ย. 49 13:31:27 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ได้ยินวิทยุวันนี้ เขาประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการฟื้นฟูวัฒนธรรมของชาติไทย ที่สูญเสียไปจากการเล่นเนทฯ จากคุณ : wbj - [ 4 เม.ย. 49 19:52:13 ]

ความคิดเห็นที่ 55 น้องนรากร ขอบคุณนะคะที่ตามอ่านตลอด คุณ Jimmy walker ขอบคุณค่ะที่กรุณาถามให้เอ็นจังมีเรื่องราวที่จะเขียนต่อค่ะ ว่างๆแวะมาอีกนะคะ น้อง Sofar_ka ระวังจะเปลืองหมึกนะน้อง ..อิอิ จากคุณ : เอ็นจัง - [ วันจักรี 00:00:20 ]

ความคิดเห็นที่ 56 คุณสิงห์เหนือ..เสือสำอางค์ สำหรับคำถามแรกที่ถามว่า"คนถามหน่อยครับเคยเห็นคนรวยๆ ที่เก่งๆ มากๆ คนไหนไหมที่เป็นคนดีอย่างนักบุญ หากเคยเห็นช่วยบอกด้วย ผมจะได้เปลี่ยนทัศนคติใหม่...... " เอ็นจังไม่ได้รู้เรื่องราวทุกๆด้านของทุกๆคนที่ร่ำรวย เก่งๆ อย่างที่คุณถามมา ก็เลยตอบไม่ได้ว่าเขาเป็นคนดี นักบุญจนเอ็นจังสามารถเอ่ยเป็นตัวอย่างได้ ในส่วนตัวเอง ก็ไม่สมารถทำได้ทุกครั้งหรอกค่ะ แต่พยายามเลี่ยงที่จะทำผลกระทบทางลบให้สังคมน้อยที่สุดเท่าที่ภูมิปัญญาอันน้อยนิดของตัวเองพอจะมี ทุกคนล้วนมีสิทธิ์ที่จะเลือกทางเดินของตัวเองค่ะ เอ็นจังคิดว่า คนที่มีภูมิความรู้ดีอย่างคุณก็ต้องมีแนวทางที่คุณเลือกไว้และเหมาะกับตัวคุณเองอย่างแน่นอนค่ะ ต้องขออภัยที่เอ็นจังไม่มีภูมิความรู้เพียงพอที่จะตอบคุณได้ในคำถามนี้จริงๆค่ะ สำหรับเรื่องการสร้าง"การที่คนจำนวนแค่ 10 คนจะสร้างผลทางจิตวิทยาแก่คนจำนวน 100 คน   มันย่อมลำบากกว่า คนจำนวน 100 คน จะมาเปลี่ยนใจคนจำนวนพันคน" ในทางการประชาสัมพันธ์ มันอยู่ที่กลยุทธ์ค่ะ ไม่ได้อยู่ที่จำนวนเป็นประเด็นหลักเราจะดูว่าใครคือกลุ่มเป้าหมายของเรามากกว่าค่ะ บางครั้ง เราจะทำประชาสัมพันธ์ให้กับคนเพียง 10 คน แต่ หวังว่า อีก 1 ล้านคน จะต้องได้รับข้อมูลนี้และเห็นคล้อยกับข้อมูลที่เราให้ เราคน 10คนนั้นว่า กลุ่ม Opinion leader ค่ะ ส่วนกลวิธีไหนบ้างนั้นขึ้นอยู่แต่ละกรณีค่ะ อย่างที่บอกหลายๆครั้งค่ะว่าเอ็นจังไม่ได้เก่งกาจมากมายในสายอาชีพนี้ เพียงเอาประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟังค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะที่แวะมาร่วมแสดงความคิดเห็นค่ะ จากคุณ : เอ็นจัง - [ วันจักรี 00:18:05 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เพิ่งมาเห็น เฮียจุง ข่าวที่เฮียว่ามา