PANTIP.COM : B4989239 เห็นใครๆในที่นี้ต่างก็เบื่องานประจำ แล้วทำไมหลายคนจึงแนะนำให้ผมทำงานประจำ []

ความคิดเห็นที่ 8

ทำอะไรก็ทำนะครับ สิ่งที่ตัดสินใจไป ไม่มีผิดมีถูก
กินเงินเดือนอย่างเดียวก็ดี
กินเงินเดือนด้วย รับจ๊อบด้วยก็ดี
ออกมาทำมาหากินส่วนตัวเลยก็ดี
ที่สำคัญ เลือกแล้วอย่าลังเล ผิดแล้วอย่าโทษอดีต เดินหน้าลูกเดียว
ถ้าอยากก้าวหน้า อย่าใช้คำว่า "ถ้ารู้อย่างนี้... " ผมเองเลิกพูดคำนี้ มาเป็นสิบปีได้แล้วกระมัง

ผมไม่มีสถิติว่า ทำแบบไหนถึงจะดี และก็ไม่คิดว่าจะมีใครรวบรวมสถิติเรื่องนี้ไว้เป็นตำราว่า ต้องตัดสินใจอย่างไร
สิ่งที่จะบอกคือ ให้ดูนิสัยตัวเอง และมองเป้าหมายอนาคตให้ชัดเจน คุณจะได้คำตอบว่า "จะเลือกทางไหน"

ในห้องนี้หลายๆคน มองว่าการกินเงินเดือน มั่นคง เพราะคนที่ได้เงินเดือนนับแสน ก็มีให้เห็น ซึ่งผมก็เห็นด้วย
หลายๆคนบอกว่า ทำงานบริษัทไป แล้วค่อยพัฒนางานด้านนอกส่วนตัวไปด้วย อันนี้ผมก็ว่าดีนะ
บางคน ออกมาทำเองตั้งแต่ต้น เรื่องนี้ผมก็ว่าเข้าท่า... คุณก็คิดแบบนั้นใช่ไหม
แสดงว่า แบบไหนก็ล้วนดี
เหมือนมีสาวให้เลือก 3 คน ล้วนแต่ดีไปคนละแบบ คนหนึ่งสวยปิ๊ง ทำงานพอได้ นิสิยโอเค
คนหนึ่งน่ารักไปอีกแบบ เอื้อเฟื้ออารี เอาอกเอาใจ ดูแลบ้านดี๊ดี
คนสุดท้าย ยิ้มทีโลกแทบละลาย ทำงานกระฉับกระเฉง พูดจาฉะฉาน ไลฟ์สไตล์แบบเดียวกัน
เลือกไม่ถูกล่ะสิ...

ผมก็เคยทำงานบริษัทครับ แต่ทำได้ไม่ถึงปี โอ... มันร้อนรน ร้อนวิชา อยากทำเอง
เผอิญไม่รู้ว่าตัวเองชอบงานอะไรหรอก แต่มองเป้าหมายไว้ใหญ่โต และรู้ชัดเจนอย่างเดียวว่า อยากทำเอง อยากมีกิจการ
ออกครับ ต้องลาออก�
คิดวันเดียวแล้วลาออกเลย (หัวหน้ากับเพื่อนในบริษัทงงกันเป็นแถว อะไรของมันเนี่ย)
นับสิบปีมาแล้วที่ตัดสินใจ
วันที่กลับมาบ้าน ค้นหาใบปริญญาบัตรเก็บใส่กล่อง เข้าตู้ เพราะไม่อยากเห็น ไม่อยากให้วันหน้าคิดว่าตัวเองคิดผิด
จนวันนี้ หาไม่เจอแล้วครับ ไม่รู้หายไปไหน :)
ส่ิงที่เรียนมานับสิบปี เก็บไว้ข้างหลัง แต่ใช่ว่าจะไม่มีประโยชน์ ความรู้ยังได้ใช้ ประสบการณ์ยังได้ใช้ แต่ซ่อนความภูมิใจ ชื่อเสียง และเกียรติยศไว้ก่อน
เพราะทางใหม่ที่เลือกเดิน ไม่ได้ใช้มัน
มีล้ม มีเจ็บ คำดูถูก ดูหมิ่น ถากถาง, สะดุดที โดนโห่ที สารพัดครับ เชื่อว่าทุกคนก็เคยเจอ
แต่เมื่อเราเก็บเปลือกนอกหรูๆเอาไว้ เวลาล้ม มันก็เหยียบได้แต่ตัว แต่ความภูมิใจ และศักดิ์ศรีไม่ได้เปื้อนไปด้วย
เจอเพื่อนฝูงที เราต้องแอบไปนั่งมุมๆหน่อย กลัวมันถามว่าอยู่บริษัทไหน... (ไม่มีคำตอบเท่ห์ แบบเพื่อนน่ะสิ)
จนวันนี้ เดินเข้างาน "เฮ้ย เสี่ยไปไหนมา..."� (ในใจอยากจะถาม... นี่ เพื่อนลืมชื่อเราแล้วเหรอเนี่ย) บางทีก็นึกตลก แต่เราก็ยังเป็นคนเดิมเสมอ
เปลือกก็ยังเป็นแค่เปลือกเสมอ อดีตเปลือกสวย วันนี้เปลือกใหม่ก็สวย แต่มันก็คือเปลือก ไม่ใช่เนื้อ มันกินไม่ได้ มันไม่อร่อย สุดท้ายเราก็ต้องทิ้งเปลือกวันยังค่ำ

