ความคิดเห็นที่ 1 ขอบคุณมั่กๆๆๆค่ะ ที่เอาบทความดี ๆ มาให้อ่านนะคะ จากคุณ : por_kaitom - [ 27 ก.พ. 50 20:23:01 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เป็นคนเก่ง อย่าทำตัวเด่นจะเป็นภัย คนไทยทำงานแบบ One man show เห็นใครเก่งกว่าเรา มักจะออกอาการหมั่นใส้ อยากจะขัดแข้งขัดขา แล้วคนเก่งๆที่นิสัยเสีย ขี้โอ่ ล่ะมีไหม....ท่านๆคงเห็นกันเยอะ.... แล้วถ้าถามว่าคนไทยเก่งไหม.... หญิงฯว่า คนไทย เป็นคนที่เก่ง มีความสามารถ แต่ขี้เกียจ และขี้อิจฉา ถ้าเราเอาเจ้าขี้ 3 ก้อนนี้ชักโครกลงส้วมไปซะ สังคมไทยคงน่าอยู่ขึ้นเยอะเลย เน๊อะ ปล. เข้ามาแก้ เพราะนับอี้ผิดก้อน  555 ปล.2 หญิงฯไม่ได้เจตนามาพูดเรื่องอี้ๆ นะค่ะ แค่เปรียบเปรย (^v^)p แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 50 20:24:35 จากคุณ : องค์หญิงวุ่นวาย - [ 27 ก.พ. 50 20:23:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นยอดต้องอ่อนอ่าครับ จากคุณ : axolot - [ 27 ก.พ. 50 20:46:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่าลืมขอบคุณพี่จุงที่เอาเรื่องดีๆๆมาโฟสครับผม จากคุณ : axolot - [ 27 ก.พ. 50 20:47:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 " With great power, comes great reponsibility. " ........ Spider Man จากคุณ : นานๆมาที (TrialWare) - [ 27 ก.พ. 50 22:00:21 ]

ความคิดเห็นที่ 6 "...ต้องมีการรู้ระวังตัวเอง (Self Awareness) อยู่ตลอดเวลา รู้ว่าตอนไหน ควรทำอะไรและอย่างไร จึงจะเหมาะสม ความเหมาะสมเป็นสิ่งที่ คนเก่งมองข้ามเสมอ เพราะมักจะมองแค่ความถูกต้องเรื่อยๆ..." เห็นด้วยกับประโยคนี้มากๆๆๆ ค่ะ เห็นคนเก่งหลายคนชอบใช้ความคิดที่ตัวเองมองว่าถูกต้อง มาตัดสินคนอื่นๆ ในกาละและเทศะที่ไม่เหมาะสมเท่าไหร่ ซึ่งบางครั้งมองว่า... ความถูกต้องอาจใช้ไม่ได้กับบางสถานการณ์ กับบางคน หรือกับบางอารมณ์ก็ได้... ดังนั้น.. การจะตัดสินคนอื่น จึงไม่น่าจะใช้ความถูกต้องที่ร่ำเรียนมา "เพียงอย่างเดียว" น่าจะมองถึงบริบทอื่นๆ ประกอบด้วย ถึงจะเรียกได้เต็มปากว่า... "เป็นทั้งคนเก่งและคนดีอย่างแท้จริง" จากคุณ : แมงปอในไร่ส้ม - [ 27 ก.พ. 50 22:24:27 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เก่ง แต่ถ้าไม่มีคุณธรรมและจริยธรรม เป็น"ภัยสังคม"ครับ SEA จากคุณ : SEA - [ 27 ก.พ. 50 22:32:38 A:124.120.72.20 X: TicketID:107202 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ทั้ง 3 คนที่จุ่งยกตัวอย่างมานั้น ไม่เก่งจริง....เพราะเก่งแล้วมีปัญหา... ในความคิดโก..โกแบ่งคนเก่งมี 2 แบบ คือ เก่งงาน กับ เก่งคน... คนที่เก่งๆแต่เข้ากับคนอื่นไม่ได้บ้าง เก่งแล้วมีปัญหาการอยู่ร่วมกับคนอื่น คนนั้นอาจจะทำงานเก่ง แต่ไม่ใช่คนเก่ง... คนเก่งจริงต้องเป็นที่ยอมรับจากคนอื่นๆ ทั้งจากหัวใจและจากความคิด...นั่นคือ เก่งคน... คนที่เก่งเรื่องบริหารบุคคล ไม่ต้องทำงานเอง มีคนอื่นทำให้....และสามารถคิดสิ่งใหม่ๆให้เกิดขึ้นตลอดเวลา คนแบบนั้นถึงเก่งจริง.... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 27 ก.พ. 50 22:33:35 ]

ความคิดเห็นที่ 9 Knowledge+Morality+Ethic >>> Wisdom SEA จากคุณ : SEA - [ 27 ก.พ. 50 22:44:04 A:124.120.72.20 X: TicketID:107202 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณมากครับพี่ ที่แชร์มุมมองอีกด้านให้ฟัง ... คนไม่เคยเก่งอย่างผม เลยได้รู้ว่าคนเก่ง เค้าก็มีปัญหาเหมือนกัน ... จากคุณ : อาจารย์โช๊ะ - [ 27 ก.พ. 50 23:13:24 ]

