ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าคุณตัดสินใจไปด้วยความรู้และข้อมูลมากที่สุดเท่าที่คุณมี โดยไม่ใช้อารมณ์ ก็ไม่ต้องไปกลัวว่าจะผิดหรือถูก ตราบใดที่ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน สิ่งที่คุณคิดว่าถูกในตอนนี้ อาจจะถูกหรือผิดในอนาคตก็ได้ เพราะสิ่งที่คุณรู้ตอนนี้ มันอาจจะทำให้คุณต้องตัดสินใจอย่างนี้ แต่เมื่อเวลาผ่านไป พอคุณได้รู้อะไรมากกว่านี้ ก็เป็นไปได้ว่าคุณอาจจะยืนการตัดสินใจเดิม หรือตัดสินใจเป็นอีกอย่างหนึ่ง ดังนั้นไม่ต้องไปกังวลว่ามันจะผิด ถ้าคิดดีแล้ว อีกอย่างหนึ่งถึงแม้การตัดสินใจมันจะผิด ที่สำคัญเมื่อคุณรู้ว่าผิดไปแล้ว ก็หาทางแก้ไขให้ถูกต้อง อย่าตกบันไดพลอยโจน หรือดันทุรังให้กลายเป็นถูก อะไรที่คุณได้ตัดสินใจไปกับจุดหักเหใดๆ ก็จงมีชีวิตอยู่กับการตัดสินใจนั้นให้ได้ คนเราทำผิดทำพลาดกันได้ทุกคน แต่ไม่ใช่ทุกคนที่ผิดแล้วแก้ไข มันถึงได้มีทั้งคนที่ประสบความสำเร็จและล้มเหลวจากการที่เคยตัดสินใจผิด จากคุณ : Kingdom of Heaven - [ 7 ธ.ค. 49 17:40:18 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คุณไม่สามารถรู้หรอกครับว่าอนาคตอันไหนจะดีกว่ากัน แต่คุณสามารถรู้ในวันนี้ว่า อะไรที่คุณทำแล้วมีความสุขมากกว่ากัน ปัญหาของคนคือชอบคิดเอาเองว่า อันนี้ดี อันนี้ไม่ดี ทั้งๆที่คำตอบของทางทั้งสองมันไม่มีตั้งแต่แรก ชีวิตคนต้องดำเนินต่อไป ไม่ว่าจะเลือกอะไร มันก็ทำให้เราได้เรียนรู้ทั้งสิ้น อย่างน้อยถ้าไม่ได้อะไรเลย ก็ยังรู้ว่าทางที่เราเลือกมันเป็นแบบนี้ จุดหักเหของผมเริ่มต้นตอนที่ลงมือทำครับ จากคุณ : สนามบินน้ำ - [ 7 ธ.ค. 49 19:08:06 A:124.121.35.35 X: TicketID:112602 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณที่เข้ามาตอบนะคะ คุณ : Kingdom of Heaven คะ  มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนักจนถึงขั้น ทำผิดพลาดหรอกค่ะ แค่ตัดสินใจเลือกทางไม่ถูกเท่านั้น แต่เห็นด้วยมากที่บอกว่า ถึงแม้การตัดสินใจมันจะผิด ที่สำคัญเมื่อคุณรู้ว่าผิดไปแล้ว ก็หาทางแก้ไขให้ถูกต้อง อย่าตกบันไดพลอยโจน ดันทุรังให้กลายเป็นถูก คุณ : สนามบินน้ำคะ อยากฟังเรื่องจุดหักเหของคุณนะ แต่หากเป็นการละลาบละล้วงเกินไปก็ไม่ก็ได้ค่ะ จากคุณ : cat_mania - [ 7 ธ.ค. 49 21:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สำหรับผม เมื่อตัดสินใจแล้ว ไม่ว่ามันจะดีหรือไม่ดี ก็ต้องยอมรับ และทำมันให้ดีที่สุด แต่วันนึง ที่คิดว่า มันไม่ไหวแล้ว ก็ต้องหาทางออกครับ จบวิศว ทำงาน วิศว มา 6 ปี แล้วไปทำงานบริษัทกฏหมาย หักเหพอไหมครับ 5 5 5 จากคุณ : dangerous - [ 7 ธ.