เอ็นจังว่า งานนี้มีเหนื่อยค่ะ เพราะเหตุผลหลายๆอย่าง อย่างแรกวัฒนธรรมที่เปลี่ยนนี่คืออะไร มีการแบ่งแยกออกมาไหม และการประชาสัมพันธืแต่ละอย่างก็จะไม่เหมือนกัน มีการจัดลำดับขั้นตอนที่แตกต่างกัน อีกอย่างกลุ่มเป้าหมาย มีหลายระดับ แต่ละระดับมีพฤติกรรมการใช้อินเตอร์เน็ตที่ต่างกัน  และในบางครั้ง มีการใช้พฤติกรรมของอีกกลุ่มหนึ่งมาใช้เช่น กลุ่มวัยทำงาน แกล้งทำตัวเป็นกลุ่มเด็กวัยรุ่น หรือกลุ่มวัยรุ่น แสร้งทำตัวเป็นคนวัยทำงาน เพราะโลกแห่งอินเตอร์เน็ท เป็นโลกเสรี และหลายคน ก็จะเปลี่ยนบุคคลิกตัวเอง เมื่อตอนเล่นเน็ท เช่นในโลกแห่งความจริงเป็นคนสุภาพเรียบร้อย แต่พอมาเล่นเน็ทกลับเป็นคนที่ใช้พูดหยาบคาย ชอบก่อกวน นอกจากนี้ การรู้เท่าทันคนเล่นเน็ท ของกลุ่มที่อยู่ในระดับวางนโยบายนั้นน้อยมาก เพราะ พวกท่านเหล่านั้นบางท่านยังเข้าเวบไม่เป็นเลยก็มี แต่ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้นะคะ ทำได้ค่ะ แต่ต้องใช้เวลา และ นโยบายของรัฐบาล ต้องเห็นความสำคัญ และให้ความสนใจอย่างต่อเนื่อง แม้จะเปลี่ยนหัวหน้ารัฐบาลคนใหม่ๆ เครียดเนอะเฮีย คำถามนี้ พรุ่งนี้มาเขียนเรื่อง น้องแหม่ม แถลงข่าวดีกว่า อิอิ นายกไปแล้วนี่ .... เอ๊ะ หรือว่า มาเขียนต่ออีกดี ???? จากคุณ : เอ็นจัง - [ วันจักรี 00:26:56 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ขำๆกับการโยงเรื่องการประชาสัมพันธ์กับการเมือง....ได้ไงละเนี่ย ส่งลิ้งค์ ้ให้เพื่อนๆที่ทำงานด้านนี้เข้ามาอ่าน หลายรอบ แต่ไม่ได้ทักทายใครๆนะคะ ไม่ค่อยมีเวลาอยู่หน้าจอนานๆ และพิมพ์ช้าด้วยค่ะ แต่วันนี้ได้อ่านสัมภาษณ์ติ๊ก เจษฎาภรณ์ ก็เลยคิดถึงกระทู้นี้อีก ติ๊กเค้าบอกว่า พอมีเงินแล้วจะไปทำงานเกี่ยวกับการเกษตร แบบว่าหนีสังคมในเมือง โดยเฉพาะ การตลาดแบบแปลกๆ แล้วก็นึกย้อนไปถึงความสำเร็จของการรณรงค์เรื่องบุหรี่ ตอนนั้นป้าร่วมกับกลุ่มที่ทำงานด้วย สิบกว่าปีมาแล้ว คือเค้าเปิดศึกหลายด้านไปพร้อมๆกันแบบปูพรม เวลามีประชุมแทนที่จะมีเรื่องสุขภาพอย่างเดียว ก็จะมีการสัมมนาเรื่องการประชาสัมพันธ์แบบใหม่เพื่อการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพไปด้วยทุกครั้ง นำเอาการประชาสัมพันธ์รูปแบบใหม่ๆมาใช้ เชิญผู้สื่อข่าวมาฟัง session พิเศษ คือให้เกียรติเป็นพิเศษ ได้ข้อมูลเชิงลึก เอกสารที่จำเป็นและสำเร็จรูปพร้อมเผยแพร่ พอมาถึงคราวเอดส์ ใช้วิธีผิดๆอยู่อย่างเดียวคือ การกระตุ้นให้เกิดความกลัว อาจารย์ที่สอนทางด้านจิตวิทยาการสื่อสารเอาเปเปอร์ที่เขียนเกี่ยวกับผลข้างเคียงของการใช้วิธีนี้ ( Fear Arousing) เมืองนอกมีวิจัยเยอะมากสรุปผลชัดเจน แต่เมืองไทย กลับยังคงใช้เยอะอยู่ โดยเฉพาะในกลุ่มข้าราชการ ซึ่งควรใช้การประชาสัมพันธ์ที่เหมาะสมกับงาน ตอนนี้ คำว่า ประชาสัมพันธ์ของงานราชการก็คือ จ้างorganizer แต่ไม่ค่อยให้ข้อมูลกะเค้าเท่าไหร่ อย่างมากก็ เปิดบูธ มีนิทรรศการกะพริตตี้ อาจจะมีเดินแถว ให้เด็กมาเต้นๆกันนิดหน่อย กลางปีที่แล้วก็มีการจัดที่ลานโปรโมชั่นของห้างหนึ่ง พื้นที่นิดเดียว ประมาณ สิบโต๊ะบวกสิบบอร์ด หมดไปยี่สิบกว่าล้าน โอะๆๆๆๆ ผู้ว่าถูกสอบไปแล้ว เอ๊ะ เกี่ยวกับกระทู้ไหมเนี่ย จากคุณ : ดอกเหมย - [ 8 เม.ย. 49 17:18:49 A:58.147.34.224 X: TicketID:099599 ]

ความคิดเห็นที่ 59 สวัสดีค่ะคุณดอกเหมย ขอบคุณค่ะ ที่นึกถึงกระทู้นี้  และส่งให้เพื่อนๆอ่าน ไม่ทราบว่าเพื่อนคุณที่ทำงานการเมืองหรือว่างานพีอาร์คะ ? จะได้เตรียมใจได้ถูก  อิอิ สำหรับงานประชาสัมพันธืในหน่วยงานราชการ ในยุคที่ท่านทักษิณเป็นนายกรัฐมนตรี ถือว่าก้าวหน้ามากขึ้นกว่าเดิมนะคะ จากเชิงรับมาเป็นเชิงรุกมากขึ้น ปัญหาอยู่ที่การเปลี่ยนแปลง ย้าย หัวหน้าหน่วยงาน และบุคคลากรที่มาดูในส่วนงานประชาสัมพันธ์ใหญ่ ไม่ใช่ผู้ที่มีความชำนาญ , มีประสบการณ์ หรือมีความสนใจงานในด้านนี้ จึงมีเพียงค่านิยมเดิมๆที่เน้นเรื่องมีข่าวออกไหม?   และที่ไม่ให้ข้อมูล organizer เยอะก็เพราะบางิย่างเป็นความลับทางราชการ หรือไม่ทางราชการคิดว่า นี่เป็นเพียงการจ้างทำแค่หัวเรื่องๆ เท่านั้น อีกอย่างการจัดสรรค์งบประมาณของรัฐบาล ก็มีส่วนที่ทำให้ต้องทำงานแบบนี้ค่ะ ยากที่จะทำงานต่อเนื่องได้ อันนี้ไม่รวมถึงผลประโยชน์แอบแฝงอย่างอื่น ด้วย ดังนั้น การทำประชาสัมพันธ์กับหน่วยงานราชการ ต้องทำใจให้เข้าใจในระบบการทำงานของราชการก่อนค่ะ ถึงจะทำใจกับเรื่องอื่นๆได้ง่ายขึ้น   สำหรับการประชาสัมพันธ์โรคเอดส์ นั้น ถ้าเป็นเอ็นจังก็จะใช้วิธีให้กลัว ก่อนเช่นเดียวกัน เพื่อให้คนหยุดคิดและระวังมากขึ้น เพราะวัตถุประสงค์นั้น ต้องการลดปริมาณผู้ติดเชื้อให้เร็วที่สุด ดังนั้น สิ่งเดียวที่จะทำให้ได้ผลดีที่สุดนั่นคือ เอาความกลัวตาย มาสื่อ นอกจากนี้ ความกลัวที่สังคมจะรังเกียจย่อมที่จะได้ผลดีอีกระดับหนึ่ง อย่างเช่นการเมาไม่ขับ  ที่ตอนหลังนั้น มุ่งเน้นที่ความตาย