ความคิดเห็นที่ 1 คุณคือสิ่งที่คุณคิด และ คุณอยากจะเป็น พื้นฐานของคนที่ประสบความสำเร็จนั้น สิ่งแรกที่ผมมักพร่ำบ่นให้น้องๆ และ ใครต่อใครคือ คุณต้องมีความคิดว่า คุณประสบความสำเร็จ และ คุณต้องมีทิศทางการกระทำของคุณให้ประสบความสำเร็จนั้นๆได้ ถ้าต้องการประสบความสำเร็จ คุณต้องเชื่อมั่นในตัวของคุณเองก่อนว่า คุณจะประสบความสำเร็จ และ ทำในสิ่งที่จะนำทางคุณให้ไปถึงจุดสำเร็จนั้นๆ ผมอาจจะพูดง่ายไป แต่นี่คือความเป็นจริงของชีวิตที่ว่า จิตอยู่เหนือร่างกาย ใจเป็นนายกายเป็นบ่าว ซึ่งจิตที่มุ่งมั่นจะทำให้เราสามารถประสบกับสิ่งที่ต้องการได้เสมอ ดังนั้น ความเชื่อมั่นว่า คุณจะประสบความสำเร็จนั้นเป็นสิ่งสำคัญ ผมยกตัวอย่างให้เห็นว่า ถ้าคุณอยู่ในห้องมืดขนาดใหญ่ ไม่มีแม้นแสงเพียงเล็กน้อย ทำให้คุณมองไม่เห็นอะไรเลย แม้นกระทั่งมือของคุณที่อยู่ข้างหน้า แม้นคุณจะยกมาใกล้ตาคุณเพียงใด แต่คุณจะยังคงมั่นใจได้ว่า คุณยังมีชีวิตอยู่ ยังมีแขน ขา มือ และ ร่างกายอยู่ครบ ทั้งๆที่คุณมองไม่เห็นพวกมัน... คุณยังมีความรู้สึกถึงรอบข้าง รู้ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่ สิ่งเหล่านี้เกิดจากความเชื่อมั่นของคุณว่า คุณยังมีร่างกาย คุณกำลังเดิน คุณกำลังยืน หรือ คุณกำลังนั่ง และ คุณก็ยังรับรู้ว่า คุณยังมีลมหายใจอยู่ มีชีวิตอยู่... ความเชื่อมั่นในสิ่งที่คุณมองไม่เห็น ก็เหมือนกัน สิ่งเหล่านั้น จะเป็นแรงผลักให้คุณพบว่า สิ่งที่คุณคิดนั้นมีอยู่จริง ถึงแม้นว่ามันจะมองไม่เห็นในตอนนี้ก็ตาม พลังใจจึงเป็นสิ่งสำคัญ คุณต้องเชื่อมั่นในสิ่งที่คุณทำ และ คิด คุณต้องเชื่อมั่นว่าคุณจะประสบความสำเร็จ คุณถึงประสบความสำเร็จ มีพลังใจอย่างเดียวคงไม่สามารถทำให้มันบรรลุสำเร็จได้จริง คุณต้องเชื่อมั่นก่อนว่าคุณจะประสบความสำเร็จ ความเชื่อมั่นจะทำให้คุณ ความเชื่อมั่นจะเป็นเหมือนแม่เหล็ก ที่จะดึงดูดให้คุณประสบความสำเร็จ และจะทำให้คุณเปลี่ยนแปลงตัวเองไปสู่ความสำเร็จของคุณ จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 21 พ.ค. 49 01:35:37 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หวัดดีค่ะพี่วิบูล การเปลี่ยนทัศคติ ความคิด มุมมอง ไม่ใช่เรื่องง่าย เปลี่ยนนิสัย ยิ่งยากกว่า จากคุณ : ..ฟ้าใส.. - [ 22 พ.ค. 49 00:53:26 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มารออ่านต่อก่อนครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 22 พ.ค. 49 06:25:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อทัศนคติเปลี่ยน......... จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 22 พ.ค. 49 09:43:36 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โมเดิลในการเปลี่ยนทัศนคติ...... จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 22 พ.ค. 49 09:44:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณ...ฟ้าใส...ครับ ดีใจจัง...ที่ได้เสวนากันอีก....ที่คุณบอกว่า "การเปลี่ยนทัศคติ ความคิด มุมมอง ไม่ใช่เรื่องง่าย เปลี่ยนนิสัย ยิ่งยากกว่า " แสดงว่า  ระหว่างการเปลี่ยน "ทัศนคติ"  กับเปลี่ยน "นิสัย" เปลี่ยน "นิสัย" ยากกว่าอย่างงั้นใช่ไหมครับ ดังนั้น  ลุงใคร่ขอความเห็นจากบรรดาสมาชิกว่า ใครมีความเห็นเช่นไรครับ  เปลี่ยนอะไรยากกว่า? จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 22 พ.ค. 49 10:47:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หากต้องการเปลี่ยน ทัศนคติ ความคิด มุมมอง เริ่มง่ายๆ ด้วยการเปลี่ยน "สิ่งแวดล้อม" คะ ดิฉันเคยมีเพื่อนเป็นช่างศิลป์ อายุ 39 ทำงานกับบริษัทแห่งนึงมาร่วม 10 ปีแล้ว ปกติเค้าจะโดนนายบ่นอยู่บ่อยๆ ว่าออกแบบแคตตาล๊อก ใบปลิว ทีรัย ก็แนวเดิมๆทุกครั้ง จะไม่เป็นงั้นได้งัย บริษัทไม่ยอมต่อเนทให้เค้าใช้ ไม่มีงบให้เค้าซื้อแมกกาซีนออกแบบ เพื่อศึกษาหรือดูแนวทางการออกแบบต่างๆ  ชีวิตเค้าก็เลยมีแต่กรอบสี่เหลี่ยมของห้องออกแบบ วันนึงฝ่ายขายขาดคน นายก็เลยบอกให้เค้าไปช่วยยืนขายของออกบู๊ทงานแสดงสินค้า หลังจากนั้นเค้าก็ต้องไปด้วยทุกงาน (ประมาณเดือนละครั้ง) .....ผลคือ.....จากช่างศิลป์ที่ขรึมๆ ออกแบบงานซ้ำๆ กลายเป็นพนักงานขายที่สามารถ "อ่านคน" ได้เก่งมาก แค่ลูกค้าเดินเข้ามา เค้าจะสามารถบอกได้เลยว่าคนนี้สนใจซื้อจริงๆ หรือแค่เข้ามาดูๆ คุยๆ เรื่อยเปื่อย เทคนิครับมือการต่อรองราคากับลูกค้านี่แพรวพราวจริงๆ ตัวเค้ายังบอกเลย ว่าเค้าก็เพิ่งรู้ตัวเหมือนกันว่าเค้าขายของเป็น คนเราชอบพูดกันว่าอยากได้สิ่งใหม่ๆ ให้กับชีวิต แต่จะมีซักกี่คนที่ชอบการเปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การเปลี่ยนตัวเอง ส่วนมากเรามักจะรอให้คนอื่นมาสั่งให้เราเปลี่ยน หรือต้องรอจนสถานการณ์บีบบังคับให้เราต้องมีการปรับเปลี่ยนมากกว่า จากคุณ : น้อง(ของ)หมา - [ 22 พ.ค. 49 13:17:50 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จริงๆแล้ว ผมต้องการให้เปลี่ยน "นิสัย" อย่างที่ คุณฟ้าใสบอกจริงๆ ขอโทษด้วย เพราะว่า เครื่องที่บ้านไม่ดี เขียนไว้ตั้งเยอะ แต่เครื่องจะหลุดบ่อยมากๆ พิมพ์ไปหลายหน้า แล้ว หายไปเลย ก็เลยหยุดเขียนชั่วคราว... นิสัย นั้นเกิดจากความเคยชินของการกระทำของคน ซึ่งโดยทั่วไปแล้ว นิสัยที่ไม่ค่อยดีนั้น สามารถสร้างได้ง่าย รวดเร็ว แต่ส่งผลทางลบกับผู้มีนิสัยอย่างนั้น เช่น คนที่ชอบวางของไว้ที่นั่นทีที่นี่ที คนกลุ่มนี้จะมีบ้านหรือสถานที่ทำงาน ดูรกรุงรัง ซึ่งบางครั้งทำให้หาสิ่งของไม่เจอก็บ่อยๆ ไป การสร้างนิสัยนี้ก็แสนง่าย แต่เวลาต้องการกลายเป็นคนเรียบร้อยซิ มันยาก นั่นหมายถึง นิสัยที่ดีๆนั้น จะสร้างขึ้นต้องใช้เวลาบังคับตัวเองอย่างมาก แต่เมื่อนิสัยนี้เกิดขึ้นกับตนเองแล้ว มันจะอยู่กับตัวของเราไปอีกนาน และ จะส่งผลดีกับผู้มีนิสัยเหล่านั้นด้วย อย่างคนที่ชอบความเป็นระเบียบ ก็มักจะทำอะไรเรียบร้อย สะอาด หาสิ่งใดก็ง่าย แต่ถ้านิสัยนี้ติดตัวมากเกินไปก็ไม่ค่อยดี เพราะจะกลายเป็นคนจู้จี้จุกจิก น่าลำคาญไป จึงต้องเดินสายกลางในการสร้างนิสัยด้วยนะครับ ถ้ามองย้อนกลับไป นิสัย เกิดจากประสบการณ์ของแต่ละคน และ ความเคยชินในการปฏิบัติ ซึ่งต้องใช้เวลาในการบ่มเพาะให้เกิด ประสบการณ์ของเจ้าของนิสัยเหล่านั้น จะส่งผลโดยตรงกับนิสัยที่เขามี และ นิสัยต่างๆ ก็จะสะท้อนออกมาด้วยว่า เขามีความคิดเช่นใดเป็นพื้นฐาน สิ่งเหล่านี้เกี่ยวข้องซึ่งกันและกัน อย่างยากที่จะแยกกันให้ออกมาอย่างเด่นชัด คนเราที่เป็นเช่นนี้กันเอง ส่วนใหญ่ก็ไม่สามารถระบุออกมาได้ว่า นิสัยเหล่านั้นเหล่านี้ของตนเองนั้น มาจากไหน หรือ มีมาตั้งแต่เมื่อไหร่ และ ทำอย่างไรให้นิสัยของตนเองนั้น กลายเป็นนิสัยที่ดี เหมาะแก่การที่จะทำให้เจ้าของนิสัยนั้นๆ กลายเป็นผู้ประสบความสำเร็จ การสร้างนิสัยต่างๆ เพื่อให้ประสบความสำเร็จขึ้นนั้น ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องใช้เวลา และ แรงกายแรงใจอย่างมาก ซึ่งถ้าคุณไม่ผลัดวันประกันพรุ่งในการที่จะเริ่มทำให้ตัวคุณเองมีนิสัยที่ดีๆ เพื่อความสำเร็จของคุณเองแล้ว คุณก็จะไม่ได้เริ่มที่จะเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ ดังนั้น แรงใจ เป็นสิ่งสำคัญของคนที่ต้องการประสบความสำเร็จ ผมจึงเน้นในเรื่องนี้เป็นหลักเบื้องต้น ถ้าคุณมีแรงใจ มีพลังที่จะผลักตัวเองให้สำเร็จ คุณก็ต้องมีเหตุ และ มีผล ต้องเข้าใจกฎของเหตุและผล ว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ล้วนแล้วมีเหตุที่ทำให้เกิดทั้งนั้น เช่น ความสำเร็จของ MS-Office นั้น เกิดจาก MS มี OS เป็นของตนเอง พื้นฐานที่ดีจึงเป็นรากฐานที่ดี และส่งผลให้กับตึกที่อยู่บนรากฐานนั้นๆ คงทน และ ยืนตระหง่านได้ เหตุที่ MS-Office นั้นได้รับความเชื่อถือเป็นอย่างมาก ไม่ใช่ว่าโปรแกรมในชุดนี้ เก่งกาจกว่าคนอื่นๆ แต่เนื่องจากคนทั่วไป มีความมั่นใจได้ว่า ทุกๆโปรแกรมของ MS จะสามารถใช้งานบน Windows ได้อย่างแน่นอน เพราะว่า เป็นค่ายเดียวกัน ดังนั้น โปรแกรมต่างๆ ที่เก่งๆ ก็เริ่มล้มหายตายจากกันไปทั้งๆที่เก่งกว่า MS-Office เสียด้วยซ้ำ นี่เป็นผลที่เกิดขึ้น จากการที่ MS ใช้เวลาเริ่มต้นกับ OS เป็นส่วนใหญ่ พื้นฐานที่ดีจึงส่งผลให้เกิดผลต่อเนื่องที่ดี ถ้าคุณตั้งเป้าหมายว่า "คุณจะประสบความสำเร็จในชีวิต" ซึ่งคุณได้กำหนดแล้วว่า ผลที่คุณจะได้รับคืออะไร เช่น "ต้องการมีเงินใช้โดยไม่ต้องทำงาน" หรือ "ต้องการมีชีวิตที่มีความสุข" สิ่งต่างๆเหล่านี้ เป็นผลที่คุณต้องการ ดังนั้น คุณต้องหาเหตุให้เจอว่า คุณต้องทำเช่นใด เพื่อให้ได้ในสิ่งที่คุณต้องการเหล่านั้น แล้วเริ่มทำตั้งแต่วันนี้ สร้างรากฐานของชีวิตที่คุณต้องการตั้งแต่วันนี้ ในห้องมืดขนาดใหญ่ห้องเดิม หากมีแสงที่ให้เห็น คุณจะสามารถมองเห็นตัวตนของตัวเองชัดเจนขึ้น และ พฤติกรรมของคนนั้น จะมุ่งไปยังจุดที่แสงส่องออกมา เพราะรู้ว่า จุดนั้นเป็นทางออก และหากคุณเป็นคนที่ต้องการออกจากห้องมืด คุณก็จะเดินไปตามทางที่แสงนั้นลอดผ่านมา ถ้าคุณมุ่งมั่นที่จะเดินไปตามแสงนั้นอย่างจริงๆจังๆ คุณจะไปถึงจุดๆนั้นสักวัน แต่ถ้าคุณหยุดดูสิ่งรอบข้างที่แสงส่องกระทบ คุณก็จะเสียเวลาบางส่วนในการไปถึงจุดเป้าหมาย นี่เป็นสัจจธรรมของชีวิต ที่ทุกคนจะเป็นเช่นนั้น ตัวอย่างนี้ ผมอยากแสดงให้เห็นว่า ถ้าคุณมีเป้าหมาย และ มุ่งประเด็นไปยังเป้าหมายนั้นๆ คุณจะใช้เวลาที่น้อยกว่า การเดินไปอย่างไม่มีจุดหมาย จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 22 พ.ค. 49 18:50:03 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ชีวิตของคนเราก็แปลกมากๆ เมื่อเราเปลี่ยนแปลงนิสัยของเราในส่วนใดๆ เราก็จะกลายเป็น แม่เหล็กมนุษย์ ที่มีแรงดึงดูดคนในกลุ่มนั้นๆ ให้เข้ามาหาเรา หรือ เราได้เข้าไปหาคนในกลุ่มนั้นๆได้อย่างดี ซึ่งทำให้สิ่งแวดล้อมของเรานั้น เปลี่ยนแปลงไปตามความเป็นไปของตัวเรา แม่เหล็กมนุษย์นั้น อาจจะเป็นแม่เหล็กชั่วคราว หรือ แม่เหล็กถาวร ก็ขึ้นอยู่กับลักษณะนิสัยของเราว่า นิสัยเหล่านั้นมันคงอยู่กับเรามากน้อยเพียงใด บางคนอ่านหนังสือ ก็จะเปลี่ยนนิสัยไปตามหนังสือนั้นๆที่บอกเล่าให้ฟัง ซึ่งหนังสือนั้นจะสร้างให้ตัวเราเป็นแม่เหล็กชั่วคราวไป ซึ่งเราจะสนใจในเรื่องนั้นๆเพียงไม่กี่วัน แล้วความสนใจของเราก็หมดลง แต่ช่วงเวลาที่เราสนใจและได้รับรู้ หรือ เห็นคุณค่าของนิสัยเหล่านั้นแล้ว จะทำให้เราได้พัฒนานิสัยเหล่านั้น และหากได้ทำบ่อยๆ ทำให้เกิดความเคยชิน มันก็จะกลายเป็นนิสัยของเราจริงๆ ทำให้เรากลายมาเป็นแม่เหล็กมนุษย์แบบถาวรไปได้ การเป็นแม่เหล็กมนุษย์ถาวรนั้น จะทำให้เรายืนอยู่ในพื้นที่ๆเราอยากจะอยู่ได้อย่างมั่นใจ ทำให้เราเสาะหาเพื่อนที่มีแนวคิดเดียวกัน คบหาสมาคมกับกลุ่มคนที่เราคิดว่า เหมาะสมกับเรา และแน่นอน คนที่มีลักษณะนิสัยเหล่านี้ ก็จะเข้ามาหาเราอยู่บ่อยๆ เพราะว่าเมื่อคบหา หรือพูดคุยอะไรกับใครแล้ว เขาจะรู้สึกว่า กำลังพูดคุยกับคนกลุ่มเดียวกัน พวกเดียวกัน แนวความคิดใกล้ๆกัน ทำให้มีลูกรับลูกชนได้มาก และมีความสนุกที่จะคุยด้วย นิสัยที่เป็นแม่เหล็กมนุษย์แล้วนั้น จะผลักดันให้คุณ มุ่งไปสู่ประเด็นที่คุณต้องการได้ตรงที่สุด และจะมีแรงสนับสนุนจากรอบข้างอย่างมาก ดังนั้น คนที่เปลี่ยนนิสัยตัวเองกลายเป็นคนที่มุ่งหาความสำเร็จในชีวิตของตน เช่น คนที่ต้องการมีสุขภาพดีมีความสุขกับครอบครัว คนๆนั้น ก็จะวิ่งเข้าหาคนที่ชอบออกกำลังกาย พาตัวเองไปยังสถานที่ออกกำลังกาย หรือ พักผ่อน เข้าสังคมกับคนที่มีครอบครัวที่ดี บางคนก็ย้ายบ้านเพื่อต้องการย้ายสังคมตัวเองให้ดีขึ้น ก็มีมากมาย มันเป็นเรื่องธรรมดาที่หลายคนมองข้าม แต่แท้ที่จริงแล้ว คนเราจะเลือกในสิ่งที่ตัวเราต้องการ และ ตัวเราเป็นเสมอๆ โดยเราเองอาจจะไม่รู้ตัวเสียด้วยซ้ำ นั่นหมายถึง ถ้าคุณสร้างนิสัย หรือ พฤติกรรม ที่จะส่งให้คุณไปถึงจุดมุ่งหมายของคุณเพื่อประสบความสำเร็จแล้ว นิสัยหรือพฤติกรรมเหล่านั้น จะชักจูงคุณ และ พาคุณไปให้ถึงจุดสำเร็จของชีวิตที่คุณตั้งเป้าหมายไว้ เห็นไม๊ครับว่า มันสำคัญกับชีวิตของคุณจริงๆ ความสำเร็จไม่ใช่แค่ความต้องการมัน แต่มันเกิดจากการกระทำของคุณเพื่อให้ประสบความสำเร็จ ถ้าไม่ทำ ก็ไม่เกิด แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 49 17:29:17 จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 22 พ.ค. 49 18:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ในห้องมืดมิด ที่คุณอยู่เพียงคนเดียว บางคนจะอึดอัด อยากหาใครเป็นเพื่อน อยากคุย อยากรู้สึกปลอดภัยจากคนรอบข้าง เพราะ คนเรานั้นเป็นสัตว์สังคม พฤติกรรมนี้ส่อให้เห็นว่า คนเราจะประสบความสำเร็จได้นั้น ต้องมีสังคมเกื้อหนุน ต้องมีเพื่อน ต้องสร้างความสัมพันธ์ โดยปกติธรรมชาติของคนนั้น ไม่ชอบอยู่คนเดียว คนที่ประสบความสำเร็จ ก็ไม่มีใครอยากอยู่คนเดียวเช่นกัน ซึ่งจะเห็นได้ชัดเจนมากๆ จากการที่ คนที่อยากจะประสบความสำเร็จ ก็อยากที่จะรู้จักกับคนที่ประสบความสำเร็จ เพราะคาดหวังว่าจะประสบความสำเร็จอย่างเขาบ้าง หรือ หากไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว ก็จะพยายามศึกษาหาต้นแบบของตน เพื่อให้ตนเองได้ประสบความสำเร็จเช่นเดียวกับคนที่ประสบความสำเร็จมาแล้ว... ส่วนคนที่ประสบความสำเร็จ ก็จะพยายามหาคนที่ประสบความสำเร็จมากกว่า หรือ หาคนที่ประสบความสำเร็จใกล้เคียงกันคบหากันอยู่เรื่อยๆ สมาคมต่างๆ จึงมีคนในกลุ่มนี้เพิ่มขึ้น และ เป็นสะพานให้แต่ละคนเข้ามาหาเพื่อน หากลุ่มเพื่อสร้างให้สังคมประสบความสำเร็จเพิ่มมากขึ้น คนที่ประสบความสำเร็จ เขาจะคบหากับคนที่ไม่ประสบความสำเร็จหรือไม่...? นี่เป็นคำถามที่น่าคิด... ผมเห็นคนที่ประสบความสำเร็จหลายคน ไม่ยอมยุ่งเกี่ยวกับคนที่ไม่ประสบความสำเร็จ เนื่องจากเขาไม่รู้ว่า เขาจะได้อะไรจากคนกลุ่มนี้... และ ผมก็เห็นคนหลายคนที่ประสบความสำเร็จ อยากรู้จักคนหลากหลาย ไม่ว่าจะประสบความสำเร็จ หรือ ไม่สำเร็จก็ตาม คนกลุ่มนี้จะให้คำแนะนำกับคนที่ไม่สำเร็จ และ รับรู้ความสำเร็จของผู้อื่นไปด้วยพร้อมๆกัน คนสองกลุ่มนี้ ก็เลยแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง คนที่รับรู้ได้ทุกกลุ่ม ให้ในสิ่งที่มี และ รับในสิ่งที่ขาด จะเดินสายกลางและจะทำให้ประสบความสำเร็จมากกว่า คนที่พยายามคบแต่คนที่สำเร็จ ซึ่งพวกเขาก็มีแรงดึงดูดแต่คนที่คิดว่าจะคบแต่คนที่ประสบความสำเร็จเช่นกัน เขาจะพบกับคนที่ประสบความสำเร็จมากกว่า ดูถูกว่าเขายังไม่ประสบความสำเร็จ และ เขาก็ดูถูกคนอื่นว่าไม่ประสบความสำเร็จด้วย เขาเลยได้รับการกีดกันไปด้วยในตัว ส่วนคนที่ไม่เลือกกลุ่ม ไม่เลือกชนชั้นนั้น จะประสบความสำเร็จมากกว่า อันเนื่องจาก เขาจะกลายเป็นผู้ให้ และ เขาก็จะกลายเป็นผู้รับ เพราะ ไม่มีใครเก่งทุกอย่าง ไม่มีใครสมบูรณ์ คนเราจะมีทั้งจุดแข็งและจุดอ่อนในตัวเสมอ ซึ่งกว่าคนเราจะเข้าใจว่า สิ่งที่เขาเป็นอยู่นี้ เป็นนิสัยที่สร้างให้เขาประสบความสำเร็จ เขาก็กลายมาเป็นผู้ประสบความสำเร็จเสียแล้ว... จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 22 พ.ค. 49 19:08:45 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มองย้อนกลับไปยังช่วงวัยแรกเกิด หากคุณมีลูกคุณจะมองเห็นได้ง่าย และ เข้าใจอะไรได้ชัดกว่า แต่ถึงไม่มี พยายามนึก หรือ สังเกตุหลานๆของคุณนะครับว่า เด็กแรกเกินนั้น มีนิสัยหลักอันหนึ่งคือ ความไม่กลัว และ ความคิดสร้างสรร เพราะว่าเขายังไม่ได้ถูกบีบคั้นจากสังคม และ ไม่ได้ถูกบังคับจากใคร พ่อแม่ผู้ปกครอง เป็นคนที่สร้างนิสัยให้ลูกๆ และ สร้างความกลัวให้เกิดกับบุตรหลาน และ ที่เห็น ไม่ว่าเด็กเล็ก หรือเด็กโต ก็จะถูกกดดัน และเปลี่ยนพฤติกรรมของเขาให้กลายมาเป็น พฤติกรรมที่พึงประสงค์ของผู้ใหญ่ทั้งนั้น โดยผู้ใหญ่จะสร้างความไม่กลัวให้กับเด็กๆ เพื่อที่จะให้เขากลายมาเป็นคนว่านอนสอนง่าย ทำให้พวกเขาเหมือนๆคนอื่นๆ คนที่ทำอะไรนอกลู่นอกทาง กลายเป็นพวกสมาธิสั้น ทั้งๆที่ไม่เป็น แต่สังคมกลับมองดูพวกเขาเป็นเช่นนั้น เพราะผู้ใหญ่เป็นคนสร้างนิสัย และพฤติกรรมของเด็ก เด็กที่โตขึ้น จึงถูกโปรแกรมนิสัยที่ผู้ใหญ่รุ่นก่อนๆพึงประสงค์ มีบางคนเท่านั้น ที่อาจจะหลุดลอด หรือ เปลี่ยนแปลงนิสัยให้เป็นนิสัยที่ตนเองพึงประสงค์ได้ ความกลัว และ ความเหมือนกับผู้อื่น ทำให้คนไทยเรานั้น ขาดความคิดสร้างสรร และ ไม่กล้าที่จะแสดงออก เมื่อเป็นเช่นนี้ คนส่วนใหญ่เลยไม่กล้าที่จะคิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จในอนาคต หรือกว่าจะคิดถึงเรื่องนี้ ชีวิตก็มีอายุผ่านมานานมากเกินจุดเปลี่ยนแปลงเสียแล้ว ฝรั่งเขาบอกว่า คนที่จะประสบความสำเร็จได้นั้น ส่วนใหญ่มีธุรกิจช่วงระยะเวลาเลข 12+ หรือ พวกเขาคิดได้ตั้งแต่เยาว์วัย แต่คนไทยกว่าจะคิดได้ ก็หลังจบตรี บางคนจบโท จบเอก ถึงจะคิดได้ และบางคน ก็คิดไม่ได้เลยว่า เขาจะประสบความสำเร็จในชีวิตได้อย่างไร ถ้าคุณมองย้อนกลับไปยังประวัติคนที่คุณชื่นชอบ คนที่คุณเอามาเป็นตัวอย่างเพื่อที่จะประสบความสำเร็จเหมือนเขานั้น คุณจะเห็นว่า ทุกคนสร้างตนเองจากความเป็นตัวเอง มีพื้นฐานความคิดของตนเอง มีนิสัยที่ส่งเสริมจนทำให้เขาประสบความสำเร็จในปัจจุบัน และ มันเป็นความจริงที่ว่า ถ้าพวกเขาไม่มีนิสัยเหล่านั้น เขาอาจจะไม่ประสบความสำเร็จก็ได้ ไม่ว่าอดีตของคุณจะผ่านมาอย่างไร ถูกโปรแกรมพฤติกรรมเบื้องต้นของคุณอย่างไร ถูกสร้างให้มีนิสัยอย่างไร ผมแค่อยากจะชี้ให้เห็นว่า คุณยังสามารถเปลี่ยนแปลงนิสัยคุณตอนนี้ เพื่อสร้างให้คุณเองประสบความสำเร็จในอนาคต และ สร้างนิสัยที่จะทำให้ลูกๆคุณประสบความสำเร็จสำหรับพวกเขาได้ ไม่มีอะไรที่สายเกินไป จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 22 พ.ค. 49 19:26:03 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมเรียบเรียงเรื่องราวไม่ค่อยถูกนะครับ แต่เท่าที่รู้มา นิสัยที่จะนำมาซึ่งความสำเร็จคือ การมุ่งมั่นอย่างรุนแรง ... ซึ่งผมเชื่อว่า ก่อนที่เราจะมุ่งมั่นในสิ่งใดได้นั้น เราต้องมีความศรัทธาในสิ่งนั้นก่อนว่า สิ่งนั้น จะช่วยให้เราไปถึงที่ ที่ต้องการได้ ... ถ้าเราไม่ล้มเลิกความมุ่งมั่นนั้นซะก่อน ... ซึ่งผมได้นำแง่คิดจากเพลง มาให้ดูด้วย เพลงแรก " ผู้ชนะ " ของเสก โลโซครับ ***************************** ผู้ชนะ ศิลปิน : โลโซ หากชีวิตคือการดิ้นรน คนหนึ่งคนต้องเดินก้าวไป ให้เรารู้เส้นทางแห่งใจ แล้วก็ไปให้ถึงที่นั่น เพราะชีวิตคือการต่อสู้ ให้เรียนรู้ด้วยใจตั้งมั่น เส้นทางไกลแค่ไหนช่างมัน คนช่างฝันเท่านั้นทำได้ ฉันคือหนึ่งคน ที่ทนฟันฝ่า พลังศรัทราคือสิ่งดี ได้มาเท่ากัน เหมือนกันทุกที่ เตรียมใจที่มีให้มั่นคงเข้าไว้ ขอเพียงแค่ฝันให้ไกล แล้วไปให้ถึงที่จุดหมาย โปรดจงมั่นใจ ที่ทำลงไปนะถูกแล้ว อย่าฟังคำคน อย่าสนใจใคร อย่าเปลี่ยนแนว คนแน่แน่วเท่านั้น ผู้ชนะ หากปัญหาเข้ามาถ่างโถม อย่าไปโหมให้จงผ่อนคลาย ค่อยๆคิดสบายๆ ปล่อยมันไปตามเรื่องสักวัน เพราะชีวิตคือการต่อสู้ ให้เรียนรู้ด้วยใจตั้งมั่น เส้นทางไกลแค่ไหนช่างมัน คนช่างฝันเท่านั้นทำได้ ฉันคือหนึ่งคน ที่ทนฟันฝ่า พลังศรัทราคือสิ่งดี ได้มาเท่ากัน เหมือนกันทุกที่ เตรียมใจที่มีให้มั่นคงเข้าไว้ ขอเพียงแค่ฝันให้ไกล แล้วไปให้ถึงที่จุดหมาย โปรดจงมั่นใจ ที่ทำลงไปนะถูกแล้ว อย่าฟังคำคน อย่าสนใจใคร อย่าเปลี่ยนแนว คนแน่แน่วเท่านั้น ผู้ชนะ ฉันคือหนึ่งคน ที่ทนฟันฝ่า พลังศรัทราคือสิ่งดี ได้มาเท่ากัน เหมือนกันทุกที่ เตรียมใจที่มีให้มั่นคงเข้าไว้ ขอเพียงแค่ฝันให้ไกล แล้วไปให้ถึงที่จุดหมาย โปรดจงมั่นใจ ที่ทำลงไปนะถูกแล้ว อย่าฟังคำคน อย่าสนใจใคร อย่าเปลี่ยนแนว คนแน่แน่วเท่านั้น ผู้ชนะ ขอเพียงแค่ฝันให้ไกล แล้วไปให้ถึงที่จุดหมาย โปรดจงมั่นใจ ที่ทำลงไปนะถูกแล้ว อย่าฟังคำคน อย่าสนใจใคร อย่าเปลี่ยนแนว คนแน่แน่วเท่านั้น ผู้ชนะ *********************** อีกเพลงนะครับ                                                           ศรัทธา                                                                                                                         หิน เหล็ก ไฟ (Trilogy Rock Concert)            Intro : F Bb C F / C                       F / C Dm Bb / C F / C                                                F                  Dm                       ไม่มี  ก็คงต้องมีสักวัน                               Gm                C                       ความฝันเป็นจริงต้องทนสู้ไป                        F                      Dm                       ไม่นาน  เราคงจะได้สมใจ                            Bb                               C                       มุ่งมั่น  ทุ่มเทเพียงใดกว่าจะได้มา           F                       Dm         เส้นชัย  ไม่มาต้องไปหามัน               Gm         C         รางวัล  มีไว้ให้คนตั้งใจ            F                            Dm         ขวากหนาม  ทิ่มแทงก็ผ่านพ้นไป               Bb              C         โลกนี้ไม่มีอะไรได้มาง่ายดาย                       F C       Dm Bb   C        F / C                     *ใจสู้หรือเปล่า  ไหวไหมบอกมา                            F   C      Dm      BbC   F / C                       โอกาสของผู้กล้า  ศรัทธาไม่มีท้อ                       (ดนตรี) F Bb C C          F             Dm        Gm                C         ที่มา  รู้ดีไม่รู้ที่ไป  คนเรามันเลือกเกิดเองไม่ได้           F                     Dm          แต่เราเลือกได้จะเป็นเช่นไร                  Bb                            C          เลือกได้จะทำตามใจด้วยตัวของเรา             F                           Dm         Gm                 C          หลายคน  เชื่อในเรื่องโชคชะตา  บางคนเชื่อมั่นในตัวเอง           F                       Dm           ชีวิต  เรากำหนดของเราเอง                Bb                         C           จะแพ้ชนะไม่เกรงจะสักเท่าไร                   (ซ้ำ * )                   Bb                            Dm                    เรื่องราวมากมายที่ทำ  ได้ใจโอบก็หวั่นไหว                 Bb                                Eb                  C                    แต่ก็มีเหตุผลสำคัญ  ให้บางคนยอมถอดใจ  เย.......                    (ดนตรี) F /C Dm Bb / C F / C (2 times)                    (ซ้ำ * ) ************************************ ผมเห็นด้วยกับคุณสนั่น อังอุบลกุล นายจ้างดีเด่นนะครับ ที่ว่า ทัศนคติเปลี่ยน แล้วนิสัยจะเปลี่ยน เมื่อเราเปลี่ยนทัศนะคติได้แล้ว เราถึงจะเปิดใจของเรามองสิ่งอื่นได้ ... แค่นี้ก่อนดีกว่าครับ ... แล้วจะกลับมาคุยต่อครับ ... เบรคตอบคำถามลุงแอ็ดก่อนดีกว่า ****************************** ความคิดเห็นที่ 6   คุณ...ฟ้าใส...ครับ ดีใจจัง...ที่ได้เสวนากันอีก....ที่คุณบอกว่า "การเปลี่ยนทัศคติ ความคิด มุมมอง ไม่ใช่เรื่องง่าย เปลี่ยนนิสัย ยิ่งยากกว่า " ANS... ผมมีความคิดว่า ทั้งสองเรื่องยากหรือง่ายพอๆ กันครับ แต่เราจะเปลี่ยนแปลงอะไรก่อนกันเท่านั้น... (เป็นความคิดเห็นส่วนตัว ห้ามลอกเลียนแบบ ถ้าลอกเลียนแบบ ไม่รับประกันความสำเร็จครับ) จากคุณ : อาจารย์โช๊ะ - [ 22 พ.ค. 49 19:28:00 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เมื่อทัศนคติเปลี่ยน... นิสัยก็เปลี่ยน เมื่อนิสัยเปลี่ยน... บุคคลิกจะเปลี่ยน เมื่อบุคคลิกเปลี่ยน... วิถีชีวิตจะเปลี่ยน มันเป็นเรื่องจริงที่ลุงแอ๊ดนำมาเสนอให้กับเพื่อนๆ พื้นฐานของคนอยู่ที่ ทัศนคติ และ นิสัย เพราะ ถ้าคุณสร้างทั้งสองสิ่งให้เหมาะกับเป้าหมายของคุณแล้ว ชีวิตของคุณจะเปลี่ยนไปตามแนวทางที่คุณต้องการ ผมยกตัวอย่างว่า ถ้าจุดมุ่งหมายของคุณคือ "การที่มีธุรกิจ 100 ล้านในอนาคต" คุณต้องวิเคราะห์และเข้าใจให้ได้ว่า คุณต้องมีนิสัย มีพฤติกรรมเช่นใด มีความคิดอย่างไร และ คุณจะตัดสินใจอย่างไร เมื่อคุณถึงเป้าหมายนั้น และ สร้างให้สิ่งเหล่านี้ เกิดกับตัวคุณให้ได้ เช่น ถ้าคุณคิดว่า คุณจะเป็นคนที่มีการแต่งกายสะอาดสะอ้าน ดูแลร่างกายของคุณอย่างดี คุณก็ต้องเริ่มทำตั้งแต่วันนี้ ถ้าคุณคิดว่า คุณจะเป็นคนที่ตัดสินใจโดยใช้เหตุ ใช้ผล คุณก็ต้องสร้างความมีเหตุ และ ผลให้เกิดขึ้นกับตัวคุณ ถ้าคุณคิดว่า คุณจะมีสายสัมพันธ์ทางธุรกิจที่หลากหลายอย่างดี คุณก็ต้องเริ่มสร้างสายสัมพันธ์จากบุคคลหลากหลายอาชีพ หาสมาคมของตนเอง สร้างกลุ่มขึ้นมา เติบโตไปด้วยกัน เพื่อจะประสบความสำเร็จในบั้นปลาย ถ้าคุณคิดว่า คุณจะมีสุขภาพที่แข็งแรง คุณก็ต้องเริ่มออกกำลังกายตั้งแต่วันนี้ แบ่งเวลาให้กับตัวเอง และ พัฒนาศักยภาพทางร่างกายในทุกๆส่วน ไม่ว่าคุณคิดว่า คุณจะเป็นอย่างไร ถ้าคุณเริ่มในวันนี้ นั่นหมายถึง คุณจะกลายเป็นคนที่คุณต้องการในไม่กี่ปี และ คุณก็จะกลายเป็นคนที่ประสบความสำเร็จในจุดมุ่งหมายของคุณในไม่ช้า จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 22 พ.ค. 49 19:36:31 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อืม !!!!!!!!!!!!!!!!!!! จากคุณ : ชมพูสีหวาน - [ 22 พ.ค. 49 22:23:09 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอแสดงความเห็นต่อจากคุณน้อง(ของ)หมาในความเห็น7นะครับ นั่นน่าจะเรียกว่าเปลี่ยนประสบการณ์ก็ได้นะครับ ความหมายจะครอบคลุมกว่าครับ  คนเราเปลี่ยนความคิดและทัศนคติจากประสบการณ์ของเราครับ  ถ้าเหตุการส่งเสริมจะย้ำความเชื่อเดิม  ถ้าเหตุการณ์ขัดแย้ง  จะทำให้เปลี่ยนความคิดความเชื่อครับ  แต่ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับทัศนคติดั้งเดิม  เพราะบางคนไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น  ก็พยายามหาเหตุผลที่จะเชื่อแบบเดิมๆก็มีครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 23 พ.ค. 49 07:50:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาเก็บเกี่ยวค่ะ จากคุณ : nara-gorn (naragorn) - [ 23 พ.ค. 49 11:09:56 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณครับ มาเก็บ ตามเคย จากคุณ : แกะแดง - [ 23 พ.ค. 49 17:27:36 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แต่ก่อนนี้ ผมจะเน้น 5 วิธีการ ในการทำตัวเองให้ประสบความสำเร็จ คือ 1. เรียนรู้ 2. ความคิด 3. การกระทำ 4. การสื่อสาร 5. วิเคราะห์ และ ประเมิณผล มันเป็นสิ่งที่ต้องทำเพื่อให้ประสบความสำเร็จ แต่พื้นฐานของคนเราจริงๆแล้ว เราต้องปรับปรุงตัวเอง กว่าจะมีแนวคิดทั้ง 5 ที่ผมเคยเสนอไปนั้น ผมวิเคราะห์และพิจารณาแล้วว่า พื้นฐานของคนจริงๆแล้ว มันเป็นตัวผลักให้คนเราประสบความสำเร็จมากกว่า บอกข้อสรุปให้เขาไป เขาอาจจะไม่เข้าใจ คนกลุ่มนี้ไม่สามารถบอกรวบๆได้ เพราะว่า พื้นฐานในการนำไปใช้งานนั้น ยังไม่มี แต่คนบางกลุ่มก็เพียงแค่แนะแนวทางก็สามารถนำไปต่อยอดได้ เพราะว่าพวกเขามีพื้นฐานที่ดี และ ก็มีคนอีกจำพวกที่บอกไปแล้วไม่ยอมทำอะไรทั้งนั้น กลายเป็นคำแนะนำที่ถูกคุมกำเนิดไป... ดังนั้น พื้นฐานของคนเราจึงเป็นสิ่งสำคัญ ที่จะทำให้เรานั้นประสบความสำเร็จได้มากหรือน้อย ในอนาคต พื้นฐานที่ผมวิเคราะห์ได้นั้น มี 5 อย่างด้วยกันคือ 1. จิตใจ 2. สุขภาพร่างกาย 3. ทัศนคติ 4. ความคิด ความเข้าใจ 5. การพัฒนา ซึ่งในแต่ละหัวข้อนั้น ไม่ใช่เรื่องใหม่อะไรเลย เราได้อ่านหนังสือ หรือ มองเห็นเขาคุยกันมากมาย แต่แล้ว ทำไมคนที่รู้ทั้งรู้ว่า สิ่งเหล่านี้ เป็นสิ่งที่ดี แต่กลับไม่ทำ ผมคิดว่า มันฟังง่าย ง่ายเสียจนคนที่รับรู้ เข้าใจแทบจะทันทีว่า ต้องมีสิ่งเหล่านี้ เมื่อเข้าใจในทันที ก็จะละเลยในการพัฒนาตนเองให้มีศักยภาพตามหัวข้อนั้นๆ อันเนื่องจาก มองไม่เห็นว่า สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งแปลกใหม่ เขาสามารถสร้างขึ้นมาได้ตามต้องการ แต่พวกเขาไม่ได้สร้างให้กลายเป็นนิสัย มันจึงไม่สามารถพัฒนาต่อยอดออกไปได้มากนัก คนเราเรียนรู้ แล้ว ไม่คิดต่อยอด ก็รู้เท่าที่เรียนมา คิดได้ไม่ลงมือทำ ความคิดก็ไม่เห็นเป็นรูปร่าง ไร้รูปร่างย่อมจับต้องไม่ได้ มันก็เหมือนไม่ได้คิดออกมา คนที่จะไปให้ถึงจุดที่ตัวเองหวัง ต้องพัฒนาทั้ง ภายในตน ให้เป็นคนที่มีพื้นฐานที่ดีพร้อม และ ต้องพัฒนาภายนอกตน ให้สภาพแวดล้อมนั้นๆ เหมาะกับการที่จะส่งเสริมให้คุณประสบความสำเร็จ สิ่งเหล่านี้ฟังง่าย เข้าใจง่าย แต่เวลาจะทำจริงๆ มีน้อยคนนักที่ทำได้ และ มีน้อยคนนักที่ทำได้โดยไม่รู้ว่านี่คือสิ่งที่ต้องทำ แต่เขาก็ทำจนกลายเป็นนิสัย สิ่งเหล่านี้จึงแบ่งคนที่ประสบความสำเร็จใจชีวิต ออกจากคนที่เกือบประสบความสำเร็จให้เห็นเด่นชัด... จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 23 พ.ค. 49 20:44:19 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีครับพี่ๆทุกคน พี่จุงครับ มันโดนครับ ตรงที่ว่า ฟังง่าย เข้าใจง่าย แต่พอต้องทำกลับไม่ทำ เพราะคิดว่า จะทำเมื่อไหร่ก็ได้ มันก็เลยไม่ได้รับการปลูกฝังให้เป็นนิสัย และเมื่อไม่มีพื้นฐานมันก็ไม่มีการต่อยอด เอานิสัยง่ายๆเลยครับ อย่างเช่น ตื่นนอนให้ตรงเวลา หรือ ชวนเพื่อนคุย อย่างเงี้ยะครับ ผมก็คิดว่า อืมนะ มันควรทำ แต่ก็ยังไม่อยากทำตอนนั้น ต้องรอให้มีอะไรมาบังคับซะก่อน เช่น มีสอบตอนเช้า ก็ต้องตื่นให้ตรงเวลา หรือ ต้องการคุยกับเพื่อนเพราะเค้างอนเราต้องง้อ อะไรอย่างนี้อ่ะครับ หรืออาจทำไปพักนึง แต่เดี๋ยวก็เลิกเพราะรู้สึกว่ามันลำบาก หรือรู้สึกว่ามันเหนื่อย หรือเครียด แล้วก็จะหาเหตุผลประกอบเพื่อไม่ต้องทำครับ อย่างเช่น ตื่นนอนแต่เช้าอ่ะ ทำให้ตอนกลางวันง่วงและหงุดหงิด งั้นนอนต่อดีกว่า เป็นงั้นไป ทั้งๆที่ในใจนั้นก็อยากเป็นคนที่มีระเบียบวินัย หรือมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี ซึ่งอาจเป็นเพราะไม่ชอบหรือไม่อดทนต่อการปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในระหว่างการเปลี่ยนนิสัยนั้น ก็เป็นได้ครับ แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 49 10:09:59 จากคุณ : เป๊กครับ (Culture) - [ 24 พ.ค. 49 10:08:58 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณคงไม่ต้องการเก็บเกี่ยวผลความสำเร็จในชีวิต ด้วยร่างกายที่ไม่สมบูรณ์ ความมุ่งมั่นปราถนาที่จะประสบความสำเร็จมากเกินไป ทำให้บางคนละเลยในการพัฒนาร่างกายให้แข็งแรงสมบูรณ์ตามไปด้วย และอ้างว่า งานเยอะ ไม่มีเวลา ทำงานทั้งวันแล้วเหนื่อยมากๆ อะไรทำนองนี้ ซึ่งทำให้เขาละเลยเพราะไม่ให้ความสำคัญกับร่างกายเท่าที่ควร ความสำเร็จที่ได้รับ กับร่างกายที่อ่อนแอ มันไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลยกับการได้รับความสำเร็จเหล่านั้นกลับมา ในเมื่อต้องการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาตนเองให้ประสบความสำเร็ แต่กลับละเลย พื้นฐานที่มารองรับความสำเร็จ ซึ่ง ร่างกายก็ต้องการพัฒนาให้แข็งแรงสมบูรณ์ ด้วย คุณคงไม่อยากมีเงินร้อยล้าน แต่ต้องนอนบนเตียงของโรงพยาบาลหรอกนะ มันคงไม่มีความสุข เมื่อร่างกายไม่แข็งแรง โรคภัยไข้เจ็บก็จะถามหา ซึ่งคนเรานั้นเมื่อเป็นโรคจะเกิดความทุกข์ทรมานทางร่างกาย จิตใจก็จะไม่นิ่ง ไม่มีแรงผลักดันให้พัฒนา มัวแต่เป็นห่วงร่างกายว่า เจ็นตรงนั้น เจ็บตรงนี้ ปวดหัว ตัวร้อน มึนงง อยากนอน ยิ่งเจ็บป่วยนานๆ ก็จะยิ่งบั่นทอนจิตใจลงไป บางคนเจ็บป่วยแต่ละที ดูเหมือนจะขาดใจให้ได้ ซึ่งคนกลุ่มนี้ได้ให้ภาวะเจ็บป่วยบั่นทอนจิตใจของตนเองด้วย คนกลุ่มนี้ต้องอาศัยคุณหมอฯ เพราะเชื่อมั่นว่าหมอฯ เท่านั้นที่จะรักษาพยาบาลเขาให้หายได้ จิตใจ และ ร่างกาย ต่างมีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน ไม่ว่าจิตใจหดหู่ ก็จะทำให้ร่างกายอ่อนแอ หรือแม้นแต่ร่างกายอ่อนแอ ก็จะทำให้จิตใจเศร้าหมอง เช่นกัน ดังนั้น การพัฒนาตนเองเพื่อให้ประสบความสำเร็จ ควรจะใส่ใจทั้งร่างกายและจิตใจ ให้ประสานกัน และ สนับสนุนกัน อย่าให้ร่างกายเหนี่ยวรั้งจิตใจให้ต่ำลง หรือ อย่าให้จิตใจทำร้ายร่างกายจนป่วยไข้ไป ผมขอยกตัวอย่าง วิธีการง่ายๆในการทำให้เกิดความสมดุล จากร่างกายและจิตใจ เพื่อให้ทำงานได้อย่างสมดุลซึ่งกันและกัน เช่น... ถ้าเกิดคุณจิตใจสับสนวุ่นวาย ไม่ว่าจะเกิดจากเรื่องงาน อกหัก หรือแม้นแต่ผิดหวังในเรื่องใดๆ แล้ว การออกกำลังกายเพื่อพัฒนาร่างกายของคุณ จะทำให้คุณลืมเรื่องที่คุณกำลังสับสนวุ่นวายไปได้มาก เมือคุณเริ่มปล่อยวางจิตใจคุณให้จิตใจได้พักผ่อน โดยการพัฒนาร่างกายแล้ว เมื่อมองย้อนกลับไปคิดเรื่องต่างๆเหล่านั้น คนส่วนใหญ่จะเห็นช่องทางที่ดีมากขึ้น เนื่องจากจิตใจได้พักผ่อนจากเรื่องต่างๆเหล่านั้น และ เมื่อกลับไปอยู่ในจุดนั้นอีกก็จะมีสมาธิ มีเหตุผล กับเรื่องที่รบกวนจิตใจได้อย่างมาก ทำให้หาทางแก้ปัญหาที่รบกวนจิตใจได้ แต่หากร่างกายของคุณไม่สมบูรณ์ การที่มีจิตใจที่เข้มแข็ง จะทำให้โรคร้ายต่างๆ ดูเหมือนว่าไม่หนักหนา บางคนพยายามบอกกับตัวเองเสมอๆว่า เขาเป็นปกติดี ด้วยการบอกกับคนอื่นๆว่า เขาหายดีแล้ว ทั้งๆที่เขายังป่วยอยู่ นี่ก็เท่ากับเป็นการสร้างมโนภาพให้กับตัวเอง จิตใจเมื่อไม่ป่วย ก็จะสร้างแรงกาย แรงใจให้หายป่วยได้เร็ววัน คนพิการทางกายบางคนไม่อยากสู้ชีวิต แต่บางคนมีใจมุ่งมั่นที่จะพัฒนาตนเองมากขึ้น บางคนเมื่อตนเองพิการ ก็จะพยายามอ่านหนังสือให้มาก เรียนรู้ให้มาก แล้วเมื่อถึงวันที่เขาได้โอกาส เขาก็ได้เข้ามาสู่วงการบันเทิง และ โด่งดังในที่สุด ... รู้ไม๊ว่าใคร... และนี่เป็นตัวอย่างที่ดีในการมองข้ามจุดอ่อนของตน และ สร้างจุดแข็งขึ้น เพื่อทดแทน... วันนี้ คุณออกกำลังกายหรือยัง... คุณทำงานมากเกินไปหรือเปล่า... คุณมีเงินมากมายแต่ต้องนอนอยู่โรงพยาบาลจะเอาไม๊... อย่าให้ชีวิตที่ประสบความสำเร็จของคุณ กลายเป็นชีวิตที่ไม่สามารถกอบโกยผลของความสำเร็จเหล่านั้น จงพัฒนาร่างกาย และ จิตใจของคุณให้แข็งแรง อยู่เสมอ เพื่อจะได้อยู่กอบโกยผลแห่งความสำเร็จที่คุณคาดหวังไว้นะครับ... จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 24 พ.ค. 49 18:54:16 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อยากเปลี่ยนแปลงนิสัย ต้องมีใจมุ่งมั่น อยากทำให้ร่างกายแข็งแรง แต่ว่า... ... ... อยากตื่นเช้าๆ แต่ว่า... ... ... อยากทำงานให้มากกว่านี้ แต่ว่า... ... ... แค่คำว่า "แต่ว่า" กลับกลายมาเป็นสิ่งกีดขวางทางจิตใจของคุณในการพัฒนานิสัยที่เหมาะสมต่อการไปถึงจุดที่ประสบความสำเร็จ แล้วอย่างนี้คุณจะประสบความสำเร็จได้อย่างไร ในเมื่อตัวคุณเอง พยายาม หาเหตุผลมาหักล้างพฤติกรรม หรือ การสร้างนิสัยที่ดีสำหรับตัวคุณเอง... เวลาคนเราไม่ต้องการที่จะทำอะไร เราจะพยายามหาเหตผลมาหักล้างความคิดเราเสมอ ทำให้เราไม่ได้ทำเสียที ดังนั้น หากมุ่งมั่นที่จะประสบความสำเร็จ และ ต้องการที่จะสร้างนิสัย และ มีมุมมองที่แจ่มชัดเพื่อความสำเร็จในอนาคตแล้ว จึงต้องรู้แนวทางที่จะพัฒนานิสัยที่เหมาะสม ให้ได้เสียก่อน นิสัยนั้นเป็นการตอบสนองแรงกระตุ้นที่เคยผ่านมาก่อน ดังนั้น ถ้าต้อกงารพัฒนานิสัย จึงต้องสร้างให้ตัวของเรามีประสบการณ์ ต้องสร้างแรงกระตุ้นทั้งภายในและภายนอก เพื่อสร้างให้นิสัยต่างๆเหล่านั้น เกิดขึ้นกับตัวของเราให้ได้ ผมเคยช่วยเพื่อนในมหาลัยคนหนึ่ง เขาอยากตื่นเช้ามาอ่านหนังสือ แต่เมื่อนาฬิกาปลุก เขาก็จะปิดและนอนต่อทุกครั้ง แต่เขาก็มาบ่นให้ผมฟังทุกวันว่า ตื่นไม่ไหว ผมเองก็เบื่อที่จะฟังเขาแก้ตัวเช่นกัน ผมเลยยอมที่จะช่วยให้เขาสร้างนิสัยนี้ให้ได้... ในเมื่อเขา ตัดสินใจที่จะสร้างนิสัย ผมคิดว่าเขาได้เริ่มต้นเข้ามาแล้วส่วนหนึ่ง ผมก็แค่ช่วยให้เขาสร้างนิสัยเหล่านี้ขึ้นมาให้ได้ ทุกเช้าเวลาที่นาฬิกาปลุก และ เขาปิดมัน ผมก็ปลุกให้เขาขึ้นมาคุยให้ได้ และแล้วผมก็ได้ยินข้อแก้ตัวจากเขาทุกวัน จนผมต้องบอกเขาว่า ถ้าเขามีข้อแก้ตัวก็เท่ากับว่าเขากำลังสร้างกำแพงกีดขวางการตื่นเช้าของเขาเองนะ จะทำทั้งที ต้องไม่มีข้อแม้นใดๆ ผมเอาผ้าชุบน้ำโป๊ะหน้าเขาตอนเวลาที่เขาต้องการตื่นอยู่ 2-3 วันหลังนาฬิกาปลุก ทำให้เขาตื่นขึ้นมาได้ แต่ก็ไม่ยอมตื่นในวันที่ 4 ก็เลยต้องใช้แรงดึงเพื่อนรักตกเตียง เรียกให้ตื่นได้อีก 4-5 วัน คราวนี้ แค่เข้าใกล้เตียงเขา เขาก็บอกว่าไม่ต้องจะตื่นเอง ซึ่งก็ได้ผลบ้างไม่ได้ผลบ้าง ทำให้ผมต้องคุยกับเพื่อนเลยว่า ต้องการตื่นเช้าๆจริงหรือให้ถามตัวเองให้แน่ก่อน ถ้าจะตื่นก็ต้อง พยายามอย่างไม่ลดละ ที่จะทำซิ ซึ่งเขาก็เข้าใจ หลังจากนั้นเขาก็ตื่นเอง และ กว่าจะเข้าที่ก็ใช้เวลาไปประมาณ 20 วันในการตื่นเช้า แต่เมื่อเขาตื่นเช้าได้แล้ว เขาก็ไม่ค่อยจะตื่นสายอีกเลย อาจจะเป็นเพราะ มีพวกผมที่คอยจับตาดูเขาอยู่ว่า เขามีความมุ่งมั่นมากเพียงใด และ ที่สำคัญ พวกเราวางเดิมพันกับเขาว่า ถ้าเขาตื่นสายเขาต้องเสียเงินเลี้ยงเพื่อนๆทานข้าวมื้อใหญ่ มันกลายเป็นตัวผลักดันเขาอีกทางหนึ่งที่ไม่กล้าตื่นสาย เพราะจะต้องเสียเงินเลี้ยงเพื่อนๆ สร้างแรงผลักดันเขาอีกทาง จากเพื่อนที่อยากตื่นนอน ทำให้ผมรู้ว่า หากต้องการเปลี่ยนแปลงนิสัยพื้นฐานเล็กๆน้อยๆ ต้องใช้เวลาประมาณ 20-30 วัน แต่ถ้านิสัยนั้นเป็นนิสัยที่ซับซ้อน ก็อาจจะต้องใช้เวลานานกว่านั้น ซึ่งผมคิดว่าวิธีที่จะพัฒนานิสัยต่างๆให้ได้ตามต้องการคือ... 1. ต้องตัดสินใจแน่นอนในการเปลี่ยนแปลงนิสัยนั้นๆ 2. ถ้าจะทำต้องทำอย่างจริงจัง ตั้งใจ มุ่งมั่น มั่นคง และ ไม่ลดละที่จะกระทำ 3. อย่าตั้งข้อแม้ หรือ หาเหตุผลมาหักล้างการเปลี่ยนนิสัยนั้นๆ 4. หาเหตุผลมาสนับสนุนในเชิงบวกเสมอๆ ให้กำลังใจตนเอง และ บอกกับตัวเองถึงผลลัพธ์ของการกระทำว่า มันดีเพียงใด มันจะทำให้คุณประสบความสำเร็จได้มากน้อยเพียงใด 5. บอกกับเพื่อนๆให้ช่วยเหลือเพื่อให้พวกเขาได้มีส่วนร่วมช่วยให้คุณพัฒนานิสัยเหล่านั้น 6. ท้าทายความสามารถของตนเองบ้าง เพื่อทำให้การพัฒนานิสัยเหล่านั้น ดูมีสีสรร 7. ต้องสร้างเหตุการณ์ที่จะทำให้พัฒนานิสัยเหล่านั้นได้ดีขึ้น 8.ใช้การสะกดจิตตัวเอง โดยการพูดกับตัวเองว่า ต้องทำนิสัยเหล่านั้น และ ให้นึกภาพของตนเองว่ามีนิสัยนั้นๆ แล้ว เขาจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นคนอย่างไร และ จะได้ผลอะไรจากการเปลี่ยนแปลงนิสัยเหล่านั้น และ ต้องทำบ่อยๆ เพื่อให้จิตใจของตนเองโน้มเอียงมาพัฒนาตนเองให้มากขึ้น มันไม่ง่ายหรอกที่จะเปลี่ยนนิสัยของตนเองให้เหมาะกับความสำเร็จที่คุณต้องการ มันต้องใช้หลายๆองค์ประกอบ และที่สำคัญ ต้องมีความมุ่งมั่น และ ตั้งใจจริงเป็นพื้นฐาน แต่ถ้าคุณสร้างนิสัยให้เหมาะกับจุดมุ่งหมายที่คุณตั้ง เหมาะกับความสำเร็จที่คุณต้องการแล้ว นิสัยเหล่านั้น จะช่วยส่งเสริมให้คุณประสบความสำเร็จได้รวดเร็วยิ่งขึ้น... ถ้าคุณถึงจุดที่คุณสำเร็จ คุณจะพบสัจจธรรมอย่างหนึ่งว่า "ความสำเร็จไม่ได้เกิดขึ้นเพียงข้ามคืน" จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 24 พ.ค. 49 19:47:07 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านแล้ว ชักรู้สึกว่า อืมมม ก็จริงนะเป็นเรื่องเหมือนจะง่ายๆๆ ใกล้ตัวแต่เราก็มองข้าม และลืมไปที่จะนำมาปฏิบัติ จากคุณ : naragorn (naragorn) - [ 24 พ.ค. 49 19:50:24 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ความสำเร็จได้จากการมุ่งมั่นที่จะสั่งสมประสบการณ์ และไม่ลืมที่จะเอาประสบการณ์ต่างๆมาเป็นเครื่องเตือนตน ความสำเร็จของแต่ละบุคคล ไม่ว่าจะความสำเร็จในหน้าที่การงาน ความสำเร็จในชีวิตครอบครัว ความสำเร็จในการศึกษา กว่าจะได้มานั้นแต่ละคนก็คงต้องฟันฝ่า และผ่านเหตุการณ์ต่างๆมากมาย ที่เป็นประสบการณ์ที่ทำให้เราล้มเหลว ที่เป็นประสบการณ์ที่สอนให้เรารู้จักการทำงานที่เป็นระบบ ที่เป็นประสบการณ์ที่อาจจะได้รับแบบอย่างจากคนที่เราทำงานร่วมด้วย ประสบการณ์ต่างๆ ที่ผ่านมานั่นเอง ที่เป็นเครืองหล่อหลอมให้เราเป็นเราในวันนี้ และเป็นตัวขับเคลื่อนให้แต่ละคนประสบความสำเร็จในแต่ละด้านที่แตกต่างกัน เช่น คนที่เป็นอาจารย์ที่ดี สอนเก่ง พูดแล้วเข้าใจง่าย ส่วนหนึ่ง อาจจะมาจากการพรสวรรค์ที่เขามีมาแต่เกิด แต่พรสวรรค์ก็คงจะไม่ได้มีส่วน 100% ที่ทำให้เขาเป็นอย่างที่เป็น ส่วนหนึ่งซึ่งเป็นส่วนสำคัญมากมาก ก็คือ ประสบการณ์การสอนการถ่ายทอด ซึ่งอาจจะไม่จำเป็นว่าจะต้องมาจากการสอนในชั้นเรียนเสมอไป หากแต่การสอนในชั้นเรียนจะเป็นประสบการณ์ตรงที่ทำให้คนๆนั้นได้รู้ว่า การสอนที่ดี เป็นอย่างไร คนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตคู่ การครองเรือน ก็ได้มาจากประสบการณ์ที่มีมาจากพื้นฐานครอบครัว แบบอย่างจากครอบครัว เป็นต้น แต่ประสบการณ์ที่จะทำให้คนประสบความสำเร็จ อยากให้มองในสองแง่ คือ ประสบการณ์การนั้นๆ อาจจะเป็นประสบการณ์ที่ดี และเป็นพื้นฐานที่เป็นส่วนผลักดันให้ก้าวไปถึงจุดหมาย อย่างกรณีการมีครอบครัวทีดี โดยส่วนมาก ก็มักจะมาจากพื้นฐานครอบครัวที่อบอุ่น การอบรมเลี้ยงดูที่เป็นแบบอย่างจากรุ่นพ่อรุ่นแม่ ในทางตรงกันข้าม ที่สุดขั้วกันเลย บางครั้งการที่คนบางคน เจอประสบการณ์การที่เลวร้าย ก็อาจจะทำให้คนๆนั้น คิดว่า หากตนเองทำในสิ่งนั้นจะต้องทำให้ดี และประสบความสำเร็จก็เป็นได้ ... เคยมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ชีวิต ก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไร รู้แต่ว่า ถูกเลี้ยงดูมาให้รักการศึกษา รักการเรียน เธอไม่เคยรู้สึกเลยว่า โตขึ้นอยากจะเป็นอะไร จนกระทั่ง มีอยู่ภาคการศึกษาหนึ่งที่เธอเรียน เธอเจออาจารย์ผู้สอนที่ไม่ใส่ใจ และไม่มีทักษะการถ่ายทอดเอาซะเลย ทำให้เธอรู้สึกขัดใจ และคิดว่า ถ้าเราเป็นอาจารย์เราคงทำได้ดีกว่านี้ และจะใส่ใจเด็กๆให้สมกับคำที่ถูกเรียกว่า ...อาจารย์ และนั่นเอง ก็ทำให้เธอกลายเป็นอาจารย์ในปัจจุบัน และเป็นอาจารย์ที่มุ่งมั่นที่จะประสบความสำเร็จในวิชาชีพนี้ ด้วยการสั่งสมประสบการณ์อื่นๆที่จำเป็นต่ออาชีพของเธอ ไม่ว่าจะประสบการณ์จากตำรา เหรอจากนอกตำรา อีกทั้งยังเอาประสบการณ์ที่ไม่น่าประทับใจมาเป็นเครื่องเตือนใจว่า.. สิ่งที่ไม่ดี คืออะไรอีกด้วย แล้วคุณหล่ะ เคยถามตัวเองไหมว่า ความสำเร็จในด้านต่างๆของคุณมาจากประสบการณ์ส่วนไหนในชีวิตที่เคยผ่านพบประสบมา อยากให้ทุกคนมีมุมมองทัศนคติในแง่บวกว่า ประสบการณ์ทั้งดีและไม่ดี ต่างก็มีส่วนผลักดันให้เราประสบความสำเร็จได้ทั้งนั้น เริ่มสร้างทัศนคติในแง่บวก "จงยินดีกับประสบการณ์การดีดีที่เข้ามา และจงปิติกับประสบการณ์ร้ายๆ ที่สอนให้เราแกร่งขึ้น..." แก้ไขเมื่อ 25 พ.ค. 49 00:34:39 แก้ไขเมื่อ 25 พ.ค. 49 00:30:08 จากคุณ : AjarnTik (pinkoptio) - [ 25 พ.ค. 49 00:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อืมมม ....   ชอบ ทัศนะคติแง่บวก ที่   AjarnTik แนะนำจังค่ะ "จงยินดีกับประสบการณ์การดีดีที่เข้ามา และจงปิติกับประสบการณ์ร้ายๆ ที่สอนให้เราแกร่งขึ้น..." เพราะชีวิต คงไม่เจอแต่เรื่องดีๆๆ   เสมอไป หากยิ้มรับกับเรื่องร้ายๆๆ ที่เกิดขึ้นได้  คงทำให้เรามีพลังต่อสู้และเดินต่อไปได้    ถึงแม้จะเจอเรื่องที่ร้ายกว่า จากคุณ : naragorn - [ 25 พ.ค. 49 02:49:41 ]

ความคิดเห็นที่ 25 การเปลี่ยนนิสัยมาจากการเปลี่ยนทัศนคติ  และแม้ว่าจะเปลี่ยนทัศนติแล้ว  การเปลี่ยนนิสัยก็ไม่ใช่เรื่องง่ายหากไม่มีแรงผลักดันมากพอ หลายคนไม่เปลี่ยนนิสัย  ทั้งๆที่รู้ว่ามีนิสัยบางอย่างไม่ดี  เพราะคิดว่าไม่เห็นจะเกี่ยวกับใครและไม่มีผลดีผลเสียอะไรมากมาย หลายคนไม่เปลี่ยนนิสัย  ทั้งๆที่รู้ว่ามีนิสัยบางอย่างไม่ดี เพราะขาดแรงผลักดันต่อผลที่จะได้รับภายหลัง หลายคนจึงเปลี่ยนนิสัยอารมณ์ร้าย  เพื่อรักษามิตรภาพกับเพื่อนสนิทต่อไป หลายคนเปลี่ยนนิสัยใจร้อนและวู่วาม  เพื่อแลกกับความสำเร็จในอาชีพการงาน หลายคนเปลี่ยนจากนิสัยขี้เบื่อเป็นอดทน  เพื่อหาเงินมาเพื่ออนาคตของลูก  ฯลฯ บางคนนิสัยดีหลายอย่าง แต่ไม่ประสบความสำเร็จเพราะนิสัยอันเดียวที่บล๊อกความก้าวหน้าไว้ นิสัยบ่งบอกอนาคต  เราจึงสามารถทำนายอนาคตจากนิสัยของคนได้(หากเรารู้จักคนๆนั้นดีพอ)  แต่คนเราก็อาจมีประสบการณ์บางอย่างมาทำให้เปลี่ยนความคิดและนิสัยได้  การทำนายอนาคตจากนิสัย  จึงทำนายได้ไม่ระยะเวลาเกิน 1-3 ปี เพราะการเปลี่ยนนิสัยบางอย่างต้องอาศัยระยะเวลาขนาดนั้นเป็นอย่างน้อย  จึงจะเปลี่ยนได้อย่างค่อนข้างถาวรครับ  ในช่วงเวลานั้น บางคนก็อาจเปลี่ยนนิสัยไปตามประสบการณ์  ซึ่งอาจทำให้อนาคตเปลี่ยนไปได้  ** (อันนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวครับ) จากคุณ : Jimmy Walker - [ 25 พ.ค. 49 08:25:53 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ทัศนคติเปลี่ยน          ------>         พฤติกรรมเปลี่ยน Attitude Change                         Behavior Change แก้ไขเมื่อ 25 พ.ค. 49 09:07:53 จากคุณ : kanjanapat (kanjanapat) - [ 25 พ.ค. 49 09:06:59 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ชีวิตคือการลงทุน Contributed by ดร. นิเวศน์ เหมวชิรวรากร ความสำเร็จในชีวิตของคนส่วนใหญ่นั้นผมคิดว่าหนีไม่พ้นจะต้องเกิดจากการลงทุน ในตอนที่ยังเป็นเด็ก ถ้าไม่ได้ลงทุนเรียนหนังสือจนจบมหาวิทยาลัย โอกาสที่จะประสบความสำเร็จในชีวิตคงลดลงไปมหาศาล Key Success Factor หรือหัวใจที่จะทำให้ประสบความสำเร็จในช่วงที่เป็นเด็กนั้นค่อนข้างชัดเจนก็คือ คุณต้องทุ่มเทให้กับการเรียน ทำคะแนนให้ดี เรียนในสถานศึกษาที่มีชื่อเสียง ศึกษาในสาขาวิชาที่เป็นที่ต้องการและโอกาสในการที่จะประกอบอาชีพในอนาคตเปิดกว้าง ช่วงประมาณ 10 ปีแรกของการทำงาน เราต้องลงทุนในการทำงาน เรียนรู้งานให้ลึกซึ้ง อย่าเพิ่งหวังที่จะทำเงินมาก ๆ จากชั่วโมงทำงาน เรากำลังลงทุนเพื่อที่จะสร้างความสามารถในการเป็นผู้เชี่ยวชาญหรือเป็นผู้บริหาร ซึ่งจะทำให้เราสามารถทำเงินได้เป็นทวีคูณในอนาคต หลาย ๆ คนทุ่มเทเวลาให้กับงานมากเสียจนลืมเรื่องอื่น ๆ ที่อาจจะยังมีความสำคัญน้อยกว่าแต่จะค่อย ๆ มีความสำคัญมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเวลาผ่านไปและเขามีอายุมากขึ้น ชีวิตคนโดยทั่วไปมีเรื่องสำคัญที่เราต้องใช้เวลา ผมคิดว่าประกอบไปด้วยเรื่องหลัก ๆ 4 -5เรื่อง เรื่องหนึ่งนั้นแน่นอนก็คือการทำงาน เรื่องที่ 2 คือ การลงทุนทางการเงินเพื่อให้เกิดความมั่นคง และ/หรือ ความมั่งคั่งในชีวิต เรื่องที่ 3 ก็คือเรื่องของสุขภาพเพื่อรักษาคุณภาพของชีวิตให้ดำเนินไปได้อย่างมีความสุขสมตามอัตภาพ เรื่องที่ 4 ก็คือเรื่องของความบันเทิงเริงรมย์ที่จะช่วยให้ชีวิตมี – ความบันเทิง และสุดท้ายก็คือเรื่องของครอบครัวที่มักจะเป็นเรื่องที่น่าจะเรียกว่าเป็น Mother of All Success หรือเป็นพื้นฐานแรกของความสำเร็จทั้งมวล ถ้าเราทำแต่งานและไม่ลงทุนในเรื่องอื่น ๆ ดังกล่าวเลยในช่วง 10 ปีแรก เราก็คงจะประสบความสำเร็จได้แต่นี่ก็เป็นเรื่องที่อันตรายและไม่ดี เพราะมันอาจจะทำให้ชีวิตของเราเสียหาย และอย่างน้อยที่สุด มันทำให้ชีวิตในช่วงต่อไปของเราดำเนินไปได้ยากขึ้น ความสำเร็จต่อไปอาจจะพบกับอุปสรรค เพราะ Key Success Factor ในอนาคตข้างหน้าไม่เหมือนเดิมเมื่ออายุเรามากขึ้น คำแนะนำของผมก็คือ เราควรจะต้องเรียนรู้เกี่ยวกับการลงทุนบ้างแม้ว่าเราจะยังมีเงินเก็บสะสมน้อย เราควรจะต้องรักษาสุขภาพให้ร่างกายฟิตอยู่เสมอแม้ว่าเราจะไม่ได้ออกกำลังมากนัก ส่วนเรื่องบันเทิงนั้น ผมคงไม่ต้องแนะนำอะไร ช่วงหลังจาก 10 ปีของการทำงานไปจนถึงวัยกลางคนซึ่งน่าจะอยู่ในช่วงอายุประมาณ 50 ปี นั้น ผมเห็นว่าเป็นช่วงของการเก็บเกี่ยวผลของการลงทุนใน “แรงงาน” นั่นคือเป็นช่วงที่การทำงานจะให้ผลตอบแทนที่ค่อนข้างสูงอันเป็นผลจากการลงทุนในช่วงก่อนหน้านี้ หลาย ๆ คนที่มีความสามารถ กลายเป็นผู้บริหารระดับสูงขององค์กรขนาดใหญ่สามารถทำเงินได้มหาศาลจนร่ำรวยได้ ในเวลาเดียวกัน ช่วงนี้เป็นช่วงที่คนมักจะมีเงินเหลือ และดังนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องมีการลงทุน และนี่ก็มาถึงประเด็นที่ว่าเราจะต้องรู้จักใช้เวลา หรือลงทุนเวลาในการที่จะศึกษาศาสตร์ของการลงทุนเพื่อช่วยบริหารเงินของเราให้งอกเงยตามที่มันควรจะเป็น และก็เช่นเดียวกัน สุขภาพของเรานั้น แม้ว่าโดยทั่วไปร่างกายของเรายังแข็งแรงพอสมควร แต่การรักษาสุขภาพจะเริ่มมีความสำคัญมากขึ้นเรื่อย ๆ ผมคงไม่ต้องพูดว่า ช่วงนี้ เราจะต้องให้เวลาโดยเฉพาะกับลูก ๆ ที่กำลังเติบโต การจ้างคนอื่นทำหน้าที่นี้เพราะเรามีเงินที่จะจ้างนั้น ผมไม่คิดว่าจะให้ผลเหมือนกับการทำเอง เช่นเดียวกับการที่เราอาจจะคิดว่า การลงทุนนั้น ไม่มีความจำเป็นต้องเรียนรู้ เพราะเราสามารถจ้างคนอื่นทำได้ก็อาจจะได้ผลออกมาเหมือนกัน หัวใจสำคัญก็คือ เราต้องรู้และเข้าใจพอสมควร การจ้างคนอื่นทำนั้น เพียงแต่มาช่วยแบ่งเบางานที่ไม่สำคัญหรือไม่จำเป็นที่เราต้องทำเองเท่านั้น ทั้งเรื่องของการเลี้ยงลูกและการลงทุน ช่วงสุดท้าย คือตั้งแต่ 50 ปีขึ้นไปหรือมากกว่านั้น Key Success Factor สำหรับหลาย ๆ คน ผมคิดว่าไม่ใช่การทำงานหนักด้วยตนเอง การบริหารคนหรือใช้ให้คนอื่นทำงาน แต่อาจจะเป็นเรื่องของการใช้เงินทำงานแทนหรือก็คือ การลงทุนในเรื่องของการเงิน ทั้งนี้เพราะเรามีอายุมากขึ้น กำลังวังชาของเราถดถอยลง ซึ่งทำให้เราต้องพึ่งผลตอบแทนจากการลงทุนเป็นค่าใช้จ่าย เราต้องพึ่งการออกกำลังกาย การดูแลสุขภาพมากขึ้นเพื่อให้เรามีชีวิตที่มีคุณภาพดีต่อไปอีกนานเท่าที่จะเป็นไปได้ ดังนั้น การลงทุน และสุขภาพจึงเป็นสิ่งที่เราจะต้อง “ลงทุน” มากขึ้น และถ้าเราลงทุนกับเรื่องทั้งสองนี้มาก่อนหน้าแล้วอย่างสม่ำเสมอ โอกาสที่เราจะทำได้ดีในช่วงชีวิตช่วงนี้ก็จะมีมากกว่าคนที่ไม่ได้ทำมาก่อน ข้อสรุปสุดท้ายของผมก็คือ เรียนให้หนักในตอนเด็ก ทำงานทุ่มเทในช่วงหนุ่ม รู้จักการใช้คนทำงานในช่วงกลางคน ลงทุนอย่างชาญฉลาดในยามชรา แต่ในทุกขั้นตอนของชีวิต อย่าลืมลงทุนในสิ่งที่สำคัญดังกล่าวในช่วงชีวิตต่อไป ความสำเร็จในชีวิตคนนั้น ก็คือการลงทุน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงินทองหรือเรื่องอื่น ๆ ( จากเวป Thaivi.com ) จากคุณ : ปู่ชิว - [ 25 พ.ค. 49 10:59:13 A:192.168.1.41 X:203.144.198.220 TicketID:112602 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คนเรามีความคิด มีเหตุ มีผล และ มีการพัฒนาตนเองขึ้นมา ทำให้เราแตกต่างจากสัตว์อื่นๆ คนเราสร้างสิ่งที่ช่วยเหลือการดำรงชีวิต ไม่ว่าจะเป็นที่อยู่อาศัย การกิน อยู่ หลับ นอน หรือแม้นแต่ทำกิจวัตรประจำวัน เราก็มีเครื่องมือต่างๆ มากมาย ที่คนเราสร้างขึ้นมาเพื่อทำให้ตนเองสดวกสบายขึ้น ความสำเร็จของคนเรานั้น ก็เหมือนกับการสร้างเครื่องมือเครื่องใช้ส่วนตัวเพื่อทำให้ตัวเองได้รับผลจากความสำเร็จนั้นๆ การจะสร้างเครื่องมือสักอย่าง เราต้องเชื่ออย่างมั่นใจ และ มีเหตุผล สนับสนุนว่า การทำเช่นนั้น จะส่งผลให้มีเครื่อมือนั้นมาใช้งานจริงๆ เราต้องรู้องค์ประกอบของเครื่องมือฉันใด เราก็ต้องรู้ว่าเราจะประสบความสำเร็จต้องมีอะไรเป็นองค์ประกอบด้วยฉันนั้น เราจึงต้องคิดย้อนกลับจากอนาคตที่เราต้องการจะเป็น หรือ ต้องการประสบความสำเร็จ แล้ว แค่นั้นยังไม่เพียงพอ ยังต้องมีแนวความคิดที่ดี และ สร้างสรร หลายคนคิดว่า ตัวเองไม่มีความสามารถไปถึงจุดนั้น ก็จะทำให้เขาไม่มีความสามารถเช่นนั้นด้วย แต่ถ้ามีมุมมองว่า คุณจะทำอย่างไรให้ตัวคุณเองประสบความสำเร็จ หรือ จะสร้างนิสัยอย่างไรให้เกิดขึ้นกับตนเอง สิ่งเหล่านี้เป็น ทัศนคติเชิงบวก ที่ต้องสร้างให้เกิดขึ้นภายในความคิดของเราให้ได้ การมีทัศนคติเชิงบวก จะทำให้เรามีแรงผลักดันทั้งภายใน และ ภายนอก ในการทำสิ่งใดๆให้ประสบความสำเร็จ คนเราถ้ามีทัศนคติเชิงบวก มากเท่าไหร่ ก็เปลี่ยนแปลงตัวเองได้รวดเร็วเท่านั้น ทัศนคติเชิงบวก จะนำมาซึ่ง การนับถือตัวเอง ทำให้เรามองโลกในแง่ดี มีความคิดที่จะมุ่งสู่ทิศทางที่ต้องการ เมื่อสิ่งที่ดีๆเหล่านี้เกิดขึ้นในตัว ก็จะทำให้เราเปลี่ยนแปลงได้อย่างมาก แต่การสร้างให้เรามีทัศนคติเชิงบวกนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย วิธีการที่จะสร้างให้มีทัศนคติเชิงบวกมีหลากหลายวิธี แต่ผมใช้วิธีเหล่านี้... 1. เปลี่ยนความคิดเชิงตำหนิ กลายมาเป็นยอมรับความเป็นจริงของตนเอง ส่วนใหญ่เวลาที่คนเราไม่พอใจอะไร จะตำหนิคนอื่น หรือ สิ่งรอบข้างก่อนเสมอ ที่ทำให้เขาไม่พอใจ หรือ ขัดใจ หรือ ไม่ได้อย่างที่หวัง ชีวิตผมส่วนใหญ่มักจะหาเหตุ และ ผลของสิ่งที่ทำให้ผมไม่สบายใจก่อน แต่บางครั้ง เหตุและผล ก็ไม่สามารถจะยับยั้งความรู้สึกต่ออารมณ์ได้ แต่อย่างน้อย เวลาเรารู้ว่า เหตุคืออะไรที่ทำให้เราเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ จะทำให้เรามีความคิดเชิงบวกได้มากขึ้น ถึงแม้นว่า เราจะมีปฏิกริยาบางอย่างที่ตรงข้ามหรือ กลายเป็นแบบคนอื่นๆทั่วไปที่กระทำกับเรื่องเหล่านั้น ก็ไม่แปลก แต่อย่างน้อย เราต้องเข้าใจเหตุผลจริงๆ และพยายามยอมรับมันให้ได้ เปลี่ยนการตำหนิตัวเอง หรือตำหนิสิ่งแวดล้อม กลายมาเป็นเหตุเป็นผล และ ยอมรับความเป็นจริงเพื่อให้เข้าใจสถานการณ์อย่างถ่องแท้ 2. หากจะต่อว่าลูกน้อง ให้หาข้อดีของเขาสัก 5 ข้อ ก่อนจะต่อว่าเขา 1 ข้อ มีอยู่ช่วงหนึ่งของชีวิตการเป็นผู้บริหารระดับต้น ผมจะไม่ต่อว่าลูกน้องผมเลยหากผมไม่สามารถหาข้อดีมาบอกเขาได้ 5 ข้อ นั่นหมายถึง ผมตั้งข้อจำกัดให้กับตัวเอง ให้คิดถึงแต่สิ่งที่ดีงามของลูกน้องก่อน เพื่อไม่ให้การต่อว่าเขานั้น ทำไปด้วยความใจร้อน หรือ เอาแต่ความคิดของตนเองเป็นหลัก ผลที่ได้คือ ผมเห็นจุดแข็งของพวกเขา และ ดึงเอาศักยภาพของพวกเขาออกมา ทำให้พวกเขาทำงานได้ดีขึ้น โดยต่อว่าเขาน้อยมาก และ ผมก็จะเข้าใจพวกเขามากขึ้น เห็นใจพวกเขามากขึ้น 3. มองให้เห็นว่า สิ่งที่เรากำลังทำนั้น ส่งผลดีกับใครบ้างอยู่เสมอๆ ถ้าเราคิดว่า สิ่งที่เราทำนั้นส่งผลดีกับคนอื่น โดยคนอื่นอาจจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ จะทำให้เรามีแรงที่จะทำให้กับคนอื่นได้มากขึ้น การกระทำที่หวังจะทำเพื่อประโยชน์ให้กับคนอื่นนั้น จะเป็นการกล่อมเกลาจิตใจของคนเราให้มองเห็นคุณค่าของตนเอง และ เห็นคุณค่าของคนอื่นๆ ไม่ว่าเราจะรู้จัก หรือไม่รู้จัก ก็ตาม ยิ่งถ้าเราทำเพื่อไม่หวังผลด้วยแล้ว สิ่งเหล่านี้จะหล่อหลอมความคิดให้กลายเป็นคนชอบช่วยเหลือ และ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ แต่ก็ต้องศึกษาคนให้รู้เท่าทันคนด้วย จะทำให้เราเข้าใจเขาได้มากยิ่งขึ้นด้วย 4. สร้างวินัยให้กับตัวเองให้เป็นคนที่ทำงานให้เสร็จทันเวลากำหนด หรือ เสร็จก่อนกำหนด ทำให้เรามีความรู้สึกว่า งานเหล่านั้นเป็นสิ่งที่เรารับผิดชอบ การรับผิดชอบตนเอง สร้างวินัยให้กับตนเองทำให้เราเห็นคุณค่าของเวลา เห็นคุณค่าของตนเอง และ เห็นความสามารถของตนเองว่าอยู่ระดับใด อีกทั้งยังทำให้เราเข้าใจตนเองได้มากขึ้น ขอความช่วยเหลือ หรือ คำแนะนำจากคนอื่นได้ทันท่วงที สิ่งเหล่านี้เป็นวิธีการที่ผมหล่อหลอมแนวความคิดของผมเสมอๆ ถึงแม้นว่ามันอาจจะไม่ดี แต่แค่นี้ผมก็คิดว่า มันทำให้ผมมีมุมมองทางบวกได้มากขึ้นครับ และหวังว่ามันอาจจะช่วยเพื่อนๆได้แนวความคิดที่สามารถเอาไปพัฒนาต่อได้... จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 25 พ.ค. 49 18:39:58 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ชอบกระทู้นี้จังค่ะ   ขอบคุณนะค่ะ พี่จุง  ที่นำสิ่งดีๆๆมาแบ่งปัน  อย่างเคย   ขออนุญาต  พริ้นต์ เก็บ หละค่ะ จากคุณ : naragorn - [ 26 พ.ค. 49 01:42:30 ]

ความคิดเห็นที่ 30 นิสัยที่เหมาะกับการประกอบธุรกิจ คนจะประกอบธุรกิจให้ประสบความสำเร็จนั้น ก็ต้องมีนิสัยบางอย่างที่เป็นตัวผลักดันให้สามารถทำธุรกิจให้ประสบความสำเร็จ แต่ละธุรกิจ ก็จะต้องมีทักษะบางทักษะแตกต่างกันออกไปบ้าง แต่โดยรวมๆแล้ว ก็มีบางนิสัยที่จะต้องสร้างขึ้นคล้ายๆกัน... เช่น ความอดทน การบริหารทรัพยากรอย่างคุ้มค่า และ ยังมีอีหลากหลายนิสัยที่ต้องสร้างให้เกิดขึ้น เราลองมาใช้วิธีคิดย้อนกัลับจากอนาคตว่า "ถ้าตอนนี้เรากำลังเป็นผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จ เราจะมีนิสัยอย่างไร...?" ตอนนี้ที่ผมคิดได้คือ - บริหารงานขนาดใหญ่ได้ - สร้างทีมงานที่มีประสิทธิภาพ - แบ่งงาน แจกแจงงาน ติดตามงาน จี้งาน - อดทน อดกลั้น - ใช้ทรัพยากรที่มีอย่างคุ้มค่า - ดูบัญชีเป็น บริหารการเงินได้ - รู้จักคนในวงการมากๆ - ภูมิฐาน เป็นที่นับถือของพนักงาน และ ผู้ที่เกี่ยวข้อง - ทำงานเต็มที่ - มีจิตวิทยา - มีความคิดสร้างสรร เป็นต้น ฯลฯ ซึ่งเพื่อนๆคิดได้ว่าต้องมีอะไรก็เอามาบอกนะครับ สัปดาห์หน้า ผมจะมาแจงวิธีการสร้างนิสัยเหล่านี้ให้เกิดขึ้นได้อย่างไร และ การวางแผนการสร้างนิสัย การวางแผนให้ประสบความสำเร็จต่อไปครับ... จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 26 พ.ค. 49 18:54:42 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ผมว่ามันทฤษฎีเกินไป... หลายสิ่งหลายอย่างไม่ได้พร้อมมูลสมบูรณ์แบบ หลายสิ่งหลายอย่างต้องอดทนรอคอย จังหวะเวลา ทุกอย่างเกิดจากการวางแผน คิดวิเคราะห์มาก่อน ไม่มีฟลุคสำหรับความสำเร็จ ทุกอย่างมีเหตุผล จากคุณ : - (คัมภีร์) - [ 26 พ.ค. 49 20:08:17 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ต้องนำไปปรับใช้ให้เหมาะสมกับตนเองครับ จากคุณ : อัทธ์ (อัทธ์) - [ 28 พ.ค. 49 17:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 33 มาแลกเปลี่ยนด้วยคนครับ เรื่องที่คุณน้อง(ของ)หมา บอกเรื่องสิ่งแวดล้อมอะครับ มีคล้ายๆกันครับ คือ เค้าว่า ปีนี้คุณมีวิถีชีวิตอย่างไร ก็พอจะบอกได้ว่า 5 ปีที่ผ่านมา คุณอ่านหนังสือ อะไร ฟังวิทยุหรือเทบ/ซีดีเรื่องอะไร รวมไปถึงคบกับคนแบบไหน 5 ปีข้างหน้าคุณจะเป็นอย่างไร ก็ไม่ต่างกัน คือ ขึ้นอยู่กับปีนี้คุณจะเริ่มต้นเปลี่ยนสิ่งแวดล้อมไปในทางที่ดีขึ้นได้อย่างไร ซึ่งจะไปสอดคล้องกับมงคล 38 ประการ 2 ข้อแรกของพระพุทธเจ้า คือไม่คบคนพาล คบบัณฑิต สิ่งที่ลุงแอ๊ดทำ ก็ทำให้คนหลายคนที่อาจจะไม่ค่อยมีโอกาสมีสิ่งแวดล้อมที่ดี ก็มีได้นะครับ จากคุณ : PDRT (คนบ้านฉาง) - [ 29 พ.ค. 49 22:52:03 ]