ความคิดเห็นที่ 11 งึม ๆ ๆ เหมือนผู้หญิงสวย ๆ มักโดนจิกกัดเรื่องความงามเลยเน้อ  ถ้าวันใดวันหนึ่งสาวสวยเกิดสิวขึ้นหน้า  หรือไม่ได้แต่งหน้ามา  เป็นเรื่องเม้าส์กันสนุกปากเลย แต่ถ้าเธอคนเดียวกันมีสิวขึ้นประจำ  หรือไม่แต่งหน้าเลย  กลับไม่โดนนินทานิ แปลกวุ้ย -_-' จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 28 ก.พ. 50 00:56:58 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอแชร์เล็กๆน้อยๆนะครับพี่จุง  และพี่ๆเพื่อนๆ ผมมองว่าการเก่งงานกับเก่งชีวิตมันแตกต่างกันนะครับพี่  ซึ่งทั้งสองอย่างต่างต้องการการศึกษาและเข้าใจอย่างลึกซึ้ง  การมุ่งแต่เก่งงานจึงอาจไม่ค่อยมีความสุข  เพราะไม่เข้าใจโลกเพียงพอ คนส่วนใหญ่มุ่งเก่งงานก่อน  มีเพียงส่วนน้อยที่มุ่งเก่งชีวิตก่อน  แต่ผมก็คิดว่าบางทีเราก็เรียนรู้โลกจากการทำงานนี่แหละ  อีโก้  หรือการยึดถือตัวตนมักมาคู่กับการเชื่อมั่นว่าตนเก่ง  และมีเพียงบางคนเท่านั้น  ที่เมื่อถึงจุดที่มีอีโก้สูงสุดแล้ว  ก็กลับปล่อยวางได้  และเป็นคนเก่งที่มีความสุขได้   เหมือนสูงสุดสู่สามัญ   ยังงัยยังงั้น แต่คนส่วนใหญ่มักไม่ค่อยยอมรับหรอกว่าตนไม่มีความสุขเท่าที่ควร  เพราะการยอมรับว่าตนไม่มีความสุขมันจะแสดงถึงความล้มเหลวแบบนึง  ต่างจึงแสร้งมีความสุขกันถ้วนหน้า  มีเพียงคนที่หมั่นดูจิตตนเอง  รู้จิตตนเองเท่านั้น  ที่ยอมรับว่าตนยังไม่ค่อยมีความสุข และพยายามแก้ไขความนึกคิด  บางคนพูดอะไรออกมา  เราก็รู้แล้วว่าเขาไม่มีความสุข  เพราะความร้อนรุ่มมันแผ่รัศมีออกมา  ทุ่มเถียงเพื่อต้องการเอาชนะ  หรือเพื่อจะไม่แพ้  โดยผ่านกระบวนการของเหตุผล  คนที่มีความสุขมากที่สุด จึงน่าจะหมายถึงคนที่ปล่อยวางได้  ไม่ว่าเราจะต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่เราชอบหรือไม่ก็ตาม  ที่เราเห็นด้วยหรือไม่ก็ตาม  รู้จักปล่อยวางได้  ก็น่าจะหาความสุขได้ครับ  และตรงนี้นี่เองที่คนเก่งๆมักทำใจได้ยาก  เพราะคนเก่งมักต้องการให้ทุกสิ่งรอบตัว  เป็นดั่งใจตนทั้งหมด  หรือดีทั้งหมด  ที่เรียกว่า perfectionist น่ะครับ  คนที่เป็นโรคสมบูรณ์นิยมนี่หาความสุขได้ยากจริงๆครับ เอ่  ทำไมคราวนี้ผมชักจะตอบไปแนวธรรมะๆ  หวังว่าคงไม่ดูเป็นห้องศาสนานะครับ  เดี๋ยวขอแว๊บไปปล่อยวางก่อนแล้วกันนะครับ  เผื่อจะมีความสุขขึ้นมาอีกสักหน่อย (อุ๊ย  แต่ไม่ได้หมายความว่าผมเก่งแล้วนะ  เดี๋ยวถูกตีความผิดอีกครับ) จากคุณ : Jimmy Walker - [ 28 ก.พ. 50 08:17:18 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณสำหรับบทความดีๆครับ ในตัวอย่างนั้น ยังมีปัญหาด้านการบริหารคนครับ บางครั้งการใช้คำพูดที่ดี การยอมลดประสิทธิภาพของงานบางส่วน(อาจทำให้งานเสร็จช้าหน่อย แต่ยังทันเวลา) เพื่อให้เกิดความภาคภูมิใจของทีม ก็อาจจำเป็นครับ จากคุณ : Lazy Genius - [ 28 ก.พ. 50 09:39:03 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คนเก่งที่คิดว่า ตัวเองยังโง่อยู่และแกล้งโง่เป็น นั่นแหละคือคนฉลาด สังเกต ดูนักธุรกิจใหญ่ๆ จะมีความนิ่งมาก พวกที่เก่งแล้วอวดฉลาด ก็เป็นได้แค่เครื่องมือที่ให้คนอื่นหลอกใช้เท่านั้น พอหมดประโยชน์เขาก็เขี่ยทิ้ง จากคุณ : ... (โอม SUT) - [ 28 ก.พ. 50 11:44:29 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โหวตค่ะ ไม่อยากเป็นคนเก่ง  ไม่รู้แค่ไหนคือคนเก่ง อยากเป็นคนที่มีความสุข   เพราะรู้แค่ไหนคือความสุข เก่งแล้วไม่มีความสุข   ไม่รู้จะเก่งไปทำไมกัน จากคุณ : พลูดาว - [ 28 ก.พ. 50 11:53:59 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คนเก่ง มีเงื่อนไข เยอะจริง เพราะความที่รู้มาก รู้เยอะ และอาจจะคิดว่ารู้จริง ทำให้เรามีรายละเอียดเยอะ ในการพิจารณาสิ่งต่างๆ ตรงจุดนี้เอง อาจทำให้เรามองข้ามบางอย่างไป จากคุณ : Ladycyber - [ 28 ก.พ. 50 11:55:33 ]

ความคิดเห็นที่ 17 กระทู้อย่างนี้ ดีจังเลย จากคุณ : ..ฟ้าใส.. - [ 28 ก.พ. 50 13:25:40 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ความเก่ง คืออะไรใครกำหนด คำตอบก็คือมนุษย์ กำหนดตามจริงแล้วทุกสิ่งทุกอย่างมนุษย์กำหนดขึ้นมาทั้งนั้น ปรุงแต่งมาเรื่อยๆ  แล้วลองคิดดูว่า มนุษย์ 10 คน จะมีมุมมองคนเก่งเป็นแบบไหนกันบ้าง ก็แต่งต่างกันไปในความเชื่อ และทัศนคติ การศึกษา วัฒนธรรม สังคม   ของแต่ละคน สำหรับผมคนที่เก่งที่สุดเค้าน่าจะเป็นคนที่คิดว่าตัวเองโง่ที่สุดเหมือนกัน จากคุณ : คมคิด (bogard) - [ 28 ก.พ. 50 14:12:04 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอถามแบบโง่ๆว่าแล้วตัวคุณล่ะ หรือ จขกท เห็นคนที่ทำงานด้วยกันเก่งกว่าแล้วรู้สึกอย่างไรครับ จากคุณ : อามร์ (chan ty) - [ 28 ก.พ. 50 14:32:05 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เป็นธรรมดา คนที่พิเศษกว่าคนอื่นหรือไม่ธรรมดาก็หาความสุขยากหน่อย เพราะคนรอบข้าง และโลกเรา มันช่างธรรมดาซะเหลือเกิน ปล. อย่าคิดมาก สุขไม่สุขอยู่ที่ความพอใจ ไม่ก็ทำใจ จากคุณ : etymo - [ 28 ก.พ. 50 16:43:04 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คุณ chn ty ผมเล่าชีวิตที่ทำงานของผมให้ฟัง... มือขวาของผมเก่งกว่าผมครับ... ตอนที่หัวหน้าผมจะโปรโมทฯ เขา ผมกลับบอกเจ้านายว่า ให้เขาขึ้นมาเท่าผมหรือเหนือกว่าผม ผมก็ดีใจครับ ถึงแม้นว่า เราจะสร้างเขามากับมือ แต่คลื่นลูกหลังย่อมแซงคลื่นลูกหน้าเสมอ ฉันใด ลูกน้องผมที่เก่งกว่าก็ย่อมแซงหน้าผมได้ฉันนั้นครับ... การที่คนทำงานด้วยกันเก่งกว่า นั่นแสดงว่า องค์กรมีคนเก่งๆ ซึ่งจะทำให้องค์กรแข็งแรง ยิ่งมีคนเก่งอยู่รวมกันเท่าไหร่ องค์กรจะเกิดการแข่งขัน และ จะสร้างแรงผลักดันภายในให้เกิดการแข่งขันระหว่างพนักงานมากขึ้นเท่านั้น... ซึ่งผมคิดว่า เรื่องนี้เป็นการดีสำหรับองค์กรครับ และที่นี่ มีการข้ามตำแหน่งจากลูกน้องมายืนข้างเจ้านาย และ จากตำแหน่งที่เท่ากันก็แซงขึ้นไปอยู่ระดับสูงกว่า นั่นหมายถึง ที่นี่นั้น มีการยอมรับถึงความสามารถซึ่งกันและกัน ไม่ใจแคบ ไม่เหยีบกัน ซึ่งเป็นองค์กรในฝันของคนทำงานก็ว่าได้ การที่เจ้านายกล้าที่จะให้ลูกน้องยืนเคียงข้าง จากความสามารถนั้นเป็นเรื่องที่เจ้านายทั่วไปหลายคนไม่กล้าที่จะทำเช่นนี้ หรือ ไม่คิดที่จะทำด้วย ทำให้ผมมองว่า แต่ที่นี่แหละเป็นที่ๆเหมาะแก่การทำงานจริงๆ ย้อนกลับมาว่า ผมเห็นคนเก่งกว่าผมแล้วผมรู้สึกอย่างไร ถ้าคนเก่งคนนั้นเป็นคนที่ทำงานเก่งกว่า ผมย่อมชื่นชม และยินดีด้วยกับการประสบความสำเร็จของเขา และยิ่งคนๆนั้น เป็นลูกน้องของผม ผมยิ่งภูมิใจที่สามารถส่งเสริมให้เขาได้ก้าวหน้าในอาชีพของเขาได้ แต่ถ้าคนๆนั้น เก่งแต่ปาก ทำไม่เป็น หรือ ใช้วิชามารขึ้นมาแล้วบอกว่าเก่ง คนกลุ่มนี้ ผมจะไม่แยแสเลยแม้นสักเล็กน้อย และ ไม่ตอแยด้วยครับ... ก็เท่านั้นครับ... จากคุณ : wbj - [ 28 ก.พ. 50 17:57:59 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คนไม่เก่งก็ไม่สุขค่ะ เก่งกับสุข ไม่ใช่ปัจจัยผกผันกันนะคะ จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 28 ก.พ. 50 18:01:13 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เก่งแล้วต้องแกล้งโง่ในบางที จากคุณ : Guess_Walker - [ 28 ก.พ. 50 21:34:06 A:58.8.119.51 X: TicketID:139396 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผมไม่เห็นด้วยกับคุณหมอวิทยาในประเด็นนี้นะครับ เห็นด้วยกะคุณ Antispam มากกว่า..... คนไม่เก่ง ผมก็เห็นมันไม่มีความสุขเหมือนกัน แล้วมันก็ไม่เกี่ยวกันด้วยว่าเก่งแล้วไม่มีความสุข เป็นคำแก้ตัวของคนที่ร่วมกะคนอื่นไม่ได้มากกว่ามั้งครับ แก้ตัวสแบบนี้สบายใจดีออก จากคุณ : lb'sN - [ 28 ก.พ. 50 22:19:59 A:125.26.139.167 X:203.113.15.246 TicketID:137941 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อันที่จริงตัวอย่างที่ยกมา ไปตั้งความคาดหวังอะไรกับคนอื่นมากไปหรือเปล่า เอาง่ายๆ ครับ ถามคนในนี้ ใครมั่นใจว่าคนรอบตัวของตัวเอง เขารุมรักเราทุกคน คนรอบตัวเขากระทำอย่างที่เราหวังทุกคน และคนรอบตัวเรา เขาพูดถึงเราแต่เรื่องดีๆ และไม่เคยนินทาเราเลย.......... ถ้าไปตั้งความคาดหวังว่า คนอื่นต้องรักเราอย่างโน้นอย่างนี้ คนอื่นเค้าไม่ทำอะไรให้เีราเจ็บช้ำน้ำใจเลย ผมว่า ประสาทเสียตายชัก แล้วคงต้องประสาทเสียด้วย ที่ต้องไปปรับตัวเราตามความคาดหวังของคนรอบข้างอยู่เรื่อย จากคุณ : lb'sN - [ 28 ก.พ. 50 22:29:02 A:125.26.139.167 X:203.113.15.246 TicketID:137941 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ผมว่าเก่งแล้วก็มีความสุขได้นี่ครับ แค่เรารู้จักตัวเองเท่านั้น จะไปเอาเรื่องไม่ดีๆ ที่ชาวบ้านเค้าโยนมาให้ มาเป็นทุกข์ทำไม ส่วนที่ว่า เก่งแต่อย่าเด่น ผมว่ามันเป็นการปกป้องตัวเองจากองค์กรที่มีความเจ้ายศเจ้าอย่างมาก มีการนับถืออาวุโสในทางที่ผิดๆ ซึ่งนั่น แสดงว่า คนเก่งคนนั้น อยู่ผิดที่ผิดทางแล้วครับ แทนที่จะได้ทำคุณประโยชน์กลับต้องงำประกายตนเอง เก็บความเก่งไว้กับตัว จะได้ประโยชน์อะไรครับ จากคุณ : กะต่อ - [ 1 มี.ค. 50 09:47:22 ]