ของคนที่เมาแล้วขับ และ ทำให้คนอื่นต้องเดือดร้อน จุดนี้ให้สังคมร่วมกันประนาม ซึ่งก็ทำให้ปริมาณคนเมาแล้วขับลดน้อยลง ในขณะเดียวกัน ก็มีการรณรงค์ ให้ยอมรับกับผู้ที่ติดเชื้อจากสามี จากแม่ สู่ลูก และความรู้ในการติดต่อว่าได้อย่างไร แน่นอนค่ะว่า การให้ความรู้ส่วนนี้ได้รับการยอมรับน้อยกว่าการประชาสัมพันธ์ว่าเป็นเอดส์แล้วตายแน่ๆ เพราะไม่มีใครอยากเสี่ยง และ นี่คือสิ่งที่มีผลต่อเนื่องจากระดับการศึกษาของประชากรในชาติด้วยค่ะ จำได้ไหมคะว่า สมัยที่รณรงค์คุมกำเนิด เจ้าหน้าที่สาธิตการใช้ถึงยางอนามัยโดยใช้นิ้ว แทนส่วนแพร่พันธุ์  ผลออกมาก็คือ การคุมกำเนิดล้มเหลว  ซึ่งเป็นเรื่องโจ๊กมาจนถึงทุกวันนี้ เป็นเหตุการณ์เดียวกันค่ะ ลองถามคนที่อยู่ข้างๆคุณดูว่า เข้าใจเรื่องโรคเอดส์นี้มากน้อยแค่ไหน แล้วลองดูว่า ระดับการศึกษานั้นอยู่ในระดับใด หรือ สังคม สิ่งแวดล้อมที่พวกเขาอยู่นั้นเป็นอย่างไร เกี่ยวกับโรคเอดส์ ความเข้าใจผิดอย่างหนึ่งที่น่ากลัวมากๆ คือ เป็นเพราะ "กรรม " เพราะถ้าเชื่อแบบนี้นั่นแสดงว่า ไม่มีใครจะป้องกัน เพราะคิดว่าตัวเองไม่ใช่คนที่โชคร้ายแน่ๆ นี่คือนิสัยคนเรา แต่ถ้า ติดเชื้อก็บอกว่า ตัวเองโชคร้ายทั้งๆที่โรคนี้ ไม่ใช่ เรื่องของกรรม หรือโชคลาง หากแต่เป็นเพราะพฤติกรรมส่วนตัวเป็นหลัก น้องคนนักที่จะโชคร้ายติดมาจาก ร้านเสริมสวย, ทำฟัน , บริจาคเลือด อย่างนี้สิถึงจะมาพูดว่ากรรมได้ แต่วัยรุ่นสมัยนี้ค่านิยมที่น่ากลัวมากๆนั่นคือ จะไม่ใช้ถุงยางกับการมีเพศสัมพันธครั้งแรก เพราะค่านิยมที่ว่า ต้องการสัมผัสธรรมชาติ และคิดว่า แฟนตนนั้นน่าไว้ใจได้ และเชื่อมั่นในตัวเองว่าดูคนไม่ผิด กับอีกค่านิยมหนึ่งคือการโทรมหญิง หรือที่เรียกง่ายๆว่า ข่มขืนหมู่ กลุ่มนี้จะไม่นิยมใช้ถุงยาง เพราะถ้าใช้จะคิดว่า ไม่เชื่อใจเพื่อนในกลุ่ม ดังนั้นจะเห็นได้ว่า การประชาสัมพันธ์เรื่องโรคเอดส์ จากเดิม มุ่งไปที่หญิงขายบริการกับรักร่วมเพศนั้น  อาจจะไม่ใช่กลุ่มหลักในชั่วโมงนี้ น่าจะเป็นกลุ่มเด็ก ที่ควรเริ่มตั้งแต่ อายุ 9 ขวบ อย่าเพิ่งตกใจค่ะ เพราะเดี๋ยวนี้เด็กโตเร็วมาก จากอาหาร และสื่อที่ได้รับทำให้กระตุ้นในเรื่องนี้เร็วขึ้น รวมทั้งค่านิยมที่เปลี่ยนไป แต่นั่นแหละสังคมไม่ยอมรับความจริงว่าอะไรเกิดขึ้นจริงๆ จึงแก้ไม่ถูกจุดสักที ถ้าเป็นการทำการตลาด ถือว่า พลาดตั้งแต่การทำ SWOT แล้วล่ะค่ะ ว่างๆมาใหม่นะคะ ไม่รู้ว่า เอ็นจังตอบตรงกับที่พูดมาหรือเปล่าคะ ??? จากคุณ : เอ็นจัง - [ 10 เม.