ความคิดเห็นที่ 34 สัญชาตญาณของคนเคยอยู่ในที่มีแต่แสง และ กลับไปอยู่ในห้องมืดอันกว้างใหญ่ ถ้าเห็นแสงเพียงริบหรี่ในห้องมืดนั้น ก็จะพยายามไปให้ถึงต้นกำเนิดแสงนั้น เพราะเชื่อมั่นว่านั่นคือ ทางออก ความสำเร็จของคนเรานั้น ส่วนใหญ่มักจะเกิดจากสภาพเช่นนี้เช่นกัน หากไม่ได้อยู่ในอันตราย หรือ ตกทุกข์ถึงที่สุด แล้วจะไม่ได้ใช้ความพยายามอย่างแรงกล้าเพื่อให้ได้มาซึ่งทางหลุดพ้น มีเพียงน้อยคนที่ประสบความสำเร็จมาโดยไม่ได้รับความทุกข์ยาก หรือ ลำบากแสนเข็นมาก่อน และ ถ้ารวมคนทั้งสองกลุ่มนี้เข้าด้วยกัน พวกเขาน่าจะมีสัก 10% และ อีก 10% เป็นคนที่ประสบความสำเร็จ แต่ไม่รู้ว่าตัวเองประสบความสำเร็จ ยังไขว่ขว้าหาเป้าหมายที่สูงขึ้นไปเรื่อยๆอย่างไม่เพียงพอ มันเป็นกฎ 20/80 และ 10/90 ที่มีเพียงคนกลุ่มน้อยเท่านั้นที่ประสบความสำเร็จ และมีคนจำนวนมากที่ยังพยายามที่จะประสบความสำเร็จอยู่ สิ่งหนึ่งที่ผมพบกับคนกลุ่มมากที่อยู่ในวังวนแห่งความหวัง ก็คือ พวกเขาติดกับดักความสุข ติดกับดักความพึงพอใจ และ ติดกับดักความปลอดภัย ซึ่งกับดักเหล่านี้ ก็จะรอผู้ที่ไขว่คว้าที่จะประสบความสำเร็จทั้งนั้น เพียงแต่ใครที่จะผ่านมันไปได้ ใครที่จะมุ่งมั่นที่จะทำเป้าหมายของตนเองให้เป็นจริงอย่างแน่วแน่ และ ใครที่จะปรับเปลี่ยนตนเองได้มากน้อยกว่ากัน คนเราเมื่อเดินมาถึงจุดๆหนึ่ง จะพึงพอใจกับสิ่งที่มี สิ่งที่เป็น และ จะอยู่กับสิ่งเหล่านั้น และ รู้สึกปลอดภัย สบายใจกับการที่ได้อยู่กับสิ่งเหล่านั้น ทำไมคนเก่งๆในบริษัทฯต่างๆถึงต้องอยู่ทำงานกับบริษัทฯ จนเกษียร ทั้งๆที่ตนเองมีความสามารถมากกว่าเจ้าของบริษัทฯ บางคนเสียด้วยซ้ำ ทำไมบางคนเปิดกิจการแล้วต้องเจ๊งไปเพียงเพราะบริหารจัดการเงินของตนเองไม่เป็น ให้เงินเดือนของตนเองเสียสูง ในขณะที่หาเงินเข้ามาได้น้อย ทำไมแต่ละคนคิดว่าจะทำธุรกิจเพื่อหวังให้ได้รายได้ที่ดีกว่า แต่ส่วนใหญ่กลับไม่ได้คิดว่าจะทำอะไรให้ดีกว่า หลายสิ่งหลายอย่างในจิตใจคน เกิดจากสภาพแวดล้อม ความไม่ไตร่ตรองถึงจุดเสีย อาจจะกลายเป็นหนทางแห่งหายนะในที่สุด สัญชาตญาณของคนเรามันแปลก ที่จะใช้ประโยชน์ได้สูงสุดก็ต่อเมื่อเราตกที่นั่งลำบากแบบสุดๆ ดังนั้น บางคนจึงบอกกับตัวเองว่า เงินที่ทำธุรกิจยังไม่เพียงพอต้องประหยัด ต้องใช้ทรัพยากรที่มีให้เป็นประโยชน์ที่สุด จะหาลูกค้าได้จากไหนนะ พรุ่งนี้เงินเดือนจะออกแล้วจะเอาเงินมาจากไหน ต้องโอนเงินเข้าแบ๊งค์แล้วเช็คที่ได้มาก็เป็นเช็คล่วงหน้าเสียอีก ความเครียดต่างๆที่เกิดจากธุรกิจ ส่วนใหญ่จะหล่อหลอมนิสัยของผู้ประกอบการให้มีมุมมองและแนวความคิดใกล้เคียงกัน สิ่งนั้นคือ ความอดทน อดกลั้น อดออม ความมุมานะ และ ความพยายาม สิ่งเหล่านี้ฟังเหมือนง่าย แต่จะสร้างนิสัยเหล่านี้ให้เกิดกับตนเองไม่ใช่เรื่องง่าย ซึ่งพื้นฐานนิสัยเหล่านี้ส่วนใหญ่หล่อหลอมมาจากประสบการณ์ที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ ถึงจะสร้างนิสัยเหล่านี้ให้คงทนอยู่กับเราได้นาน ถ้าคุณเริ่มที่จะทำให้ตัวคุณอยู่ในที่นั่งลำบากในเชิงสมมุติได้ คุณก็จะสามารถฝึกนิสัยเหล่านี้ได้ เช่น ฝึกอดอาหาร จากทาน 3 มื้อ เป็นทาน 2 มื้อแบบพระสงฆ์ สัก 1 เดือน หรือไม่ก็ไปบวชชี หรือ บวชพระสัก 3 เดือน สิ่งธรรมดาเหล่านี้ แต่มันจะทำให้คุณเห็นความลำบากของการอดอาหารในช่วงแรก ความหิวทำให้เราอดกลั้น อดทน ระยะเวลา 1 เดือนจะสร้างให้คุณมีนิสัยตั้งเป้าหมาย มีความอดทน มุมานะ และ มีความพยายามเพื่อเป้าหมายเล็กๆของคุณ หลังจากนี้ ถ้าคุณเลือกที่จะฝึกเรื่องใด คุณต้องมีทั้งเป้าหมาย และ ระยะเวลาที่กำกับลงไป การปฏิบัติให้ถึงในจุดๆนั้น ถ้าคุณตั้งเป้าหมาย และ กรอบให้ยากขึ้นเรื่อยๆ ก็เท่ากับคุณกำลังสร้างนิสัย กำลังกาย และ กำลังใจของคุณ ให้แกร่งมากขึ้น เพื่อไปเผชิญกับสิ่งที่จะมาขัดขวางความสำเร็จของคุณในอนาคตได้... จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 29 พ.ค. 49 23:15:53 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ถ้าใช้วิธีการมองไปข้างหน้าว่า ณ จุดนั้นเราจะมี หรือเราจะเป็นอย่างไร แล้วแก้ไขวันนี้ ตามเป้าหมายที่เราจะเป็นนั้น หากมองย้อนกลับไปจะพบว่า การที่จะทำเช่นนั้นได้ ต้องอาศัย พื้นฐานต่างๆอีกเล็กน้อย ถ้าต้องการทำให้ดี คนบางคนมีเพราะเขามีนิสัยเหล่านั้น แต่คนบางคนกลับไม่มี เลยไม่รู้ว่า จะทำอย่างไรให้ไปถึงจุดหมาย สามารถคิดถึงจุดหมายได้แล้ว แต่จะทำอย่างไรหละให้ไปถึงที่ๆต้องการ การตั้งเป้าหมาย ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย การไปให้ถึงก็ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ทั้งสองอย่างนั้น สามารถทำไปพร้อมๆกันได้ ต้องมีแผนการดำเนินการ ดังนี้ 1. คุณจะตั้งเป้าหมาย และ ไปให้ถึงเป้าหมายได้นั้น สิ่งแรก และเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ การตัดสินใจอย่างแน่นอนว่า คุณต้องการอะไรจริงๆ ซึ่งน่าจะมีเพียงเดียวที่คุณต้องการมากที่สุด จากนั้นเขียนรายละเอียดของเป้าหมายที่คุณต้องการลง แล้วหาตัวตรวจวัดที่สามารถเอามาวัดผลได้ เช่น "ฉันจะมีรายได้มากกว่าปัจจุบัน 10 เท่า" เป็นต้น 2. เมื่อคุณมีเป้าหมายแล้ว ถ้าเป็นเป้าหมายขนาดใหญ่ ก็ต้องแตกย่อยเป็นเป้าหมายขนาดเล็กลง แบ่งย่อยออก เหมือนการสร้างบันไดสู่ความสำเร็จ ทีละขั้นๆ เพื่อส่งให้คุณไปยังจุดหมายที่ปลายทางได้ 3. จากนั้น คุณต้องกำหนดขอบเขตของเวลา ซึ่งมีวิธีการกำหนดได้ 2 แบบคือ .   3.1 กำหนดเส้นตายของเป้าหมายใหญ่ แล้วแตกเป็นเวลาของเป้าหมายย่อย .   3.2 กำหนดเวลาของแต่ละเป้าหมายย่อยอย่างต่อเนื่อง แล้ว ทำให้เห็นว่าเป้าหมายใหญ่เราจะเสร็จเมื่อใด การกำหนดเวลานี้ จะทำให้คุณมีเป้าหมายที่จะทำให้เสร็จเป็นเรื่องๆ ถ้าคุณสามารถทำได้ตามเป้าหมาย หรือ ก่อนเป้าหมายก็ตาม ความสำเร็จในแต่ละขั้นตอนตามกำหนด ก็จะกลายมาเป็นแรงผลักดันให้คุณรู้สึกถึงความสำเร็จในอนาคตของคุณได้มากขึ้นเท่านั้น 4. คุณต้องจดบันทึก สิ่งต่างๆที่จะทำให้คุณสำเร็จตามเป้าหมายต่างๆ รวมทั้ง บันทึกสิ่งที่คุณอาจจะเพิ่งคิดได้ว่า คุณควรจะทำอะไรเพิ่มเติม เพื่อทำให้เป้าหมายหลักของคุณประสบความสำเร็จได้รวดเร็วยิ่งขึ้น ปรับปรุงและเปลี่ยนแปลงแผนของคุณให้เหมาะสม และ ใกล้เคียงกับความเป็นจริงอยู่เสมอ เพื่อจะได้มองเห็นภาพรวมของการเปลี่ยนแปลงของคุณ และใช้มันในการตอกย้ำจิตใจและความมุ่งมั่นของคุณว่า ต้องทำเช่นใด อย่างไร และมีอะไรบ้างที่จะทำให้คุณประสบความสำเร็จ 5. แบ่งแยกเป้าหมายย่อย ออกมาเป็น 2 กลุ่มคือ กลุ่มที่เป็นสิ่งที่มีความสำคัญ เป็นกลุ่มพื้นฐาน ที่หากทำเรื่องเหล่านี้แล้ว จะทำให้เรื่องอื่นๆดีขึ้น กับกลุ่มที่เป็นผลลัพธ์ที่เราจะต้องทำในตอนนี้ แต่มันอาจจะแก้ไขเพียงปลายเหตุ ในการจัดลำดับความสำคัญนั้น คุณจะใช้หลักของเหตุและผลก็ได้ว่า อะไรเป็นเป็นสาเหตุของอีกหัวข้อหนึ่ง จะเป็นสิ่งที่คุณควรให้ความสนใจมากกว่า อะไรที่เป็นเราปรับปรุงเพียงอย่างเดียว สามารถทำให้อีกหลายๆเรื่องดีขึ้น ก็จะควรจะมีความสำคัญมากกว่า เหตุเดียวทำให้เกิดผลเดียว หรือคุณอาจจะใช้หลัก 20/80 หมายถึง ถ้าคุณแก้ไขเรื่องใดโดยใช้แรงสัก 20% แต่คุณได้เห็นว่าผลของมันส่งให้เห็นว่าได้แก้ไขไปได้ถึง 80% ของภาพรวม ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ควรจะต้องทำโดยทันที เป็นสิ่งที่ต้องให้ความสำคัญ เป็นต้น เมื่อทำดังนี้แล้ว ก็ต้องกำหนดลำดับความสำคัญของแต่เรื่องอีกครั้งหนึ่ง ส่วนเพื่อนที่เรียนกับผมเรื่องวิธีการคิดหาหลักเหตุและผล คุณจะใช้การโยงเส้นข้ามกันไปมาหาจำนวนเหตุและผลของแต่ละหัวข้อได้เลย ซึ่งผมคิดว่าง่ายกว่าการมาวิเคราะห์เอง และ อาจจะผิดพลาดได้ การแยกย่อย และกำกับลำดับนั้น ทำให้คุณไม่พลาด หรือ ทุ่มเวลากับงานที่ไม่จำเป็นมากเกินไป ทำให้คุณบริหารเวลาที่มีอย่างจำกัดได้อย่างมีประสิทธิภาพ 6. ค้นหาอุปสรรคที่จะขัดขวางการทำให้เป็นไปตามเป้าหมายทั้งที่เกิดจากภายในใจของคุณเอง หรือ นิสัยที่คุณต้องเพิ่ม หรือสิ่งแวดล้อมรอบๆตัวคุณก็ตาม จากนั้น หาวิธีกำจัด หรือ ลดความรุนแรงต่ออุปสรรคเหล่านั้น เพื่อไม่ให้มันมาหน่วงแผนงานของคุณออกไป อย่าทำให้เป้าหมายย่อยที่ยังไม่ผ่าน กลายเป็นคอขวดของความสำเร็จของคุณ เพราะ ถ้าเป้าหมายย่อยใดเกิดติดขัดขึ้นแล้ว เป้าหมายย่อยที่ตามมา อาจจะล่าช้าออกไปอย่างมาก การกำจัดปัญหาก่อนที่ปัญหาจะเกิด การขยายคอขวด ก่อนที่จะล่าช้านั้น จึงต้องทำในขณะวางแผน และ ในขณะเริ่มเห็นผล หรือส่อเค้าว่าจะเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้นในทันที เพื่อจะได้แก้ไขภาพรวมได้ทันท่วงที 7. เมื่อวางแผนแล้ว ให้เริ่มลงมือปฏิบัติทันที หากงานใด สามารถทำไปพร้อมๆกันได้ ก็ให้ทำควบคู่กัน แต่อย่าทำมากเกินกว่า 3 เป้าหมาย เพราะจะทำให้คุณไม่มุ่งมั่นกับเป้าหมายต่างๆมากพอ หรือ คุณอาจจะทำทีละเป้าหมายให้สำเร็จหากเป็นเป้าหมายที่ต่อเนื่อง คุณต้องชื่นชมกับความสำเร็จในแต่ละขั้นของคุณทุกครั้ง เชื่อมั่นว่า การดำเนินไปแต่ละขั้นตอนนี้ จะทำให้คุณประสบความสำเร็จ และ มองหาว่า คุณต้องเพิ่มอะไรอีก หรือเปลี่ยนแปลงอะไรอีก เพื่อทำให้คุณประสบความสำเร็จได้รวดเร็วยิ่งขึ้น 8. คุณต้องวางแผนการทำงานของคุณทุกวัน และ ดำเนินตามแผนงานของคุณทุกๆวัน หาสมุดมาจดบันทึกสิ่งที่คุณกระทำไป รวมทั้ง เป้าหมายที่คุณหวังไว้ หรือ อุปสรรคที่เกิดขึ้นพร้อมทั้งวิธีแก้ไขอุปสรรคเหล่านั้น หรือ หากคุณกลับไปแก้ไขได้ คุณจะแก้ไขปัญหาทีเกิดขึ้น อย่างนั้น อย่างนี้.... สิ่งเหล่านี้จะช่วยกล่อมเกลาความคิดของคุณ ให้มีความคิดเชิงบวก และ ส่งผลให้คุณมีจิตใจ และ กำลังใจที่กล้าแข็งที่จะเผชิญต่อปัญหาต่างๆ อีกทั้งยังจะช่วยให้คุณแก้ไขปัญหาในอนาคตได้รวดเร็วยิ่งขึ้น อันเนื่องจากคุณได้สร้างประสบการณ์เสมือนไว้เป็นทุนในการตัดสินใจไว้ด้วยแล้ว คิดให้รอบคอบ เรียนรู้ว่าต้องมีอะไรทำให้เราประสบความสำเร็จ วางแผน สร้างลำดับขั้นของความสำเร็จ ลงมือทำทีละขั้นๆ ขจัดปัญหา และ วิเคราะห์ปรับปรุงให้การกระทำเราดีขึ้น มันจะทำให้คุณวิ่งไปสู่จุดหมายของคุณได้ แต่ก็ขึ้นกับความมุมานะของคุณว่า คุณจะใส่ใจกับเป้าหมาย และ แผนประจำวันของคุณมากน้อยเพียงใด... จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 30 พ.ค. 49 21:21:11 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เข้ามาเก็บเกี่ยว และขอบคุณค่ะ กว่าจะอ่านจบ    ยาวมั๊กมากเลยค่ะ  พี่จุง....... อ่านจบแล้ว   จะลองปรับใช้กับตัวเองดูค่ะ จากคุณ : naragorn - [ 31 พ.ค. 49 00:13:44 ]