ความคิดเห็นที่ 27 คลืนลูกหลัง ต้องเก่งกว่าสิครับ ไม่อย่างนั้นก็ถอยหลังเข้าคลองหมด ส่วนเรื่องชีวิต ก็ให้เป็นเหมือนสายน้ำ ไหลไปเรื่อย ไม่ต้องรีบก็ได้ จากคุณ : ยังเป็นเหมือนเดิม - [ 1 มี.ค. 50 14:04:52 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ไม่ต้องมองไกลครับ ดูแค่ใน Pantip นี่ก็ได้ คนไหนดัง ๆ หน่อยก็ต้องมีคนคอยตามด่า และสังเกตว่า ถ้าคนดังเป็น ช คนที่ตามด่าก็เป็นเพศ ช เสมอ ยิ่งใน Net นี่ด่าได้ไม่ต้องเห็นตัวจริง ยิ่งสันดานแท้ออกกันเพียบ ตามด่า บัตรผ่านสารพัดอยู่นั่นละ = = จากคุณ : cookiecompany - [ 1 มี.ค. 50 15:22:31 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คิดว่าตัวเองเก่ง ทำงานเก่ง ความรับผิดชอบสูง และก็คิดว่า ตัวเองมีความสุข คงไม่แปลก ที่จะมีคนเหมือน ๆ เราเยอะ จากคุณ : samporndanai - [ 1 มี.ค. 50 15:37:35 ]

ความคิดเห็นที่ 30 โดยส่วนตัวแล้ว ผมเชื่อมั่นว่า ความสุขมาจากความไม่ทุกข์ ซึ่งคนส่วนใหญ่มักมองแต่หาความสุข และไม่ได้ดับความทุกข์ของตนเอง... เลยหาไม่เจอ ทำตัวไม่มีทุกข์ ก็มีสุขแล้ว และทุกข์ที่เกิดขึ้นกับคน ส่วนใหญ่เกิดจากตนเองทั้งนั้น ไม่ว่า ตนเองคิดไปเอง ซึ่งคนอื่นอาจจะไม่ได้คิดอย่างที่ตนคิดก็ได้ ไม่สื่อสารกับคนอื่นๆ ให้รู้เรื่องกันไปเลยมัวแต่คิดไปเอง ก็เลยเป็นทุกข์ บางคนก็ต้องการอย่างนั้น ต้องการอย่างนี้ เมื่อไม่สมหวังดั่งที่ต้องการก็เกิดทุกข์ขึ้น... แค่หยุด แค่ดับครับ ก็มีความสุขแล้ว คนที่ไม่หยุด ไม่ดับ ไม่ระงับตัวเอง ผมคิดว่า คนกลุ่มนี้นะน่าสงสารมากๆด้วย... ไหนตัวเองจะทำตัวเอง ไหนตัวเองจะมีทุกข์ ไหนตัวเองจะกลายเป็นคนที่น่าสมเพส ถึงแม้นว่ารู้ตัวแต่บางคนก็ไม่สามารถที่จะหยุดจะดับได้ ก็ต้องวางอุเบกขากันไปครับ... (แค่ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ..) จากคุณ : wbj - [ 1 มี.ค. 50 19:02:40 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ผมว่า มันไม่มีใครหรอกครับ ที่หยุดทำให้ตัวเองไม่มีทุกข์ได้ ยกเว้นแต่ว่าบรรลุอรหันตผลแล้ว แต่เป็นมากเป็นน้อยก็ว่ากันไปอีกเรื่องหนึ่ง ส่วนใหญ่ความคิดอาฆาตมาดร้าย หรือ การมองคนอื่นในแง่ร้าย ก็มา่จากจุดมืดบอดในใจของคนนั้นเองทั้งสิ้นครับ คนที่คิดเล็กคิดน้อย ก็เป็นเหตุให้เกิดการไม่ระงับตนเองได้อีกอย่างหนึ่งครับ และผมก็เห็นเช่นกันว่า น่าสมเพชคนจำพวกนี้มากๆครับ จากคุณ : lb'sN - [ 1 มี.ค. 50 22:20:34 A:125.26.143.60 X:203.113.15.246 TicketID:137941 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ถ้าคนอื่นคิดว่าเราเก่ง.......เราไม่ควรโอ้อวด ถ้ามีคนชมว่าเราเก่ง.....ให้เลือกเอาว่าจะยิ้มรับเฉยๆ จะขอบคุณ หรือจะถ่อมตัว คนที่เก่งจริงต้องแกล้งโง่เป็น รู้จังหวะ รู้กาละเทศะ รู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาว คนเก่งก็ยังเป็นคนธรรมดา.....คือมีผิดพลาดได้และไม่ได้เก่งไปทุกเรื่อง ........จะเอาความคาดหวังของคนอื่นมาแบกไว้ทำไม แค่พึงพอใจกับสิ่งที่ตนมีอยู่ เป็นอยู่.............ก็เป็นสุขได้แล้ว จากคุณ : academician - [ 3 มี.ค. 50 06:51:41 A:130.18.158.21 X: TicketID:075095 ]

