อดีต  

เป็นครอบครัวชาวสวนยาง ตอนขึ้นมาเรียนหนังสือก็ทำเป็นออเกนไนเซอร์ ร้านถ่ายภาพ (e-commerceแบบไม่ได้จดทะเบียนอะไรนะครับ เพราะตอนแรกก็กะทำเล่นๆ แต่เอาเข้าจริงรายได้มันก็เข้ามาพอดูแต่ไม่ได้เปิดร้าน เพราะยังไงก็ไม่จำเป็น + ไม่คุ้มค่าการลงทุน) หารายได้ระหว่างเรียนส่งตัวเองเรียนจบจบปริญญา โท (เอกชน) รายได้ก็โอเคนะครับ ได้เฉลี่ย ประมาณ 4-5หมื่นบาทต่อเดือน ช่วงpeak สุดรายขึ้นถึงหลักแสนบาท ต่อเดือน ช่วงนั้นดีใจมากไม่คิดว่า เป็นแค่นักศึกษาจะสามารถหาเงินได้มากขนาดนี้ แต่ช่วงหลัง(1-2ปีที่ผ่านมา) ธุรกิจเริ่ม ซบ เนื่องมาจากปัจจัยหลายอย่างเป็นต้นว่า เค้กก้อนเดิมมันก็เล้กอยู่แล้ว  แต่มีส่วนแบ่งหารกันมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำให้ส่วนแบ่งการตลาดที่เคยได้ หารลงไปเรื่อยๆ แย่มากๆ มองอนาคตไม่เห็นแสงไฟเลยบนเส้นทางสายนี้  ขนาด คนรุ่นก่อนที่มีฐานแน่นกว่า ประสบการณ์มากกว่ายังล้มไม่เป็นท่า หนักหน่อย ถึงขนาดล้มละลาย ก็ยังมีให้เห็น และ คิดชังน้ำหนักดูแล้ว อาชีพตรงนี้ มันไม่สามารถเรียกได้ว่าอาชีพเลี้ยงตัวเองได้อย่างแน่นอน ตกลงใจว่ารีบถ่อยซะก่อนที่ยังมีเวลา  ถ้าสายไปกว่านี้มีหวัง....(คนจีนเขาไม่ให้พูดคำนี้ไม่งั้นมานจะ เจ้...... จริงอ่ะ )

ปัจจุบัน

อายุย่างเข้า 27 ปี เพิ่งจบโทมาแต่ยังไม่เคยเข้าทำงานเป็นพนักงาน(เป็นแต่นายตัวเอง หรือ ถ้าเรียกให้หรูดูดีก็เรียกว่า เจ้าของกิจการ (ถึงแม้นว่าเป็นแค่ e-commereเล็กๆก็ตาม) ) ก็ได้ไปอบรมโน่น อบรมนี่ มี ไอเดีย แนวคิด(ในทางทฤษฎี แต่อ่อนปฎิบัติ)ในการทำธุรกิจหลายอย่าง แต่มาปิ้งจังกับการ ทำเป็น Exporter (รวย+ช่วยชาติ  ภูมิใจมากกับในช่วงปี 40 ที่ธุรกิจนี้เป็นกลไกหลักตัวหนึ่งที่ทำให้ประเทศไทยรอดพ้น วิกฤตเศรษฐกิจมาได้) ลองมาวิเคราะห์ SWOT ดูคราวๆ เราเป็นคนใต้ ครอบครัวผูกพันกับ ธุรกิจ ยางพารามาตั้งแต่เด็ก โตมากับต้นยาง  มี connection เกี่ยวกับ supplierยางพาราในพื้นที่พอดู  เราน่าจะทำไม้ยางพาราส่งออก
แต่ตัวเอง(และวงตระกูล)ยังไม่เคยเข้าสู่ ธุรกิจ ส่งออกเลยเลยยังขาดที่ปรึกษา ไอ้เรารึก็คิดว่าตัวเองแน่ (ธุรกิจถ่ายรูปเดิม คนอื่นล้มกันระนาวไอ้เราใช้กลยุทธ์ตลาดนิดหน่อย ยังรอดตัวอยู่) (ด้านทฤษฎีเรารึก็แม่น  อบรมไป 7-8 คอร์ท แล้ว หมดไป2-3 หมื่น แต่ก็รู้ว่ามันแค่ทฤษฎี ปฎิบัติมันอีกเรื่อง แต่ที่ไปเรียนก็ไปหา connection นะครับ + หาประสบการณ์ทางอ้อม บางอย่างจะให้ไปเรียนรู้จากของจริงก็เสี่ยงเกินไป)  แต่อีกใจมันกดดันตัวเองครับ ว่าเราเริ่มในสิ่งไหม่จริงๆ หลายคนทักว่า อายุแค่27 ยังเด็กอยู่เลย (แอบภูมิใจที่มีคนบอกเด็ก 555 ) จะมาทำตรงนี้ซะแล้ว   แล้วที่เรียนบอกว่าคนที่ยืนบนเส้นทางสายนี้ได้ใน100 คนมีแค่ครึ่งคนเอง  กดดันน่าดูนะครับ (อารมณ์ตอนนี้ประมาณมีเซกครั้งแรกอ่ะครับ จะทำดีไม่ทำดี ไม่รู้เหนือรู้ใต้เลย )  กลัว จะต้องทำไง หาลูกค้าอย่างไร(ไม่มีลูกค้าในมือเลย) สู้คู่แข่ได้ไหม (พอเขารู้เราจะทำก็หมกเม็ดน่าดูไม่ให้คำแนะนำไรเลย)  ตั้งราคาเท่าไหร่ (กลัวสู้เขาไม่ได้) กลัวไปต่างๆนานา