ความคิดเห็นที่ 37 คนที่อันตรายที่สุด คือคนรอบข้างที่คิดไม่เหมือนเรา สิ่งแวดล้อมเป็นสิ่งสำคัญต่อความสำเร็จ การที่เราอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดี ถือว่าเป็นลาภอันประเสริฐ บางคนพยายามที่จะเข้าไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดี บางคนก็สร้างสิ่งแวดล้อมที่ดีสำหรับตัวเองขึ้นมา สิ่งแวดล้อมมีผลต่อการกระทำของเราจริงๆ โดยเฉพาะสิ่งแวดล้อมที่มีชีวิตจิตใจ สิ่งแวดล้อมที่มีผลโดยตรง โดยเฉพาะสิ่งแวดล้อมที่มีอิทธิพล จึงมีผลต่อพฤติกรรมของผู้อยู่ในสิ่งแวดล้อมนั้นๆ ผมยกตัวอย่าง ให้เห็นว่า ถ้าเป็น คนที่อยู่กับเพื่อนร่วมงานที่คอยอิจฉาริษยาซึ่งกันและกัน เวลาทำงานก็จะมีแต่คนนั้นนินทาคนโน้น คนโน้นนินทาคนนี้ และที่สำคัญ ใครกำลังนินทาเราเรื่องอะไรอยู่ก็ไม่รู้ เขาคุยกันซุบซิบแต่ไม่ให้เราได้ยิน ก็จะเกิดรู้สึกว่าพวกเขากำลังนินทากันอยู่หรือเปล่า วันๆไม่ได้ทุ่มเวลาให้กับการทำงาน มัวแต่ระแวงคนนั้นคนนี้ สิ่งแวดล้อมอย่างนี้ทำให้นิสัยและพฤติกรรมของคนที่หวังจะประสบความสำเร็จนั้นอาจเบี่ยงเบนไปได้ เพื่อนร่วมงานไม่ค่อยเท่าไหร่ มาถึงเจ้านายที่มัวแต่มุ่งให้พนักงานอยู่ในกรอบ บังคับให้พนักงานของตนอยู่แต่กรอบที่วางไว้ ไม่ให้แม้นแต่คบเพื่อนในวงการเดียวกัน หรือแม้นแต่คนในวงการเดียวกัน ถ้าเจออย่างนี้ผมว่ากลุ้มหนักเข้าไปอีก ทำงานก็อยู่ในกรอบอยู่แล้ว ยังจะพยายามมายุ่งกับชีวิตส่วนที่เหลือที่ควรให้แต่ละคนมีหนทางเลือกชีวิตส่วนตัวกันเอง บางคนถึงกับยอมเสียสละความเป็นส่วนตัวไป จะเห็นว่า แค่เรื่องของสิ่งแวดล้อมที่เกี่บวกับคนนี่ก็เป็นอุปสรรคสำคัญต่อการพัฒนาตนเองอย่างมากเช่นกัน คนรอบข้างที่คิดไม่เหมือนเรา ถึงแม้นคนส่วนใหญ่ในสิ่งแวดล้อมนั้นๆ คิดไม่เหมือนเรา ก็ไม่ใช่ว่าความคิดของเขาจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องเสมอไป เช่น เกิดคุณไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่คอยแต่จะยักยอกเอาสินค้าของบริษัทฯ ไปขายให้กับคนนอกแล้วเงินเข้ากระเป๋าตนเอง แล้วหากคุณไม่ต้องการทำเช่นนั้น คุณถูกหรือผิดหละ บางคนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่ยอมทำงาน แต่ตัวเองเข้าไปทำงานเพียงคนเดียว จนเบื่อก็เลยไม่ทำงานบ้าง เขาก็ยังจ้างกันอยู่อันนี้ก็ยิ่งแล้วกันใหญ่ ไม่สามารถรักษาจิตใจให้มั่นคงได้ แต่กลับไปยอมให้นิสัยไม่ดีเข้าตัวอีก... สิ่งแวดล้อมจึงเป็นสิ่งสำคัญอีกสิ่งหนึ่งที่จะบ่งบอกว่า เราจะประสบความสำเร็จในสิ่งที่เราคาดหวังหรือไม่ การสร้างสิ่งแวดล้อมที่ดี และ การเลือกสิ่งแวดล้อมที่ดี จึงเป็นสิ่งสำคัญ สำหรับผม ผมชอบที่จะสร้าง และ เลือกในสิ่งที่เหมาะสมกับผมอยู่เสมอโดยใช้หลักการณ์ดังนี้... 1. ถ้าสิ่งแวดล้อมไม่เหมาะสำหรับเรา ต้องมองหาจุดเด่นของสิ่งแวดล้อมนั้นว่า มีจุดเด่นทางด้านใด ไม่มีสภาพแวดล้อมใดที่ไม่มีข้อดี เพียงแต่คุณเห็นมันหรือไม่ เมื่อเห็นแล้ว คุณสามารถใช้สิ่งแวดล้อมนั้น หรือ ปรับให้เข้ากับเป้าหมายของคุณได้มากน้อยเพียงใด อย่างเช่น ถ้าบ้านของคุณอยู่ในชุมชนแออัด มีน้ำคลำโดยรอบ และคุณกำลังจะทำธุรกิจทางด้านอาหาร ซึ่งแน่นอนว่า อาหารกับสิ่งสกปรกนั้นมันอยู่กันคนละขั้วกันเลย แต่ถ้าคุณเข้าใจในสภาพแวดล้อมอย่างนั้นว่า คนในชุมชนต้องปากกัดตีนถีบหากินเลี้ยงตนเอง บางคนก็ไม่เป็นเช่นนั้นแต่ที่อยู่ด้วยเพราะนานๆเข้ามากรุงเทพฯเสียที บางคนก็ไม่ต้องการจ่ายค่าที่อยู่อาศัยแพงๆ บางคนก็อยากอยู่ใกล้ๆที่ทำงาน ทั้งๆที่มีบ้านเดี่ยวของตัวเองอยู่รอบๆกรุงเทพฯ จะเห็นว่า แต่ละคนมีจุดประสงค์ของการอยู่แตกต่างกัน คุณต้องจับจุดคนในสภาพแวดล้อมของคุณให้ได้ว่า จะสามารถให้อะไรพวกเขา จะใช้เขาทางด้านใด ซึ่งอาจจะเป็นทางด้านแรงงาน หรือ ขายตรงให้คนในชุมชนเลย ซึ่งก็ขึ้นกับมุมมองของคุณกับสิ่งแวดล้อมเหล่านั้น และให้ตัดปัญหาต่างๆทิ้งไป หรือ ลดปัญหาให้มากที่สุด ซึ่งถ้าคุณทำได้ สามารถปรับสภาพแวดล้อมให้เหมาะกับตัวคุณได้ คุณจะเห็นว่า ไม่ว่าสภาพแวดล้อมใดๆ คุณก็จะสามารถนำเอาสภาพแวดล้อมนั้นๆมาใช้ประโยชน์ได้ 2. ถ้าสิ่งแวดล้อมเหมาะกับเรา ต้องสังเกตุตัวเองให้ดีกว่า เรากำลังหลงกับสิ่งแวดล้อมเหล่านั้นหรือไม่ เรายังมุ่งไปสู่จุดมุ่งหมายของตนเองอยู่หรือไม่ หรือ เราชอบอยู่กับสิ่งแวดล้อมนี้และจับมันแน่นจะไม่อยากไปไหน ซึ่งคนหลายต่อหลายคน ติดกับดักทางความสุข ความปลอดภัย เหล่านี้กันมาก จนต้องทิ้งจุดมุ่งหมายแห่งความสำเร็จให้กลายเป็นความฝัน และอยู่กับปัจจุบันที่ปลอดภัยก็มีเยอะแล้ว 3. ถ้าสิ่งแวดล้อมเป็นสิ่งแวดล้อมธรรมดา เราต้องทำให้สิ่งที่เป็นสิ่งธรรมดาเป็นสิ่งพิเศษ เป็นสิ่งที่มีคุณค่า แล้วเราก็จะมีคุณค่าตามสิ่งแวดล้อมเหล่านั้น มันเหมือนกับ อยู่ที่ไหน ก็ต้องทำให้ที่นั้นเจริญ อยู่เมืองไทย ก็ต้องทำให้ประเทศชาติเจริญด้วย ไม่ว่าคุณจะมีทักษะทางใด หรือ มีความสามารถทางใด ก็สามารถทำให้ประเทศชาติเจริญขึ้นได้  แต่ถ้าคุณคิดว่า คุณเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีอะไรเลย ไม่สามารถทำให้เมืองไทยดีขึ้นได้ ผมคิดว่า นั่นแหละกลายเป็นตัวคุณเองที่เป็นปัญหาว่า คุณยังไม่เจอตัวตนของตนเอง คนทุกคนมีความหมายต่อคนอีกหลายคน คนธรรมดาบางคนอาจจะเป็นความหวังของคนอีกหลายคนเช่นกัน มีเด็กมัธยมฯฆ่าตัวตายอันเนื่องจากอกหักในความรักเยอะแยะทั้งที่ลงข่าวให้เห็น และที่เขาปิดข่าว ซึ่งเขาคิดว่าเรื่องอกหักนี้เป็นเรื่องหนักหนาสำหรับเขาที่สุดแล้ว แต่ความเป็นจริง คนบางคนมีทุกข์แสนสาหัสกว่าเขาเยอะ บางคนไม่มีเงินกินข้าว บางคนโดนตามทวงหนี้โดนด่าเสียๆหายๆ บางคนมีชีวิตที่มีแต่การทะเลาะกันตบตีกัน บางคนก็กำลังติดยา บางคนเป็นโรคร้ายต่อร่างกาย บางคนเป็นเอดส์ ถ้ามองดีๆแล้ว การอกหักก็เป็นแค่เพียงความผิดหวังต่อสิ่งที่หวัง ซึ่งเมื่อเทียบกับคนอีกหลายต่อหลายคนที่เขาไม่ได้คิดฆ่าตัวตายนั้น บางคนมีปัญหาหนักหนามากกว่าเป็นไหนๆ นั่นหมายถึง จิตใจของคนนั้นมันเปราะบาง และ ต้องการเยียวยาจากสภาพแวดล้อม หรือ อาจจะต้องการกำลังใจกับคนอื่นๆ สิ่งแวดล้อมที่ดีจะเป็นกำลังใจให้ในยามทุกข์ยาก จะเป็นแรงสนับสนุนหากเราไม่เชื่อมั่น สภาพแวดล้อมที่ดีจะรักษาได้แม้นแต่ทุกข์ทางกาย และ ทุกข์ทางใจ ซึ่งหากคุณมีสภาพแวดล้อมที่ดีอยู่แล้ว แล้วคิดจะละทิ้งสภาพแวดล้อมที่ดีเหล่านั้นไป คุณกำลังตกอยู่ในจุดที่อันตรายอย่างยิ่ง เพราะคุณจะเชื่อมั่นได้อย่างไรว่า คุณจะไม่หลงไปกับสิ่งยั่วยุต่างๆที่เกิดขึ้น หรือ สภาพจิตใจของคุณแข็งแกร่งเพียงพอที่จะเดินฝ่าพายุที่โหมกระหน่ำเพื่อหยุดไม่ให้คุณประสบความสำเร็จ ดังนั้น คนที่ต้องการประสบความสำเร็จ จึงหวงแหนสภาพแวดล้อมที่ดี อยู่กับสภาพแวดล้อมที่ดี แต่อย่าให้สภาพแวดล้อมนั้นๆ ฉุดรั้งหรือเปลี่ยนแนวความคิดของคุณให้หลงละเลิงกับความสุขทั้งทางกายและจิตใจ คุณต้องหาจุดสมดุลย์ของสภาพแวดล้อม และศึกษาตัวคุณเองอยู่บ่อยๆ เพื่อให้เข้าใจตัวของคุณเอง และสภาพแวดล้อมว่า จะส่งผลให้คุณประสบความสำเร็จได้มากขนาดไหน และ ขอให้ จงเลือกที่จะยืนในจุดที่จะทำให้คุณประสบความสำเร็จอยู่เสมอ จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 1 มิ.ย. 49 19:27:26 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ก็จริงนะค่ะ  บางงาน บางเวลา รักในงานที่ทำ  แต่  ไม่ชอบในสภาพแวดล้อมที่อยู่ จากคุณ : naragorn - [ 1 มิ.ย. 49 23:06:28 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณ คุณ Wiboon Joong (wbj) มากๆๆ ค่ะ บทความนี้ดีมากๆ ชอบ ค่ะ และขออนุญาตเซฟ ค่ะ... จากคุณ : ส้มจี๊ด... - [ 2 มิ.ย. 49 19:23:53 A:71.162.52.170 X: TicketID:117866 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ให้ทหารเก่งไปยืนเฝ้ายาม เอาขี้ครอกออกสู้รบ นิสัยหนึ่งของคนหวังที่จะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งยวดควรจะมี คือการมองเห็นความจริงของสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรที่มี ว่าเหมาะกับเรื่องใด เหมาะกับสิ่งใด ซึ่งต้องอาศัยการสังเกตุและความเข้าใจในพฤติกรรมของคน หรือ แม้นกระทั่งสามารถวิเคราะห์ให้เห็นได้ว่า ผลที่เกิดขึ้นนั้นมาจากเหตุอะไรบ้าง หรือ การทำเช่นนี้จะส่งผลอะไรบ้าง ดังนั้น จึงต้องพัฒนานิสัยการมีเหตุและมีผลที่เป็นพื้นฐาน และ สร้างนิสัยความรอบคอบ และ ชอบคิดให้เป็นนิสัย สังเกตุ และ วิเคราะห์อยู่เป็นประจำ มันก็เหมือนนิสัยง่ายๆที่คุณใช้เครื่องมือต่างๆให้เหมาะสมกับความสามารถของเครื่องมือนั้นๆ อย่างเช่น คุณคงไม่เอาดาบไปปลอกผลไม้ถ้าคุณหามีดปลอกผลไม้ได้ หรือ คุณก็คงไม่ใส่เสื้อผ้าหนาๆในหน้าร้อน เรื่องเหล่านี้เป็นสิ่งธรรมดาๆ จนเราทำไปอย่างเคยชินกับความรู้สึก หรือ สัญชาตญาณ แต่ผมเชื่ออยู่อย่างว่า นิสัยที่ทำบ่อยๆ วิเคราะห์ตอนเด็กๆว่า ทำไมเราถึงต้องทำอย่างนั้น ทำไมเราสมควรทำอย่างนี้ ซึ่งทำให้เรามีนิสัยในการตัดสินใจว่าเราควรเลือกอะไรให้เข้ากับอะไรอย่างง่ายดาย หากต้องการประสบความสำเร็จจริงๆ ก็ต้องมีนิสัยที่สามารถเลือกสิ่งต่างๆได้เหมาะสมกับตนเอง หรือ สิ่งที่กำลังจะทำได้อย่างเหมาะสม และ ใช้ประโยชน์ได้สูงสุด ดังนั้นจึงต้องหัดสังเกตุสิ่งต่างๆอยู่เสมอ ว่าสามารถเอามาใช้งานอะไรได้บ้าง หมั่นทบทวน และ สร้างจินตนาการให้ออกว่า สิ่งเหล่านี้เอามาใช้งานอะไร อย่างเช่น เดินผ่านร้านขายแผ่นพลาสติกแข็ง ก็ต้องจำให้ได้ว่า ร้านนี้อยู่ที่ไหน และ สิ่งที่เรากำลังจะทำ หรือ กำลังคิดอยู่นั้น สามารถเอาพลาสติดนี้ไปประยุกต์ใช้งานได้หรือไม่เป็นต้น เรื่องที่เห็นง่ายๆสำหรับคนเล่นคอมพิวเตอร์ ไม่ว่ายุคไหน มือใหม่ในการเล่นคอมพิวเตอร์ จะใช้งาน Word กับ Excel ได้อย่างสับสนมากๆ ผมเห็นคนเขียนข้อความต่างๆ อย่างเช่น จดหมาย แต่มีตารางเพียงเล็กน้อย ก็ใช้ Excel ในการเขียน ได้ผลเหมือนกัน แต่เวลาจะปรับปรุงข้อความนี่ซิ ใช้เวลานานกว่ามาก เห็นแล้วมันก็อดขำไม่ได้ แต่มันก็ขึ้นกับความถนัดของเขาเหล่านั้นด้วยว่า เขาถนัดเรื่องนั้น เรื่องนี้เป็นพิเศษ แต่การไม่เรียนรู้ หรือ ปรับปรุงการใช้เครื่องมือให้เหมาะสมนั้น จึงกลายมาเป็นสิ่งที่อาจจะเหนี่ยวรั้งให้เราประสบความสำเร็จช้าลงก็ได้ ช่วงเวลาที่เรายังไม่ประสบความสำเร็จนั้น เรายังมีเวลามากมายที่จะเรียนรู้ให้เรียนรู้ไว้ให้มาก เมื่อถึงจุดที่คุณประสบความสำเร็จ คุณจะใช้เวลาในการคิด และ วิเคราะห์มากกว่ามาเรียนเรื่องเหล่านี้ ไม่เพียงเครื่องมือต่างๆ หรือ วัสดุอุปกรณ์ต่างๆเท่านั้นที่ต้องดูแล และสังเกตุ ไม่ว่า คน เพื่อนร่วมงาน ลูกน้อง เจ้านาย คนที่คุยด้วย หรือ แม้นแต่สถานที่ที่พวกเขาอยู่ คุณก็ต้องสังเกตุทั้งหมด และ เชื่อมโยงสิ่งต่างๆเข้าด้วยกัน คุณจะเห็นภาพหรือ ประเมิณได้ว่า คนที่เราคบด้วยมีลักษณะนิสัยอย่างไร ลูกน้องเป็นคนอย่างไร เจ้านายชอบอะไร ลูกค้าเขาสนใจหรือมุ่งเน้นเรื่องใด เมื่อสังเกตุ และ วิเคราะห์ออกมาได้แล้ว คุณก็ต้องสร้างนิสัยในการตอบสนองความรู้สึก หรือ พฤติกรรมเหล่านั้นของคนที่เราติดต่อด้วยให้ทำอย่างเป็นนิสัยไม่ใช่เสแสร้าง แล้วคุณจะรู้ว่าคุณต้องไปทางใดเหมือนเห็นแผนที่ทั้งหมดว่าจะเดินทางไปทางไหนถึงจะเร็วที่สุด จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 2 มิ.ย. 49 19:43:35 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ไม่ได้เข้ามาลงไม้ลงมือเสียนาน...เนื่องจากมลภาวะทางสิ่งแวดล้อม เรื่องบ้านเมืองกับการเมือง และมลภาวะที่บลอคแก็งค์ส่วนตัว...เขาเล่นกันลับหลัง...นี่แหละลูกผู้ชาย ท่านอาจารย์พุทธทาสกล่าวไว้เตือนใจ"ตถตา...มันเป็นเช่นนั้นเอง" ******************************** สวัสดีคุณวิบูลย์และเพื่อนๆน้องๆทุกท่านครับ ขอมีส่วนร่วมกับวลี เครื่องมือต่างๆ...ในกระทู้#40ดังนี้...จากทฤษฏี มือ*<ของผมเอง...ไม่สงวนลิขสิทธิ์> เครื่องมือชิ้นแรกที่มนุษย์นำมาเป็นอำนาจของตน(ทางวิชามนุษยศาสตร์) คือสมอง สติปัญญา ทำให้เกิดความอยู่รอดปลอดภัยทางเผ่าพันธุ์ สมองมีก้อนโตกว่าสัตว์อื่นเมื่อเทียบสัดส่วนต่อนำหนักร่างกาย ลำดับต่อมา คำว่าเครื่องมือ.....ตรงนี้ภาษาไทยนำมาใช้ได้ดีมาก เพราะแยกออกได้ ๒คำความหมาย เครื่อง + มือ ทฤษฏีมือ กล่าวว่า มือเป็นเครื่องมือของสมองหรือจิตมนุษย์ได้ดังเสกปั้นอัศจรรย์ โดยยอมละทิ้งเท้าหน้า ๒เท้าจากสัตว์ที่ใช้อวัยวะ ๔เท้า เพื่อแลกกับการเอามาทำเป็น ๒มือ อันประกอบด้วย ๑๐นิ้ว ปากกัดมือกอบมือกำ (ปากกัดตีนถีบ) บางคนใช้มือกอบโกยไม่หยุด...ฮา เครื่องมือชิ้นต่อมา(ทางสังคมศาสตร์ชิ้นแรก) ของท่านคือเพื่อน ก่อนที่ท่านจะได้เพื่อนมาเป็นเครื่องมือ ท่านจะต้องเรียนรู้จากตัวเองและครอบครัวของท่านหรือโรงเรียนสอนให้ท่านเรียนรู้ การเข้าสังคม รู้จักเล่นกับเพื่อน ไม่เอาเปรียบเพื่อน รักคือการให้ เมตตาเพื่อน เสียสละให้เพื่อนอย่างจริงใจ เมื่อมีเพื่อนมาก จากการฝึก นิสัยดังกล่าวมาจนเป็นสันดานที่ไม่เสแสร้งอีกต่อไป โดยมีสติและปัญญาคอยกำกับ มีพุทธธรรมทั้งปวงเป็นหลัก คือ คุณธรรม จริยธรรม ศีลธรรมและยุติธรรมเป็นต้น เครื่องมือชิ้นที่๓ คือ"องค์การ" หรือองค์กรในความหมายทั่วไป อันประกอบด้วย งาน คน และเงิน* รวมทั้งความสามารถทางการบริหารจัดการสิ่งดังกล่าวได้อย่างสมดุล(ดังคำกล่าวของบางท่าน)....*ขยายความ--> รักงาน รักคน<เพื่อน> รักเงิน..(ฮา) เครื่องมือชิ้นที่๔ คือเครื่องมือเครื่องไม้(ทางวิทยาศาสตร์/เทคโนโลยี) เครื่องทุ่นแรง ทุ่นสมองและความจำแทนเรา เครื่องจักรกลทั้งปวง เครื่องคอมพิวเตอร์ เครื่องมือการสื่อสารข่าวสาร เครื่องมือการคมนาคมทั้งปวง ที่มันย่นย่อมิติเวลา สถานที่(Time&Space)ทั้งเชิงปริมาณ เชิงคุณภาพ เชิงมาตรฐาน สรุปว่า ท่านมีนิสัยที่แฝงไว้ด้วยการใช้เครื่องมือแห่งศาสตร์ทั้ง๓ เรียบร้อยแล้วในจิตวิญญานในเลือดและกระดูกอย่างเป็นเนื้อเดียวกัน มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และวิทยาศาสตร์/เทคโนโลยี แต่จะนำไปสู่ความสำเร็จหรือไม?...ยังต้องอาศัยเหตุปัจจัยอีกมาก กล่าวโดยย่อเป็นดังนั้น.....เอวัง ครับ แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 49 15:02:42 แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 49 14:52:30 จากคุณ : ขามเรียง - [ 3 มิ.ย. 49 14:41:39 ]

ความคิดเห็นที่ 42 พี่เอก ผมชอบการแตกคำของ เครื่อง+มือ ครับ... ขอเอาไปใช้ในหนังสือด้วยนะครับ... วันนี้ ผมขยายความเรื่องแม่เหล็กมนุษย์ เล็กน้อยเพื่อจะได้มองเห็นภาพได้ดีขึ้น... ในความคิดเห็นที่ 9 -=-=-=-=-=-=-=-=- เปลี่ยนนิสัยจากการเรียนรู้ประวัติของผู้สำเร็จ มีหนังสือมากมายที่เขียนให้อ่านเกี่ยวกับบุคคลสำคัญของไทย หรือ ต่างประเทศ ก็ตาม ซึ่งหนังสือเหล่านั้น มีไว้เพื่อค่อยๆทำให้คุณเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้ประสบความสำเร็จตาม คนที่คุณชื่นชอบ หนังสือหลายๆเล่มผมคิดว่าเขียนได้ดี บางเล่มเน้นประวัติจริงๆจังๆ บางเล่ม เน้นเพียงนิสัยบางนิสัยของท่านเหล่านั้น แล้วตอกย้ำให้เกิดความรู้สึกว่า นี่เป็นนิสัยสู่ความสำเร็จ โดยการชูประเด็นเกี่ยวกับ เรื่องนั้น เรื่องนี้ ในหนังสือ ซึ่งทำให้รู้สึกว่า เราก็น่าจะทำได้ เราจะเป็นแบบนั้น แบบนี้ ตาม เป็นการจุดประกายความรู้สึกอยากจะสร้างนิสัยขึ้นมาในตน การจุดประกายของสิ่งที่อ่านนั้น มีได้ง่าย เพียงแต่ หนังสือเล่มนั้น กำลังสื่อในสิ่งที่คุณกำลังอยากที่จะเป็น หรือ คุณกำลังต้องการมัน หรือบางที อาจจะแนะนำหนทางที่ดีสำหรับคุณในตอนนั้นๆ หนังสือ ก็จะจุดประกายความรู้สึกที่ดี และ มีมุมมองเหมือนกับหนังสือเล่มที่อ่าน ประวัติของผู้ที่สำเร็จในชีวิต จึงเป็นหนังสือที่เหมาะกับคนที่ต้องการประสบความสำเร็จในชีวิต ผมอยากจะแจงให้ทราบว่า หนังสือประเภทนี้มันเป็นเพียงตัวจุดประกายให้คุณเริ่มเปลี่ยนแปลงนิสัย หรือ ให้คุณยึดเอาใครสักคนเป็นแบบอย่างเพื่อคุณจได้เปลี่ยนแปลงให้ใกล้เคียงกับคนที่คุณชื่นชม เท่านั้น เมื่อเกิดการจุดประกายขึ้น คุณต้องพัฒนาให้นิสัยที่คุณคิดว่า นี่แหละเป็นนิสัยที่คุณต้องการ เป็นแนวทางที่คุณอยากจะเดินให้เหมือนกับคนที่คุณชื่นชมแล้ว คุณต้องพยายามสร้างนิสัยเหล่านั้นในทันที "ตีเหล็กต้องตีตอนร้อนๆ" เพราะถ้าคุณอ่านแล้วทิ้งระยะไป จะทำให้ความกระตือรือร้นในการเปลี่ยนแปลงนิสัยของคุณลดน้อยลง จริงๆแล้ว ผู้อ่านได้รับแนวทางการดำเนินชีวิตทางด้านการงาน หรือ ทางด้านที่เขาประสบความสำเร็จ แต่คุณต้องเข้าใจว่า ทุกคนนั้น ไม่ใช่ว่าจะมีเพียงฉากที่ประสบความสำเร็จเท่านั้น มันมีบางอย่างที่ไม่ประสบความสำเร็จ และ บางอย่างที่อยู่ในการดำเนินชีวิต ไม่มีใครแจงให้คุณเห็นภาพทั้งชีวิตอย่างละเอียดกับประวัติของใครก็ตามที่คุณอ่าน ดังนั้น คุณต้องมองให้หลายๆด้านในการอ่านแต่ละครั้ง แต่ละคน เพื่อที่จะนำเอาข้อคิดที่ดีๆ มารวบรวม และ ปรับปรุงให้ตัวคุณพัฒนาขึ้น ถ้าคุณอ่านและยึดเพียงคนเดียว คุณจะมีมุมมองเพียงบางส่วน แต่ถ้าคุณมองให้หลายๆมุม หลายๆคน คุณจะเห็นสิ่งเหมือน และ สิ่งต่างของแต่ละคน เมื่อถึงจุดนี้ คุณจะเข้าใจว่า นิสัยเหล่านี้ ได้ถูกปลูกฝังมาได้อย่างไร คุณจะเลือกเอานิสัยต่างๆอะไรบ้างมาเป็นองค์ประกอบในตัวคุณ สิ่งแวดล้อมของผู้สำเร็จแต่ละคนแตกต่างกัน ซึ่งแน่นอน ผมคิดว่า มันก็แตกต่างจากคุณด้วยเช่นกัน การบ่มเพราะนิสัยให้เกิดขึ้น ก็อาจจะต้องแตกต่างกัน แต่นิสัยดีๆ มันมีมาตรฐานของมัน และ มีหนทางในการสร้างให้เกิดมากมาย มันขึ้นกับตัวคุณว่าคุณจะพยายามสร้างมัน ยอมรับให้มันเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต หรือ ให้มันเหมือนกับสายลมที่พัดผ่านมาแล้วผ่านไป... อย่าลอกวิธีการทำจากหนังสือที่อ่าน หรือ แนวความคิดทั้งหมด มาเป็นแนวความคิดของคุณ เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น คุณจะไม่เข้าใจแก่นแท้ของแนวความคิดเหล่านั้น การเข้าใจให้ถึงแก่นแท้ของแนวความคิดจากการอ่านหนังสือที่ดี คือการมองให้ทะลุว่า ผู้เขียนนั้น มีวัตถุประสงค์เช่นใดในการสื่อสาร และ เขามีประวัติในการทำเช่นนั้นมากน้อยเพียงใด เขาผ่านชีวิตต่างๆอย่างไร และ องค์ประกอบที่เป็นตัวตนของเขาเวลาเขียนนั้น เป็นเช่นใด ซึ่งจะทำให้คุณเข้าใจผู้เขียน ผู้ถ่ายทอดได้ดียิ่งขึ้น เมื่อเอาแนวความคิดของเขามาประกอบกับ การวิเคราะห์ชีวิตของเขาแล้ว คุณจะมองเห็นว่า ทำไมเขาถึงคิดเช่นนี้ ทำไมเขาถึงทำเช่นนั้น และ สูตรสำเร็จความสำเร็จ ของเขานั้น เป็นเช่นใด จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 6 มิ.ย. 49 18:30:31 ]

ความคิดเห็นที่ 43 สูตรสำเร็จของความสำเร็จ คนเราแต่ละคนนั้น มีสูตรสำเร็จของความสำเร็จ ในแต่ละคน มันคือหนทางในการกระทำเพื่อให้ตนเองประสบความสำเร็จในสิ่งใดๆก็ตาม ซึ่งสูตรเหล่านี้ คุณจะไม่รู้หรอกว่า มันได้ก่อกำเนิดในตัวคุณขึ้นมาอยุ่ในตัวคุณเรียบร้อยแล้ว มันอาจจะทำให้คุณประสบความสำเร็จในชีวิตอย่างมาก หรือ ไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตเลยก็ได้ ก็ขึ้นอยู่กับสูตรสำเร็จของคุณว่า เหมาะกับสภาพแวดล้อม และ สิ่งที่คุณต้องการประสบความสำเร็จมากน้อยเพียงใด สูตรสำเร็จของความสำเร็จ นั้น ก่อร่างสร้างตัวมาตั้งแต่คุณยังเป็นเด็ก ซึ่งคุณจะรู้ว่า ถ้าคุณขอเงินพ่อแม่คุณ แล้วคุณได้รับมันทุกครั้ง คุณต้องการอะไรผุ้ปกครองคุณก็หามาให้จนได้ทุกครั้ง คุณก็จะสร้างสูตรสำเร็จในใจของคุณขึ้นมาแล้วว่า ถ้าต้องการได้ คุณก็เพียงบอกให้ผู้ปกครองของคุณ คุณก็จะได้มัน ซึ่งบางคนก็ยังติดนิสัยที่ยังต้องอยู่ใต้ปีกของบิดามารดาอยู่เสมอ เพราะเป็นหนทางที่ง่ายที่สุดในการสร้างความสำเร็จโดยทั่วไป แต่พ่อแม่ที่ไม่รังแกลูกน้อยนั้น จะพยายามสร้างสูตรของความสำเร็จของลูกน้อย ด้วยการให้เขาสร้างจากตัวของเขาเอง ไม่ให้เขาพึ่งพาคนอื่นๆมากนัก ต้องยืนขึ้นด้วยลำแข้งของตนเอง ซึ่งต้องให้เขาทำด้วยตัวของเขาเองถึงจะได้มา พ่อแม่เป็นเพียงผู้ที่คอยดูอยู่ห่างๆ และ แนะนำในสิ่งที่ควรทำ แต่ไม่บังคับให้ลูกทำตามที่ตัวเองต้องการด้วย เพราะจะปลูกฝังให้เขามีสูตรสำเร็จของตัวเอง แบบผู้ตาม ไป "หายใจด้วยจมูกคนอื่น มันจะไม่สดวกเหมือนหายใจด้วยจมูกของเราเอง" สูตรสำเร็จของความสำเร็จนั้น มีมากมายหลายสูตร ที่เป็นแนวทางที่ดีๆ ได้ แต่การจะสร้างสูตรสำเร็จของตนเองขึ้นมานั้น ต้องมีองค์ประกอบจากสิ่งแวดล้อม และ ประสบการณ์ที่ผ่านมาตั้งแต่เยาว์วัย แต่ลองสังเกตุ ตัวอย่างเหล่านี้ดูครับ... เจ้าของ ไมโครซอฟท์ - Bill Gates - เขาเริ่มต้นจากพื้นฐานของคอมพิวเตอร์ คือ OS และ Basic ดังนั้น ไม่ว่า ไมโครซอฟท์จะยิ่งใหญ่ขึ้นเพียงใด จะเห็นว่า OS จะยังคงเป็นตัวหลักของธุรกิจ บิล เกตต์จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับ OS ทุกๆตัว และ เมื่อมี OS ก็จะต้องมี Basic ตามมาติดๆ แต่ถ้ามองให้ลึกไปในจิตใจที่เขามีนั้น เขาจะเน้นเรื่องพื้นฐาน และ การพัฒนาเป็นหลัก ดังนั้น ไม่ว่าเขาจะเริ่มจากอะไร เขาจะเน้นเรื่องพื้นฐานของสิ่งเหล่านั้นก่อน เวลาจะรับคนเข้าบริษัทฯ เขาก็จะมองที่พื้นฐานของคนก่อนเสมอๆ ซึ่งเหมาะกับธุรกิจของเขาที่เน้นเรื่องพื้นฐาน ทำให้เกิดแรงเสริมซึ่งกันและกัน อย่าง โรเบิร์ต คิโยซากิ เป็นคนที่อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่แตกต่างจากเพื่อนอย่างมาก ทำให้ความคิดของเขาที่ต้องการความแตกต่างจากตอนที่เป็นอยู่ ทำให้เขายึดเอาแบบอย่างจากพ่อของเพื่อน ศึกษาและเรียนรู้จากเพื่อน เขาเป็นคนที่ชอบศึกษาหาความรู้ และ ใช้ความรู้เหล่านั้นเพื่อสร้างให้เกิดเป็นรูปธรรม และ นำมาอธิบายสิ่งที่เราก็รู้ๆอยู่ในใจ แต่ไม่อยากปฏิบัติ ให้กลายเป็นเกมส์ เพื่อการเรียนรู้ ในสิ่งที่เขาพยายามอธิบาย หนังสือของเขาก็ใช้หลักการณ์เดียวกัน คือ รวบรวมหัวข้อต่างๆ และ เอาประสบการณ์ของเขามาอธิบายในรูปแบบของโรเบิร์ตเอง ทำให้อ่านง่าย และ เป็นกันเอง แต่ถ้าคุณสังเกตุ หนังสือเล่มสุดท้ายที่เขาจะพยายามเขียนนั้น เขาได้เขียนหัวข้อต่างๆไว้มากมาย ซึ่งแต่ละหัวข้อนั้นสามารถแตกเป็นประเด็นต่างๆได้อีกมากมายทางด้านการบริหารจัดการการเงิน รวมทั้ง แนวความคิดของเขาด้วย ซึ่งเขาใช้สูตรสำเร็จที่มาจากการรวบรวมเก็บความรู้ต่างๆและมาประยุกต์ให้เป็นรูปธรรมนั่นเอง ถ้าคุณศึกษาชีวิตของพวกเขาให้ดี อ่านหนังสือจากแนวความคิดของผู้เขียน ไม่ใช่อ่านหนังสือตามตัวอักษรที่เขาเขียน แล้ว คุณจะเห็นภาพความสำเร็จของแต่ละคนว่า เขาใช้สูตรสำเร็จอะไร ที่ก่อร่างสร้างตัวเขาให้ประสบความสำเร็จ ซึ่งแน่นอนว่า พวกเขานั้นกว่าจะประสบความสำเร็จ ก็ต้องผ่านอุปสรรค และ บททดสอบอันหนักหนากันมาอย่างมาก จิตใจที่มุ่งมั่น และ แข็งแกร่งของพวกเขา จึงเป็นตัวกำหนดว่า เขาจะประสบความสำเร็จ หรือ ถูกอุปสรรค ขัดขวางจนไม่สามารถบรรลุความสำเร็จนั้นๆ และ สิ่งนี้นี่เองที่เป็นสิ่งที่ทำให้ คนสำเร็จสูงสุดมีเพียง 10-20%ของคนทั้งหมดเท่านั้น จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 6 มิ.ย. 49 19:57:31 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ยินดีครับ หากชอบ จะออกหนังสือเล่มใหม่ กระซิบกันบ้าง... จากคุณ : ขามเรียง - [ 6 มิ.ย. 49 20:21:00 ]

