ความคิดเห็นที่ 1 ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบฟังเรื่องราวของคนที่ประสพความสำเร็จ เพราะมันจะมีเรื่องราวมากมายที่เราไม่เคยรู้มาก่อน ว่าเขาคิดแบบไหนในการผ่านอุปสรรคใหญ่ๆไปได้ แล้วมาดูอุปสรรคของเรามันชั่งเล็กน้อยเหลือเกิน แล้วทำไมเราจะผ่านไปไม่ได้ล่ะ มันเป็นกำลังใจเพราะเราจะมีเป้าหมายที่จะฝ่าฟันหรือข้ามผ่านอุปสรรคไปได้ จากคุณ : EDM - [ 7 เม.ย. 50 00:08:55 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ณ ทะเลเมดิเตอร์เรเดียน ก่อน 2000 ปี เต่า : น้าฉลามครับ ในที่สุดผมก็ตัดสินใจได้ว่าผมจะว่ายน้ำไปให้สุดขอบโลก ผมว่ามันต้องมีอะไรที่น่าสนใจแน่ น้าฉลาม : แกบ้าไปแล้วเจ้าเต่า เดี๋ยวแกก็ตกขอบโลกตายกันพอดี เกรียนจริงๆเลยแก ที่เหลือก็อยู่กับว่าเจ้าเต่าจะไปตามฝันที่ตัวเองค้นพบ หรือ เป็นเด็กดีเชื่อตามน้าฉลามที่มีอำนาจ บารมี จากคุณ : ม.6 - [ 8 เม.ย. 50 11:12:07 A:124.120.132.34 X: TicketID:024959 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่น่าจะเรียกว่าเริ่มจากศูนย์นะครับ เพราะ อย่างน้อยก็มีเพื่อนฝูงที่ช่วยแนะ อีกทั้งคนรอบข้างที่ยังเป็นทั้งคู่คิดคู่ใจ ส่วนสุดท้ายก็มันสมองของเราเองที่ได้สร้างสมมาระยะหนึ่ง ความเห็นส่วนตัวผมนะครับ แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 50 17:12:01 จากคุณ : ch-388 (sc-ubon.tee) - [ 8 เม.ย. 50 17:11:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เริ่มต้นจากศูนย์ ในความเห็นของ จขกท.และของผม น่าจะมีความหมายเกี่ยวกับฐานเงินลงทุนเป็นหลักนะครับ ชีวิตการเป็นผู้ประกอบการของผมก็อาศัยหยิบยืมคนอื่นมาลงทุน  แล้วก็ค่อยๆสะสมให้เหลือเก็บมากขึ้น นอกจากนั้นก็สะสมประสบการณ์ อย่างที่สามก็คือการสะสมเพื่อนร่วมงาน สะสมลูกค้า เครือข่ายผู้ส่งวัตถุดิบให้เรา ตรงนี้เรียกว่าสะสมผู้คนก็แล้วกัน ในสมัยโบราณที่พวกนักรบเขาเรียกว่าซ่องสุมกำลัง (เช่นในวรรณกรรมสามก๊ก)ทำนองนั้น ในภาษา เก่ง เราก็เรียกว่าเก่งงาน เก่งคน เก่งเงิน ในภาษา บริหาร เราก็เรียกว่า บริหารจัดการงาน(โครงการ) บริหารจัดคนหรือหน่วย(ทีม)งาน บริหารงบประมาณ ในสามวิชาหลักพื้นฐานนี้ มันมีรายละเอียดแตกย่อยเป็นแม่ไม้เพลงกระบี่อีกมาก (หลักการและทฤษฎีแห่งศาสตร์การประกอบการ)และต้องร่ายรำผสมผสานอย่างกลมกลืน ในรูปแบบไร้กระบวนท่า มันเป็นศิลปะแห่งการปฏิบัติโดยแท้ จากคุณ : ขามเรียง - [ 10 เม.ย. 50 00:00:08 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เนิ่นนานมานับได้๓ทศวรรษแล้ว ในช่วงปลายฤดูฝนต่อหนาว ในโรงงานอีเลกโทรนิกส์ที่เพิ่งเริ่มจัดตั้งขึ้นใหม่ ได้รับการส่งเสริมการลงทุนจาก BOI อีกด้วย เช้าวันนั้น จะเป็นวันอะไรก็ช่างมันเถิดนะ ชาวอเมริกันวัย๕๐ปีผู้เป็นหุ้นส่วนและผู้จัดการ เอ่ยปากกับลูกน้องหนุ่มคนไทย ด้วยท่าทีที่แจ่มใส เพียงประโยคสั้นนิดเดียว "เดือนหน้าไอจะเดินทางไปโตเกียวนะ"แล้วมองหน้า ชายหนุ่ม มีนามว่าสมชาติ พยักหน้ารับฟัง แต่นึกในใจ "เออ คุณจะไปก็ไปสิ" แต่ก็อดถามไม่ได้ว่า"แล้วยูจะไปกี่วันล่ะ?" นายฝรั่ง"สักสิบวัน เป็นการพักผ่อนไปพร้อมกับการไปตรวจรับเครื่องจักรที่เหลือ" นายกล่าวต่อ..."ยูจะไปกับไอไม๊ล่ะ จะเอานายไปด้วย" ได้ยินเท่านั้นเอง สมชาติตกตลึงแทบตกเก้าอี้ ไม่เชื่อหูตัวเองสักเท่าไร? ทำท่างุนงงปนสงสัย "เฮ่ย นายจะให้ผมไปด้วยจริงๆรึนี่?" "จริงสิวะ...จะมาล้อเล่นกะยูได้อย่างไร ไอซีเรียสนะเนี่ย" "ก็เป็นรางวัลไง ที่ยูทุ่มเททำงานให้บริษัทอย่างตั้งใจ และงานก็ออกมาดีจริง" ..."รีบไปถ่ายรูป ยื่นทำพาสปอร์ตและวีซ่าเข้าญี่ปุ่น ให้เรียบร้อย" ครั้งแรกที่มีโอกาสนั่งเครื่องบิน ของชายหนุ่มคนนั้น **************************** คนหนุ่มคนนั้น จากวิชาชีพหนึ่งสามารถปรับตัวเรียนรู้และทำงานในอีกอาชีพ คืออาชีพวิศวกรอีเล็กโทรนิกส์ได้อย่างดี เรียกว่าได้รางวัลไปเที่ยวต่างแดน จากการทำงานข้ามสายอาชีพ มันก็เป็นความสำเร็จครั้งแรก ของการเริ่มต้นชีวิตงานของเขา เขาทำไปเพราะสนุก อยากรู้อยากเห็นสิ่งใหม่ เรียกว่า"ใฝ่รู้ สนุกทำ"โดยแท้ ไม่เกี่ยงเงินเดือนเลย ที่เขาไม่เกี่ยงงาน แม้จะไม่ใช่สิ่งที่เขาคุ้นเคยและไม่มีประสบการณ์มาก่อนเลย หากเป็นงานที่นายมอบหมายให้ทำ ก็จงเพียรพยายามทำไปเถอะ ***************************** เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสั้น อย่าถือเป็นจริง แต่บางอย่างเป็นวิชาจริง ยืนยัน หากสนุก บอกมา จะมาเล่าให้อ่านกันอีก...สวัสดี จากคุณ : ขามเรียง - [ 10 เม.ย. 50 00:42:40 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณทุกท่านครับ... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : นึกแนะ - [ 10 เม.ย. 50 08:17:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เข้ามาอ่านกระทู้ตามที่อาจารย์ขามเรียงท่านได้ให้ความกรุณาแนะนำให้เข้ามาอ่าน เพื่อเป็นแนวทางที่ดีสำหรับในการทำธุรกิจที่พึ่งเริ่มต้นของตัวเอง ก่อนอื่นต้องขอขอบพระคุณอาจารย์ขามเรียงที่เป็นห่วง  เพราะธุรกิจพึ่งเริ่มต้น  ถ้าธุรกิจครั้งนี้ไปไม่รอด  อาจารย์ห้ามทอดทิ้งนู๋ไปไหนนะค่ะ    และก็ต้องขอขอบคุณเจ้าของกระทู้ที่มีกระทู้ดีๆมาให้พวกเราได้แสดงความคิดเห็นกันค่ะ สำหรับตัวดิฉันเองพึ่งจะเริ่มต้นธุรกิจ   ยังเรียนรู้อะไรได้ไม่มาก กำลังเรียนรู้  ก็ต้องรอท่านอื่นๆมาช่วยเล่าประสบการณ์ให้ฟัง  แต่จะเล่าให้ฟังเฉพาะส่วนของตนเองที่จะเตรียมตัวเข้ามาธุรกิจดีกว่าค่ะ เผื่อจะเป็นแนวทางกับคนอื่นได้บ้างค่ะ ตอนที่เรียนจบตรีเมื่อประมาณสี่ปีที่แล้ว ตอนนั้นก็เหมือนเด็กทั่วไปที่ถูกเลี้ยงมาให้เรียนหนังสืออย่างเดียว จบมาเพื่อเป็นเจ้าคนนายคน ไม่ได้ปลูกฝังมาเพื่อเป็นเจ้าของธุรกิจ ทั้งๆที่บ้านก็มีธุรกิจ ทำให้ไม่ทราบในสิ่งที่ตัวเองรักที่จะเป็น ค้นหาตัวเองไม่เจอ ทำให้ต้องไปเรียนรู้ในสิ่งต่างๆที่จะเป็นว่าต้องการจะเป็นอะไร แต่ก็ถือว่าเป็นโอกาสอันดีที่ได้ไปเรียนรู้อะไรมากมาย ทำให้มีความพร้อมมากกว่าที่จะจบมาแล้วเริ่มต้นทำธุรกิจเลย ตอนจบมาก็ไปเป็น Customer Service ของสามารถเทเลคอม ไปเป็น Ground Hostess ของสายการบิน Korea Airline ไปเป็นพริตตี้รถยนต์ ไปเป็นฝ่ายประชาสัมพันธ์ ตอนนั้นคิดว่า ถ้าเป็นอย่างนี้ไปตลอด ไม่ได้ความรู้อะไรแน่เลย วันๆมีแต่ สวย ใส ไร้สาระ จากจุดนั้นจะเห็นได้ว่าการเริ่มต้นอาชีพก็มีผลที่เราจะได้เรียนรู้อะไรที่จะนำไปใช้ในการทำธุรกิจของเราเอง ก็เลยเบนเข็มใหม่ต้องไปทำงานที่ปูนซีเมนต์ไทยให้ได้ อยากไปเรียนรู้ระบบและองค์กร เพื่อนำมาใช้กับของเรา  ก็เข้าปูนฯได้สมความตั้งใจแต่เป็นในเครือฯ และได้กลับมาอยู่ที่บ้านด้วย หลังจากนั้นก็เข้าไปเรียนรู้งานทางด้าน logistics และ Supply Chain ไปขอเค้าย้ายงานไปแผนกอื่นๆ เพราะอยากเรียนรู้ ไม่ว่าจะเป็นงานจัดซื้อทั้งในประเทศและต่างประเทศ งาน Import-Export งาน Planning งานด้าน BOI และดูแลลูกค้า  ทำให้ได้เรียนรู้ในการทำงาน มี Connection เยอะแยะ เพราะว่าเรามีเป้าหมายแล้ว ที่จะต้องทำของตัวเอง นอกจากเรียนรู้จากประสบการณ์จริงแล้ว ความรู้อีกส่วนหนึ่งก็ต้องมาจากการเรียนหนังสือ ในระหว่างที่ทำงานก็ไปต่อโทเรียนทั้งบริหารและเศรษฐศาสตร์ ตอนนั้นเรียนแทบกระอักเลือด เนื่องจากไม่มีพื้นฐานในการเรียนพวกนี้ เพราะจบตรีด้านรัฐศาสตร์ แต่อาศัยความมุ่งมั่น ความตั้งใจ ความพยายาม ที่จะทำของตัวเอง ต้องทำให้ได้ อาจารย์ขามเรียงค่ะ  กำลังรออาจารย์นำเรื่องสั้นดีๆมาให้อ่านอยู่นะค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 50 20:17:31 จากคุณ : พลูดาว - [ วันเนา (14) 12:24:41 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เกาะญี่ปุ่นยามค่ำคืน.... ท่ามกลางความมืดมิด "สมชาติ"ยังจำภาพนั้นตราตรึงไม่เลือน ก่อนเครื่องบินจะร่อนลง แสงไฟจากเมืองโตเกียวกระพริบหลากสี พราวไปทั่วอาณาบริเวณ เขาจ้องมองลอดหน้าต่างเครื่องบินด้วยความตื่นเต้น แสงที่เห็นมันสวยกว่าแสงหิ่งห้อยนับหมื่นตัว ในขณะที่มันมารวมกันกระพริบอยู่บนต้นลำพู สมชาติเคยเห็นในสมัยที่ยังเป็นเด็กอมมือ ที่บ้านเกิดชายทะเล เกาะที่สวยงาม มาจากคนที่มีคุณภาพ เข้มแข็ง อดทน เรียนรู้ปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลง หลังจากแพ้และเป็นหนี้สงคราม ที่ต้องชดใช้มากมายหลายทศวรรษ เกาะนี้ไม่ได้สวยจากแสงไฟที่ว่าแต่อย่างเดียว เกาะนี้มีคนดีอยู่ เมืองจึงมีความสะอาด เป็นระเบียบไปด้วย เมืองโตเกียวรู้จักประหยัด รู้จักนอนหลับ ไม่เหมือนกรุงเทพ เมืองนางฟ้า ที่ไม่ยอมนอนพักผ่อน แต่ยามกลางวัน คนญี่ปุ่นในยุคนั้นก็เคร่งเครียดมากสุดๆ ชาวโลกเรียกพวกเขาว่า "มนุษย์เวิ๊กกอฮอลิค" จำพวกเมางานเสพติดเหล้า สมชาติเคยอ่านเรื่องที่นายห้างเทียม โชควัฒนาเขียนให้พนักงานระดับหัวหน้าอ่าน ๒ปีก่อนหน้าที่เขาจะมาทำงานกับฝรั่ง "คนญี่ปุ่นก้มหน้าก้มตาทำงาน ไม่มีการพูดคุยกันเลย (นัยว่าไม่เหมือนคนไทยหรอกนะ คุยกัน กินขนมกันทั้งวัน) จากคุณ : ขามเรียง (ขามเรียง) - [ วันเนา (14) 14:47:46 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนต่อจากนี้...."ความล้มเหลวแห่งการงานเริ่มก่อตัว" จากคุณ : ขามเรียง - [ วันเนา (14) 14:51:16 ]

ความคิดเห็นที่ 10 “ ความล้มเหลวแห่งการงานเริ่มก่อตัว “ บางครั้งคนเราคิดทำของตัวเองได้ แต่ส่วนมากธุรกิจจะตายตอนเริ่มต้นเป็นส่วนใหญ่ รออาจารย์ขามเรียงมาเล่าให้พวกเราฟังต่อดีกว่า จากคุณ : iloveum - [ วันเนา (14) 16:41:09 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แปะ แปะ แปะ รออ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : พลูดาว - [ วันเนา (14) 17:10:28 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โหวต 1 เสียง รออาจารย์มาเขียนต่อค่ะ จากคุณ : พลูดาว - [ วันเถลิงศก (15) 12:37:30 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตามที่ทิ้งท้ายไว้เมื่อวานครับ... "ความล้มเหลวแห่งการงานเริ่มก่อตัว" เมื่อกลับจากญี่ปุ่น นายก็พาสมชาติแวะเที่ยวที่ฮ่องกง๑วัน เขาได้รับของขวัญอีก๑ชิ้น เป็นนาฬิกาข้อมือQUARTZ (ลักษณะที่นายให้ความสัมพันธ์กับลูกน้องเช่นนี้ ในภาษาวิชาการLeadership เรียกว่าDyadic Relationships ผู้นำจะผูกใจ หรือซื้อใจลูกน้องแบบใกล้ชิดทีละคน  ในจังหวะที่เหมาะสม...ขออนุญาตยกไว้กล่าวรายละเอียดเชิงลึกในวาระอื่นครับ) จากคุณ : ... (ขามเรียง) - [ วันเถลิงศก (15) 18:49:09 ]

ความคิดเห็นที่ 14 "ความล้มเหลวแห่งการงานเริ่มก่อตัว" สิ่งที่คาดไม่ถึง ในวงการไฮเท็ค-อีเล็กทรอนิกส์ คือในตัวเองเป็นสิ่งแวดล้อมที่มีพัฒนาการ การเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีที่เร็วมาก ผลิตสินค้าแล้วใครถอนทุนไม่ทัน ม้วนเสื่อแน่นอน ในประเทศที่รัฐบาล นักการเมือง ผู้ประกอบการ ไม่มีวิสัยทัศน์ ขาดทิศทางและการวางแผนกลยุทธ์การพัฒนาด้านไฮเทค ข้าราชการไม่มีประสิทธิภาพเต็มไปด้วยระบบอุปถัมภ์ เจ้าขุนมูลนายและคอร์รัปชั่น ราษฎรและประชาชนรับรู้พลวัตโลกแห่งการแข่งขันเชิงเปรียบเทียบน้อยมาก มีความเป็นไสยศาสตร์มาก คิดพึ่งพาสิ่งที่มองไม่เห็นมากกว่าการพึ่งพาตนเองอย่างเป็นวิทยาศาสตร์ ยากที่จะก้าวหน้าทันประเทศอื่นเขา โรงงานที่สมชาติเป็นลูกจ้างอยู่ เป็นองค์กรเล็ก ทุนน้อย แม้จะมีคนอเมริกันเข้ามาร่วมลงทุน แต่สายป่านการเงินไม่พอ เทคโนโลยีและการปรับเปลี่ยนไม่ทัน ทุนก็หมดลง ภายในโรงงานเอง คนไทยต่างมีนิสัยอิจฉาริษยากัน ในที่สุด ชีวิตของสมชาติ แทนที่จะรุ่งโรจน์ สมชาติจึงต้องตั้งต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง จากคุณ : ขามเรียง - [ วันเถลิงศก (15) 19:18:57 ]

ความคิดเห็นที่ 15 "สมชาติตั้งต้นใหม่" สมชาติได้ร่อนเร่พเนจรไปอีก๒องค์กรธุรกิจ ได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์ด้านการงานอีกมาก ประเทศชาติเองก็ฟันฝ่าอุปสรรค ทางอุดมการณ์การเมือง การสู้รบ นับจากปี พศ.๒๕๑๖-๑๙-๓๕ เรื่อยมา วันที่สมชาติมีอายุ๓๕ปี เขาสบโอกาสจะออกมาเป็นผู้ประกอบการเอง ในกลางปี พศ.๒๕๒๕ (ความเห็นของบางคนกล่าวว่ากำลังเหมาะ หลายคนอายุไม่ถึง๓๐ก็ทำสำเร็จ มีเยอะแยะถมไปแต่ปัจจุบันมีคนกล่าวว่า อายุ๖๐ปีแล้วมาเริ่มต้นก็ทำสำเร็จได้ครับ) ขอไปทำธุระก่อน กลับมาจะเล่าตอนเริ่มการเป็นผู้ประกอบการ ชนิดกลายพันธุ์(Mutate)เลยนะครับ จากคุณ : ขามเรียง - [ วันเถลิงศก (15) 19:42:39 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อาจารย์ค่ะ การมองเห็นโอกาสในการทำธุรกิจ  บางคนก็มองเห็น  บางคนก็มองไม่เห็น เป็นเพราะวิสัยทัศน์  ประสบการณ์  และความรู้ของแต่ละคนหรือเปล่าค่ะ ถ้าอย่างนั้น ถ้าเราเรียนอย่างเดียว  แต่เราไม่มีวิสัยทัศน์เราก็คงจะมองไม่เห็นโอกาสหรือเปล่าค่ะ จากคุณ : พลูดาว - [ 16 เม.ย. 50 21:00:50 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โหวตจ้า อยากให้เป็นกระทู้แนะนำจัง จากคุณ : iloveum - [ 16 เม.ย. 50 21:25:09 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณครับ#๑๖,๑๗ ค่ำคืนนี้ขอตอบคำถามเรื่องวิสัยทัศน์การเห็นโอกาสทางธุรกิจ จากคำถามของคุณพลูดาวก่อนกลับไปเล่าเรื่องของคุณสมชาตินะครับ ตามทัศนะของผม: ผมเชื่อในทฤษฎีการตัดสินใจในแง่มุม๒-๓ประการประกอบกัน ๑.ความเป็นผู้มีความรอบรู้ ในด้านธุรกิจจนเห็นช่องว่างทางโอกาส ว่า ยังไม่มีใครลงไปทำธุรกิจหรือประกอบการผลิตสินค้า หรือการบริการตรงจุดนั้น ๒.ความไว เกิดความคิดแว้บขึ้นมา(Intuition)หรือเกิดสัมผัสที่หก เชื่อมั่น เห็นโอกาสทางธุรกิจ เช่นพวกที่คิดเว็บyahoo ,youtube ๓.เกิดจากการค้นคว้าวิจัยทางวิชาการ การสังเกตเห็นสิ่งใหม่ หรือนำภูมิปัญญาโบราณ นำไปทำการวิจัยต่อยอดสมุนไพรให้ได้มาตรฐาน เช่นการนำหญ้าหนวดแมวไปวิจัย สกัดตัวยาออกมาขาย พวกนี้ต้องจบด๊อกเตอร์ ๓.พวกมีความคิดสร้างสรรค์ จินตนาการ เห็นนกก็อยากบินได้แบบบินไปในท้องฟ้า ก็คิดประดิษฐ์ทดลอง เพียงร้อยปีเศษ นกเหล็กพาผู้คนบินพร้อมกันทีละหลายร้อยชีวิตครับ และอีกมากมาย ที่ผลลัพธ์ของจินตนาการกลายมาเป็นนวัตกรรม คือสินค้าที่ไม่มีคู่แข่งในตลาด นี่คือโอกาสทางธุรกิจตัวสำคัญแล้วก็พัฒนาตัวสินค้าต่อยอด และข้างเคียงได้อีกมากมาย แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 50 00:45:18 จากคุณ : ขามเรียง (ขามเรียง) - [ 17 เม.ย. 50 00:22:55 ]

ความคิดเห็นที่ 19 "จินตนาการสำคัญกว่าความรู้"ใครคนหนึ่งกล่าวไว้ จำได้หรือเปล่าครับ? ดังนั้น สูตรคือ จินตนาการ+องค์ความรู้ *คูณ* กระบวนการทดลอง+การพัฒนาปรับปรุง -----> =ผลลัพธ์(การบริหารจัดการธุรกิจ นวัตกรรม) ---- >การประสพความสำเร็จเชิงธุรกิจ ที่คุณพลูดาวกล่าวว่า ต้องมีวิสัยทัศน์ ประสบการณ์ ความรู้ ก็ถูกต้องเกือบเต็มร้อยครับ จะให้ได้คะแนนเต็มร้อย ควรมีจินตนาการในทุกด้านครับ จินตนาการมีด้านใดบ้าง จินตนาการในสัวคมไทยเป็นอย่างไร? อุปสรรคทางจินตนาการมีอย่างไร? การสร้างจินตนาการให้เกิดขึ้นในบุคคลและระดับองค์กรทำได้หรือไม่? ทำอย่างไร? นี่เป็นปัญหาใหญ่ของคนไทยทั้งวัฒนธรรมเลย พวกเรามีชีวิตอยู่ในวัฒนธรรมที่ทำลายจินตนาการ อย่างไม่รู้ตัว เราจึงจน  เราจึงพากันคอร์รัปชั่น มันโยงกันกับคอร์รัปชั่นไอย่างไร?........งง? จากคุณ : ... (ขามเรียง) - [ 17 เม.ย. 50 00:43:24 ]