ค. 49 22:03:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เพราะแสวงหา มิใช่เพราะรอคอย เพราะเชี่ยวชาญ มิใช่เพราะโอกาส เพราะสามารถ มิใช่เพราะโชคช่วย ดังนี้แล้ว "ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน" จากคุณ : ๛จูล่ง๛ - [ 7 ธ.ค. 49 23:53:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผมยังไม่เจอกับจุดหักเหเพราะผมเลือกที่จะเดินบนทางที่ผมเชื่อเสมอแม้มันจะไม่ราบรื่นก็ตาม ผมจะไม่ฝืนทำอะไรเพื่อเงินทั้งที่ใจไม่อยากทำนอกซะจากว่ามันจำเป็นจริงๆ จากคุณ : = - [ 8 ธ.ค. 49 00:27:37 A:203.188.43.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 คห.4 หักเหได้แปลกดี อีกตัวอย่างหนึ่งตามคำเรียกร้องของจขกท. - จบวิศวฯอุตสาหการ ต่อโทคอมฯ ทำงานแบงค์ ทำงานด้านการตลาดด้านหุ้น ไม่ได้บอกว่าหักเหอย่างนี้แล้วจะประสบความสำเร็จนะ ถ้าอยากได้ประสบการณ์ ก็ลองได้ แต่ได้ลองแล้วพอรู้ว่าหลงทาง ก็ต้องกลับทางเดิม อย่าฝืนไป จากคุณ : Kingdom of Heaven - [ 8 ธ.ค. 49 07:39:43 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คห4. พอค่ะ คนละแนวเลยนะนั่น คห7 ได้มีประสบการณ์หลายด้าน กล้าที่จะเปลี่ยนแปลงดีจริงๆ ของเราไม่ได้เปลี่ยนสายงานหรอกค่ะ แค่ลังเลระหว่างตัดสินใจไปทำงานต่างแดนเท่านั้น บางทีคิดว่าเป็นโอกาสดี ได้ฝึกภาษา ได้ประสบการณ์ใหม่ ได้เงินดี แต่บางทีคิดว่าไม่ใช่ค่ะเพราะที่ทำอยู่ก็ดีมากและได้ "โอกาส" บางอย่างซึ่งถ้าทิ้งไป กลับมาตรงนี้เท่ากับต้องเริ่มใหม่ เพราะเราไม่ได้คิดจะไปยาวอยู่แล้วค่ะ ยอมรับว่ายังตัดสินใจไม่ได้เลย ขอบคุณทุกความเห็นเลยค่ะ และอยากรู้ว่าคนอื่นเวลาต้องตัดสินใจอะไรที่สำคัญแบบเรียกว่าหักเหได้น่ะ ช่วงนั้นมันเป็นยังไงกันบ้าง เล่าให้ฟังบ้างได้ไหม เอาขำๆก็ได้ แหะแหะ กลัวกระทู้จะซีเรียส แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 11:51:37 จากคุณ : cat_mania (cat_mania) - [ 8 ธ.ค. 49 11:43:43 ]

ความคิดเห็นที่ 9 โปรดจำไว้ครับว่า สิ่งใดที่เกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ. จากคุณ : elephant (elephant_seri) - [ 8 ธ.ค. 49 13:49:18 ]

ความคิดเห็นที่ 10 "Life is Simple ... You make a choice and never look back" คือ ไม่อยากให้มองทางเลือกครับ อยากให้มองถึงสิ่งที่คุณอยากจะเป็นในอนาคต ค้นหาตัวเองให้เจอก่อน แล้วค่อยเลือกทำสิ่งนั้นครับ เพราะถ้าหากเรามีเป้าหมายที่แน่นอนในอนาคต เราก็จะรู้ว่าเราต้องทำอะไรบ้างในแต่ละขั้นตอนเพื่อไปสู้จุดหมายที่เราฝันไว้ ... ต้องค้นหาตัวเองให้เจอก่อนครับ แล้วถึงจะเลือกทางเดิน เพราะคนที่เค้าประสบความสำเร็จในทุกวันนี้ เพราะเค้ารู้ว่าเค้าต้องการอะไร แล้วจะต้องเดินไปในทางไหน เค้าถึงได้มีอย่างทุกวันนี้ครับ แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 20:17:28 จากคุณ : NeO_Vampire - [ 8 ธ.