ย. 49 04:20:02 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เอออ..คุณ trotong คะ ไม่ทราบว่า คุณ ตั้งใจโพสต์ หรือว่า บังเอิญคะ? อยากจะเรียนตรงๆค่ะว่า มาลบออกเถอะค่ะ เพราะตรงนี้ไม่ได้รับสมัครพนักงานนะคะ เป็นกระทู้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นนะคะ หวังว่าคงเข้าใจในเหตุผลที่ให้ไปนะคะ ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : เอ็นจัง - [ 11 เม.ย. 49 21:39:11 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เหอๆๆๆ   ... คุณ  trotong (trotong)  ในคห.60  ค่ะ  คิดได้งัยค่ะนั่น ....มาโพส รับสมัครงานตรงนี้..   แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 49 23:28:34 จากคุณ : naragorn - [ 11 เม.ย. 49 23:21:29 ]

ความคิดเห็นที่ 63 น้ำตาฤาจะแก้ปัญหาใจ? ที่วันนี้ขึ้นต้นด้วยประโยคนี้ เพราะรู้สึกว่า น้ำตาของคนดังจะนองหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ บ่อยจัง ช่วง2-3 เดือนที่ผ่านมา ท่านนายกสมาพันธ์ภาพยนตร์ก็น้ำตาเอ่อ ท่านนายกทักษิณ ก็น้ำตาล้น จนล่าสุด น้องฟิล์มก็น้ำตาทะลัก น้ำตาลูกผู้ชายไหลได้ เพราะว่า ความอัดดั้นตันใจ อย่าสุดที่จะพูดออกมาได้   นั่นคือสิ่งที่เราๆ มีความเชื่อกัน สงสัยกันไหมว่า ทำไมถึงต่อมน้ำตามาพังเอาตอนที่แถลงข่าว ทำไม ไม่ร้องให้พอก่อนที่จะมาแถลงข่าว  จะได้ไม่มีคนเห็น เอ็นจังเองก็สงสัยค่ะ เพราะถ้าเป็นตัวเอง ก็คงจะเก็บน้ำตาให้ไหลให้กับคนที่ใกล้ชิดจริงๆเห็นเท่านั้น มันน่าอายนะถ้าประชาชนจะมาเห็น ต่อพอมานึก ถึงงานประชาสัมพันธ์ขึ้นมาก็ ร้อง อ๋อ.... หรือว่า.... แต่ว่าไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม การใช้น้ำตาในการประชาสัมพันธ์ มิใช่ว่า จะใช้ได้ผลทุกครั้ง ไม่ใช่ว่า จะได้รับคะแนนนสงสาร หรือความเห็นใจ แต่บางครั้งถ้าใช้ไม่ถูกจังหวะ น้ำตาไหลมาไม่ถูกช่วง จากคะแนนความสงสารก็จะกลายเป็นความหมันไส้ไป แล้วเมื่อไหร่ล่ะ เราควรที่จะปล่อยให้ต่อมน้ำตาทำงาน? พูดยากจริงค่ะ  ว่าเมื่อไหร่ แต่เรามาดูทีละ ตัวอย่างกันดีกว่า อย่างท่านนายกทักษิณ  น้ำตาคราวนี้ น่าเสียดาย  น่าเก็บไว้ก่อน เพราะอะไรน่ะเหรอ? ก็เพราะบุคคลิกที่ผ่านมาของท่าน บ่งบอกถึงความมั่นใจในความคิด และ ภาพลักษณ์ที่ท่านนำเสนอให้เราๆ ได้สัมผัสได้นั้น ไม่มีทางเสียน้ำตา ให้ใครได้แน่ๆ เรียกว่า ยอมตายดีกว่า