ความคิดเห็นที่ 20 "จินตนาการ มาจากศูนย์ มองไม่เห็นมิติตัวตน จับต้องไม่ได้ ความสำเร็จมาจากศูนย์เหมือนกัน แต่สุดท้ายความสำเร็จอาศัยสิ่งมีมิติตัวตนเป็นประจักษ์พยาน จับต้องได้ " จากคุณ : ... (ขามเรียง) - [ 17 เม.ย. 50 01:00:14 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ช่วยอธิบายเพิ่มเติมตรงประเด็นนี้ให้ด้วย  ไม่เข้าใจ  งง..ง “ ความเป็นผู้มีความรอบรู้ ในด้านธุรกิจจนเห็นช่องว่างทางโอกาส ว่า ยังไม่มีใครลงไปทำธุรกิจหรือประกอบการผลิตสินค้า หรือการบริการตรงจุดนั้น “ ว่าแล้วก็จิ้มโหวตไปอีกหนึ่งครั้ง  รออาจารย์มาเขียนต่อ จากคุณ : iloveum - [ 17 เม.ย. 50 10:43:37 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อาจารย์ค่ะ ต้องขอขอบคุณมากค่ะที่ให้คำแนะนำเกี่ยวกับการหาโอกาสในการทำธุรกิจ เนื่องจากประสบกับตัวเอง  ตอนนั้นคิดจะทำธุรกิจ  แต่คิดไม่ออก  จะทำธุรกิจอะไรดี  คิดยากมากๆ  ตอนนั้นแทบจะเป็นเจ้าแม่โปรเจ็คต์ไปแล้วค่ะ มีโปรเจ็คต์ในหัวเป็นร้อยๆ แต่ทำออกมาเป็นธุรกิจไม่ได้ ที่อาจารย์กล่าวมานั้น  ข้อที่สามน่าจะยากที่สุด  จินตนาการ เหมือนเป็นความคิดนอกกรอบ คิดให้แตกต่าง  ทำให้แตกต่าง  คิดออกมาให้ได้  แต่ปัญหาก็คือการคิดออกมาไม่ได้นี่สิจะทำอย่างไรกันดีค่ะ  555 แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 50 20:19:59 จากคุณ : พลูดาว - [ 17 เม.ย. 50 20:14:09 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมมีโจทย์๒ข้อ ขอทำตามลำดับครับ ตอบคุณiloveum : การที่เราคลุกคลีอยู่กับธุรกิจใดๆก็ตามนานพอ และมีความเข้าใจ มีความสนใจแวดวง สิ่งแวดล้อมทุกด้านของมัน เราจะพบว่า มันมีสิ่งเกี่ยวข้องรอบตัวของมันหลายแบบ ขอยกตัวอย่างจริงในชีวิตของผม เมื่อผมอยู่ในแวดวง อีเล็กทรอนิกส์ สามารถแยกออกเป็นผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปมากมาย วิทยุสื่อสารแบบต่างๆ ทางทหาร ทางพลเรือน ทางอาสาหรือคลื่นสมัครเล่น วิทยุบังคับเรือบินจำลอง เรือจำลอง รถจำลอง ชิ้นส่วนเกี่ยวข้องประกอบ วิทยุเชิงบันเทิงราคาถูกไปจนถึงระดับไฮเอนด์ราคาแพง ชิ้นส่วนประกอบภายในเครื่องอีกมาก ทั้งที่เป็นอุปกรณ์ตรง อุปกรณ์ข้างเคียงเช่นโลหะ พลาสติค ปุ่มหมุน แป้นสัมผัส แผ่นป้าย ดูที่คอมพิวเตอร์ต่อหน้าเราก็ได้ครับ ลองดู ของผมใช้โนตบุ๊ค ก็เห็นชิ้นส่วนมาก หากรื้อออกมาเราก็จะต้องมานั่งนับได้เป็นร้อยชิ้น ในเรื่องของมัน ตั้งแต่ระดับการผลิต ก็ต้องอาศัยเครื่องจักร อุปกรณ์การผลิตในโรงงานมากมายครับ เครื่องจักรเหล่านั้น ยังต้องอาศัยอุปกรณ์ประกอบอีกมากมายเช่นกัน ดังที่ มิสเตอร์สมชาติกับนายแดง ลูกน้อง ช่วยกันแยกร่างออได้ตั้ง๒๑๒ชิ้น สินค้าตัวเดียว โยงการผลิต การตลาด การบริการ ในกิจการอย่างเดียว เกี่ยวพันกับ วัสดุ กิจกรรม กระบวนการสารพัด ลืมบอกไปอีก ที่คิดได้ ยังต้องมีกล่องบรรจุ กล่องนอกกล่องใน กล่องสำหรับบรรจุเป็นโหลเพื่อการขนส่ง มันลามไปรอบทิศ ยังมีการพิมพ์ข้างกล่องเพื่อให้สวยงาม มีแมนนวล มีสี มีระบบกราฟฟิค การถ่ายภาพประกอบ ทั้งนั้นครับ เห็นช่องว่างมากมายที่เราจะเข้าไปสืบสวนสอบสวนว่าจุดใด เราจะแทรกตัวเข้าไปยึดเป็นที่มั่น แล้วขยายตัว ต้องซอกแซกสอดรู้สอดเห็น ไปเที่ยวดูแหล่งผลิต แหล่งประกอบชิ้นส่วน อย่าดูถูกแม้แต่ตะปูเกลียวตัวเล็ก ยังมีหลายขนาดครับ คุณiloveum ไม่ลองเล่าเป็นการมีส่วนร่วม บ้างหรือครับ เห็นอะไรแบบนี้รอบๆตัวบ้าง? จากคุณ : ... (ขามเรียง) - [ 18 เม.ย. 50 01:08:53 ]

ความคิดเห็นที่ 24 โจทย์ของคุณพลูดาว ง่ายมากครับ เราใช้สิ่งของอะไรอยู่ มันเกิดปัญหาตรงไหน ตรงนั้นแหละคือโอกาสใหม่ทางธุรกิจ พัฒนามันขึ้นมา ประดิษฐ์มันขึ้นมา สำหรับโปรเจ็กส์บางอย่าง ต้องไปหาองค์ความรู้มารองรับครับ ปัจจุบันมีหน่วยงานที่กระทรวงอุตสาหกรรม ที่สถาบันวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีเป็นต้น และอีก สองสามแห่งได้ถูกจัดตั้งขึ้น ที่จุฬาฯก็เพิ่งจัดตั้งภาควิชานวัตกรรมครับ สมัยผมอยู่ที่ ม.มหาสารคาม ท่านผู้อยู่บนยอดคนหนึ่งอยากตั้งหน่วยนวัตกรรม แต่ก็ล้มเลิกไป ผมเสียดาย ท่านขาดความมุ่งมั่นไป วิจารณ์ตรงๆเลย สถาบันวลัยรุกขเวช ทางด้านพืชสมุนไพรและเครื่องสำอางค์ ของม.มหาสารคามก็มีอยู่ ผมเห็นโอกาสมากมาย แต่ผมมันก็เบื่อตรงนั้นเสียก่อน เลยลาออกมันเสียเลย ตรงองค์ความรู้ นี่แหละ มันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคนไทย รัฐบาลไทย ประเทศไทย บางทีเราทำเราคิดคนเดียวไม่ได้ ทำเป็นกลุ่ม คนมีจินตนาการ ฝรั่ง เขาจะมีคนให้ทุนครับ เขาแฟร์ต่อกัน รัฐก็เข้ามาช่วยเป็นตัวกลาง ทำสินค้าออกมา ปัจจุบันรัฐบาลไทย โดยเฉพาะที่กระทรวงอุตสาหกรรม อดีตท่านปลัดกระทรวง มนู เลียวไพโรจน์ ที่ผมเคยมีโอกาสร่วมทำงานบางอย่างด้วย ท่านบุกเบิกเรื่องนี้ไว้ SMEsจึงได้เกิด โอทอป จึงได้เกิด น่าให้รางวัลท่านครับ คุณพลูดาวเห็นอะไรดีๆ กระซิบก็ได้ ผมจะลองช่วยช่วยบอกทางให้ครับ เติบโตในไทย ยุคนี้มีทั้งโอกาสและอุปสรรค เช่นกัน คืนนี้กว่าผมจะได้เปิดเน็ต ก็ดึกแล้ว พรุ่งนี้ปรึกษากันใหม่ครับ ราตรีสวัสดิ์ จากคุณ : ... (ขามเรียง) - [ 18 เม.ย. 50 01:39:20 ]

ความคิดเห็นที่ 25 จขกท  หายไปไหน  ยังไม่กลับจากสงกรานต์อีกเหรอ จากคุณ : iloveum - [ 18 เม.ย. 50 11:50:12 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณครับที่ช่วยอธิบายเพิ่มเติม  รู้สึกผมจะสับสนไปหรือเปล่าก็เลยถามคำถามแบบงงๆไป ตอนนี้ผมว่างงานอยู่  ก็เลยมีเวลาเข้ามาดูวันละหลายๆครั้ง  เห็นกระทู้นี้ก็เลยชอบ  และเห็นอาจารย์ (ผมขออนุญาตเรียกด้วยอีกคนหนึ่ง) ให้แนวทางที่ดีมากๆ สำหรับผมที่ยังมองหาแนวทางไม่ออก เห็นด้วยกับคุณพลูดาว  การที่จะคิดทำอะไรของตัวเอง คิดยากจริงๆ จะทำอะไรดี แต่ทำไมตอนอาจารย์อธิบาย  มันดูเหมือนง่ายจังเลย  ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง  ผมบอกตรงๆ  ทำไมผมถึงคิดอะไรไม่ได้ ถ้าสมมติว่าวันหนึ่งผมมีไอเดีย  แล้วผมอยากทำออกมาเป็นธุรกิจ  ผมสามารถที่จะเข้ามาปรึกษากับหน่วยงานเหล่านี้ได้ใช่ไหมครับ  แต่หน่วยงานเหล่านี้จะช่วยทางด้านไหนบ้าง  ผมไม่เข้าใจ  และจะช่วยได้จริงเหรอ  ที่ผมเขียนเพราะผมอยากรู้จริงๆ  ถ้าช่วยได้จริง  ป่านนี้คนที่มีไอเดีย  คิดได้ก่อนผม  ก็น่าจะทำอะไรเป็นของตัวเองได้เยอะแล้ว ว่าแล้วก็จิ้มโหวตต่อไป  รออาจารย์มาแนะนำต่อ จากคุณ : iloveum - [ 18 เม.ย. 50 12:11:28 ]

ความคิดเห็นที่ 27 พึ่งเห็นกระทู้นี้  ขอโหวตด้วยคน  น้องพลูดาวสบายดีนะครับ ผมก็อยากประสบความสำเร็จในธุรกิจ แต่ตอนคิดจะเริ่มต้น  ก้าวแรกนี่มันยากเหลือเกิน  ถ้าก้าวไปได้  ก้าวต่อไปไม่น่าจะยาก อาจารย์ขามเรียงครับ  เงินเป็นสิ่งสำคัญในการทำธุรกิจ  ถ้าไม่มีเงินก็เริ่มต้นทำธุรกิจอะไรไม่ได้  มีแค่ไอเดียก็คงไม่รอด  ขนาดเริ่มธุรกิจได้แล้ว  สายป่านไม่ยาวพอก็เจ๊งอีก  ยิ่งหน่วยงานราชการต่างๆไม่ต้องพูดถึง  มีแต่นโยบายทั้งนั้น  เอาเข้าจริงตัวเราเองนั่นแหล่ะที่ช่วยเหลือตัวเราเอง  ทำอย่างไรผมถึงจะสำเร็จได้หล่ะครับ จากคุณ : liverpool123 - [ 18 เม.ย. 50 19:58:36 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คุณliverpool123ครับ ผมเข้าใจและเห็นใจและเห็นด้วยครับ หน่วยราชการมีแต่นโยบายทั้งนั้น บางหน่วยงานทำทีเป็นจัดสัมมนาเชิงปฏิบัติ รับฟังการมีส่วนร่วม แต่ตัวเองสรุปคำตอบมาเรียบร้อยแล้ว ตบตาประชาชน ทำแผนงานมาของบฯและแปลงเป็นผลงาน เพื่อผลการเลื่อนขั้น เลื่อนเงินเดือน แม้แต่ข้าราชการในสถาบันการศึกษา ก็ยังด้านทำแบบที่ผมเล่า ผมสัมผัสมาแล้วอย่างน้อย๓เหตุการณ์ครับ แต่อย่าเพิ่งหมดความหวัง หมดศรัทธาใดๆทั้งสิ้นนะครับ อย่างน้อย ขอให้คุณยังคงเหลือความศรัทธาในตนเองไว้ เป็นแหล่งศรัทธาสุดท้าย ความคิดที่ช่วยเหลือตัวเราเองนั่นสำคัญเหนืออื่นใด แล้วเงินก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดอันดับแรก ความเป็นไปได้ของโครงการต่างหาก สำคัญกว่า ที่ตัวผลิตภัณฑ์ หรือกระบวนการผลิต หรือการตลาดการบริการ มีนวัตกรรม คุณสมบัติผู้บริหารจัดการโครงการสำคัญต่อมาหรือพอกัน และองค์กรที่จัดตั้ง ตามขนาดของธุรกิจนั้นๆ ที่ปรึกษาที่เชื่อถือได้ มีชื่อเสียง มีบ้างหรือไม่? ที่ปรึกษาที่มีความน่าเชื่อถือ๒-๓คน/ด้าน ทำให้ตัวเราน่าเชื่อถือตามมาครับ คนไทยส่วนมาก ไม่นิยมหรือไม่เข้าใจระบบที่ปรึกษา เราคิดว่าเราเก่งไปทั้งหมด มองไม่เห็นว่าในเบื้องหน้าเราจะพบอุปสรรคอันใด ผมบอกได้ว่าเครือซีพี สหพัฒน แสงโสม ล้วนมีข้าราชการอาวุโสเป็นที่ปรึกษา มีสื่อมวลชนเป็นที่ปรึกษา หากเรายังไม่ใหญ่โต เราก็สามารถมีข้าราชการตัวเล็ก อาจารย์ตัวเล็กคอยช่วยเหลือ ตักเตือน บางธุรกิจจะต้องผ่านการพิสูจน์เชิงเวลามาบ้าง๒-๓ปีว่าเดินไปได้ในอนาคต พัฒนาให้ดีเด่นขึ้นได้ต่อไปยั่งยืน ค่ำคืนนี้ ผมก็นำเคล็ดลับ มาบอกแล้ว ใครไม่เชื่อภาคทฤษฏีและภาคปฏิบัติจริงในบริบทวัฒนธรรมไทย ก็ได้นะครับ........ จากคุณ : ... (ขามเรียง) - [ 18 เม.ย. 50 21:16:50 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณครับอาจารย์  โครงการจะเขียนดีขนาดไหน  ไปขอกู้แบงค์  ไม่เห็นที่ไหนจะให้  ต้องมีสินทรัพย์  ต้องมีประสบการณ์ในการทำธุรกิจ ต้องดำเนินธุรกิจอย่างน้อยขั้นต่ำ 3 ปี 5 ปี  เพื่อป้องกันความเสี่ยง  แล้วอย่างนี้คนที่จะเป็นเจ้าของธุรกิจที่เริ่มต้นจากศูนย์  โอกาสที่จะทำธุรกิจได้มันยากจริงๆ  ต้องมีเงินเท่านั้น พอมีเงิน  อยากจะคิดทำธุรกิจอะไรก็ทำได้  ถ้ามีธุรกิจแล้ว  พอมีเงินไปเห็นช่องทางหรือโอกาสตรงไหนก็สามารถเข้าไปทำได้  ถ้าไม่มีเงินทำอะไรไม่ได้เลยครับ ช่วยกันโหวตหน่อยครับ  กว่าจะหาเจอ  กระทู้ตกไปอยู่หน้า 2 แล้ว  ถ้าเป็นกระทู้แนะนำ จะได้หาง่ายหน่อย จากคุณ : liverpool123 - [ 19 เม.ย. 50 17:45:00 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สวัสดีค่ะอาจารย์  สวัสดีค่ะพี่หนุ่ม ตามความคิดเห็นของอาจารย์  เงินอาจจะไม่ใช่สิ่งสำคัญในการทำธุรกิจ  ถ้าเราไม่มีเงิน  แต่เรามีความเป็นไปได้ของการเขียนโครงการที่ดี  มีการวิเคราะห์โครงการที่ดีก็จะสามารถยื่นเรื่องกู้ได้  นอกจากนี้เท่าที่ทราบจะมีแบงค์  SME  ลงทุนร่วมด้วยถ้าโปรเจ็คส์ที่ดีจริงค่ะ จากคุณ : พลูดาว - [ 19 เม.ย. 50 18:03:03 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อาจารย์ค่ะ กรณีเจ้านายของ K.สมชาติ  ซื้อนาฬิกาให้และพาไปเที่ยวเป็นการซื้อใจพนักงานก็จริง  แต่ถ้าเราพึ่งเริ่มต้นธุรกิจ  เคยมีผู้แนะนำให้ว่า  จะไปหน้าใหญ่ใจโตไม่ได้  เอาตัวเองให้รอดก่อน  ก่อนที่จะไปช่วยคนอื่น  แต่ถ้าหากเรามีเงินแล้ว  จะทำอย่างไรก็ได้  เช่น  ถ้าเรามีเงินลงทุนเท่านี้  จะทำอะไรที่เกินตัว  หรือไปเปรียบเทียบกับบริษัทใหญ่ๆที่อยู่มานานและอยู่คงที่แล้วก็คงไม่ได้  ควรจะเริ่มต้นจากเล็กๆ เอาตัวเองให้รอดก่อน  ถ้ามีเงินแล้วจะทำใหญ่ขนาดไหนก็คงไม่มีใครว่า แต่ตรงการซื้อใจพนักงานนี่สิสำคัญมาก  ให้เท่าไรถึงจะดี  เมื่อไรถึงจะให้  หรือควรให้  เพราะถ้าหากให้มากไป  จะดูเหมือนเราใจดีมากไป  ลูกน้องไม่เกรงใจหรือเปล่าคะ อย่างกรณีนี้ไม่ทราบว่าเป็นการซื้อใจหรือเข้าใจดี  บริษัทฯพึ่งเริ่มต้น  มีบางคนที่ยังไม่ได้รับเงินเดือนเพราะพึ่งเข้ามาใหม่  ยังทำงานไม่ครบ 30 วัน  และเงินเดือนที่จ้างคนละไม่ถึงหมื่น  เพราะจ้างมารับโทรศัพท์และช่วยทำงานทั่วไป  ไม่ใช่พวก Specialist แต่มาติดวันสงกรานต์  ที่ทุกคนต้องกลับบ้านต่างจังหวัด  เท่าที่สอบถามทุกคนไม่มีเงินเลย  เพราะคนหนึ่งก็พึ่งทำงานเป็นที่แรก  ส่วนอีกคนก็หมุนเดือนชนเดือน  ดันไปคิดแทนเค้าว่า  ถ้าเค้าไม่มีเงินจะกลับอย่างไร  จะเอาเงินที่ไหนเป็นค่ารถกลับบ้าน  เงินเดือนก็ยังไม่ออก  ไม่ต้องการให้เบิกเงินล่วงหน้า  เพราะต้องการให้เป็นระบบ  ให้ไปหาวิธีการจัดการเงินเดือนของตนเองในแต่ละเดือนจะบริหารอย่างไร  ให้พอใช้กับเงินเดือนที่ตนเองได้รับ  แต่กรณีจะกลับบ้านวันสงกรานต์แล้วไม่มีเงินจะทำอย่างไร ถ้าเค้าไม่กลับไป  พ่อแม่ก็คงรออยู่  ปีหนึ่งกลับบ้านเพียงครั้งเดียว  บ้านนั้นลูกก็กลับมา  บ้านนี้ลูกก็กลับมา  นึกถึงความรู้สึกของคนที่เป็นพ่อเป็นแม่ คงจะรอ ทำไมลูกเราถึงไม่กลับมา  ก็เลยให้เงินไป  จะได้มีค่าเดินทาง กลับไปบ้านได้  จะได้ใหญ่ได้  หมายถึง  มีเงินไปเที่ยว  ไปซื้อของฝากกลับไปบ้าน  กลับไปบ้านก็มีเงินน๊ะ มันชั่งขัดแย้งกับการเริ่มต้นธุรกิจเหมือนกัน  ที่ทำอะไรหน้าใหญ่ใจโต  ตัวเองยังไม่รอดเลย  ยังไปห่วงคนอื่น  อาจารย์คิดว่าการที่เราใจดีมากเกินไปจะเป็นข้อเสียของการทำธุรกิจหรือเปล่าคะ  และการที่เราวางตัวเป็นแบบนี้จะมีผลเสียหรือเปล่าคะ  ขอบคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 50 18:13:24 จากคุณ : พลูดาว - [ 19 เม.ย. 50 18:10:33 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สำหรับผมเข้ามารออ่านเรื่องสั้นทางธุรกิจของอาจารย์ต่อครับ  ไม่อยากถามแล้ว  เดี๋ยวอาจารย์ไปตอบคำถามหมด     โหวตให้ทุกวันเลย ไม่อยากไปค้นเหมือนกัน จากคุณ : iloveum - [ 19 เม.ย. 50 18:31:02 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ผมก็ยังมารอ จขกท เหมือนเดิม  555 ถ้า จขกท ไม่มาผมจะทำการยึดแล้วนะ จากคุณ : iloveum - [ 19 เม.ย. 50 18:34:57 ]

ความคิดเห็นที่ 34 จะพยายามดูแลสมาชิกกระทู้ให้ทั่วถึง ใจเย็นๆนะครับ ********************************** เกริ่นความนำ ฉบับเพ้อเจ้อ.....อุทาหรณ์ตำนาน เวลาแห่ง"นิสัยอุตสาห(กรรม)"กับความมุ่งมั่นสู่วิสัยทัศน์๕๐๐๐ปี พระพุทธเจ้าทรงลงทุนด้วยชีวิต กับเวลาแห่งความพากเพียร๖ปี เพื่อสร้างนวัตกรรมให้หมู่มนุษย์ ยิ่งกว่านั้น บางกลุ่มนิกาย ยังสร้างตำนานความเพียรทศชาติของพระองค์ขึ้นมาเล่าขาน.....เชื่อ ,ไม่เชื่อ? นวัตกรรมคำสอนเพื่อความมีสุขและสันติในใจ คือมรรคปฏิบัติ แก่มวลมนุษย์ นวัตกรรมนี้มีอายุ๒๕๕๐+๔๕ปี ยังทันสมัย ....ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ ยังมีนวัตกรรมล่องลอยอยู่ในอากาศรอบตัวเราเต็มไปหมด ใครจะมีดวงตาที่๓ไขว่คว้า นำมาทำธุรกิจได้สำเร็จบ้าง จากคุณ : มาโยงใยแมงมุมธุรกิจกัน... (ขามเรียง) - [ 19 เม.ย. 50 21:52:50 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ความเห็น#๒๙ ผมเห็นด้วยกับแนวคิด#๓๐ครับ ********************************* ตอบ#๓๑.... อ่านคนให้ขาด "คนที่ขอ มักไม่รู้จักพอ"... " อ่านสถานะการณ์ให้ออก รีบช่วยเขา ก่อนเขาเอ่ยปาก เราได้ใจเขา" อาทิตย์ก่อน ลูกน้องมีคดีความ ผมรีบบรรเทาทันที ได้ใจกันครับ อดีต...ผมเคยมีลูกน้องคนหนึ่ง มาทำงานด้วย ปัญหาเดียวกันกับคุณพลูดาว คิดจะกลับบ้าน เวลาสงกรานต์ หวังว่าจะไม่ใช่รายเดียวกัน ผลงานยังไม่ปรากฏ องค์กรก็อยู่ในช่วงตกต่ำ เส้นกราฟการเงินยังไม่เงยหัว ผมปฏิเสธครับ บางคนมาทำงาน เพิ่งจบการศึกษามาหมาดๆ ผมให้เบิกเงินล่วงหน้า จัดหาที่พักให้ฟรี มั่นใจในการตัดสินใจของเราครับ เป็นอะไรเป็นกัน แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 50 22:16:52 จากคุณ : ขามเรียง - [ 19 เม.ย. 50 22:13:38 ]

ความคิดเห็นที่ 36 สมชาติตั้งต้นใหม่ "การบริหารคือการตัดสินใจ" สมชาติก่อนออกมาเป็นผู้ประกอบการ เขาสมัครงานตำแหน่ง หัวหน้าฝ่ายออกแบบผลิตภัณฑ์ ก่อนลาออกเขาควบตำแหน่งวิศวกรแอร์รถยนต์และวิจัย ที่บริษัทรถยนต์มีชื่อ เพื่อนมาเขาชวน "สมชาติ ออกไปจัดสวนกันไม๊? ตรองดู๓วัน ผมตัดสินใจกลายพันธุ์ทางอาชีพครั้งใหญ่ พ่อแม่พี่น้อง ไม่มีใครคิดว่าสมชาติจะมีนิสัยประกอบการ "มันไปไม่รอดหรอก" พ่อของสมชาติ เปรยกับแม่ของเขา "ความรู้เรื่องเกษตร เรื่องต้นไม้ไม่สักนิด" ทำไมสมชาติจึงตัดสินใจ ลาออก...เขาบ้าไปแล้ว จากคุณ : ขามเรียง - [ 19 เม.ย. 50 22:40:46 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณค่ะอาจารย์ที่ให้คำแนะนำ   จริงอย่างที่อาจารย์กล่าวต้องอ่านสถานการณ์ให้ออก   แต่ละสถานการณ์มันไม่เหมือนกัน   ต้องอ่านคนให้ออก   และเมื่อตัดสินใจไปแล้ว   ต้องมีความเชื่อมั่นในการตัดสินใจของเรา   จากคุณ : พลูดาว - [ 20 เม.ย. 50 11:26:57 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อยากไปอยู่กับคุณพลูดาว  คุณพลูดาวใจดีจังเลย  แต่เอ๊ะเปลี่ยนใจไปอยู่กับอาจารย์ดีกว่า  ได้ที่พักฟรี  และเบิกเงินล่วงหน้าได้ด้วย  ว่าแต่ตอนนี้อาจารย์ยังต้องการพนักงานเพิ่มอีกหรือเปล่าครับ  (เผื่อฟลุ๊ก) อิ อิ ส่วนมากอาจารย์จะเน้นคำว่านวัตกรรม  ก็คำนี้แหล่ะครับคิดยากจะตาย  ถ้าใครมองเห็น  ก็จะเห็นโอกาสทางธุรกิจ ก็ต้องย้อนกลับกันไปใหม่  ทำอย่างไรถึงจะเห็นโอกาสทางธุรกิจ ผมไม่ขอถามอาจารย์แล้วกัน  รออาจารย์มาเล่าให้ฟังต่อ  ได้ความรู้ตั้งเยอะๆ  เพราะบางครั้งคำถามของผม  มันอาจจะดูเหมือนง่ายๆในสายตาคนอื่น  แต่ผมไม่รู้นี่ครับ  ผมถึงถาม จากคุณ : iloveum - [ 20 เม.ย. 50 14:01:10 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ผมว่าที่สมชาติตัดสินใจลาออก  เพราะคิดมาแล้ว 3 วัน ต้องเห็นช่องทางแน่ๆเลยครับ จากคุณ : iloveum - [ 20 เม.ย. 50 14:09:32 ]