ค. 49 20:05:19 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คนทั่วไปมักมองใกล้ทำใกล้ ส่วนคนที่เป็นตำนานมักมองไกลทำใกล้ จากคุณ : = - [ 8 ธ.ค. 49 21:32:01 A:125.25.17.105 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 ฮือๆๆๆ ไม่เห็นมีใครเล่าให้ฟังบ้างเลยอ้ะ แต่ขอบคุณทุกคำตอบค่ะและหากคิดถึงผลระยะยาวก็คิดว่ามีคำตอบในใจอยู่แล้ว ช่วงนี้ดูตัวเองเหมือนไม่ซีเรียสแต่แอบเครียดนะเนี่ย 555 เริ่มแสดงอาการป่วยเล็กน้อยทางกายทั้งท้องอืดตลอด ทั้งทานไม่อร่อย (ปกติจะกินเก่งมาก) อาทิตย์หน้าต้องให้คำตอบเขาแล้ว จะได้เลิกคิดเสียทีง่ะ จากคุณ : cat_mania - [ 8 ธ.ค. 49 23:04:28 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เจ้าของกระทู้ลองเล่าเรื่องของตัวเองมาก่อนด้วยสิครับ เพื่อนๆในนี้ที่มีประสบการณ์หรือคำแนะนำที่เหมาะสมจะได้ช่วยกันตอบ อะไรกันแน่ที่กำลังเป็นสิ่งที่คาใจของคุณ ถ้าคุณไม่เปิดตัวคุณก่อน จะมีคนช่วยให้ตรงจุดได้ยังไงล่ะครับ จากคุณ : สนามบินน้ำ - [ 8 ธ.ค. 49 23:18:11 A:124.121.31.109 X: TicketID:112602 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ้าวเรอะ งั้นเล่าก็ได้(อายน่ะ) คร่าวๆนะคะ คือเป็นสถาปนิกค่ะ ตอนนี้เป็นลูกจ้างบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ทำงานมา 4ปีแล้วค่ะ อยู่ดีไม่ว่าดีไปสัมภาษณ์งานที่สิงคโปร์ซะงั้น ทั้งๆที่ยังไม่แน่ใจว่าใจอยากไปไหม ตอนนั้นสถานการณ์พาไปก็ลองๆดูไม่เสียหาย ถ้าไปก็จะได้เงินดีกว่าที่นี่มากพอสมควร ที่แน่ๆคือได้ภาษา ได้สังคมใหม่ ได้งานด้วย ได้โตขึ้น(พูดกว้างๆค่ะ) แต่ที่เสียไปคือโอกาสในการเซ็นแบบน่ะ ว่าไงดีล่ะ คืออยู่ที่โน่นเป็นเหมือนระดับแรงงานน่ะค่ะ ไม่มีสิทธิมีเสียง ถ้าอยู่ที่นี่มีโอกาสเซ็นแบบได้ค่ะสำหรับขอเลื่อนขั้นวิชาชีพ ที่เสียดายเพราะออฟฟิศส่วนใหญ่จะไม่ให้ลูกน้องเซ็นหรอกค่ะ ส่วนใหญ่จริงๆ แต่ที่นี่ใจดีลูกน้องเซ็นได้เลย หากได้เลื่อนขั้นเป็นอะไรที่ดีเยี่ยมสุดๆค่ะ(ตามความคิดเราตอนนี้นะ)ดีเพราะ เมื่อนั้นเราจะเป็นอิสระทันทีเรียกว่าจะไปเปิดออฟฟิศเองก็ได้ ไปรับงานใหญ่เองก็ได้ ตอนนี้รับงานนอกได้แต่อาคารไม่เกินพันตร.ม.ค่ะ จำนวนสถาปนิกตอนนี้มีเยอะมากๆ เฮ้อ..อันนี้ไม่อยากพูดเดี๋ยวยาว แต่คนที่ก้าวขึ้นไปได้อีกขั้นนั้นมีน้อยอาจสักห้าเปอร์เซ็นต์เท่านั้นค่ะ ถ้าได้ขั้นนั้นอย่างไรก็เยี่ยมค่ะ อยากไปทำอาชีพอื่นก็โดดไปทำได้เลยค่ะ เจ๊งก็ไม่กลัว ยังไงๆก็ถือวุฒิสูงมีงานแน่นอนค่ะโดยไม่ต้องกลับไปเป็นลูกน้องอีกต่อไปน่ะ แต่ที่แย่คือไม่รู้ว่ามันจะใช้เวลาอีกนานแค่ไหนค่ะ อาจจะหลายๆๆๆๆๆๆปีเลย  เศรษฐกิจแย่ลงเรื่อยๆ พูดง่ายๆตึกที่จะสร้างจนเสร็จก็น้อยลงด้วย ไม่ใช่ช่วงตึกขึ้นเยอะๆ การไปต่างประเทศมันก็เลยน่าสนใจขึ้นมาบ้าง เหมือนว่าช่วงเวลาที่ไปก็พอๆกับช่วงที่จะไม่ค่อยมีผลงานน่ะค่ะ คนแถวนี้บอกว่า คนเราจะรู้ว่าต้องการสิ่งใดเมื่อเสียมันไปน่ะ ทำให้คิดหนักเพราะถ้าไปก็คือเสียสิ่งดีๆหลายๆอย่างเลย ตอนนี้อยู่บ้านอยู่ใกล้แม่ กินข้าวด้วยกัน เก้าโมงครึ่งเดินไปทำงาน ห้าโมงครึ่งเดินกลับบ้านซื้อข้าวมากิน แวะร้านเช่าหนังดูสบายๆ เจ้านายก็ใจดีมาก ไม่กดดันไม่มีปัญหากับเพื่อนร่วมงานเลย งานที่ทำก็หลากหลายมากๆ ได้ทำทุกอย่าง อันไหนไม่อยากทำบอกนายได้อีกต่างหาก แหะแหะ หัวดื้อเล็กน้อย ติ๊สจัด แต่ก็นะ มันสบายไป อาจทำให้ไฟแรงๆมันมอดน่ะ ไม่กระชุ่มกระชวยตื่นเต้น ไม่ท้าทายน่ะค่ะ โอย..สุดท้ายก็เล่าจนได้ ยาวจัง คุณNeO_Vampireคำตอบกระแทกใจจังเลย มันเป็นคำถามในใจมานานแล้วล่ะ แต่การหาตัวเองนี่ ยังไม่เจอตัวจริงๆค่ะ กลุ้มนะเนี่ย คือรู้ว่ามันแย่ไง แย่มากเลยการที่ไม่รู้ความต้องการที่แท้จริงเนี่ย เรื่องแบบนี้มันจะไปถามใครได้ ถามตัวเองดีที่สุดอยู่แล้วล่ะนะ จึงพยายามไม่ตั้งเป็นคำถามไง แต่อยากฟังเรื่องเล่าแทน ขำๆนะ ย้ำว่าไม่อยากให้กระทู้ซีเรียสค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 49 00:35:32 แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 49 00:09:58 จากคุณ : cat_mania - [ 8 ธ.ค. 49 23:57:49 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ถ้าคุณได้ค้นพบตัวเองแล้ว คงไม่ยากที่คุณจะตัดสินใจ ก็แค่ดูว่าการย้ายไปมันเป็นส่วนหนึ่งที่ไปในทางเดียวกับเป้าหมายคุณหรือไม่ แต่ถ้าคุณยังไม่พบตัวเอง ยังไม่มีเป้าหมายที่ชัดเจน คุณคงต้องยึดอยู่กับอะไรก็ตามที่คุณทำคุณถนัดไปก่อน เท่าที่คุณเล่ามาตอนท้ายที่บอกว่างานสบายเกินไปทำให้หมดไฟ อันนี้เป็นบวกมากๆ ต่อการตัดสินใจไปทำที่สิงคโปร์ แต่คุณต้องดูว่าคุณได้อะไรจากการไปในครั้งนี้ เนื้องานทำให้คุณได้เรียนรู้อะไรมากขึ้นได้ประสบการณ์มากขึ้นและมีประโยชน์เวลาเอามาใส่ resume ในการหางานที่สูงขึ้นไปไหม?? ถ้าการไปนอกคุณได้อะไรที่ทำให้คุณต่อยอดไปได้อีก ไม่ได้ออกนอกเรื่องนอกราว เป็นผมก็คงไป เรื่องนี้ทำให้นึกถึงลูกน้องเก่าผมที่แค่จบป.ตรี ทำงานบ้านเราอยู่พักหนึ่งแล้วย้ายไปทำงานที่สิงคโปร์แค่ 2-3 ปี พอกลับมาไปสมัครงานที่ไหนเขาเห็นมีประสบการณ์ทำงานต่างประเทศก็รีบรับด้วยระดับเงินเดือนที่คนจบป.โทมีประสบการณ์ยังต้องอายเลย เพราะงานที่ทำที่นี่กับที่ต่างประเทศเป็นอะไรที่ต่อยอดกันได้หมดนั่นเอง ในทางตรงข้าม หลานผมทำงานอยู่ดีๆ ก็บอกว่าจะไปเรียนภาษาที่อเมริกาและถ้ามีโอกาสจะเรียนป.โท เขาคงรู้สึกกับงานคล้ายๆ คุณ แต่ด้วยอารมณ์อยากไปสู่โลกภายนอกเพียงแค่อยากรู้อยากเห็น ก็เลยตัดสินใจไปเรียน ผมมองการตัดสินใจนี้ว่าผิดพลาด เพราะเขาจะมีโอกาสเรียนป.