แล้วจะใช้บุคคลิกไหนดีล่ะ ที่จะเหมาะและเรียกคะแนนได้ดีกว่าน้ำตา ในความคิดของเอ็นจัง คือ เรียบเฉย ไม่พูดอะไร แล้วก้าวลงไปโดยไม่พบใคร ตรงกับบ้านเลย หรือว่ามีใครเห็นเป็นอย่างอื่นบ้างคะ? สำหรับกรณีน้องฟิล์ม กับกรณี ที่เถียงกันไปมา กับเสี่ยอีกท่าน ถ้าน้องฟิล์มไม่มีกรณี ที่ปฏิเสธว่าไม่ได้ส่งดอกไม้ให้น้องหยาดแต่สุดท้ายออกมา ยอมรับและขอโทษ แต่พูดในทำนองว่า เป็นลูกผู้ชาย ขอรับผิดเอง แต่คราวนี้ บอกตรงๆว่า ตั้งแต่ที่เสี่ยยังม่ออกมาแฉเอกสาร ขนาดนี้ เอ็นจังก็คิดว่า เข้าข้างเสี่ยแล้วล่ะ และ คาดว่า สุดท้ายฟิล์มก็ต้องออกมายอมรับ ว่า ที่เสี่ยพูดมาเป็นจริง แต่ลุ้นว่า จะมาลักษณะไหนกันแน่ และเดาไม่ผิดที่คาดว่า งานนี้ ต่อมน้ำตาของน้องเขาต้องทำงานหนักแน่ๆ ทำไมน้ำตาคราวนี้ไม่ได้ผล ก็ เพราะว่า เราจะเชื่อน้องเขาได้เหรอ ในเมื่อคราวก่อนก็ ปฏิเสธ จนสุดท้ายก็ มายอมรับ เหตุการณ์ห่างกันไม่นาน ดังนั้น ยังไม่ลืมค่ะ แม้ว่าคนไทยจะลืมง่าย แต่อันนี้เร็วไปนิด ถ้าไม่น้ำตาไม่ไหล แล้ว จะใช้อะไรล่ะ เงียบค่ะ ...ความเงียบค่ะ ไม่ต้องพูดอะไร หายหน้าไปสักพัก เห็นไหมคะว่า การแก้ไขวิกฤติด้วยวิธีการแถลงข่าวนั้น บุคคลิกภาพที่แสดงออกมานั้น ต้องระมัดระวังอย่างดี แล้วการยิ้มล่ะ ถึงแม้เมืองไทย จะยิ้มได้ทุกสถานการณ์ แต่บางเหตุการณ์ ห้ามยิ้มเชียวนะน้องเอ๋ย ที่เห็นได้ชัดนั่นคือกรณี ของ แหม่ม เบนโล รู้สึกไหมว่าวันนั้นเธอยิ้ม ระรื่นเกินไป ท้องก่อนแต่ง ผิดประเพณี แล้วยังยิ้มอยู่ได้ ? เพิ่งรู้ว่าท้อง 5 เดือน ยังยิ้มอยู่ได้ ???? และยังมีหลายเหตุผลทำให้รู้สึกว่าเธอไม่ควรยิ้ม เมื่อเหตุการณ์ผ่านไป ผลออกมาทุกคนก็ เห็นด้วยว่า วิธีการที่เธออกมาบอกนั้นไม่ได้เรื่อง  ไม่ดีเอามากๆๆ และเมื่อกลับมา เธอยังคง ความคลุ่มเครือเอาไว้อีก ในกรณีนี้ PR จะช่วยได้อย่างไร พูดความจริงอย่างไรคะ แต่ควรที่จะเรียงลำดับคำพูด ให้กับแหม่มด้วย พรุ่งนี้มาต่อค่ะว่า จะพูดอย่างไรดี ถ้าใครว่างๆลองมาช่วยกันร่าง speech ที่แหม่มควรจะพูด หากคุณ ได้รับการว่างจ้างให้ทำ PR แก้ไขภาพลักษณ์ในครั้งนี้ดู ใครตอบได้ถูกใจ  มีรางวัล ให้ค่ะ  แต่ยังไม่บอกว่าเป็นอะไร เพราะ ต้องไปหาก่อน อิอิ จากคุณ : เอ็นจัง - [ 22 เม.ย. 49 01:44:39 ]