ความคิดเห็นที่ 40 แวบงานเข้ามาอ่าน  สงสัยอาจารย์คงต้องรับผมไปทำงานอีกคนแล้วครับ 555 ขอยืนยันครับ  น้องพลูดาวน่ารักมากๆ  สวยด้วย และก็ใจดีด้วย  เสาร์นี้อยากไปพระฉายอีก  จะพาไปได้อีกเปล่าครับ (เผื่อฟลุ๊คอีกเหมือนกัน  อิ  อิ) จากคุณ : liverpool123 - [ 20 เม.ย. 50 14:24:02 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เข้ามาใหม่  ลืมตอบไปครับ  ทำไมสมชาติจึงตัดสินใจ ลาออก  ผมก็คิดเหมือนกับ คห.39  ครับ กระทู้ตกลงไปเรื่อยๆ แล้วจะมีใครทราบไหมว่ากระทู้นี้ให้ความรู้จริงๆ  เสียดายคนไม่ได้เข้ามาอ่านจัง จากคุณ : liverpool123 - [ 20 เม.ย. 50 18:38:00 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เบื้องหลังความคิดของสมชาติ มีที่มายาวย้อนหลังไปสู่ชีวิต ช่วงวัยเด็ก ในครอบครัวข้าราชการทั่วไป เขารู้จักสภาพความอดอยากดี อยากกินอยากได้อะไร มักจะไม่สมหวัง สมชาติไม่ต้องการเป็นมนุษย์เงินเดือน สมชาติเกิดมาในครอบครัวที่ พ่อทำงานกินเงินเดือนเลี้ยงดูคน๕คน แบบกระเหม็ดกระแหม่ ยกเว้นไม่เหมือนเรื่องเล่าขานที่ว่า ครอบครัวหนึ่งที่ยากจนอย่างยิ่ง ถึงขนาดต้องแขวนปลาทูเค็มไว้ แล้วทุกคนมานั่งล้อมวง กินข้าวต้มเปล่าไปพลาง มองปลาทูเค็มให้มีรสเค็มในปากเอง แต่ทุกคนไม่มีสิทธิแกะเนื้อปลาเค็มมากินในชามของตน กับมีความบังเอิญบางอย่างสมชาติติดตามเรียนรู้ ศึกษาพฤติกรรมของคนเป็นผู้นำมาตลอด เริ่มตั้งแต่สมัยเขายังเรียนชั้นมัธยม สะสมต้นแบบจากหนังสือชีวประวัติผู้นำประเทศ ผู้นำชุมชนต่างๆ เช่นฮิตเลอร์ มุสโสลินี เชอร์ชิล เคนเนดี เรื่องราวเหล่านี้อยู่ในตู้หนังสือของบิดาของเขานั่นเอง   ทว่าปกติแล้ว เขาไม่เคยสนใจจะอ่านมาก่อน ก็เป็นเด็กไทยทั่วไปน่ะ อยู่มาวันหนึ่งเขาถูกแม่ลงโทษ เขาเสียใจและ หลบหน้าแม่ไปอยู่ในมุมข้างตู้ครึ่งค่อนวัน ตรงนั้นไม่มีอะไรจะทำ เพื่อแก้เบื่อ เขาจึงหยิบหนังสือดังกล่าวออกมาอ่าน อ่านมาอ่านไป เกิดความสนุก กลายเป็นคนติดใจในพฤติกรรมเรื่องราวของผู้นำทั้งหลาย เดิมทีสมชาติก็เป็นเพียงเด็กไทย ที่ได้สะสมภาวะผู้นำแบบไม่ตั้งใจ การเรียนรู้อย่างวงกว้างต่อมาอีก ทำให้เขามองเห็นว่าประเทศไทยตกเป็นเบี้ยล่าง ของชนชาติตะวันตกมาโดยตลอด นับแต่การต้องลงนามสนธิสัญญา สิทธิสภาพนอกอาณาเขต"สัญญาบาวริง"ในรัชสมัยรัชกาลที่๔ สมชาติมองว่าคนไทย ยังคงมีค่านิยมมีวัฒนธรรมไม่ชอบทำการค้า ไม่ชอบเป็นนักจินตนาการสร้างมูลค่าเพิ่มให้สินค้าวัตถุดิบ ในขณะที่ต้องสั่งเข้าสินค้าสำเร็จรูปที่มีราคาแพง  ประเทศจนลงๆ (ทุกวันนี้ เส้นกราฟความจนของประเทศมันก็เริ่มดิ่งหัวลงอีกแล้ว) นี่เป็นแรงกดดันให้เขาอยากทำการค้าหรือ... "คนไทยต้องหันมาทำการค้า" อยากเป็นผู้ประกอบการ แม้ครอบครัวจะมิใช่ตระกูลค้าขายมาก่อน สมชาติมองเห็นตลาดอสังหาริมทรัพย์กำลังเจริญเติบโต ในช่วง พศ.นั้น ตลาดต้นไม้ริมถนนขยายตัวตาม ช่องว่างการเป็นผู้มีความสามารถในงานรับจัดสวนมีให้เห็นอยู่ เขามองว่าเขาน่าจะทำการออกแบบได้ดีกว่าคนอื่น เขายอมลดตัวลงมาจากระดับผู้จัดการ หัวหน้าคน ที่ได้เงินเดือนสูงแล้ว ลงมาเสี่ยงกับผลกำไรที่ยังไม่ชัดเจน แต่ความมั่นใจ เขามีวิสัยทัศน์ที่ถูกต้อง ผ่านการวิเคราะห์ตามเหตุผลที่ดีพอสมควร เขาบุกบั่นฟันฝ่าคลื่นลม ผ่านวิกฤตเศรษฐกิจในช่วงปี๒๕๔๐มาได้หวุดหวิด ขณะนี้สมชาติ มีงานรับเหมาระดับร้อยล้านต่อหนึ่งโครงการขึ้นไปหลายโครงการ เขามีภรรยาคู่ใจที่ดี ถึงหน้าตาจะไม่สวย แต่ก็จบพยาบาล ขนาดยอมทิ้งอาชีพอันมีคุณค่าต่อสังคม เธอสามารถละทิ้งเครื่องแบบนางพยาบาลที่ขาวสะอาด สุดเท่ ลงมาคลุกกับดินปลูกต้นไม้ อากาศร้อนสกปรกกลางแดด ไม่เย็นสบายเท่าการเป็นพยาบาลในห้องแอร์ของโรงพยาบาล "ความสำเร็จ เริ่มต้นจากครอบครัว" เป็นข้อความจากหนังสือยอดขายดีเป็นล้านเล่ม ติดอันดับ เบสเซลเลอร์เล่มหนึ่ง อนาคตของสมชาติและภรรยาคงมีอนาคตที่รุ่งเรืองยิ่งขึ้นไปอย่างสม่ำเสมอ เขาเริ่มได้รับงานก่อสร้างอาคาร งานตกแต่งภายใน ที่มีมูลค่าแต่ละโครงการ มูลค่ามากกว่างานรับเหมาสร้างสวนมากมาย ความสำเร็จของสมชาติ เริ่มจากศูนย์ ความสำเร็จเริ่มจากการเก็บประสบการณ์การบินสูงกว้างไกล เฝ้าสอดส่ายสายตาที่ฝึกฝน จนมองเห็นเหยื่อทั้งฝูง แต่โฉบเฉี่ยวลงมาต่ำ ยอมคว้าเหยื่อตัวแรกเล็กๆตัวเดียวก่อน....ไม่โลภ ในเวลาหลายปีต่อมาต่อมา อุ้งเล็บของเขาก็กางออกแบบทวีคูณ แข็งแรงจนเริ่มคว้าเหยื่อทีละมากตัวพร้อมกัน แก้ไขเมื่อ 21 เม.ย. 50 01:52:35 จากคุณ : ขามเรียง - [ 21 เม.ย. 50 01:49:53 ]

ความคิดเห็นที่ 43 แมงมุมอย่างผม...จะเฝ้ามองสมชาติ ประสพความสำเร็จในชีวิต ไปอย่างเงียบๆ ไม่ให้เหยี่ยวหนุ่มตัวนี้รู้ตัว ผมจะแอบศึกษาวิธีการสร้างภาวะผู้นำของเขา...ผู้นำทางธุรกิจ... เพื่อนำแบบอย่างไปสอนเยาวชน ชาวสยามต่อไปในช่วงชีวิตที่เหลืออยู่...ของผม ผมจะซ่อนตัวให้มิดชิด เพื่อว่า  เขาจะไม่สามารถเห็นและมาโฉบผมไปจิกกินได้ ....ดังที่กระทู้นี้ถูกซ่อนไว้.... แก้ไขเมื่อ 21 เม.ย. 50 02:02:30 จากคุณ : ขามเรียง - [ 21 เม.ย. 50 02:01:25 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณครับอาจารย์ที่ทำให้ผมหูตาสว่าง มองเห็นแนวทางในการทำธุรกิจ เสียดายกระทู้ดีๆแบบนี้  ผมว่าเราไปแตกกระทู้ใหม่แล้วก็ก๊อปข้อมูลตรงนี้ไปด้วย  คนอื่นจะได้เห็นดีไหมครับ  แล้วให้คุณพลูดาวเป็นคนตั้งกระทู้  เพราะเห็นกระทู้ครั้งที่แล้วก็ดังมากๆ จากคุณ : iloveum - [ 21 เม.ย. 50 10:52:45 ]

ความคิดเห็นที่ 45 พี่หนุ่มมารับค่าจ้างหน่อยเร้ว... จะให้พลูดาวเป็นคนตั้งกระทู้ไม่มีปัญหาค่ะ  ปัญหาอยู่ตรงที่คนคอยให้ความรู้อาจารย์ขามเรียง ท่านจะมีเวลาเหรอค่ะ  รบกวนท่านมากไปหรือเปล่า  เพราะสังเกตการตอบกระทู้ก็เข้ามาตอบดึกๆทุกคืน  เกรงใจท่านค่ะ จากคุณ : พลูดาว - [ 21 เม.ย. 50 12:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อาจารย์ค่ะ หนูนอนไม่หลับค่ะ รออาจารย์มาเล่านิทานให้ฟังก่อนนอน  แต่เป็นธุรกิจนี่สิ  สงสัยหลับตาต้องเห็นแต่เงินแน่เลยค่ะ อาจารย์อย่านอนดึกมากนักนะค่ะ กลมๆค่ะ จากคุณ : พลูดาว - [ 21 เม.ย. 50 22:25:48 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อาจารย์หายไปไหนคะ หรือถูกเหยี่ยวจับไปแล้ว 555 จากคุณ : พลูดาว - [ 22 เม.ย. 50 12:43:57 ]

ความคิดเห็นที่ 48 จุ๊ๆๆ อย่าดังไป มาแล้วครับๆ กำลังล่อเหยี่ยวครับ จากคุณ : ขามเรียง - [ 22 เม.ย. 50 22:05:53 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ตอนนี้มีผู้อาสาจะไปทำงานกับผม ผมแต่งตั้งให้คุณพลูดาวเป็นด่านแรก ทำการสัมภาษณ์ครับ แล้วค่อยส่งต่อไปสมัครที่กลุ่มบริษัททีมฯ ถนนนวลจันทร์ครับ กลัวว่าจะติดอยู่ด่านแรกแล้วไม่ยอมไปหาผม...น่ะนะ..(ฮ่า,ฮ่า) จากคุณ : ขามเรียง - [ 22 เม.ย. 50 22:12:18 ]

ความคิดเห็นที่ 50 นึกว่าอาจารย์เลิกเล่าเรื่องสั้นแล้วก็เลยไม่ได้เข้ามา ต้องขอโทษด้วยครับ เข้ามาที่แล้วไม่เจอใคร เห็นเงียบไปกันหมด "กำลังล่อเหยี่ยวครับ" มีแนวเรทเอ้กซ์ด้วยหรือครับอาจารย์ 5555 เรื่องงาน ผมขอไปสัมภาษณ์กับอาจารย์โดยตรงได้หรือเปล่าครับ เกรงใจคุณพลูดาวครับ (เผื่อฟลุ๊กอีกแล้ว) อาจารย์จะเลิกเล่าแล้วเหรอ แล้วจะตั้งกระทู้ใหม่อาจารย์มีความคิดเห็นอย่างไรครับ จากคุณ : iloveum - [ 24 เม.ย. 50 13:53:00 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ผมจะไปอยู่กับน้องพลูดาว น้องพลูดาวน่ารักมั่กๆ แต่น้องเค้าหายไปไหน หลังไมล์ไปก็ไม่ยอมตอบ เที่ยวก็ไม่พาไปเที่ยวอีก แงๆๆๆๆ อาจารย์ครับ ผมก็ชอบล่อเหยี่ยวเหมือนกันครับ 555 จากคุณ : liverpool123 - [ 24 เม.ย. 50 14:04:29 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ขออภัยครับ ตั้งแต่วันที่ 8/4/50 ก็ไม่ได้ล็อคอินเข้ามาเลย พึ่งล็อคอินเข้ามาเห็นข้อความหลังไมค์ จึงคลิ๊กมาดู ขออนุญาตนั่งอ่านสักพักครับ ที่แรกนึกว่ากระทู้ตกไปแล้ว.. แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 50 20:18:21 จากคุณ : นึกแนะ - [ 25 เม.ย. 50 19:53:08 ]

ความคิดเห็นที่ 53 โทษที่ครับวันที่ 10 ครับ ความจำเลอะไปหน่อย.. จากคุณ : นึกแนะ - [ 25 เม.ย. 50 20:00:33 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ได้อ่านทุกกระทู้ทั้งหมดแล้ว รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นทั้งผู้ให้และผู้รับ ควบคู่ไปกับความรู้ ดีมากๆครับ ไม่ทราบยังอยู่กันครบทุกท่านไหมครับ จากคุณ : นึกแนะ - [ 25 เม.ย. 50 20:34:01 ]

ความคิดเห็นที่ 55 หนูเข้ามารายงานตัว หนูกลับมาแล้วค่ะ จากคุณ : พลูดาว - [ 25 เม.ย. 50 20:51:34 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ผมก็มารายงานตัวอีกคนครับ แต่คุณลิเวอร์พูลคงจะมาไม่ได้ เพราะคืนนี้เชลซีกับลิเวอร์พูล ตีหนึ่งสี่สิบห้าครับ ช่อง 3 ห้ามพลาด จากคุณ : iloveum - [ 25 เม.ย. 50 21:20:50 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ผมยังไม่ทราบเลยครับคุณพลูดาวทำอะไร แล้วคุณนึกแนะหล่ะครับทำอะไรอยู่ เล่าสู่กันฟังหน่อยครับ จากคุณ : iloveum - [ 25 เม.ย. 50 21:22:22 ]

ความคิดเห็นที่ 58 สวัสดีครับคุณพลูดาว สวัสดีครับคุณiloveum ผมทำธุรกิจส่วนตัวอยู่ครับ ด้านอสังหาริมทรัพย์ แต่คงคนละประเภทกับคุณขามเรียง ออกตัวนิดนึงครับ ผมบริหารงานไม่เป็น ทำงานไม่ค่อยเก่ง ล้มเหลวมาค่อนข้างเยอะ ถึงเยอะมากครับ... เป็นคนหัวไม่ดี เรียนมาน้อย แต่มีลูกบ้าเยอะครับ จากคุณ : นึกแนะ - [ 25 เม.ย. 50 21:47:26 ]

ความคิดเห็นที่ 59 อยากร่วมด้วย ช่วยแชร์ นะครับ แต่วันนี้เหนื่อยมากมาย ขอแค่ แวะ ทักทาย พี่เอก (ขามเรียง)  ก่อน นะครับ ปล. ความสำเร็จ(ด้านการศึกษา) ในวันนี้ ส่วนหนึ่ง พี่เอก (ขามเรียง) ก็มีส่วนช่วยให้ สำเร็จ นะครับ ปล. 2   ว่าแล้ว ก็ นัดทานข้าวกันดีกว่า ... พี่สะดวกหรือไม่ อย่างไร ครับ ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 25 เม.ย. 50 22:52:21 ]

ความคิดเห็นที่ 60 สวัสดีตอนเช้าครับ เชลซีสุดยอด ... เย้ ! จากคุณ : =[ชงเข้ม]= - [ 26 เม.ย. 50 08:36:34 ]

ความคิดเห็นที่ 61 สวัสดีตอนเช้าเช่นกันครับ วันนี้ได้ขึ้นเป็นกระทู้แนะนำแล้ว.. จากคุณ : นึกแนะ - [ 26 เม.ย. 50 09:05:26 ]

ความคิดเห็นที่ 62 สวัสดีค่ะพี่ดีอาร์ คุณชงเข้ม และคุณนึกแนะ กลายเป็นกระทู้แนะนำไปแล้ว เย้ๆๆๆๆสมความตั้งใจที่อยากให้ทุกคนได้อ่าน แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 50 20:30:54 จากคุณ : พลูดาว - [ 26 เม.ย. 50 12:10:18 ]

ความคิดเห็นที่ 63 พี่ดีอาร์ค่ะ ครั้งที่แล้วนัดกันก็ล้มเหลวไปแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้จะนัดใหม่อีกเหรอค่ะ แล้วเมื่อไหร่จะมา TT&T อีกค่ะ ครั้งนี้ได้ไปพระพุทธบาทอย่างแน่นอน (ชวนพี่หนุ่มด้วยนะค่ะ) จากคุณ : พลูดาว - [ 26 เม.ย. 50 12:15:37 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ลิเวอร์พูลอาจจะแพ้ในนัดนี้ แต่ยังมีนัดเหย้าอีกครั้งหนึ่งนี่นา ยังมีโอกาส ถึงแม้ว่าลิเวอร์พูลจะแพ้เมื่อคืน แต่ก็มีข่าวดีที่กระทู้นี้กลายเป็นกระทู้แนะนำ อยากให้พวกเราได้อ่านกระทู้ดีๆกันครับ ว่าแล้วก็โหวตกันต่อไป ช่วยกันโหวต ช่วยกันแสดงความคิดเห็นด้วยนะครับ จากคุณ : liverpool123 - [ 26 เม.ย. 50 12:25:26 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เชลซีมีโอกาสคว้า 4 แชมป์แน่นอน ผมขอฟันธง จากคุณ : iloveum - [ 26 เม.ย. 50 12:33:44 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ขอโทษทีครับตอบผิดไป นึกว่าเป็นกระทู้บอล 555 ดีใจมากเลยครับที่กระทู้นี้กลายเป็นกระทู้แนะนำไปได้ สมความตั้งใจของผมอีกคนนะคุณพลูดาว อยากให้ทุกคนมาช่วยกันแสดงความคิดเห็นครับ จะได้เป็นแนวทางสำหรับผม และคนอื่นที่กำลังหาแนวทางอยู่ จะได้เป็นวิทยาทานให้คนอื่นด้วยครับ จากคุณ : iloveum - [ 26 เม.ย. 50 12:38:24 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ขอคารวะอาจารย์ขามเรียงเป็นพิเศษนะครับ  เพราะไม่ได้พบอาจารย์นานมากแล้ว  ขอบคุณอาจารย์ที่ให้ความช่วยเหลือผมเสมอมา  ทั้งความคิดและอื่นๆครับ การประสบความสำเร็จ  อาจไม่ได้มองจากว่า คนๆนั้นมีอะไรบ้าง  แต่จะมองจาก  คนๆนั้นได้เดินทางมาไกลแค่ไหนจากจุดเริ่มต้น  คนบางคนอาจได้รับมรดกมาเป็นจำนวนมาก  แต่หลายปีผ่านไป  เขาก็ยังมีเท่าเดิม  แบบนี้ในด้านการเงิน(เฉพาะด้านการเงินนะครับ)  ก็ไม่อาจเรียกว่าประสบความสำเร็จ   เพราะย่ำอยู่ที่เดิม   ในขณะที่บางคน  เริ่มจากศูนย์  หรือ  หนึ่ง  หรือสอง  แต่หลายปีผ่านไป  เขาได้ขยับฐานะขึ้นมาเป็นอันมาก  แบบนี้ก็อาจเรียกว่าประสบความสำเร็จด้านการเงิน  หรือการงาน แต่บางครั้ง  เราก็เพียรพยายามที่จะเอาชนะ  หรือแสวงหาความสำเร็จด้านวัตถุ  จนเหมือนกับว่า  ไม่มีความสุข  และจะมีความสุขก็ต่อเมื่อได้บรรลุเป้าหมาย  หรือความฝันนั้น  ระหว่างเส้นทาง   ก็เลยเหมือนเต็มไปด้วยความทุกข์  และไม่รู้ว่า  เมื่อไหร่จะถึงซึ่งความสุขเสียที  ฉะนั้น  บางที  แม้ความสำเร็จด้านการงาน  ยังอยู่ในระหว่างวางแผน หรือดำเนินการ  แต่ความสำเร็จในชีวิต  หรือความสัมพันธ์  ไม่ได้ต้องใช้เวลามากขนาดนั้น  ขอเพียงเปลี่ยนมุมมองและความคิด  เราก็ประสบความสำเร็จได้ง่ายๆ  ในทุกๆวันครับ จากนี้ไป  ผมจึงจะพยายามตามหาความสำเร็จทางการงานที่ก้าวไปเรื่อยๆ  อย่างมีความสุขทุกๆวันให้ได้ครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 26 เม.ย. 50 12:51:05 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ตัวผมเอง  อาจยังไม่อาจเรียกตัวเองว่าประสบความสำเร็จมากมายอะไร จึงขอเสนอเพียงแง่คิด  ที่ตนเองใช้  และก็ถือว่าประสบผลระดับหนึ่งนะครับ นักคิด  และผู้ประสบความสำเร็จหลายๆคน  อ้างถึงหลักการ  "The Law Of the Farm"   นั่นคือ  การประสบความสำเร็จ  ไม่ได้มาชั่วข้ามคืน  แต่มาจากการหว่านเมล็ดพืชทีถูกต้องไว้   ถ้าเราได้ลงมือ  ลงทุนในสิ่งที่ถูกต้องไว้  สิ่งเหล่านี้จะตอบแทนกลับมาแน่นอน  ความสำเร็จเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้  หว่านพืชใดไป  รดน้ำดูแลอย่างดี  ผลผลิตย่อมต้องเกิดมาเป็นสิ่งนั้น  แต่ถ้าหว่านพืชผิด  หรือหว่านในสิ่งไม่ดี  สิ่งไม่ดีก็จะเกิดตามมาแน่นอน ฉะนั้น  วันนี้หากใครคิดว่าตนเองต้องเริ่มจากศูนย์(ในความหมายทางการเงิน  หรืออื่นๆก็ตาม)  ก็จงถามตนเองว่า  วันนี้เราทำอะไรไปในฟาร์มของเราบ้าง  เราสร้างความรู้เพิ่มขึ้นจากเมื่อวานหรือไม่  เรามีเพื่อนดีๆหรือคอนเนคชั่นเพิ่มขึ้นหรือไม่  เราเป็นที่รู้จักในความสามารถของเรามากขึ้นหรือไม่  เรามีเงินเก็บมากขึ้นหรือไม่  ฯลฯ  หรือพูดง่ายๆ  คือเราได้ปูพื้นฐานของความสำเร็จเพิ่มขึ้นหรือไม่  หากเราไม่ได้ลงทุนอะไรในวันนี้  ความสำเร็จก็คงไม่มา  หรือจะมาได้ก็เรียกว่าฟลุ๊คเต็มที คนที่ปูพื้นฐานมาระยะหนึ่งแล้ว  สิ่งที่พวกเขาจะสัมผัสได้ก็คือ  วันนี้ง่ายขึ้นกว่าเมื่อวาน  แม้จะยังยากอยู่บ้าง  หรือมีอะไรต้องทำอีกมากก็ตาม  แต่นั่นก็เกิดการก้าวหน้าแล้ว   "The Law Of The Farm"  ทำให้เราอดทนรอได้  และใจเย็นขึ้น  นิ่งขึ้น  เพราะบางคน  เพิ่งเริ่มทำวันนี้  อยากได้ผลตอบแทนพรุ่งนี้แล้ว  ซึ่งมันเร็วเกินไป  ต้นไม้ไม่ได้โตเร็วขนาดนั้น(โดยเฉพาะไม้ยืนต้นใหญ่ๆ)  ลองทำสิ่งที่ปูพื้นฐานดูสักปีหรือสองปี  แล้วดูว่าอะไรมันง่ายขึ้นไหม  ถ้ารู้สึกว่ามันง่ายขึ้น  คุณจะเชื่อว่า   คุณมาถูกทางแล้ว เพียงแชร์ไอเดียนะครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 26 เม.ย. 50 13:06:16 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ดีใจที่ได้อ่านกระทู้นี้ค่ะ  ความสำเร็จบางครั้งไม่ได้เริ่มต้นที่ศูนย์นะคะ  บางคนก็ติดลบค่ะ   เชื่อไหมคะ ว่าเวลาเราดูรายการสู้แล้วรวย  หรือคำสัมภาษณ์จากนักธุรกิจชั้นนำ  ที่มาเล่าเรื่องราวต่าง ๆ เพียงแค่ ครึ่งชั่วโมง  แต่กว่าเค้าจะผ่านวิกฤตต่าง ๆ มาได้ เชื่อไหมคะ ว่าแสนสาหัส   ความสำเร็จ เปรียบง่าย ๆ เหมือนกับการเล่นจิ๊กซอว์   การที่เราได้รับคำแนะนำจากผู้รู้  ก็เหมือนกับการแนะนำว่า เริ่มต้นคุณควร  หากรอบของภาพก่อน  แยกสี เป็นกลุ่ม ๆ  แบ่งเป็นหมวด ๆ  แล้วค่อย ๆ ต่อ  ก็เปรียบเหมือนเราฟังประสบการณ์ของผู้รู้น่ะคะ อยากแชร์เรื่องประสบการณ์ของตัวเอง ไว้คราวหน้านะคะ ตอนนี้ต้องไปแล้ว มีนัดลูกค้า ต้องไปหาเงินก่อน  เงินทองยิ่งหายากมาก ๆ  อยู่ จากคุณ : แม่ลูกสาม (msju) - [ 26 เม.ย. 50 15:53:44 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ไม่มีอะไรจะเล่า เพราะตัวเองก็ยังไม่ประสบความสำเร็จ แล้วคนที่ประสบความสำเร็จทุกคนที่ผมรู้จัก    ก็ประสบความสำเร็จมาด้วยวิธีการที่ไม่น่าที่จะนำมาเล่าทั้งนั้น จากคุณ : แมว มหาภัย - [ 26 เม.ย. 50 18:00:22 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ดีใจด้วยครับ- สมใจละซิ,บรรดามิตรสหายที่โหวตกัน! เป็นกระทู้แนะนำ ทั้งที่ตกใต้ถุนไปแล้วหลายวัน ***************************************** ขอสวัสดี มิตรสหายดึกดำบรรพ์ คุณดีอาร์ เป็นดอกเตอร์ไปแล้วใช่หรือเปล่า? คุณจิมมี่ กำลังจะรวยเป็นลำดับต่อไป นะครับ? จากคุณ : ... (ขามเรียง) - [ 26 เม.ย. 50 18:10:59 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ขอบคุณคุณจิมมี่ค่ะที่แนะนำการเปลี่ยนมุมมองและแนวความคิด ถ้าเราเปลี่ยนได้ เราก็จะประสบความสำเร็จได้โดยง่าย เป็นการเปลี่ยนทัศนคติ ถ้าเราเชื่อมั่นว่าเราทำได้ เราก็ต้องทำได้ สามารถนำไปใช้ได้ทุกอย่างทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว คนเราเกิดมาไม่ว่าจะจนหรือรวย เราสามารถเปลี่ยนทัศนคติที่จะทำให้ได้ เราต้องสำเร็จอย่างแน่นอนค่ะ เห็นด้วยกับความสำเร็จที่ไม่ได้มาชั่วข้ามคืน เราต้องปูพื้นฐานความสำเร็จก่อน และก็ต้องขอขอบคุณคุณแม่ลูกสามที่มาร่วมแชร์ไอเดีย  นักธุรกิจที่เห็นในปัจจุบันว่าสำเร็จ แต่กว่าเค้าจะสำเร็จในชีวิตก็ต้องประสบกับปัญหากับอุปสรรคเป็นจำนวนมาก ความมุ่งมั่น ความพยายาม ความไม่ย่อท้อ ที่ทำให้เค้าสำเร็จในวันนี้ได้ค่ะ  คุณแม่ลูกสามอย่าลืมมาแชร์ประสบการณ์ของตนเองให้ฟังบ้างนะค่ะ แต่เอ๊ะมีนัดกับลูกค้า ต้องไปหาเงิน แต่เราทำธุรกิจยังไง ถึงมีเวลามาตอบกระทู้อยู่ได้ จะรอดไหมเนี่ย  อาจารย์ขามเรียงอยู่ไหนค่ะ มาช่วยด่วนเลยค่ะ  555 (ปล. กระทู้นี้คุณนึกแนะไม่ค่อยสะดวกมาประสานกระทู้ เพราะมีภารกิจจากการทำงาน จะมาได้เป็นครั้งคราว ก็เลยแจ้งให้ทางคุณ iloveum ช่วยประสานกระทู้ให้ แต่คุณ iloveum มาปรึกษา ก็เลยมีความคิดร่วมกันว่า อยากให้กระทู้นี้เป็นของพวกเราชาวสีลม ให้พวกเราช่วยกันประสาน ช่วยกันตอบกระทู้ด้วยนะค่ะ และอยากให้ช่วยกันแสดงความคิดเห็น เพื่อเป็นวิทยาทานแก่คนอื่น  ขอบคุณค่ะ) จากคุณ : พลูดาว - [ 26 เม.ย. 50 18:19:58 ]