ความคิดเห็นที่ 45 มากกว่าปริญญา... ถ้าคุณอยู่ในสายงานของคุณ หรือ คุณต้องการทำงานอย่างใดอย่างหนึ่งให้ประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็ว สิ่งหนึ่งที่คุณต้องทำคือ การหาข้อมูลและศึกษางานต่างๆให้รู้อย่างลึกซึ้ง วิธีที่จะหาข้อมูลอย่างง่ายที่สุด คือ เข้าเรียนต่อในสายงานนั้นๆ, การอ่านหนังสือ หรือ ปรึกษาผู้รู้ เป็นต้น การหาสถานที่เรียนต่อ คุณจะได้ข้อมูลต่างๆอย่างเป็นขั้นตอน และแน่นอน คุณก็จะต้องเรียนรู้ในบางเรื่องที่คุณไม่ได้สนใจโดยตรงเช่นกัน เวลาที่เสียไป เงินที่เสียไป อาจจะไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการอย่างแท้จริงก็ได้ แต่อย่างน้อยคุณก็มีปริญญาเป็นหลักประกันในการใฝ่รู้ของคุณ แต่หากคุณไม่สนใจในเรื่องของปริญญา แต่คุณต้องการใช้งานจริงๆในสิ่งที่คุณต้องการที่จะเรียนรู้แล้ว ผมคิดว่า การอ่านหนังสือ มากๆจะทำให้คุณกลายเป็นผู้มีความสามารถเฉพาะทางที่โดดเด่นได้ แต่ในอเมริกา เขาวิจัยมาว่า คนของเขาอ่านหนังสือ 1 เล่มต่อคน ภายใน 1 ปี คนไทยอ่านหนังสือ 1 บรรทัดต่อคน ภายใน 1 ปี ซึ่งผมคิดว่า มันน้อยเกินไป แต่ถ้าสถิตินี้เป็นจริง การที่คุณอ่านหนังสือมากๆนั้น ก็หมายถึงการที่คุณกำลังวิ่งแซงคนอีกหลายล้านคนเพื่อไปอยู่แถวหน้าของคนที่ประสบความสำเร็จ การอ่านหนังสือในที่นี้ คือการอ่านหนังสือทางด้านวิชาการ ไม่ใช่หนังสือพิมพ์ การ์ตูน นิยาย หรือ ตัวหนังสือตามป้ายต่างๆโดยทั่วไป ซึ่งมันแตกต่างกันที่ การอ่านหนังสือวิชาการ หรือ หนังสือที่เกี่ยวกับความรู้ทางด้านการงาน ทางด้านการพัฒนาตนเองนั้น จะหล่อหลอมให้คุณกลายเป็นคนที่มีคุณภาพ มีแนวความคิดเป็นระบบ แต่หนังสือพิมพ์ นิยายรัก การ์ตูน ให้แง่คิดบ้าง แต่ก็สร้างให้คุณฟุ้งซ่าน ก่อให้เกิดความรู้สึกหวั่นไหวกับสิ่งแวดล้อมมากๆ มีประโยชน์เพียงเล็กน้อยแต่ไม่มีประโยชน์ทางตรง ดังนั้น ในการอ่านหนังสือของผม จะหมายถึงการอ่านหนังสือที่ทำให้คุณได้พัฒนาอย่างแท้จริง สร้างนิสัยให้คุณเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ ไม่รวมหนังสือที่อ่านเพื่อการพักผ่อนทั่งหลายทั่วไป... บางคนมีเงินพอที่จะเรียนตามหลักสูตร แต่บางคนก็มีเงินไม่พอ หรือ ติดปัญหาต่างๆ อย่าไปท้อถอย คนเราทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านงานต่างๆได้ดีเท่าๆกัน มันขึ้นอยู่กับว่า คุณศึกษาในสิ่งที่คุณกำลังจะทำนั้นมากน้อยเพียงใด คุณกำลังให้ความสนใจในเรื่องต่างๆมากน้อยเพียงใด บิลเกตต์ ไม่จบปริญญาทำไมเขาถึงได้ประสบความสำเร็จโดยคนส่วนใหญ่ในโลกยอมรับ ลองดูตัวอย่างข้างล่างนี้แล้วคุณจะเข้าใจว่า การอ่านหนังสืออย่างมุ่งมั่น จะช่วยอะไรคุณได้มากน้อยเพียงใด ถ้าการศึกษาในระดับปริญญาที่สูงๆนั้น ซึ่งเป็นแบบเฉพาะทาง คุณต้องผ่านการเรียนรู้ในหนังสือ ประมาณ 100 เล่ม เพื่อจบหลักสูตร คุณอาจจะต้องใช้เวลา 3-4 ปี บางคนอาจจะมากกว่านั้นในการจบหลักสูตรนั้นๆ แต่ถ้าคุณอ่านหนังสือเหล่านั้นทุกวัน วันละ 1-2 ชั่วโมง คุณจะใช้เวลาในการอ่านหนึ่งเล่มใช้เวลาประมาณ 1-2 สัปดาห์ ดังนั้น ภายใน 1 ปี คุณจะสามารถอ่านหนังสือที่คุณสนใจเพื่อเอามาปรับปรุงการทำงานของคุณได้ประมาณ 40 เล่ม ถ้าคุณอ่านหนังสือเป็นประจำเช่นนี้จนเป็นนิสัย ถ้าใช้เวลาเท่ากัน คือ 4 ปีในการจบปริญญาฯ ที่ต้องผ่านหลักสูตรประมาณ 100 เล่ม กับคุณที่อ่านหนังสือ ที่ตรงกับงานของคุณ ที่ตรงกับเป้าหมายของคุณได้ 160 เล่ม คุณคิดว่าใครที่จะเป็นผู้เชี่ยวชาญในเชิงลึกมากกว่ากัน... แน่นอนว่า ในเวลาเท่ากัน การที่คุณจะอ่านหนังสือได้มากกว่าคนอื่นๆ และ ตรงกับสิ่งที่คุณจะต้องใช้ หรือ ตรงกับเป้าหมายของคุณมากกว่า ย่อมจะทำให้คุณมีทักษะ และ หล่อหลอมนิสัยการทำงานของคุณให้เหมาะกับการทำงานเหล่านั้นได้มากกว่าด้วย บิล เกตต์ ก็ใช้หลักการณ์นี้ เขาอ่านและค้นคว้าข้อมูลต่างๆ รวมทั้ง เอาข้อมูลจากผู้ผลิตเครื่องต่างๆ มาประยุกต์ได้ดี ซึ่งเขาก็มีโอกาสที่จะทำได้มากกว่าคนอื่น จึงทำให้เขาประสบความสำเร็จอย่างที่เห็นเช่นกัน  แต่ถ้าคุณที่ได้ปริญญาฯ และยังเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือวิชาการอยู่บ่อยๆด้วยแล้ว คุณจะกลายเป็นเสือติดปีก และ ถ้าคุณมีนิสัยเช่นนี้อยู่อย่างถาวรแล้วละก็ คุณจะวิ่งไปได้ไกลกว่าเพื่อนร่วมชั้น หรือ ร่วมรุ่นอย่างมาก จนคุณเองมองกลับมาจะไม่อยากเชื่อเลยว่า ทำไมคุณถึงไปไกลกว่าเพื่อนๆคุณในรุ่นเดียวกันเสียอีก... จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 7 มิ.ย. 49 18:42:35 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ฝึกจิต สร้างพลังใจ จิตใจของเรานั้นมันเป็นความรู้สึกของแต่ละคน ซึ่ง พลังของจิต ของแต่ละคนนั้น จะสังเกตุได้จาก ความเชื่อมั่น ยึดมั่น สมาธิ และ ความคงทนต่อสภาพที่ทำร้ายจิตใจของคนๆนั้น นั่นหมายถึง จิตจะสื่อในทางที่แข็งแกร่ง ซึ่งแต่ละคนที่แตกต่างทางจิตนั้นเราจะตรวจวัดว่า ใครมีความแข็งแกร่งทางจิตมากน้อยเพียงใด แต่ พลังของใจ นั้นจะสังเกตุได้จาก ความอ่อนน้อม ความยินดี ความเมตตา กรุณา ที่มีให้กับผู้อื่น ทำให้ พลังใจจะสื่อออกมาทางด้านความอ่อนโยน เป็นต้น ดังนั้น จิตใจ จึงเป็นส่วนผสมที่ลงตัวระหว่างความแข็งแกร่งของจิต และ ความอ่อนหวานของใจ เพื่อให้ชีวิตของคนเราอยู่ในสภาพที่สมดุล ถ้าความคิดของเราไม่หยุดนิ่ง เท่ากับ จิตของเรานั้น ไม่มีสมาธิจดจ่อกับสิ่งต่างๆที่กำลังเผชิญอยู่ คนเรามักคิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้น เรื่องนี้ อยู่เป็นประจำ และ บางคนอาจจะคิดหลายๆงานในช่วงเวลาเดียวกันเสียด้วยซ้ำ ทำให้จิตของคนเรานั้น ไม่เคยได้หยุดนิ่ง ดังนั้น เราจึงต้องให้ยาบำรุงกำลังกับจิตของเราบ้าง โดยการใช้เวลากับตัวเอง และ ให้เวลากับความคิดของเราให้หยุดพัก สิ่งที่ดีที่สุดคือการทำสมาธิ ถ้าคุณไม่สามารถนั่งสมาธิแบบชาวพุทธได้ คุณก็สามารถสร้างสมาธิในแบบอื่นๆได้ เพื่อสร้างจิตให้คุณแข็งแรงขึ้น วิธีฝึกจิตโดยไม่ต้องนั่งสมาธิแบบง่ายๆมีดังนี้ 1. เพ่งสายตาไปสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น มองทอดสายตาออกไปยังผืนน้ำกว้างๆ บางคนชอบมองแสงไฟ บางคนชอบมองสีต่างๆ ซึ่งก็แล้วแต่ความชอบของแต่ละบุคคล การเพ่งสายตา และ กำหนดรู้ว่า สิ่งที่เรากำลังเพ่งอยู่นั้น เป็นเช่นนี้ มีลักษณะอย่างนี้ มันเกิดขึ้นอย่างนี้เอง โดยให้นึกถึงแต่สิ่งที่กำลังเพ่งพินิจอยู่นั้น จะทำให้คุณเกิดสมาธิในช่วยขณะได้อย่างดีเช่นกัน 2. ฝึกกลั้นหายใจเป็นระยะๆ ทำให้จิตและใจของคุณมุ่งไปสู่ลมหายใจของคุณ คนทุกคนไม่อยากตาย ดังนั้นเวลาเราบังคับสิ่งที่จะทำให้ร่างกายเกิดอันตรายแล้ว จะทำให้ร่างกายเกิดการต่อต้าน ถ้าเรากำหนดเวลาการกลั้นหายใจเป็นระยะๆ เราจะพยายามทำความเข้าใจตัวตนของตนเอง และ จะคิดว่าถึงเวลาที่จะหายใจหรือยัง คุณสามารถกลั้นหายใจได้มากน้อยเพียงใด นั่นจะเป็นการสร้างสมาธิ ถึงแม้นจะเป็นเวลาสั้นๆ ก็ตาม 3. ฝึกหายใจยาวๆ ก็เป็นการฝึกจิตของคุณให้หยุดนิ่งได้ ลองหายใจยาวๆดูซิ แล้วสังเกตุว่า ร่างกายคุณเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร ลมหายใจของคุณสุดที่จุดใด แค่ทำเช่นนี้บ่อยครั้งหลังจากกลั้นหายใจ คุณก็จะสามารถบังคับจิตของคุณให้หยุดนิ่งได้ชั่วเวลาสั้นๆเช่นกัน แต่ถ้าทำเช่นนี้แล้ว คุณยังคิดว่าไม่เพียงพอ หรือ ไม่ใช่สิ่งที่คุณชื่นชอบแล้ว ลองมาไล่จับความคิดคุณดูไม๊ ด้วยการพยายามศึกษาจิตใจของคุณเองว่า จิตใจในแต่ละช่วงของคุณนั้นเป็นอย่างไร อย่างเช่น เวลาที่คุณกำลังอ่านหนังสืออยู่อย่างตอนนี้ จิตของคุณนั้นกำลังมีความรู้สึกเช่นใด ยอมรับกับข้อความในหนังสือ หรือขัดแย้ง ไม่ว่ายอมรับหรือขัดแย้งลองถามตัวคุณเองว่าทำไมคุณถึงเป็นเช่นนั้น เมื่อศึกษาตัวคุณเองมากๆเข้า คุณจะสร้างพลังจิตของคุณให้อยู่กับตัวคุณเองมากขึ้น และ เข้าใจตัวตนของตัวคุณเองมากขึ้นว่า เมื่อเกิดอาการต่างๆขึ้นกับตัวของคุณนั้น จิตใจคุณเป็นเช่นใด เช่น เวลาหิว หนาว ร้อน โดนด่า เป็นต้น จิตและใจของคุณเป็นเช่นใดในเวลาที่เกิดความรู้สึกเช่นนั้น หรือ นิสัยที่คุณทำอยู่อย่างเช่น เวลาคุณโกหก พูดเพ้อเจ้อ คุณรู้สึกเช่นใด เวลาคุณมีความรักคุณรู้สึกเช่นใด เวลาคุณมีความเกรียจใครสักคนคุณรู้สึกเช่นใด เมื่อพิจารณาสิ่งเหล่านี้บ่อยครั้งเข้า คุณจะเข้าใจตัวของคุณเองอย่างมากถึงอาการต่างๆที่คุณแสดงขึ้น คุณจะแจกแจงได้ว่า นิสัยใดที่เป็นนิสัยที่ดี นิสัยใดเป็นนิสัยที่ต้องแก้ไขปรับปรุง นิสัยใดเป็นนิสัยที่ควรลด ละ เลิก เมื่อคุณเข้าใจตัวคุณเอง คุณจะเข้าใจคนอื่นๆด้วยว่า คนอื่นๆ ในขณะจิตนั้นๆ เขากำลังมีความรู้สึกเช่นใด ทำให้คุณสามารถลดความเป็นตัวตนของตัวคุณเอง สามารถเข้าใจคนอื่นได้มากยิ่งขึ้น เมื่อเป็นเช่นนี้ การกระทำของคุณจะแสดงออกมาในรูปแบบของความไม่เห็นแก่ตัวเอง เห็นแก่ส่วนรวม และ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มากยิ่งขึ้น ซึ่งจะส่งผลให้เกิดความสุขใจตามมาจากการทำสิ่งเหล่านั้น และ สังคมโดยรอบของคุณก็จะเปลี่ยนเป็นสังคมที่อบอุ่นเป็นที่รักใครของเพื่อนพ้องทั้งหลายด้วยเช่นกัน จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 7 มิ.ย. 49 19:16:18 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เจ้าของกระทู้แจ้งว่า...อย่าเพิ่งเอวัง ขอให้เขียนต่อไปอีก ********************************** พอดี กำลังฟังกระแสพระราชดำรัสของพระเจ้าอยู่หัวจบลงพอดี ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ ๆ ๆ...ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม จากคุณ : ขามเรียง - [ 9 มิ.ย. 49 12:02:45 ]

ความคิดเห็นที่ 48 การสร้างนิสัย ความสำเร็จ และธุรกิจ มองตีความอย่างเป็นระบบได้๓ระบบคือ ระบบการสร้างนิสัย ๑ ระบบความสำเร็จ ๑ ระบบธุรกิจ ๑ ต้องนิยามปรัชญา วิสัยทัศน์ วัตถุประสงค์และเป้าหมายของระบบทั้ง๓ให้ชัด อย่างบูรณาการเข้าด้วยกัน การสร้างนิสัย เป็นการนำแนวคิดและทฤษฎีหรือศาสตร์ไปสู่การปฏิบัติ การปฏิบัตินั้นเป็นศิลปะ ในกระทู้ที่#41 ผมได้กล่าวถึงศาสตร์แม่บท๓ด้านไปแล้ว ศาสตร์อื่นๆล้วนเป็นลูกผสมของศาสตร์แม่บท คราวนี้เป็นเรื่องการนำศาสตร์มาสู่ศิลปะการปฏิบัติ ในวิชาว่าด้วย การฝึกฝน การสร้างนิสัย มีทั้งการฝึกฝนตนเองไปเรื่อยๆ มีทั้งการเข้าสู่การฝึกเป็นกลุ่ม คือการฝึกอบรมและระบบการศึกษาของประเทศ การฝึกอบรมเป็นหลักสูตรจำเพาะนอกระบบการศึกษา ตามแต่องค์กรใดๆจะจัดขึ้นตามวาระต่างๆ ผมคิดว่ากระทู้นี้ พยายามนำเสนอเรื่องของแนววิธีการสร้างนิสัยด้วยตนเองเป็นหลัก เคยมีหนังสือที่ขายดีมากๆ คือเรื่องของนิสัย๗อย่างของความเป็นคนมีประสิทธิภาพ ผมคิดว่าทุกคนควรไปซื้อมาอ่านเสียก่อน เพราะมันเป็นหนังสือที่ดีจริงๆ เมื่อกล่าวถึง นิสัยเพื่อประสิทธิภาพแล้ว ผมอยากจะกล่าวถึง วิวัฒนาการของความสำเร็จของมนุษย์จากอดีต สรุปเป็น๔ยุค ดังนี้ ๑.ยุคจินตนาการ ฝันถึงชีวิตอันเป็นสวรรค์ แวดล้อมด้วยสิ่งวิเศษ (นวัตกรรม ที่เมืองมนุษย์ไม่มี) ฝ่ายจิตนิยมมุ่งไปทางใช้ศาสนาเป็นเครื่องมือ ยุคนี้เป็นยุคของPre-Modern และฝ่ายวัตถุนิยม มุ่งไปทางการใช้สมอง ความคิดไปสู่การคิดค้นทางด้านศาสตร์ต่างๆ ที่โดดเด่นนำหน้า คือวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ นำมนุษย์ทั้งโลก ทิ้งแนวทางศาสตร์ศาสนา(มนุษยศาสตร์) เข้าสู่โลกทางวัตถุนิยม กลายเป็นยุคModern และยุคPost-Modern หรือที่เราเรียกว่ายุคหลังสมัยใหม่ คือมนุษย์หันมายึดเสรีภาพตัวตน ของตนเองเป็นหลัก อยากจะทำอะไรก็ทำ ตราบใดที่ฉันไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ๒.ยุคประสิทธิภาพ มนุษย์เน้นการปฏิบัติสู่ระบบธุรกิจ ความมั่งคั่งของรัฐชาติและของตนอย่างไม่ลืมหูลืมตา มีการใช้เครื่องมือ(เครื่อง+มือ)มากมาย เข้าล่าทรัพยากรต่างทวีป นำไปสู่การผลิตแบบอุสาหกรรม ๓.ยุคคุณภาพ มนุษย์เข้าสู่ยุคการแข่งขันสูงสุด การผลิตสินค้าอุตสาหกรรม ใครๆก็ทำได้ ยกเว้นพวกเรา...(ฮา) แต่ปัญหาอยู่ที่องค์กรใดบริษัทใด หรือบุคคลใดจะสร้างสินค้าที่มีคุณภาพสม่ำเสมอ มีมาตรฐาน สินค้าตรานั้นๆของบริษัทนั้นๆย่อมจะยึดตลาดยึดลูกค้าได้ ๔.ยุคความยั่งยืนและสิ่งแวดล้อม มนุษย์เข้าสู่ยุครู้สึกตัวแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมแตะเบรคกัน ยังแข่งกันทำลายพลังงานเชื้อเพลิงกันอย่างเมามัน เอ็นจีโอ ปัญญาชนและนักวิชาการจำนวนมากทั่วโลกพากันร่วมสร้างระบบเตือนภัยตรงนี้ ว่าโลกพิภพนี้กำลังจะล่มสลาย หากยังไม่รู้จักความพอเพียง-ทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียง-ของพระเจ้าอยู่หัว ************************************ ที่กล่าวถึงยุคแห่งความสำเร็จ ทั้ง๔ ย่อมนำมาเป็นแนวสร้างนิสัยให้ตนเอง ด้วยตนเองได้ คือการฝึกฝนให้ตนเองมีนิสัย จินตนาการ มีความคิดเป็นวิทยาศาสตร์ไม่งมงาย มีศาสนามีคุณธรรมต่างๆ มีประสิทธิภาพ มีนิสัยอุตสาหะ(กรรม)ทำอะไรมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้-ทำอะไรคิดอะไร เข้าถึงแก่นแท้ ลงลึกถึงรากแก้วอย่างมั่นคง  ทำนิสัยให้เป็นคนนึกถึงคุณภาพมาตรฐานสูงสุด แต่คำนึงถึงความยั่งยืนนึกถึงสิ่งแวดล้อมและพลังงาน นึกถึงชีวิตและความสำเร็จทางธุรกิจแบบพอเพียง (Green Products and Green Homo sapien) ใครก็ตามที่มีชีวิตอยู่ในระบบธุรกิจ นับแต่คุณฉันทนา หัวหน้างาน พนักงานขาย ไปจนถึงระดับหัวหน้างานในสายงานต่างๆ ล้วนมีส่วนร่วมมีนิสัยสำเร็จในระบบธุรกิจ ตามระดับสติปัญญา คุณธรรมและโอกาสทั้งสิ้น จะว่าไปแล้ว การสร้างนิสัยเหล่านี้ คือ การสร้างภาวะความเป็นผู้นำให้ตนเองทางธุรกิจ นั่นเอง แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 49 14:04:58 แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 49 13:52:50 จากคุณ : ขามเรียง - [ 11 มิ.ย. 49 13:36:21 ]

ความคิดเห็นที่ 49 มีเวลาเล็กน้อย ขออนุญาตคุยสั้นๆก่อนดังนี้ครับ ................... เรื่องของ เครื่อง+มือ พวกเราถูกสอนให้มีนิสัยค่านิยมเป็นเจ้านาย มาแต่เดิม นิสัยลงไม้ลงมือทำงานเชิงประดิษฐกรรม หรืองานอาชีวะกลายเป็นสิ่งที่สังคมรังเกียจ ไม่ให้คุณค่า ช่างดีถูกกดค่าแรง ระบบช่างถูกทำลายออกไปจากสังคมไทย เหลือเพียงคนชั้นล่างกับคนชั้นบนมากขึ้นทุกที ระบบการศึกษาอาชีวะก็ล้มเหลวไปแล้วต่อหน้าต่อตา เราต้องสร้างนิสัยสร้างเครื่องมือ ด้วยมือของเรา พร้อมไปกับนโยบายระดับชาติ ในเรื่องของ นวัตกรรม เพราะมันไปด้วยกัน มีนวัตกรรมแต่ไม่มีเครื่องมือ ผลิตภัณฑ์ สินค้าคุณภาพ จะเกิดได้อย่างไร?......จริงหรือไม่?........์........ จากคุณ : ขามเรียง - [ 15 มิ.ย. 49 14:28:47 ]