โทได้อย่างไรในเมื่อไม่มีการเตรียมพร้อมในเรื่องการสอบ toefl หรือ gmat เลย เป็นเพียงข้ออ้างที่จะไป ดังนั้นอย่างมาก ก็คงได้เรียนภาษา อีก 1 ปีกลับมา เขาได้แค่ภาษาอีกนิดหน่อยเพื่อกลับมาสมัครทำงานใน field เดิม ด้วยประสบการณ์เดิมก่อนไปเรียน ไม่มีการต่อยอดเลย เสียทั้งเงินเสียทั้งเวลาไปเปล่าๆ แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 49 08:44:09 แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 49 08:34:55 จากคุณ : Kingdom of Heaven - [ 9 ธ.ค. 49 08:29:30 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ช่วงชีวิตหนึ่งๆ ของคนเรามีจุดที่ต้องตัดสินใจ หรือ จุดหักเห ในหลายจุดๆ เช่นเดียวกันของผมก็มีเหมือนกัน แต่คงไม่ต้องเล่านะครับ เดี๋ยวยาว ^__^ เพียงแต่ ตัดสินใจไปทางไหน ด้วยเหตุผลที่ มองเห็นเป้าหมายแล้ว ตลอดจนวิธีการและระยะเวลาที่จะไปสู่เป้าหมายได้ จากนั้น ก็นำสิ่งที่ต้องตัดสินใจ มาเปรียบเทียบ กัน ก็จะช่วยให้ตัดสินใจได้ไม่ยาก แต่บางคราวก็ลำบากในการตัดสินใจ เหมือนกัน ทำนอง รักพี่ แต่เสียดายน้อง แต่ในที่สุดก็ต้องสินใจอยู่ดี และเมื่อตัดสินใจแล้ว สาระสำคัญคือ ต้องถึงเป้าหมาย ... ในกรณีของคุณ cat_mania ปัญหาที่ยากต่อการตัดสินใจคือ ยังไม่สามารถระบุ ระยะเวลาที่จะสู่เป้าหมายได้ แต่ถ้าเปรียบเทียบ สิ่งที่ได้มา คือ เงินที่เพิ่มขึ้น และประสบการณ์ทำงานในสิงคโปร์ การใช้ชีวิตในสิงคโปร์ กับสิ่งที่จะเสียไป แล้ว หากดูจาก บุคคลิกอารมณ์ในลักษณะ ติ๊สๆ ของคุณ ชีวิตในสิงคโปร์ไม่น่าจะเป็นสิ่งที่น่ารื่นรมย์นัก นะครับ ดังนั้นถ้า ผมอยู่ในสถานการณ์ของคุณ ผมไม่ไปดีกว่า ... เงิน อยากได้เพิ่ม หาจากในเมืองไทยก็ได้ โอกาสมีอยู่มากมาย ... โชคดีครับ จากคุณ : ดีอาร์ - [ 9 ธ.ค. 49 09:10:44 A:124.120.232.235 X: TicketID:132654 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณKingdom of Heaven คะ ขอบคุณที่เข้ามาเล่าให้ฟังนะคะ คือถ้าพูดในแง่เนื้องานก็ได้เพิ่มเติมอยู่แล้วล่ะค่ะ เพราะที่นู่นทำงานด้านนี้ได้ดีกว่าบ้านเรามากอยู่ค่ะ คิดว่าจะได้ทางด้านเทคนิคมาน่ะ ต่อยอดได้ถ้ากลับมาสมัครออฟฟิศน่ะ resumeน่าสนใจแน่นอน ซึ่งคงได้เงินดีกว่าตอนนี้อยู่แล้ว แต่...จะว่าไงดี คืออาชีพนี้วุฒิสำคัญกว่าประสบการณ์นิดหน่อย(ตามความคิดตัวเองนะคะ) คนที่ได้งานดีๆ ซึ่งตามด้วยเงินดีกว่ามากๆ คือคนมีวุฒิสูงค่ะ มันคือความน่าเชื่อถือสำหรับลูกค้า ซึ่งการจะได้มาก็ไม่ง่ายเลยอย่างที่กล่าวไปแล้วค่ะ ส่วนทำงานนอกมีประสบการณ์คือความต้องการของคนมีวุฒิสูงอีกทีค่ะ   การหางานนอกของตัวเองตอนนี้คือการที่เราต้องหาลูกค้าให้ได้เองเท่านั้น แต่เมื่อมีวุฒิสูงมันจะง่ายกว่านั้นมากเลย คุณดีอาร์ ไม่เล่าบ้างเหรอ พูดแต่เรื่องตัวเองคนเดียวมันเขินนะ อยากรู้เรื่องชาวบ้านมั่งน่ะ แต่ใช่เลย เรื่องที่ถ้าไปมันอาจไม่รื่นรมย์แน่ๆค่ะ อยู่ที่นี่เอาแต่ใจเป็นคุณหนู อยู่ที่โน่นคงเหมือนโดนบังคับให้เข้าโรงเรียนประจำแหงเลย กลับบ้านก็ไม่ได้ต้องรอหยุดยาว แต่ยังไงถ้าตัดสินใจจะไป คงทำใจ เตรียมตัวเจอเรื่องนี้อยู่แล้ว และมั่นใจว่าทนได้(ก็มันมีคอนแทคน่ะ) จากคุณ : cat_mania - [ 9 ธ.