ความคิดเห็นที่ 33 จะเก่งหรือไม่เก่ง เก่งจริงหรือไม่จริง การโอ้อวดยกตนข่มท่านก็เป็นพฤติกรรมที่ชวนให้ไม่น่าเข้าใกล้อยู่แล้วค่ะ และกลายเป็นอุปสรรคในการสื่อสารและประสานงานด้วย อย่างไรก็ดี....ในการทำงานที่ต้องอาศัยทีมเวิร์ค คิดว่าคนเก่งไม่ควรแกล้งโง่ค่ะ :) เพราะการแกล้งโง่ จะกลายเป็นเก่งอะไรก็เก็บไว้กับตัว ไม่ยอมบอกใคร ควรจะแสดงออกให้ชัดเจนว่าตัวเองเก่งอะไร ชำนาญด้านใด เป็นที่พึ่งของผู้อื่นในด้านใดได้บ้าง ตรงนี้สำคัญนะคะ เพราะทำให้การแก้ปัญหาและการดำเนินการต่างๆ ลดเวลาลงอย่างเห็นได้ชัด นำมาสู่ประสิทธิภาพของทีมในท้ายที่สุด และยิ่งถ้าองค์กรนั้นมีการบริหารองค์ความรู้ (Knowledge Management) อย่างเป็นระบบ ความเก่งของบุคลากรจะกลายเป็นปัญญาขององค์กรด้วยเช่นกัน จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 3 มี.ค. 50 10:08:55 ]

ความคิดเห็นที่ 34 Best Practice ของสิ่งเหล่านี้ อาทิ การจัดการโครงการ, กระบวนการทำงาน วิธีการวิเคราะห์, ลำดับขั้นตอนในการประสานงาน การวางแผนโครงการ ฯลฯ บางทีองค์กรก็นึกไม่ถึงค่ะว่า มีวิธีอื่นที่ทำแล้วมีประสิทธิภาพกว่าที่เป็นอยู่ แต่พนักงานนึกได้...ลองนึกดูสิคะว่า ถ้าคนเก่งแกล้งโง่ อมพะนำทำเป็นเรื่อยๆ ไม่แสดงออก Best Practice ขององค์กรนั้นย่อมไม่ "ดีที่สุด" อย่างที่ควรจะเป็นแน่ๆ วัฒนธรรมการทำงานหลายๆ แห่ง อาจจะมีวัฒนธรรมสกัดดาวรุ่ง เห็นใครเก่งคนคนนั้นจะถูกหมั่นไส้ คนที่มีพลังในการดำเนินกิจกรรมต่างๆ ขององค์กรคือคนที่เล่นการเมืองเก่งที่สุด องค์กรที่มีวัฒนธรรมการทำงานแบบนี้ ผู้บริหารองค์กรควรลงจากอาสน์มาปรับปรุงแก้ไขได้แล้วค่ะ มิเช่นนั้น องค์กรของคุณจะสูญเสียความสามารถของบุคลากรที่พึงได้ไปอย่างน่าเสียดาย หัวหน้างานที่ดี เห็นลูกน้องคนไหนเก่งทางไหน ควรสนับสนุนและส่งเสริมให้เขาใช้ความเก่งนั้นอย่างเต็มที่ เป็นประโยชน์ต่อเจ้าตัวเองในแง่ของการได้ฝึกคมความเก่ง ซึ่งความเก่งนั้น...มองในแง่ที่เป็นจริงไม่ดีไม่ร้าย ก็มักจะกลับมาหาองค์กรเองในท้ายที่สุด ความสุขของคนทำงานอย่างหนึ่งก็คือ ทำสิ่งที่ตัวเองชำนาญได้อย่างเต็มที่ และเห็นผลสำเร็จของมันค่ะ :) จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 3 มี.ค. 50 10:10:12 ]

ความคิดเห็นที่ 35 โอ.....อ่าน Rep ของคุณ AntiSpam แล้วรู้สึกบรรลุ ไปอีกขั้น..... ชอบประโยตนี้จังเลยครับ.... [[ความสุขของคนทำงานอย่างหนึ่งก็คือ ทำสิ่งที่ตัวเองชำนาญได้อย่างเต็มที่ และเห็นผลสำเร็จของมันค่ะ]] จากคุณ : addicted to love - [ 3 มี.ค. 50 18:19:45 ]

ความคิดเห็นที่ 36 พอกิน พอใช้ พอเพียง ก็ทำให้มีความสุขได้ ครับ SEA จากคุณ : SEA - [ 3 มี.ค. 50 22:00:19 A:124.120.82.53 X: TicketID:107202 ]

ความคิดเห็นที่ 37 คุณ AntiSpam (อันตราคนี) ครับ คำว่า "แกล้งโง่" ของคุณ academician นั้น ผมคิดว่า หมายถึงว่า บางครั้งเราก็ควรแกล้งทำเป็นไม่รู้ ไม่เห็นไปเสียบ้าง หากอวดฉลาดไปเสียทุกเรื่อง บางทีก็ทำให้การบริหารคนมีปัญหา หรือ การคบเพื่อนไม่ราบรื่น การแกล้งโง่ในบางโอกาสก็เป็นเรื่องดี .... คนเราบางครั้งแค่ได้ยินมา หรือ ได้เห็นมา อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดก็ได้ ท่านถึงบอกว่า อย่าเชื่อเพราะแค่ฟังมา หรือ เห้นมา เพราะสิ่งเหล่านี้บางทีก็หลอกเราได้.... ผมเข้าใจว่า คุณ academician  คงจะพูดถึงกรณีแบบนี้มากกว่า... จากคุณ : คนอุบล - [ 4 มี.ค. 50 09:15:24 ]