ความคิดเห็นที่ 73 สวัสดีค่ะอาจารย์ขามเรียง และคุณแมว มหาภัย คุณดีอาร์เป็นด๊อกเตอร์ คุณจิมมี่จะเป็นคนรวยคนต่อไป แล้วพลูดาวหล่ะค่ะ ไม่เห็นบอกบ้างว่าจะเป็นอะไร 555 จากคุณ : พลูดาว - [ 26 เม.ย. 50 18:28:28 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ตามนั้นเลยครับคุณพลูดาว ร่วมด้วยช่วยกันครับ แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 50 19:19:38 จากคุณ : นึกแนะ - [ 26 เม.ย. 50 19:18:54 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ความคิดเห็นที่ 69 ดีใจที่ได้อ่านกระทู้นี้ค่ะ  ความสำเร็จบางครั้งไม่ได้เริ่มต้นที่ศูนย์นะคะ  บางคนก็ติดลบค่ะ จากคุณ : แม่ลูกสาม (msju) ******************************** เห็นด้วยครับ ----------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 70 แล้วคนที่ประสบความสำเร็จทุกคนที่ผมรู้จัก   ก็ประสบความสำเร็จมาด้วยวิธีการที่ไม่น่าที่จะนำมาเล่าทั้งนั้น จากคุณ : แมว มหาภัย *********************************** เห็นด้วยกับคุณแมว มหาภัยเต็มๆครับ การทำธุรกิจก็เหมือนกำลังต่อสู้กับโชคชะตาของตัวเอง บางเวลา ก็อาจมีการชกใต้เข็มขัดไปบ้าง เรื่องแบบนี้ค้าไม่พูด ไม่บอกกัน เป็นคุณสมบัติเฉพาะตัวของแต่ละคน แต่จะยั่งยืน ถาวร แค่ไหนก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งใช่ไหมครับ จากคุณ : นึกแนะ - [ 26 เม.ย. 50 19:32:23 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ขออนุญาติเพิ่มเติมแนวคิดความสำเร็จที่มาจากศูนย์ในกระทู้นี้อีกประเด็นหนึ่งครับ จุดหมายในระดับความสำเร็จ มิได้หมายถึงต้องเป็นผู้ประกอบการเพียงอย่างเดียว การเป็นพนักงานประจำ ในตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่ง ในองค์กรใดองค์กรหนึ่ง ก็เป็นความสำเร็จได้เช่นกันครับ กว่าใครจะมายืนอยู่ในตำแหน่งงานนี้ ต้องใช้ความทุ่มเท แรงกาย แรงใจ ความสามารถที่มีอยู่ ไต่เต้าขึ้นอยู่แถวหน้าขององค์กรได้ ผมเห็นว่าไม่ธรรมดาครับ ในกรณีนี้ไม่จำเป็นต้องอยู่ในองค์ขนาดใหญ่ มีชื่อเสียง อาจเป็นองค์กรขนาดกลาง หรือขนาดเล็ก ก็ได้ครับ เพราะบุคคลคนนั้น จะมีวิธีคิด แตกต่างจากบุคคลอื่นๆในองค์กรของตนเอง จึงได้รับการเลื่อนขั้น ได้รับการไว้วางใจหัวหน้า จากเจ้าของหรือผู้บริหารระดับสูง... แนวคิดนี้ของกระทู้นี้ อาจมุ่งแน้นไปที่การทำงาน การทำธุรกิจแต่เพียงประการเดียว ซึ่งไม่คลุมถึงวิธีการดำเนินชีวิตส่วนตัวของแต่ละท่าน ท่านใดประสงค์จะใส่แนวทางการดำเนินชีวิตควบคู่ไปด้วยจะเป็นการดีอย่างยิ่งครับ ขอเชิญชวนทุกท่านที่ได้เข้ามากระทู้นี้ กรุณาแสดงทัศนะของคุณให้บุคคลอื่นๆเพื่อเป็นวิทยาทานด้วยเถิดครับ จะมากหรือน้อยก็ไม่เป็นไรครับ ร่วมด้วยช่วยกัน ยกระดับแนวคิด พัฒนาแนวคิด เพื่อสังคมไทยจะได้คนที่มีคุณภาพมากยิ่งๆขึ้นไป เราอยู่ในยุคของการแข่งขัน เราต้องแข่งขันกับเวลา กับตัวเอง กับคนอื่น ผมมีความเชื่อโดยส่วนตัวว่า บุคคลที่ประสบความสำเร็จส่วนใหญ่ทุกคน จะเป็นคนมีจิตใจเอื้ออารีต่อผู้อื่นอยู่เสมอ ผมจึงคิดตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาครับ ปล.นึกว่ากระทู้นี้ไปไม่รอดแล้วครับ ขนาดตกไปอยู่ในหลุมแล้วยังลุกขึ้นมาได้อีก ก็ดีใจครับ ต่อไปขออนุญาตเป็นผู้ติดตามอ่านน่ะครับ ขอบคุณคุณพลูดาวมากๆครับ ใคร่ขอยกหน้านี้ให้คุณพลูดาวช่วยดำเนินการต่อได้ไหมครับ ด้วยเหตุผลข้างต้นนั่นแหละครับ ขอบพระคุณล่วงหน้าครับ จากคุณ : นึกแนะ - [ 26 เม.ย. 50 20:13:15 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ขอตอบคุณพลูดาวที่ถามมา..ครับ ปัจจุบันนี้ลูกบ้าผมแทบไม่มีเหลือแล้วครับ ที่ตอบไปนั้นเป็นสมัยอดีตครับ ถ้าถามถึง Sense ของผม ก็คงมาจากการที่ล้มเหลวไว้เยอะครับ เหตุที่ล้มเหลวเพราะ ด้วยวัยส่วนหนึ่ง นิสัยส่วนหนึ่ง ความรู้ส่วนหนึ่ง ลูกบ้าส่วนหนึ่ง สุดท้าย ผมเป็นคนชนิดไม่เห็นโรงศพไม่หลั่งน้ำตาครับ อนุญาตเรียนด้วยความจริงใจครับว่า ความโง่ผม เกิดก่อนความฉลาดเสมอครับ ถ้าผมไม่โง่ ผมคงล้มเหลวน้อยกว่านี้ แต่อีกด้านก็รู้สึกดีใจกับความล้มเหลวของตัวเอง ทำให้ผมสามารถเก็บรายละเอียดในมิติความโง่ของตัวผมเองได้ค่อนข้างเยอะครับ ตอนนี้ผมก็ยังคิดว่าผมยังโง่อยู่มากครับ ด้วยเพราะล้มเหลวไว้มาก จึงเกิดเป็น Sense คอยเตือนตัวเองว่า อย่านะ หยุดน่ะ อย่าเพิ่งน่ะ คือ ไม่ให้ตัวเองประมาทมากกว่าครับ เป็นอัตโนมัติไปแล้ว จะคิด จะทำ จะตัดสินใจอะไรให้รอบครอบหน่อย โดยเฉพาะเรื่องเงินกับเรื่องคน จะคิดนานกว่าแต่ก่อนมากๆ ดูเหมือนเป็นคนใจเย็นไป ดูช้าๆไป(ในความรู้สึกผมเอง) แต่ในสายตาคนภายนอก อาจไม่ช้าสักเท่าไหร่ เพราะผมเป็นคนใจร้อน ทำอะไรจะรวดร็วเป็นนิสัยเดิมๆอยู่เป็นทุนครับ จากคุณ : นึกแนะ - [ 26 เม.ย. 50 20:54:45 ]

ความคิดเห็นที่ 78 คุณนึกแนะครับ ผมชอบแบบคุณนะ มันเป็นความจริงดีครับ Sense มันก็มาจากประสบการณ์ มาจากมุมมองความคิดของเรานี่แหล่ะครับ แต่ถ้าเรามี Knowledge เข้ามาจะช่วยได้มากครับ ขอให้คุณประสบผลสำเร็จในธุรกิจครับ แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 50 15:49:58 จากคุณ : liverpool123 - [ 26 เม.ย. 50 21:34:52 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เมื่อสักครู่ไปแก้ไขข้อความที่ถามคุณนึกแนะ เพราะกลัวว่าอาจจะเป็นคำถามที่ถามในเรื่องที่ไม่ควรถามมากเกินไป แต่เห็นคุณนึกแนะตอบกลับมา ต้องขอขอบคุณมากเลยค่ะ ที่ทำให้เราได้ความรู้อีกแบบหนึ่งนอกจากความรู้ในหนังสือ ขอขอบคุณค่ะ จากคุณ : พลูดาว - [ 26 เม.ย. 50 21:44:06 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ทุกคนนั่นแหละครับ ที่เริ่มจาก ศูนย์ เกิดมา มีใคร มีอะไรติดตัวมาบ้าง ... ตายไป เอาอะไร ไปได้บ้าง ... หรือไม่จริง จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 26 เม.ย. 50 22:53:30 ]

ความคิดเห็นที่ 81 สำคัญว่า จะอยู่ อย่างไร ให้เป็น สุข ... เพียงแค่อยู่อย่างมีความสุข ก็ถือได้ว่า ... ชีวิตประสบความสำเร็จแล้ว  นะครับ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 26 เม.ย. 50 22:56:45 ]

ความคิดเห็นที่ 82 #63 พี่ดีอาร์ค่ะ ครั้งที่แล้วนัดกันก็ล้มเหลวไปแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้จะนัดใหม่อีกเหรอ --------------------------------------------------- ^ ^ โอว ... ความล้มเหลว ในชีวิต   จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 26 เม.ย. 50 23:07:38 ]

ความคิดเห็นที่ 83 #71 ขอสวัสดี มิตรสหายดึกดำบรรพ์ คุณดีอาร์ เป็นดอกเตอร์ไปแล้วใช่หรือเปล่า? ------------------------------------------------- ฮ่าๆ พี่เอก ครับ ถ้ารุ่นดึกดำบรรพ์ ไม่ใช่ ดอกเตอร์ แล้วหล่ะ ผมต้องเป็นไดโนเสาร์  ตะหาก  ^_^ ปล. มีโอกาสคงได้ทานข้าวด้วยกันอีกนะครับ ... ปล.2 วันก่อน คุณชงเข้ม#60  พาไปทานซุปหางวัว อร่อยมากมาย ยังคุยกันถึงพวก พี่ๆ เลย ครับ  ^_^ แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 50 23:17:29 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 26 เม.ย. 50 23:12:20 ]

ความคิดเห็นที่ 84 อยากบอก ชงเข้ม ว่าพี่ชอบ วลี นี้มาก "ชงเข้ม เข้มทุกความมุ่งมั่น" จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 26 เม.ย. 50 23:22:49 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ปล. ถ้า ใคร คิด ว่า  ตนเอง ... เข้ม ... ทุกความมุ่งมั่น หลังไมค์คุยกันหน่อย นะ อยากคบมืออาชีพ  เข้มๆ แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 50 23:33:11 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 26 เม.ย. 50 23:32:03 ]

ความคิดเห็นที่ 86 เพียงแค่อยู่อย่างมีความสุข ก็ถือได้ว่า ... ชีวิตประสบความสำเร็จแล้ว  นะครับ ตอนนี้ผมคิดได้แล้วครับจะต่อโทหรือทำงานดี 555 จากคุณ : iloveum - [ 27 เม.ย. 50 08:51:33 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ความคิดเห็นที่ 27   พึ่งเห็นกระทู้นี้  ขอโหวตด้วยคน  น้องพลูดาวสบายดีนะครับ ผมก็อยากประสบความสำเร็จในธุรกิจ แต่ตอนคิดจะเริ่มต้น  ก้าวแรกนี่มันยากเหลือเกิน  ถ้าก้าวไปได้  ก้าวต่อไปไม่น่าจะยาก อาจารย์ขามเรียงครับ  เงินเป็นสิ่งสำคัญในการทำธุรกิจ  ถ้าไม่มีเงินก็เริ่มต้นทำธุรกิจอะไรไม่ได้  มีแค่ไอเดียก็คงไม่รอด  ขนาดเริ่มธุรกิจได้แล้ว  สายป่านไม่ยาวพอก็เจ๊งอีก  ยิ่งหน่วยงานราชการต่างๆไม่ต้องพูดถึง  มีแต่นโยบายทั้งนั้น  เอาเข้าจริงตัวเราเองนั่นแหล่ะที่ช่วยเหลือตัวเราเอง  ทำอย่างไรผมถึงจะสำเร็จได้หล่ะครับ จากคุณ : liverpool123  - [ 18 เม.ย. 50 19:58:36 ]       ความคิดเห็นที่ 28   คุณliverpool123ครับ ผมเข้าใจและเห็นใจและเห็นด้วยครับ หน่วยราชการมีแต่นโยบายทั้งนั้น บางหน่วยงานทำทีเป็นจัดสัมมนาเชิงปฏิบัติ รับฟังการมีส่วนร่วม แต่ตัวเองสรุปคำตอบมาเรียบร้อยแล้ว ตบตาประชาชน ทำแผนงานมาของบฯและแปลงเป็นผลงาน เพื่อผลการเลื่อนขั้น เลื่อนเงินเดือน แม้แต่ข้าราชการในสถาบันการศึกษา ก็ยังด้านทำแบบที่ผมเล่า ผมสัมผัสมาแล้วอย่างน้อย๓เหตุการณ์ครับ แต่อย่าเพิ่งหมดความหวัง หมดศรัทธาใดๆทั้งสิ้นนะครับ อย่างน้อย ขอให้คุณยังคงเหลือความศรัทธาในตนเองไว้ เป็นแหล่งศรัทธาสุดท้าย ความคิดที่ช่วยเหลือตัวเราเองนั่นสำคัญเหนืออื่นใด แล้วเงินก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดอันดับแรก ความเป็นไปได้ของโครงการต่างหาก สำคัญกว่า ที่ตัวผลิตภัณฑ์ หรือกระบวนการผลิต หรือการตลาดการบริการ มีนวัตกรรม คุณสมบัติผู้บริหารจัดการโครงการสำคัญต่อมาหรือพอกัน และองค์กรที่จัดตั้ง ตามขนาดของธุรกิจนั้นๆ ที่ปรึกษาที่เชื่อถือได้ มีชื่อเสียง มีบ้างหรือไม่? ที่ปรึกษาที่มีความน่าเชื่อถือ๒-๓คน/ด้าน ทำให้ตัวเราน่าเชื่อถือตามมาครับ คนไทยส่วนมาก ไม่นิยมหรือไม่เข้าใจระบบที่ปรึกษา เราคิดว่าเราเก่งไปทั้งหมด มองไม่เห็นว่าในเบื้องหน้าเราจะพบอุปสรรคอันใด ผมบอกได้ว่าเครือซีพี สหพัฒน แสงโสม ล้วนมีข้าราชการอาวุโสเป็นที่ปรึกษา มีสื่อมวลชนเป็นที่ปรึกษา หากเรายังไม่ใหญ่โต เราก็สามารถมีข้าราชการตัวเล็ก อาจารย์ตัวเล็กคอยช่วยเหลือ ตักเตือน บางธุรกิจจะต้องผ่านการพิสูจน์เชิงเวลามาบ้าง๒-๓ปีว่าเดินไปได้ในอนาคต พัฒนาให้ดีเด่นขึ้นได้ต่อไปยั่งยืน ค่ำคืนนี้ ผมก็นำเคล็ดลับ มาบอกแล้ว ใครไม่เชื่อภาคทฤษฏีและภาคปฏิบัติจริงในบริบทวัฒนธรรมไทย ก็ได้นะครับ........ จากคุณ : ... (ขามเรียง)   - [ 18 เม.ย. 50 21:16:50 ]   ขอแชร์ความเห็นจากประสบการณ์ส่วนตัวนะคะ นอกจากจะมีเงิน ความรู้ ความสามารถด้านต่าง ๆ แล้วยังต้องมีศาสตร์และศิลป์ เก่ง บวก เฮง   ขอบอกว่า ไม่จริ้ง ไม่จริงที่ว่า  ความเป็นไปได้ของโครงการน่ะสำคัญ  คุณสมบัติของผู้บริหารโครงการก็สำคัญ  ตอนนี้พยายามขอกู้เงินจากธนาคารเพื่อนำมาขยายงาน เหอะ เหอะ  ยากเย็นแสนเข็ญ ราวกับเข็ญครกขึ้นเขา  ทั้ง ๆ ที่มีประสบการณ์การทำงานในธุรกิจนี้ ไม่ต่ำ 15 ปี ความรู้ความสามารถ จบป.โท ม.เชียงใหม่  ไม่เคยเป็น NPL ธนาคารไม่สนใจค่ะ  ธนาคารดูแต่ Statement เป็นหลัก  ดูแต่ตัวเลข   ที่ผ่านมา  เราทำธุรกิจเล็ก ๆ ใช้แต่เงินส่วนตัวเป็นหลักในการดำเนินงาน ใช้เงินธนาคารโอดี อยู่ ประมาณ 3 ล้าน เข้ามาหมุนในธุรกิจ  หมุนจนเวียนหัว  แน่นอนตัวเลขแดงแปร้ด ดูทีไร  ชื่นใจทุกที  และเมื่อยื่นหลักฐานขอกู้ ทุกแบงค์บอกว่าโครงการคุณดีมาก แต่ Statement คุณดูไม่งามนัก  คุณไม่มีวินัยทางการเงิน  เหอะ  เหอะ    ตอนนี้นอกจากจะงัดแม่ไม้ทุกกระบวนท่ามาใช้ทั้งศาสตร์และศิลป์แล้ว  ยังต้องพึ่งไสยศาสตร์  ศาสตร์ขั้นสูงแห่งชีวิตเข้ามาช่วยด้วยเลยค่ะ โอม เพี้ยง ขอให้กู้ได้ทีเหอะ   เห็นไหมคะว่า  ไม่ง่ายเลยกว่าจะประสบความสำเร็จ  ฮ่า ฮ่า ฮ่า จากคุณ : แม่ลูกสาม (msju) - [ 27 เม.ย. 50 12:23:20 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ผมขออนุญาตเป็นคนประสานกระทู้ด้วยคนครับ เพราะกระทู้นี้เป็นของพวกเรานี่นา 555 คุณแม่ลูกสามเป็นคนที่เข้าใจความรู้สึกของผมมากที่สุดเลยครับ และที่สำคัญการกู้เงินนอกจากจะงัดแม่ไม้ทุกกระบวนท่ามาใช้ทั้งศาสตร์และศิลป์แล้ว  ยังต้องพึ่งไสยศาสตร์  ศาสตร์ขั้นสูงแห่งชีวิตเข้ามาช่วยด้วยเลยค่ะ โอม เพี้ยง ขอให้กู้ได้ทีเหอะ   คิดได้ไงครับ สุดยอดมาก 555 จากคุณ : liverpool123 - [ 27 เม.ย. 50 17:25:26 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ลองหาเพื่อนหรือผู้ใหญ่ในแบ๊งค์อื่น ปรึกษาดูสิครับ ศิลปะบางอย่าง จะพูดแนะนำตรงนี้ คงไม่เหมาะ เพราะไม่ทราบงัดออกมาใช้กันหรือยัง? วัฒนธรรมประเทศอย่างเราๆมันติดอันดับโลกอยู่แล้ว....เฮ้อ ดูเหมือน แมว มหาภัย จะเอ่ย เป็นนัยนัยอยู่เหมือนกัน ลองกลับไปอ่านแล้ว ตีความให้ออก "คนเราต่างก็รู้ดีรู้ชั่วกันถัวนหน้า แต่การเอาตัวรอดจำเป็นและควรพอเพียง" ที่พูดว่าใช้ไสยศาสตร์นั้นคงพูดเล่นกันหรอกนะ ! จากคุณ : ... (ขามเรียง) - [ 27 เม.ย. 50 20:36:51 ]

ความคิดเห็นที่ 90 คุณดีอาร์ ครับ เรื่องกินข้าว...ยินดีเสมอ ยกเว้นอาทิตย์เย็นสำหรับเดือนนี้ มีงานแต่งลูกเพื่อน ยังมีเบอร์โทรของพี่ ?หรือใช้หลังไมค์สิ? ช่วยจัดนัด หลายๆคนก็ได้ จะได้มีมิตรเพิ่มมากขึ้น จากคุณ : ... (ขามเรียง) - [ 27 เม.ย. 50 20:43:20 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ถ้าจะมีนัดทานข้าวกัน รบกวนแจ้งด้วยได้ไหมครับ **************************************** ความคิดเห็นที่ 88   ผมขออนุญาตเป็นคนประสานกระทู้ด้วยคนครับ เพราะกระทู้นี้เป็นของพวกเรานี่นา 555 --- รบกวนช่วยทำหน้าที่ด้วยครับ จากคุณ : นึกแนะ - [ 27 เม.ย. 50 20:55:24 ]

ความคิดเห็นที่ 92 แวะมารับคำอำนวยพรจากอาจารย์ขามเรียงครับ  _/l\_   เป็นคำอำนวยพรที่ทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นมากครับ   และผมเชื่อว่าหลายๆท่านในกระทู้นี้  ก็จะประสบความสำเร็จได้เช่นกันครับ  ขออวยพรต่อให้ทุกท่านนะครับ  (น้องพลูดาวด้วยนะครับ  ไม่เอ่ยชื่อ  เดี๋ยวจะน้อยใจ  คริคริ) เรื่องขอกู้เงินของคุณแม่ลูกสาม (msju)  ผมขอแชร์จากประสบการณ์อันเล็กน้อยของผมบ้างนะครับ  ตอนที่ผมเริ่มธุรกิจเล็กๆของผม  และการเงินของผม  ท่าจะไม่พอ  ก็เลยขอกู้แบงค์(ไม่มาก)  แต่โชคดีที่ไม่ผ่าน  เพราะหลายๆเหตุผล  แต่เมื่อเวลาผ่านไป  และกลับมานึกย้อนดู  ถ้าผมได้มันมา  รับรอง  มันก็หมดอีก  เพราะเรายังเข้าใจหลักการไม่หมด  และคิดว่าเงินคือทางออกของปัญหา  เวลานั้นเราคิดแบบนั้นจริงๆ  แต่บางทีเมื่อเวลาผ่านไป  เราอาจมองแตกต่างออกไป  บางทีไม่มีใครรู้ว่า  สิ่งที่เราทำ  จะผิดหรือถูก  จนกว่าผลของมันจะออกมา  แต่ในเวลานั้นๆ  เรามักคิดว่าวิธีของเรานั้นถูกเสมอ อีกประเด็นหนึ่ง  เรื่องคำตอบของธนาคารที่ว่า "โครงการคุณดี  แต่Statement คุณไม่สวย" นั้น  ผมว่าก็เป็นคำตอบธรรมดาๆ  ที่ไม่ได้บอกอะไร  บอกแค่ว่าโครงการไม่ผ่านนะ  เพราะบางครั้งคนเราไม่อยากวิจารณ์ใครตรงๆใช่มั๊ยครับ  เค้าก็อาจชมก่อน  และมีแต่...ตามท้าย  และในมุมมองของผม  เป็นวิธีปฏิเสธที่ดีด้วย(ในมุมของธนาคาร)  เพราะถ้าบอกว่าโครงการคุณยังบกพร่อง  แบบนี้ก็เท่ากับเปิดโอกาสให้เรากลับมาแก้ไขโครงการ  แล้วกลับไปเสนอใหม่  งานของเขาก็จะไม่จบ(โครงการขอกู้ที่เสนอธนาคารมีมากมายนะครับ)  แต่หากเขาบอกแค่  "ตัวเลขคุณไม่สวย"  แบบนี้เราหมดทางแก้  คำปฏิเสธของเขาจะหนักแน่น  จบแล้วคือจบจริงๆ  ไม่มีต่อ  (อันนี้เป็นเทคนิคการปฏิเสธของผมเหมือนกัน  ถ้าคิดจะปฏิเสธ  เหตุผลต้องหนักแน่น  ไม่ใช่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายพลิกสถานการณ์ให้เราต้องหาเหตุผลเพื่อจะปฏิเสธไม่รู้จบ - หลักการส่วนตัวครับอันนี้)  และการดู Statement  ก็เป็นอะไรง่ายๆที่จะดูผลงาน  เปรียบเหมือน Portfolio  หรือผลงานอ้างอิงเก่าๆ  ที่ใช้ในการสมัครงานเหมือนกัน  ถ้าผลงานเก่าๆไม่ดี  อันนี้ก็ต้องทำใจว่า  มันก็ยากที่จะทำให้คนรับเราเข้าทำงาน  ถ้ามีคู่แข่งที่มีผลงานในอดีตดีกว่าเรา  เราก็ต้องใช้เทคนิคขั้นสูงต่อไปครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 28 เม.ย. 50 10:03:42 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ขอต่ออีกนิดเรื่องการกู้เงิน  ผมแค่แชร์มุมมองนะครับ  ไม่ได้ตัดสินว่าถูก-ผิดเพียงใด   อย่างเรื่องการรับพนักงาน  ซึ่งผมเคยคิดและตอบกระทู้เกี่ยวกับเรื่องนี้นานมากแล้ว  เลยขอยกมาเปรียบเทียบหน่อยนะครับ   คือหลายๆคนที่ทำกิจการเล็กๆ  แล้วมีปัญหาเรื่องพนักงานด้อยคุณภาพ  บริษัทเลยไม่โต  และก็คิดว่าการได้พบพนักงานดีๆสักคน  คงช่วยได้เยอะ  แต่ถ้ามองมุมกลับ  คนเก่งๆก็อยากไปทำงานที่ดีๆ  ใหญ่ๆและมั่นคง  ฉะนั้นความคิดนั้นจึงเป็นไปไม่ได้  (ความคิดที่ว่าได้สิ่งดีๆสักอัน  ปัญหาคงหมดไป)  แต่ผมกลับมองว่า  ถ้าเรายอมรับเงื่อนไขของเรา  และค่อยๆแก้ไขในเงื่อนไขของเรา  เช่น ถ้าบริษัทเราเป็นบริษัทระดับ 3 (เต็ม 10)  เราก็ต้องยอมรับพนักงานคุณภาพระดับ 3  แล้วพยายามทำให้บริษัทโตเป็นระดับ 4 ระดับ 5 ด้วยความสามารถของเรา  แล้วเราก็จะสามารถรับพนักงานระดับ 5 ได้(คุณภาพเพิ่มขึ้นแล้ว)  แล้วก็ทำแบบเดียวกันอีก  จนบริษัทโตมาก  คุณก็จะได้พนักงานเก่งๆมาทำงานด้วยแน่นอน  ดีกว่ามีความต้องการที่ฝืนกับความเป็นจริงของโลก ในทุกธุรกิจ  การมีเม็ดเงินซัพพอร์ท  ย่อมง่ายกว่าแน่นอน  แต่ก็อาจไม่ได้ช่วยอะไรเสมอไป  ถ้าเรามองประเด็นของการแก้ปัญหาผิดไป  หลักการของผม  จึงเลือกแนวทางที่เราทำได้ในข้อจำกัดของเรามากกว่า  มองดูว่า  พื้นฐานของธุรกิจเราจัดวางไว้ถูกหรือไม่  ผมเชื่อว่าธุรกิจที่พื้นฐานที่ถูกแล้ว  แม้อาจไม่โต  แต่มันก็ไม่ตาย  คือเราต้องโตบนพื้นฐานที่แน่น  และหลักการที่ถูกต้อง  เม็ดเงินเป็นเพียงการขยายสิ่งที่เราทำอยู่  ถ้าพื้นฐานถูก  มันจะโตอย่างรวดเร็ว  แต่ถ้าพื้นฐานผิด  มันก็จะเป็นภาระอันหนัก   ที่ถ่วงฉุดไม่ให้โตได้  เมื่อโอกาสใหม่ๆเข้ามา  เหรียญย่อมมีสองด้าน  หลักการใดหลักการหนึ่งย่อมใช้ได้เฉพาะกรณี  หรือเพียงกรณีส่วนใหญ่  การกู้เงินเพิ่ม  จึงอาจเป็นดาบสองคมได้เหมือนกันครับ  ผมคิดมุมนี้นะครับ  คงไม่ว่ากันนะครับ  ที่คิดแย้งบ้าง  แค่แย้งเพื่อแบ่งปันมุมมองนะครับ   : ) จากคุณ : Jimmy Walker - [ 28 เม.ย. 50 10:22:01 ]