อนาคต

สิ่งที่อยากทำคือ จะส่งออกไม้ยางแปรรูปขั้นต้น เป็นไม้ท่อน เลื่อยเป็นหน้าๆตามออรเดอร์ โดนตั้งใจทำเองทั้งระบบคือ หาไม้ยางเป็นท่อนๆมา(มีที่ยางอยู่ 100 ไร่ +สามารถหาได้ไม่จำกัดความต้องการเนื่องจากอยู่แหล่งปลูกยาง) เลื่อยแปรรูบ (out source) ส่งออก (คือเป็น ทั้งผู้ผลิต และเป็นtradderด้วย)
เลยมีคำถามจะถามกูรูดังนี้ครับ
1 ในด้านประสบการณ์การส่งออก ผมควรไปเป็นพนักงานไปก่อน(ทำงาน3เดือนลาออกกลัวเขาด่าแย่ + จบโทมาแต่ไม่มีประสบการณ์ จะเรียกเงินเท่าไหร่ดี (มี certificate ด้านทฤษฎีการส่งออกพอดู)กัวทำใจกับรายได้ที่ไม่เท่ากับที่เคยหาได้)  "หรือว่าเริ่มทำเลย จากเล็กไปใหญ่เอาความรู้ที่มีApply เข้าไปจะผิดจะถูก มาเรียนรู้กันไป"

2 ถ้าให้ไปเป็นพนักงานควรสมัครตำแหน่งไหนครับที่สามารถเรียนรู้งาน ได้ทั้งองกรค์ใน 3 เดือน (ถาม ตรงไปไปป่ะครับ แต่เพื่อเป็น GOAL ในการปฎิบัตินะครับ) หรือมีหน่วยงานไหนที่พอจะแนะนำได้บ้างไหมครับ

3 ถ้าให้เปิดบริษัท ทำส่งออกเองเลย จะมีแนวปฎิบัติอย่างไรที่จะสามารถลดความเสี่ยงจากการลงทุนได้

4 อีกตัวเลือกนึงคือ การจ้างมืออาชีพให้มาบริหารงานแทน(จ้างมือปืนมาบริหาร) ท่านกูรูคิดอย่างไรกับวิธีการนี้และในวิธีนี้มีความเสี่ยงอย่างไรในการปฎิบัติจริง เพราะผมกลัวการ หมกเม็ด ขายความลับ แบคเมย์ และการโกง

5 อย่างให้ช่วยวิเคราะห์เกี่ยวกับแนวโน้มเกี่ยวกับธุรกิจ ไม้ยางพาราให้หน่อยครับ ว่ามีความสดใส หรือมืดมัว หรือ ว่ามี key success factor ในส่วนไหนที่ต้องพิจารณาเป็นพิเศษ

6 ในยุคที่มีความผันผวนทางเศรษฐกิจ ขณะนี้ มีแนะนำธุรกิจตัวไหนบ้างครับที่น่าสนใจ ในการลงทุน บอกอ้อมๆ หรือมาหลัง ไมค์ก็ได้ครับไม่ว่ากัน

ขอโทษเป็นอย่างสูงครับที่เนื่องหามันยาวไปหน่อย ทั้งนี้ เพื่อให้เห็น ความเป็นเหตุเป็นผลต่อกัน รวมทั้ง ปัจจัยอื่นประกอบการพิจารณา  
และขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงที่ช่วยสละเวลาอ่านความอัดอั้นที่ระบายซะยึดยาว ของคนขี้สงสัย+วิตกจริต ตั้งแต่ต้นจนจบ อาจจะคอมเมนหรือไม่ก็แล้วความกรุณาของ กูรูทั้งหลาย  แต่ ข้าพเจ้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่า บทครามนี้ สามารถ ยัง ประโยชน์ แก่ ท่านที่ไม่แน่ใจชีวิตหรือ ประสบปัญหาเหมือนกัน ได้ไม่มากก็น้อย  
ขอบคุณครับ