ความคิดเห็นที่ 38 การมองโลกแง่ดีเป็นศิลปะสำคัญของการดำรงชีวิตให้มีความสุข เป็นอุบายกล่อมใจ ให้ยอมรับสภาพปัญหาที่กำลังปรากฏ เพื่อให้มีกำลังใจ และความเข้มแข็งในการต่อสู้กับชีวิตต่อไป พระคัมภีร์ไบเบิ้ล สอนว่า "ร่างกายสำคัญกว่าเสื้อผ้า ชีวิตสำคัญกว่าอาหาร" เป็นการสอนคนที่ขาดเสื้อผ้าให้ทราบว่า เขามีสิ่งที่สำคัญกว่าเสื้อผ้าคือร่างกายของตนเอง และสอนคนที่ขาดอาหาร ให้พอใจแล้วที่ยังมีชีวิตอยู่ในขณะนี้ ผมได้อ่านขำขัน ที่เด็กคนหนึ่งถูกเพื่อนขโมยขนมไปครึ่งหนึ่ง เด็กนั้นรำพึงรำพันว่า แกต้องเสียขนมไปตั้งครึ่งหนึ่ง แล้วเพื่อนก็ปลอบว่า ให้มองโลกในแง่ดีสิ แกยังเหลือขนมอีกตั้งครึ่งหนึ่ง การเปลี่ยนมุมมองสักนิด บางทีก็ทำให้อะไรๆ ดีขึ้นได้หลายอย่าง ในช่วงวิกฤต IMF นั้น หลายคนเดือดร้อนมาก บางคนล้มละลาย บางคนท้อแท้ใจในชีวิต แต่บางคนมองโลกในแง่ดีว่า ในวันที่เขาเกิดมานั้น เขาไม่มีอะไรมาเลย ไม่มีทรัพย์สิน กำลังกาย กำลังความรู้ ตอนนี้ถึงจะไม่มีทรัพย์สิน แต่ก็ยังมีกำลังกาย ความรู้ และประสบการณ์ นับว่ายังดีกว่าจุดเริ่มต้นอีกมากนัก การมองโลกในแง่ดีเพื่อสร้างความพอใจในสิ่งที่ตนมี ยอมรับในสิ่งที่ตนได้ เป็นคำสอนของปราชญ์ทั่วไป รวมทั้งพระศาสดาของเราชาวพุทธด้วย เช่นทรงสอนให้เรามองโลกด้วยความเมตตาต่อเพื่อนร่วมโลกและสรรพสัตว์ แต่คำสอนทางพระพุทธศาสนา ยังก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง เหนือการมองโลกในแง่ดี คือ การมองโลกตามความเป็นจริง การมองโลกตามความเป็นจริงของพระพุทธศาสนานั้นมีความลึกซึ้งและละเอียดอ่อนมาก คือท่านสอนตั้งแต่วิธีการมองโลกตามความเป็นจริง ให้รู้ปรากฏการณ์ทั้งปวงที่สัมผัสได้ด้วย ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจตามที่มันเป็น โดยไม่นำประสบการณ์ หรือความคิด เข้าไปเบี่ยงเบนการเรียนรู้นั้น ท่านชี้บอกกระทั่งว่า เมื่อมองโลกตามความเป็นจริงแล้ว เราจะเห็นอะไรคือเราจะเห็นว่า สิ่งที่ถูกเห็นทั้งปวงนั้น มีความเกิดขึ้นด้วยเหตุ และดับไปเมื่อเหตุดับ ท่านสอนให้มองย้อนเข้ามาที่ตนเองด้วย ไม่ใช่เพียงรู้โลกตามความเป็นจริงเท่านั้น หากแต่ยังให้ รู้จักมองตนเอง ซึ่งเป็นศูนย์กลางของประสบการณ์ทั้งปวงด้วย ความรู้ทางพระพุทธศาสนาจึงเป็นความรู้ที่แจ่มแจ้ง คือรู้ตามความเป็นจริงถึงสิ่งภายนอก อันได้แก่ปรากฏการณ์ทั้งปวง และรู้ชัดถึงสิ่งภายใน อันได้แก่สิ่งที่เรียกว่า เรา เรา เรา ด้วย เมื่อมองทุกอย่างตามความเป็นจริงจนถึงขั้นปราศจากตัวเราแล้ว สิ่งภายนอกทั้งปวงจะมีความหมายอะไร ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็ไม่ต้องคอยนั่งปลอบใจตนเอง หรือพยายามมองโลกในแง่ดีเป็นคราวๆ ไป การแก้ปัญหาความทุกข์ด้วยหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาจึงมีจุดสิ้นสุด หากจะสรุปรวบย่อ ก็อาจกล่าวได้ว่า มองโลกแง่ดี มีความสุข มองโลกตามความเป็นจริง พ้นทุกข์ ที่มา: ไม่ระบุ ปล. อาเมน & สาธุ  :) ปล. 2 Above all, be yourself. เหนือสิ่งอื่นใด จงเป็นตัวของตัวเอง จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 4 มี.ค. 50 16:37:02 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ความคิดเห็นที่ 32   ถ้าคนอื่นคิดว่าเราเก่ง.......เราไม่ควรโอ้อวด ถ้ามีคนชมว่าเราเก่ง.....ให้เลือกเอาว่าจะยิ้มรับเฉยๆ จะขอบคุณ หรือจะถ่อมตัว คนที่เก่งจริงต้องแกล้งโง่เป็น รู้จังหวะ รู้กาละเทศะ รู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาว คนเก่งก็ยังเป็นคนธรรมดา.....คือมีผิดพลาดได้และไม่ได้เก่งไปทุกเรื่อง ........จะเอาความคาดหวังของคนอื่นมาแบกไว้ทำไม แค่พึงพอใจกับสิ่งที่ตนมีอยู่ เป็นอยู่.............ก็เป็นสุขได้แล้ว จากคุณ : academician ----------------------------------------------------------- เห็นด้วย 100% ไม่มีข้อโต้แย้ง สำหรับในการใช้ชีวิตในสังคม  นะครับ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 4 มี.ค. 50 16:57:14 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ค่ะ คุณคนอุบล แจงไว้เช่นกันค่ะว่า หมายถึงการทำงานแบบทีมเวิร์ค ทีมคือกลุ่มที่ประกอบด้วยคนที่มีความแตกต่างกัน แต่ประสานงานด้วยกันได้ โดยยึดหลักหน้าที่ของตนและเป้าหมายของทีม เหตุที่เขียนเพราะว่า องค์กรหลายๆ แห่งมีสภาพทางการเมืองค่อนข้างสูง ทำให้คนเก่งๆ ต้อง "แกล้งโง่" ไปโดยปริยาย... ที่คุณมือเก่าบอกว่า คนเก่งที่เก่งจริงจะต้องไม่เผชิญปัญหาเหล่านี้ เห็นด้วยค่ะ :) แต่หลายๆ ครั้ง คนเก่งไม่จริงในทางโลก แต่มีฝีมือในการทำงานที่เก่ง ก็ไม่จำเป็นจะต้องเผชิญความกดดันจากสภาวะแวดล้อมเสมอไปนะคะ ก็อยากพูดถึงมุมนี้ค่ะว่า เหตุที่คนเก่งไม่พบความสุขในการทำงานนั้น หรือที่คุณหมอวิทยาเรียกว่า "โชคร้าย" ไม่ใช่เพราะเจ้าตัวแต่เพียงอย่างเดียว..... มันอยู่ที่วัฒนธรรมองค์กรด้วยนะคะ (มองให้ใกล้จะเป็นจริงอีกนิด ในระดับทีมงาน ก็อยู่ที่มุมมองหัวหน้าทีม) แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 50 19:55:56 จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 4 มี.ค. 50 19:08:23 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ที่ถูกที่ควรก็คือ ผู้บริหารองค์กรควรสร้างและสนับสนุนสภาพแวดล้อมการทำงานที่สมานคนเก่งหลายๆ แบบเอาไว้ได้ และเอื้อให้คนทำงานยินดีที่จะแสดงฝีมืออย่างเต็มที่ คนทำงานไม่ควรถูกกดดันเพราะตนเองดันเก่งเกินหน้าเกินตาคนอื่น ไม่ควรถูกประเมินจากความรู้สึกของหัวหน้างาน หรือจากผู้ร่วมงานเป็นหลัก แต่ควรวัดที่ผลของงานอย่างเป็นรูปธรรมเป็นหลักมากกว่า เข้าใจค่ะว่า ไม่ใช่ทุกองค์กรจะทำได้ เพราะไม่ใช่งานทุกชนิดที่วัดได้เสมอไป กระนั้น การสร้างวัฒนธรรมองค์กรในทางสร้างสรรค์นั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่ทำยากเกินไป  (เช่นเดียวกับที่จะให้คนทำงานเก่ง เรียนรู้การเป็นคนเก่งในการใช้ชีวิตก็น่าจะทำได้) จุดเปลี่ยนที่สำคัญ อยู่ที่ตัวของหัวเรือใหญ่ขององค์กรด้วยค่ะว่า เห็นความสำคัญในการสร้างวัฒนธรรมองค์กรที่รักษาคนเก่งทั้งทีมีฝีมือดี และเก่งในการเข้าสังคมไว้ได้อย่างไร หากทำได้ก็ย่อมจะก่อสุขให้เกิดทั้งฝ่ายคนเก่งและฝ่ายองค์กรค่ะ จากคุณ : AntiSpam (อันตราคนี) - [ 4 มี.ค. 50 19:10:39 ]