ความคิดเห็นที่ 94 อ้อ..  ถ้ามีนัดทานข้าวกัน  ผมอยากขอไปร่วมโต๊ะด้วยคนเหมือนกัน  อยากรู้จักเพื่อนๆทุกท่านครับ  ถ้าไม่ติดอะไรนะ   จากคุณ : Jimmy Walker - [ 28 เม.ย. 50 10:30:12 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ขอบคุณคำแนะนำดีๆจากทุกๆท่านนะคะ มีประโยชน์กับเรามากค่ะ โดยส่วนตัว เริ่มมีลงเงินในธุรกิจแล้วบ้าง อยากมีอะไรเป็นของตัวเองค่ะ ... ไม่ได้เรียนมาทางด้านการบริหาร รึการเงินเลยค่ะ เลยต้องอ่านหนังสือหนักหน่อย พออ่านเยอะ  มุมมองก็เริ่มมีมา เริ่มกล้าคิดลงทุนทางการเงินบ้าง เมื่อ  4ปีก่อน ผลเป็นที่น่าพอใจพอควรค่ะ เลยเริ่มกล้าคิดจะทำอย่างอื่นมากขึ้น แต่ก็หาข้อมูลนานพอดู ก่อนที่จะกล้าลงเงิน ตอนนี้กำลังเริ่มมีผลงานมาให้ดูบ้างแล้ว ( อยากมีฟาร์มเป็นของตัวเองค่ะ ) ก็คงต้องศึกษาและหาข้อมูลไปเรื่อยๆค่ะ โชคดีด้วยค่ะ ที่หลังจากจบโทได้ทำงานทางด้านการตลาด มุมมองทางด้านธุรกิจก็เริ่มชัดเจนมากขึ้น ... จากที่เจอกับตัวเอง ทำให้ได้เรียนรู้ว่า - ถ้าเรารู้วิธีลงทุน รึหาเงิน วิธีแรกได้   วิธีที่ 2 3 4 จะตามมาเอง - ความรู้ก็สำคัญ  แต่ ความคิด กับจินตนาการ เราว่าสำคัญกว่า ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆที่นำมาแบ่งปันนะคะ จากคุณ : Mossard - [ 28 เม.ย. 50 11:01:34 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ผมขออนุญาตประสานกระทู้อีกคน เพราะกระทู้นี้ผมทำการยึดเป็นเจ้าของกระทู้ไปเรียบร้อยแล้ว 555 ผมพูดเล่นครับ เพราะกระทู้เป็นของพวกเราชาวสีลม ช่วยกันตอบ ช่วยกันให้ความรู้นะครับ  หลายคนก็หลายความคิดเห็น จะได้มีมุมมองที่ดีๆที่กว้างๆออกไป พวกพี่ๆแสดงความคิดเห็นได้เต็มที่เลยครับ ผมขอแอบอ่านอย่างเดียวก็แล้วกัน ที่อาจารย์ขามเรียงบอกเป็นนัยๆ ใน คห.89 น่าจะเป็น Under Table นะครับ 555 แล้วคุณนึกแนะจะหนีไปไหน ร่วมด้วยช่วยกัน ว่างๆเมื่อไหร่ ต้องมาช่วยกันตอบ ไม่งั้นผมจะยึดกระทู้จริงๆนะ ต้องขอบคุณคุณ Jimmy ครับ ผม No Comment เพราะผมไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่เรื่องกินถึงไหนถึงกัน ขอไปด้วยคนหนึ่ง 555 ขอบคุณคุณMossard ที่มาแนะนำแสดงความคิดเห็นให้กับพวกเรา ผมก็ No Comment เหมือนเดิม รอให้พวกพี่ๆเข้ามากล่าวเสริมดีกว่าครับ คุณนึกแนะเห็นหรือยังให้ผมเป็นคนคอยประสานกระทู้ เนื้อหาวิชาการไม่ได้เลย ได้แต่เนื้อหาไร้สาระ 555 แต่ผมจะพยายามประสานกระทู้ครับ อยากให้พวกเราได้อ่าน ได้แสดงความคิดเห็นกัน และก็ช่วยกันโหวตด้วยครับ จากคุณ : iloveum - [ 28 เม.ย. 50 11:29:37 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ขอบคุณค่ะพี่จิมมี่สำหรับคำอวยพร พี่ก็เช่นเดียวกันค่ะ ขอให้รวยๆๆๆๆๆๆ และก็รวย จากคุณ : พลูดาว - [ 28 เม.ย. 50 15:24:21 ]

ความคิดเห็นที่ 98 น้องพลูดาวแล้วพี่คนนี้หล่ะครับ จากคุณ : liverpool123 - [ 28 เม.ย. 50 15:51:50 ]

ความคิดเห็นที่ 99 สำหรับพี่หนุ่มพี่ชายที่แสนดีและก็น่ารัก ขอให้สอบโอเมก้าให้ผ่าน ถ้าผ่านแล้วได้เงินพิเศษ ต้องเอามาแบ่งให้น้องสาวคนนี้ด้วยนะค่ะ จากคุณ : พลูดาว - [ 28 เม.ย. 50 17:11:34 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ได้เลยครับคุณiloveum งั้นโอกาสนี้ ผมขออนุญาตเป็นผู้ถาม ขอถามพี่ๆ น้องๆ อาจารย์ เพื่อนๆ ทุกท่าน ด้วยความเคารพ ผมขออนุญาตถามเพียงข้อเดียว ช่วยตอบเป็นวิทยาทานได้ไหมครับ ในชีวิตของท่าน มีสักครั้งไหมครับ ที่ท่านสร้างโอกาสได้จากปัญหา จะเคสเดียวก็ได้ หลายเคสก็ได้ เป็นเรื่องเล็กๆอะไรก็ได้ครับ เหตุผลที่ผมตั้งคำถามนี้ก็เป็นเพราะ ผมมีความรู้สึกโดยส่วนตัวว่า คนที่ประสบความสำเร็จ ต้องพบกับปัญหากันแทบทุกคน คนเหล่านั้น ก็สามารถเอาปัญหาของตัวเอง หรือ ปัญหาของคนอื่น มาเป็นความรู้ต่อยอด สร้างเป็นโอกาส มาสร้างเป็นช่องทางในการทำธุรกิจของตัวเอง... ผมคิดว่า จินตนาการก็ดี วิสัยทัศน์ก็ดี วิธีคิดที่แตกต่างจากคนอื่น แผนงานที่เป็นเลิศ ก็เกิดจากคนๆนั้น มองเห็นปัญหาที่ปัญหาอย่างแท้จริงๆ หรือ สามารถมองเห็นปัญหาในมุมมองที่คนอื่นๆมองไม่ออก และได้นำปัญหานั้น มาขบคิดหลายชั้น ถึงทางแก้ ทางออก และในเวลาเดียวกันนั้น ในขณะกำลังมุ่งมั่นที่จะคิดเพื่อให้ได้คำตอบให้กับปัญหานั้น มักจะเกิดไอเดีย หรือ มองเห็นโอกาสดีดี ที่ทับซ้อน ซ่อนอยู่ในปัญหานั้นๆด้วย ไม่ทราบว่าคำถามของผมมันจะดีมีประโยชน์หรือไม่ แต่เป็นคำถามที่ผมอยากถาม และกระหายที่จะฟังคำตอบจากทุกท่านมากที่สุดครับ แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 50 23:04:35 จากคุณ : นึกแนะ - [ 28 เม.ย. 50 23:01:59 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ในชีวิตของท่าน มีสักครั้งไหมครับ ที่ท่านสร้างโอกาสได้จากปัญหา จะเคสเดียวก็ได้ หลายเคสก็ได้ เป็นเรื่องเล็กๆอะไรก็ได้ครับ --------------------------------------------------------- ช่วง วิกฤตเศรษฐกิจ ต้มยำกุ้ง ... ... หา Sub Contractor ที่จะมารับงานของ บริษัทฯ ไม่ได้ เลย เพราะ Sub แต่ละรายล้วนมีปัญหา สภาพคล่องทางการเงิน ทั้งนั้น งานที่ทำก็เป็นงานเฉพาะทาง  หา Sub ฝีมือดีๆ ก็ยากเย็น  จะเปิดเป็นแผนกใหม่ ก็ติดเรื่องนโยบายบริษัทฯ ที่ไม่มีการขยายแผนกใหม่ช่วงนั้น... จึงตัดสินใจ เปิดบริษัทฯ ของตนเอง ขึ้นมา ทำหน้าที่เป็น Sub Contractor จึงได้บริษัทฯ ของตัวเอง มาหนึ่งบริษัทฯ ปล. อันนี้ชอบมากมาย ได้เป็น MD เร็วกว่าที่คิด (แต่ตอนนั้นต้องแอบๆทำเหมือนกัน กลัวเจ๊ง เสียฟอร์ม ตายเลย ^_^ ) แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 50 23:38:03 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 28 เม.ย. 50 23:22:15 ]

ความคิดเห็นที่ 102 อีกครั้งหนึ่ง ... ที่สร้างโอกาสจากปัญหา คือ ... โอกาสในการเข้ามาเรียนมหาลัย ... ใช้ชีวิตเป็นเด็กเมืองกรุง ... อันนี้ปัญหาเยอะมากมาย หลายร้อย ปัญหา ก็ ... สอบ วิชา นึง ก็ ตั้ง เป็นร้อย ปัญหา  หลายวิชา ก็หลายร้อยปัญหา ปล.  หรือไม่จริง  ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 28 เม.ย. 50 23:27:00 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ถ้าจะถาม ว่าเหนื่อย กับงานหรือเปล่า?... นึกถึง นักฟุตบอล  ก็ได้ครับ ... เหนื่อย แต่ สนุก รางวัลคือ ชัยชนะ ... แต่ถ้า แมช ไหน แพ้ก็ไม่เป็น ไร  แมช หน้าว่ากันใหม่ ... แค่นี้เองครับ มองให้ เบสิกๆ พื้นๆ ไม่จำเป็นต้องไปคิดอะไรให้ยุ่งยาก ซับซ้อน คิดมากมาย สุดท้าย ไม่ได้ลงมือทำสักที ... ก็ไม่มันส์ ^_^ ปล. "ร้อยรู้  ไม่สู้ หนึ่งทำ" จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ 28 เม.ย. 50 23:48:19 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยแชร์ความคิด ไม่ว่าจะเป็นคุณขามเรียง หรือคุณ Jimmy Walker   รวมถึงหลายท่านที่แนะนำ   ไม่ว่าจะเป็นคห.ที่ 89.92.93,96   ทุกความคิดเห็นที่แนะนำ เคยใช้ค่ะ สุดท้ายก็พยายามกลับมาสู่ความพอเพียง แหะแหะ  แต่มันไม่เพียงพอค่ะ แม่ขี้บ่นลูกสามคนนี้  ผ่านประสบการณ์ในการดำเนินธุรกิจมาหลากหลายปี   และหลากหลายรูปแบบค่ะ   ขอบอกว่า เหน็ดเหนื่อยอย่างแสนสาหัส นึกภาพนะคะว่า ตอนนี้ ลิ้นถึงพื้นแล้วค่ะ ว่าง ๆ จะเข้ามาเม้าท์ให้ฟัง น่าจะหลังวันที่ 6 น่ะค่ะ ตอนนี้ต้องไปคุมไซซ์งาน พอดีว่า ไปเปิดบูธที่งานสถาปนิกไว้ค่ะ ว่าง ๆ เชิญไปเดินเที่ยวที่งาน จัดที่ เมืองทอง อาคารชาเลนเจอร์ ไปกันเยอะ ๆ นะคะ เศรษฐกิจอย่างนี้   กลัวผีหลอกค่ะ จากคุณ : แม่(ขี้บ่น)ลูกสาม (msju) - [ 29 เม.ย. 50 11:40:12 ]

ความคิดเห็นที่ 105 มากลั่นความคิดให้คุณดีอาร์ &คุณMossardขึ้นรูปเป็นมิติ ก.ไก่ *กมล แปลว่ามีจินตนาการ,ความคิด *กระหม่อม แปลว่ามีความรู้ *กร แปลว่า ลงมือปฏิบัติ ก่อเกิดทักษะ ประสบการณ์ ความชำนาญ *กล้า แปลว่าการสามารถเปลี่ยนแปลงตำแหน่งตัวเอง(รวมทั้งสิ่งอื่นและสังคม) จากจุดเดิมเสียใหม่เพื่อให้ดีขึ้นกว่าเดิม  กล้าที่จะก้าวเดินแล้วล้ม(เด็กทารก) กล้าคิด กล้าจินตนาการ กล้าออกจากกะลาไปหาความรู้ใหม่ๆ กล้าเดินทางผจญภัยแล่นเรือออกทะเลอันเวิ้งว้าง ท่องเที่ยวไปในถิ่นเทศ กล้าออกไปในอวกาศ กล้าโดยไม่กล้วคนนินทาหากจะล้มเหลว เนื่องจากไม่ใช่เป็นการทำร้าย คิดร้ายคนอื่น กล้าตายในสนามรบ เพื่อครอบครัว ชาติของตนอยู่รอด กล้าย่อยยับอับจน ตัวไม่ตาย ครอบครัวและชาติมีโอกาสรอดและร่ำรวย (ยุคนี้แบบพอเพียง...พอแล้วนะพี่น้องคร้าบ) "การเปลี่ยนแปลงและคุณภาวะของความเป็นผู้นำ Transformational Leadership / Transactional Leadership" เป็นสองหน้าที่ที่ต่างกันเหลื่อมกันเล็กน้อย จากคุณ : ขามเรียง - [ 29 เม.ย. 50 11:59:35 ]

ความคิดเห็นที่ 106 คุณนึกแนะ ไม่ใช่ไม่มีกึ๋นนะครับ ถล่มตัวแบบสุดๆ ยังทำหน้าที่เป็นผู้ดำเนินรายการบนเวทีเสวนากระทู้ได้ดี นำการเปิดประเด็นความคิดให้สมาชิกพูดคุยได้อีกยาวแน่ ผมเห็นด้วย ที่บอกว่าความสำเร็จอยู่ที่ใดก็ได้ ไม่เป็นผู้ประกอบการเองก็ได้ ๑.ผู้นำทางความคิด จินตนาการ และความรู้ ก็ไปเป็นครูอาจารย์สอนหนังสือ ๒.ผู้นำทางการปฏิบัติ ไปเป็นผู้ประกอบการ เล็กใหญ่ไม่สำคัญ ๓.ผู้นำทางการพัฒนาตนให้ดีขึ้น ไปไต่ตำแหน่งหน้าที่การงานในองค์กร ทุกประเภททุกภาคส่วน ยกเว้นองค์การมาเฟีย คร๊าบพี่น้อง!!!! ยกตำแหน่งหน้าม้าหน้าเวทีให้คุณพลูดาว อ่านที่ออกมาเล่าแล้ว(ค้างเติ่งแค่นั้น ) ท่าทางเป็นหญิงเก่งหัวแถวได้เลย กลับมาเล่าเรื่องราว ต่อสิครับ แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 50 23:16:55 จากคุณ : ขามเรียง - [ 29 เม.ย. 50 12:19:32 ]

ความคิดเห็นที่ 107 คุณแม่ลูกสาม บู้ธอะไรไม่บอกกันหรือครับ แวะไปวิจารณ์บู้ธSQ Archtect บ้างเป็นไร? **************************** ว่างๆจะเล่าเรื่อง"หญิงเหล็กลูกสาม เมืองสุโขทัย"ให้ฟัง....ไฟไหม้ร้านตึกแถวหมดสิ้นเนื้อประดาตัว กลับยืนหยัดด้วยตนเองอีก ลูกๆเป็นสมบัติอันมหาศาล ขณะนี้มีสามคนทำงานแทนเธอแล้วครับ แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 50 23:09:47 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 50 12:39:34 จากคุณ : ขามเรียง - [ 29 เม.ย. 50 12:27:04 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ขอบคุณ คุณขามเรียง # 105 คำแนะนำคุณขามเรียง  ได้ใจไปเต็มๆเลยค่ะ  ^___^ จากคุณ : Mossard - [ 30 เม.ย. 50 10:11:15 ]

ความคิดเห็นที่ 109 สวัสดีค่ะอาจารย์ขามเรียง ขอบคุณค่ะสำหรับคำชม คนเก่งแค่ไหนคือคนเก่ง ต้องเก่งขนาดไหนถึงจะเป็นคนเก่ง ต้องเก่งอย่างไรถึงจะเป็นคนเก่ง ที่สุดของคนเก่งคือคนไม่เก่ง หลังไมล์ยังรอคำปรึกษาจากอาจารย์อยู่นะค่ะ ถ้าอาจารย์ไม่ตอบกลับมา หนูจะงอแงจริงๆด้วย จากคุณ : พลูดาว - [ 30 เม.ย. 50 11:05:40 ]

ความคิดเห็นที่ 110 อ้าว  นี่ผมว่าจะต้องไปงานสถาปนิกอยู่พอดี  พอดีมีพี่ที่ทำเกี่ยวกับเฟอร์นิเจอร์ไปออกบู๊ท  และผมต้องไปติดต่อเรื่องงานด้วยน่ะครับ   รบกวนอาจารย์ขามเรียง   และคุณแม่ลูกสาม  ช่วยระบุล๊อกที่ออกบู๊ทด้วยนะครับ  ถ้าผมไปแล้วจะแวะไปคารวะทั้งสองท่านครับ  เอ๊ะ  พี่ที่ผมจะไปหา  ก็เป็นแม่ลูกสามเหมือนกัน  คงไม่ใช่คนเดียวกันนะ  เดี๋ยวจะจุดไต้ตำตอ... ^ _______^" จากคุณ : Jimmy Walker - [ 30 เม.ย. 50 11:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 111 #99 สำหรับพี่หนุ่มพี่ชายที่แสนดีและก็น่ารัก -------------------------------------------------- ^ ^ โอว ... ความล้มเหลว ในชีวิต   จากคุณ : liverpool123 - [ 30 เม.ย. 50 11:44:00 ]

ความคิดเห็นที่ 112 พยายามนึกหาประสบการณ์ของตัวเองเกี่ยวกับคำถามที่คุณนึกแนะถามไว้ว่า "ในชีวิตของท่าน มีสักครั้งไหมครับ ที่ท่านสร้างโอกาสได้จากปัญหา" แต่นึกตัวอย่างแบบที่มันเห็นเป็นรูปธรรมได้ชัดเจนมากๆ ไม่ค่อยออก  แต่ปกติผมเป็นคนมองโลกในแง่ดี  หรือพยายามมองโลกในแง่ดี  เวลามีปัญหาอะไรหนักๆมากๆ  ก็จะพยายามหาบทเรียนหรือข้อคิดจากปัญหานั้น  หรือบางทีก็มองด้านดีของมัน  เช่น - จากปัญหาทางการเงินของครอบครัวที่ประสบ  ทำให้เกิดความรู้สึกไม่มั่นคงในสถานภาพของตนเอง  จากที่เคยรู้สึกมั่นคงในสิ่งที่คุณพ่อสร้างไว้  จนไม่คิดจะสร้างอะไรเพิ่ม  ก็ต้องเปลี่ยน  เปลี่ยนจากช่างภาพประจำ  มาเป็นช่างภาพอิสระ  มาเป็นธุรกิจของตัวเอง  มองย้อนกลับไป  ถ้าไม่มีปัญหาต่างๆนั้น  บางทีผมอาจยังเป็นช่างภาพประจำอยู่  แต่ปัญหาที่เกิดขึ้น  ทำให้ผมมีเส้นทางเดินใหม่  ที่ตื่นเต้นท้าทายกว่าเดิม  และสร้างศักยภาพของตัวเองให้สูงขึ้นกว่าเดิมมากครับ - อย่างเรื่องเล็กๆก็เช่น  ลูกน้องเคยทำเงินที่ฝากให้ไปทำธุระหาย(สองพัน)  ผมก็ต้องบอกว่าช่างมัน  พยายามมองว่าเป็นโอกาสในการซื้อใจลูกน้อง  คราวที่ลูกค้าโวยวายเรื่องงานเสียหาย  ทั้งๆที่ไม่ใช่ความผิดลูกน้องเรา  ก็เป็นโอกาสซื้อใจพวกเขาเหมือนกัน - ปัญหาในการเคยล้มเหลว  ประสบปัญหาทางธุรกิจตั้งแต่เริ่มต้น  ทำให้ผมได้รู้จักเพื่อนๆอีกหลายคนที่เข้าใจความรู้สึกเดียวกัน  จนกลายเป็นกลุ่มเพื่อนที่เหนียวแน่นเล็กๆกลุ่มหนึ่ง  ที่เรียกตัวเองว่า Business Fight Club  ก็ทำให้มีโอกาสทั้งแลกเปลี่ยนความคิด  ให้กำลังใจ  จนถึงช่วยเหลือกันเท่าที่ทำได้  ก็เป็นโอกาสโดยอ้อมที่แปลงจากปัญหาเป็นโอกาสครับ ขอแชร์ประสบการณ์เท่านี้ก่อนนะครับ  อยากฟังจากท่านอื่นด้วยครับ  มิต้องถ่อมตน  ให้ผมเก็บประสบการณ์และแนวคิดจากเพื่อนๆบ้างซิครับ  นะครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 30 เม.ย. 50 14:24:05 ]