สิ่งหนึ่งที่อยากจะเตือนน้อง... หากเลือกทางเดินสุดท้าย ที่จะทำงานส่วนตัว (ทางอื่นไม่เตือน เพราะไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดี อาจจะดีกว่าก็ได้ครับ)
การทำกิจการส่วนตัว มีเรื่องให้คิดเยอะ มีสิ่งที่ต้องตัดสินใจตลอดเวลา มีปัญหาให้แก้ทุกวัน มีความรับผิดชอบสูงเสมอชีวิตตัวเอง
อย่าลังเล อย่าคิดนาน รักจะเป็นเจ้าของคิดนานไม่ได้ ต้องคิดไว ทำไว ในขณะที่ต้องถูกต้อง (พูดง่าย ทำยาก)
จะไม่ให้เจ็บตัวเลย แทบเป็นไปไม่ได้ เพียงแต่เวลาเจ็บให้เจ็บน้อย ถ้าเจ็บมากต้องอยู่ในระดับที่รับได้ เยียวยาได้นะครับ
อายุน้องยังน้อยครับ ล้มได้อีกหลายครั้ง ถ้ารักจะเดินทางนี้ ขรุขระแน่นอน แต่ล้มแล้วต้องลุก
เพราะทางนี้ ส่วนใหญ่มันเดินทางเดียว ไปแล้วกลับยาก คิดดูสิ ข้างหน้าก็ขรุขระ ข้างหลังก็มีแต่ฝุ่น เดินแล้วถอยได้หรือ!!!
อย่าคิดแค่ทำเล่นๆ�
อย่าคิดการณ์ใหญ่ แต่ใจปลาซิว
อย่าคิดว่าไม่ต้องใช้เวลาอะไรมากมาย
ใส่ใจ 10 ได้ 10, ใส่ใจ 50 ได้ 50, ใส่ใจ 99 ได้ 99 แต่ใส่ใจ 100 ได้ 1,000,000 ครับ... มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ
หากเป้าหมายใหญ่ ต้องคุมตัวเองให้ได้ บังคับตัวเองได้ เมืื่อใจรักอิสระ ต้องคุมมันให้อยู่

น้องไม่ได้เพ้อเจ้อหรอกครับ พี่ก็เป็น หลายๆคนก็เป็น
มองเป้าหมาย จัดลำดับให้ดีว่าจะทำอะไรก่อนหลัง
วางแผนให้ชัดเจน 3-4 ปีเป็นไปได้ครับ แม้ว่าเป้าหมายจะสูงก็ตาม
ทำงานด้วยความเป็นเลิศ แต่อย่าเล็งผลเลิศเสมอไปครับ

โชคดีนะครับ

จากคุณ : kmin - [ 24 ธ.ค. 49 11:55:43 ]