ค. 49 11:16:37 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผมเคยมีช่วงตัดสินใจคาบเกี่ยวกันแบบนี้อยู่ครับ คือ ประเภทดีทั้งสองทาง เลือกยาก ตอนนั้นเลือกที่จะทำธุรกิจอะไรต่ออีกตัว เนื่องจากเวลาที่มีมันต้องเลือกเพียงตัวเดียว แต่โอกาสมีถึงสามทาง ผมตัดสินใจเลือกสิ่งที่คิดว่าถ้าไม่ได้ทำจะเสียใจไปทั้งชีวิต ทั้งที่รูปแบบของกิจการมันยุ่งยากกว่า และทำให้ชีวิตหลายๆด้านเปลี่ยนไป เพราะต้องทุ่มเทและต้องใช้เวลาไปมากกว่าตัวเลือกอื่นๆ แต่ผมจะเสียดายมากที่ไม่ได้ทำ และมันจะคาใจไปตลอดชีวิตทุกๆครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้ ดังนั้นผมจึงเลือกที่จะทำสิ่งนี้จนถึงปัจจุบัน ผมไม่นิยมการไปตัดสินใจแทนใคร เพราะตัวผู้ถามย่อมมีข้อมูลที่ดีที่สุด แต่ผมขอฝากอะไรไว้สักนิด ชีวิตคุณจะไม่เปลี่ยนแปลง หากไม่ทำอะไรที่แตกต่างออกไปจากชีวิตเดิมๆ ผมอยากให้คุณวิเคราะห์ถึงจิตใจคุณให้ดีเถอะครับว่า คุณจะรู้สึกอย่างไรถ้าไม่ได้เลือกไปต่างประเทศ ผมมองๆดูคุณไม่ได้เลือกอะไรหรอกครับ ก็แค่ เลือกระหว่างหนีจากสิ่งที่ตัวเองพอใจในวันนี้ กับความท้าทายใหม่ๆที่คุณยังกลัว ชีวิตคุณยังต้องเจออะไรอีกเยอะ นี้ก็แค่ทางแยกหนึ่งในชีวิตอย่าไปถามนู้นนี่มากเลยครับ ยิ่งหลายปากยิ่งลังเล ตัดสินใจด้วยตัวคุณเองไปเลย ใจคุณคงเอนเอียงไปทางหนึ่งแล้ว รอแต่ยืนยันด้วยตัวคุณเองเท่านั้นแหละ ฝากถึงคนที่ค้นหาตัวเองว่า คุณไม่มีทางรู้เลยว่าคุณจะเจอตัวคุณเองเมื่อไร ถ้าคุณยังคงทำสิ่งเดิมๆ เพราะการจะค้นหาอะไรสักอย่างเกิดจากการลงมือทำหลายๆสิ่ง ยิ่งอยากเจอตัวเองให้ไว ก็ยิ่งต้องพยายามลองทำหลายๆอย่าง ไม่ใช่นั่งนึกนอนนึก เพราะการคิดไปเองกับความเป็นจริงมันสวนทางกันเสมอแหละครับ ( ยิ้ม ) จากคุณ : สนามบินน้ำ - [ 9 ธ.ค. 49 13:41:25 A:124.121.39.37 X: TicketID:112602 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เล่าให้ฟังเล่นๆ ไม่มีสาระนะคะ เพื่อนสนิท 3 คนเหหมดเลยค่ะ  จบทางด้านคอมพิวเตอร์ คนแรกจบแล้วทำงานได้ไม่เท่าไร  ไปเรียนโท finance กลับมาทำงานทางด้านนี้  ก้าวหน้าดีทีเดียว  เนื่องจากเขารู้อยู่แล้วว่าไม่ชอบทางด้านคอมพิวเตอร์ตั้งแต่ตอนเรียนเลยล่ะ คนที่สองจบแล้ว  ไปเรียนต่อด้านอุตสาหการ  เพราะที่บ้านมีกิจการ  อันนี้เนื่องจากเหตุผลทางครอบครัว คนที่สามทำงานธนาคารด้าน IT  วันหนึ่งพบว่าตัวเองเงินเดือนน้อยกว่าคนขับรถหัวหน้า(รวมโอที)  พอไปสมัครงานใหม่  จี๊ดใจขึ้นมาว่าอืม ถ้าได้เข้ามาทำงานที่นี่  ชีวิตฉันก็ไม่มีอะไรต่างจากเดิม  แค่เปลี่ยนที่ทำงาน  