ความคิดเห็นที่ 50 อิอิ ผมกำลังพยายามลืม 7 Habits กับ 8th Habit นะครับพี่... เพราะกำลังจะหาแนวทางใหม่ๆ ที่ไม่ยึดกับของเดิมนะครับ... (แต่มันส์ดีนะครับ ยากส์ดีด้วย... อิอิ) -=-=-=-=-=-=- คนเราจะสำเร็จหรือไม่สำเร็จนั้น บันไดขั้นแรกที่เป็นพื้นฐานความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของคนเราส่วนใหญ่ คือ การมีรายได้มากกว่ารายจ่าย ผมเลยอยากบอกเพื่อนๆ ให้มองให้เห็นว่า ตราบใดที่คุณยังมีรายได้ไม่เพียงพอต่อรายจ่าย อาจจะต้องมีพอจนเหลือเก็บ หากคุณยังไม่ถึงจุดๆนี้ คุณก็จะยังห่วงกับปัจจัยพื้นฐานในภาวะที่คุณขาดแคลนอยู่ ทำให้จะก้าวต่อไปในสิ่งที่ตนหวังได้ช้าลง ธรรมชาติของ คนที่เริ่มทำงาน เริ่มหลุดออกจากการบังคับจากผู้ปกครอง เริ่มมีรายได้ เริ่มจ่ายเงินของตัวเองออกไป ซึ่งคนส่วนใหญ่ เวลาเรียนนั้น จะต้องใช้เงินอย่างประหยัด อันเนื่องจาก ไม่มีเงินจะใช้ได้ตามความต้องการ เวลาทำงานได้เงินแล้ว ก็จะมีความรู้สึกว่า ตัวเองนั้น เริ่มมีอิสรภาพทางการเงิน มีเงินที่จะจ่าย ซึ่งเป็นเงินของตัวของคุณเอง แต่การใช้เงินจากที่ไม่เคยใช้นั้น ส่วนใหญ่จะใช้เงินเกินตัว ทำให้เกิดเป็นหนี้ ยิ่งตอนนี้ บัตรเครดิตก็ให้ง่ายมากๆ มีเงินถึงจุดๆหนึ่งก็สามารถมีบัตรเครดิตได้แล้ว ทำให้การใช้จ่ายเงินล่วงหน้ามีมากขึ้น กลายเป็นหนี้อนาคตไป บางคนก็ไม่ยอมเอาเงินจ่ายคืน หรือ จ่ายคืนได้บางส่วน จนกลายเป็นหนี้พอกหางหมู สลัดออกได้ยากมากๆ ไม่ว่าคุณจะมีหนี้ หรือ ไม่มี การมีรายได้เพียงพอต่อรายจ่ายอย่างเป็นประจำนั้น เป็นเส้นทางเส้นแรกของผู้ที่จะสำเร็จในอนาคต ดังนั้น การสร้างนิสัยเพื่อให้มีรายได้เพียงพอต่อรายจ่ายนั้น จึงจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่ต้องการก้าวไปสู่ความสำเร็จที่สูงขึ้น นั่นหมายถึง ถ้าคุณต้องการประสบความสำเร็จไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดก็ตาม คุณต้องทำให้ตัวคุณมีรายได้ที่เข้ามา มากกว่า รายจ่าย ซึ่งต้องสร้างนิสัยเหล่านี้ หากคุณต้องการเป็นเช่นนั้น... 1. ** ประหยัด ** นิสัยที่ชอบประหยัดควรจะสร้างให้เกิดขึ้นกับตัวเราให้มาก อันเนื่องจาก นิสัยนี้ จะทำให้เราพยายามมองความสำคัญของแต่ละสิ่งได้อย่างดี เมื่อเห็นว่าสิ่งไหนสำคัญกว่าสิ่งไหน หรือ สิ่งใดที่สมควรใช้จ่าย หรือ ไม่สมควรใช้จ่าย แต่ไม่ใช่ว่า ไม่ใช้จ่ายเลย ก็กลายเป็นคนขี้เหนียวไป ผมเน้นว่า การประหยัด ไม่ใช่ขี้เหนียวนะครับ ประหยัดยังต้องใช้จ่ายให้กับตนเอง ต้องยังชีพของตนได้อย่างปกติ ซื้อในสิ่งที่จำเป็นต้องใช้ จ่ายเพื่อสันทนาการ และ พักผ่อนของตนเองบ้าง การจะประหยัดให้ได้ผลนั้น มีหลายวิธี แต่ผมเลือกใช้วิธีการจดบันทึกค่าใช้จ่าย ซึ่งวิธีการนี้ ทำให้ผมทราบว่า โดยปกติแล้ว ผมใช้เงินกับส่วนใดมากน้อยเพียงใด แล้ว สิ่งที่ผมใช้จ่ายไปนั้นเหมาะสมเพียงใดกับการใช้จ่ายไป หรือ มีอะไรบ้างที่มันเกินความจำเป็นในการใช้หรือเปล่า ซึ่งสมุดจดเหล่านี้ จะบอกคุณได้ว่าคุณกำลังอยู่ในสถานะใด อย่างเช่น คุณเลี้ยงอาหารคนอื่นเป็นเงินเท่าใดกี่เดือน แล้ว การเลี้ยงเหล่านั้น ส่งผลดี กลับมาบ้างหรือไม่ ถ้าการเลี้ยงเหล่านั้น ทำให้เขาเสียนิสัย หรือ หวังแต่ว่าจะให้เราเลี้ยง ก็ยกเลิกค่าใช้จ่ายนี้ไปเสีย แต่หากการเลี้ยงอาหารคนอื่นแล้วทำให้เราได้ออเดอร์ หรือ เป็นการเลี้ยงรับรองบางเวลานั้น ก็เป็นอีกเรื่องที่ควรจะจ่ายบ้าง หรือแม้นกระทั่ง คุณจะรู้ว่า คุณใช้จ่ายกับค่าเดินทางมากน้อยเพียงใด คุณเสียเงินให้กับค่าโทรศัพท์ที่ไม่จำเป็นมากน้อยเพียงใด หรือ แม้นกระทั่ง คุณจะทราบว่า คุณใช้เงินทั้งหมด มากน้อยกว่ารายได้อย่างไร... 2. ** คิดก่อนซื้อ ** การคิดก่อนซื้อนั้น เป็นนิสัยที่ต้องสร้างให้เกิดขึ้น นิสัยนี้ จะส่งผลให้คุณได้สินค้าที่มีคุณภาพเหมาะสม กับเงินที่คุณต้องจ่ายไป การคิดก่อนซื้อนั้น เป็นวิธีการหาว่า สินค้าที่คุณจะซื้อนั้น เหมาะสมต่อการใช้จ่ายลงไปอย่างไร ต้องเปรียบเทียบข้อดีข้อเสีย รวมทั้ง ต้องประเมิณถึงอนาคตด้วยว่า การซื้อสินค้านี้มาแล้ว จะยังประโยชน์กับเรา หรือทำให้เรามีปัญหา หรือเสียเงินทองมากขึ้น ตัวอย่างเช่น หากคุณเดินไปห้างสรรพสินค้า และไปพบเสื้อผ้าลดราคา บางคนเห็นของลดราคาไม่ได้จะต้องซื้อเก็บไว้ ทั้งๆบางครั้ง เสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้าบางตัวยังไม่ได้ใส่เสียด้วยซ้ำ หรือ หากคุณจะซื้อ VCD เพื่อมาพักผ่อนนั้น ก็ต้องวิเคราะห์ตัวเองให้ได้ว่า คุณเป็นคนชอบดูหนังครั้งเดียวแล้วเลิก แผ่นเก่าๆนั้น ไม่ได้หยิบขึ้นมาอีกเลย หรือ แจกจ่ายให้กับเพื่อนๆไปแทบจะหมดก็มี ถ้าคุณมีนิสัยอย่างนี้ ยังอยากจะซื้อ VCD อีก ก็น่าจะเปลี่ยนนิสัยให้มาเป็น เช่าตามร้านแทน ซึ่งจะทำให้คุณประหยัดได้มาก เป็นต้น จะเห็นว่า การคิดก่อนซื้อ จะเป็นการส่งเสริมนิสัยการประหยัด และ เห็นคุณค่าของสิ่งต่างๆ ให้เหมาะกับพฤติกรรมส่วนตัวของคุณด้วย 3. ** ต่อรองราคา ** ในกรณีที่ต้องซื้อสินค้าจริงๆ นิสัยที่ต้องต่อรองราคา จึงเข้ามีส่วนสำคัญ ณ จุดนี้ การต่อรองราคาให้ได้ราคาที่เหมาะสม หรือ อย่างน้อย ให้เราใช้จ่ายเงินน้อยลงไปอีกสักหน่อยนั้น จะทำให้เรามีเงินสดอยู่กับตัวเองมากขึ้น คนบางคน เขาบอกราคามาเท่าใดก็ซื้อในราคานั้นเลย และจะอ้างว่า ต่อรองราคาไม่เป็น ทั้งๆที่ตนเองไม่เคยปริปากต่อราคาเสียด้วยซ้ำ นิสัยที่ต้องต่อรองราคา จึงต้องสร้างให้เกิดขึ้น เพราะและยิ่งหากคุณต้องทำธุรกิจที่มีการซื้อขายมากๆ ไม่เพียงการต่อรองราคา คุณต้องหาราคาต่างๆ เทียบกับคุณภาพที่ได้รับ และ เลือกสินค้าต่างๆให้เหมาะสมกับราคา หรือ ได้สินค้าดีแต่ราคาถูกอีกด้วย 4. ** ใช้บัตรเครดิตให้เป็น ** คนบางคนใช้บัตรเครดิตไม่เป็น คิดว่าได้เงินมาใช้ก่อนฟรีๆ แต่ที่จริงแล้ว บัตรเครดิตนั้น จะเป็นประโยชน์เมื่อคุณใช้และจ่ายเต็มที่คุณจ่าย แต่คุณยังไม่ต้องจ่ายเงินคุณออกไป แถมยังมีคนจดบันทึกการจ่ายในแต่ละครั้งให้อีกด้วย ซึ่งถ้าจ่ายเต็มเงินที่คุณจ่ายไป คุณก็จะไม่เสียดอกเบี้ย และ ไม่ต้องเสียค่าอื่นๆ อีกมากมายให้กับธนาคารเจ้าของบัตรเครดิต แต่บางคนใช้ไม่เป็นทำให้เกิดโทษ หรือ ทำให้เกิดเป็นหนี้ เสียเงินมากกว่าราคาที่ควรจะจ่าย หรือ เสียเงินมากกว่าราคาของเสียอีก ทำให้เงินสดในมือนั้นร่อยหรอ หรือ ก่อให้เกิดหนี้สะสมได้ คุณต้องเข้าใจไว้ว่า ไม่มีใครเอาเงินมาให้คุณใช้โดยไม่คิดหวังอะไรกับคุณ ธนาคารที่ปล่อยเงินให้คุณกู้ หรือ ปล่อยบัตรเครดิตให้คุณ เขาก็ได้เงินจากร้านค้าบางส่วน กับเงินที่คุณค้างชำระ ซึ่งถ้ามองให้ดีแล้ว เขาจะพยายามสร้างกระแสให้คุณใช้จ่ายผ่านบัตรอยู่เสมอๆ เพราะนั่นเป็นหนทางที่เขาจะได้รับเงินจากคุณ และ จากร้านค้า ทำให้เขามีตึกใหญ่โตในแต่ละประเทศฯ ดอกเบี้ยของบัตรเครดิต มันแพงมากกว่าเงินกู้โดยปกติของธนาคารเสียอีก ดังนั้น การใช้บัตรจึงควรใช้ให้เป็น อย่าได้ไปตกหลุมพลางก่อให้เกิดหนี้สะสม ซึ่งหากคุณได้ตกกับดักของบัตรเครดิตไปแล้ว ก็ค่อยๆพยายามหลุดให้พ้นจากการเป็นหนี้นั้นๆ ซึ่งผมจะอธิบายวิธีการหลุดออกจากหนี้บัตรเครดิตให้โอกาสถัดไป... 5. ** เป้าหมายเพื่อเลื่อนขั้นการทำงาน ** คนทำงานทุกคนย่อมหวังที่จะได้เงินเดือนหรือผลตอบแทนมากขึ้น แต่ถ้าคุณหวังว่าเจ้านายคุณจะให้เงินเดือนคุณมากมายนัก ก็จงเลิกล้มความคิดเสีย เพราะว่า เจ้านายเขาไม่โง่ที่จะให้เงินคุณจนคุณได้เงินมากจนไม่ต้องทำงานหรอก เขาจะใช้ค่าจ้างแรงงานเหล่านี้ เพื่อทำให้คุณอยู่ทำงานให้เขา เพราะ ถ้าคุณยังไม่เพียงพอคุณก็จะหวังแต่รายได้เพิ่มจากเงินเดือน หรือ ไม่ปลอดภัยถ้าคุณต้องออกจากงานนี้โดยไม่มีงานอื่นมารองรับ การทำงานนั้น อย่าหวังเพียงแค่ได้เงินมา คุณควรจะสร้างผลงานให้กับตัวคุณเอง เพื่อให้คุณได้เลื่อนขั้นการทำงาน เพราะ การเลื่อนขั้นการทำงานโดยส่วนใหญ่ จะควบคู่ไปกับจำนวนเงินที่เพิ่มมากขึ้น ดังนั้น การทุ่มเทให้กับการทำงาน จึงเป็นนิสัยที่คุณควรจะสร้างให้เกิดขึ้น อย่าคิดว่า "เขาให้เงินคุณมาเพียงแค่นี้ ก็ทำแค่นี้" เพราะมันจะทำให้คุณไม่กระตือรือล้นในการทำงาน และมันจะติดไปจนถึงคุณเป็นเจ้าของบริษัทฯ ซึ่งจะทำให้คุณลำบากในอนาคต คุณควรจะสร้างแนวคิดในการทำงานให้คุณได้เรียนรู้ทุกๆส่วนของการทำงาน เรียนรู้ทั้งสิ่งใหม่ๆ และ เรียนรู้ในเชิงลึก เพื่อให้ทราบทั้งหมดของการทำงาน เป็นการสร้างตัวคุณให้มีคุณค่าอีกด้วย 6. ** หาเงินเพิ่มมากขึ้น ** นอกจากงานปกติแล้ว คุณควรจะหาเงินให้เพิ่มมากขึ้น การทำงานพิเศษ หรือ งานนอกเวลา นั้นที่เป็นการสร้างรายได้ให้กับตัวคุณในเวลาว่างนั้น จะเป็นงานที่ทำให้คุณได้หลุดพ้นจากหนี้สินได้ และ จะสร้างให้คุณมีประสบการณ์ได้มากยิ่งขึ้นด้วย แต่เรื่องนี้ ถ้าคุณถึงจุดที่รายได้มากกว่ารายจ่ายแล้ว ก็ขึ้นกับคุณว่า คุณจะตัดงานในส่วนนี้เพื่อทำให้คุณได้พักผ่อนมากขึ้นหรือไม่... 7. ** เก็บเงินก่อนใช้เงิน ** บางคนเงินเดือนออกก็บอกว่า เงินหมด เพราะต้องเอาไปใช้หนี้จนหมด แต่ถ้าทำเช่นนี้ คุณจะไม่มีเงินเก็บ หรือ คุณจะไม่มีเงินขวัญถุงให้คุณมีกำลังใจอีก การเก็บเงินก่อนการใช้เงินนั้น จึงเป็นสูตรง่ายๆที่คุณควรจะทำ สร้างให้ตัวคุณมีเงินสำรองให้ได้มากยิ่งขึ้นก่อน 8. ** เพิ่มเงินออม ** อย่าคิดที่จะใช้เงินให้หมด เพราะเงินนั้น คือทุนสำหรับคุณในอนาคต 9. ** ให้เงินทำงานแทน ** เมื่อมีเงินเก็บถึงระดับหนึ่ง คุณต้องลงทุนเพื่อให้เงินทำงานแทนคุณ หรือ ทำให้เงินงอกเงยขึ้นได้เร็วกว่าปกติ ซึ่งคนที่ประสบความสำเร็จทางอิสรภาพทางการเงินนั้น จะมุ่งเน้นในเรื่องนี้ เขาจะคิดอยู่เสมอว่า จะทำอย่างไรให้เงินของเขางอกเงยตลอดเวลา (เขียนอธิบายคร่าวๆก่อน วันหลังค่อยมาเขียนต่อ...) จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 15 มิ.ย. 49 20:18:20 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ผมเคยคิดเหมือนจุง....ทฤษฎีหรือความคิดเก่าๆไม่มีคุณค่าจะคิดถึงอีก เราจะต้องหาสิ่งใหม่ ...วันหนึ่งผมกลับมาคิดอีกหน หากเราทิ้งหรือลืมฐานราก เราจะต่อยอดไปไม่ได้สูง หรือก้าวไปกับปัจจุบันสู่อนาคตไม่ได้ สิ่งใหม่ๆที่เราคิดได้ บางครั้งมันก็เป็นของเก่านั่นแหละ มาอยู่ในแบบ เหล้าเก่าในขวดใหม่ จึงควรขอบคุณตะวันตก(ฝรั่ง) ที่เขามักอ้างอิง เจ้าของความคิดเก่าๆเสมอ โลกวิชาการ(แม้จะมาในลักษณะหนังสือประยุกต์ประเภท How-to) เป็นการแสดงการให้เกียรติและ เราก็จะได้รับเกียรติกลับเช่นกัน หากมันเป็นสิ่งที่เราคิดได้ด้วยตัวเราเองอย่างชัดเจน  ตะวันตกเจริญก้าวหน้ากว่าตะวันออกเชิงวิชาการ ตรงนี้เป็นข้อหนึ่งที่คนตะวันออกพึงตระหนัก และทุกวันนี้ระบบการศึกษาของทั้งโลกรวมทั้งที่เราเรียนจบมา ก็เป็นแนวของเขา เราคงไม่ลืมไปเสีย แม้ในแบบชาวตะวันออก ในเรื่องวัฒนธรรมสังคม ในหมู่พุทธสงฆ์ ผู้บวชมีพรรษามากกว่าก็จะนั่งหัวแถวตามลำดับ รวมทั้งกิจอื่นๆ ในกระทู้นี้ผมได้พบสิ่งที่เป็นเหล้าเก่าตั้งหลายแห่งด้วยครับ ความคิดในกระทู้นี้.....เป็นเพียงความเห็นต่างกัน...เท่านั้นเองครับ จากคุณ : ขามเรียง - [ 17 มิ.ย. 49 17:01:10 ]

ความคิดเห็นที่ 52 พี่เอก... เหล้ายิ่งเก่าเก็บ ก็จะยิ่งมีคุณค่า... ผมไม่ลืมครับว่า ความเป็นจริงเป็นเช่นนั้น แต่การที่จะเขียนหนังสือสักเล่ม เพื่อไม่ให้ไปซ้ำกับหนังสือของคนอื่นๆนั้น ผมคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ดังนั้น การที่ต้องลืมเรื่องรายละเอียด ของหนังสือเก่า เพื่อที่จะสร้างข้อมูลใหม่ๆนั้น มันเลยยากไงครับ ผมเคยอ่านหนังสือทางด้านบริหาร อ่านจนไม่อ่านเพราะว่า แต่ละคนไม่ได้เอาอะไรใหม่ๆมาประกอบเข้าในหลักพื้นฐานเดิม พี่คงอยู่ในยุคนั้นที่ หยิบหนังสือบริหารออกมา จะมีรูปแบบเหมือนๆกัน ลอกกันมาจากหนังสือเล่มเดียวกัน หรือแม้นแต่หนังสือทางด้านการตลาด ก็แทบจะออกมาเหมือนๆกัน ผมประเมินความรู้สึกตัวเองได้เลยว่า ถ้าผมอ่านสารบัญ แล้วทำให้ผมตีความในหนังสือนั้นได้ทั้งหมด รวมทั้ง บอกได้เลยว่าผู้เขียนกำลังสื่อเรื่องอะไร ผมจะไม่อ่านหนังสือเล่มนั้น เพราะจะทำให้ผมเสียเวลา แต่หากจะเขียนหนังสือสักเล่ม เพื่อให้คนที่หยิบขึ้นมาแล้วสามารถเชื่อมั่นได้เลยว่า วิธีการเก่าๆนั้นเป็นสิ่งที่ดี และสามารถเอามาประยุกต์ได้ รวมทั้งมีแนวทางใหม่ หรือ ตัวอย่างใหม่ๆมาประกอบ จะทำให้ผู้อ่านสามารถมองเห็นภาพรวม และ เอาไปประยุกต์ใช้งานกับงานของตนเองได้ด้วย นั่นเป็นสิ่งที่ผมพยายามรวบรวมให้ผู้อ่านได้อ่าน... ผมอยากจะบอกว่า นี่เป็นแนวคิดการตลาดเชิงสร้างความแตกต่าง แต่หลักพื้นฐานทั้งหมดก็ไม่ควรแตกต่างจากเดิม การพัฒนาต่อยอดมันยังคงต้องมีไว้เพื่อสร้างให้เกิดขึ้น เหมือนกับทำธุรกิจ ไม่ว่าธุรกิจอะไร แต่พื้นฐานก็ยังเป็นสิ่งสำคัญ และ พื้นฐานก็เป็นวัตถุประสงค์หลักอยู่เพียงแต่ส่วนประกอบภายนอกเท่านั้นที่ใครจะสามารถทำให้ถูกใจกับกลุ่มเป้าหมาย หรือ ทำให้กลุ่มเป้าหมายรู้สึกว่า นี่คือสิ่งที่เขาต้องการเท่านั้น ถ้าผมเดาความรู้สึกพี่ไม่ผิด พี่กำลังไม่เข้าใจว่า ผมกำลังทำอะไร ผมต้องการสร้างสิ่งใหม่ๆ แต่เห็นว่าผมใช้พื้นฐานเก่าๆ อันนี้ผมอาจจะผิดเองเพราะว่า ผมไม่ได้สื่อให้พี่ทราบอย่างเด่นชัด ต้องขอโทษพี่ด้วย... ผมไม่ได้คิดจะต่อว่าพี่หรือ คิดไม่ดีกับความคิดเห็นของพี่แต่ประการใด เรื่อง 7 Habits กับ 8th Habit ที่ผมบอกว่าต้องลืมนั้น สาเหตุมาจากการที่ต้องการสร้างแนวใหม่ ถามว่าผมจะคิดได้ดีกว่าหนังสือทั้งสองเล่มหรือไม่ ผมคิดว่า ผมไม่สามารถ เพราะ หนังสือทั้งสองนั้นได้รวบรวมข้อมูลได้เกือบครบถ้วนอยู่แล้ว แต่ผมกลับมองว่า ผู้เขียน ไม่ได้มองถึงนิสัยพื้นฐานที่จะสร้างนิสัยเหล่านั้นให้เกิดขึ้น ทำไมผู้อ่านหลายสิบล้านคน อ่านหนังสือไป แต่ไม่สามารถสร้างนิสัยเหล่านั้นให้เกิดขึ้นได้อย่างถาวร นี่เป็นคำถามในใจของผมที่ผมเห็นว่า คนอ่านหนังสือประเภทนี้หลายต่อหลายคน ไม่สามารถพัฒนาตนเองให้ถึงจุดสูงสุดตามหนังสือ พวกเขาเพียงพัฒนาในบางส่วนและสามารถประสบความสำเร็จตามความสามารถของเขา ซึ่งหากเขาสามารถพัฒนาได้ถึงจุดสูงสุดตามหนังสือเหล่านั้น มันจะดีไม่น้อย ทำให้ผมพยายามวิเคราะห์พื้นฐานของคนให้มากขึ้น และ พยายามมาอธิบายให้ทราบว่า พื้นฐานแบบรากเหง้าของความสำเร็จที่จะสร้าง นิสัยทั้ง 8 ที่จะประสบความสำเร็จนั้นคืออะไร มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ ทั้งหมดที่ผมเขียนมานั้น ถ้าวิเคราะห์ให้ดีแล้ว ผมไม่ได้เอาพื้นฐานจากตะวันตกมานำเสนอทั้งหมด ผมได้ผสมผสานแนวความคิดทางด้าน จิต และ ใจ ของฝ่ายตะวันออก เข้ามาผสมผสานให้แนวความคิดทั้งหมดนั้น มันกลมกลืนและสามารถใช้งานได้จริงตามนิสัยของคนไทย มีอีกหลายส่วนที่ผมยังไม่เขียนในตอนนี้เพราะผมคิดว่า ผมจะร่างคร่าวๆไว้ก่อนเพื่อให้ผู้อ่านในห้องสีลมมีแนวความคิดรวม ส่วนขยายนั้น ผมจะเขียนในตอนรวบรวมอีกครั้ง เพื่อให้ได้แนวทางทั้งหมด และ ที่ไม่รวบรวมเป็นหัวข้อๆ เพื่อง่ายต่อการอ่านนั้น เพราะว่า คนเรานั้น เวลารวบรวมเป็นหัวข้อแล้ว เขาจะอ่านแต่หัวข้อ แล้วนึกภาพ ทำให้พวกเขาขาดการทบทวนหรือไม่สามารถฝังพฤติกรรมเหล่านั้นได้ ผมอาจจะเขียนมากมายแต่น้ำนิดเดียว ก็เพื่อตอกย้ำนิสัยต่างๆ ให้ผู้อ่านนั้น ได้เข้าใจ และ คล้อยตามในแต่ละนิสัย แต่ละพฤติกรรม เพื่อจะสร้างให้ผู้อ่านแต่ละคนนั้น ได้ซึมซับแนวความคิด และ หลักการดำเนินการต่างๆ เขาจะไม่รู้สึกว่าเขาต้องเปลี่ยนแปลงตัวเขาเองหลังจากการอ่านหนังสือ แต่ถ้าเขาอ่านหนังสือจบ เขาจะมีนิสัยดีๆเหล่านี้บางส่วนปลูกฝังเข้าไปในจิตใต้สำนึกของเขา และ เขาจะใช้งานนิสัยหรือพฤติกรรมเหล่านี้ได้ทันที ผมมุ่งผลประโยชน์ให้กับผู้อ่านมากกว่า การหาเงินจากการเขียน ผมถึงเขียนในนี้ และใน Blog ของผม ผมบอก บ.ก. หนังสือของผมอย่างนี้เช่นกัน เป้าหมายการเขียนคือการให้อะไรให้กับผู้อ่าน ไม่ใช่ตัวเงินที่จะได้รับ แต่คนเขียนที่หวังแต่ตัวเงิน เขาจะเขียนมากมายแต่อาจจะไม่ได้ให้อะไรกับผู้อ่าน หรือ ไม่ได้ลึกซึ้งว่าผู้อ่านจะได้อะไรหรือไม่ ผู้เขียนหลายๆคนเลยเอาแต่ลอกทฤษฎีรวมไว้เยอะๆ หนังสือก็หนาขึ้น และ ขายได้เงินมากขึ้น ค่าลิขสิทธิ์ก็จะมากขึ้น แต่สำหรับผมนั้นต่างออกไป ถ้าคนอ่านหนังสือที่ผมเขียนเขาอาจจะได้ทฤษฎีไม่มากเท่าหนังสือที่มีขนาดเดียวกัน แต่เขาจะได้ก่อร่างสร้างนิสัย และ พฤติกรรมที่เหมาะสมขึ้นในตัวเขาขึ้นมาครับ ในส่วนของลำดับอาวุโสนั้น ผมไม่กล้าลบหลู่พี่แม้นแต่น้อย ผมยังยึดมั่นอยู่ในวัฒนธรรมของคนไทยเราครับ ถ้าผมใช้คำผิดจากกระทู้ที่แล้วผมก็ขออภัยด้วย ในส่วนลึกของผมนั้นผมไม่ได้คิดจะลบหลู่ หรือ ปีนเกรียวแต่อย่างใด แต่ที่ผมกล่าวทั้งหมดข้างต้น ผมก็แค่อยากจะอธิบายเพิ่มเติมถึงแนวความคิด และ วัตถุประสงค์ในการเขียนเพิ่มเติมจากเดิมเท่านั้นครับ คิดว่าพี่คงเข้าใจ จากคุณ : wbj - [ 19 มิ.ย. 49 11:12:53 ]

ความคิดเห็นที่ 53 แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 49 16:04:04 จากคุณ : wbj - [ 19 มิ.ย. 49 11:21:20 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ไม่เคยคิดว่า จะไม่เข้าใจจิตใจที่ดีของคุณวิบูลย์....มั่นใจครับ คำว่าอาวุโสนั้นผมไม่ได้คิดถึงตัวผม กับคุณเลยครับ จริงๆแล้วอยากให้อ้างถึง หรือยกข้อเขียนของผู้ที่เคยเขียนเกี่ยวกับเรื่องใกล้เคียงนี้มาก่อน(อาวุโสของข้อเขียน)มาประกอบบ้าง ผมว่ามันมีค่าต่อหนังสือที่เราเขียนนะครับ ผมเคยอ่านหนังสือเก่าๆของหลวงวิจิตรแต่งไว้ ก็ไม่ต้องอ้างอิงเป็นทางการอย่างหนังสือวิชาการทุกวันนี้ .....ลองอ่านดูอีกที และมันอาจเป็นข้อคิดเห็นที่เสนอคุณที่ดีขึ้นหรือไม่ดีหนักขึ้นไปอีก....... แล้วอีกอย่าง ความเห็นต่างที่จริงใจของคุณวิบูลย์ ผมไม่คิดว่ามันทำให้ผมคิดขุ่นเคืองใจคุณเลย ผมยินดีรับฟังเพื่อพิจารณาครับ แต่บางทีภาษาที่เราพิมพ์ออกมานี้มันก็ไม่ตรงกับที่ใจเราอยากสื่อมันออกมาและการแปลความหมาย....โดยเฉพาะของผม จึงขอโทษคุณด้วยเช่นกันครับ   แรงไปหรือความหมายเพี้ยนไปเสมอของข่าวสาร distorting (encoding ----export , import -----decoding) ตามช่องว่างระหว่างความเกรงใจ ความนับถือรักใคร่กัน ของคนต่างวัย จากคุณ : ขามเรียง - [ 19 มิ.ย. 49 20:00:12 ]