ความคิดเห็นที่ 113 ผมขอแชร์ด้วยคนครับ สำหรับผม พึ่งเรียนจบครับ กำลังตัดสินใจที่จะทำงานหรือเรียนต่อดี เพราะกระทู้นี้ผมเลยได้คำตอบแล้วครับ 555 ผมจะทำของตัวเอง และเรียนต่อด้วย ที่บ้านผมเป็นร้านขายยา นอกจากยาแล้วก็จะมีสินค้าสุขภาพต่างๆ มีทั้งมาฝากวางขาย และซื้อมาจำหน่ายเอง ผมก็เลยเปิดเวบเอาสินค้าที่บ้านขายผ่านออนไลน์ ผลตอบรับในเดือนหนึ่งก็มีรายได้หลายพันเหมือนกันครับ และตอนนี้เริ่มจับตัวสินค้าได้แล้วว่า สินค้าอะไรเป็นที่ต้องการตลาด จากการที่ผมต้องเอาของไปส่งไปรษณีย์ให้ลูกค้า ทำให้ผมได้เห็นปัญหาครับ ไปรษณีย์อยู่ห่างจากบ้านผม 10 กว่ากิโล และที่นั่นผมยังเห็นคนแถวบ้านมาส่งของและธนาณัติกันเยอะแยะ  (ที่ผมอยู่มีคนทำงานโรงงานต้องส่งเงินกลับ ตจว.) และทุกคนก็บ่นเหมือนกันว่า มาลำบากและเสียเวลา จากปัญหาตรงนี้ ผมก็เลยจะเปิดไปรษณีย์เอกชนขึ้นมา เพื่อแก้ปัญหาในการส่งของของผม และมีรายได้จากการรับฝากส่งของด้วย นอกจากนี้ผมก็ยังมีจุดชำระค่าบริการ ค่าน้ำ ค่าไฟ ด้วยครับ ในอนาคตก็อาจจะต่อยอดไปได้มากกว่านี้อีกครับ จากคุณ : iloveum - [ 30 เม.ย. 50 15:02:07 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ขออนุญาตไม่บอกชื่อบูธ ได้ไหมคะ มันเป็นปมด้อย  แบบว่า ขี้อายน่ะ บูธเล็ก ๆ  ค่ะ  บอกไปอาจไม่รู้จัก หรือหาไม่เจอก็ได้   แต่เชื่อว่า ไม่น่าจะเป็นจุดไต้ตำตอ คุณ Jimmy Walkerแน่   เพราะแม่ลูกสามคนนี้  ขี้บ่นค่ะ ขอแชร์ประสบการณ์จาก บทความ หรืออะไรก็แล้วแต่ มาเล่าให้ฟัง  อาจตรงกับใครหลายท่านก็ได้นะคะ ขอบอกก่อนว่า เป็นซีรีส์เรื่องยาวนะคะ           ******************** จุดเริ่มต้นการทำธุรกิจของแต่ท่านย่อมแตกต่าง แต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันก็คือ  เป้าหมายแห่งความสำเร็จ เชื่อว่า  ร้อยละ แปดสิบห้าของเจ้าของธุรกิจในเมืองไทย เริ่มจากระบบงาน  เถ้าแก่ซิสเต็ม  หรือ วันแมนโชว์ ซึ่งทุกอย่างจะเริ่มต้นจาก เถ้าแก่ เถ้าแก่หาลูกค้า เถ้าแก่ขาย   เถ้าแก่คิดราคา   เถ้าแก่สั่งซื้อ, สั่งงาน, ส่งของ, วางบิล, ทวงเงิน, รับเช็ค, เบิกเช็ค, รับ – จ่ายเงิน,   คิดบัญชี แต่ทำบัญชีไม่เป็น  (ส่วนใหญ่ส่งสำนักงานบัญชี) เซ็นเอกสาร เรียกว่า ทุกอย่าง One Stop Services ที่เดียวจบ แน่นอน คงไม่ได้ทำทุกอย่าง อาจมีผู้ช่วยบ้าง หากมีพนักงานไม่พอ หน้าที่ต่างๆ เหล่านั้น เถ้าแก่ดำเนินงานเอง แต่ที่แน่ ๆ เถ้าแก่เป็นผู้กำกับบทบาท ทุกอย่างภายในองค์กร เริ่มเห็นภาพแล้วใช่ไหมคะ ว่า ธุรกิจ sme เมืองไทย  ส่วนใหญ่จะเป็นแบบนี้ เริ่มต้นแบบนี้   ในวันเริ่มต้นทำธุรกิจ องค์กรยังไม่ใหญ่นัก การควบคุมดูแลยังเป็นเรื่องง่าย ไม่ยุ่งยากซับซ้อนเท่าไหร่นัก หากกิจการ เริ่มเติบโต ใหญ่ขึ้นตามลำดับ ปัญหาต่าง ๆ เริ่มติดตามมา อาทิเช่น ปัญหาเกี่ยวกับเรื่องการเงิน (ปัญหาใหญ่) เช่น การขาดเงินทุนหมุนเวียน เถ้าแก่ส่วนใหญ่ มักคิดว่ายิ่งขายมาก ขายได้เยอะเท่าไหร่ ยิ่งดี แต่ลืมนึกไปว่า ยิ่งขายมาก ต้องใช้ทุนมากด้วย ไหนจะเงินที่อยู่ในงานระหว่างทำ เงินที่อยู่ในเทอมเครดิตของลูกค้า ไหนจะเงินที่จมไปในสตอคสินค้า ไหนจะ Fix Cost ต่าง ๆ เงินจึงตึง  และขาดเงินทุนหมุนเวียน แล้วเถ้าแก่ ก็เกิดคำถามขึ้น ทำงานก็เยอะ  แล้วเงินหายไปไหนหมด เถ้าแก่มักไม่รู้  รู้เพียงแต่ทำงานเยอะ ๆ เดี๋ยวเงินก็มาเอง   สุดท้ายก็มีปัญหาด้านการเงิน ปลายปีมา ต้องส่งงบการเงิน เรื่องภาษี ไม่ต้องพูดถึงไม่มีจ่าย (รวมถึงไม่อยากจ่าย) ดังนั้น จะต้องปิดงบแบบขาดทุน เพื่อไม่ต้องจ่ายภาษี และเมื่อต้องการขยายกิจการ ด้วยการกู้ธนาคาร แน่นอนย่อมไม่ผ่าน ด้วยงบการเงินที่ไม่สวย ที่ยกตัวอย่างเนี่ย เพียงแค่หนึ่งในล้านของปัญหาเท่านั้น ที่เถ้าแก่ต้องประสบ หรือเจอะเจอ นอกเหนือ จากเรื่องการเงิน,บัญชี ยังมีเรื่อง การตลาด  การผลิต บุคคล ภาษี  ภาษาหากต้องติดต่อต่างประเทศ อื่น ๆ อีกมากมาย ที่เถ้าแก่ต้องฟันผ่า และฝ่าฟันไปให้ได้ แล้วจะทำอย่างไรดีล่ะ เป็นคำถามที่ต้องการคำตอบอย่างมาก                **************** เถ้าแก่บางคน ตอบคำถามเหล่านี้ได้ บางคนหาคำตอบไม่เจอ ที่ยกตัวอย่างมานี่ แค่เรื่องเงินอย่างเดียวนะ ยังมีเรื่องอื่นอีกมาก เรื่องการตลาด คงไม่ใช่เพียงแค่การขาย เรื่อง IT คงไม่ใช่แค่การใช้คอมเป็น เรื่องภาษี อีกล่ะที่น่าปวดหมอง เสียภาษีอย่างไรให้ถูกต้องและถูกตังค์ หรือที่เรียกสมัยใหม่  แบบเดิ้น ว่า การวางแผนภาษี เอาไว้ว่าง ๆ นะคะ จะมาเม้าท์ให้ฟังต่อ วันนี้ไม่มีเวลาแล้ว ขอไปทำงานก่อนค่ะ แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 50 16:31:34 จากคุณ : แม่(ขี้บ่น)ลูกสาม (msju) - [ 30 เม.ย. 50 16:20:01 ]

ความคิดเห็นที่ 115 ทุกท่านยอดเยี่ยมมากครับ ไม่รู้จักอาจารย์ขามเรียงเป็นการส่วนตัว ขออนุญาตเรียกอาจารย์ตามเพื่อนๆล่ะกันครับ อีกทั้งยังไม่รู้จักกับใครสักคนเป็นการส่วนตัวในห้องสีลมนี้ แต่ก็ยังได้ความเอื้อเฟื้อ ด้วยน้ำจิตน้ำใจ กับบทความ และประสบการณ์ดี ๆ ได้นำมาแบ่งปันให้เป็นวิทยาทานกับผมและคนอื่นๆที่ผ่านเข้าอ่าน ขอบคุณมากครับ จากคุณ : นึกแนะ - [ 30 เม.ย. 50 21:27:14 ]

ความคิดเห็นที่ 116 คำถามของคุณพลูดาว คหห. 109 ถามอาจารย์ขามเรียงผมก็อยากทราบเหมือนกันครับ หากอาจารย์จะกรุณา ช่วยตอบหน้าไมค์ได้ไหมครับ จากคุณ : นึกแนะ - [ 30 เม.ย. 50 21:31:35 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ใคร่เรียนถามเสริม จากคำถามในกระทู้ 100 จากคำถามที่ว่า ในชีวิตของท่าน มีสักครั้งไหมครับ ที่ท่านสร้างโอกาสได้จากปัญหา จะเคสเดียวก็ได้ หลายเคสก็ได้ เป็นเรื่องเล็กๆอะไรก็ได้ครับ อยากทราบว่า แต่ละท่านมีวิธีนำพลังที่อยู่ในตัวเองออกมาใช้อย่างไรบ้าง พลังที่จะทะลุทะลวง ฟันฝ่าเพื่อให้ตนเองเดินได้ เพื่อให้คนเองคลานได้ เพื่อให้ตนเองวิ่งไว้ พลังหรือกำลังใจ น่าจะมีความสำคัญไม่แพ้ปัจจัยอื่นๆ ในอันจะไปถึงจุดหมาย ซึ่งเราเรียกมันว่า "ความสำเร็จ" หรือมันอาจจะเป็นฟันเฟืองที่สำคัญที่สุดก็ว่าได้ครับ ปัญหาสร้างคนได้ แต่ปัญหาก็ทำลายคนได้เหมือนกัน เชื่อว่ายังมีหลายๆท่าน อาจยังไม่เพียงพอกับสิ่งที่มีอยู่ สิ่งที่เป็นอยู่ ในอันที่จะเดินไปถึงจุดพอเพียงของตนเอง แรงจูงใจคือสิ่งสำคัญ ณ.จุดเริ่มต้นเมื่อเราคิดจะลงมือทำ ในที่นี้จะไม่ขอถามถึงแรงจูงใจครับ แต่จะขอถามถึง "พลัง" เมื่อได้ลงมือทำไปแล้ว ทุกคนย่อมต้องพบกับปัญหาร้อยแปด เหมือนดังที่คุณแม่(ขี้บ่น)ลูกสาม(msju) ท่านได้กรุณาเจียรนัยไว้ ในคหห.ที่114 ในประเด็นนี้ พลังใจ กำลังใจ ต้องมีมากกว่าคนปกติอย่างแน่นอนครับ อะไรคือพลังของท่าน ท่านมีวิธีขุดเอาพลังเหล่านี้มาใช้ได้อย่างไร อันนี้น่าสนใจจริงๆครับ หากสามารถเล่าประสบการณ์ เรื่องราวของท่าน ควบคู่ไปกับคำถามข้างต้น ผู้อ่านเช่นผมและคนอื่นๆ จะได้ประโยชน์สูงสุดอย่างยิ่งครับ ยิ่งให้ ยิ่งได้ เพราะผู้ที่ให้ก่อน ที่สุดก็คือ เป็นผู้รับนั้นเองครับ จากคุณ : นึกแนะ - [ 30 เม.ย. 50 22:04:03 ]

ความคิดเห็นที่ 118 คนเก่งแค่ไหนคือคนเก่ง ต้องเก่งขนาดไหนถึงจะเป็นคนเก่ง ต้องเก่งอย่างไรถึงจะเป็นคนเก่ง ที่สุดของคนเก่งคือคนไม่เก่ง หลังไมล์ยังรอคำปรึกษาจากอาจารย์อยู่นะค่ะ ถ้าอาจารย์ไม่ตอบกลับมา หนูจะงอแงจริงๆด้วย ******************************* คุณพลูดาว ให้การบ้านแบบปรัชญาเซ็น เก่งแค่ไหน ขนาดไหน อย่างไร แล้วก็ตอบเองไปแล้วว่า ที่สุดของคนเก่ง คือคนไม่เก่ง ******************************* แถมคุณนึกแนะยังเตือนให้ช่วยตอบตรงนี้ ทำให้ผมนึกย้อนกลับไปสมัยอยู่สารคาม เคยให้แง่คิดลูกศิษย์คนหนึ่ง "คนเราจะเก่งได้ หมายความว่าเราควรต้องคิด พูด ทำใดๆ ได้มากกว่า และดีกว่าผู้อื่น อย่างน้อยก็คนในวัยเดียวกันที่อยู่ในสิ่งแวดล้อมเดียวกัน" นี่คือเงื่อนไขเชิงปริมาณและคุณภาพ ซึ่งหมายถึง ความมีภาวะผู้นำในด้านต่างๆนับพันนับหมื่นวิชาชีพ และมหาวิทยาลัยฮาวาร์ด ตีพิมพ์ตำราออกมาเมื่อปีก่อน ว่าสอนกันได้ฝึกฝนกันได้แล้ว แบบทำด้วยตนเองหรือฝึกฝนเป็นกลุ่มเชิงจิตวิทยาหมู่ มีอาจารย์และพี่เลี้ยงคอยฝึกฝน วิพากษ์ ให้กำลังใจ จากคุณ : ... (ขามเรียง) - [ 30 เม.ย. 50 23:49:50 ]

ความคิดเห็นที่ 119 "เถ้าแก่หาลูกค้า เถ้าแก่ขาย   เถ้าแก่คิดราคา   เถ้าแก่สั่งซื้อ, สั่งงาน, ส่งของ, วางบิล, ทวงเงิน, รับเช็ค, เบิกเช็ค, รับ – จ่ายเงิน,   คิดบัญชี แต่ทำบัญชีไม่เป็น  (ส่วนใหญ่ส่งสำนักงานบัญชี) เซ็นเอกสาร เรียกว่า ทุกอย่าง One Stop Services ที่เดียวจบ แน่นอน คงไม่ได้ทำทุกอย่าง อาจมีผู้ช่วยบ้าง หากมีพนักงานไม่พอ หน้าที่ต่างๆ เหล่านั้น เถ้าแก่ดำเนินงานเอง แต่ที่แน่ ๆ เถ้าแก่เป็นผู้กำกับบทบาท ทุกอย่างภายในองค์กร เริ่มเห็นภาพแล้วใช่ไหมคะ ว่า ธุรกิจ sme เมืองไทย  ส่วนใหญ่จะเป็นแบบนี้ เริ่มต้นแบบนี้  "   คุณแม่ลูกสาม ช่างไล่เรียงจริงๆครับ 55 ที่พูดมาถูกต้องเลยครับ ผมทำหมดทุกหน้าที่จริงๆ แต่ตอนนี้บางวันขี้เกียจก้ให้คนอื่นทำแทนมั้ง  นี่ผมก็ออกมายืนหยัดด้วยตัวเองจาก 0 ครบรอบ5ปี ในเดือนเมษายนนี้เองครับ   "ในชีวิตของท่าน มีสักครั้งไหมครับ ที่ท่านสร้างโอกาสได้จากปัญหา จะเคสเดียวก็ได้ หลายเคสก็ได้ เป็นเรื่องเล็กๆอะไรก็ได้ครับ " ^ ^  ไม่เคยท้อนะครับ เพราะตั้งแต่ออกจากงานมา ผมไม่เคยคิดกลับหลังอีกเลย มีแต่ไปข้างหน้า(ไปถึงไหนก็ยังไม่รู้เหมือนกัน) แต่ก็มีอยู่ครั้งที่วิกฤต อยากจะขายกิจการเล็กๆทิ้งเหมือนกัน แต่คิดอีกที เอาว่ะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว สู้ต่อ เพราะเราไม่เคยคิดถอยอยู่แล้ว และมันก็ผ่านมาได้ถึงปีที่5   อยากโตกว่านี้ แต่ยังไม่สบโอกาส คงต้องรอจังหวะก่อน ก้าวพลาดบางที จะกลับมายากครับ ยังไม่อยากตายกลางทาง ขอบคุณอาจารย์หลายๆท่านที่ช่วยเติมความรู้ครับ จากคุณ : สู้ๆทุกคนครับ (เถ้าแก่น้อย) - [ วันแรงงาน 00:11:10 ]

ความคิดเห็นที่ 120 คำถามเพิ่มเติม ของคุณนึกแนะ ....เคยสร้างโอกาสจากปัญหาสักครั้งหรือหลายครั้งบ้างหรือไม่? ไม่จำกัดว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อย สำหรับผม ขอตอบตัวอย่างเดียวนะครับ เพื่อให้ท่านอื่นมีส่วนร่วม นานนับแต่กำลังเรียนในระดับปริญญาตรี ผมพบปัญหาสมัครไปค่ายอาสาพัฒนาฯช่วงฤดูร้อน ที่ปิดภาคเรียนไม่ได้ ผมมองว่ามันเป็นความไม่เอาไหนของกรรมการรุ่นพี่ ขาดความยุติธรรมและทำอะไรแบบขาดความรับผิดชอบในหน้าที่ ผมจึงบ่ายโฉมหน้าออกไปสมัครค่ายอาสา ในค่าย๕มหาวิทยาลัย(ทอปไฟ้ท์ปัจจุบัน) แล้วผมก็สมหว้ง ผมได้เพื่อนมากต่างวิสัยทัศน์ ต่างโลกทัศน์ ต่างพฤติกรรม ทำให้ผมเห็นโลกนอกกะลาใบเล็ก นำไปสู่โอกาสที่ผมเลือกได้มาก สู่ความสำเร็จเล็กๆอย่างรวดเร็วเสมอ ในหลายรูปแบบ แต่ก็นำไปสู่ความล้มเหลวได้บ่อยครั้งเช่นกัน...ถูกต้องดังที่คุณนึกแนะกล่าวแล้ว "ปัญหาสร้างคนและทำลายคน" ************************************* ในแง่ของพลังนะครับ พลังมาจาก ความมุ่งมั่นบรรลุต่อวัตถุประสงค์บางอย่าง ไม่ยอมละทิ้งเป้าหมายนั้น แม้นจะพานพบอุปสรรคปัญหาหนักหนาสาหัสสากรรจ์ ระหว่างทางมากเพียงใด เขาและเธอไม่มีเงื่อนไขเชิงเวลาที่จะมากำหนดการไปถึงเป้าหมาย ภาวนาไว้ ขอเพียงวันหนึ่ง ไปถึง......โอย เหนื่อยแทนจัง! คนชาติยิวมีพลังรอได้ที่จะกลับมามีประเทศของตัวเองอีกครั้ง (พฤษภาคม ๒๔๙๑-อิสราเอล ประกาศอิสรภาพเหนือดินแดนปาเลสไตน์) รอมาเกือบสองพันปี รอได้อย่างไร? จากยุคโรมันโบราณ รอมาถึงเหลนของโหลน(ผมขี้เกียจไล่เรียงน่ะครับ) มันเป็นพลังที่ถ่ายทอดจากคนรุ่นหนึ่งสู่คนอีกรุ่น ถัดๆกันมา พลังที่มีเพื่อตนเอง เพื่อคนอื่น เพื่อชาติและเผ่าพันธุ์? อย่างนั้นหรือหาไม่? ไม่รู้ว่าจะเรียก"พลัง"แบบนี้อย่างไรดี จากคุณ : ... (ขามเรียง) - [ วันแรงงาน 00:48:04 ]

ความคิดเห็นที่ 121 มัวแต่พิมพ์อย่างเชื่องช้า มีเถ้าแก่นัอย เข้ามาเชียร์กระทู้ ....๕๕๕๕ นุ่งผ้าขาวม้าเสียด้วย...ระวังไข่เหี่ยวนะครับ มันตากลมเกินไป จากคุณ : ขามเรียง - [ วันแรงงาน 00:51:49 ]

ความคิดเห็นที่ 122 สวัสดีครับ...พีน้อง ผอง เพื่อน ร่วม ห้องสีลม..... เข้ามาทักทาย และเก็บเกี่ยวความคิดดีๆ..... ร่วมให้กำลังใจ นักสู้....แห่งห้องสีลม ทุกท่านครับ.... ว่างๆจะมาแจมด้วยครับ.... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ วันแรงงาน 06:27:03 ]

ความคิดเห็นที่ 123 จากคุณ : Jiang wei - [ วันแรงงาน 07:45:48 ]

ความคิดเห็นที่ 124 จริงๆแล้วระดับพลังงานของแต่ละคนมีไม่เท่ากัน  แต่คนที่มีพลังงานมาก  ก็ท้อได้  หมดพลังได้เหมือนกันเป็นช่วงๆ(ไม่เกี่ยวกับหลินหุ้ย)  และเวลาหมดพลัง  วิธีที่ดีที่สุด  สำหรับผม  ก็คือรับพลังครับ  รับพลังจากคนที่มีพลังมากกว่าในขณะนั้น  ซึ่งบางทีก็เป็นเพื่อนๆที่กำลังหึกเหิม  หรือบางทีก็เป็นหนังสือประวัติบุคคล  ส่วนใหญ่ทำสองอย่างนี้แล้วจะได้พลังกลับคืนมาบ้าง  ต้องทำบ่อยๆ  เพราะช่วงแรกๆที่งานมีปัญหา  มันก็จะกลับมาท้อบ่อยๆ  สลับกันไป  หมดพลัง - เติมพลัง  ก็จะทำให้เดินไปได้เรื่อยๆครับ  วิธีของผมเป็นประมาณนี้แหละครับ ปัญหาสร้างคนและทำลายคน >> อันนี้ผมมองว่า  เกิดจากทัศนคติเป็นหลักครับ  สมัยนานแล้วก่อนหน้านี้  สมัยที่ยังมีทัศนคติแย่อยู่  มองปัญหาแล้วพาลปวดใจ  ทำไมไม่เกิดมาโชคดีกว่านี้  อะไรประมาณนั้น  แต่พอมีทัศนคติดีขึ้น(ก็ได้จากประสบการณ์และการอ่านนี่แหละครับ)  พอมีปัญหา  ผมก็จะมองมันต่างออกไป  ยิ่งโดยเฉพาะหากเราเป็นคนเชื่อมั่นในศักยภาพตัวเอง  แล้วบอกตัวเองว่า  การเอาชนะปัญหาคือเหรียญตราแห่งเกียรติยศ  มองเป็นความท้าทาย  เราก็จะเกิดแรงที่จะเอาชนะมัน  แต่หากลึกเราไม่มั่นใจ  เราก็จะกลัวปัญหานั้น  เพราะคิดไปแล้ว ว่าล้มเหลวแน่ๆ คนที่ถูกทำลายเพราะปัญหา  มักอยากให้ปัญหามันง่ายลง  เพื่อเอาชนะ(ซึ่งไม่มีวันเป็นจริง)  แต่คนที่ถูกสร้างจากปัญหา  คือคนที่สร้างตัวเองให้เหนือกว่าปัญหา  เพื่อเอาชนะ  (อันนี้เป็นจริงได้) คุณแม่ลูกสามครับ  งั้นเดี๋ยวผมจะติดต่อไปทางไมค์แล้วกันนะครับ  ไหนๆไปแล้ว  ไปเยี่ยมทำความรู้จักซะหน่อยครับ  กิจการของผมก็เล็กแสนจะเล็ก  จะมาอายผมทำไมครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ วันแรงงาน 09:44:59 ]

ความคิดเห็นที่ 125 ขอบคุณค่ะอาจารย์ขามเรียงสำหรับคำสอนที่แฝงไว้ด้วยกุศโลบาย และสวัสดีค่ะคุณเถ้าแก่น้อย โก คุณ Jiang wei และพี่จิมมี่ จำได้ว่าเคยแอบอ่านที่คุณ Jiang wei ให้คำแนะนำดีๆในกระทู้ต่างๆ ถ้ามีเวลาก็มาแชร์ความคิดเห็นกันนะค่ะ จากคุณ : พลูดาว - [ วันแรงงาน 09:59:56 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ขอบคุณครับ คุณพลูดาว ที่อุตส่าห์จำได้ กระทู้นี้มีผู้มีความรู้มากมาย ผมมันเด็กน้อย เข้ามาแอบเก็บเพชรร่วงครับ พอดีผมไม่ได้เริ่มจากศูนย์ เลยไม่มีประสบการณ์ตรงนี้มาแชร์ครับ แต่เริ่มจากติดลบสุดลูกหูลูกตา มองด้วยตาเปล่าไม่เห็นทางรอด 10 ปีผ่านไป ยังไม่ถึงศูนย์เลยครับ T_T มุมมองอาจจะประหลาดนิดนึง เดี๋ยวมีหัวข้อทำนองนี้แล้วจะมาแจม ปล. ไปด้วยคน งาน Architect impact อ่ะ :D จากคุณ : Jiang wei - [ วันแรงงาน 14:23:16 ]

ความคิดเห็นที่ 127 - ใช้ จินตนาการ สร้าง back up ทางภูมิหลัง - ฝ่าฟัน ด้วยระบบ วิธีการคิด ทัศนคติ ที่ทรงประสิทธิภาพ - เรียนรู้ ตั้งรับกับ Real World - ชอบเจาะตลาด ที่ไม่มีใครเข้าถึง - Specialised ในงานวิชาชีพ The rest is TIMING, CHANCE, LUCK ! I believe in strong structure of family and husband ! both physical, mental, emotion จากคุณ : kuddle - [ วันแรงงาน 16:02:26 ]

ความคิดเห็นที่ 128 แวะมาทักทายครับ กลับมาบ่อยๆ นะครับคุณขามเรียง จากคุณ : academician - [ วันแรงงาน 16:29:27 A:130.18.158.246 X: TicketID:075095 ]

ความคิดเห็นที่ 129 สวัสดีครับ ท่านมือเก่า เจียงเหว่ จิมมี่ พลูดาว คัดเดิลและขอบคุณคุณอาเคต ที่ชวนให้เข้ามาบ่อยๆ (สงสัยทุกคนจะนอนกันหมดแล้ว )และ.. ขอเชิญทุกท่านไปเที่ยว งานสถาปนิก50 มีความคิดจินตนาการ เพื่อการนวัตกรรมสำหรับการดำเนินธุรกิจของพวกเรามากมายเลยครับ จากคุณ : ขามเรียง - [ 2 พ.ค. 50 00:02:50 ]