ความคิดเห็นที่ 42 โอวววว พระเจ้า จอร์ช มันยอดมากกก จากคุณ : kuddle - [ 5 มี.ค. 50 00:22:53 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เช้าๆตื่นขึ้นมาทักทายคุณ อันตราคนี  และทุกๆท่านครับ... การที่คนเก่งประสบปัญหาความกดดันจากรอบข้างเหมือนเช่น ตัวอย่าง 3 คนที่ยกมา เป็นเรื่องปกติที่เจอทุกแห่งในโลก เพราะเราอยู่ในสังคม"คน" ที่เวียนว่ายตายเกิดในกิเลสไม่มีการหลุดพ้น คนเก่งบางคนเก่งพร้อมดีพร้อม แต่ขาดความหนักแน่น หรือไปอยู่กับหัวหน้าที่ไม่ดี ขี้อิจฉา ปากร้าย ก็ไปไม่รอดเช่นกัน...ดังนั้นทุกองค์กรจะมีวัฒนธรรมเช่นไร ?ก็ย่อมมีเรื่องเช่นนี้ตลอดเวลาเป็นเรื่องปกติ... เห็นด้วยครับว่า.. "..จุดเปลี่ยนที่สำคัญ อยู่ที่ตัวของหัวเรือใหญ่ขององค์กรด้วยค่ะว่า เห็นความสำคัญในการสร้างวัฒนธรรมองค์กรที่รักษาคนเก่งทั้งทีมีฝีมือดี และเก่งในการเข้าสังคมไว้ได้อย่างไร.." เพราะองค์กรจะเจริญเติบโตได้ ต้องขึ้นกับ 2 สิ่งที่สำคัญ คือ..การแก้ปัญหาของผู้บริหาร และการทำงานเป็นทีมของทีมงาน....จึงไม่น่าแปลกใจที่เห็นองค์กรที่เติบโตอย่างรวดเร็วและมั่นคงเกิดจาก การวางแผนและแก้ปัญหาของผู้บริหารและการมุ่งมั่นทำงานของทีมงาน.... ขอเสริม คุณดีอาร์ เล็กน้อย... การรู้ทุกสิ่งตามความเป็นจริง (โยนิโสมนสิการ) หากจะกล่าวไป คือ รู้ว่าสรรพสิ่งเป็นไปตามไตรลักษณ์ คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา...หากเข้าใจเช่นนี้การมองปัญหาทุกปัญหาจะมองด้วยการรู้ถึงแก่นแห่งธรรมชาติ หลุดพ้นจากการจมในกองทุกข์ที่เกิดจากการพลัดพลาก การไม่สมหวัง และการขัดข้องใจทั้งหลายทั้งปวง....การเข้าใจเช่นนี้เหมือนเป็นเรื่องง่ายๆธรรมดา แต่แท้ที่จริงเป็นธรรมที่ต้องใช้การปฏิบัติอย่างจริงจัง ด้วยการฝึกการมีสติทุกขณะ จนจิตเกิดสมาธิทำให้มีสติอยู่ตลอดเวลา(ปัญญา).... ศาสนาพุทธ สอนการอยู่ร่วมกับคนอื่นอย่างดียิ่ง น่าเสียดายว่า คนไทยนำมาใช้น้อยมาก ปัญหาจึงเกิดในองค์กร ในสังคมไทยเสมือนสังคมไทยขาดการการเข้าใจกฏธรรมชาติอย่างน่าเสียดาย... เอาง่ายๆแค่ สังคมในห้องสีลม ก็เป็นเหมือนสังคมหนึ่งที่เกิดปัญหาเพียงแต่ ดีกว่าสังคมจริงๆตรงเป็นเพียงคบหากันแค่ทางตัวหนังสือไม่ก่อให้เกิดการปะทะหรือต่อล้อต่อเถียงกันเกิดความรุนแรง แต่ข้อเสียคือ การไม่เห็นกันการไม่รู้จักกัน จึงมักจะลามปาม ก้าวร้าว ล่วงเกิน กันได้ง่าย...ซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดาตามจริตของคน.... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 5 มี.ค. 50 04:50:58 ]

ความคิดเห็นที่ 44 อรุณสวัสดิ์ครับ จากคุณ : =[ชงเข้ม]= - [ 5 มี.ค. 50 06:46:27 ]

ความคิดเห็นที่ 45 สวัสดีตอนเช้าครับ คุณมือเก่า เห็นด้วยทุกประการกับข้อคิดเห็นเพิ่มเติม นะครับ โดยส่วนตัวสำหรับผมแล้ว มองสังคมเสมือน หรือ สังคมในสีลม แห่งนี้ เป็นสังคมแห่งการเรียนรู้ บางครั้ง บางกรณี สังคมเสมือนแห่งนี้ยังสามารถใช้เป็นห้อง แลป ปฏิบัติการทดลองปฏิกิริยา ทางสังคม ชั้นดี เนื่องจากมีวัฒนธรรมความคิดที่หลากหลายนั่นเอง ซึ่งในสังคมจริงๆของพวกเราแล้ว แทบจะไม่มีโอกาสที่จะเจอวัฒนธรรมความคิดที่หลากหลายเช่นนี้ สุดท้าย ขอบคุณสำหรับข้อเตือนใจที่มอบให้เสมอมา นะครับ ผมน้อมรับและเข้าใจดีอยู่ตลอดเวลา และขอยืนยันว่า การโพสข้อความทุกอย่างทำไปด้วยสติ ตลอดเวลา ไตร่ตรองก่อนแล้วจึงโพสเสมอ และพอจะคาดเดาถึงผลสะท้อนกลับ(Feedback) ได้พอสมควร ขอบคุณครับ http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/B3419543/B3419543.html แก้ไขเมื่อ 05 มี.ค. 50 09:07:50 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 5 มี.ค. 50 08:15:32 ]

ความคิดเห็นที่ 46 หมายเหตุ สำหรับทุกท่านที่สงสัยคำว่า โยนิโสมนสิการ ที่คุณมือเก่า อ้างอิง ... ศึกษาเพิ่มเติมได้จากกระทู้นี้ http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/B3582018/B3582018.html จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 5 มี.ค. 50 08:30:15 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อรุณสวัสดิ์ ครับ คุณชงเข้ม   เชิญดื่ม จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 5 มี.ค. 50 08:32:56 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ขอเพิ่มเติมนะครับพี่ๆ คนหลายคนหรืออาจคนส่วนใหญ่ล้วนอยากเก่งและประสบความสำเร็จ  และการไม่ได้มาซึ่งความสำเร็จหรือความเก่ง(มีคนยอมรับ)  ก็อาจทำให้หลายคนเป็นทุกข์ได้เหมือนกัน  ฉะนั้น  ในฐานะบุคคลที่ยังมีโลภ โกรธ หลง  ก็คงต้องรักษาสมดุลย์ระหว่างความสำเร็จภายนอก(วัตถุ)  กับความสำเร็จภายใน(หรือความพอใจในความสำเร็จนั้น)ครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 5 มี.ค. 50 09:28:44 ]