ความคิดเห็นที่ 55 -=-=-=-=-=-=-=-=-=-=- พนักงานที่ทำงานประจำก็สร้างเงินเพิ่มจากงานประจำได้ พนักงานทำงานประจำ มักจะมองว่า เราทำงานได้เงินแค่นี้ก็ทำงานเท่านี้ ก็เลยได้เงินแค่นั้นจริงๆ เราอยากจะรับแต่ไม่ให้ก็เลยไม่ได้รับตามที่ต้องการสักที พนักงานที่ได้เงินมากที่สุดในองค์กรหนึ่งๆนั้นมีดังนี้ 1. คนที่เป็นเจ้าของกิจการที่กิจการอยู่ตัวแล้วและเป็นกิจการที่ได้กำไร 2. คนที่เป็นผู้บริหาร ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่สำคัญๆ 3. คนที่เป็นคนหาเงินเข้าองค์กร 4. คนที่ทำงานในหน้าที่สำคัญๆ และ ดูแลงานที่หลากหลาย 5. คนที่ทำงานทุ่มเทให้กับบริษัทฯ มีความสามารถ และทำได้ดีกว่าคนอื่น แต่คนบางคนก็อยากจะสร้างตัวให้ดีขึ้น แต่สภาพแวดล้อม เพื่อนร่วมงาน ไม่ชอบทำงานหนัก ก็จะทำให้ทั้งองค์กรเป็นอย่างนั้น บางที่พนักงานอยากทำงานมากกว่าที่เป็นแต่เพราะถูกบังคับให้กลับบ้าน อันเนื่องจากเพื่อนที่ถือกุญแจต้องกลับบ้าน เป็นต้น สิ่งแวดล้อมก็เลยมีผลกับการทำงานของพวกเขา จากคุณ : wbj - [ 20 มิ.ย. 49 19:17:54 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ฝึกอะไรที่มันยากกว่า ตั้งเป้าหมายที่มันยากกว่า ฝึกเดินให้มันเร็วกว่าธรรมดา วิ่งให้มันเร็วให้มันไกล(วิ่งทน)กว่า กระโดดให้มันไกล ให้มันสูงกว่าเดิม กลั้นลมหายใจให้นานกว่าเดิม ทำสมาธิให้มันนานขึ้นๆ อ่านหนังสือให้มัน.....(อะไรดี?) ทำงานให้มันนานชั่วโมงขึ้น มีประสิทธิภาพมากขึ้น ดำน้ำในตุ่ม วันละ๒๕ชั่วโมงไปเลย........ จากคุณ : ขามเรียง - [ 21 มิ.ย. 49 15:29:45 ]

ความคิดเห็นที่ 57 -=-=-=-=-=-=-=- เวลาทำงานเป็นเพียงเวลาที่กำหนดให้ทำงาน จริงหรือ ? ตามข้อกำหนดขององค์กรนั้น ต้องมีเวลาเข้างาน หรือ เวลาออกงาน บางองค์กรก็กำหนด จำนวนชั่วโมงที่ต้องทำงาน สิ่งเหล่านี้เป็นข้อกำหนดขององค์กรโดยทั่วไป คนทำงานโดยปกติก็มักจะเข้างานตรงเวลา และ ออกตรงเวลา บางองค์กรก็สิ่งแวดล้อมก็ต้องทำเช่นนั้น สมัยเด็กๆ ผมก็สงสัยว่า ทำไมโรงงานที่ผมผ่านไปนั้น มีคนรอออกจากประตูเวลาเดิมทุกครั้ง และ เมื่อถึงเวลาเสียงสัญญาณดังขึ้น ต่างคนต่างกรูกันออกมา องค์กรเป็นองค์กรที่ทำงานไปเรื่อยๆกันทั้งองค์กร ก่อนเลิกงาน 10-15 นาที จะหยุดทำงาน เก็บข้าวของ และ ออกมายืนรอให้ประตูโรงงานเปิด ที่สังเกตุเห็นคือ คนทำงานส่วนใหญ่เป็นคนที่ค่อนข้างสูงอายุ แต่ได้รับเงินเดือนน้อย ทำงานกันมาเป็นสิบๆปี ก็ยังทำตำแหน่งหน้าที่เดิมๆ แต่ก็มีพนักงานบางคน รวมทั้งผู้บริหารในองค์กรนี้บางคน ยังคงทำงานต่อไปอีก 1-2 ชั่วโมงก่อนจะกลับ ผ่านมาเกือบ 5 ปี นับจากวันที่ผมรู้จักองค์กรนี้เป็นครั้งแรก คนที่ผมเคยเห็นเขายืนออกันอยู่หน้าโรงงาน ก็ยังคงลักษณะเดิม พนักงานที่ผมเคยเห็นว่าอยู่นานกว่าพนักงานทั่วไป กลายมาเป็นหัวหน้างาน ทำให้ผมคิดว่า คนที่ทำงานตรงตามเวลาที่เขากำหนดให้นั้น เป็นสิ่งที่ดี หรือ ว่า การทำงานให้มากเท่าที่งานต้องการเรานั้นเป็นสิ่งที่ดีกันแน่... ถ้ามองในมุมของพนักงานโดยทั่วไปแล้ว การเข้างานตรงเวลาและได้กลับตรงเวลานั้น พวกเขาจะรู้สึกว่าเหมาะสมกับเงินที่พวกเขาได้รับ ได้รับเงินแค่นี้ก็ทำแค่นี้ องค์กรให้ทำงาน 8 ชั่วโมงทำงานต่อวัน ก็ทำเพียงเท่านี้ แต่ถ้ามองในมุมของเจ้าของกิจการ หรือ ผู้บริหารแล้ว พวกเขาก็ทำงานเท่าที่ได้รับมอบหมาย บางคนก็อู้งานก่อนกลับ ดังนั้นเวลาจะประเมินผลงาน ภาพที่เห็นเวลาเขาลงไปยืนออกันหน้าประตูโรงงานก็จะผุดขึ้น มันเป็นผลจากการกระทำของพวกเขาที่ทำให้ผู้ประเมินผลงานเห็น เจ้าของกิจการหรือผู้บริหาร ทุกคนต้องการให้พนักงานของตนเองทำงานให้กับองค์กรมากๆ ซึ่งส่วนใหญ่ เวลาพวกเขาเห็นใครก็ตามที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจมากกว่าคนอีกกลุ่ม ย่อมจะสร้างความรู้สึกที่ดีกับคนที่ทำงานมากกว่า ดังนั้น เวลาประเมินผลงานหรือจะให้รางวัลกับใคร คนกลุ่มที่เขาเห็นว่า ทุ่มเทแรงกาย แรงใจในการทำงานมากกว่า ก็จะได้เป็นส่วนใหญ่ แต่ก็มีเจ้าของกิจการบางคน ที่ไม่ชอบให้พนักงานทำงานเลยเวลาอันเนื่องจาก ค่าไฟฟ้า ค่าแอร์ ค่าโสวหุ้ยต่างๆ ที่ต้องเสียตอนเย็นนั้น ได้งานกลับมาไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่ได้กลับมา หรือ ทั้งๆที่บางที คนๆนั้นกลับสายหน่อยเพราะว่า ไม่ชอบรถติดตอนเวลาเลิกงาน แต่ก็ไม่ได้ทำงานให้บริษัทฯ เป็นต้น ดังนั้น การเรียนรู้พฤติกรรมของเจ้านาย ว่าเป็นคนเช่นใด และ ทำตัวให้เข้ากับเจ้านายของคุณ จะเป็นองค์ประกอบสำคัญที่จะส่งให้คุณก้าวหน้าในอาชีพ แต่ที่แน่ๆ ในช่วงเวลางานนั้น ถ้าคุณทำงานได้อย่างเต็มที่ เข้างานก็เริ่มทำงานเลย เวลาทำงานก็ไม่ไปคุยเล่นกับชาวบ้านมากนัก เสียเวลากับการทานกาแฟน้อยลงหรือเอามาทานที่โต๊ะถ้าสามารถ ใช้เวลาที่มีทำงานของตนเองให้ได้มากที่สุด ก็จะเป็นหนทางหนึ่งที่จะผลักให้คุณก้าวไปสู่จุดที่จะควบคุมองค์กรในบางส่วน อาจจะได้แต่งตั้ง ซึ่งก็เท่ากับการเพิ่มรายได้ให้กับตนเองเช่นกัน ตั้งใจทำงานในหน้าที่ ทำงานให้เต็มความสามารถ และ ทำงานให้เต็มเวลาการทำงาน จะเป็นสะพานก้าวไปสู่รายได้ที่เพิ่มขึ้น จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 21 มิ.ย. 49 18:22:24 ]

ความคิดเห็นที่ 58 "ทำงานสร้างเงิน เมื่อสร้างเงินก็เก็บเงิน เมื่อเก็บเงินก็ลงทุน" มันเป็นเรื่องปกติของคนเราที่ ทำงานเพื่อเงินเลี้ยงชีพ เพื่อกิน เพื่ออยู่ เมื่อมีเงินมากกว่าความต้องการพื้นฐาน ก็เริ่มจะใช้จ่ายเพื่อความสุขของตนเองมากขึ้น เมื่อมีเรามีความอิ่มต่อสิ่งที่สามารถหาซื้อได้จากเงินตราแล้ว เราก็จะเริ่มเก็บเงิน เมื่อเงินมากเข้าก็จะเริ่มมองหาการลงทุน หรือ การทำให้เงินมากกว่าที่เคยมี... ความสำเร็จของคนอยู่ที่เป้าหมายของตนเองว่า จุดใดถึงเป็นจุดทีตนเองเรียกว่าความสำเร็จ ถ้าความสำเร็จคือการมีเงินมากมาย การทำเป็นขั้นเป็นตอนอาจจะทำให้คุณเสียเวลามาก และจะใช้เวลาเพื่อกอบโกยความสุขจากการมีเงินได้น้อย แต่ถ้าคุณตั้งเป้าไว้กับชีวิตว่าอยู่อย่างพอเพียง มีความสุขใจในทุกๆวันของชีวิต การทำตามขั้นตอนจะเป็นหนทางที่ดีที่สุดในการก้าวไปอย่างช้าๆ แต่อย่าตัดสินใจหลงทางเพราะหากหลงทางแล้วคุณอาจจะไม่สามารถก้าวเดินทางใหม่ๆในชีวิตอีกได้... เด็กรุ่นใหม่ต้องการทำอะไรให้ประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็ว จนมักจะไม่เลือกทางเดินอย่างเป็นขั้นเป็นตอน เขาจะไปถึงจุดที่เขาต้องการได้อย่างรวดเร็ว หรือ อาจจะไม่ถึงจุดๆนั้นเลย แต่ก็ยังมีเวลาอีกที่จะสร้างให้ถึงจุดๆนั้น แต่ต้องมีกำลังใจให้มากเพียงพอเพื่อต่อสู้กับความผิดหวัง ที่อาจจะเกิดขึ้นจากการขาดประสบการณ์ มีคนบอกว่า "ชีวิตเริ่มต้นเมื่อย่างเข้า 40" มันทำให้รู้สึกว่าทำไมเริ่มต้นช้าจัง เราเรียนจบปริญญาตรีก็ 20 ต้นๆ ถ้าจบโทฯ ก็สัก 25 จบเอกก็ประมาณ 30 ถ้าทุกคนเรียนรู้ชีวิตต่อจากนั้น มันก็เป็นการสะสมประสบการณ์ให้กับตัวเอง รู้จักตัวเองมากขึ้น เวลา 10-20 ปี ที่อยู่ในสังคมภายนอกจริงๆ นอกจากจะทำให้รู้จักตนเองแล้ว ยังทำให้รู้จักคนรอบข้าง และ คนทั่วไปได้ดีขึ้น รู้จักชีวิตมากขึ้น เข้าใจชีวิตมากขึ้น เมื่อรู้และเข้าใจชีวิต เราจะลดความต้องการของชีวิตไปได้มาก หรือบางคน ก็ต้องการมากขึ้น ก็สุดแล้วแต่ว่า แต่ละคนมีประสบการณ์มาจากทางไหน หรือ มีจุดมุ่งหมายของชีวิตอย่างไร แต่คนส่วนใหญ่ เมื่อเข้าวัย 30 จะทุ่มเทให้กับงาน 40 จะสร้างงานใหม่จากประสบการณ์ที่สะสมมา นี่อาจจะเป็นที่มาของ "ชีวิตเริ่มเมื่อย่างเข้า 40" ก็ได้ แต่ทางตะวันตก จะเร่งชีวิตมากกว่าฝั่งตะวันออก เขามีคำบอกในเชิงว่า ชีวิตถ้าผ่าน 30 ก็ไม่มีโอกาสประสบความสำเร็จแล้ว คนที่ประสบความสำเร็จของฝั่งตะวันตก จึงต้องเป็นคนที่กล้าได้กล้าเสีย ไม่กลัวต่อสิ่งใดๆที่จะเกิดขึ้นกับตนเอง กล้าที่จะเดินไปตามทางที่ตนเองคิดว่าถูกต้อง และ กล้าที่จะผิดพลาด แต่มีเพียงคนเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่ประสบความสำเร็จจริงๆ ซึ่งต้องอาศัยปัจจัยหลากหลายปัจจัยเป็นตัวก่อให้เกิดขึ้นด้วย เพียงพื้นฐานของความกล้าไม่เพียงพอเสียแล้วต่อความสำเร็จเหล่านั้น แล้วอะไรหละที่เป็นองค์ประกอบเสริมสำหรับความรวดเร็วที่จะประสบความสำเร็จได้เร็วกว่าการเดินไปตามหนทางของชีวิตโดยทั่วไป... จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 19:40:16 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ....การสร้างนิสัยแนวพุทธ เพื่อความสำเร็จทางธุรกิจ.... มีใครสนใจแนวคิดและปฏิบัติกันในวิถีนี้บ้างครับ? พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเป็นพระมหากษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่แห่งยุค ทรงพิสูจน์แล้ว เราสามารถประยุกต์เข้ามาสู่ภาคธุรกิจได้เป็นอย่างดี จากคุณ : ขามเรียง - [ 27 มิ.ย. 49 20:15:30 ]

ความคิดเห็นที่ 60 การสร้างนิสัยแนวพุทธ เพื่อความสำเร็จทางธุรกิจ... ผมว่าเป็นอะไรที่ผมชอบมากเลยครับ... จากคุณ : wbj - [ 30 มิ.ย. 49 18:53:22 ]

ความคิดเห็นที่ 61 มารออ่านต่อครับพี่วิบูลย์ ^^ จากคุณ : Pekky (Culture) - [ 2 ก.ค. 49 01:44:37 ]

ความคิดเห็นที่ 62 มีคนถามผมว่า ธุรกิจมีเป้าหมายอะไร ? ผมตอบเขาบอกว่า ก็เพื่อกำไร... แล้วเขาก็ถามผมอีกว่า ได้กำไรมาจากไหน ? ผมตอบเขาบอกว่า ก็มาจากลูกค้า... แล้วเขาก็ถามว่า ลูกค้ามีกี่ประเภท ? ผมตอบเขาบอกว่า ก็มีลูกค้าประจำ กับ ลูกค้าขาจร แล้วเขาก็ถามว่า แล้วลูกค้าประเภทใดที่คุณทำกำไรได้มากที่สุด ? ผมตอบเขาบอกว่า ลูกค้าประจำ กับ ลูกค้าขาจรที่ซื้อจำนวนมากๆ แล้วเขาก็ถามผมว่า แล้วทำไม ธุรกิจ ไม่มุ่งหาลูกค้าประจำ หละ จะได้เงินเยอะๆ ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรเขาอีก... กำลังคิดว่า เขาถามผมเพื่ออะไร... จากนั้น เขาก็สรุปแนวความคิดของเขาว่า "ธุรกิจ คือการแสวงหาลูกค้า และ รักษาลูกค้าเอาไว้ในจำนวนที่เพียงพอ และให้บริการพวกเขาในลักษณะที่มีผลกำไรต่อธุรกิจ" จากคุณ : wbj - [ 3 ก.ค. 49 20:27:12 ]

ความคิดเห็นที่ 63 มองให้หลายๆด้านกับการวางแผนธุรกิจ 1. เราต้องมองตัวเราก่อนว่า สินค้าของเราเป็นอย่างไร 2. เราต้องมองว่า ลูกค้าของเราต้องการอย่างไร 3. เราต้องมองว่า คู่แข่งที่แท้จริงของเราเป็นอย่างไร และเขาใช้กลยุทธ์ใด 4. ทำไมลูกค้าของเราถึงพอใจในสินค้าของเรา 5. ทำไมลูกค้าของคู่แข่งถึงพอใจสินค้าของคู่แข่ง 6. เรามีวิธีอะไรบ้างที่จะดึงลูกค้าคู่แข่งมาเป็นลูกค้าของเรา 7. เราจะป้องกันอย่างไรไม่ให้ลูกค้าของเรา เปลี่ยนใจไปซื้อสินค้าของคู่แข่ง 8. เราจะสื่อสารกับกลุ่มเป้าหมายเราอย่างไร เพื่อให้เขารับรู้และถูกกลุ่มเป้าหมายมากที่สุด โดยใช้เงินน้อยที่สุด นอกนั้น จะเป็นการจัดองค์กรภายใน และ ระบบงานต่างๆ ให้สอดคล้องกัน สัจจธรรมของธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ คือ ถ้ามีเงินน้อย ต้องออกแรงมาก แต่ถ้ามีเงินมากๆ เราจะออกแรงน้อย จากคุณ : wbj - [ 4 ก.ค. 49 20:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ซุนจื่อกล่าวว่า การสงครามคือเรื่องใหญ่ของประเทศชาติ เกี่ยวพันถึงความเป็นความตายของประเทศ จึงมิอาจไม่ทำการศึกษาอย่างละเอียด ดังนั้น การพิเคราะห์ที่มาแห่งผลแพ้ชนะประกอบด้วย 5 ประการ 1. เหตุผล 2. สภาพอากาศ 3. พื้นที่ 4. ขุนพล 5. กฎหมาย 1. เหตุผล คือ การทำให้ความต้องการของราชาและประชาเป็นหนึ่งเดียว เช่นนี้ประชาจึงจะยินยอมทุ่มเทแรงกายและแรงใจถวายชีวิตเพื่อราชาในการสงครามได้ 2. สภาพอากาศ คือ กลางวันและกลางคืน ฝนตกและฟ้าแจ้ง หนาวยะเยือก ร้อนระอุ สี่ฤดูหมุนเวียนสลับสับเปลี่ยน 3. พื้นที่ คือ ระยะทางใกล้ไกล ชัยภูมิอันตรายหรือราบเรียบ ชัยภูมิเป็นที่แคบหรือที่กว้าง สภาพพื้นที่ง่ายต่อการรุกรับ บุกและถอยหรือไม่ 4. ขุนพล คือ พรสวรรค์ในการวางแผนการรบและการรบของขุนพล บำเหน็จและลงโทษอย่างมีเหตุผลชัดเจนเสมอภาค รักใคร่เมตตาต่อพลทหารในบังคับบัญชา มีความกล้าหาญและเด็ดขาด รักษาระเบียบวินัยในกองทัพอย่างเข้มงวด 5. กฎหมาย หมายถึง การกำหนดระบบการจัดระเบียบทัพ การปกครองทหารในกองทัพและการแบ่งหน้าที่ การแบ่งปันเสบียงอาหารและการบริหารเสบียงกรัง -=-=-=-=-=- จากคำกล่าวของซุนวู ทำให้สามารถนำมาประยุกต์ใช้กับชีวิตประจำวัน และ ธุรกิจได้ อย่างเช่น แค่ข้อ 1 ในเรื่องของเหตุและผลนั้น... เรา 1.ต้องเข้าใจสภาพความต้องการของคน และ ตอบสนองให้คนได้ Win-Win นโยบาย เป้าหมาย และ แผนงานจึงต้องสอดคล้องกับแต่ละกลุ่มคน เพื่อให้สามารถตอบสนองความต้องการที่แตกต่าง ได้ภายในการกระทำนั้นๆ คนที่มีมิตรภาพ ย่อมมีเพื่อนมาก การสร้างความสัมพันธ์และมิตรภาพนั้น จะทำให้มีความช่วยเหลือด้านต่างๆ และคนที่จะมีมิตรที่ดีมากๆนั้น ต้องความเข้าใจความต้องการของเพื่อนๆแต่ละคน และปฏิบัติตนให้เป็นคนที่เป็นผู้ให้ และ ผู้รับ ไม่เช่นนั้นมิตรภาพจะไม่ก่อเกิด เจ้านายต้องเข้าใจลูกน้อง ต้องซื้อใจ และ ตอบสนองความต้องการของลูกน้อง เพื่อให้ลูกน้องทำงานให้กับเจ้านายได้อย่างเต็มที่ แต่การให้หรือ ตอบสนองความต้องการนั้น ต้องมีขอบเขต ไม่มากไป ไม่น้อยไป เพราะ ถ้ามากไปก็จะทำให้ลูกน้องชินกับสิ่งที่ได้รับทำให้ไม่รู้ถึงสิ่งที่ให้ไปว่าดีหรือไม่อย่างไร แต่ถ้าการให้ผลประโยชน์หรือผลตอบแทนกับลูกน้องน้อยไป ก็จะทำให้ลูกน้องขาดแคลนจนอาจจะต้องไปหาที่ทำงานที่มีผลตอบแทนที่ดีกว่า ในระบบธุรกิจ การเข้าใจความต้องการของลูกค้าเป็นสิ่งสำคัญ การตอบสนองความต้องการของลูกค้า จึงเป็นสิ่งที่จะนำไปสู่ความสำเร็จของธุรกิจ เป้าหมาย และ กลยุทธ์ ขององค์กรที่ประสบความสำเร็จ จะมีแนวโน้มไปทางลูกค้าเป็นเรื่องแรกๆเสมอ เพราะ เมื่อลูกค้าดีขึ้น ได้รับตามที่เขาต้องการ หรือ ได้รับการสนับสนุนจากองค์กรของเรานั้น ก็จะทำให้เขาเชื่อมั่นในองค์กร และ จะสนับสนุนองค์กรเรามากขึ้น นั่นหมายถึง องค์กรของเราจะก้าวหน้าขึ้นมาอย่างค่อยเป็นค่อยไป แต่สามารถอยู่ได้อย่างยั่งยืน จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ วันอาสาฬหบูชา 17:48:01 ]

ความคิดเห็นที่ 65 หรืออย่างหัวข้อที่ 2 สภาพแวดล้อม หากต้องการประสบความสำเร็จ ก็ต้องทำความเข้าใจและประยุกต์นำมาใช้งานให้ได้... เราต้องทำความเข้าใจสิ่งแวดล้อม ไม่ว่าจะสภาพอากาศ กลางวันและกลางคืน ความหนาวเย็นร้อน หรือ ฤดูกาลต่างๆนั้น มีผลกับการใช้ชีวิตของคนทั้งนั้น ซึ่งการเข้าใจสภาพแวดล้อมของเรา และ เข้าใจสภาพแวดล้อมของคนอื่นๆ จะทำให้เรารับรู้ถึงสภาวะทางจิตใจของเรา และ ของผู้อื่นได้ และ เมื่อเข้าใจความรู้สึกที่เกิดขึ้น ไม่ว่าทั้งของเรา หรือ ของผู้อื่นจะสามารถทำให้เราประเมินสภาพความรู้สึกของแต่ละคนได้ค่อนข้างใกล้เคียง เราจึงต้องศึกษาสิ่งแวดล้อมที่มีผลกระทบทั้งตัวของเราเองว่ามีสิ่งใดที่ส่งผลกระทบกับเราบ้าง และทำความเข้าใจกับสิ่งแวดล้อมเหล่านั้น มีผลกับคนเราอย่างไร และคนเราจะมีปฏิกริยาอย่างไรกับสิ่งแวดล้อมเหล่านั้น ทำให้เข้าใจถึงวิธีการปฏิบัติต่อเพื่อนมนุษย์ และตนเอง และรู้ว่าจะทำอย่างไรเพื่อให้มีผลกับคนๆนั้นด้วย เพื่อนก็เป็นสิ่งแวดล้อมที่มีชีวิต เพื่อนบางคนมีอิทธิพลกับเรา บางคนก็ไม่มี บางคนเราก็มีอิทธิพลกับเขา สิ่งแวดล้อมอย่างนี้เป็นสิ่งแวดล้อมที่มีชีวิต ยกตัวอย่างง่ายๆ เช่นเพศตรงข้าม บางคนจะมีผลกับพฤติกรรมของเรา ทำให้เกิดความไม่เป็นตัวของตัวเอง หรือบางคน ก็มีพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงไป กับสิ่งยั่วยุทางด้านจิตใจ เช่น การแต่งกาย การเต้น การดื่ม หรือแม้นแต่การ ถ้าเราสามารถจับจุดนี้ของคนที่เรากำลังติดต่อด้วย เราจะสามารถควบคุมพฤติกรรมของเขาให้เป็นไปตามความต้องการของเราได้ แต่นั่นหมายถึงผู้ใช้วิธีการนี้ต้องมีจิตวิทยาประยุกต์ที่ค่อนข้างดี เจ้านายที่เก่งๆส่วนใหญ่จะเป็นคนที่มีจิตวิทยาที่ค่อนข้างดี การเข้าใจสภาพจิตใจ หรือ สิ่งแวดล้อมทั้งของลูกน้อง และ ตนเองนั้น จะช่วยให้สามารถบริหารจัดการลูกน้องได้อย่างเหมาะสม ทำให้ทั้งองค์กรสามารถดำเนินไปได้อย่างดี การเข้าอกเข้าใจสภาพแวดล้อมของลูกน้องว่า พวกเขากำลังเผชิญปัญหาอะไรนั้น จะทำให้เจ้านายสามารถหาทางป้องกันความเสียหายที่อาจจะเกิดขึ้นกับองค์กรได้ด้วย อีกทั้ง ยังได้ใจพนักงาน และ ได้ความร่วมมืออย่างเต็มใจในการทำงานทุกๆครั้งด้ย ในที่อากาศร้อนๆ ธุรกิจที่ให้บริการเกี่ยวกับความสดชื่น หรือ แก้กระหายจะเป็นธุรกิจที่สามารถดำเนินไปได้ อย่างเช่น การขายน้ำชาเขียวที่จตุจักร ก็เป็นกลยุทธ์ที่นำเอาสิ่งแวดล้อมเข้ามาป็นองค์ประกอบ ความร้อนขณะเดินเลือกซื้อของ กับน้ำเย็นๆ จะทำให้ผู้เดินเลือกซื้อของสดชื่นได้ การให้บริการนวดฝ่าเท้าในบริเวณนั้น ก็จะช่วยให้การเดินเพื่อเลือกซื้อของได้ผ่อนคลายลงด้วย ดังนั้น ธุรกิจหลายๆธุรกิจ จึงต้องมองหาลู่ทางเพื่อพึ่งพาสิ่งแวดล้อมเป็นตัวกระตุ้นให้เกิดความต้องการด้วย จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ วันอาสาฬหบูชา 17:58:14 ]

ความคิดเห็นที่ 66 จากคุณ : balperfect - [ 15 ก.ค. 49 00:02:10 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ขอโทษด้วยนะครับเพื่อนๆ ช่วงนี้ไม่มีเวลาเขียนจริงๆ จากคุณ : wbj - [ 17 ก.ค. 49 19:48:49 ]

ความคิดเห็นที่ 68 my god....long but Good ! จากคุณ : kuddle - [ 20 ก.ค. 49 17:55:46 ]

ความคิดเห็นที่ 69 กลับมาจากงานศพคุณพ่อครับ ต่อไม่ค่อยติดแล้ว ขอมีเวลาทวนสักเล็กน้อย แล้วจะเข้ามาต่อวันจันทร์ให้นะครับ.. จากคุณ : wbj - [ 29 ก.ค. 49 22:08:33 ]

ความคิดเห็นที่ 70 มารออ่านต่อ ค่ะพี่จุง...... ..... ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 49 01:04:36 จากคุณ : naragorn - [ 1 ส.ค. 49 00:56:36 ]