ความคิดเห็นที่ 130 ต้องบอกกล่าว  ก่อนค่ะว่า ไม่ได้มี พลังใจ หรือ กำลังใจมากกว่าคนปกติ หรือใคร ๆ เลยค่ะ  เพราะทำไป ก็บ่นไป บ่นโน่น บ่นนี่ก็ทำต่อไป แม่ (ขี้บ่น) ลูกสาม บอกแล้วไงคะ ว่าส่วนใหญ่ธุรกิจ SME  เมืองไทยมักเริ่มต้นอย่างนี้ และประสบปัญหาคล้าย ๆ กัน  ในเรื่องที่จะแชร์ความคิดเห็นต่อไปนี้ ต้องบอกก่อนว่ามาจากประสบการณ์ในชีวิตของตนเองส่วนหนึ่ง ทั้งที่ได้เรียนรู้ด้วยตนเอง และเรียนลัดผ่านประสบการณ์จริงจากการบอกกล่าวเล่าความจาก ผู้ใหญ่   ซึ่งส่วนหนึ่งมาจากการเป็นลูกค้า  ที่ได้ติดต่อพูดคุยกัน แลกเปลี่ยนความคิดเห็น  รวมถึงเพื่อน ๆ ค่ะ แม่ขี้บ่น คนนี้ จึงเก็บเอา  เรื่องราวต่าง ๆ ที่รับรู้มา  มาเขียนแชร์ความคิดและประสบการณ์กันที่นี่คะ ******** ตอน 2 และเมื่อเถ้าแก่ทำงานหนัก  และ มีปัญหาเรื่องการเงินด้วย แน่นอน  ปัญหาต่อไปที่เถ้าแก่เจอ คือศึกหนัก นั่นคือ ปัญหาครอบครัว ทำไม ไม่มีเวลาให้ครอบครัว  ???? ทำไม ต้องไปพบลูกค้าในวันสำคัญของครอบครัว ???? ทำไม ต้องไปส่งของส่งงานตอนดึก ???? ทำไม ต้องไปต่างจังหวัดหรือต่างประเทศ ???? ทำไม ให้คนอื่นทำแทนไม่ได้หรือ ???? ทำไมงานก็ทำเยอะแยะ  แล้วเงินมันหายไปไหนหมด ???  (หือ.... หือ.....) : : และ ทำไม  ทำไม ทำไม ???? หากครอบครัวนั้นมีกันแค่ สามี ภรรยา ยังไม่มีลูก ปัญหาอาจยังไม่ใหญ่นัก แต่หากมีลูก แล้ว  เรื่องของเวลา   นี้ใหญ่หลวงนัก เถ้าแก่ของเรานอกจากจะประสบชะตากรรม กับการทำธุรกิจ ยังต้องประสบกับหนังชีวิตรันทด ของครอบครัว(ตนเอง) แน่นอน    ไม่ง่ายเลยในการแก้ปัญหานี้ งานก็ต้องทำ ต้องลุย ต้องสู้  ต้องทุ่มเทอย่างหนัก ทุกวันที่ทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อครอบครัว หากต้อง มีเวลาให้กับครอบครัว นั่นคือ ไม่มีเวลาทำงานหรือทำงานน้อยลง แล้วเถ้าแก่ของเราควรทำอย่างไรดี ********* แล้วเถ้าแก่ของเราจะเป็นอย่างไร ไว้เล่าต่อคราวหน้านะคะ วันนี้เวลาหมด ไปก่อนค่ะ จากคุณ : แม่(ขี้บ่น) ลูกสาม (msju) - [ 2 พ.ค. 50 14:49:08 ]

ความคิดเห็นที่ 131 ^ ^ ผมอ่านแล้วตื่นเต้นน่าติดตามมากครับ แต่ผมเจออยู่ประโยคหนึ่งที่เกี่ยวกับ"พลัง" ซึ่งน่าจะเรียกว่า "พลังแฝง" เป็นพลังที่ทรงอนุภาพ ซ่อนอยู่ในจิตวิญญานของความเป็น"แม่"ครับ "งานก็ต้องทำ ต้องลุย ต้องสู้  ต้องทุ่มเทอย่างหนัก ทุกวันที่ทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อครอบครัว" จากคุณ : นึกแนะ - [ 2 พ.ค. 50 23:02:23 ]

ความคิดเห็นที่ 132 ขอบคุณท่านกรุณาสละเวลา นำประสบการณ์จริง มีหลากหลาย แบ่งปัน บอกเล่า เป็นวิทยาทาน ได้สัมผัสเห็น สิ่งงดงามเล็กๆ ลึกๆ ผ่านมาทางตัวหนังสือของท่านครับ จากคุณ : นึกแนะ - [ 2 พ.ค. 50 23:18:35 ]

ความคิดเห็นที่ 133 ไม่แน่นะครับ บางทีบทความชีวิตของแต่ละท่าน ที่กลั่นออกมาตัวหนังสือนี้ เสมือนหนึ่ง... คือหนูที่กำลังช่วยราชสีห์ อยู่ก็เป็นได้นะครับ จากคุณ : นึกแนะ - [ 2 พ.ค. 50 23:26:43 ]

ความคิดเห็นที่ 134 ไม่ได้เข้ามาหลายวัน กระทู้ยาวมากๆ ว่างๆจะมาร่วมแจมด้วยครับ จากคุณ : liverpool123 - [ 3 พ.ค. 50 09:49:28 ]

ความคิดเห็นที่ 135 พี่นึกแนะครับหนูที่กำลังช่วยราชสีห์ แล้วผมจะช่วยอย่างไรได้บ้างครับ พี่ลิเวอร์พูลพอบอลชนะถึงกลับมาที่กระทู้ได้เลยนะ 555 จากคุณ : iloveum - [ 3 พ.ค. 50 09:59:19 ]

ความคิดเห็นที่ 136 ในความคิดของผม...การทำธุรกิจ ก็เปรียบเสมือนการปลูกต้นไม้.... เริ่มต้นเราอาจจะไม่มีอะไรเลย ...สิ่งสำคัญคือเราต้องหาพันธุ์ หากล้า หากทุนเราน้อยเราก็ต้องเริ่มต้นตั้งแต่เพาะเมล็ด ฟูมฟักตั้งแต่ต้นเล็กๆ กว่าต้นไม้นั้นจะให้ดอกให้ผล ก็ต้องใช้เวลานาน และเมื่อได้ผลแล้วกว่าจะหาตลาดได้ ก็ต้องสร้างเครือข่าย มีคอนเนคชั่นต่างๆ การปลูกต้นไม้จะใจร้อนไม่ได้ หากคิดว่า ตรงนี้ไม่ดีก็ย้ายที่ปลูก ย้ายบ่อยๆต้นไม้ก็จะไม่โต.....แต่บางครั้งการย้ายในบางจุดก็อาจจะมีผลดี ต้องดูสิ่งแวดล้อม และเมื่อย้ายก็ต้องมีไม้ค้ำยัน....ต้นไม้จึงจะแข็งแรง ยืนหยัดได้..... การทำธุรกิจ อาจจะเริ่มต้นจากศูนย์ แต่ก็ต้องใช้ปัจจัยอื่นๆมาช่วยค่อนข้างมาก อย่างน้อยที่สุดก็ความอดทน ใฝ่รู้ และ ขยัน ครับ.... ก็ฝากเป็นแนวคิดครับ... จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 3 พ.ค. 50 10:41:31 ]

ความคิดเห็นที่ 137 แวะเข้ามาอ่านขอรับ.. จากคุณ : เมืองขุนนวย - [ 3 พ.ค. 50 19:58:21 ]

ความคิดเห็นที่ 138 สวัสครับดี พี่เอก โกฯ  และ เพื่อนๆทุกท่าน... ไม่นึกว่าหัวข้อกระทู้นี้จะดึงให้ พี่เอก มาเขียนกระทู้ได้งะ... แต่ผมว่า ใช้ชื่อตัวละครไม่เหมือนชื่อจริงเลยครับ ผมว่าชื่อจริงเพราะกว่า ชื่อสมชายมากนะครับ... แล้วแมงมุมก็ถักทอใยให้กับน้องๆอีกครั้ง... อิอิ จากคุณ : wbj - [ 3 พ.ค. 50 23:21:04 ]

ความคิดเห็นที่ 139 สวัสดีครับ จุง น้องชายคนเก่งของผม ตัวละครเอกจริงๆมี๒ตัวครับ เล่นปะปนกัน ส่วนนางเอกยังคนเดียวอยู่ "พายุสมอง"ยังน่าสนใจมาก ไม่ทราบว่าได้บรรยายเชิงปฏิบัติให้ชาวสีลมบ้างหรือไม่ครับ (ท่านใด สนใจลองเข้าไปอ่าน wbj.bloggang /กำลังขึ้นหน้าจอครับ) จากคุณ : ... (ขามเรียง) - [ 4 พ.ค. 50 07:59:13 ]

ความคิดเห็นที่ 140 สวัสดีค่ะคุณวิบูลย์ เข้าไปดูที่บล๊อกแก๊งค์แล้วค่ะ จดๆๆๆๆๆ ตอนนี้ก็กำลังรออ่านฉบับหน้าอยู่เลยค่ะ   แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 50 13:16:27 จากคุณ : พลูดาว - [ 4 พ.ค. 50 18:18:54 ]

ความคิดเห็นที่ 141 ความคิดเห็นที่ 136   ในความคิดของผม...การทำธุรกิจ ก็เปรียบเสมือนการปลูกต้นไม้.... ---------------------------------------------------------- ในการค้นหาความ สมดุล เราอาจใช้วิธีคิดว่าชีวิตคล้ายพุ่มไม้ในกระถาง ใจกลางของพุ่มได้แก่ลำต้น กิ่งก้านและใบ ซึ่งอยู่ภายนอกเป็นส่วนที่ทำให้พุ่มไม้มีรูปทรงงดงาม กิ่งก้านและใบอาจออกมาใหม่หรือถูกตัดออกไปเป็นครั้งคราว เพื่อทำให้พุ่มไม้ได้ทรงที่เราต้องการ ส่วนลำต้นนั้นยังคงเดิม หลักคิดแบบนี้ อาจนำไปประยุกต์ใช้ในการบริหารจัดการองค์กรได้หลายๆมุม นะครับ เช่น - มองหาว่าอะไรเป็นกิจหลักขององค์กร - อะไรให้ผู้อื่นรับไปทำแทน - อะไรเป็นเครือข่ายสำหรับเสริมธุรกิจหลัก - อะไรควรตัดออไปหรือเพิ่มขึ้นใหม่เป็นครั้งคราว สำหรับด้านการ ดำเนินชีวิต พวกเราอาจจะคิดใช้เวลาส่วนหนึ่งเพื่อทำงานหาเงินมาดำรงชีวิต และใช้เวลาที่เหลือเพื่อทำบางสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่าชีวิตมีคุณค่า มีความสมบูรณ์ เช่น งานสังคม การศึกษาเพิ่มตามความรัก ความชอบ การเติมเต็มความสุขให้กับครอบครัว สมดุลแห่ง ... เงิน งาน การศึกษา สังคม ครอบครัว ^_^ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ วันฉัตรมงคล 01:17:29 ]

ความคิดเห็นที่ 142 เมื่อคืน แวะเข้าไปอ่าน "พายุสมอง" ใน บล็อก ของ พี่จุง ขออนุญาต แชร์ นิดนะครับ ... กระแสของการเปลี่ยนแปลงในเรื่องของ "การพัฒนาคน" ในช่วงปี 44 - 46 เป็นปีแห่งการตื่นตัวของธุรกิจแทบจะทุกกิจการที่จำเป็นต้องมีการพัฒนาความรู้ในเรื่องของ "การประเมินองค์กรแบบสมดุล หรือ The Balanced Scorecard" และดัชนีวัดผลสำเร็จธุรกิจ (KPIs) ในปี 47 จะเป็นเรื่องของ การวัดผลธุรกิจ (CPM: Corporate Performance Measurement) ซึ่งเป็นการนำ KPIs ไปสู่การจัดทำการประเมินผลงานรายบุคคล จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ วันฉัตรมงคล 06:38:36 ]

ความคิดเห็นที่ 143 บริษัทที่อยู่ในธุรกิจที่มีการแข่งขันเกือบทุกธุรกิจจะพบสิ่งใหม่ๆ ในด้านการบริหารทุนมนุษย์ (Human Capital) หรือ บุคคลากรในองค์กร คือ 1. พนักงานรุ่นใหม่ๆขาดความมุ่งมั่นหรือทุ่มเทให้กับการทำงาน มีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนงานสูงมาก และพิจารณาด้านเศรษฐกิจหรือตำแหน่งหน้าที่ ที่ดีกว่าเดิมเป็นหลักใหญ่ในการพิจารณาการทำงานมากกว่าสิ่งอื่นๆ 2. ในองค์กรที่มีหลากหลายวัฒนธรรมและยิ่งกรณีผู้บริหารที่มาจากต่างประเทศมักจะเน้นที่เป้าหมายหรือผลงานเป็นหลัก ดังนั้นจึงเกิดสภาพที่ไม่เข้าใจในวัฒนธรรมแบบคนไทย และเกิดความกดดันในการทำงานสูง ซึ่งส่งผลให้เกิดการลาออกหรือมีอัตราหมุนเวียนสูงมาก ในขณะที่ตลาดมีการเติบโตสูงเช่นกัน จึงหาคนมาทดแทนได้ยาก 3. แนวคิดในการจ้างงานแบบ Contract Services คือการให้บริการตามสัญญา หรือ ให้รับงานเป็น Job ทำให้องค์กรได้ประโยชน์ในเชิงต้นทุนที่ต่ำ แต่สิ่งที่เป็นปัญหาคือ คุณภาพของบริการที่ส่งมอบก็อยู่ในเกณฑ์ที่ต่ำด้วย จึงทำให้เกิดแนวคิดที่จะใช้การฝึกอบรม เพื่อสร้าง ทุนมนุษย์ (Human Capital) เข้ามาช่วยแก้ปัญหาดังกล่าว แต่สุดท้าย เรื่องของการฝึกอบรมและพัฒนา ถ้ายังคงเป็นูปแบบเช่นในอดีตอาจจะช่วยแก้ปัญหาได้ระดับหนึ่ง แต่ไม่ใช่ทั้งหมด ดังนั้นแนวโน้มของ การจัดการความรู้ (KM: Knowledge Management) เพื่อทำให้องค์กรเป็นองค์กรแห่งความรู้ จึงเป็นประเด็นที่องค์กรหลายๆองค์กร นำมาใช้ในการพัฒนาคนไปสู่ "การพัฒนามูลค่าทุนมนุษย์" จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ วันฉัตรมงคล 06:49:10 ]

ความคิดเห็นที่ 144 บางธุรกิจ อาจจะยังเข้าใจว่า การสร้างทุนทางปัญญาหรือทุนมนุษย์ ก็คือ การพัฒนา KSA (Knowledge, Skill, Attitude) หรือ การพัฒนา เพียง ความรู้ ทักษะ และ ทัศนคติ เท่านั้น โดยที่ ทุนทางปัญญา นั้น จริงๆแล้วควรมี 3 องค์ประกอบเป็นอย่างน้อย คือ ทุนมนุษย์ ทุนโครงสร้าง ทุนลูกค้า (ทุนความสัมพันธ์กับลูกค้า) ** กลยุทธ์มูลค่าทุนมนุษย์ จะต้องมีองค์ประกอบหลักที่สำคัญคือ 1. คิดเชิงกลยุทธ (Strategic Thinking) 2. กลยุทธการเรียนรู้ (Strategic Learning) 3. กลยุทธการพัฒนา (Strategic Development) 4. กลยุทธการวัดผล (Startegic Measurement) ซึ่งกลยุทธทุนมนุษย์ต้องการทำความรู้ให้เป็นทรัพย์สินที่จับต้องได้ ซึ่งก็คือ ทุนทางปัญญานั่นเอง ผลผลิตที่สำคัญของกลยุทธคือ "Human Capital Portfolio" ปล.  ว่างๆ จะเล่าเรื่อง Human Capital Portfolio ให้ฟังนะครับ ปล 2 เรื่อง "พายุสมอง" ตอนต่อไป พี่จุง ช่วย เบิ๊ดกระโหลก คุณชัช ด้วยนะครับ หมั่นใส้มาก แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 50 07:14:08 แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 50 07:10:37 จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) - [ วันฉัตรมงคล 07:08:09 ]

ความคิดเห็นที่ 145 สวัสดีค่ะ ชาวสีลมทุกท่าน.... นี่เป็นครั้งที่สองที่ได้มีโอกาสเข้ามาเยี่ยมชมห้องสีลม...หลังจากที่ได้เข้ามาปรึกษาเกี่ยวกับสาขาที่เรียนกับงานที่จะทำในอนาคต....แต่ก่อนอื่นขอคุยประเด็นที่ว่า "ในชีวิตของท่าน มีสักครั้งไหมครับ ที่ท่านสร้างโอกาสได้จากปัญหา จะเคสเดียวก็ได้ หลายเคสก็ได้ เป็นเรื่องเล็กๆอะไรก็ได้ครับ." >>>ปัญหาที่เคยเจอเล็กจริงๆ ค่ะ คือการขี้เกียจเล่นห้องเฉลิมไทย เฉลิมกรุง + ความซนของตัวเองเลยมือบอนจิ้มดูห้องสีลม 555 เกิดเป็นโอกาสทางธุรกิจทำให้ให้เงามืดๆอย่างนู๋เงา อยากลองเป็นคนที่มีตัวตนกะเค้ามั่ง แม้จะยังเป็นได้แค่เด็กทารกก็ตามที ยังไงก็ฝากตัวเป็นชาวสีลมด้วยนะค่ะ...ชักจะติดใจห้องนี้แล้วซิ...ว่าแล้วก็โหวตให้หนึ่งจึก...แล้วจะเข้ามาขอคำแนะนำดีๆ...จากท่านอาจารย์ทุกท่านนะคะ จากคุณ : นู๋เงา (นู๋เงา) - [ 6 พ.ค. 50 01:56:55 ]

ความคิดเห็นที่ 146 ยินดีต้อนรับครับน้องนู๋เงา มาช่วยกันแชร์ความคิดเห็นได้เลยครับ เพื่อเป็นวิทยาทานแก่คนอื่นๆครับ "ในชีวิตของท่าน มีสักครั้งไหมครับ ที่ท่านสร้างโอกาสได้จากปัญหา จะเคสเดียวก็ได้ หลายเคสก็ได้ เป็นเรื่องเล็กๆอะไรก็ได้ครับ." จากคุณ : liverpool123 - [ 6 พ.ค. 50 11:02:02 ]

ความคิดเห็นที่ 147 "ในชีวิตของท่าน มีสักครั้งไหมครับ ที่ท่านสร้างโอกาสได้จากปัญหา จะเคสเดียวก็ได้ หลายเคสก็ได้ เป็นเรื่องเล็กๆอะไรก็ได้ครับ." วันที่ภรรยาบอกด้วยสีหน้ากังวลว่า ...ประจำเดือนขาดไป สงสัยจะมีน้องนะ... วันที่สี่ชีวิตในบ้านมีรายได้เข้ามาหล่อเลี้ยงเดือนละไม่ถึงหมื่น บ้านก็อาศัยเขาอยู่ ผมปลอบเธอไปว่า ดีเหมือนกันนะ ขืนมีตอนอายุมากกว่านี้จะลำบาก มีตอนนี้ก็แก้ปัญหาแค่สองอย่าง ปัญหาระยะสั้น กับปัญหาระยะยาว ระยะสั้นก็ค่าทำคลอดกับซื้อของใช้เด็กอ่อน ต้องมีเงินประมาณหนึ่งหมื่นภายในหกเดือน ผมจะหยอดกระปุกให้ได้วันละ 50 บาท ระยะยาวก็ค่าใช้จ่ายที่จะต้องเพิ่มขึ้นตลอดไป เราก็ทำงานให้หนักกว่าเดิม กระตือรือร้นกว่าเดิม ใครๆ ก็มีปัญญาเลี้ยงลูกด้วยกันทั้งนั้น เราด้อยกว่าคนอื่นตรงไหน การมีลูกจะเป็นการบังคับให้เรามีรายได้เพิ่มขึ้น เมื่อลูกอายุหนึ่งขวบ เรามีรายได้เพิ่มกว่าสามเท่า ปัจจุบัน ลูกอายุเจ็ดขวบ ครอบครัวของเรา มีรายได้หกหลัก มีเวลาเล่น เดินห้าง หรือทานข้าวนอกบ้านด้วยกัน ผมยืนยัน ในวิกฤติมีโอกาส เพียงแต่ คุณต้องมองหามัน จากคุณ : พ่อโปรเจ็กต์ - [ 6 พ.ค. 50 18:23:09 ]

ความคิดเห็นที่ 148 ตัวอย่างของ พ่อโปรเจ็กต์ อ่านดูดีๆแล้วสรุป มีคำถามตามมาคือ ๑.พลังที่ผลักดันที่เกิดกับพ่อคนนี้มันซ่อนตัวอยู่แล้วหรือ มาจากอะไร เกี่ยวกับแรงจูงใจหรือไม่? ช่วยกลับมาบอกพวกเราบ้าง ๒.ต้องใช้ความคิด,องค์ความรู้และการจัดการภาคปฏิบัติด้านใดบ้าง? ที่จะนำมาพัฒนากระบวนการสร้างรายได้จากเดือนละไม่ถึงห้าหลัก ขึ้นมาเป็นรายได้เดือนละหกหลักภายในเวลา๗ปี นับว่าเร็วมาก ๓. ขอแสดงความชื่นชมและขออวยพรให้คุณพ่อโปรเจ็กต์ก้าวหน้าต่อไปอย่างราบรื่นมั่นคงนะครับ จากคุณ : ขามเรียง - [ 7 พ.ค. 50 10:05:17 ]

ความคิดเห็นที่ 149 ในความรู้สึกของตัวเอง ผมยังไม่ประสบความสำเร็จอะไร  จุดที่คิดว่าจะประสบความสำเร็จ คือ จุดที่คิดว่า คงจะทำให้ดีไปกว่านี้อีกไม่ได้แล้ว ด้วยถึงขีดจำกัด ประสบการณ์เกี่ยวกับ การแก้ปัญหา   มองว่า ปัญหาคือ การเกิดความผิดพลาดและเราไม่รู้ ก็เรียนรู้ให้มาก และ ลงมือทำ และการแก้ปัญหาที่ไม่ถูกเหมาะสม หรือแก้ปัญหาจุดนี้ แต่เชื่อมโยงไปสู่ปัญหาอื่น ซึ่งจะเกิด ความกลัว ก็สอนกับลูกน้องว่า จะทำอะไรคิดให้รอบคอบ หากทำด้วยความตั้งใจดี ถึงออกมาไม่สวย ก็ไม่เป็นไร เหมือนอ่านหนังสือ มันอ่านได้ทีละหน้า เราก็มีหน้าที่ทำ ๆๆ และก็ทำ จนกว่ามันจะสมบูรณ์ ในชีวิตของท่าน มีสักครั้งไหมครับ ที่ท่านสร้างโอกาสได้จากปัญหา มีโอกาส หนีลูกเมีย ตอนไปดูฟาร์มไก่ จากปัญหาเพื่อนที่เป็นหุ้นส่วนถอนตัวกลางคัน  ไม่อยากสร้างครับแต่จำเป็น ผมก็ใช้ ระบบการจัดการ คือ ทำๆๆๆๆๆๆๆๆ และก็ทำ สิ่งที่สังเกตุเห็น คือ คนมักจะ กลัวปัญหา  เกินจริง (บางเคสที่เกี่ยวพันกับชีวิต ไม่รวม)  มองให้ง่ายๆ ปัญหาคือสิ่งที่เราไม่รู้  ถ้าเรารู้  จบ แค่นั้นเอง ไม่มีอะไร ที่เราทำไม่ได้  หากเรารู้ หากเราไม่รู้ ก็หาให้รู้ จากคุณ : พ่อไม้ - [ 7 พ.ค. 50 16:08:17 ]

ความคิดเห็นที่ 150 แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 50 16:11:19 จากคุณ : พ่อไม้ - [ 7 พ.ค. 50 16:08:52 ]