ความคิดเห็นที่ 49 มาอ่านเก็บความรู้ค่ะ จากคุณ : ส้มแป้น.. - [ 5 มี.ค. 50 10:24:17 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เป็นคนเก่งไม่ค่อยมีความสุขหรอกครับ กว่าจะเก่งได้ต้องฟันฝ่าอะไรมามากมาย ด้วนตนเองมั่ง ด้วยครอบครัวมั่ง ทรัพย์สิน-ชื่อเสียงที่ได้มาจากความสามารถยิ่งมีมากต้องยิ่งรักษา คนที่มาคบส่วนใหญ่ก็หวังพึ่งพาเพื่อผลประโยชน์ นำความทุกข์มากกว่าความสุขมาให้ คนอิจฉามากกว่าคนเฉย  คนเฉยมากกว่าคนยินดี คนเก่งจึงมักมีเพื่อนน้อย มีกำแพงกั้นตัวเอง มีเวลาให้กับตัวเอง มีเพื่อนมาก-ไม่มีเวลาพัฒนาตน ความเก่งหดหายไม่เข้าเกณฑ์คนเก่ง ถ่อมตนมากไป เจอลามปาม เล่นกับสากสากตำหัว ทักทายไถ่ถามก่อน  ทักไม่ดูกาลละเทศะ อาจเจอข้อหาเยาะเย้ย ช่วยเหลือผู้อื่นมากไป เป็นภาระ ช่วยคนดีก็ดีไป ช่วยคนไม่ดี โดนหักหลัง...เจ็กอั๊ก ทำดี 100 ครั้ง ขัดใจครั้งเดียว มิตรภาพหายจ้อย ดังนั้นถือคติสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม  ถ้าอยากช่วยก็อย่าไปคิดมาก ใส่ซองผ้าป่าอย่าเขียนชื่อคนบริจาค แล้วจะสบายใจ โดนด่าใครใจแคบ  อย่าคิดมาก ลองแกล้งขอยืมตังค์แล้วจะรู้ว่ามิตรภาพหายากจริงๆ หนทางความสงบคือตัดเรื่องที่ไม่จำเป็นออกจากชีวิต จากคุณ : ทองใบ - [ 5 มี.ค. 50 14:54:41 ]

ความคิดเห็นที่ 51 มาลงชื่อไว้ก่อน เดี๋ยวตามอ่านทีหลังค่ะ จากคุณ : outstanding - [ 5 มี.ค. 50 16:26:03 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เป็นอีกกระทู้ที่โดนใจ เก็บเช่นเคยครับ ..^^ จากคุณ : Culture - [ 5 มี.ค. 50 16:31:32 ]

ความคิดเห็นที่ 53 อันที่จริง เรื่องการบริหารงานในองค์กร ให้คนในองค์กรทำงานกันเป็นทีมมากที่สุด และรีดเร้นความสามารถในองค์กรกันมามากที่สุดนั้น ผมว่า ไม่ว่าหลักการบริหารสมัยใหม่ หรือว่า หลักศานาไหนๆ ก็ล้วนมาปรับใช้กันได้ทั้งนั้น อยู่แต่ว่า จะมาเรียบเรียงระบบความคิดกันเป็นแบบไหนเท่านั้นเอง การดำเนินนโยบายใดๆขององค์กร หลายๆ ครั้งตัดสินดำเนินนโยบายไป บนพื้นฐานจากเพียงแค่ความรู้สึกของผู้บริหาร หรือว่ามาจากคติหรือแนวคิดที่ไม่สอดคล้องกับสถานการณืนั้นๆ ทั้งๆ ที่ความจริง การตัดสินใจใดๆ ของผู้บริหาร ควรจะมาจากพื้นฐานของข้อมูลที่ครบถ้วน รอบด้าน และวิธีการตัดสินใจ ก็ควรจะอยู่บนแนวโน้มของตรรกะ เหตุผลตามหลักวิทยาศาสตร์ ครับ ยกตัวอย่างเช่น สมมติโีรงงานหนึ่ง มีปัญหาเรื่องการผลิตที่มักจะผลิตสินค้าไม่ทันแก่ความต้องการของลูกค้า ผู้จัดการฝ่ายผลิตที่มีประสบการณืมากว่า 20 ปี ฟันธงไปว่าให้ลงทุนอีก 10,000,000 ซื้อเครื่องจักรตัวใหม่ แต่ขณะเดียวกัน ซุเปอร์ไวเซอร์เข้าใหม่คนหนึ่ง บอกว่าที่มีปัญหาเรื่องผลิตสินค้าไม่ทัน เพราะว่าในระบบงานมีการสูญเสียอย่างที่ไม่ควรเป็นมากเกินไป การบริหารการผลิตยังไม่ดีพอ ทำให้ประสิทธิภาพการผลิตต่ำ โดยมีข้อมูลเป็นตัวเลขต่างๆ ในระบบการผลิตขององค์กรนั้นๆ เป็นพื้นฐานข้อมูล เชื่อไหมว่า เจ้าของกิจการหากฟังความเห็นทั้งด้านผู้จัดการฝ่ายผลิืต กับซูเปอร์ไวเซอร์เข้าใหม่ ส่วนใหญ่เลือกที่จะเชื่อความเห็นของผู้จัดการฝ่ายผลิตมากกว่า เพราะ 1. ผู้จัดการฝ่ายผลิตถูก เพราะมีประสบการณ์สูงกว่า กับเด็กจบใหม่คนหนึ่งมันจะรู้เรื่องโรงงานของเราดีได้อย่างไร 2. ผู้จัดการฝ่ายผลิตถูก เพราะโรงงานเราประสิทธิภาพดีอยู่แล้ว เนี่ย...ประกาศนียบัตรจากลูกค้่า (เมื่อสิบปีที่แล้ว) เป็นสิ่งยืนยันคุณภาพอันยอดเยี่ยมของเรา เรื่องความสูญเสียที่ซูเปอร์ไวเซอร์จบใหม่พูดมา เป็นเรื่องธรรมดาของการผลิตที่มันยังไม่เข้าใจอะไร 3. ผู้จัดการฝ่ายผลิตถูก เพราะถ้าเชื่อตามซูเปรอ์ไวเซอร์ก็เท่ากับยอมรับว่าโรงงานตูมันไร้ประสิทธิภาพสิ การตัดสินใจของเจ้าของกิจการเช่นนี้ ยอมไม่เอื้อให้เกิดการใช้ความสามารถจากลูกน้องได้เต็มที่แน่ หากเจ้าของกิจการ คิดบนพื้นฐานที่ไม่ได้เป็นไปตามเหตุผล และข้อมูลที่ครบถ้วนรอบด้านแล้ว นอกจากจะตัดสินใจผิดพลาด ลูกน้องที่เป็นซูเปอร์ไวเซอร์ยังจะเสียกำลังใจ เพราะอุตส่าห์อดตาหลับขับตานอน ไปเก็บข้อมูลตัวเลขจำนวนมากมายมหาศาล กว่าจะสรุปผลออกมาเช่นนี้ได้ แต่เจ้าของกิจการกลับตัดสินใจ โดยไม่มีแม้แต่จะเปิดอ่านดูข้อมูลตัวเองเลย จากคุณ : lb'sN - [ 5 มี.ค. 50 22:18:29 A:125.26.147.202 X: TicketID:137941 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เรื่องที่ผมยกมา มันเป็นเพียงแค่ตัวอย่างหนึ่งเท่านั้น ลองคิดดู ว่าถ้าหากเจ้านาย วัดผลงานของคน โดยอยู่บนพื้นฐานของความรู้สึก ปราศจากข้อมูลต่างๆ แล้วเอามาพิจารณาโดยถูกต้องตามหลักเหตุผลแล้ว จะยิ่งทำให้คนตั้งใจทำงานเสียกำลังใจได้ขนาดไหน คิดว่า สิ่งที่จะบั่นทอนคนเก่งในองค์กรให้ดับรัศมีไปเรื่อยๆ ไม่ใช่เจ้าตัวครับ แต่เป็นการตัดสินใจ และระบบงานที่ออกแบบมาโดยผู้บริหารสูงสุดมากกว่า ยิ่งการตัดสินใจ ไม่ได้อยู่บนพื้นฐานเหตุผลและข้อมูลรอบด้านครบถ้วนเท่าไหร่ ยิ่งระบบงาน เป็นระบบที่ไม่ได้เอื้อให้คนทำงานได้ดีเท่าไหร่ ก็ยิ่งบ่อนทำลายคนเก่งมากขึ้นเท่านั้นครับ จากคุณ : lb'sN - [ 5 มี.ค. 50 22:25:04 A:125.26.147.202 X: TicketID:137941 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เคยคิดว่าตัวเองเก่งกว่าเพื่อนในรุ่นเดียวกัน ไปได้ไกลกว่าเพื่อนที่ร่ำเรียนกันมา แต่เมื่อยิ่งทำงานมากขึ้น เข้าสังคมมากขึ้น ทุกสิ่งที่เคยคิด เคยรู้สึก มันไม่ใช่เลย... ดีใจที่ได้เห็นพี่จุงตั้งกระทู้ดีๆ ขึ้นมาอีกครั้งครับ จากคุณ : พรุ่งนี้จะดี - [ 6 มี.ค. 50 00:17:35 ]