ความคิดเห็นที่ 64 จริงแล้ว  มนุษย์เรามีการสร้างภาพของตัวเราทั้งด้วยความตั้งใจและออกมาโดยธรรมชาติอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว  เพื่อสร้างบุคคลิกภาพที่เราปรารถนาจะเป็น และการสร้างภาพ  ก็มีทั้งเพื่อผลประโยชน์ต่อตัวเราในด้านการสร้างบุคคลิกภาพที่แตกต่าง(ความเป็นตัวตน)  สร้างความยอมรับนับถือในตัวเรา  หรือความนิยม(ความรัก)ในตัวเรา  ซึ่งโดยปกติเราจะมีภาพหรือบุคคลิกภาพที่ชัดเจนของตัวเองอยู่ระดับนึงโดยธรรมชาติ  ว่าเราเป็นคนอย่างไร  เราต้องการสื่อสารให้คนอื่นมองเราอย่างไร  เป็นคนจริงจัง  เป็นคนขี้เล่น  หรือเป็นคนจริงจังบางเรื่องแต่ขี้เล่นบางเรื่อง  ทั้งหมดนี้คือการสื่อสารไปยังคนอื่น แต่ภาพพจน์แบบนึงจะเป็นที่นิยมของคนแบบนึง  ในขณะที่คนอีกแบบจะชอบคนอีกบุคคลิกนึง  เช่น  โดยทั่วไป  ผมสังเกตเห็นว่าผู้หญิงส่วนใหญ่จะชอบผู้ชายที่สนุกสนาน  คุยสนุก  แต่คนที่มีบุคคลิกเฮฮามากๆ  ก็จะเสียภาพความจริงจังไป  ซึ่งจะมีผลต่อความนิยมในหมู่ผู้ชายด้วยกัน(เช่นการยอมรับให้นำ)  ในขณะที่คนที่จริงๆจังมากๆ  ก็อาจจะดูน่าเบื่อในสายตาผู้หญิงส่วนใหญ่ มาเข้าถึงประเด็นของคุณเอ็นจัง  ในความเห็นด้านบน  เมื่อคนเลือกที่จะสร้างภาพจากน้ำตา  หรือยอมให้ภาพการร้องไห้ออกสู่สาธารณะ  ก็ย่อมหมายถึงมุ่งหวังผลประโยชน์อย่างใดอย่างนึง  เช่น ขอความเห็นใจ  แต่ในขณะเดียวกัน  บางทีเขาก็อาจจะรู้อยู่ว่า  อาจต้องเสียภาพบางอย่างในสายตาของคนบางกลุ่มไป  เช่น กรณีของนายก(หรือผู้นำคนใดก็ตาม)  การมีน้ำตา  อาจช่วยให้กลุ่มคนส่วนใหญ่รู้สึกเห็นใจ  และรู้สึกว่าผู้นำก็เป็นมนุษย์อย่างเราๆเหมือนพวกเขา แต่ก็อาจเสียภาพความเข้มแข็งในสายตาของคนที่มักมองภาพว่าความเป็นผู้นำคือความเข้มแข็ง(ไม่ร้องไห้)  ซึ่งคนๆนั้นต้องเลือกว่าอะไรจะดีกว่ากันในขณะนั้น  หรือในระยะยาว   ผมเคยอยู่ในเหตุการที่อดีตนายกรัฐมนตรีคนหนึ่งต้องถูกบีบให้ลาออก  ท่านไม่สามารถเก็บความรู้สึกสะเทือนใจไว้ได้  แต่ไม่อยากให้คนอื่นมองเห็นน้ำตา  พอแถลงข่าวเสร็จ  ก็รีบหลบไปหลั่งน้ำตาที่มุมห้อง  เพื่อไม่ให้ใครเห็น  --  ลองดูความแตกต่างของสองกรณีนะครับ การเสียน้ำตา  จึงขึ้นอยู่กับเจตนาขณะนั้น 1.ร้องไห้จริง  แต่ไม่ปิดบัง 2.อยากร้องไห้  แต่ต้องปิดบัง  จึงพยายามไม่ร้อง 3.เสแสร้งร้องไห้ ทั้งสามกรณีจะมีผลแตกต่างกันออกไป  และเราก็สามารถ"อ่าน" บุคคลิกที่แท้จริง  หรือเจตนาที่ต้องการสื่อสารของคนสามแบบสามเหตุการณ์ได้ครับ  ถ้ามีความชำนาญพอครับ  คราวหน้าลองสังเกตดูซิครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 22 เม.ย. 49 12:33:45 ]