เงินเดือนก็อาจจะไม่ได้ต่างจากเดิมเท่าไหร่  ไกลบ้านกว่าเดิมอีกต่างหาก  ว่าแล้วก็ไปสอนภาษาจีนตอนเย็นๆ และเสาร์อาทิตย์  นอกนั้นก็เล่นหุ้น  ดูมีความสุขเหลือหลายกับการทำงาน เราเคยเหเล็กๆตอนที่ต้องตัดสินใจว่าจะทำงานเป็นพนักงานประจำในบริษัทที่ดีมากๆ  กับทำงานเป็น freelance ได้เงินดีมากๆ แล้วก็ได้ทำงานกับเพื่อนที่ดี(เพื่อนร่วมงานเก่า) เราเลือกทำงานประจำเพราะถ้าเราปฏิเสธงานนี้ไป  เราคงไม่มีโอกาสได้เข้าไปสัมผัสการทำงานในบริษัทนี้อีกแล้ว  แต่สุดท้ายเราก็ลาออกมาทำงาน freelance นะคะ  (กลายเป็นว่าได้ทั้งสองอย่างเลย) กรณีคุณจขกท  หากเป็นการลาจากบริษัทด้วยดี  เราเชื่อว่าเมื่อคุณกลับมาแล้วต้องการกลับมาทำงานในบริษัทเดิม  ด้วยทักษะที่มากขึ้นกว่าเดิม  บริษัทน่าจะอ้าแขนรับด้วยความเต็มใจนะคะ  (อันนี้มีจริงๆนะ) คุณเจ้าของกระทู้เองน่าจะมีคำตอบเลาๆในใจแล้ว อยากบอกอย่างนี้ค่ะ  เคยมีคำที่บอกว่าคนเรามักจะเสียใจในสิ่งที่ไม่ได้ทำ  มากกว่าสิ่งที่ทำลงไป ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : ลำดวนกวนลำใย - [ 9 ธ.ค. 49 20:54:31 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เรื่องอื่นๆที่ตามมา ยังไม่ขอกล่าวนะครับ ขอแค่ประเด็นของกระทู้ที่ว่า.... " อยากฟังความเห็นค่ะ จุดหักเหของพวกคุณเป็นอย่างไรกันบ้างคะ  " จุดหักเหที่สำคัญ เกิดขึ้นหลายยยยยยยยปีมาแล้ว ขณะที่ทำงานให้กับบรรษัทข้ามชาติที่มีชื่อเสียงก็เกิดความคิดวาบขึ้นมาว่า...... เอ๊ะ.... ตัวเรานี่รู้สึกว่าจะไม่ชอบอะไรๆที่มันซ้ำซากจำเจ ไม่ชอบปฏิบัติตามกรอบ ตามระเบียบที่เขาวางไว้อย่างตายตัวเปลี่ยนแปลงไม่ได้ ไม่ชอบอะไรที่ยิ่งใหญ่ โอฬาร และมีลำดับการบังคับบัญชาหลายชั้นหลายเชิง ชอบฝ่ากฎ ฝ่าระเบียบ ขอเพียงให้งานบรรลุถึงเป้าหมายที่วางไว้ ไอ้คนแบบเนี๊ยะ... ไม่น่าจะเจริญเติบโตในองค์กรขนาดใหญ่ที่มั่นคงได้อย่างแน่นอน ตัดสินใจกระโดดออกไปอยู่องค์กรเล็กๆที่คล่องตัว ปรับเปลี่ยนอะไรๆได้รวดเร็ว ไม่มีขั้นตอนหลายซับหลายซ้อนให้ยุ่งยากรำคาญใจ หลายๆคนเตือนว่า มันไม่มั่นคงนะ ก็จริง ! แต่สนุกและชอบใช้ชีวิตแบบนี้เรื่อยมา ลุ่มบ้าง ดอนบ้างตามบุญตามกรรม ขนาดที่ได้รับเทียบเชิญให้ไปสัมภาษณ์เพื่อไปกินตำแหน่งผู้บริหารในองค์กรข้ามชาติ.... เก๊าะเดินเข้าไปปฏิเสธเค้าหน้าตาเฉย บอกว่าตำแหน่งนี้ไม่เหมาะกับไอหร๊อก แล้วก็กลับไปทำงานเล็กๆที่คนเขาบอกว่ามีความเสี่ยงสูงต่อไป ส่วนเรื่องความมั่นคงในงานนั้น ผมคิดว่า มันขึ้นอยู่กับตัวคุณมากกว่า ถ้าคุณมีความสุขในสิ่งที่คุณทำ คุณจริงจังทุ่มเทให้กับงานของคุณ ผลงานที่โดดเด่นจะเป็นหลักประกันเรื่องความมั่นคงในงานได้พอควรครับ จากคุณ : ครูต้อ - [ 9 ธ.ค. 49 23:29:02 ]