ความคิดเห็นที่ 151 ๑.พลังที่ผลักดันที่เกิดกับพ่อคนนี้มันซ่อนตัวอยู่แล้วหรือ มาจากอะไร เกี่ยวกับแรงจูงใจหรือไม่? ๒.ต้องใช้ความคิด,องค์ความรู้และการจัดการภาคปฏิบัติด้านใดบ้าง? ============================================= สิ่งที่ทำให้ชีวิตดีขึ้นมาได้ น่าจะมีอยู่แล้วครับ ลองคิดๆ ดู ก็เช่น การมีเป้าหมายชีวิต ความมั่นใจในตัวเอง การมองโลกในแง่ดี ชีวิตผมผ่านช่วงเวลาตกต่ำมาหลายครั้ง แต่ลักษณะที่มีอยู่ในตัวทั้งสามประการนี้ ไม่เคยเหลือน้อยกว่าคนที่ประสบความสำเร็จ ============================================= การมีเป้าหมายชีวิต ผมไม่ใช่คนทะเยอทะยาน เป้าหมายของผมไม่ยิ่งใหญ่ บางครั้งก็เหมือนเรื่องเล่นๆ แต่มีตลอด เช่น ผมสอบได้อันดับที่สิบกว่าของโรงเรียน แต่คะแนนภาษาอังกฤษของผมต้องเป็นที่ 1 หรือเป้าหมายประจำปีที่ผมเคยตั้งไว้ว่าจะต้องมีรายได้เดือนละเท่าโน้นเท่านี้ ไม่สูง แต่มี เป้าหมายเรื่องคอมพิวเตอร์เครื่องแรก เรื่องบ้าน เรื่องรถ เรื่องเวลาให้ครอบครัว เรื่องน้ำหนักตัว การมีเป้าหมายในที่นี้ รวมถึงการวางแผนและปฏิบัติเพื่อให้บรรลุถึงเป้าหมายด้วยครับ แค่เขียนมันออกมา แล้วคิดว่าจะทำอย่างไร จากนั้นก็ทำตามที่คิด โดยทั่วไปก็วางแผนปีละครั้งครับ ============================================= ความมั่นใจในตัวเอง มีคนบอกว่าผมคิดไม่เหมือนชาวบ้าน (คนส่วนใหญ่) เมื่อคิดแปลก ก็เป็นธรรมดาที่คนรอบข้างจะไม่ค่อยเห็นด้วย แต่... ผมเชื่อว่าคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตมักไม่ใช่คนที่อยู่ประมาณค่าเฉลี่ย อย่างเรื่องเรียน ถ้าในห้องมี 40 คน เรียนๆ เล่นๆ สัก 30 (ไม่แปลก) มีคนขยันสัก 10 (แปลก) คนเรียนเก่งจะอยู่ในกลุ่มขยันมากกว่ากลุ่มเรียนๆ เล่นๆ ซึ่งเป็นกลุ่มคนส่วนใหญ่ ตัวอย่างความคิดที่ไม่เหมือนชาวบ้านก็เช่น ผมเลือกสะสมอะไหล่คอมพิวเตอร์ทีละชิ้น แทนการซื้อคอมพิวเตอร์เงินผ่อน เคยเห็นคนซื้อแรมทั้งที่ไม่มีคอมพ์ไหมครับ ผมละ ผมเลือกนั่งแท็กซี่แทนซื้อรถ เพราะง่วงก็หลับ ชนก็เปลี่ยน ติดก็ลง ไม่มีค่าซ่อมค่าเสื่อม เพิ่งซื้อรถมือสองให้ภรรยา เพราะสงสารครับ ขี่จักรยานตัวดำ แถมไม่นั่งแท็กซี่ ชอบรถเมล์ และที่ทำให้ภรรยาผมแกว่งมากที่สุดคือ เมื่อสองสามปีก่อน เพื่อนฝูงเราก็ตั้งตัวได้กันหมดแล้วครับ ใครไปใครมาก็ชอบยุให้เราผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ผู้หญิงก็ต้องการความมั่นคงนะครับ มีบ้านอยู่ ผ่อนไปอยู่ไป ลืมๆ เดี๋ยวก็หมด ว่างั้น ผมบอก ขอเวลาสามปี ผมจะซื้อบ้านด้วยเงินสด เพราะถ้าผ่อนเลย มันจะแพงขึ้นเป็นสองเท่า ไม่อยากติดหนี้จนตาย ผมมั่นใจว่าในสามปี ผมจะมีบ้านและไม่มีหนี้สินผูกพัน ถ้าทำไม่ได้ อย่างเก่งก็เช่าบ้านอยู่ต่อไป ถ้าทำได้ตามแผน ก็มีบ้านในสามปี ไม่มีหนี้ ในอนาคต ถ้ามันดีมากๆ ค่อยย้ายไปบ้านหลังใหญ่ มีเงินทำอะไรก็ได้ แต่ถ้าผ่อน แล้วเกิดอะไรขึ้นมา ชีวิตลำบาก ไม่คุ้ม ไม่มีใครเห็นด้วยกับผมสักคน ผลหรือครับ ผมเพิ่งกู้แบงค์ซื้อบ้านเมื่อปลายปี ยอมกู้ไปแล้ว เพราะถ้าซื้อเงินสดจะหมดตัวพอดี ไม่มีค่าตกแต่ง ไม่มีเงินซื้อรถ ไม่มีเงินหมุน จริงๆ แผนสามปีของเราจะครบกำหนดสิ้นปีนี้ครับ เราซื้อบ้านเร็วกว่ากำหนดเพราะจำเป็นต้องย้ายออกจากบ้านหลังเดิม นี่คือที่ผมบอกว่าผมมั่นใจในตัวเอง ใครจะค้านยังไงก็แล้วแต่ เรารู้ตัวเราดี ============================================= การมองโลกในแง่ดี ในวิกฤตมีโอกาสถ้ามองมันในแง่ดี หาวิธีพลิกแพลง สมมติ คุณจบแค่ม.หก แล้วคุณตอกย้ำตัวเองว่าเป็นปมด้อยของคุณ มันก็จะเป็นเช่นนั้น หากคุณมองว่า จบม.หกเป็นข้อดี เหมือนเป็นมวยรอง เวลาชนะ แหม มันยิ่งใหญ่ มันเป็นกำลังใจนะครับ สำหรับผม อะไรก็ตามที่ผ่านเข้ามา ผมว่าดีทั้งนั้น หาข้อดีได้หมด ============================================= ตอนจะมีลูก ไม่มีเงินเก็บสักบาท คนอื่นนั่งกลุ้ม ผมแฮปปี้ ปกติคนอื่นเขาว่าผมเฉื่อย (จริงๆ ผมชอบของผม) ช่างเขา แต่พอรู้ตัวว่าจะมีลูก มันฮึด ยักษ์ในตัวมันตื่น เฉื่อยไม่ได้แล้ว คนเป็นพ่อคนนี่ต้องรับผิดชอบ ต้องเป็นที่พึ่งได้ ลูกจะได้ไม่ลำบาก จะอยู่ไปวันๆ ไม่มีตังค์ก็นั่งรถไปหายืมตังค์เพื่อนไม่ได้แล้ว คิดได้แบบนี้ก็วางแผนมากขึ้น ทำโน่นทำนี่ไปเรื่อย พอเจอที่เราคิดว่าใช่ บังคับตัวเองทำงานสองกะเลย กะละ  8 ชั่วโมง กะแรกงานรูทีนเหมือนชาวบ้านเขาทำกัน กะที่สองหาความรู้ใส่ตัว หาลูกค้า วางแผนงาน ฯลฯ ถึงตอนนี้ทำงานเบาลง ไม่ได้ประสบความสำเร็จใหญ่โตอะไร ชีวิตเหมือนคนธรรมดา มีความสุขกับครอบครัว มีโอกาสตอบแทนผู้มีพระคุณ พอแล้ว ผมว่าผมอยากเขียนสั้นๆ แต่มันยาวจัง รู้สึกเหมือนเป็นแมงป่อง ความรู้วิชาการไม่มี มีแต่ประสบการณ์ที่ผ่านมา อย่าถือสากันนะครับ ============================================= ขอบคุณครับ ============================================= จากคุณ : พ่อโปรเจ็กต์ - [ 8 พ.ค. 50 01:25:44 ]

ความคิดเห็นที่ 152 ปล.  ว่างๆ จะเล่าเรื่อง Human Capital Portfolio ให้ฟังนะครับ จากคุณ : ดีอาร์ (๛จูล่ง๛) ******************************************** รอฟังอยู่น่ะครับ จากคุณ : นึกแนะ - [ 8 พ.ค. 50 21:40:54 ]

ความคิดเห็นที่ 153 วันหยุดยาวมีโอกาสไปเดินร้านหนังสือมาครับ ได้ซื้อหนังสือมาหนึ่งเล่ม อ่านไปบางส่วนแล้ว มันมีใจหึกเหิมขึ้นมาบอกไม่ถูกครับ "บุรุษที่รวยที่สุดในประเทศไทย" เจริญ สิริวัฒนภักดี มีเรื่องขำๆเกี่ยวกับชื่อของเสี่ยเจริญ สิริวัฒนภักดี ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง แกศรัทธาเสี่ยเจริญมาก ถึงขนาดลงทุนเปลี่ยนชื่อเป็น"เจริญ" เพื่อนบอกว่า สังเกตุดูหลายคนทีใช้ชื่อ"เจริญ" มักรวยกันทุกคน ฮ่าๆ... จากคุณ : นึกแนะ - [ 8 พ.ค. 50 21:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 154 โอกาส...ที่เกิดขึ้นท่ามกลางวิกฤต ส่วนใหญ่แล้ว  คนเรามักจะทำสถานการณ์ให้เกิดวิกฤต แล้วจึงจะมองเห็นโอกาส  ใช่หรือไม่? หากไม่เกิดวิกฤตอะไรเลย  ชีวิตดำเนินไปด้วยความเรียบร้อย  และมั่นคง จะมีใครมองหาโอกาสใหม่ๆบ้างไหม จะเห็นว่า  คนที่มีตำแหน่งหน้าที่การงานที่มั่นคง  มักจะไม่คิดดิ้นรนออกไปหาเหาใส่หัว อยู่ที่เดิม  ก็มีเงินทองพอใช้สบายๆ  งานก็ไม่กดดัน  เวลาสำหรับครอบครัวก็มี อย่างนี้  ใครจะดิ้นรนสร้างวิกฤตเพื่อมองหาโอกาสทำไมกัน แต่คนที่เจอแรงกดดันมากๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าทุกๆวัน อัดแน่นจนกลายเป็นลูกโป่งที่พร้อมจะระเบิด มักจะคิดว่าสถานกาณ์ที่เผชิญอยู่นั้น  คือวิกฤต  และก็จะมองหาโอกาส   และก็จะเจอโอกาส  ซึ่งเป็นช่องว่าเล็กๆที่เราต้องเบียดตัวเข้าไปให้ได้  ซึ่งแน่นอนว่า  ถ้าเตรียมตัวไม่ดี มีหวังได้แผลถลอกปอกเปิก สะบักสะบอมไปทั้งตัวแน่ค่ะ ดังนั้น  ก่อนที่จะก่อวิกฤต จนเราบอกกับตัวเองว่า  เฮ้ย ชั้นทนไม่ได้แล้วนะ  จะบ๊ายบายแระ แนะนำว่า  ให้เตรียมตัวบ้างสักนิดหน่อยก็ดีค่ะ   ก่อนที่จะกระโจนลงน้ำ  ก็หาเสื้อชูชีพสวมไว้หน่อย  ถึงแม้จะไม่ได้ขนาดเท่าที่เราต้องการ  แต่อย่างน้อยก็ขอเอาไว้ลอยคอเวลาแพยางมีปัญหาบ้าง วิกฤตสถานการณ์ที่ว่านี้ ไม่ได้หมายถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัวนะคะ  เช่นสงครามโลก  หรือเกิดคลื่นสึนามิ  เหล่านี้ คือเป็นปรากฏการณ์ตามธรรมชาติที่ที่เราควบคุมไม่ได้  อย่างนี้  ไม่ได้เรียกว่า เราเป็นผู้ก่อให้เกิดวิกฤต ค่ะ วิกฤตที่เราก่อเพื่อเป็นการระเบิดน้ำ  ให้มองให้เห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ใต้ผืนน้ำนั้น  เราเตรียมตัวล่วงหน้าได้ค่ะ   แต่ก่อนที่สถาณการณ์จะเขม็งเกลียวจนเกือบขาด  เราต้องพร้อมแล้วที่จะคว้าโอกาสที่เกิดขึ้นแว๊ปเดียวนั้นเอาไว้ก่อนใคร ดังภาษิตจีนที่ว่า    ใครกระพริบตาตาย  นั่นแล จากคุณ : กุหลาบจีน - [ 8 พ.ค. 50 22:00:43 ]

ความคิดเห็นที่ 155 เกร็ดชีวิตที่สำคัญของ เจริญ สิริวัฒนภักดี ลูกศิษย์วัดโพธิ์             เจริญจบเพียงป.4 สอบตกซ้ำชั้นเสมอ         ครอบครัวมีฐานะยากจน มีนิสัยชอบการค้าขาย     เข้าหาผู้ใหญ่มีอำนาจเก่ง กล้าได้ กล้าเสีย             ร่ำรวยมาจากการค้าเหล้า ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้งาน     ทำทุกวิธีเพื่อให้ได้กำไร เลี้ยงลูกน้องอย่างไม่อั้น         ขุนข้าราชการอย่างดีเยี่ยม พร้อมลงทุนเพื่อชัยชนะ           นักเล่นหุ้นที่สามารถมาก ประสบการณ์ล้นเหลือธุรกิจ     พบอุปสรรคหลายยุค สู้ไม่ถอย ตีคู่แข่งจนแพ้ราบคาบ           มีทีมงานพร้อมทุกช่วงจังหวะ เป็นนักค้าเงินตัวยงของประเทศ   มีมันสมองเป็นเลิศในการคิด อิทธพลคุมวงการเมืองไทย       บุคคลในวงการธุรกิจต่างนับถือ มุ่งขยายงานที่ดีที่สุดของไทย     ใจดี ใจกล้า คิดรอบคอบ อิงผู้ใหญ่ ไว้ปกป้อง คุ้มตัวเอง           ไม่จบ เอ็ม บี เอ ที่ใดๆ แต่ก็ร่ำรวยเป็นเศรษฐีได้           ร่ำรวยที่สุดของเมืองไทย กำไรวันละ 100 ล้านบาท       ปีละ 30,000 กว่าล้านบาท ที่มา : บางส่วน บางตอน ของหนังสือบุรุษที่รวยที่สุด ในประเทศไทย เจริญ สิริวัฒนภักดี        บุญชัย ใจเย็น : เรียบเรียง จากคุณ : นึกแนะ - [ 8 พ.ค. 50 22:05:17 ]

ความคิดเห็นที่ 156 อ่านกระทู้นี้แล้วรู้สึกดีครับ มีแง่คิดดีๆหลายอย่าง ผมเองก็เป็นคนนึงที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นพวก GOOD life is the biggest enemy of GREAT life แต่ตอนนี้กำลังเดินทางมาถึงทางตันของอาชีพพนักงานกินเงินเดือน รายได้ก็ยังพอโอเคอยู่ แต่ไม่มี career path และความมั่นคงทางการงานอีกต่อไปแล้ว และจะโดนให้ออกวันไหนก็ยังไม่รู้ เริ่มรู้สึกตัวถึงวิกฤตที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่ คงมาถึงจุดที่ต้องกระโดดลงน้ำซักที เรือใหญ่ลำนี้เค้าไม่ต้อนรับเราให้เป็นส่วนหนึ่งของทีมแล้ว กระโดดเอง เลือกเองว่าจะเอาแค่สระน้ำ ลำคลอง หนอง บึง แม่น้ำ ทะเลสาบ หรือทะเลใหญ่ ดีกว่าวันนึงโดนถีบลงน้ำแบบไม่รู้ตัว แบบไม่ลงก็ไม่ได้แล้ว ตอนนี้ว่ากันจริงๆยังว่ายน้ำไม่เป็นด้วยซ้ำ ดีแต่ว่าพอมีห่วงยางติดตัวอยู่บ้าง จากเงินสะสมแต่หนหลัง ถ้าเริ่มทำอะไรเล็กๆอาจไม่ต้องกู้ยืม พอประคองตัวไปได้ มานั่งนึกก็เริ่มเสียดาย ที่ทำไมเราปล่อยเวลาและโอกาสให้ผ่านไป ไม่เริ่มต่อเรือเล็กในขณะที่ยังอยู่บนเรือใหญ่ หรืออย่างน้อยหาเรือยางชูชีพไว้ซักลำก็คงดี คงต้องวนเวียนเข้ามาเติมความรู้และพัฒนาทัศนคติ วิสัยทัศน์ของตัวเองอีกยกใหญ่ ขอบคุณทุกท่านที่ร้อยเรียงตัวหนังสือดีๆ มีข้อคิดแจ๋วๆให้คนผ่านมาได้เก็บเกี่ยว จะตกผลึกความคิดของตัวเองได้เพียงไร จะผลักดันไอเดียให้เกิดเป็นความจริงได้อย่างไร จะประคับประคองนาวาให้ไปรอดได้แค่ไหน จะสร้างความเป็นปึกแผ่นจนเติบใหญ่ได้ยังไง ก็ต้องขึ้นอยู่กับความสามารถของแต่ละบุคคลเองแล้วครับ จากคุณ : s7014249 - [ 9 พ.ค. 50 19:32:30 ]

ความคิดเห็นที่ 157 สวัสดีค่ะคุณนึกแนะ ขอบคุณค่ะที่นำเรื่องของคุณเจริญมาให้เราได้เป็นแนวทางในการทำของตัวเอง คุณเจริญเท่าที่เคยพบ (แอบเห็นค่ะ) ท่านเป็นคนที่มีความนอบน้อมมาก ไม่ว่าเป็นใคร ท่านก็จะให้เกียรติกับทุกๆคน ตรงนี้อาจจะเป็นจุดเด่นอีกอย่างหนึ่งที่สามารถช่วยเหลือเราในการทำธุรกิจต่างๆให้สำเร็จ และก็สวัสดีค่ะคุณกุหลาบจีน และคุณs7014249   ขอขอบคุณอีกครั้งนึงค่ะที่ร่วมแสดงความคิดเห็นดีๆให้กับพวกเรา วันนี้ดูรายการ Biography ชอบคำพูดตอนหนึ่งของนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์พันล้านคนนึงมาก เค้าบอกว่า ตัวเค้าเองเริ่มต้นจากศูนย์จากเงินเดือนของตัวเองกับภรรยารวมกันประมาณสองหมื่นหรือสี่หมื่นเหรียญสิงค์โปร์ในการเปิดบริษัททำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ สิ่งที่เค้าทำสำเร็จได้ในการมีเงินล้านในวันนี้ก็เพราะ 1.ความสามารถ 2.วิสัยทัศน์ 3.ความเชื่อว่าต้องทำได้ คนอื่นเค้ายังทำกันได้ ทำไมเราจะทำไม่ได้บ้างหล่ะ สู้ๆๆๆๆ จากคุณ : พลูดาว - [ 9 พ.ค. 50 23:16:21 ]

ความคิดเห็นที่ 158 ผมเกิดมาในตอนที่พ่อกับแม่สร้างตัวขึ้นมาพอดี พ่อสอนผมหลายอย่าง 1. อย่าลงทุนในธุรกิจที่เราเห็นแต่ผลกำไรมากแต่ตัวเราไม่มีความรู้จริง 2. อย่าเป็นคนที่ปฎิเสธคนไม่เป็น 3. พึ่งตัวเองให้มากที่สุด พึ่งคนอื่นยามจำเป็นเท่านั้น 4. รักษาคำพูด คำสัญญา ลูกค้ากับลูกน้อง เสมอ 5. ประหยัด พอเพียง เพื่อเป้าหมายที่สำคัญ แม้ถึงเป้าหมายนั้นแล้ว ก็ประหยัด พอเพียง ผมมีลูกก็จะสอนลูกเหมือนที่พ่อผมสอนนี่แหละครับ "คนเราแม้ตอนเดินทางกลับจะกลับตัวเปล่า แต่ตอนเดินผ่านคุณตัดต้นไม้ หรือ ปลูกต้นไม้กันครับ" จากคุณ : Ohm CEM - [ 10 พ.ค. 50 00:35:05 ]

ความคิดเห็นที่ 159 สวัสดีทุกท่านครับ รู้สึกอบอุ่นดีจังครับ ใดๆในโลกล้วนไม่แน่นอน นักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ จะเห็นประโยชน์และโอกาสซ่อนเร้นอยู่ในท่ามกลางความไม่แน่นอนนั้น เขาเหล่านั้น อาจล้มเหลวบ่อยครั้ง แต่เขาจะไม่ยอมล้มเลิกเป็นอันขาด หากว่าเขายังไปไม่ถึงเป้าหมายที่ตั้งไว้ในใจ "อย่าประมาท" น่าจะเป็นคำเตือนของคุณกุหลาบจีน คุณพลูดาวมีโอกาสแอบเห็นเจ้าสัวเจริญด้วยโชคดีจัง "สู้โว้ย"... ครับ ทุกๆความสำเร็จ มีจุดเริ่มต้นที่ความคิด ผมว่าคุณs7014249 ได้เริ่มต้นแล้วครับ เป็นคำสอนที่ง่ายๆ ทำได้จริง ดีจริงๆครับOhm CEM ขอให้ทุกๆท่านที่เข้ามาโพสต์ มาอ่านกระทู้นี้ ประสบความสุข ความเจริญยิ่งๆขึ้นไป รวยๆ เฮงๆ ทุกท่านครับ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 50 01:27:35 แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 50 01:26:09 จากคุณ : นึกแนะ - [ 10 พ.ค. 50 01:25:00 ]

ความคิดเห็นที่ 160 สวัสดีทุกๆ ท่านค่ะ แอบมาอ่านกระทู้นี้หลายครั้งแล้วค่ะ ตอนนี้เราได้โอกาสจากผู้ใหญ่ ให้สร้างธุรกิจตัวนึงขึ้นมา แต่ก็ยังอยู่ในขั้นเริ่มต้น ถึงแม้จะเป็นขั้นเริ่มต้น ก็รู้สึกว่าหนักหนาสาหัส เพราะต้องทำทุกอย่างจริงๆ อย่างที่คุณแม่ลูกสาม ว่าคะ รู้สึกเหนื่อยและท้อในบางครั้ง แต่ได้ฟังประสบการณ์ของหลายๆ ท่าน ก็รู้ว่าแต่ละท่านได้ฝ่าฟันมาไม่น้อย  ก็ทำให้มีกำลังใจขึ้นมาได้ ถ้ามีโอกาสก็อยากขอคำแนะนำจากทุกท่านในที่นี้ด้วยนะคะ จากคุณ : เหมียว เหมียว (นังเหมียวซ่าส์) - [ 11 พ.ค. 50 00:41:49 ]

ความคิดเห็นที่ 161 คารวะ 1 จอก ทุกท่าน จากคุณ : นัส_บางบ่อ - [ 11 พ.ค. 50 14:38:47 ]

ความคิดเห็นที่ 162 เข้ามาเก็บแง่มุมดีๆ สำหรับความสุขและความสำเร็จในชีวิตค่ะ ชอบจังเลย ขอโหวตให้ 1 โหวตนะคะ จากคุณ : แมงปอในไร่ส้ม - [ 11 พ.ค. 50 17:07:14 ]

ความคิดเห็นที่ 163 เข้ามาเก็บเกี่ยวค่ะ.. ขอบคุณค่ะ จากคุณ : naragorn - [ 13 พ.ค. 50 09:29:32 ]

ความคิดเห็นที่ 164 สำหรับน้องใหม่หลายท่านที่ พร้อมก้าวเป็นเถ้าแก่จำไว้นะคะ   ขยัน ซื่อสัตย์ ประหยัด อดทน เป็นภาษิตประจำใจ สำคัญที่สุดท่องคำว่า อดทน อดทน และอดทน ท่องไว้เยอะ ๆ ค่ะ ช่วยได้ในยามท้อ ****************** 3    มุมมองความสำเร็จของเถ้าแก่ เถ้าแก่ของเรา เปรียบการเดินทางของชีวิต เสมือนการขึ้นบันได เป้าหมายแห่งความสำเร็จในชีวิต คือ ขั้นบันไดที่สูงที่สุด ที่อยู่ปลายทาง ลองจินตนาการดูนะคะ หากเถ้าแก่ต้องการไปถึงเป้าหมายโดยเร็ว ด้วยกลยุทธ์ ยุทธวิธี ต่าง ๆ เพื่อไปสู่เป้าหมาย โดยมิได้สนใจ  ผู้เดินร่วมทางในชีวิต แน่นอน   เถ้าแก่ประสบความสำเร็จในด้านการงานอาชีพ แต่ สอบตกในเรื่องครอบครัว เพราะภรรยาก็จะพยายามที่จะตามให้ทัน บางครั้ง Gap มันก็ห่างกันเกินไป สัมพันธภาพของสามีภรรยา ก็ย่ำแย่ จนบางคนถึงขั้นแยกทางกันเดิน มีใครบ้างที่เป็นอย่างนี้ ลองนึกดูนะคะ หากสามีภรรยาพยายามที่จะปีนข้าม ขั้นบันไดแห่งความสำเร็จไปพร้อม ๆ กัน โดยลืมนึกถึงลูก ๆ  ที่เป็นเด็ก   ซึ่งยังต้องการเวลา  ความรัก ความเอาใจใส่  ดูแลเป็นพิเศษ แน่นอน  เถ้าแก่ ประสบความสำเร็จในอาชีพ มีชื่อเสียง ด้านการงาน แต่  ลูกของท่าน อาจกลายเป็นเด็กมีปัญหา เรียนไม่จบ,  ติดยา,   หรือปัญหาสังคมด้านอื่น ๆ อีกมากมาย ที่สังคมของเรากำลังประสบอยู่ และมีเถ้าแก่ที่เก่ง ๆ ในบ้านเราหลายท่านเป็นอย่างนี้ ดังนั้น  ขออนุญาตเตือนเถ้าแก่มือใหม่นะคะ ระวังเรื่องเหล่านี้ ให้มาก ๆ การที่จะเดินไปสู่ความสำเร็จนั้น กว่าจะปีน  ก้าวข้ามขึ้นไปบันไดแต่ละขั้นนั้น ยากเย็น แสนเข็ญ  นอกจากปัญหา อุปสรรคต่าง ๆ ด้านอาชีพ การงานแล้ว เถ้าแก่ ยังต้องกังวลกับผู้ร่วมเดินทางในชีวิต             “ครอบครัว” ซึ่งเป็นทั้งพลังที่ผลักดันให้ก้าวเดินต่อไป และเป็นทั้งตุ้มถ่วง  ที่ทำให้แต่ละก้าว ต้องเดินไปได้อย่างช้า ๆ   นอกจากนี้ เถ้าแก่ยังมีจุดถ่วง หรือภาระต่าง ๆ ที่เป็นตุ้มน้ำหนัก ในการก้าวแต่ละย่าง  เช่น ตุ้มถ่วงกตัญญู    (ภาระการดูแลพ่อแม่ ผู้มีพระคุณ) ตุ้มถ่วงปัจจัยสี่  (ภาระการผ่อนบ้าน, รถ, ค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน) และอีกมากมายหลายตุ้ม ที่รายรอบตัว ที่คอยฉุดรั้งการก้าวเดินสู่ปลายทางความสำเร็จ   ดังนั้น   หากจะเปรียบว่าความสำเร็จในด้านการงาน คือความสำเร็จในชีวิตนั้น เป็นการเปรียบที่เทียบไม่ได้ หากประสบความสำเร็จในการงาน แต่ล้มเหลวในเรื่องของครอบครัว นั่นถือว่า ใช่ การประสบความสำเร็จในชีวิตหรือ??? การงานเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งของชีวิตเท่านั้น เพราะความสำเร็จในชีวิตตามความคิดของเถ้าแก่ คือ การมีครอบครัวที่ดี มีบุตรที่ดี มีมิตรสหาย, บริวารที่ดีมีอาชีพการงานที่ดี   และเป็นคนกตัญญู มีความรู้ความสามารถ ก็ถือว่า    “ท่านประสบความเร็จในชีวิต”   แล้ว ท่านอาจไม่รวยเงินทอง   แต่ท่านรวยความสุขแน่ ๆ อ้อ  อาจมีทุกข์มาเจือปนบ้างประปราย เพื่อไม่ให้เหงา และชีวิตจืดชืดนัก หากเปรียบ เป้าหมายความสำเร็จในชีวิต เป็นเสมือนบันไดขั้นที่สูงที่สุด แน่นอน  เป้าหมายของแต่ละท่านย่อมไม่เท่ากัน ความสูง ต่ำ ชัน ของบันไดแต่ละขั้นย่อมแตกต่างกันไป ไม่เหมือนกันและไม่เท่ากัน ดังนั้น  ตั้งเป้าหมายให้ดี เอาแบบว่า ตั้งสูงไว้นิด ๆ เอาไว้ท้าทาย แต่ต้องสามารถก้าวเดินได้แบบสบาย สบาย ไม่ลำบากยากเย็นแสนเข็ญนัก หากสามารถไปพร้อม ๆ กัน ทั้งการงานและ ครอบครัว อ้อ    จำไว้ด้วยนะคะ    "ยิ่งสูง ยิ่งหนาว" *********************** แต่แม่ (ขี้บ่น) ลูกสามเชื่อว่า หากไม่ย่อท้อ  ขยัน  ซื่อสัตย์  ประหยัด  อดทน ต้องอดทนให้มาก ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆๆๆๆ เชื่อค่ะว่า ทุกท่านก้าวขึ้นไปสู่ฝันได้ไม่ยากนัก คราวหน้าไว้มาคุยต่อ เรื่อง ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก ขอไปทำงานก่อนนะคะ แม่(ขี้บ่น) ลูกสาม แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 50 12:37:09 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 50 12:34:34 จากคุณ : msju - [ 14 พ.ค. 50 12:33:12 ]