ความคิดเห็นที่ 56 พูดซะเห็นภาพเลย จากคุณ : หมาเราชื่อละมุด - [ 6 มี.ค. 50 08:27:55 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ดีค่ะ มีคนเก่งเยอะละ ขอมีคนดีเยอะๆบ้างนะคะ จากคุณ : olive is scientist - [ 6 มี.ค. 50 08:33:39 ]

ความคิดเห็นที่ 58 วันนี้ก็ไม่มีเวลาอ่านอีกแล้ว T_T จากคุณ : =[ชงเข้ม]= - [ 6 มี.ค. 50 08:36:03 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ชอบกระทู้นี้มากครับ บางทีคนเก่งก็หมดกําลังใจน่ะครับ ถ้าเจอเจ้านายหรือเพื่อนร่วมงานที่เอาแต่ใจตัวเองตลอด ฟังเฉพาะความคิดเห็นของกลุ่มตัวเองตลอด จากคุณ : Drace - [ 6 มี.ค. 50 09:03:49 ]

ความคิดเห็นที่ 60 กระทู้มีประโยชน์มากค่ะ ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ - [ 6 มี.ค. 50 13:30:24 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณที่เอามาให้อ่านครับ เก่งอย่างมีความสุขมันคงอยุ่ที่ใจและการกระทำแหละครับ จากคุณ : et009 - [ 6 มี.ค. 50 17:52:22 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ผมเคยอ่านบทเขียนของหลวงวิจิต จำมาได้นิดนึงว่า " ทำดีได้ แต่อย่าเด่นจะเป็นภัย " ซึ่งผมคิดว่านี่คือความจริงนะ จากคุณ : oO (yosa) - [ 7 มี.ค. 50 10:08:03 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เก่งแล้วมีความสุขหรือไม่ ผมไม่รู้ครับ แต่ผมรู้ว่าคนที่เก่งจริงเค้าจะอยู่อย่างโดดเดี่ยว ไม่ค่อยได้พบปะสังสรรค์กับใครครับ จากคุณ : Windows X - [ 7 มี.ค. 50 21:00:24 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 8 มี.ค. 50 13:01:05 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เข้ามาอ่าน เก็บเกี่ยวสิ่งดีๆ ไปได้มากมาย ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ดอกไม้ในฤดูฝน - [ 8 มี.ค. 50 22:34:20 ]

ความคิดเห็นที่ 66 อย่าคิดว่า ความเก่ง เป็นเพียง พรสวรรค์ แต่มันเกิดจากความ ขยัน อุตสาหะ และพยายาม คนเก่ง จะมีความสุขได้ เมื่อได้สิ่งที่ต้องการ จากคุณ : supanut01 - [ 9 มี.ค. 50 14:57:39 ]

ความคิดเห็นที่ 67 เก่ง แล้ว ไม่มีความ สุข น่า จะเป็น พวกเรียน เก่ง และพวกที่มุ่งสร้าง ผลงานเท่านั้น โดย ไม่มองหน้า ผู้คน แต่ ความ เก่ง มีหลาย อย่าง ได้ แก่ เรียนเก่ง ทำงานเก่ง ทำให้คนยอมรับได้ ก็เรียกว่าคนได้เก่ง ฯลฯ จากคุณ : supanut01 - [ 9 มี.ค. 50 15:09:28 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ขอบคุณครับ เป็นบทความที่ดีมากครับ จากคุณ : แกะแดง - [ 9 มี.ค. 50 17:02:54 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ชอบกระทู้และการพูดคุยกันแบบนี้ค่ะ ชอบทำงานเป็นทีมเหมือนกัน  แล้วก็ชอบค่ะ ที่แต่ละคนจะเอาทักษะ  ความเชี่ยวชาญ และ ประสบการณ์มาแชร์กันเพื่อเป้าหมายและจุดประสงค์ร่วม เราพยายามทำงานด้วยพื้นฐานที่ว่า เก่งกันคนละอย่างค่ะ ผู้ช่วยก็เก่งกว่าหัวหน้าในบางอย่าง (อย่างน้อยๆ ก็ช่วยเก่งน่ะค่ะ) เป็นน้องใหม่ (ที่แอบอ่านมานาน) วันนี้เข้ามาสวัสดีกับคนเก่งและคนมีน้ำใจ ในห้องนี้ค่ะ จากคุณ : ต้นจั่น (ต้นจั่น) - [ 9 มี.ค. 50 21:22:35 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณมากครับ จากคุณ : Esprite - [ 10 มี.ค. 50 19:05:17 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ลงชื่ออ่านค่ะ อ่านแล้วเข้าใจเพราะส่วนตัวคนรอบข้างก็มานิยามว่าเก่ง เพราะตอนจบตรีฯ เป็นที่หนึ่งรุ่น แล้วก็เรียนจนจบโท จบเอก ทำงานก็ก้าวหน้าดี เจ้านาย ลูกน้อง เพื่อนร่วมงานก็รักและดีมาก แต่... ก็ทำให้กังวลเช่นว่า ไม่อยากทำให้ใครผิดหวัง หรือจะล้มไม่ได้เพราะแบกภาระ (ชีวิตคนอื่นๆ) เอาไว้ เลยเข้าใจความกดดันคนอื่นๆ ที่อาจโดนกดดันว่าเก่ง +++ แต่จริงๆ ส่วนตัวจริงๆ ก็รู้สึกว่าชีวิตก็มีความสุขดีนะคะ เพราะเป็นคนไม่ค่อยคิดมาก (อิอิ) จากคุณ : ไร้นาม - [ 11 มี.ค. 50 11:54:24 ]

ความคิดเห็นที่ 72 จริงๆครับ คนเก่งทำดีเสมอตัว ทำชั่วโดนกระทืบซ้ำ บางครั้งก็แกล้งมึนบ้าง ฮ่าๆๆ จากคุณ : Espana_No.7 - [ 11 มี.ค. 50 18:23:58 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ขอบคุณมากครับ ขออนุญาตลง Blog ให้เพื่อนๆได้อ่านกันนะครับ จากคุณ : ไม่มีสมาชิกชื่อนี้ - [ 17 มี.ค. 50 00:24:30 ]