ความคิดเห็นที่ 21 พอดีเพิ่งเข้ามาอ่านนะ เลยอยาก shareในฐานะเป็นสถาปนิกเหมือนกันค่ะ เราเคยผ่านจุดหักเหมาเหมือนกัน คือ ลาออกจากสถาปนิกประจำในdesign firm แห่งนึง ออกไปเป็นcontract กับ harrods ที่มาทำ Project นึงในไทย Trade off อยู่นานเพราะออกมาก็ไม่รู้หมดcontract จะได้งานใหม่อีกนานไหม ศก.ช่วงนั้นก็ไม่ดี ประสบการณ์ก็แค่ 10 เดือนเอง สรุปก็ตัดสินใจลาออกเพราะอยากรู้วิธีคิดงานและวิธีการทำงานของ harrods ซึ่ง 3 เดือน กับที่ได้มาถือว่าคุ้มเพราะรู้ detail งานสไตล์อังกฤษประมาณนึงเลย (+ได้ save drawing เก็บไว้) หลังจากหมด contract ก็ออกสมัครงานใหม่ ทำถาปัดไปได้อีก 3 ปีเศษ ก็เริ่มสนใจอีกสายงานนึง แล้วก็ไปทำอีกอาชีพจนได้ค่ะ ส่วนเรื่องการเลื่อนระดับเป็นสามัญ อย่างเราก็ใช้งานที่รับ job ทำเองยื่นไปก่อน (เป็นงานบ้านส่วนใหญ่) แล้วมาเพิ่มผลงานที่ทำร่วมจากที่ทำงานเก่ามาประกอบทีหลังอีก1 project เอง เพราะกรรมการขอผลงานเพิ่ม เพื่อดูว่าเคยผ่านงาน scale ใหญ่มาไหม ดังนั้น ความเห็นส่วนตัวเรื่องเก็บผลงานหรือเก็บแต้ม ไม่ยากเกินไปนะคะ ถ้าเอาแต่ผลงานเซ็นร่วมกว่าจะครบ300% นานนะ 1 project สถาปนิกตั้งหลายคน โดนหารเพียบ แถมถ้าเป็นแค่ junior architect ก็ไม่ได้เซ็นด้วย ไม่อยากให้กังวลในประเด็นเลื่อนระดับ ไม่ยากจริงๆค่ะ มุมมองนะ ถ้า project ที่สิงคโปรน่าสนใจ ก็น่าไปลองค่ะ เพราะเราก็ได้ศึกษาdetail แต่ถ้างาน same same กะที่ทำอยู่ ก็ลอง weight ดูค่ะ ++ เหมือนเวลาทำProject ไงคะ ช่วงคิดแบบร่างยังมีหลาย alternative design ซึ่งแต่ละแบบก็มี function ดี/ ด้อยต่างกันไป แต่เราก็ต้องหยิบ alternative นึงมาพัฒนาต่อ แล้วพัฒนาแบบนั้นให้ดีที่สุดใช่ไหมคะ ดังนั้น ไม่ว่าเลือกalternative ไหน ก็คิดว่าคุณต้องพัฒนาให้เป็นแบบที่ดีและก่อสร้างได้แน่นอนค่ะ ตอนเรียนมาถูกฝึกอย่างนี้ไง จากคุณ : just a comment - [ 17 ธ.ค. 49 17:03:09 A:58.8.188.82 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 อืมม ไม่รู้ว่าเรื่องที่ผมจะเล่าถือว่าเป็นจุดหักเหหรือไม่ หลังจากจบ มหาลัย ด้านวิศวไฟฟา ก็ทำงาน บ เกี่ยวกับสื่อสาร ทำได้สองเดือน ได้ทุนแบบงงๆ ไปเรียนที่ญีปุ่น จบ โท สาขาวิศวไฟฟ้าสื่อสาร แต่กลับไปทำงาน เป็นโปรแกรมเมอร์ที่  ญีปุ่น เงินเดือนค่อนข้างสูง ซึ่งผมสามารถทำต่อได้หลายๆปีเพราะเค้าต้องการจะเปิด บ ที่ไทย  แต่สุดท้ายผมตัดสินกลับมา เมืองไทยก่อน แล้วทำด้านคอม ที่ บ แห่งหนึ่ง เงินเดือนก็ถือว่าเยอะพอสมควร  แต่ตอนนี้กำลังจะลาออกเพื่อไปทำธุรกิจส่วนตัวซึ่งไม่รู้ว่ามันจะดีหรือไม่  เราคงไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่เราตัดสินใจไปนั้นจะดีขึ้นหรือแย่ลง แต่ถ้าเราตัดสินใจทำอะไรลงไปแล้ว เราต้องทำมันให้เต็มที่ และต้องไม่ไปเสียดายกับสิ่งที่เราตัดสินใจไปเพราะเราได้ทำเต็มที่แล้ว จากคุณ : อาปี้คุง - [ 21 ธ.ค. 49 18:02:32 ]